In the hour leading to battle life appears so surreal, for in that moment your troubles will fade and what is important will become evident. → Την ώρα που ζυγώνει η μάχη (που η μάχη πλησιάζει), η ζωή φαντάζει τόσο υπερρεαλιστική, καθώς εκείνη τη στιγμή τα προβλήματά σου ξεθωριάζουν και το τι είναι πραγματικά σημαντικό γίνεται εμφανές.
Ας αιτιολογήσω λίγο τις επιλογές μου, αν και επειδή σίγουρα θα υπάρξουν και άλλες ιδέες θα έλεγα να περιμένεις να δεις την εξέλιξη της συζήτησης. Φαντάζομαι ότι το κυριότερο σου πρόβλημα ήταν η μετάφραση του surreal. Το surreal όντως αποτελεί πρόβλημα, αλλά θεωρώ ότι καλό θα ήταν να αντισταθείς στην τάση να το αποδόσεις «σουρεαλιστική», καθώς δυστυχώς στην καθημερινή μας γλώσσα χρησιμοποιούμε τον όρο σουρεαλιστικό για να δηλώσουμε κάτι εκτός πραγματικότητας, γραφικό ή ψεύτικο. Έτσι θα ακούσεις για την σουρεαλιστική κατάσταση στα νοσοκομεία ή στο ΙΚΑ, εννοώντας το μπάχαλο που επικρατεί, ή ας πούμε τη φράση: «Άσε ρε φίλε ο απόλυτος σουρεαλισμός! Είδα μια Λαμποργκίνι και την οδηγούσε ένας λέτσος», εννοώντας φυσικά το παράδοξο/γραφικό του πράγματος. Όντως, αυτή η έννοια υπάρχει, σου κάνω μια αντιγραφή από ιντερνετικό λεξικό:
sur·re·al [suh-ree-uhl, -reel]
adjective
1.
of, pertaining to, or characteristic of surrealism; surrealistic.
2.
having the disorienting, hallucinatory quality of a dream; unreal; fantastic: surreal complexities of the bureaucracy.
Άρα στην καθημερινή μας ζωή λέμε σουρεαλιστικό κάτι που έχει τη δεύτερη σημασία (λογικό άλλωστε καθώς δεν πολυσυναντάμε έργα του υπερρεαλισμού/σουρρεαλισμού). Όμως τι ήταν αυτό το κίνημα του σουρρεαλισμού/υπερρεαλισμού; Ένα κίνημα που είχε έντονο το στοιχείο του παραλόγου, κάτι που στο δεδομένο απόσπασμα δεν μας «κάνει».
Παραθέτω όμως πάλι απο την wikipedia:
ΣΟΥΡΡΕΑΛΙΣΜΟΣ, ουσ. αρ. Αυτοματισμός ψυχικός, καθαρός, με τον οποίο προτίθεται κανείς να εκφράσει είτε προφορικά είτε γραπτά, είτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, την πραγματική λειτουργία της σκέψης. Υπαγόρευση της σκέψης, με την απουσία κάθε ελέγχου από τη λογική, έξω από κάθε προκατάληψη αισθητική ή ηθική.
Νομίζω ότι η απάντηση βρίσκεται εδώ, δηλαδή ο συγγραφέας αναφέρεται στην ώρα που η μάχη πλησιάζει ως μία στιγμή διαύγειας (καθαρότητας) στην οποία μπορεί κανείς να δει αντικειμενικά την πραγματική φύση της ζωής.
Θεωρώ λοιπόν, ότι θα ήταν καλύτερα, για να μην μπλεχτεί ο αναγνώστης με τη μεταφορική σημασία της λέξης σουρρεαλισμός, να χρησιμοποιήσεις τον όρο υπερρεαλισμός, δηλαδή υπερ+ρεαλισμός, για να εκφράσεις μια στιγμή όπου τονίζεται/ενισχύεται/ξεκαθαρίζει η πραγματικότητα. Κατά βάση είναι το ίδιο, αλλά δεν το έχουμε συνηθίσει με την μεταφορική έννοια, οπότε είναι πιο πιθανό ο αναγνώστης, με τη βοήθεια της επεξήγησης που ακολουθεί από τον ίδιο το συγγραφέα, να καταλάβει καλύτερα περί τίνος πρόκειται, κάνοντας ίσως και την αντιστοιχία βάσει ετυμολογίας.
Φυσικά υπάρχει και η δυνατότητα να παρεκκλίνεις από το πρωτότυπο και να κάνεις κάποια επεξήγηση, αλλά εγώ δε θα το πρότεινα.
Όσο για το «πραγματικά σημαντικό», το πραγματικά δηλαδή που προσέθεσα από το πουθενά, το έκανα καθώς στα ελληνικά η συγκεκριμένη λεκτική σύναψη είναι πάρα πολύ συχνή, αλλά φυσικά μπορείς να το παραλείψεις για μεγαλύτερη πιστότητα.