Reference Back
Philip Larkin
That was a pretty one, I heard you call
From the unsatisfactory hall
To the unsatisfactory room where I
Played record after record idly,
Wasting my time at home, that you
Looked so much forward to.
Oliver's Riverside Blues, it was. And now
I shall, I suppose, always remember how
The flock of notes those antique negroes blew
Out of Chicago air into
A huge remembering pre-electric horn
The year after I was born
Three decades later made this sudden bridge
From your unsatisfactory age
To my unsatisfactory prime.
Truly, though our element is time,
We are not suited to the long perspectives
Open at each instant of our lives.
They link us to our losses: worse,
They show us what we have as it once was,
Blindingly undiminished, just as though
By acting differently, we could have kept it so.
| Αναδρομή στα παλιά
Φίλιπ Λάρκιν, απόδοση: Νίκος Φωκάς
«Μ’ άρεσε αυτό», σ’ άκουσα να φωνάζεις
Από το μη εμπνευστικό σαλόνι
Στο μη εμπνευστικό δωμάτιο πού
Έβαζα δίσκους συνεχώς από ανία
Χάνοντας τον καιρό μου σπίτι: κάτι
Πού το περίμενες με τόση αδημονία.
Ήταν του Όλιβερ το «Ρίβερσαϊντ μπλουζ»
Και θα θυμάμαι πάντα πώς απ’ τους
Ήχους πού οι παμπάλαιοι κείνοι νέγροι
Φυσούσαν μέσα απ’ τον αέρα τον Σικάγου
Σε πελώρια, με μνήμη, προηλεκτρικά χωνιά
Μετά τη γέννηση μου μια χρονιά
Ρίχτηκε τρεις δεκαετίες από τότε
Μια αιφνίδια γέφυρα από την
Μη εμπνευστική σου ηλικία ως τη μη
Εμπνευστική μου ακμή.
Μ’ όλο που αλήθεια το στοιχείο μας είναι ο χρόνος
Δεν τις μπορούμε τις μακριές προοπτικές
Στη ζωή μας, ανοιχτές κάθε στιγμή.
Που μάς συνδέουν με τις απώλειες μας ή –χειρότερα–
Μας δείχνουν όσα έχουμε πως ήταν μια φορά:
Αμείωτα εκθαμβωτικά, σάμπως μ’ ένα άλλο τρόπο
Αν είχαμε φερθεί, να τα κρατούσαμε έτσι.
|