Μαρία Πισιώτη

[wings]

Μαρία Πισιώτη, Ειρήνη

Ανατολή
Άρωμα
Γέλιο
Δημιουργία
Έρωτας
Θρόισμα
Κελάρυσμα
Μελωδία
Πνοή
Συμφιλίωση
Ρήση
Φτερούγισμα
Χρώμα

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)

[wings]

Μαρία Πισιώτη, Νυχτερινός ουρανός

Σκέπη ανάγλυφη
με βελουδένια αφή,
το βλέμμα μου σκλαβώνεις.
Ουρανοδρόμησε η σκέψη μου
στη μυσταγωγική σου αγκάλη.
Λαχτάρησε ν’ αγγίξει
το χλωμό παιδί
που κρύβεται στ’ αέρινά σου πέπλα.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)

[wings]

Μαρία Πισιώτη, Κοντά στο τζάκι

Κοντά στο τζάκι γνέθει τα νιάτα
που αναλώθηκαν σε φυλλωσιές,
σε κελαρύσματα και τιτιβίσματα
ξένοιαστα και απλά.
Νιάτα που συμμαχώντας το κρύο
αντρώθηκαν πάνω σε χιόνι κόκκινο
στηρίζοντας τον αέρα της λευτεριάς.
Νιάτα που αγαπήθηκαν και αγαπήθηκαν
στα χαρακώματα.
Που δημιούργησαν ζωή,
πόνεσαν και χάρηκαν
σε κάθε της ίνα.
Μα τώρα, στο τζάκι κοντά
το νήμα σώνεται..
Η φλόγα του μια ανάσα
από τη στάχτη απέχει.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)

[wings]

Μαρία Πισιώτη, Τι κι αν

Τι κι αν έσκυψαν επάνω μου
ζηλόφθονοι καιροί!
Αστέρια τα παιδιά μου,
ήλιοι διαχρονικοί
φωνάζουν τ’ όνομά μου
κάθε αυγή.

Τι κι αν κούρσεψαν
οι αιώνες το κορμί!
Μετουσίωσε η ψυχή μου
τις θύελλες που έσπειραν.
Ακόμα ραίνουν
χιλιόμετρα ζωής!

Τι κι αν έλαβα απ’ τον Άδη
ανάσταση πικρή!
Της πρώτης νιότης μου το φως
διάπυρο επ’ άπειρο
θα ’ναι πηγή
θα ’ναι μοχλός.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)

[wings]

Μαρία Πισιώτη, Ο χρόνος και το παιδί

Τα πάντα τρέχουν γύρω μας.
Ο χρόνος αέναος
μα στα χέρια μας λιγοστός
μας πιέζει αφόρητα.
Για χάρη του κρύψαμε το παιδί
καλά μέσα στην καρδιά μας,
μέσα στα όνειρά μας.
Μήπως και προλάβουμε...
Πόσο πιο όμορφα θα κυλούσαν
οι στιγμές αν αφήναμε
τούτο το παιδί να φωνάξει, να γελάσει,
να τρέξει, να δημιουργήσει
το δικό του παιχνίδι
με τη χαρισματική του αθωότητα!

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)

[wings]

Μαρία Πισιώτη, Άνθρωπος

Πολυμήχανο πνεύμα,
γέννημα των τεσσάρων
στοιχείων,
κύκλωσες τις αποστάσεις,
έκανες το χρόνο θόρυβο
και προχωράς
ισοπεδώνοντας ό,τι σου
δόθηκε
χάρη στο άδειο σου
πλέον κεφάλι.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)

[wings]

Μαρία Πισιώτη, Νευραλγικές απολήξεις

Στο πρώτο άγγιγμα τ’ αγέρα
ορθωμένα στέκουν κλαδιά.
Στο δεύτερο φτερούγισμά του
της θάλασσας πλοκάμια
πλέκουν τον εφιάλτη.
Στο τρίτο σάλπισμά του
γίνονται ιπτάμενα καρφιά.
Στο τέταρτο μαζεύουν
τα θραύσματά τους
που σκόρπισαν καταγής.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)

[wings]

Μαρία Πισιώτη, Αγάλματα

Διαχρονικές φωνές
ανδρείας, γνώσης, σοφίας,
στο αγέρωχο βλέμμα σας
συλλέγετε το αμάλγαμα
του τεχνοκρατικού σήμερα.
Ενός σήμερα που βουλιάζει
στης κατανάλωσης τ’ απόνερα,
ενός σήμερα που καταρρακώνει
τις αξίες,
ενός σήμερα που κινείται
γοργά, επιφανειακά
με οδηγό τη χάρτινη απομίμησή σας.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)

[wings]

Μαρία Πισιώτη, Πικρή αλήθεια

Αγάπη
Έρωτας
Ευτυχία
Ζωή
λέξεις με ουσία
γίνατε απλά
χάρτινα σημάδια
Κυκλοφορείτε σε μια
εικονική πραγματικότητα,
όπου ζηλόφθονα σας κατατρέχει
η χρονοσκιά.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)

[wings]

Μαρία Πισιώτη, Αγύμναστοι ώμοι

Αγύμναστοι ώμοι
με θέρμη αγκαλιάσατε
τα βάρη της ζωής.
Γελαστές στιγμές
κρατάνε την ανάσα σας
δέκα βήματα απ’ το φρέαρ
της αποσύνθεσης,
εκεί όπου το αχ της μέρας
σας οδηγεί.
Αγύμναστοι ώμοι,
ατλάντεια η δύναμή σας
ιώβεια η αντοχή σας
πλάθετε τη ζωή.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)

[wings]

Μαρία Πισιώτη, Ο χρόνος

Είναι μια ιδέα τόσο διάφανη
κι όμως μας κυριαρχεί
με το μυστήριό της.
Αποτυπώνει τις στιγμές μας
πάνω στο κορμί.
Φωτογραφίζει τα όνειρά μας
μέσα στην ψυχή.
Σαν ένα παράσιτο εξωτικό
που αναπνέει με τη σκέψη μας,
αισθάνεται με την όρασή μας,
εκπνέει τη στερνή μας στιγμή.
Μα πάντα μένει εκεί!

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)

[wings]

Μαρία Πισιώτη, Ιχνηλάτης

Ιχνηλάτη
Βρες το τέλος της αρχής
στην εναπομένουσα
«κόκκινη ζώνη».
Ιχνηλάτη
αλίευσε απ’ το χρόνο
το μυστικό.
Γιατί έμεινε άνυδρη και μόνη;
Η δεύτερη ευκαιρία
πώς να δοθεί;
Προχώρα, Ιχνηλάτη.
Φώτισέ μας τα μυαλά.
Θα ’ρθει η στιγμή
να ξημερωθούν
με δυο φεγγάρια
στα μαλλιά τους
τα παιδιά.
Τότε η μάνα γη
θα ’χει στ’ αλήθεια
αναγεννηθεί
στην «κόκκινη ζώνη»,
ήρεμα και απλά.
Η έκλυτη ζωή της
της χιλιετίας θα ’ναι πια
το στερνό παραμύθι.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)

[wings]

Μαρία Πισιώτη, Τ’ αποτσίγαρα

Σκέψεις καπνισμένες
πάνω στο τασάκι
σιωπούν.
Λόγια παλεύουν
να γεμίσουν το κενό,
να σβήσουν την αγωνία.
Μέσα απ’ την καύτρα τους
ανέγγιχτος γλιστρά ο χρόνος
συλλέγοντας αρώματα
που ασφυκτιούν απελπισμένα
μέσα στο τασάκι.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)

[wings]

Μαρία Πισιώτη, Θεός

Ο φόβος για το άγνωστο
έγινε... Θεός
Η ανάγκη για προστασία
έγινε... Θεός
Το θαύμα της δημιουργίας
είναι... Θεός
Των δυνάμεων η ισορροπία
είναι... Θεός
Οι ανθρώπινες αδυναμίες
θελήματα... Θεού
Περιβαλλοντικές καταστροφές
έργα... Θεού
Η αγάπη για τον άνθρωπο
αποδείχθηκε... Θεός

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)

[wings]

Μαρία Πισιώτη, Αλυσιδωτή αντίδραση

Χρόνος
Πυριτιδαποθήκη της δημιουργίας
Έρωτας
Αλυσιδωτή αντίδραση
Γέννηση
Το ατελές «θαύμα»
Εορτή
Μια ιδέα αυστηρά προσωπική
Ευημερία
Διαχρονική ουτοπία
Αθωότητα
Συνοδεύει την πρώτη αναλαμπή
Πολιτισμός
Προσπάθεια απεξάρτησης του
εγωπαθούς πολέμου
Πόλεμος
Καταστροφική μανία του «θαύματος»
Ειρήνη
Άλλη μια ουτοπία
Φανατισμός
Αρρώστια
Πείνα
Τα κρυφά καμάρια του πλούτου και της δύναμης
Πλούτος
Εφήμερος, επιλεκτικός διαχειριστής
Δύναμη
Λέξη πονηρή, ύπουλη γεμάτη πάθος
Έρημος
Άνυδρο τοπίο, φλεγόμενο από το «θαύμα»
Ελπίδα
Ανάσα μέχρι το θάνατο
Θάνατος
Το τέλειο θαύμα!

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)