Translation - Μετάφραση

Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Poetry => Favourite Music and Lyrics => Poetry of Thessaloniki => Topic started by: wings on 19 Jan, 2015, 23:32:39

Title: Ανδρέας Λίτος
Post by: wings on 19 Jan, 2015, 23:32:39
Ανδρέας Λίτος

(https://www.translatum.gr/forum/proxy.php?request=http%3A%2F%2Fwww.andreaslitos.gr%2Fwp-content%2Fuploads%2F2009%2F12%2FAndreas-dec-2010-199x300.jpg&hash=0cdf6634839ef330548f8e4f2a55828a447d7c1c)

Γεννήθηκε το 1934 στη Δράμα, αλλά μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη όπου και σπούδασε ιατρική στο ΑΠΘ. Ειδικεύτηκε στην παθολογία και στην καρδιολογία, ανακηρύχθηκε διδάκτωρ της Ιατρικής από το ΑΠΘ και στη συνέχεια μετεκπαιδεύτηκε στην Αγγλία, στην αιμοδυναμική. Διετέλεσε αντιπρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης. Άρχισε να συγγράφει λογοτεχνικά κείμενα στα μέσα της δεκαετίας του 1980 και η πρώτη του ποιητική συλλογή δημοσιεύτηκε το 1990.

Ποιητικές συλλογές:
«Φωτολογία», Θεσσαλονίκη, 1990
«Φωτορροές», εκδ. Π. Πουρναρά, Θεσσαλονίκη, 1993
«Φωτοδοχή», εκδ. Π. Πουρναρά, Θεσσαλονίκη, 1995
«Φωτός Έρως», εκδ. Δόμος, Αθήνα, 1998
«Φωτοτράγουδα», εκδ. Αρμός, Αθήνα, 2000
«... της Αγάπης και του Φωτός», εκδ. Δόμος, Αθήνα, 2002
«Φωτός Κάλλος», εκδ. Φωτεινός, Θεσσαλονίκη, 2006
«Φως στην ογδόη», εκδ. Αρμός, Αθήνα, 2009
«Andreas Litos, 25 selected luminous poems | Ανδρέας Λίτος, 25 επιλεγμένα φωτεινά ποιήματα», εκδ. Φωτεινός, Θεσσαλονίκη, 2010
«Φως ο τόπος του άλλου τρόπου», εκδ. Φωτεινός, Θεσσαλονίκη, 2012

[Πηγή για τη φωτογραφία, το βιογραφικό και την εργογραφία: ο ιστότοπος του ποιητή (http://www.andreaslitos.gr/)]

Ανθολογημένα ποιήματα:



[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=9084.0) ]
Title: Ανδρέας Λίτος, Το εμβατήριο
Post by: wings on 19 Jan, 2015, 23:35:55
Ανδρέας Λίτος, Το εμβατήριο

Θα γράψω ένα εμβατήριο
να τραγουδούν στις πορείες τους οι επαναστάτες.
Να λάμπουν τα πρόσωπα «ως εν εκστάσει»,
και να ηχούν ενθουσιαστικές οι φωνές,
παράφορες, ορμητικές, με ιερή μανία.
Πολύ τους αγαπώ τους επαναστάτες,
πριν νικήσει η επανάσταση!
Είναι φωτοφόροι.
Μετά κολυμπούν στο ζόφο της εξουσίας.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Έρως (1998)
Title: Ανδρέας Λίτος, Χωρίς το νόημα
Post by: wings on 19 Dec, 2015, 23:49:50
Ανδρέας Λίτος, Χωρίς το νόημα

Σκοντάψαμε στο θαύμα της Τεχνολογίας
και παραπάτησε η ψυχή.
Ξεχάσαμε την Αγάπη
και τυφλώθηκε το φως.
Κοινωνήσαμε το άμετρο της ύλης τόλμημα
και χάσαμε την ιερότητα της ζωής.
Με οπτικές κλωστές περικυκλώσαμε τον λόγο,
χάνοντας την ευωδιά, της φαντασίας την αρμονία,
την πείρα που γεννά γνώση,
και σάπισαν τα όνειρά μας
χωρίς το νόημα που δίνει το Φως.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Έρως (1998)
Title: Ανδρέας Λίτος, Σώμα και ελευθερία
Post by: wings on 19 Dec, 2015, 23:56:17
Ανδρέας Λίτος, Σώμα και ελευθερία

Σώμα κι ελευθερία χαρισμένα,
όχι στον άγγελο, αλλά στον άνθρωπο.
Κι όταν αυτά φωτίζονται,
γίνονται άγιο ένδυμα.
Υπερισόβια συνεχής συμβίωση
σε ανακλώμενους κόσμους.
Του κορμιού το βάρος εξαερώνεται
στα φτερά του φωτός.
Κι είναι οι ελευθερωμένοι
που σαν κερί λιωμένο
και συνάμα γρανιτένιοι
αποκρυπτογραφούν το Μυστήριο.
Συντρίβουν γλυκά-γλυκά το όστρακο
κι αγκαλιάζουν ερωτευμένοι το μαργαριτάρι.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Έρως (1998)
Title: Ανδρέας Λίτος, Η ηλικία του πρίγκιπα
Post by: wings on 20 Dec, 2015, 00:03:05
Ανδρέας Λίτος, Η ηλικία του πρίγκιπα

Ξεκινάμε με ηλικία και καταλήγουμε στο αείδροσο αιώνιο.
Το φως ανακατεμένο με το χώμα,
πνοή και πηλός,
ήχος γλυκύς της γέννησης
κι άνθος μισάνοικτο το αέναο ταξίδι.
Άναυδοι περιπατητές
στ’ αλώνια τα σπαρμένα με τ’ άστρα.
Πρίγκιπες ανυποψίαστοι στα φτερά
του άγιου αέρα της ύπαρξης.
Κι ο θάνατος να περνιέται για νικητής!
Οι λυγαριές, χαμόκλαδα ασήμαντα,
στο ζύγωμα ευωδία αθανασίας.
Στου κόσμου τα σταυροδρόμια
ροδάνθη η μεγάλη έκπληξη της Ανάστασης,
σαπρία ο μαρασμός του άδη.
Η ψυχή χωρίς το κορμί ανομάτιστη,
και το φως να μη μετριέται ποτέ.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Έρως (1998)
Title: Ανδρέας Λίτος, Ο πύργος του αύριο
Post by: wings on 20 Dec, 2015, 00:08:10
Ανδρέας Λίτος, Ο πύργος του αύριο

Τα λουλούδια στο περιλαίμιο της εκκλησιάς
φωτίζουν την πρωινή μου ευεξία
καθώς αγωνίζομαι ν’ αρπάξω
τον καλπασμό στο κορμί
της άγνωστης ψυχής μου.
Αυτή θα δώσει στο κορμί μορφή,
όταν θα σκαρφαλώνω την κλίμακα
κι οι φτερούγες μου θ’ αγγίζουν
τον πύργο του αύριο — το προνομιούχο αιώνιο παρόν.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Έρως (1998)
Title: Ανδρέας Λίτος, Τα παιδιά της «Γιούνισεφ»
Post by: wings on 20 Dec, 2015, 00:28:48
https://www.youtube.com/watch?v=YH06hBkFENU

World hunger (by UNICEF (http://www.unicef.org/))

Ανδρέας Λίτος, Τα παιδιά της «Γιούνισεφ»

Η παχυσαρκία του νεόπλουτου και της ψυχής μας.
Ο μετεωρισμός του νου και της γαστέρας μας.
Και το ψωμί, αγκωνάρι ζωντανό, στο πνεύμα και το σώμα.
Οστέινοι σκελετοί με ντύμα το δέρμα του ανθρώπου
τα λιπόσαρκα παιδιά της «Γιούνισεφ»
με ολάνοιχτα τρομαγμένα μάτια
ιππεύουν το μεταίχμιο του αυριανού τους θανάτου.
Δεν θα ξαναφάγω ποτέ!
Η κραυγή αυτή και οι ευχές, η πιο ανώδυνη συμπαράστασή μας.
Και ιδιωτικό μας άλλοθι η αναλγησία της κοινωνίας.
Τα πεινασμένα παιδιά της οικουμένης πεθαίνουν ζωντανά
μέσα στο τρομαγμένο βλέμμα της μεγάλης απορίας.
Άμωμα όλα αγγελοφεύγουν προς το Φως.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Έρως (1998)
Title: Ανδρέας Λίτος, Μουσική
Post by: wings on 20 Dec, 2015, 00:39:16
Ανδρέας Λίτος, Μουσική

Μουσική, η αέναη κρούση της ηχοσυγκίνησης,
με την υπέρλογη συμμετρία της ζώσης ύπαρξης.
Τα παρθενικά ηχοχρώματά σου
ακούσματα αρμονικά, μελωδικά, καταιγιστικά,
ερεθιστικά, πραϋντικά
ξυπνούνε ξεχασμένα μυστήρια.
Η ομορφιά, ντυμένη τον ήχο
με βιοτικές ηχολαλιές, άυλες τονικές
και χαρούμενα πεταρίσματα της ψυχής,
μακαρίζει όσους δαπανούν χρόνο και ουσία
στη διάβαση από το τώρα προς το Φως.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Έρως (1998)
Title: Ανδρέας Λίτος, Μνημόσυνο
Post by: wings on 20 Dec, 2015, 00:43:42
Ανδρέας Λίτος, Μνημόσυνο

Κανέλα κι άσπρη ζάχαρη
στα ταπεινά τα κόλλυβα
σε ανάμνηση των πεθαμένων.
Κανέλα, ο ιδρώτας της ζωής
και ζάχαρη το φτεροκόπημα ψυχών αναπαυμένων.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Έρως (1998)
Title: Ανδρέας Λίτος, Οι εκλεκτοί
Post by: wings on 20 Dec, 2015, 00:48:42
Ανδρέας Λίτος, Οι εκλεκτοί

Σκέφτομαι τους ταπεινούς εκείνους, εκλεκτούς
που άρχουν της σοφίας.
Πώς χρωματίζουν μ' ευσπλαχνία την όψη τους
διακρίνοντας το λίγο δίκαιο και στους εχθρούς ακόμη.
Οι πράξεις, τα λόγια και οι μικροί ηρωισμοί τους,
λες και είναι λάδι στις πληγές των συνανθρώπων
και ράντισμα με φως του νου τους.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Έρως (1998)
Title: Ανδρέας Λίτος, Η κοινωνία των λέξεων
Post by: wings on 20 Dec, 2015, 00:55:33
Ανδρέας Λίτος, Η κοινωνία των λέξεων

Η κοινωνία των λέξεων,
αντικατόπτρισμα νοητό
της κοινωνίας των άνω ιόντων.
Συνομιλούν οι λέξεις με τους ιοστέφανους
και τους αγαπημένους.
Κι αυτά που η οθόνη δεν φανερώνει φωτίζονται
και γοητεύουν ενδόμυχα.
Ύμνοι και νοητές μεταβάσεις, ασώματες επαναστάσεις
κι ολόλαμπρα εκρηκτικά αλληλούια!
Λόγοι καυτοί της μέθεξης και της κρυφής Αγάπης.
Μέσα στο σπέρμα της ατελεύτητης ουσίας,
τον εν ημίν σπινθήρα ζωής Αχειροποίητης,
βασίλισσα της γης και τ’ ουρανού, η Λέξη.
Οι μικροί ποιητές, εσύ, εγώ, εμείς, οι κοινωνούντες τον Ήλιο.
Τα λόγια, οι λέξεις, η πένα και ο λάρυγγας.
Η σκέψη μεταμορφούμενή τους, αϋλομορφή,
κι ο Λόγος, η ακατανόητη αμφίδρομη κλίμακα της Αγάπης.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Έρως (1998)
Title: Ανδρέας Λίτος, Οι καμπύλες της Αγάπης
Post by: wings on 17 Feb, 2017, 20:28:31
Ανδρέας Λίτος, Οι καμπύλες της Αγάπης

Θα πάρω τις πράξεις, τα αισθήματα
και τις μικρές μικρές πονηριές μου
κι όλες θα τις στοιχίσω
στις δίκαιες ευθείες του Ήλιου.
Θ’ αρχίσω απ’ την πρώτη ώρα του κύκλου
και θα τις τεντώσω μέχρι το κέντρο της πυρκαγιάς.
Όχι. Έτσι θ’ αποστεωθούν!
Καλύτερα να τις βάλω να χορεύουν
σαν φωτεινές νοητές μπαλαρίνες
στις παλίνδρομες καμπύλες της Αγάπης
και γλυκά-γλυκά να ροδολάμπουν
πάνω στ’ άγιο αλώνι του Ήλιου.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Έρως (1998)
Title: Ανδρέας Λίτος, Είμαι
Post by: wings on 17 Feb, 2017, 20:37:15
Ανδρέας Λίτος, Είμαι

Είμαι οι μνήμες του παρελθόντος μου
κι οι αμφίβολες προσδοκίες του μέλλοντός μου.
Νότες και συγχορδίες ιστορικές
κι ονειρευτές μελωδίες στο αύριο.
Σ’ ευθύγραμμη πορεία σκαρφαλώνω
προς τα έσχατα.
Δεν γυροφέρνω, δεν ανακυκλούμαι,
δεν έζησα σ’ άλλη ζήση.
Μια αμοιβάδα με ψευδόποδα πλοκάμια στο χτες
και σ’ ό,τι γεννήσει ο χρόνος ως τη δύση.
Ένα καλάθι ψάθινο γεμάτο προσευχές
που στο ναό φτεροκοπούν
κι η ραθυμία σαν τις μωρές παρθένες.
Η Εικόνα στο βάθος της ουσίας,
στητή, αχνή στέλνει το μελιχρό της Φως.
Είμαι το κορμί που πονάει κι ολόκληρο πλέει
στη θάλασσα των δακρύων της ψυχής μου.
Είμαι ο γεωμέτρης των εκτάσεων
του χρόνου μου του ιδιωτικού, της ιστορίας μου.
Γλιστράω, κολυμπώντας στη νοητή θάλασσα της οικουμένης
με φωταυγή επιδερμίδα
και την ελπίδα λοφίο στο κεφάλι.
Φωτοτετράς, φωτοτετράς, καντίλι ιλαρό της Θεσσαλονίκης!
Στους ηλιόδρομους, σταρένιο το δέρμα του νου και της καρδιάς
αγκομαχώντας για το Ιδανικό,
που πάλι μου ξεφεύγει.
Είμαι αυτός.
Ίσως ένας άλλος;
Ποιος ξέρει;

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Έρως (1998)
Title: Ανδρέας Λίτος, Ιδιωτικός χρόνος
Post by: wings on 17 Feb, 2017, 20:42:40
Ανδρέας Λίτος, Ιδιωτικός χρόνος

Τα χρόνια τα βίωσες προσωπικά,
ασυναίσθητα και εν γνώσει.
Μέτρησες τη ζωή σου με πενταετίες,
δεκαετίες και σε φανταστικές εικοσαετίες.
Εξακόντισες το νου σου στεφανωμένο την ελπίδα
στο άπειρο και αιώνιο μέλλον,
στις άτμητες στιγμές του φευγαλέου,
χαρισμένου παρόντος.
Και ζεις τώρα με τις γλυκιές αναμνήσεις σου
και τις ζεστές προσδοκίες.
Το χθες, το νυν και αεί σφιχταγκαλιασμένα
στην καρδιά σου.
Κι η αγάπη, η θεϊκιά ουσία μέσα στο κάθε κύτταρό σου.
Βομβαρδισμένος με δωρεές χαράς, ειρήνης, ευωχίας
πλέεις αστόχαστα κι ελεύθερα στους ωκεανούς
του χρόνου σου, της ιστορίας σου.
Δοξολογία στο Φως, το πάνυ ωραίο,
για το χθες, το νυν και τα επέκεινα.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Έρως (1998)
Title: Ανδρέας Λίτος, Ιορδανία
Post by: wings on 17 Feb, 2017, 20:48:55
Ανδρέας Λίτος, Ιορδανία

Στη Φιλαδέλφεια των παλιών Ελλήνων,
την πόλη που προφέρει τ’ όνομά της αναστενάζοντας (Αμμάν),
οι καλοκάγαθοι ανατολίτες χορεύουν την υποδοχή
και τραγουδούν τη δύση.
Οι τρωγλοδύτες στην καυτή άμμο
ιππεύουν την κακή μοίρα τους
πάνω σε άτια αραβικά της περήφανης Πέτρας.
Παρέκει τα κλέη των προγόνων
Γέρασα(ν) οδεύοντας μέσα στον χρόνο
και στα «αρχαίοις γράμμασι» στολίδια
πάνω στα αιώνια σιωπηλά μάρμαρα.
Των Ρωμιών η δόξα και των Ελλήνων,
χαραγμένη βαθιά στο νου των Αγαρηνών,
ακόμα και στις μέρες μας κρυφολάμπει
στα νοσταλγικά τους πρόσωπα.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Έρως (1998)
Title: Ανδρέας Λίτος, Ερωτικό
Post by: wings on 17 Feb, 2017, 20:53:09
Ανδρέας Λίτος, Ερωτικό

Η αγάπη αθέατο τόξο της πανάρχαιας κοινωνίας.
Κι ο τρόπος, τάνυσμα της χορδής
μέχρι το μυστικό βυθό του ονείρου.
Το κορμί φλέγεται και βλαστάνει,
θυμίαμα και ανατολή φωτιάς.
Μίλησέ μου τρυφερά,
όπως οι πρώτες ακτίνες γλείφουν
την αναπαυμένη χαδιάρα θάλασσα του πρωιού.
Νιώσε με, όπως η κυοφορία
σε ταξίδεψε σε πρωτόγνωρους παραδείσους.
Πάρε με και κάνε με δικιά σου σάρκα της αγάπης.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Έρως (1998)
Title: Ανδρέας Λίτος, Δεύτερο ερωτικό
Post by: wings on 17 Feb, 2017, 20:56:48
Ανδρέας Λίτος, Δεύτερο ερωτικό

Θέλω μαζί σου να ζήσω το παρόν.
Το αύριο, το χθες να είναι σήμερα.
Μπροστά είναι η δίδυμη εικόνα μας
ο όρκος μας, ο άρτος, το νερό μας.
Μα μόλις σμίγουμε, εσύ αποστρακίζεσαι
και ξεφωνίζεις ξένα αγκυροβόλια,
ξένα τρικάταρτα και ξένα σαλπαρίσματα.
Και μένω αγκαλιά με το παρόν,
ιππεύοντας πολύχρωμες τις αναμνήσεις,
με τις κεραίες να χορεύουνε τρελές
μέσα στο χρόνο που θα ’ρθει για να μας σμίξει.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Έρως (1998)
Title: Ανδρέας Λίτος, Πλατύς παράδεισος
Post by: wings on 17 Feb, 2017, 21:04:41
Ανδρέας Λίτος, Πλατύς παράδεισος

Πλατύς ο Παράδεισος
για όσους τον αποζητούν.
Πλατιά η καρδιά μας
για να χωρέσει τους ταπεινούς
κι ερωτευμένους.
Βλέμμα στο βλέμμα αγκαλιά
και τα λευκά σεντόνια της ψυχής
ν’ ανεμίζουν στα φωτεινά αλώνια του Θεού.
Και παρεκεί οι φίλοι μας,
οι σοβαροί και πράοι,
μας γνέφουνε του Ήλιου τη λαχτάρα,
αυτή που τους ανέβασε
εικονίσματα σεμνά
στις θολωτές γαλάζιες εκκλησιές.
Πέρα στη θαμπωτική δύση
τελειώνει κάθ’ εσπέρα η ελπίδα της γης.
Κι η καλοσύνη άσβηστη
σιγοτραγουδάει από χθες έως τώρα και πάντα.
Τίποτα δεν είναι πεθαμένο παρά το παρελθόν,
ολόστρωτη η ζωή μπροστά μας.
Λαφροσηκώνεται το βάρος του αύριο,
αν αφήνουμε τον δικό μας χρόνο
να αναπαυθεί στη φωτεινή γειτονιά της αιωνιότητας.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Έρως (1998)
Title: Ανδρέας Λίτος, Το λευκό προς το λευκότερο
Post by: wings on 17 Feb, 2017, 21:10:54
Ανδρέας Λίτος, Το λευκό προς το λευκότερο

Δώρο η ζωή κι εμείς δωρολήπτες
άπραγοι κι ονειρεμένοι.
Δωρητές της λίγης χαράς δεν γινήκαμε
περιμένοντας ανύποπτοι το μέλλον, όπου ήδη κολυμπούσαμε.
Τα καράβια του πόθου μας σ’ ολάνοικτες θάλασσες
και γλαυκές ελπιδοφόρες ακρογιαλιές.
Οι μελλούμενες υποσχέσεις μας που ποτέ δεν χάρηκαν την κορύφωση.
Η νύμφη μέσα στο κουκούλι καρτερεί
και στην απαλή παρθενικότητα δεν φτερώνει.
Αμφιβολίες κι ονειρικές πράξεις
αδειάζουν την ψυχή μας απ’ το σφρίγος,
ξεραίνονται οι χυμοί της ευτολμίας.
Κι όμως η οσιότητα του ήθους είναι η αγχιστεία της αγιότητας.
Η οσιότητα οδεύει προς τους αγίους.
Το λευκό προς το λευκότερο.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Έρως (1998)
Title: Ανδρέας Λίτος, Η αθωότητα του εσπερινού
Post by: wings on 17 Feb, 2017, 21:14:51
Ανδρέας Λίτος, Η αθωότητα του εσπερινού

Δεν τολμώ να σου πω τίποτα.
Τα λόγια μου τρυπούν το κορμί σου
και ταξιδεύουν στο άπειρο.
Είσαι μια διάτρητη παρουσία.
Σκύβω σεμνά και γεμίζω με γιασεμιά
τις γαλάζιες οπές σου
και τότε τα φωτεινά μάτια
μου ψιθυρίζουν ένα θαύμα.
Σ’ αγγίζω κι αγαπιέσαι γλυκά
κι αφήνεσαι στην εκρηκτική αδυναμία της αγάπης.
Θυμήσου τον όρθρο της ύπαρξής σου
και ταξίδεψε μέχρι την αθωότητα του εσπερινού.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Έρως (1998)
Title: Ανδρέας Λίτος, Δεν γράφεις στίχους πάει να πει
Post by: wings on 17 Feb, 2017, 21:19:43
Ανδρέας Λίτος, Δεν γράφεις στίχους πάει να πει

Δεν γράφεις στίχους πάει να πει
δεν ανασαίνεις του βασιλικού τη γλύκα,
εγκαταλείπεις τους απελπισμένους της γης
και τα παιδιά μες στην κοιλάδα της απάτης.
Δεν γράφεις στίχους πάει να πει
τ’ απομεσήμερο το κάνεις νύχτα,
φτύνεις στα μάτια της ελπίδας
και η δροσιά της πρωινής χαράς
στέλνει το μύρο της σε άλλους κόσμους.
Δεν γράφεις στίχους πάει να πει
πετάς το δόρυ της αγάπης,
λιποτακτείς απ’ τη γενιά των ποιητών,
τη συντροφιά του έρωτα την χάνεις.
Μα γράφοντας φτωχούς της αρετής τους στίχους,
σημαίνει ανάσταση στη χώρα την καινή,
όμορφη άνοιξη στον κήπο των ονείρων,
ελεύθερο περπάτημα στο φως των ιδεών,
χαρά στη γεύση του ψωμιού και στου κρασιού τη λάμψη.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Έρως (1998)
Title: Ανδρέας Λίτος, Ο ποιητής
Post by: wings on 17 Feb, 2017, 21:45:33
Ανδρέας Λίτος, Ο ποιητής

Ο ποιητής δεν ζωγραφίζει,
με λέξεις όμορφες και λόγια,
μ’ ιδέες και φιλοσοφία
την περιρρέουσα υπαρκτή πλάση.
Ο ποιητής δεν περιγράφει
τις μύχιες σκέψεις,
τους γήινους πόθους,
του νου τις δολιχοδρομήσεις.
Ο ποιητής γεννάει πάντα,
αντάμα απέναντι στο Ήλιο,
την νέα πλάση την ωραία
τη λάμψη της δημιουργίας.

Από την ποιητική συλλογή Φωτορροές (1993)
Title: Ανδρέας Λίτος, Μαρίνα
Post by: wings on 17 Feb, 2017, 21:49:18
Ανδρέας Λίτος, Μαρίνα

Η ωραία κόρη Μαρίνα
έπαιζε κλειδοκύμβαλο,
αλλά στα τύμπανα των όντων
δεν έφτανε κανείς ήχος.
Η ωραία μουσική ήταν οι κινήσεις
των απαλών παρθένων χεριών,
των σπινθηροβόλων οφθαλμών
και της καστανής κόμης
που ανέμιζε απ’ το φωτεινό
θαλασσινό αεράκι
καθώς στα χείλη της άνθιζε
η μακαριότητα των ουρανών.

Από την ποιητική συλλογή Φωτορροές (1993)
Title: Ανδρέας Λίτος, Φωτορροή
Post by: wings on 17 Feb, 2017, 21:53:13
Ανδρέας Λίτος, Φωτορροή

Φωτορροή της Άνοιξης,
στ’ αγριολούλουδα της ερημιάς,
ζωοδότρα εσύ ενέργεια,
της αέναης μουσικής παρουσίας.

Φωτορροή εσύ το νυν και πάντα,
στου ποιητή τον άγιο νου,
στης φιλέρημης καρδιάς τα βάθη,
της ουρανοστόλιστης σιωπής.

Φωτορροή εσύ λύρα σεπτή,
φέγγε και παίζει μυστικά,
στων απλών ανθρώπων τα κύτταρα,
στις αιώνιες πλώρες των άστρων.

Από την ποιητική συλλογή Φωτορροές (1993)
Title: Ανδρέας Λίτος, Η σιωπή
Post by: wings on 17 Feb, 2017, 21:57:52
Ανδρέας Λίτος, Η σιωπή

Στην έρημο η σιωπή
ψάλλει το τραγούδι
το γλυκόλαλο, το σεισμικό
το ζωοποιό των κυττάρων.

Στην πόλη Βαβέλ η σύγχυση
των μπερδεμένων γλωσσών,
ύβρις η ολέθρια,
των πρωτόγονων όντων.

Η γλώσσα της σιωπής,
του θείου έρωτα η κρήνη,
των αγγέλων το λάλημα,
της αγάπης το θαύμα.

Όμορφη νοερή σιγή
της ιερής αφθεγξίας,
στο φωτεινό μονοπάτι
του εγκάρδιου έρωτα.

Από την ποιητική συλλογή Φωτορροές (1993)
Title: Ανδρέας Λίτος, Μακριά μελαγχολία
Post by: wings on 17 Feb, 2017, 22:01:46
Ανδρέας Λίτος, Μακριά μελαγχολία

Η ζέουσα φύση σου,
κατατρεγμένη, θαλασσοκτύπητη,
καταποντισμένη, ανούσια,
στο χάος της μελαγχολίας.

Η ματαιότητα των μαχών,
το κλάμα της πρωίας,
δονκιχώτης ακούσιος,
πρόσωπο ζεστό της ερήμωσης.

Ξέριζη λαλιά του ελιγμού,
κορμοστασιά φωσφορική του νου,
σφικτά τα δίκτυα του βυθού,
αντίκρυ στα θέλγητρα του όρθρου.

Πρόβαλε στο φως των κυττάρων,
με την αόρατη μουσική,
ξέπλυνε με διαυγή δάκρυα
τον κόσμο της στερνής νιότης σου.

Από την ποιητική συλλογή Φωτορροές (1993)
Title: Ανδρέας Λίτος, Το δέσιμο
Post by: wings on 17 Feb, 2017, 22:06:48
Ανδρέας Λίτος, Το δέσιμο

Πουλάκι η ψυχή σου
σπαρταράει στο χέρι μου
καθώς ο φόβος σα ρίγος
ταξιδεύει στο κορμί σου.

Νάμα το δάκρυ σου,
φωτοσταλίδα στο πρόσωπο
και στο γαλανό της αυγινής ελπίδας,
γιομίζει χαρά την πλάση όλη.

Έλα στις απέραντες εκτάσεις
του αρχαίου μας έρωτα,
να λάμψει πάλι ζωηρό
το ευλογημένο μας δέσιμο.

Από την ποιητική συλλογή Φωτορροές (1993)
Title: Ανδρέας Λίτος, Το εύχυμο των Ελλήνων καλοκαίρι
Post by: wings on 17 Feb, 2017, 22:12:32
Ανδρέας Λίτος, Το εύχυμο των Ελλήνων καλοκαίρι

Το αχλάδι στου ήλιου το ψήλωμα,
φιλήδονη χαρά και γεύση,
φωτεινό αίμα στο σώμα
και στων κυττάρων τη θωριά.

Τα ρόδα του ροδάκινου φαντάζουν
στο εύχυμο των Ελλήνων καλοκαίρι
κι ο τζίτζικας περήφανος λαλεί
το αιώνιο τραγούδι της λιακάδας.

Κι έχοντας στους ώμους αιώνες ιστορία,
τη θάλασσα, το φως και τη σοφία,
χαίρεσαι στην αλλήλων κοινωνία
τον τρόπο της παρούσης βιοτής.

Από την ποιητική συλλογή Φωτορροές (1993)
Title: Ανδρέας Λίτος, Η αγάπη
Post by: wings on 17 Feb, 2017, 22:16:28
Ανδρέας Λίτος, Η αγάπη

Η βεβαιότητα του αιώνιου
σαν τον ήλιο του μεσονυκτίου
λάμπει στις αλύγιστες ψυχές
αυτών που αγαπάνε τις κορυφές.

Στα παλιά συναξάρια ιστορείται
των αγαθών γερόντων ο βίος,
λάρνακες ζωντανές και κρήνες
μ’ αδίψαστο άγιο νερό.

Αυτό μονάχα μένει στέρεο
στους στροβιλώδεις απατηλούς ελιγμούς
της ύλης, του θαύματος και της εξουσίας
το πνεύμα της αιώνιας αγάπης.

Από την ποιητική συλλογή Φωτορροές (1993)
Title: Ανδρέας Λίτος, Τέχνη και ψυχή
Post by: wings on 17 Feb, 2017, 22:22:09
Ανδρέας Λίτος, Τέχνη και ψυχή

Η κοινωνία με το τεχνούργημα,
σαν τα δάκρυα της προσευχής,
βιώνει σμιλεύοντας
την ουσία του μέσα κόσμου.

Η ψυχή γυμνή ικέτιδα, μαγεμένη,
ρουφάει άπληστα την χάρη
και ξεπροβάλλει ευθύγραμμη
στους πλόες της μελλοντικής χαράς.

Και κει, ανάμεσα γαλάζιο και λευκό,
λουσμένη στο άρρητο φως
στης αλήθειας την σεπτή ομορφιά
μετέχει στους γαλαξίες της απεραντοσύνης.

Από την ποιητική συλλογή Φωτορροές (1993)
Title: Ανδρέας Λίτος, Προσδοκία
Post by: wings on 17 Feb, 2017, 22:28:40
Ανδρέας Λίτος, Προσδοκία

Το προαίσθημα με πνίγει
κι ο κόμπος στο λαιμό μένει.
Δεν με ξεγελά η ασημένια ανταύγεια,
της απατηλής φαντασίας η έκρηξη.

Γελώ πνιχτά, σαν κλάμα,
στο μυαλό μου γυρίζει το έρεβος,
στην χαοτική κίνηση λέω
οι ελπίδες μου αρχίζουν με φως.

Λένε πάει η εφηβεία μου
λέω εδώ κρυφολάμπει
ξυπνάει στις ώρες του βάθους
σαν αστραπή της κόκκινης λαχτάρας.

Με κεραίες μακρινές στο άπειρο
πατώντας στη γη μας ευφραίνομαι
εγώ ο μικρός κι ο πανμέγας
θεωμένο εγγόνι τ’ ουρανού.

Από την ποιητική συλλογή Φωτορροές (1993)
Title: Ανδρέας Λίτος, Ιούλιος ζέων
Post by: wings on 17 Feb, 2017, 22:39:07
Ανδρέας Λίτος, Ιούλιος ζέων

Άφωνη μετακραυγή
που ξέσκιζε την πλάση
των χερουβείμ τα όνειρα
το ρίγος της ζωής.

Λησμονημένος ερημίτης
της πόλης και της μοναξιάς,
της αντηλιάς πολεμιστής,
όστρακο γαλάζιο του ήλιου.

Της ρόδινης ψυχής
ο λόγος ζωντανός
βροντολαλεί στο φως
και γέρνει ο Ιούλιος ζέων.

Από την ποιητική συλλογή Φωτορροές (1993)
Title: Ανδρέας Λίτος, Ο χωρισμός
Post by: wings on 17 Feb, 2017, 22:43:18
Ανδρέας Λίτος, Ο χωρισμός

Χαρά ολόφωτη το σώμα μου
αγκαλιάζει την ψυχή.
Αγγείο χρυσοστόλιστο
και ψυχοσπαργωμένο
με τις ανταύγειες της ομορφιάς
το νιο κορμί μου θάλλει.
Και τ’ ουρανού το πρόβλημα
αναπάντεχα προβάλλει
και μου ξεσχίζει την καρδιά
και την χαρά μοιράζει.
Κι ο εκστατικός ο χωρισμός
ποτίζει με φαρμάκι
την ονειρεμένη μου ψυχή
και τ’ ορφανό μου σώμα.
Μα πάντα λέγω μέσα μου
πως θά ’ρθει εκείνη η μέρα
όπου στη φάτνη του κορμιού
η ψυχή θ’ ανθίσει πάλι.

Από την ποιητική συλλογή Φωτορροές (1993)
Title: Ανδρέας Λίτος, Μελλοντικό
Post by: wings on 17 Feb, 2017, 22:46:56
Ανδρέας Λίτος, Μελλοντικό

Όταν ο χρόνος σταματήσει
κι αρχίσει η ροή του αιώνιου,
τότε το ψωμί θα ’ναι ουράνιος άρτος
και η βία του θαύματος κενή.

Ελεύθερος απ’ τον άρχοντα εγώ
με την ψυχή ν’ ανεμίζει ορθή
γεμάτος μέλι και γάλα
αναστάσιμος νέος αμνός.

Η μακάρια χαρά της ζωηφόρου
κερνιέται σε κρυστάλλινο κύλικα
κι είναι αψύς ο απόηχος
στο μεθύσι του θείου παράδεισου.

Από την ποιητική συλλογή Φωτορροές (1993)
Title: Ανδρέας Λίτος, Πλαγίαυλος
Post by: wings on 17 Feb, 2017, 22:52:57
Ανδρέας Λίτος, Πλαγίαυλος

Η λεπτή φιγούρα της Μαρίνας,
καθώς φυσά ευθέως τον πλαγίαυλο
και λαλεί της μουσικής το άσμα,
δείχνει τη θεία χάρη του κορμιού.

Το όργανο με το ξενικό όνομα φλάουτο
λιώνει τους πάγους της τρυφερής καρδιάς
όταν οι ουράνιοι φθόγγοι αναπάλλονται
σαν πορφυρά λουλούδια της εαρινής Πασχαλιάς.

Κι η κόρη γλαυκή κι αέρινη,
φωτεινό λουλούδι της αστροφεγγιάς,
με μυστικές μακάριες αντηχήσεις,
πλέει στο κρυσταλλένιο διάβα του απείρου.

Από την ποιητική συλλογή Φωτορροές (1993)
Title: Ανδρέας Λίτος, Τα έσχατα
Post by: wings on 17 Feb, 2017, 22:56:20
Ανδρέας Λίτος, Τα έσχατα

Τα έσχατα ζητήματα
της γλυκιάς αθανασίας
στο φως το κρύφιο
λάμπουν σα γαλαξίες.

Η επανάσταση του πνεύματος
στην προσωπική ζήση
φέρνει το τελευταίο άγγιγμα
της πιο τρελής ελευθερίας.

Η σιωπή της ζωντανής ερήμου
είναι επίσκεψη των εσχάτων
φωτεινό άλμα του νυν και πάντα
στο μυστήριο της αιώνιας παρουσίας.

Από την ποιητική συλλογή Φωτορροές (1993)
Title: Ανδρέας Λίτος, Σύντηξη
Post by: wings on 17 Feb, 2017, 23:00:09
Ανδρέας Λίτος, Σύντηξη

Η ευωδία στο κορμί
σκάνδαλο γι’ απληροφόρητους
αγίασμα αγιότατο
στης αγάπης τ’ ολοκαύτωμα.

Σύντηξη των ιερών σωμάτων
στους αγρούς του Θεού
έκρηξη της ζεστής σάρκας
στη μετοχή της γέννησης.

Κι ανθίζει η παρθενική άνοιξη
της νιόβγαλτης ψυχής
σαν αιώνια εικόνα
του σαρκωμένου φωτός.

Από την ποιητική συλλογή Φωτορροές (1993)
Title: Ανδρέας Λίτος, Τα γυμνά ειδύλλια
Post by: wings on 17 Feb, 2017, 23:04:58
Ανδρέας Λίτος, Τα γυμνά ειδύλλια

Οι κύκλοι των ωρών
στ’ αγιορείτικο κατώφλι
πάλεμα με τ’ άπειρο
στης άσκησης τον ήλιο.

Φωτοστέφανα αχνά
στη ροή της αιωνιότητας
υπάρξεις μεταμορφούμενες
μετάρσιες ψυχές.

Τα γυμνά ειδύλλια
των μικρών με τον μέγα
οι πόθοι οι άκαυτοι
της αγιότης το άνθος.

Από την ποιητική συλλογή Φωτορροές (1993)
Title: Ανδρέας Λίτος: ... της Αγάπης και του Φωτός
Post by: wings on 18 Feb, 2017, 20:01:22
Ανδρέας Λίτος: ... της Αγάπης και του Φωτός

Στίλβουσες νοητές μπαλαρίνες
πάνω στα παλίνδρομα ευγενή αρώματα
των ήχων της θάλασσας, οι λιακάδες της Αλκυόνας.
Μες στο βαρύ χειμώνα,
προπομποί της ελπίδας για την αιθρία του Αυγούστου.
Οι χαρούμενες ηλιαχτίδες
και τ’ απαστράπτοντα περιστέρια
σου παίρνουν το νου, να δεις αυτά που δεν φαίνονται:
την κτιστή σαγήνη της ύλης και της ψυχής
και πέρα — υπέρ τον Κτίσαντα
ποιήματα Αγάπης και Φωτός.

Από την ποιητική συλλογή ... της Αγάπης και του Φωτός (2002)
Title: Ανδρέας Λίτος, Ευπρεπής απάτη
Post by: wings on 18 Feb, 2017, 20:06:42
Ανδρέας Λίτος, Ευπρεπής απάτη

Ευπρεπής απάτη η αγάπη οδηγημένη από τον νου.
Αμφίδρομη στο εσύ και το εγώ.
Χρυσή βροχή πάνω σε όλα τα λουλούδια η αγάπη,
χωρίς επιφυλάξεις κι ενδοιασμούς.
Οι «λογικοί» από τους θώκους αποστρακίζουν
ηδονικά θραύσματα προπατορικών ανομημάτων.
Ενθαδικό και υπέρλογο το αειφόρο θαύμα της Αγάπης.
Η Ανάσταση, από όπου καίγεσαι κυριακάτικα, συγχωρητικά,
σε όλους τους ανθρώπους και στην όμορφη πλάση.
Και η άλλη όψη: τιμωρία με «αγάπη»,
ναι μεν αλλά,
η ευπρεπής απάτη.
Ο άρτος της Αγάπης ψωμίζει τους πάντες.
Ο χωρίς σύνορα χορτασμός.

Από την ποιητική συλλογή ... της Αγάπης και του Φωτός (2002)
Title: Ανδρέας Λίτος, Η πράξη
Post by: wings on 18 Feb, 2017, 20:09:16
Ανδρέας Λίτος, Η πράξη

Το θεϊκό όχημα της Αγάπης,
Αιωρούμενο πνεύμα της ελευθερίας,
Σκύβει στον ελάχιστο αδελφό
Και σαρκώνει την πράξη που σώζει.

Από την ποιητική συλλογή ... της Αγάπης και του Φωτός (2002)
Title: Ανδρέας Λίτος, Εσχατολογείς
Post by: wings on 18 Feb, 2017, 20:14:56
Ανδρέας Λίτος, Εσχατολογείς

Εσχατολογείς κι εσχατοπρακτείς σημαίνει να ζεις στο μέλλον, στο όνειρο, στην προσδοκία. Έτσι πράττουν οι αγιογράφοι μόνο στην προσευχόμενη Αγιοπνευματική τεχνουργία τους. Όταν είναι βουτηγμένοι στο μυστήριο, το έσχατο. Θρησκευτικά αυτό είναι ακατανόητο. Κατόρθωμα είναι της Χάριτος και του Ελέους. Της Εκκλησίας με την Ευχαριστία.

Μέσα στην ερημία και την σιωπή συντελείται η καλή αλλοίωση, στερεώνεται στην κοινωνία και εσχατοπρακτεί στην Θεία Ευχαριστία.

Ολόσωμος σώζεσαι χάριν του άλλου και Χάρις στον Άλλον.

Η αποδοχή σου είναι πρόξενος εορτών στα ουράνια για σένα τον έσχατο, γιατί ο Πρώτος είναι μανικός, είναι τρελός από αγάπη για το πλαστούργημά Του.

Εσύ εσχατολογείς και λέγεις, γένοιτο Κύριε, ας γίνει Χριστέ μου.

Από την ποιητική συλλογή ... της Αγάπης και του Φωτός (2002)
Title: Ανδρέας Λίτος, Καλλίστη αρμονία
Post by: wings on 18 Feb, 2017, 20:19:40
Ανδρέας Λίτος, Καλλίστη αρμονία

«Εκ των διαφερόντων καλλίστη αρμονία∙
Πάντα κατ’ έριν γίγνεται»

Ηράκλειτος

Διαφέρουμε μεταξύ μας
κι ενίοτε κτίζουμε την αρμονία.
Μα τι είναι αυτό που μας αρμόζει;
Είναι ο πλούτος της ετερότητας που κατορθώνει την αρμογή;
Διαφέρουμε μεταξύ μας, εν-διαφέρεται για μας ο Θεός.
Πάνω σε αδιόρατη χορδή
διασχίζει την απόσταση η Αγάπη
και γεφυρώνει την διαφορά.

Από την ποιητική συλλογή ... της Αγάπης και του Φωτός (2002)
Title: Ανδρέας Λίτος, Ποίηση
Post by: wings on 18 Feb, 2017, 20:25:07
Ανδρέας Λίτος, Ποίηση

Ποίηση, ο αθώος καρπός της ύπαρξης, κάθε ύπαρξης.
Φωτοκαρπός του πλάσματος του Θεού.
Της αντρόπιαστης ψυχής ανθοφορία.
Οπώρες αγαπητικές απ’ τ’ άστρα και την ωραία μας γη.
Μετάληψη της ροής του ερυθρού νάματος.
Πρόσκαιρη νίκη πάνω στη φθορά.
Ανθύλλιο της αριστοκρατικής ένδειας.
Ρώγες απ’ τ’ αμπέλι της κρυφής αθωότητας.
Σίτος και έλαιον, βραχονήσι της ζωής.
Φτερούγα γαλανή στα ζαλισμένα πουλιά του φόβου.
Μεταξένια πνοή πάνω στα μολυβένια στρατιωτάκια της σκοτεινιάς.
Το όνειρο του μέλλοντος στην ώρα την πρώτη.
Η λάμψη του πνεύματος πάνω στην ωραία ύλη.
Ποίηση, η φανέρωση της θεϊκής σποράς στο πλάσμα Του.

Από την ποιητική συλλογή ... της Αγάπης και του Φωτός (2002)
Title: Ανδρέας Λίτος, Στο κελί
Post by: wings on 18 Feb, 2017, 20:29:56
Ανδρέας Λίτος, Στο κελί

Ζωγράφισε ένα παράθυρο στον τοίχο του κελιού του
κι από κει δραπέτευσε στο όνειρο.
Έσπασε τους αρμούς των χρωμάτων
για να σχηματίσει την ίριδα της ελπίδας.
Η δικαιοσύνη τον φυλάκισε
κι η έμπρακτη αγάπη τον ελευθέρωσε στην αλήθεια.
Τι κι αν δεν έχει τίποτα;
Η ανάπαυσή του είναι στο πιο τίποτα.
Εκεί όπου δεν έχει, αλλά μόνον είναι.
Μια ύπαρξη γυμνή από βαριά υλικά.
Μόνη περιουσία του η προσδοκία η έσχατη.
Λάξευσε το πρόσωπό του με την προσευχή
και την ψυχή ελατόμησε με την αγάπη.
Τι κι αν δεν έχει τίποτα;

Από την ποιητική συλλογή ... της Αγάπης και του Φωτός (2002)
Title: Ανδρέας Λίτος, Το δικαίωμα
Post by: wings on 18 Feb, 2017, 20:33:43
Ανδρέας Λίτος, Το δικαίωμα

Όταν γίνεις παρανάλωμα αγάπης,
τότε αντικρίζεις τον παράδεισο.
Πρόσωπο με πρόσωπο στη Σύναξη
κι η μυστική εικόνα το θαύμα.
Πρόσεξε μη σου πέσει το φως από τα χέρια
και χάσεις το ιπτάμενο νόημα.
Με πνεύμα και νου
να θεάσαι την φευγαλέα γαλήνη
στο βάθος των γηίνων ματιών.
Η κορυφή του αοράτου τριγώνου
δείχνει προς τα Άνω,
η πλατυτέρα βάση τους διπλανούς.
Με το πανάκριβο εισιτήριο της αγάπης,
δικαίωμά σου ο παράδεισος.

Από την ποιητική συλλογή ... της Αγάπης και του Φωτός (2002)
Title: Ανδρέας Λίτος, Κτιστός όλος
Post by: wings on 18 Feb, 2017, 20:38:54
Ανδρέας Λίτος, Κτιστός όλος

Δεν έχω τίποτε. Όσο ζω είμαι.
Κτιστός όλος, από μέσα προς τα έξω
η πυκνότητα ελαφραίνει.
Σώμα και προς τα έξω ψυχή.
Τα σπλάχνα της αγάπης μου, μυρωμένα φιλιά,
μαζί καρπός κι ανάφλεξη του είναι.
Η ψυχή καίγεται πάνω στα κάρβουνα του κορμιού.
Εν ταπεινώσει προσεύχομαι ολόσωμος, πλήρης,
πλήρως αιωρούμενος στο ξύπνημα της φωτιάς.
Το κούρσεμα του θανάτου χωρίς λάφυρα.
Διότι είμαι, δεν έχω.
Θα φύγω όπως είμαι.
Η Ανάσταση άριστα σημαίνει.

Από την ποιητική συλλογή ... της Αγάπης και του Φωτός (2002)
Title: Ανδρέας Λίτος, Αναγγελία
Post by: wings on 18 Feb, 2017, 20:42:10
Ανδρέας Λίτος, Αναγγελία

Αναγγέλλω μια νέα ζήση,
καθώς μέσα στην ευημερία κολυμπώ.
Αφέθηκα στην ακηδία την ωραία, διαβολική,
κι έγινα ιδρυτής της νέας παροικίας.
Ολόδική μου η παροικία του νου.
Τις θλίψεις και τις σκιές τις κουκουλώνω
μ’ αστραφτερές ιδέες
κι ερωτεύομαι το μυαλό μου.
Αναγγέλλω μια νέα ήττα
γιατί έπαψα πάλι ν’ αγαπώ.

Από την ποιητική συλλογή ... της Αγάπης και του Φωτός (2002)
Title: Ανδρέας Λίτος, Φωτοσκευή
Post by: wings on 18 Feb, 2017, 20:46:06
Ανδρέας Λίτος, Φωτοσκευή

Σ’ αγαπώ και σένα και την αναμάρτητή σου έπαρση.
Τόσο μεγάλη κι ενιαία η θέα του προσώπου σου.
Αγνάντια στο μυστικό πνεύμα σου
δίδαξέ μου την διάκριση της ασύλληπτης ουσίας,
την αστραπή της χορταστικής χαράς
κι ας είναι ασέβεια η απουσία των σωμάτων
και η ροή των κτιστών αισθήσεων.
Είμαι σεβαστής της ιερής ύλης.
Όπως είναι κτισμένη, με ελαφριά ουσία με το όνομα ψυχή
και την στερεά και ωραία φωτοσκευή,
την χαρμονή των οφθαλμών.
Φιλόξενη αγκαλιά με γιασεμί και μοσχολίβανο.

Από την ποιητική συλλογή ... της Αγάπης και του Φωτός (2002)
Title: Ανδρέας Λίτος, Η στάχτη που λάμπει
Post by: wings on 18 Feb, 2017, 20:51:07
Ανδρέας Λίτος, Η στάχτη που λάμπει

Εκεί φώλιασε η κατάπληξή μας
για την στάχτη που λάμπει,
στα πράσινα βαλτόνερα της μνήμης
και μας αιχμαλώτισε.
Όμως σαν απόπλους πλωτού μεγαλειώδους
η εγρήγορση του νου — η προσευχή
διόδους νιοχάρακτες ανοίγει
απ’ όπου εύμορφη η αγάπη
φωτίζει τους δικούς μας ουρανούς της Ελευθερίας.

Από την ποιητική συλλογή ... της Αγάπης και του Φωτός (2002)
Title: Ανδρέας Λίτος, Οι μαγευτικές εικόνες
Post by: wings on 18 Feb, 2017, 20:55:44
Ανδρέας Λίτος, Οι μαγευτικές εικόνες

Οι μαγευτικές εικόνες της τεχνολογίας αποπλανούν
κι εκπαρθενεύουν την άδολη καρδιά.
Η ιδεατή αμμοβολή γίνεται χρονία λέπρα λοιμική,
πηρωτική του στέρεου ιστού.
Η γνωστική έκπτωση της αρετής
βλαστάνει μέσα στην τύρβη της τεχνολογίας.
Οι φαύλοι αποδεικνύονται άριστοι αρχιτέκτονες της έκπτωσης.
Η έκπτωση, κάθοδος στα αμφίβολα σκοτάδια.
Κι η νήψη, υψοποιός λειτουργία για ανάκαμψη και Ανάσταση.

Από την ποιητική συλλογή ... της Αγάπης και του Φωτός (2002)
Title: Ανδρέας Λίτος, Τα στίγματα
Post by: wings on 18 Feb, 2017, 21:01:52
Ανδρέας Λίτος, Τα στίγματα

Τα στίγματα φθοράς στο σώμα
ρίχνουν άγκυρες μελαγχολίας
σε όσους πιστεύουν στην αιώνια άνοιξη.
Γι’ άλλους καμπανούλες είναι φιλικές για τον όρθρο.
Να βγεις μισός έξω από το όνειρο
και να χαρείς πολλή Ανάσταση με το ευλογημένο σώμα της φθοράς.
Και έτσι από δω ως τη Βασιλεία του Φωτός,
από χαρά σε χαρά κι από χαρμολύπη σε αφθαρσία,
περπάτημα ως το χωρίς τέλος Έλεος.

Από την ποιητική συλλογή ... της Αγάπης και του Φωτός (2002)
Title: Ανδρέας Λίτος, Αυλές
Post by: wings on 18 Feb, 2017, 21:10:24
Ανδρέας Λίτος, Αυλές

Χαρά στην αυλή την ταπεινή κι οι καρδιές κοιτάζουν πέραν-υπέρ.
Τόσο σπάνια η αγάπη κι οι αυλές αλλοτινές λαχτάρες.
Αυλές περιπόθητες του κυρ-Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη,
πελώριες κι από την του μέγα κόσμου απλωσιά.
Κι ανθούν γαλάζια τα πάθια, η καλοσύνη η ζεστή
κι αντικριστά τα μάτια-παράδεισος.
Αύλειος χώρος του Θεού, ιάματα ψυχής αστράφτοντα αφανώς
μες στου φωτός την ευλογημένη καλοκαιρία.
Ατμίδα αναδύεται-υπέρ
κι η κάρα κι η καρδιά κατ’ εικόνα σιγοπερπατάνε.

Από την ποιητική συλλογή ... της Αγάπης και του Φωτός (2002)
Title: Ανδρέας Λίτος, Ο άνεργος
Post by: wings on 18 Feb, 2017, 21:14:45
Ανδρέας Λίτος, Ο άνεργος

Ντυμένος την απουσία του άρτου των παιδιών του,
με την λαχτάρα του ανέφικτου στο νου,
σκιάζεται απ’ την ψυχοκτόνο αδιαφορία του πλουτοκράτη.
Γυμνός απ’ την καθημερινή δύναμη της δημιουργίας,
με προσδοκίες που δεν προφταίνουν να γίνουν όνειρο,
απ’ του κέρδους τ’ ανώμαλα ρήματα.
Καμιά ευλογία για τον άδικο.
Η αγάπη πιο πάνω απ’ την δικαιοσύνη.
Μυροβόλα νοήματα αναβλύζουν,
απ’ την ύπαρξή σου, άγιέ μου άνεργε,
καθώς ανηφορίζεις τον δρόμο του μαρτυρίου.

Από την ποιητική συλλογή ... της Αγάπης και του Φωτός (2002)
Title: Ανδρέας Λίτος, Ανακλώμενα
Post by: wings on 18 Feb, 2017, 21:20:51
Ανδρέας Λίτος, Ανακλώμενα

Προχωρώ σε μονοπάτια του νου χωρίς να ντρέπομαι την αθώα ψυχή μου.
Με μηνύματα απροσκύνητα σ’ ανθρώπους
και α και β και ρο κι ωραία ποιήματα φαντασίας
και σγουρά πράσινα της ελιάς.
Αιφνιδιάζουν ο σκύμνος της δύσης, απαλό το αρνάκι της ανατολής.
Τα παρακάλια στην Παναγιά τον Αύγουστο
και τ’ ανθηρό χαμόγελο των γεροντάδων.
Εφηβεία, η φιλική κοινωνία,
Εκκλησιά με άγουρο καρπό.
Αποστράγγιση της αγάπης με το ψευδώνυμο της ευσέβειας.
Κι εκεί της αυγής το τρεμούλιασμα και στου ματιού την στίλβη,
ανακλώμενα ανθίζουν τα εύγευστα φιλήματα.

Από την ποιητική συλλογή ... της Αγάπης και του Φωτός (2002)
Title: Ανδρέας Λίτος, Αίνιγμα
Post by: wings on 18 Feb, 2017, 21:29:22
Ανδρέας Λίτος, Αίνιγμα

Αίνιγμα η εκδίκηση.
Κακότητα η αχαλίνωτη τρέχει όταν αφήνομαι χωρίς όραμα.
Η ανατριχιαστική προσβολή ξαρματώνει
την ειρηνική βαρκούλα που πλέει.
Έρμαιο αδύναμο της αχαλίνωτης.
Άδικα τρέχει, τρέχει στο κενό
η πίκρα και γίνεται σκοτεινό στεφάνι
γύρω απ’ τα ωραία χείλη.
Αντί για δάκρυ χίλιες λέξεις φαρμακερές.
Θρύψαλα ήχων, θρύψαλα άψυχα αγάπης.
Διάφανα τα κόκαλα της καλοσύνης στα σκοτεινά.
Ήττα της αγάπης το αινιγματικό όνομα της εκδίκησης.

Από την ποιητική συλλογή ... της Αγάπης και του Φωτός (2002)
Title: Ανδρέας Λίτος, Κενοί θεοί
Post by: wings on 18 Feb, 2017, 21:32:33
Ανδρέας Λίτος, Κενοί θεοί

Πανάθλια είδωλα, οι κενοί θεοί.
Καμιά αλληλοπεριχώρηση
του υπαρκτού με το τίποτα.
Στην βαθιά σιωπή της προσευχής
αφουγκράζομαι απέναντί μου το μηδέν,
το ανύπαρκτο.
Και μένω διψασμένος.

Από την ποιητική συλλογή ... της Αγάπης και του Φωτός (2002)
Title: Ανδρέας Λίτος, Στον κόλπο της Θεσσαλονίκης
Post by: wings on 18 Feb, 2017, 21:38:48
Ανδρέας Λίτος, Στον κόλπο της Θεσσαλονίκης

Μειλίχιο το φως του δειλινού πέφτει
στον κόλπο της Θεσσαλονίκης
και δίνει νόημα στα αειφόρα κύματα
που γεννήθηκαν μαζί με τις αναμνήσεις μου.
Η ψιθυριστή τους γλώσσα μετεωρίζεται
μαζί με τους παλιούς αγγέλους φευγάτους
από το τέμπλο βυζαντινής εκκλησιάς.
Κι όπως η πρώτη εσπέρα με μουσκεύει
με δάκρυα και αλλοτινούς στεναγμούς,
χερουβικά σύγνεφα προς την δύση
ταξιδεύουν τον θεορρήμονα Νικόλαο Καβάσιλα,
Γρηγόριο τον Παλαμά, τους ζηλωτές,
πλήθος ταπεινών και οσίων, τον λαό του Θεού.
Ευλογημένες ώρες της γλώσσας του φωτός,
πρόσκαιρα άυλα αποτυπώματα
γι’ αυτόν που ξεύρει την ανάγνωση της ησυχίας
και της υπαινισσόμενης μελωδίας της κρυφής αγάπης.
Στον ουρανό της Θεσσαλονίκης κολυμπάει η αιωνιότητα,
στην αυγή της τρίτης χιλιετίας της Χάριτος.
Ενώ φτεροκοπούν οι καημοί στα κινητά τηλέφωνα
της άλογης μοναξιάς και η λαχτάρα της αφής
της κοινωνίας των ψυχών.

Από την ποιητική συλλογή ... της Αγάπης και του Φωτός (2002)
Title: Ανδρέας Λίτος, Το Κάλλος
Post by: wings on 19 Feb, 2017, 19:07:52
Ανδρέας Λίτος, Το Κάλλος

Ξεκινήσαμε με την ομορφιά,
όσους λίγους σπόρους είχαμε μέσα μας.
Φύτρα φωτός που εκζητούσαν ύδωρ το λάλον.
Και στο ταξίδι μας ανέθαλλε ο σπόρος,
μίσχος καλός μ’ ανθοφορία.
Όμορφο κάλλος διακριτό στο χαμόγελο, στην παρουσία
κι η έκρηξη μες στην καρποφορία,
άλμα στο περισσότερο κάλλος.
Είναι το τέλος ως η αρχή,
νεάζον κάλλος, ώριμη η ομορφιά.
Φωτός κάλλος.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Κάλλος (2006)
Title: Ανδρέας Λίτος, Να έρχεσαι
Post by: wings on 19 Feb, 2017, 19:13:15
Ανδρέας Λίτος, Να έρχεσαι

Το πρωί, το μεσημέρι, το βράδυ
στη ροή της σύντομης ζωής
μες στις αμέτρητες στιγμές της,
μη φεύγεις, να έρχεσαι!
Η αίγλη σου ν’ αγγίζει τη δική μου,
να μου προσφέρεται ο ήλιος
και η αγάπη σου ν’ ανοίγεται.
Η παρουσία σου ας είναι ζώσα μνήμη,
ξεφάντωμα χαράς. Να έρχεσαι!
Όπως η βροχή της άνοιξης
ως το τελευταίο χαμολούλουδο,
να ραίνεις τους κακούς και τους καλούς
τους λίγο σπουδαίους και τους ασήμαντους.
Ν’ αυτοξεχνιέσαι και να έρχεσαι
στις φωτεινές λάμψεις της συνάντησης,
στης συντροφικής ανάσας την ευωδιά.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Κάλλος (2006)
Title: Ανδρέας Λίτος, Φέτες του ουρανού
Post by: wings on 19 Feb, 2017, 19:17:32
Ανδρέας Λίτος, Φέτες του ουρανού

Κυματίζω την ψυχή μου
πάνω στους ιστούς των ιδεών
και τη ζωή μου βορά στη νοσταλγία
για το εδώ που ταξιδεύει στο πιο πέρα∙
στην έσχατη Αγάπη,
που με όμμα καθαρό προσκαλεί
την εικόνα και το κάλλος,
ώσπερ αίνιγμα και ώσπερ καθρέπτης.
Ο λόγος μου λιγότεκνος,
εύκαρπος με σημαίες ευκαιρίας
που πασχίζει να ρουφήξει
νόστιμες φέτες τ’ ουρανού.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Κάλλος (2006)
Title: Ανδρέας Λίτος, Χορός χαράς
Post by: wings on 19 Feb, 2017, 19:21:04
Ανδρέας Λίτος, Χορός χαράς

Χορός χαράς κραυγή, κρουνός ουράνιος.
Το κορμί δονείται στον ήχο.
Και στις πλατιές ανταύγειές του.
Μέσα στο σώμα η ψυχή προστάζει κι αιωρείται.
Της ύπαρξης η μνήμη λαμπαδιάζει στο εκκρεμές της μελωδίας.
Το άλμα τολμάς της αφθαρσίας, αυγερινά φιλιά στα μάτια φτερουγίζουν.
Μιας άλλης βιοτής η αγάπη σε ποθεί.
Ανάσα αναστάσιμη σε θέλει!
Στίλβη των οφθαλμών.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Κάλλος (2006)
Title: Ανδρέας Λίτος, Ροή του έρωτα
Post by: wings on 19 Feb, 2017, 19:24:31
Ανδρέας Λίτος, Ροή του έρωτα

Θυμάσαι, Φωτεινή, τον χορό του έρωτα;
Ωσάν ποτάμι έρεες στους κυματισμούς της μουσικής.
Δροσάτος παράδεισος το βλέμμα σου στα μάτια μου.
Άνθος, φλογάτο χαμόγελο στα χείλη σου.
Φωτεινή, σε αγαπώ! Ψιθύρισα.
Κι η ελευθερία του έρωτα άστραψε στα πρόσωπά μας.
Ένωση, χαριτωμένη κίνηση
Το λιώσιμο της ύπαρξής μας
Στην πρώτη πύλη της αυγής.
Εσύ κι εγώ οριζόντια έκσταση
Και κοινωνία με την κάθετη Αγάπη.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Κάλλος (2006)
Title: Ανδρέας Λίτος, Υφαίνω
Post by: wings on 19 Feb, 2017, 19:28:49
Ανδρέας Λίτος, Υφαίνω

Υφαίνω την ολόχρυση ημέρα
ως απαλός ήρωας εωθινός.
Η ύλη του ρέοντος ύδατος,
προς αγιασμό δαπανάται.
Η έρπουσα ιστορία της ωραιότητας
αρμόζει αρμονικά την ησυχία
με την ιερότητα της ομορφιάς.
Ο ιερέας, ενωτικός ηγεμόνας
ορίζει τον εαυτό του ως υψιπετή
υπηρέτη του λαού.
Υπεύθυνος της υιοθεσίας
ερμηνεύει, υμνεί και ιερουργεί
τον αεί Υπάρχοντα Άγιον.
Ταπεινά τα κτίσματα υμνολογούν παντού
Τον κάλλει Ωραίον.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Κάλλος (2006)
Title: Ανδρέας Λίτος, Αν
Post by: wings on 19 Feb, 2017, 19:32:21
Ανδρέας Λίτος, Αν

Αν δεν σκαρφαλώσεις στο ιπτάμενο σύννεφο
να ταξιδέψεις ψηλά,
δεν μπορείς να μυρίσεις τα λουλούδια
που τρέχουν χαρούμενα να μπουν στην καρδιά σου.
Το κοσμικά σου όρια
είναι στη σκιά της ύπαρξής σου.
Η θεϊκιά σου ουσία, στο πολυτίμητο κέντρο.
Το βάρος του εαυτού σου και του ξένου
ελαφραίνει στο ξάφνιασμα της αστραπής.
Η δύναμη του εγώ σου, αεράκι δροσερό
που σε κρατάει στην εγγύτητα της γης.
Εκθαμβωτικό δίχτυ, μετέωρο, η άλλη Δύναμη,
σε ταξιδεύει στο άπειρο.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Κάλλος (2006)
Title: Ανδρέας Λίτος, Ηλιόνερο
Post by: wings on 19 Feb, 2017, 20:08:37
Ανδρέας Λίτος, Ηλιόνερο

Πληγώνονται τα μάτια στη θέαση της κλαγγής της κακίας.
Η καλοσύνη ατενίζει τον διπλανό
με καλογραμμένο βλέμμα χρυσής αστραπής.
Των καθημερινών αγίων τα λόγια μόσχος,
φως στις αθώες ψυχές.
Έλλειμμα αγάπης, στο διάβα της ζωής,
το μάζεμα του πλούτου εμπόδιο στη Βασιλεία.
Το χάρισμα της Αγάπης, λαμπρός ύμνος
σε ηλιόχαρες ημέρες
με ρίγη αιωνιότητας στις φλέβες.
Ήσυχο θρόισμα το πέρασμα της καλοσύνης,
ίαση για τα αρρωστημένα όνειρα
από την μανία του βοριά.
Πλύσιμο με Ηλιόνερο το σώσιμό μας,
Χάρις στον έρωτα του Θεού.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Κάλλος (2006)
Title: Ανδρέας Λίτος, Οι κήποι
Post by: wings on 19 Feb, 2017, 20:13:56
Ανδρέας Λίτος, Οι κήποι

Από το παράθυρο βλέπω τα διπλανά σπιτάκια.
Δεν είχα ποτέ ένα δικό μου κήπο
με πρασινάδες και μυρωδάτα τριαντάφυλλα.
Φόρτιζα το νου μου με φαινόμενα θεωρητικά.
Ενώ μια λαμπρή κλωστή με ταξίδευε
στην ουσία των πραγμάτων.
Μα ήταν τα πρόσωπα μες στον κήπο
ή αχνόφεγγαν στο φως του βασιλεύοντος ονείρου;
Ήταν ο κήπος η ψυχή του διπλανού,
και το άρωμα του τριαντάφυλλου,
η ζεστασιά της καλοσύνης
μες στο χειμώνα της αδιόρατης απουσίας.
Κι ο άλλος κήπος, η απαλή ειρήνη
των αναπαυμένων ζώντων.
Ανελκυστήρας αιωρούμενος, ανάληψη του φωτός.
Και πράος λύχνος του απέραντου σύμπαντος,
αεράκι δροσερό της ύπαρξής μου.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Κάλλος (2006)
Title: Ανδρέας Λίτος, Αν με μετρήσεις
Post by: wings on 19 Feb, 2017, 20:16:20
Ανδρέας Λίτος, Αν με μετρήσεις

Είπε ο Εσύ και ο Εγώ:
Αν με μετρήσεις με πεταλούδες
και με τα χαμόγελα της Αγάπης,
θα με βάλεις μέσα στην αγκαλιά του Χριστού.
Μα, κι αν ένας μας φανείς μικρότερος,
ο άλλος ας ανοίξει διάπλατα
την φιλάδελφη θύρα της καρδιάς του.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Κάλλος (2006)
Title: Ανδρέας Λίτος, Ο αργαλειός της αγάπης
Post by: wings on 19 Feb, 2017, 20:22:02
Ανδρέας Λίτος, Ο αργαλειός της αγάπης

«Ηλιόκτυπον γένος»
Αισχύλος


Φωτολουσμένο το γένος μας
Σαν αστεράκι λάμπει.
Σήμανε η Ανάσταση την πιο γλυκιά καμπάνια.
Κι ο πηλός ανάσαινε λαμπράδα.
Ανέβηκε στο φως.
Καινή κτίση – καινό το χώμα.
Νεόδμητος ο ανασασμένος πηλός.
Το κτιστό συναντά το Άκτιστο.
Παρανάλωμα οι καρδιές.
Κι ο όσιος, λάμψη όλος.
Οι ταπεινοί μυρίζουν το γλυκύ κελάηδημα του γιασεμιού.
Της Αγάπης ο αργαλειός υφαίνει αργά-αργά το θαύμα.
Η σκέψη κι η καρδιά μου σφύζει χαρά.
Μέσα στον πρωινό στίχο.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Κάλλος (2006)
Title: Ανδρέας Λίτος, Μικρή αποκάλυψη
Post by: wings on 19 Feb, 2017, 20:27:32
Ανδρέας Λίτος, Μικρή αποκάλυψη

Από τα κατάβαθα του είναι ενίοτε
αναγγέλλεται το ασύνορο νέο,
ενώ η εγρήγορση ταξιδεύει μακριά από τον στοχασμό.
Το φρεάτιο της αγάπης,
φλέβα χρυσοφόρα του καρποφόρου μεσημεριού.
Χαμηλόφωνη αφή αναβλύζει την άρρητη Παρουσία.
Η γυμνασμένη γονυκλισία της ψυχής
πιάνεται από το νεύμα της φωνής υπέρ την οριζόντια δοκό
και τρέμοντας μπροστά στο Αφανέρωτο
ρουφάει από τα έγκατα δοξαστικά τη μικρή αποκάλυψη.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Κάλλος (2006)
Title: Ανδρέας Λίτος, Το εικονοστάσι της οικουμένης
Post by: wings on 19 Feb, 2017, 20:33:56
Ανδρέας Λίτος, Το εικονοστάσι της οικουμένης

Τα πρόσωπα στη σειρά και μέχρι το αόρατο βάθος.
Η μάνα με τον πόνο της αγάπης.
Παρεκεί ο παπάς που ιερουργεί με λόγια κατανοητά.
Με ιδρώτα ρέοντα ο εργάτης και βλέμμα που λάμπει.
Στα όνειρα της σοφίας τυλιγμένος ο σπουδαστής.
Με της πραμάτειας τον καημό ο έμπορος.
Ο κυβερνήτης με την έπαρση της διακονίας στο πρόσωπο.
Κι άλλοι κι άλλοι, όλοι οι ταπεινοί,
έρχονται και βυθίζονται στο αιώνιο χάος
μιλώντας την διάλεκτο του φωτός.
Πρόσωπα στη σειρά, θεότευκτες εικόνες αλληλοδιάδοχες,
που τανύουν τα σπλάχνα της ύπαρξής τους
να Τον μοιάσουν.
Εικονοστάσι αέναο με αχειροποίητες εικόνες.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Κάλλος (2006)
Title: Ανδρέας Λίτος, Ένα τοπίο
Post by: wings on 19 Feb, 2017, 20:39:15
Ανδρέας Λίτος, Ένα τοπίο

Από μακριά, ανατολικά, φωνές ψαλμωδών
σα γυάλινες καμπανούλες ηχούν.
Δίπλα παιδάκια, χαριτωμένα, γελαστά,
πολίτες της Βασιλείας, αυτοδίκαιοι.
Στη μισοφώτιστη μαρμάρινη γούρνα
τα δάκρυα ξεχειλίζουν αγίασμα
γι’ ανακούφιση των ταπεινών.
Πάνω στο ξύλινο τραπέζει
ξεπλένουν την φιλαρέσκειά τους
μ’ ελιές, ψωμί και μόχθο, οι γυναίκες.
Στις ρυτίδες κυλάνε σαν κυανά κύματα
οι ανάπηρες ελπίδες τ’ ουρανού.
Η κόρη μου ξεδιπλώνει τους ήχους
στις εκτάσεις της άνοιξής της:
θαυματουργία μικρή του νου.
Οι μνήμες φτερουγίζουν στο παρόν
κτίζοντας μιαν άλλη εκδοχή της αφής των γεγονότων.
Κι άλαλος ο θεοσεβούμενος χρόνος
σημειώνει τα φευγαλέα πράγματα,
πλοιάρια για το πέρασμα σ’ άλλες αιωνιότητες.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Κάλλος (2006)
Title: Ανδρέας Λίτος, Ο δρόμος
Post by: wings on 19 Feb, 2017, 20:42:16
Ανδρέας Λίτος, Ο δρόμος

Η μυστική άθληση ωραία και κοπιαστική.
Πάνω και πέρα από την δράση.
Η οσμή της μέλλουσας χαράς αντέχει τον πόνο.
Κι η ματιά καρφωμένη πάνω στο ακρόπρωρο.
Κάτοπτρο είναι της αναλαμπής.
Από τις βαθιές ρωγμές του πόνου.
Ιδρώνει το φως της καρτερίας.
Στο δρόμο τον πολυπατημένο ρίξε τον λόγο σου.
Τους οδοιπόρους ν’ αλλάξεις.
Όσο δεν σε ξεχνάει ο κτύπος της καρδιάς,
Μη λησμονείς τους ταπεινούς.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Κάλλος (2006)
Title: Ανδρέας Λίτος, Παπαρούνες
Post by: wings on 19 Feb, 2017, 20:46:23
Ανδρέας Λίτος, Παπαρούνες

Όμορφες, ευλύγιστες, κομψές
Οι ανθισμένες παπαρούνες
Μέσα στην πορφύρα της ωραιότητάς τους.
Μοιάζουν τη σφύζουσα ζωή.
Καθώς σημαίνει η ώρα του ήλιου.
Η ουσία του κόσμου έγινε ύπαρξη.
Στους γάμους του χρόνου με την αιωνιότητα.
Κι ο φωτισμός κοινώνησε τον Λόγο.
Για να πληθύνει τον κόσμο των θνητών.
Κατορθώματα η ζωή τους ανισόπεδα
Κι ο ελάχιστος διπλανός
Ανοίγει την θύρα του παραδείσου της Αγάπης.
Ενώ η ροή του πνεύματος χαρίζει φτερά
Και την δροσερή ορμή της ελπίδας.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Κάλλος (2006)
Title: Ανδρέας Λίτος, Περικαλύμματα
Post by: wings on 19 Feb, 2017, 20:53:10
Ανδρέας Λίτος, Περικαλύμματα

Στην εσπερινή καρδιακή νήψη ξεφλουδίζει τα βάρη.
Το περιτύλιγμα των αξιωμάτων και την συνοδεία της έπαρσης.
Την συναρίθμηση στους εκλεκτούς.
Τα υπεροπτικά χαμόγελα και τις υψηλές γνωριμίες.
Τις μη τίμιες σκέψεις του μεσημεριού.
Τις καταθέσεις στις Τράπεζες, τις γαίες επαύλεις πλούσιες και μόνες.
Τις θαλάσσιες ποντοπόρες επενδύσεις.
Την παντοιότροπη αξιοποίηση των σπουδών και γνώσεων.
Τις ζήλιες για τα ανώτερα επιτεύγματα των συνανθρώπων.
Τις άφωνες στριγκλιές, ενδόμυχες διαμαρτυρίες των αδικηθέντων.
Κόβει και αφαιρεί τα σαπρόφυτα της εγωπάθειας.
Το πυροτέχνημα του κενού αναλογίζεται.
Φοβισμένος και γυμνός τώρα νίβεται το λίγο φως της ύπαρξης
– τρέμει στην πιθανότητα να κυλήσει πάλι πίσω.
Μα βλέπει πάνω από κάθε μικρή του ενέργεια
να κρυφοανατέλλει ο ήλιος και με διάπλατα τα μάτια
γαντζώνεται από το στερνό εγκαλλώπισμα του ατίμητου έπαθλου.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Κάλλος (2006)
Title: Ανδρέας Λίτος, Χίλιες μυρωδιές
Post by: wings on 19 Feb, 2017, 20:57:23
Ανδρέας Λίτος, Χίλιες μυρωδιές

Ο εραστής των αρωμάτων τρελάθηκε μέσα στις θεσπέσιες οσμές
και καθώς μυρίζει τις πνευματικές ανακλάσεις τους,
ονειρεύεται τα ευωδιαστά χόρτα της αγάπης.
Το κέδρο και τον πεύκο,
το μοσχοθυμίαμα του Αγιονόρους
και το τίμιο λαδάκι του φτωχού,
πασπαλισμένη πεθυμιά με ρίγανη στη άοσμη ξενιτιά
και το αχνιστό ψωμί από την πινακωτή.
Παρέκει ο μόσχος ο μάγκας να μασουλάει αργά-αργά
τον μακρόσυρτο χρόνο του.
Στο παζάρι το πολύβουο, χόρταση οι χίλιες μυρωδιές
για τον φτωχό, τον νοσταλγό, τον νοικοκύρη.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Κάλλος (2006)
Title: Ανδρέας Λίτος, Η αθέατη πλευρά
Post by: wings on 19 Feb, 2017, 21:02:05
Ανδρέας Λίτος, Η αθέατη πλευρά

Όπως στη μουσική μπαλάντα
δεν ακούμε τα λόγια αλλά μόνο την θεσπέσια μελωδία,
έτσι κι ο άλλος υπάρχων
μας δείχνει τη μία όψη της παρουσίας του.
Τυλιγμένος ενίοτε με τη σκιά του
και άλλοτε με την άλω της χαράς,
πορεύεται στην εφήμερη τροχιά.
Είναι ακριβή η άνοιξη της εμπιστοσύνης.
Η συστολή λύεται μόνο με την αιθέρια πνοή
κι ο άξιος αγαπημένος απολαμβάνει
την χρυσή δόξα της αθέατης πλευράς.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Κάλλος (2006)
Title: Ανδρέας Λίτος, Χρωματιστές χειρονομίες
Post by: wings on 19 Feb, 2017, 22:35:56
Ανδρέας Λίτος, Χρωματιστές χειρονομίες

Χαρά του καφέ μετά τον ιερό μεσημεριάτικο ύπνο
στο δροσερό απόμερο ακρογιάλι...
Μα τι χαρά εκείνη της αίσθησης του επερχόμενου
και πολλή μαγεία υποσχόμενου ποιήματος,
καθώς τη συνοδεύει η βελούδινη μελωδία
του όμποε με την ορχήστρα εγχόρδων!
Ηχητικός πίνακας με φτερουγίζουσες μέλισσες,
αστεράκια και πνέοντα πολύεδρα κρύσταλλα.
Χρωματιστές χειρονομίες της ροής
της βιωμένης πραγματικότητας.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Κάλλος (2006)
Title: Ανδρέας Λίτος, Εφήμερος ικέτης
Post by: wings on 19 Feb, 2017, 22:40:44
Ανδρέας Λίτος, Εφήμερος ικέτης

Με τον μανδύα της μετάνοιας φορεμένο
ακούω τον τρυφερό νυχτερινό ύμνο
όντας μεταξύ εγρήγορσης και ύπνου.
Στο δροσερό ρυάκι ανασαίνει το μυστήριο
του άφατου φανέντος κάλλους της αγιότητας.
Με θωπεύει αιθέρια κινούμενη υγρασία
υπενθυμίζοντας το αρχέγονο βλάστημα του κορμιού μου.
Πολιορκημένο από τον καημό και τον πόνο,
αμφίρροπος και διφυής
τείνω να ταυτιστώ με το πυκνό φως – το κορμί
και την αραιά αχλύ του – την ψυχή.
Εφήμερος ικέτης της παντοτινής μνήμης.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Κάλλος (2006)
Title: Ανδρέας Λίτος, Συμπάθεια
Post by: wings on 19 Feb, 2017, 22:45:18
Ανδρέας Λίτος, Συμπάθεια

Σου προσφέρω και προφέρω μια λέξη – συμπάθεια.
Από την ίδια ουσία είμαστε όλοι σε αυτή την Εκκλησία.
Σε αυτό τον χώρο το πνεύμα έλαμψε και λάμπει.
Σύναξη ουσίας και λάμψης.
Η αίσθηση της ελαχιστότητας διαδέχεται
την μεγαλοσύνη της υιοθεσίας – παιδιά του Θεού.
Φυσικά μικροί και από Αγάπη υπερφυώς μεγάλοι!
Μην προσπερνάς ανέμελα τον άλλο.
Στο βάθος των ματιών του είναι η εικόνα σου ζεστή.
Τρυφερή σε περιμένει η καρδιά του.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Κάλλος (2006)
Title: Ανδρέας Λίτος, Το τελευταίο αμήν
Post by: wings on 20 Feb, 2017, 16:10:08
Ανδρέας Λίτος, Το τελευταίο αμήν

Γονατιστός στο πεζοδρόμιο βλέπω τα πόδια των περαστικών:
καλοπροαίρετοι, κακοί, άγιοι, αδιάφοροι, αλαφροΐσκιωτοι.
Ποιος ξεύρει ποιον; Ποιος βλέπει πάνω σε ποια φτερά πετάνε;
Κρυφολάμπουν οι φυγόκεντροι άγιοι της πόλης κι όχι του Άθω.
Τρέχουν μες στις στράτες του κόσμου
να πάρουν και να δώσουν παράδεισο.
Αυτοί τα τιποτένια περιτρίμματα.
Οι πολυπράγμονες ελεηστές της χαράς.
Που σώζονται και σώζουν. Χάρις στο τελευταίο Αμήν.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Κάλλος (2006)
Title: Ανδρέας Λίτος, Για σένα
Post by: wings on 20 Feb, 2017, 16:13:36
Ανδρέας Λίτος, Για σένα

Πρωινός ήχος ελεύθερος, κραυγή της νέας πτήσης,
σήμερα εγκαταλείπω την κακότητα,
γεμίζω τις ξεχασμένες γωνιές της αγάπης.
Τα χαμόγελα ταξιδεύουν από χείλια σε χίλια χείλια.
Έλα να μιλήσουμε, αδελφέ, έλα να ψιθυρίσουμε
τα μύχια παρόντα που πετούν σε σένα.

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Κάλλος (2006)
Title: Ανδρέας Λίτος, Η χαμένη ευωδία του λόγου
Post by: wings on 20 Feb, 2017, 16:17:30
Ανδρέας Λίτος, Η χαμένη ευωδία του λόγου

Το κέντρο του λόγου πανίσχυρο μέσα στην Ιστορία.
Χαριτωμένη φανέρωση της ενδόμυχης ζωής, μελιφθογγία.
Καίριο χτύπημα η πλημμυρίδα της φθοράς έξω από τα ρείθρα.
Η όμορφη ομιλία έγινε παρελθούσα στη μνήμη, ανεμόεσσα.
Η σιωπή του λεκτικού αφανισμού.
Κι εμείς οι λίγοι φίλοι, έτι ομιλούντες,
μαθητές της αγάπης, νοσταλγοί τώρα παραμένουμε
της ευωδίας του απόντος λόγου
χαρούμενοι για την εδώ παρουσία σου!

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Κάλλος (2006)
Title: Ανδρέας Λίτος, Ο δάσκαλος
Post by: wings on 20 Feb, 2017, 16:22:29
Ανδρέας Λίτος, Ο δάσκαλος

Στον Ιωάννη Καραβιδόπουλο

Ο νυν αγαπητός Ιωάννης, δάσκαλος αλλήλων και εαυτού,
ανοίγει οφθαλμούς στην απεραντοσύνη της θείας ερμηνείας
απομακρύνοντας τα γλωσσικά σύννεφα από το φίλιον Φως του Ουρανού.
Χαριτώνει την πετρωμένη φράση προσφέροντας το μέλι του Λόγου του Θεού.
Καταργεί την ειδωλολατρεία της γλώσσας χάριν της Χάρης των εσχάτων,
προσφορά στις απλές ψυχές.
Η προσδοκία των αναπεπταμένων νεοσσών πληρούται με Άρτον Ζωής.
Ξαναφωτίζει τις αιώνιες αλήθειες αποφλοιώνοντας τους οφθαλμούς από τα περικαλύμματα του παρελθόντος.
Και μουρμουρίζει μαζί με τον ποιητή «Χάσαμε Μόνο τον παράδεισο, ευτυχώς».
Ο Χριστός εγγύς. Ανέστη!

Από την ποιητική συλλογή Φωτός Κάλλος (2006)
Title: Ανδρέας Λίτος, Ισόβια επιθυμία
Post by: wings on 20 Feb, 2017, 16:50:25
Ανδρέας Λίτος, Ισόβια επιθυμία

Το κάλλος του Φωτός προσκαλεί.
Η επαφή με την «φύση» του, έναυσμα
μιας ισόβιας επιθυμίας «το αεί Αυτόν ζητείν»*.
Οι άγιοι χαίρονται αστραπές.
Οι άγγελοι δοξολογούν.
Φως, φως αέναη πλημμύρα.
Φως, φως, φως, στην απειροπλάσια διάσταση.
Υπομνήσεις αδιόρατες του απροσίτου.
Το φως της ύλης, η ύλη του φωτός.
Το φως του νου.
Το φως της καρδιάς.
Φως, Φως στην ογδόη, ΦΩΣ8
ΦΩΣ, ΦΩΣ στην Νιοστή ΦΩΣν.
«Το μηδέποτε της επιθυμίας κόρον ευρείν»*.

* Άγιος Γρηγόριος Νύσσης.

Από την ποιητική συλλογή Φως στην ογδόη (2009)
Title: Ανδρέας Λίτος, Χωροχρόνος
Post by: wings on 20 Feb, 2017, 16:55:21
Ανδρέας Λίτος, Χωροχρόνος

Τα χελιδόνια φτερουγίζουν στις τρεις χαρισμένες διαστάσεις,
χώρου χαρούμενου, ευτυχισμένα, ελισσόμενα.
Χτες, σήμερα, αύριο, γεννήθηκαν, ομόρφυναν και πέθαναν
τα ιπτάμενα, τα νήχοντα, τα έρποντα, ο άνθρωπος, τα άνθη.
Ο χρόνος ρέει αενάως μεταμορφωτικός,
πέρασμα από το μη είναι στο είναι
κι αναγεννάει τα κτιστά οδεύοντας προς τα έσχατα.
Το κοσμικό μυστήριο δεν συλλαμβάνεται
με αλγεβρικές κεραίες νοητικές.
Είναι το Φως στην Ογδόη που καταυγάζει τα πάντα.

Από την ποιητική συλλογή Φως στην ογδόη (2009)
Title: Ανδρέας Λίτος, Λόγος ζωηρός
Post by: wings on 20 Feb, 2017, 16:59:46
Ανδρέας Λίτος, Λόγος ζωηρός

Ο Λόγος εξ αρχής
Ζωή ρέει
Ρέων αενάως.
Ιερουργία του Λόγου κάθε αναστάσιμη Κυριακή.
Οι αβάδες λέγουν λόγον ζωηρόν.
Ρήμα ζωηρόν, χάρισμα λόγου,
όχι θαυμάτων.
Οι άγιοι χάρισμα χαίρουν λόγου θαυμαστού,
ζώντες φωτοστέφανοι.
Λόγον ακούνε και ζουν
όσοι Λόγον ντύθηκαν βαπτισθέντες.
Ο Λόγος-Αγάπη φανερώνει στους ράθυμους,
την αγιαστική πράξη, πέραν βαττολογικών διαλογισμών,
εν ελευθερία.
Ο Λόγος-Φως, θελξικάρδιος, φωταγωγεί
τους ποθούντες την ζωή.

Από την ποιητική συλλογή Φως στην ογδόη (2009)
Title: Ανδρέας Λίτος, Τα πρόσωπα
Post by: wings on 20 Feb, 2017, 17:05:35
Ανδρέας Λίτος, Τα πρόσωπα

Τριγύρω μου πρόσωπα
λιγνά, παχιά, χλωμά, αιματώδη
–κι επέκεινα της ύλης–
χαρούμενα, λυπημένα
φωτεινά, απελπισμένα.
Καθένα με το άγγελμά του τιμαλφές,
καθένα με νιώσιμο βαθύ.
Τα μυωπικά μάτια μου
αδυνατούν το μέσα όραμα να δουν.
Τα φωτοστέφανα, έαρ διαρκές,
κατάσαρκη εικόνα.
Κι όταν πέμπουν υπέρκαλλες λάμψεις
κι αστραπές δακρύων,
ομιλούν για την άλλη αθωότητα.
Τα μάτια, σαν έκπληκτα χρωματιστά άνθη
ταξιδεύουν, ιστιοφόρα παλαιικά στο μέλλον.
Φωτάκια, άπειρα πρόσωπα.
Φωτάκια, άγια ελαχιστότατα.
Δωρεάς συνωστισμός φώτων.

Από την ποιητική συλλογή Φως στην ογδόη (2009)
Title: Ανδρέας Λίτος, Βιωμένη σταγόνα
Post by: wings on 20 Feb, 2017, 17:11:15
Ανδρέας Λίτος, Βιωμένη σταγόνα

«Η λυτρωτική αγάπη πιστεύει στην Ανάσταση.
Εμμένει στην Ανάσταση.»

Λούντβιχ Βιτγκενστάιν

Βιωμένη σταγόνα της αιωνιότητας το σήμερα.
Εύγευστος άρτος ο χρόνος
κι η μνήμη σφράγισμα αιώνιο στην καρδιά του Θεού.
Να μην τελειώσει ο χρόνος, φόβος άμετρος.
Η ύπαρξη –συναμφότερη– γυμνή χωρίς φόβο όταν αγαπήσει.
Κάτω απ’ τα φτερά της Αγάπης, τα συντρίμμια του φόβου
και πιο πέρα το αντίδοτο – η Ανάσταση.
Τη φλόγα στο κρασί και τη νοστιμιά στο ψωμί αιωνίζει.

Από την ποιητική συλλογή Φως στην ογδόη (2009)
Title: Ανδρέας Λίτος, Τα πράσινα της εξοχής
Post by: wings on 20 Feb, 2017, 17:59:49
Ανδρέας Λίτος, Τα πράσινα της εξοχής

Όμορφα είναι εδώ στα πράσινα της εξοχής.
Εφαπτόμενες οι οριζόντιες ματιές μας.
Μελώνει στο φως του δειλινού
τα οράματα του παρελθόντος ο καημός,
αναζητώντας το νόημα της ύπαρξης
και την μετάνοια του χαμένου χρόνου.
Στις κρυφές γωνίες της καρδιάς
μακριά από το βουητό του νου,
ψήγματα της χάριτος προσκαλούν
να ζήσουμε τους πλούσιους χυμούς
στο βαθύ γαλάζιο, πέρα απ’ τα πράσινα της εξοχής.
Να ζωγραφίσουμε με τον χρωστήρα του φωτός
την λαμπρή εικόνα μας της όγδοης ημέρας
μέσα στους ιριδισμούς της Κοινωνίας,
ατενίζοντας αθώοι κι έκπληκτοι
το πνεύμα και το νερό
να ρέει απ’ τους κρουνούς της Αγάπης.

Από την ποιητική συλλογή Φως στην ογδόη (2009)
Title: Ανδρέας Λίτος, Το εμβατήριο
Post by: wings on 20 Feb, 2017, 18:03:07
Ανδρέας Λίτος, Το εμβατήριο

Θα γράψω ένα εμβατήριο,
να τραγουδούν στις πορείες τους οι επαναστάτες.
Να λάμπουν τα πρόσωπα «ως εν εκστάσει»
και να ηχούν ενθουσιαστικές οι φωνές,
παράφορες, ορμητικές, με ιερή μανία.
Πολύ τους αγαπώ τους επαναστάτες,
πριν νικήσει η επανάσταση!
Είναι φωτοφόροι.
Μετά κολυμπούν στο ζόφο της εξουσίας.

Από την ποιητική συλλογή Φως στην ογδόη (2009)
Title: Ανδρέας Λίτος, Η φωτονεφέλη
Post by: wings on 20 Feb, 2017, 18:07:35
Ανδρέας Λίτος, Η φωτονεφέλη

Οι φωτοσκιάσεις παλιών χρόνων
έρχονται γλυκά και με τυλίγουν.
Κουράστηκε μέσα στο μάτι μου
και τις αγνοεί εντίμως.
Φτώχυνε τόσο ο κόσμος μου
και δεν καρπίζει πια;
Ο κόσμος μου, που στόλιζε
την παιχνιδιάρα καρδιά μου,
άλλα πέλαγα θέλει
κι άλλες κροκάτες ακρογιαλιές.
Αιωρούμαι μεταξύ ιδανικού και πράξης...
– Κι αν πέσεις, μη φοβάσαι.
Είναι η Φωτονεφέλη που σε αγκαλιάζει απαλά,
σε ανασταίνει αγαπητικά!

Από την ποιητική συλλογή Φως στην ογδόη (2009)
Title: Ανδρέας Λίτος, Των ζωντανών
Post by: wings on 20 Feb, 2017, 18:11:44
Ανδρέας Λίτος, Των ζωντανών

Χαιρετήσαμε κάποιον που θέλουμε να υπάρχει.
Παρακαλέσαμε τα γαρίφαλα να μας χαρίζουν ευωδιά.
Και κάναμε το οικόσημο της αγάπης αστέρι στο μέτωπό μας.
Στιγμές ερωτικές της οικουμένης,
που δείχνουν τα πρόσωπα του κόσμου
κι όταν στα δίχτυα μας πιάναμε το δώρο, τότε η γιορτή ξεφώνιζε.
Στην απλαστική εποχή της οκνηρίας,
φτύναμε τη μέγκενη της απελπισιάς,
ικέτες παρακλητικοί της ερωτικής σκιάς του φωτός.
Άσημοι συνοδοιπόροι της σύναξης των ζωντανών.

Από την ποιητική συλλογή Φως στην ογδόη (2009)
Title: Ανδρέας Λίτος, Η γονιμότητα της σιωπής
Post by: wings on 20 Feb, 2017, 18:16:12
Ανδρέας Λίτος, Η γονιμότητα της σιωπής

Η μισοσβησμένη επέτειος γεννά προσδοκίες ενθαδικές.
Μια χαραγματιά στο μύθο.
Ξυστά περνά το περιστέρι από της μνήμης την αρχή.
Τα ατοπήματα αναρτημένα ως ικριώματα, ήχοι παρωχημένων.
Στο μισοφώτιστο σύνορο
η σάλπιγγα ανασταίνει τις αθέατες λάμψεις
κι ένας βόστρυχος φωτός αναφωνεί: με λένε Ουρανό.
Οι φωνές άφωνες με καρπερή σιωπή.
Σε αθόρυβες πατημασιές
βηματίζει η καλοσύνη στων φτωχών τις ρούγες.
Σήμερα η επέτειος του Οσίου Συμεών,
του ανυποδήτου και μονοχίτωνος.

Από την ποιητική συλλογή Φως στην ογδόη (2009)
Title: Ανδρέας Λίτος, Άθως
Post by: wings on 20 Feb, 2017, 18:19:37
Ανδρέας Λίτος, Άθως

Στο βουνό το Άγιο, τα μυστικά λόγια του ορθρινού περιπάτου.
Η αρχή της ζωής και το τέλος της
διαβαίνουν μέσα από τις μισοφωτεινές πορείες
της θαυμαστής πυγολαμπίδας.
ΑΘΩ το λένε κι ο μακάριος κυρ-Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης
ερμηνεύει:
Α η ευλογημένη γέννα
Ω τα ειρηνικά τέλη της ζωής μας και
Θ δεσμός, στη μέση ακατάλυτος γενεσιουργός ο Θεός.
Τρυφερά κι ευλογημένα τα ταπεινά δρομάκια
της πρόσκαιρης πυγολαμπίδας, ξεκινούν και καταλήγουν.

Από την ποιητική συλλογή Φως στην ογδόη (2009)
Title: Ανδρέας Λίτος, Το αλφαβητάρι
Post by: wings on 20 Feb, 2017, 18:26:21
Ανδρέας Λίτος, Το αλφαβητάρι

Αδειάζεις τη μετάνοια στο Φως
και διώχνεις το πένθος.
Γίνεσαι μαζί μ’ όλη τη Σύναξη
το αρχέγονο πάλι ποίημα.
Στην οδό των οφθαλμών
μ’ ανοιχτά τα μάτια
δημιουργείς με τον αδελφό σου
τις μυστικές κλίμακες της σαγήνης του Ιχθύος.
Ξορκίζεις το φόβο του νου
με το μοσχοθυμίαμα της αγάπης.
Χορεύουν οι μουσικές σημειωτικές
στα θεσπέσια των υμνωδών.
Κι έτσι δυναμωμένος δίνεις το χέρι σου
στην ανήμπορη γριά,
καθαρίζεις τις κατακλίσεις του κρεβατωμένου
και θεραπεύεις τον φτωχό γέρο μετανάστη.
Κι όμως χρωστάς στο αλφαβητάρι κι άλλα!

Από την ποιητική συλλογή Φως στην ογδόη (2009)
Title: Ανδρέας Λίτος, Του έρωτα
Post by: wings on 20 Feb, 2017, 18:30:11
Ανδρέας Λίτος, Του έρωτα

Φαρέτρα φωτός φέρει ο Έρως.
Ερωμένη και εραστής αιωρήσεις ερώνται.
Αγαπημένοι σύζυγοι φιλιούνται αενάως.
Βέλη βάλλουν βιαίως βλέμματα βλογημένα.
Το κάλλος, του έρωτος χάριν, ανθεί στα φτερά της καρδιάς.
Φορεί φως η αγάπη, σπαργώσα στων εφήβων τα μάτια.
Τ’ αυτιά των εραστών πιάνουν τ’ άηχα μουσικά
αυλήματα του πόθου.
Γλύκισμα γλυκύτατο στο στόμα των ερωμένων οι λέξεις
Σε Αγαπώ.

Από την ποιητική συλλογή Φως στην ογδόη (2009)
Title: Ανδρέας Λίτος, Νύχτα από την θάλασσα
Post by: wings on 20 Feb, 2017, 18:36:13
Ανδρέας Λίτος, Νύχτα από την θάλασσα

Στην θάλασσα της Σαλονίκης λάμπουν
τα άπειρα φώτα της πόλης,
καρδιές του λαού της καιόμενες.
Η στίλβη των άστρων, αντανάκλαση
της μεγάλης ανάσας και του στοχασμού,
απλώνεται σ’ όλο τον κόλπο.
Κρυμμένη στη νυχτερινή ομίχλη
η καλλονή και οι αμαρτίες των παιδιών της
ιστορούν την διαδοχή των εποχών
της πολυταλανισμένης βιοτής.
Στη σκιά ο Κάσσανδρος κι η αδελφή
του Μεγαλέξανδρου και στο προσκήνιο
ο Άγιος Δημήτριος, οι βυζαντινοί άρχοντες
κι οι ζηλωτές, πιο κοντά μας η προσευχόμενη
«μικρά ζύμη» στις εκκλησιές.
Το Φως πλανάται ζωντανεύοντας την εμπειρία
της Θείας επίσκεψης στους ταπεινούς.
Οι αγαπώντες παλεύουν να επιπλεύσουν
στα αφροκύματα της άγριας κοινωνίας.
Κι εγώ ψάλλω Χριστός Ανέστη – χορτασμός ζωής κι ελπίδας.

Από την ποιητική συλλογή Φως στην ογδόη (2009)
Title: Ανδρέας Λίτος, Ξυπνητό όνειρο
Post by: wings on 20 Feb, 2017, 18:39:59
Ανδρέας Λίτος, Ξυπνητό όνειρο

Το νόημα του ξυπνητού ονείρου
ήταν η περιήγηση των οφθαλμών
μέσα στις ρούγες της ζωής.
Η μεταλλική μουσική ηχούσε
πάνω στα ωραία μέτωπα της χαμένης εφηβείας,
αυτής που δεν ονειρευόταν
πέρα από την θεατή πλευρά της παγωμένης σελήνης.
Ξέρω να στέλνω τα περιστέρια μου
σ’ ακατοίκητες χώρες
για να ιδρύσουν έμπιστο φως
κι όλοι οι πόθοι να ζούνε
μέσα στο καμίνι της αδυναμίας μου.
Όπου ξεφάντωμα χαράς, εκεί οι αμόλυντες ψυχές.

Από την ποιητική συλλογή Φως στην ογδόη (2009)
Title: Ανδρέας Λίτος, Οι «επιτυχημένοι»
Post by: wings on 20 Feb, 2017, 18:46:10
Ανδρέας Λίτος, Οι «επιτυχημένοι»

Ξεκίνησαν επιπόλαια με την βεβαιότητα της γνώσης
Και πορεύτηκαν σε άνοστες θάλασσες της πραγματικότητας.
Τα σιδερένια πλοιάρια ήταν στέγνωμα, κρύο τοπικό φως, αβαθές.
Αγέλαστοι, θεωρούσαν την μορφή τους προνομιούχα.
Νόμιζαν τα αισθήματα συναισθήματα και θριαμβολογούσαν.
Δεν βλέπανε πιο μακριά από το ακρωτήρι της μύτης τους
Όπου ατένιζαν την ωμή βεβαιότητα.
Το γαλάζιο πέπλο της προφητικής απροσδιοριστίας, πού;
Δεν ερωτεύτηκαν ποτέ μια Φωτεινή!
Μια χαρμολύπη ποτέ δεν τους γλύκανε.
Η ζεστασιά της τρυφερότητας δεν ευδοκίμησε τα μάτια τους.
Δεν έσκαψαν ποτέ στο ορυχείο της Ελευθερίας.
Τα τζιτζίκια συνέχισαν να βάφουν μονότονα τον αιθέρα τους.
Αρώματα και ήχοι μουσικοί δεν κέντησαν την βιοτή τους.
Κι αργότερα δεν μπορούσαν να πιστέψουν πώς χάθηκε το φως
της πρώτης τους νιότης, το πανάχραντο άνθος
της ζωντανής Αυγής.

Από την ποιητική συλλογή Φως στην ογδόη (2009)
Title: Ανδρέας Λίτος, Ζεστή αγάπη
Post by: wings on 20 Feb, 2017, 18:50:51
Ανδρέας Λίτος, Ζεστή αγάπη

Γύρω-γύρω πρόσωπα ζητούν, φωνάζουν
–και δικαίως–
για την ισοκατανομή στο ψωμί, στον ήλιο.
Κι από το παρελθόν κι από το μέλλον
βουίζουν οι αέρηδες της ανέσπερης ελπίδας,
των ονείρων τα πολύπτυχα φτερά και τα δάκρυα.
Η κραιπάλη αδιάντροπη, περήφανη
όλους τους περιγελά
κι ο φτωχός στριμωγμένος στην σκιερή γωνιά,
στο ρίγος του κόσμου.
Από τις μικρές θύρες προβάλλει
η κυρά Δικαιοσύνη λάμπουσα,
όμορφη, ψυχρή, απόμακρη.
Εγώ προτιμώ την κοντινή ζεστή ομορφιά
της κρυμμένης αγάπης του γείτονά μου.
Νιάτα που έχει η αγάπη!

Από την ποιητική συλλογή Φως στην ογδόη (2009)
Title: Ανδρέας Λίτος, Ακόμα ψάχνω
Post by: wings on 20 Feb, 2017, 18:55:34
Ανδρέας Λίτος, Ακόμα ψάχνω

Δευτερόλεπτο, δευτερόλεπτο ο χρόνος μάς χαρίζεται.
Ποτέ βροχηδόν.
Σοφή παροχή, για να προφτάσω να κυνηγήσω
την δυσεύρετη αγάπη,
μες στα δάκρυα της ματαιοδοξίας.
Ιστός με νοήματα και σήματα το δώρο του Θεού
που δεν το –αλίμονο– αντιδωρίζω.
Τα μέσα αμπέλια τα νοστιμίζει
ο διαβατάρης ήλιος, αργά, γαληνεμένα.
Τι ξημερώνει αύριο να ’ξερα!
Πόσο γλυκά θα ’ναι τα φιλιά των σταφυλιών;
Οι κρυστάλλινες καμπανούλες ηχούν ήσυχα
κι εγώ ακόμα ψάχνω την δυσεύρετη ομορφιά.

Από την ποιητική συλλογή Φως στην ογδόη (2009)
Title: Ανδρέας Λίτος, Εφύμνιο
Post by: wings on 20 Feb, 2017, 19:00:07
Ανδρέας Λίτος, Εφύμνιο

Η μοναξιά συντροφεύει τα πράγματα
κι αστόλιστη από ζωντανές λάμψεις
κάνει κόλαση την απουσία.
Με χειροκροτήματα αρχίζει το μεγάλο όχι.
Τρόπος παραδεισένιος η παρουσία όλων των λουλουδιών.
Παιδιόθεν οι αρμονικοί της χαράς.
Ο μέσα τύραννος ιππεύει τα μεγαλοπρεπή καλάμια
και ξεπεζεύει βιαίως από τον άνεμο της πλάνης.
Οι ζωντανές λαμπάδες, δροσερές στο φως της πορείας,
μοσχανασαίνουν ωραιότητα.
Οι νέες ιδέες που μετεωρίζονται με φρονιμάδα
κερδίζουν το μέλλον.
Εφύμνιο στο αναλλοίωτο που με υπερβαίνει.

Από την ποιητική συλλογή Φως στην ογδόη (2009)
Title: Ανδρέας Λίτος: Τυχαίως ίσως...
Post by: wings on 20 Feb, 2017, 19:09:01
Ανδρέας Λίτος: Τυχαίως ίσως...

Πολλά του τάξανε μόνο σε χρήμα θεοκάπηλο.
Ήταν ειλικρινείς – χωρίς χαμόγελα.
Και ζούσε μέσα στον καλλωπισμό της ύλης.
Λουσάτος «εν τη χλιδή του».
Η υπεροψία του γυάλινη, άθραυστη, αμοσχοβόλιστη.
Οι μαρμαρυγές της αποθήκευαν στα μάτια
όλο το σκοτάδι της.
Χρήστης καλός υπερταχέων ερώτων, οχημάτων,
χρυσού κι αργύρου κι άλλων απατηλών.
Μακρύς ο δρόμος της νύχτας μέσα στην μέρα
κι ο χρόνος αφανέρωτος.
Ξαφνικά και τυχαίως μια σπίθα φωτός,
ίσως ένα χαμόγελο να αδημονεί να σπάσει το γυαλί.

Από την ποιητική συλλογή Φως στην ογδόη (2009)
Title: Ανδρέας Λίτος, Στη σκιά
Post by: wings on 20 Feb, 2017, 19:13:59
Ανδρέας Λίτος, Στη σκιά

Στη σκιά των ημερών που πέρασαν...
Ίχνη ζωής ξεχασμένης,
ένα μάγμα του νυν, του τότε και του θα.
Ταξίδια με συντροφιές της αγάπης.
Άγγιξες τόσα σώματα σφριγηλά,
άγγιξες τα νεκρά μέλη της ζωής
κι έδωσες την ελπίδα και τα λάθη σου.
Συμπαρών στη ζωή και στο θάνατο.
Κτύπημα μέγα η πρώτη θανή.
Η ενοχή των αθώων ανήμπορων.
Χλοερή η δύναμη, ακατόρθωτη.
Ενίοτε τα ερμηνευτικά κλειδιά
και της συμπάθειας η αδυναμία.
Οι αρμοί των γονάτων και του χρόνου,
λάδι και οίνος ερατεινός.
Να ξανακερδίσεις δεν γίνεται,
το φως ως λάφυρο το παίρνεις με ανταρσία.
Ζωή σου είναι το σήμερα,
χάρισμα της αγάπης το χτες,
το αύριο ευλογημένη ελπίδα.

Από την ποιητική συλλογή Φως στην ογδόη (2009)
Title: Ανδρέας Λίτος, Η σαρκοφάγος
Post by: wings on 20 Feb, 2017, 19:20:26
Ανδρέας Λίτος, Η σαρκοφάγος

Πιο πολύτιμη η ψυχή από το σώμα;
Η δήθεν μόνη αθάνατη.
Το δέντρο φουντώνει με τον αφρό των χυμών του.
Γεύονται τα νόστιμα του κόσμου αφρός και κλαδιά.
Στα έγκατα η συνάντηση εν σιωπή και ισοβίως.
Το δίπτυχο της Χάριτος, όπου κατοικεί.
Τα χρώματα στην εικόνα βγάζουν ατμούς συνύπαρξης.
Η έξοδος της χαράς από τις χορδές.
Η σαρκοφάγος δεν είναι αμέτοχη της αιωνιότητας
κι η προσδοκία έχει ολάνοιχτα μάτια.

Από την ποιητική συλλογή Φως στην ογδόη (2009)
Title: Ανδρέας Λίτος: Μια πυγολαμπίδα φωτίζει...
Post by: wings on 20 Feb, 2017, 19:25:04
Ανδρέας Λίτος: Μια πυγολαμπίδα φωτίζει...

Πόσο γλυκά γελούσαμε, καθώς χορεύαμε
μέσα στα λουλούδια της πρωτόφαντης αυγής.
Κεντούσαμε με φως τη γραμμή των οριζόντων,
όπου οι άγγελοι ξεπρόβαλαν αφρούρητοι.
Κι από τα αιθέρια ψηλά, κάτω στα στενορύμια
ο εργάτης αδελφός με τον κρυμμένο του καημό
αγίαζε τον ιδρώτα στην διάλεκτο του Μάη.
Κι εμείς οι θεωρητικοί ζωγραφίζαμε περίτεχνα
και με ποιητική ασάφεια του μόχθου τις πορείες.
Γρήγορα φτάνει πάνω στο φως το μήνυμα της αγάπης!
Κι ανάψαμε στο ευχοστάσι των νεκρών μελισσοκέρι
του Γιάννη Ρίτσου, ποιητή, την ανάσταση να φέγγει.

Από την ποιητική συλλογή Φως στην ογδόη (2009)
Title: Ανδρέας Λίτος: Τον παράδεισο χάσαμε, μόνο!
Post by: wings on 20 Feb, 2017, 19:28:55
Ανδρέας Λίτος: Τον παράδεισο χάσαμε, μόνο!

Οι παππούδες μας, οι πρωτόπλαστοι,
χάσανε τον Παράδεισο.
Άμυαλοι και μεγάλαυχοι
ταξιδέψανε πέρα από τα σύνορα,
χάσανε τον δρόμο προς το Φως.
Κι όμως, προτού καν Τον ζητήσουνε,
βρέθηκε σιμά τους.
Χάσαμε μόνο τον Παράδεισο, ευτυχώς!
Έξω από τον ολάνθιστο κήπο,
μας αναζήτησε ο βασιλιάς της Αγάπης.
Ο μανικός.

Από την ποιητική συλλογή Φως στην ογδόη (2009)
Title: Ανδρέας Λίτος, Ουτοπία
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 13:26:52
Ανδρέας Λίτος, Ουτοπία

Με ένα άνθος αγάπης στη χούφτα μου
περνάω τις θύρες της μνήμης...
Έρημες, σκοτεινές εκκλησιές
μου ξυπνούν παλιές εικόνες
κι αχνοσαλεύουνε μορφές
αλλοτινές κι αγαπημένες...
Να, ο χοντρούλης στρατιώτης ψάλλει
μες στη λερή, χακί του χλαίνη γονατιστός
και πιο κει διπλωμένος στα δύο
–ευαγγελικώς συγκύπτων–
ένας παππούλης σέρνει την φωνή του
και τ’ άσπρα ράσα του στον ιερό χώρο.
Στο μαύρο ράσο μπρούμυτος
–ως άλλος μουσουλμάνος–
ο δόκιμος αναχωρητής στην άλλη άκρη.
Και την αυγή, καθώς το λίγο φως
στα νυσταγμένα μάτια μου
υμνολογεί τον Κτίστη,
ταξιδεύω στην απεραντοσύνη
της μόνης «ουτοπίας» που υπόσχεται
τον τόπο του άλλου τρόπου.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος, Πεμπτουσία
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 13:30:20
Ανδρέας Λίτος, Πεμπτουσία

Μία η ζωή, ένας ο θάνατος, μία η Ανάσταση.
Πεμπτουσία της πείρας και της ελπίδας.
Όλους πάνω στη γη θέλω να τους φιλήσω.
Και τους διαλάμψαντες, αείποτε!
Ανοίγω την αγκαλιά μου να χωρέσουν όλοι...
Κυνηγώ να βρω έναν αντιπρόσωπο
πολύψυχο, πολύμορφο, επίσημο. Ματαίως.
Δίπλα μου ο ζητιάνος, ο άρχοντας,
ο μαύρος, ο φονιάς, ο κλέφτης.
Τους φιλώ και με ασπάζονται όλοι
προσδοκώντας το μυρωμένο πρωί της Ανάστασης.
Το χαρούμενο ρήμα της Αγαπητικής Οικουμένης.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος, Ευθύς ο λόγος
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 13:33:31
Ανδρέας Λίτος, Ευθύς ο λόγος

Ευθύς ο λόγος, εναρμόνιος
με τις αστραπές της αγάπης.
Όπως στις φωτοκορφές
της τρικυμισμένης θάλασσας
το πρώτο αστέρι λάμπει.
Ξεθάβει μνήμες πόθων,
ονείρων και ωραίων κατασκευών
από τα πρωινά γεγονότα της εφηβείας.
Το κακό στις αστραπές της αγάπης
λέγεται νεοπαγής ανοησία.
Τα όνειρα του πρωιού
αστράφτουν σαν σάρκα
στο τελείωμα της ομορφιάς,
στο ύψωμα του βίου.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος, Κατευόδιο
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 13:39:03
Ανδρέας Λίτος, Κατευόδιο

Στη λέξη καρδιά
τραγούδησε την πιο ζεστή σου νότα,
γιατί εκεί είναι όλη η ύπαρξή μας.
Σιγολιώνουν καρδιά και ύπαρξη
στις πιο αξέχαστες στιγμές
της πάνσοφης πανδημίας
εδώ και αιώνες αγάπης.
Και μια και δεν έχει επιστροφή,
φρόντισε να γλυκάνεις τη φωνή σου
κι έτσι τα διαβατάρικα πουλιά,
φτερώνοντας το γαλανό το αγαπημένο
να κατευοδώνουν τον ουρανό.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος, Το διαβατήριο
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 13:42:12
Ανδρέας Λίτος, Το διαβατήριο

Πώς θα περάσω το σύνορο;
Είναι κάτι που μ’ ενδιαφέρει!
Θα είναι ο πόνος κυρίαρχος;
Η από κει μεριά, πώς;
Εκεί το φως θα λάμπει περισσότερο,
αρμός φωτός, θρόνος πλούτου.
Κι ωρίμασε η παραδοχή;
Ακόνισα την ακοή μου
ν’ ακούω όπως οι άγιοι βλέπουνε;
Η λαχτάρα κι η πίστη σύντομα ανθίζουν.
Καρπίζουν;
Το διαβατήριο θα το κρατώ με την καρδιά μου
στο σύνορο μπροστά.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος, Το μήνυμα
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 13:45:46
Ανδρέας Λίτος, Το μήνυμα

Η συζήτηση της μικρής αγάπης
άρχισε νωρίς το πρωί εχθές.
Το μεταχθές συμπίπτει με την αγάπη
που θάλλει στο προαύριο.
Αν έλαβες το μήνυμα, ζήσε το σήμερα.
Μην απομονώνεις τον φόβο από την αγάπη
γιατί θα τους μισήσεις όλους.
Είναι παιδεία το νόημα που φτερουγίζει
γύρω από τον πόνο.
Αντικαθίσταται η Θεοφάνεια από λόγια;
–Ξεδιπλώνεται, ξεκαθαρίζει,
πορεύεται φωτίζοντας την Ιστορία.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος, Γυμνή μέρα
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 13:48:24
Ανδρέας Λίτος, Γυμνή μέρα

Γυμνή του Ιουλίου μέρα,
ζεστή, φλογάτη, ηλιόκεντρη.
Φούντωσαν οι σκέψεις,
γύρω-γύρω η χαρά πετούμενη.
Υψώθηκαν πνοές,
ξεχείλισε φως,
χαράζει τα στήθη η γαλήνη
κι η ομορφιά του εσπερινού.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος, Το υφάδι
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 13:51:05
Ανδρέας Λίτος, Το υφάδι

Σταθερό άσμα είναι η ανάβαση
της καλής αλλοίωσης στην καρδιά.
Το άδειασμα της δόξας στο ηλιοβασίλεμα
είναι προεικόνισμα της ελπίδας
και της αμεριμνησίας της αθωότητας.
Το υφάδι του πόθου της παρουσίας του άλλου
είναι τρόπος ύπαρξης της ενθαδικής βιοτής,
ποίκιλμα έκπληξης και γαλήνιας σιωπής.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος, Ο τρόπος μας
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 14:02:10
Ανδρέας Λίτος, Ο τρόπος μας

Οι ώρες περνούν κι εμείς ξεχάσαμε
το άστρο το πρωινό που έχει το όνομα
το Υπέρ.
Η Ποίηση εργάζεται, απόντες οι ποιητές.
Ελάτε όλοι μαζί να γράψουμε ποιήματα
στην διάλεκτο την δίκαιη
και να συντρίψουμε την τυραννία,
που τρομοκρατεί τον δικό μας τρόπο,
του Έρωτα και της Ελευθερίας.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος: Όταν η ομιλία...
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 14:05:42
Ανδρέας Λίτος: Όταν η ομιλία...

Όταν η ομιλία είναι ανέφικτη,
μιλάνε τα μάτια και το χαμόγελο,
το κύμα αυτό της άφωνης αγάπης
από τα παιδικά κατάβαθα.
Πανάρχαια γεύση,
σαν μία κουταλιά γλυκό κεράσι
από της εφηβείας τα τερπνά όνειρα,
το ηλιόλουστο μέλλον της τότε στιγμής.
Τα κύματα της συμπάθειας διεμβολίζουν συνεχώς
με φως την ξεραμένη φλούδα
της αέναης, αδιάφορης πραγματικότητας.
Η αυθόρμητη ζεστή αγκαλιά
στα φύλλα της καρδιάς,
ξύπνημα είναι, ομορφιά σίγουρη
από γνήσιο ουρανό.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος, Παράκτιος
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 14:09:04
Ανδρέας Λίτος, Παράκτιος

Παράκτιος στη θάλασσα της καλοσύνης
ο μέσα εαυτός
και ο δισταγμός ζεστός
μπρος στο ωκεάνιο ταξίδι.
Το ποίημα υποσχετικό, ελπιδοφόρο
κυοφορεί το διαμαντένιο στεφάνι
και τα φιλιά της νιότης
μες στους ροδώνες του γιαλού.
Ο πελαγίσιος ο αφρός
μία πρόκληση, ένα νεύμα,
ρίγος στην πλεύση είναι
και στην μακρινή ματιά.
Η ελπίδα δεν πιάνει χώρο,
καρποφορεί στον μέγα χρόνο.
Κι εσύ, θάλασσα, φούσκωνε
και πάρε ζωή από τον δισταγμό.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος, Το λευκό
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 14:11:10
Ανδρέας Λίτος, Το λευκό

Διυλίζω τα άδικά μου
πάλι και πάλι
έως ότου το λευκό πυρπολήσει
τη σάπια ανάγκη.
Τότε ευωδιάζουν μόσχο
τα γεγονότα της ημέρας
και της πλάτης το όνειρο
παίρνει μορφή.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος, Τα άστρα
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 14:15:14
Ανδρέας Λίτος, Τα άστρα

Δροσίζουν τα δάκρυα της ελπίδας.
Ολόασπρα άστρα πάνω στο μπλε
με ωραία όρια καταγεγραμμένα,
φωτεινά, αφύλακτα
παρά την απέραντη σκοτεινιά
στο γελαστό περιθώριο.
Στα μάτια φωσφορίζει ο ερχομός
της μόνης πανάχραντης ελπίδας,
εκείνης που αναπαύει
τις ταλαιπωρημένες άγιες ψυχές.
Που έρχεται από αλλού,
ταξιδιώτης στην άκρη της γαλάζιας θάλασσας,
σε ξεχωριστή για τον καθένα βαρκούλα.
Σαν πρόσωπο άστρου λάμποντος,
εδώ και εκατομμύρια έτη φωτός,
φαίνεται η μορφή της
στις μυστικές γειτονιές των ανθρώπων.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος, Η ακακία
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 14:19:11
Ανδρέας Λίτος, Η ακακία

Κάθε στιγμή να μεταμορφώνουμε την εικόνα.
Η ερμηνεία της κρυφής ζωής
να είναι φανερή στη μορφή.
Κι αν δεν αντέχουμε την καθαρότητα
γιατί είναι ακριβοθώρητη, να την ανιχνεύουμε.
Η διαφάνεια του οφθαλμού είναι κυανή...
Να βιώνω την κακία μου τουλάχιστον στο μισό
κι όλο να βγαίνω στα ψηλώματα.
Κι όταν με απέρριψαν τα γεγονότα,
βρήκα τον κρυμμένο παλιό ζυγό της ύπαρξής μου
κι ισοσταθμίστηκα.
Στην πορεία αναλογίζομαι και μες στο χειμώνα
τρυγάω ζουμερές οπώρες.
Και ξανά πάλι και πάλι η γλύκα του κάλλους
διώχνει την κακία, όσο είναι μπορετό.
Ιδανική η ακακία.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος, Άραγε
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 14:22:37
Ανδρέας Λίτος, Άραγε

Κάθε βραδάκι τρέχαμε να προλάβουμε
την παγχρωμία των ουρανών
στη νέα παραλία των ονείρων.
Εκεί γινότανε η συνάντηση της απόμακρης
παρέας κοινωνούντων αγνώστων.
Η γλύκα των εγωτικών πραγμάτων
φωτοβολούσε την παρουσία των σωμάτων.
Κι οδεύαμε προς το αύριο με την χαρμονή
της ανάμνησης του τρεχούμενου μέλλοντος.
Άραγε ζούμε στο χθες, το σήμερα, το αύριο
ή στον αθέατο κόσμο της ροής
του άλλου τρόπου της χρηστότητος
του «αγνώστου» Θεού;

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος, Η λαμπηδόνα
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 14:26:01
Ανδρέας Λίτος, Η λαμπηδόνα

Με τα μέγιστα σύμφωνα της Αγάπης
ουράνωνε την ουσία της ζωής.
Με τα εύφωνα φωνήεντα
ζωγράφιζε την ήρεμη ροή
στην αμνήμονη πορεία τους
όλες τις κακίες του κόσμου.
Και ρωτούσανε:
–Γιατί ξεχνάει τις κακίες των άλλων;
–Θυμάται τις δικές του.
Δεν ξεχωρίζει τον εαυτό του.
Μαζί τους θρηνεί
την χαμένη αθωότητα.
Την λαμπηδόνα που αποδήμησε.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος, Ο ρυθμός του κόσμου
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 14:29:34
Ανδρέας Λίτος, Ο ρυθμός του κόσμου

Να μεταβληθεί ο ρυθμός του κόσμου,
να παρθενέψει ο νους πάλι και πάλι.
Η λύπη που γεννά ο ζυγός της ανάγκης, ολόρθη.
Το έλεος, πού;
Το φέγγος προσέρχεται μειλίχιο
και με χορευτικά βήματα
λιγοστεύει την νωπή του κόσμου φθορά.
Δώσε μου φωτιά να κάψω την ανάγκη!
Η ανυπακοή φτερώνει στο πρόσωπο της ελπίδας.
Καταποντίζεται η φανερή ντροπή της βίας.
Αγίασμα πίνω μελωδικό...
Μία σταλαγματιά νάμα
αιωνίζει το ρυθμό στο πλατύ μέτωπο του κόσμου.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος, Δεν γύρισε
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 14:33:21
Ανδρέας Λίτος, Δεν γύρισε

Ζώντας το απόγευμα με έναν άλλο τρόπο
μέσα από πρόσωπα χαριτωμένα,
αγίαζα τον περίγυρο
με το μυρωμένο σημείο του σταυρού.
Πολύ μου αρέσει η γεύση της ατμόσφαιρας,
καθώς στο διάστημα
ακούγεται η ηλιοβαμμένη εικόνα.
Σπινθηρίζει η ποίηση
στην κορυφή της πανδαισίας,
γλυκοσέρνεται σιμά μου
η τρυφεράδα της αγάπης,
στο κέντρο της ανακατεύεται
με το καθάριο φως.
Κι ενώ η επίθεση του παραδείσου συνεχίζεται,
οι ομορφιές γαληνεμένες προβάλλουν
με γελαστό μειδίαμα.
Πολύ φιλικά κύλησε το απόγευμα ο χρόνος.
Χωρίς να γυρίσει πίσω.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος, Αυταπάτες
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 15:45:44
Ανδρέας Λίτος, Αυταπάτες

Δεν υπάρχει δρόμος χαραγμένος.
Είναι τα βήματά μας που ανιχνεύουν τους προορισμούς.
Αυτούς που πολλές φορές ξεχνάμε στην πορεία.
Ένα βήμα μπροστά, δύο λοξά κι άλλα στο πουθενά.
Η χάραξη, το επιφανειακό ίχνος είναι στιγμιαίο
ή και φανταστικό στη νοητή γραμμή του ορίζοντα.
Ο εγωισμός μας, ο ναρκισσισμός,
ονοματίζει την ανυπαρξία της ουσίας
ως γεγονός μέγα για τους επερχόμενους.
Η αξία του είναι στιγμιαία σαν τις αναλαμπές
των κυμάτων στον δύοντα ήλιο της αυταπάτης.
Κι όμως η πορεία συνεχίζεται μέχρι το κέντρο της ζωής.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος, Το χάος τον καιρό της κρίσης
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 15:50:11
Ανδρέας Λίτος, Το χάος τον καιρό της κρίσης

Και ενώ μιλούσαμε για το χάος,
η ματιά σου ψηλάφισε όλη μου την παρουσία
που ήταν πέρα από δω,
στην άλλη όχθη του νοήματος.
Η σχέση μας, αν και ασπαίρουσα,
κακοπάθησε από την παρεξήγηση.
Ψάχνω ένα ποίημα να είναι το αντίο της μέρας,
ύστερα να πω το Πάτερ Υμών και να κοιμηθώ,
ελπίζοντας ότι αύριο θα ζω.
Ναι, το ποίημα στάζει ζεστές σταγόνες παρηγοριάς.
Το πρωί θα έχει γεύση χαράς.
Υψηλές στιγμές στη μέση του χάους,
ωραίες σαν μία επανάσταση,
δύσκολες στο νου σαν την Ανάσταση!
Με δύναμη μπαίνει στη ζωή μας
η ομορφιά που θα μας σώσει.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος, Στροφή Αριστοτέλους
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 15:53:59
Ανδρέας Λίτος, Στροφή Αριστοτέλους

Κατεβαίνοντας προχθές την Τσιμισκή
συνάντησα τη συνείδησή μου
ελεύθερη και εγκαυστική.
Κι εκεί στην στροφή Αριστοτέλους
έτσουξε πιότερο το κάψιμο εντός.
Μία ζωντανή εικόνα
–μεγάλα ορθάνοιχτα μάτια–
πελιδνή, αφυδατωμένη,
έστελνε άφωνα σήματα του πανικού,
της μοναξιάς και της εγκατάλειψης.
Τα κλειδιά στα χέρια μου κουδούνιζαν ανωφέλευτα,
αφού δεν ανοίγουν παρά μόνο
θύρες της ματαιότητας.
Και ο πόνος έμεινε εκεί,
προσμένοντας την Έκπληξη
και την κρυφή ελπίδα.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος, Στην αστυνομία
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 15:57:58
Ανδρέας Λίτος, Στην αστυνομία

Πρόσωπο μελαχρινό,
μαλλιά σγουρός βασιλικός,
ματιά θολή,
ψυχή καθημαγμένη.
Στεγνό, καπνισμένο το ταίρι δίπλα,
χωρίς γλυκιά πνοή, ματιά βρισιά.
Απέναντι τα «όργανα»,
ξινισμένα μούτρα,
σκληρό περιφρόνησης μειδίαμα.
Πληγές αμφοτέρωθεν!
Η καλοσύνη στα αζήτητα.
Μώλωπες στο σώμα και στο νου,
σάπια κατάσταση, χωρίς γιατρειά;
Απ’ έξω βουβοί, άφωνοι κοιτάμε εμείς
αδιάφοροι τα νύχια των ποδιών μας.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος: Σκάβοντας...
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 16:25:58
Ανδρέας Λίτος: Σκάβοντας...

Όταν κυκλοφορούν οι σκιές...
Άμωμοι είναι οι έρωτες
για τον άλλο και τον Άλλο.
Μαλακώνει η αχλύ της ημέρας,
ανοίγω το στόμα μου να ρουφήξω πνεύμα.
Ξεχνώ τ’ αξιώματα του καιρού,
κάθε λογής μάταια.
Υγραίνεται ευωδιαστό το άνοιγμα των βλεφάρων.
Ο νους πεζοπορεί σε οάσεις ανέλπιστες,
στις διεξόδους των αγιασμένων νερών.
Στα άσκοπα έπαθλα, ψεύτικες οι λαχτάρες.
Σκάβοντας αναθάλλει το πολύτιμο νόημα.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος, Το ξόανο
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 16:29:00
Ανδρέας Λίτος, Το ξόανο

Απέχω από την εξουσία!
Τώρα τρία πράγματα μ’ ευλογούν.
Το φως που φωτίζει τα μύχια έγκατα
και ανθίζει το σιντριβάνι της χαράς.
Το αεράκι της ελευθερίας της ύπαρξης.
Ο έρωτας κατάσαρκος και πνευματικός.
Το ξόανο της εξουσίας, χωρίς χαμόγελο για τον φτωχό.
Κρατώ φέτες ουρανού πάνω στο τίμιο ψωμί.
Γεύση μίας άλλης ζωής.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος, Οι γέροντες
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 16:35:30
Ανδρέας Λίτος, Οι γέροντες

Οι γέροντες συγκύπτοντες
από τα βάρη των αμέτρητων προσευχών
και γονατισμών για τους άλλους, γνωστούς και αγνώστους.
Με τον καλό λόγο στο στόμα τους,
τον λάμποντα οφθαλμό και την εξυπνάδα
της γνώσης του Θεού.
Προορατικό χάρισμα δωρισμένο και μη προσγραφόμενο
στον ατομικό ισολογισμό της ματαιότητας.
Άφθονο χαμόγελο και γλυκός λόγος,
περιχυμένος στα άταχτα άσπρα γένια και μαλλιά,
σαν τους βοστρύχους του Πανσέληνου
και μελωδική ευωδία στον αέρα
της περιιπτάμενης χαρμολύπης.
Η χαρμοσύνη συμπορεύεται με την εικόνα
και την πλούσια ανάμνηση στο ταπεινό κελάκι,
σαν να εγκαταβιώνει από τον καιρό
που ζούσαν εκεί οι ρίζες της ανθρωπότητας.
Ευπροσήγοροι και άγιοι κατά δύναμιν
στο ανθρώπινο και στο χαρισμένο.
Ο μαστρο-Φώτης Κόντογλου ομολογεί:
στα πρόσωπα των γερόντων
είναι τυπωμένα τα δύο πιο σεβαστά πράγματα,
η αγιοσύνη και το γήρας.
Καρδιά ευρύχωρη από το βίωμα της αγάπης,
που αγγέλλει αυτό που θα έλθει και είναι εδώ,
το άδυτο κάλλος του Ωραίου παρά πάντας βροτούς.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος, Εκκλησάκια
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 16:42:10
Ανδρέας Λίτος, Εκκλησάκια

Στα μικρά ξωκλήσια στα ψηλώματα,
μελισσοκέρια λάμπουν οι καρδιές,
γαλήνια διαβαίνουν οι άγιοί τους
ευλογώντας τον καημό,
το δάκρυ και τις γλυκές ρυτίδες.
Νησιώτικα, θαλασσινά εκκλησάκια,
μοσχοανεμοδαρμένα ευχετήρια,
φωλιές σε νεοσσούς της ελπίδας,
της Χάριτος λάμποντα θησαυρίσματα.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος, Δεκαπενταύγουστος
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 16:44:55
Ανδρέας Λίτος, Δεκαπενταύγουστος

Παναγία Παντοχαρά για τους αθώους,
όμορφη μητερούλα για τους απλούς,
ανύπαρκτη για τους σκοτισμένους.
Παναγίτσα για τον Τάκη Βαρβιτσιώτη ποιητή,
φιλική ζεστασιά, δροσιά για όλους.
Πάντων χαρά
η
Παντοχαρά, του ποιητή Οδυσσέα Ελύτη.

Αμήν Καλοκαιρινό.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος, Χριστουγεννιάτικα αλληλούια
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 16:51:29
Ανδρέας Λίτος, Χριστουγεννιάτικα αλληλούια

Αλληλούια... στο περίγραμμα της καθημερινής μας ανάσας.

Αλληλούια... στα ανθρώπινα σώματα τα γεμάτα το θαύμα της ζωής.

Αλληλούια... για το μυρωδάτο ψωμί και το νόστιμο σουσάμι.

Αλληλούια... για το Φως που γλυκαίνει το μεδούλι της ύπαρξης.

Αλληλούια... γιατί κάνεις εκκλησιά της αγάπης το σπίτι.

Αλληλούια... γιατί γεμίζεις με δοσίματα του φτωχού τις υψωμένες χούφτες.

Αλληλούια... το νοιάξιμο για τους ανήμπορους και τα παιδιά της οικουμένης.

Αλληλούια... βουβό και μέγα η συγχώρηση για εχθρό και φίλο.

Αλληλούια... που σημαίνει δοξολογώ τον Θεό για τις ευλογίες του, τον Άρτο και τον Οίνο.

Αλληλούια... Αλληλούια... Αλληλούια...

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος: Λιγοστεύει το όνειρο...
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 16:55:28
Ανδρέας Λίτος: Λιγοστεύει το όνειρο...

Για όποιον έχει πράγματα να συλλογάται,
για όποιον δεν έχει να κάνει πολλά...
Δεν μεταμορφώνεται, βουλιάζει
κι άλλοτε έρχεται η έκρηξη, σύντομη, φευγαλέα.
Είναι οι μέρες ατέλειωτες
κι όμως ξέρει το υψηλόκορμο της ύπαρξης του τέλους.
Σκοτίζεται ο νους, η νόηση ρηχαίνει
κι η θέληση παγώνει το χαμόγελο.
Κι όπως η διάβαση πλησιάζει,
το φως νοστιμεύει ή χάνεται.
Τότε ο νους βασιλεύει στη σκέψη
και λιγοστεύει στο όνειρο.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος, Θεσσαλονίκη Μάης 1942
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 17:02:00
Ανδρέας Λίτος, Θεσσαλονίκη Μάης 1942

Πάνω στο μακρόστενο κάρο κουβαλάμε
τα λίγα συμπράγκαλα.
Φτάσαμε με τρένο από την Δράμα.
Βροντάνε οι ρόδες στο καλντερίμι.
Βροντάνε κι οι μπότες των Γερμανών την σκλαβιά.
Στα παιδιά μάτια η βουλγαρική θηριωδία, νωπή.
Η Εγνατία με τους λιπόσαρκους φτωχούς διαβάτες
φιλοξενεί την απελπισία, τον φόβο και την οδύνη.
Το φτωχικό δωμάτιο μας υποδέχεται με την φωνή
της καμπάνας του εσπερινού της Αγίας Τριάδας.
Στους παραδιπλανούς δρόμους διάσπαρτα πτώματα
τυμπανιαία από την πείνα και την αβιταμίνωση.
Το κάρο του Δήμου περιφέρεται αργό, φρικτό, αδιάφορο.
Την νύχτα τα βαριά βήματα της περιπόλου του τρόμου
δεν μπορούν να σκεπάσουν το αγιόκλημα
και την ευωδιά του.
Στην παραλία η θάλασσα λάμπει σαν ωραία νεράιδα.
Στις αυλές, ζεματιστές μπουγάδες για τις άφθονες ψείρες,
στα τραπέζια λιγοστή η μπομπότα κι η λαχανίδα.
Στις ανοικτές αλάνες Ελληνόπουλα κι Εβραιόπουλα
συναγωνίζονται στην ανέμελη εγκληματική τραγωδία,
σπανιόλικα τραγούδια αντηχούν στα εβραίικα χαμόσπιτα.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος, Το ρήμα
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 17:06:38
Ανδρέας Λίτος, Το ρήμα

Άκυρες θα γίνουν οι επιχωματώσεις
πάνω στο ζωντανό θησαυρό.
Οι επικυριαρχίες των ειδώλων
θα πάψουν να λαμπυρίζουν
όταν κατορθώσεις να αφουγκραστείς
το ανοδικό ρεύμα μέσα στις φλέβες σου.
Τότε, το επόμενο θύμα θα σου πει
γιατί το θαύμα στη ζωή είναι τόσο απροσδόκητο,
γιατί ο Έρωτας νικάει πάντα τον θάνατο.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος, Συγχορδία
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 17:09:29
Ανδρέας Λίτος, Συγχορδία

Μα ποιος το είπε
ότι θα γίνεις εσύ μόνο
η παντοτινή αγάπη;
Αμέτρητοι είναι
που θέλουν μοναδικότητα.
Η συμφωνία του απείρου
είναι για όλους.
Η κάθε συγχορδία των πλησίον
οδεύει στην τελείωσή της.
Σκεπάζει όλους η Αγάπη.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος: Η άλγεβρα...
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 17:13:27
Ανδρέας Λίτος: Η άλγεβρα...

Γλυκούς σκοπούς και καρπούς
από τα βάθια του κορμιού
συνταιριάζει ο ποιητής.
Με γλώσσα κρυφή, υποδόρια του νου,
σαν τρεμούλιασμα από τα έγκατα.
Κι έτσι προχωράει η ζωή
πέρα από το ορατό προς το επέκεινα.
Τα σύμβολα, οι εξισώσεις, οι παρθένες λέξεις
γοργοπετάνε σαν φλογίτσες
σε μανουάλια της εκκλησιάς,
λαμπερές καίγονται θυμιάζοντας το τώρα και πάντα.
Άλγεβρα της λογοτεχνίας, η ποίηση!
Είναι οι «εξισώσεις» πολλαπλές,
ανώριμες να πεθάνουν, αυταπόδεικτες,
φωτεινές και ουσιώδεις.
Ένας ουρανός καθαρός που διαβάζεται.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος, Η Τράπεζα
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 17:18:58
Ανδρέας Λίτος, Η Τράπεζα

Η Τράπεζα με το €uro
άρπαξε την Ελευθερία σου.
Κι όμως οι ουράνιοι φίλοι σου
σου κλείσανε το μάτι με σημασία.
Δεν πρόσεξες, δεν τους πίστεψες.
Κι όλο €π€στρ€φ€ς στην παγίδα του €.
Δεν €φταιγ€ το €.
€σύ μ€ταλλάχτηκ€ς. Κόλλησ€ς.
Δεν έγινες γνήσιος διαβάτης.
Δεν πέρασες πιο πέρα
απ’ την αίγλη του χρήματος,
τον φωτοστέφανο του €uro.
Έμεινες στάσιμος, σκλάβος.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος, Η εκδρομή
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 17:22:36
Ανδρέας Λίτος, Η εκδρομή

Όλο το πρωί έβρεχε ασταμάτητα,
οι υπεύθυνοι του ομίλου δεν το πρόβλεψαν
κι εμείς, συρφετός τουριστών, παπίζαμε!
Η ποίηση προσφέρθηκε αργότερα, εκτός προγράμματος,
ως αντίδοτο της πρωινής υγρασίας.
Τα ποιήματα απάλυναν την βαρυστομαχιά
του λουκούλλειου δείπνου.
Η εκδρομή συνεχίστηκε με θαυμαστικά επιφωνήματα,
shop therapy, φωτογραφήσεις και περισσή ανία.
Η ελαφρότητα της περιήγησης
είχε υπογραφή Πολιτιστικός Σύλλογος...
Εκείνο που γοητεύει το υψηλό άνθος του νου
είναι η ουτοπία.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος, Αλαζονεία
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 17:26:12
Ανδρέας Λίτος, Αλαζονεία

Δύσκολο το αλώνι της ζωής,
καλή παραμυθία
το μέστωμα μεσοδρομίς.
Χωρίς λογισμό κι όνειρο...
το γένος των Ρωμηών
φορτώθηκε της αλαζονείας την αίγλη,
θυσίασε της λευθεριάς τον πόθο
και τον ιδρώτα της τίμιας δουλειάς.
Διάλεξε την τάξη της φύσεως
και λησμόνησε την ατίμητη Χάρη.
Δεν μέστωσε...

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος, Η δεξίωση
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 17:29:06
Ανδρέας Λίτος, Η δεξίωση

Μας μάζεψαν οι πολιτικοί
ως ψηφοσυλλέκτες.
Κεράστηκε κόκκινο κρασί,
που χρωμάτισε τα μάγουλά μας
σαν ερύθημα ντροπής
για τις ανοησίες τους.
Ο προγάστωρ ο νεότερος
ήταν φανατικός με την ασκητική
των δημοσίων εξόδων,
για το καλό μας, βέβαια.
Η μεγαλαυχία και η παχυσαρκία
σφράγισαν την δεξίωση με επιτυχία.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος, Ένα κλαδάκι ελιάς
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 17:32:05
Ανδρέας Λίτος, Ένα κλαδάκι ελιάς

Όταν η στέγη γέρνει,
δεν πρέπουν δάκρυα στον ορίζοντα,
μόνον οι αρμοί του νου να ηχούν.
Εύκαμπτη, σπονδυλωτή η αντίσταση
κι ορατή η διαύγεια της γνώσης.
Το λιοπύρι, δικό μας ερέθισμα εποποιίας,
η απλοχωριά του ευλογημένου φωτός.
Μας στεγάζει τρυφερά η πατρίδα
και μας δωρίζει ένα κλαδάκι ελιάς.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος, Μίμηση
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 17:35:44
Ανδρέας Λίτος, Μίμηση

Έτσι πορευόμαστε.
Επηρμένοι, με ευγενικές υπεκφυγές
και ραθυμίες.
Κληρονόμοι αυτοκρατορικού μεγαλείου!
Ένα μεγαλείο, στάσιμο νερό, πριν το τέλμα.
Η άσκηση, στην έρημο μένει, ξεχασμένη.
Γύρω μας τόσος πόνος, τόση φτώχεια
κι όμως επιπλέουσα κρυφή η Χάρη.
Ανθοστολισμένος, θαλερός ο άριστος βίος,
η νέα περπατησιά μας στη γη.
Τα ηλιοτρόπια, φωτοδείκτες
στη γραμμή του ωραίου ορίζοντα,
προσκαλούν σε μίμηση.
Ελάτε όλοι όσοι...

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος, Φιλί
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 17:40:51
Ανδρέας Λίτος, Φιλί

Η μνήμη ενός φιλιού αλλοτινού,
τόσο μικρού, τόσο αέρινου...
Καρφωμένο κι ανεπανάληπτο.
Μήτε δροσιά μήτε καημός
μόνο ανάμνηση.
Κέρασμα του παρελθόντος.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος: Της μοναξιάς...
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 17:44:42
Ανδρέας Λίτος: Της μοναξιάς...

Η μοναξιά σού δίνει και σου παίρνει
τον βαθύ λογισμό και τον χρόνο.
Ο λόγος ενδόμυχος κι ο διάλογος τρυφερός.
Κι η σιωπή υπερίπταται του κόσμου σου.
Οι ώρες διαβαίνουν με τερπνό τίμημα
κι οι μακρινοί στην λευτεριά τους.
Ο τρόπος σου σιωπηλός, εύκαρπος,
για τους μακρινούς οι αλαλαγμοί της αλαζονείας.
Άφθονη η μοναξιά!
Ζεστή επίσκεψη στον ολοζώντανο μέσα κόσμο,
που ξετρυπώνει γλαυκός ως αυγουστιάτικη αυγή.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Title: Ανδρέας Λίτος, Μάθημα καρδιολογίας
Post by: wings on 21 Feb, 2017, 17:48:52
Ανδρέας Λίτος, Μάθημα καρδιολογίας

Για την καρδιά το «όλα ή τίποτα»
είναι το κάλλος της αγαπητικής συνύπαρξης.
Η άντληση ζωής αυξάνει όσο η συστολή
των στοιχείων ολοκληρώνεται.
Η κορύφωση της αστραπής χαρίζει
την ευωχία του ερωτικού καρπού.
Ενδόμυχα ή ξένα ζιζάνια,
με ρίγος πολυσημίας,
με τραύλισμα απροσδιοριστίας
κι άλλες παραδοξότητες
υποσημαίνουν ανασφάλειες,
εισάγοντας την αταξία του συμπτώματος.
Η άλλοτε συμμετρία γίνεται αρρυθμία,
τραύμα καίριο στην αρμονία της θείας φύσεως.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)