Περί ομοιοπαθητικής: όσοι πονεμένοι προσέλθετε

[Philip]

Μου φαίνεται ότι μαζί μιλάμε (λέει ο Άγγλος που μόλις μπήκε στο τραίνο σε ενδιάμεσο σταθμό) και χώρια καταλαβαίνουμε.  Θα ήταν χρήσιμο νομίζω να συμφωνήσουμε για το τι εννοούμε με τον όρο ομοιοπαθητική.

Από το ελληνικό Wiki (και όχι μόνο)  η στενή σημασία :

Οι υψηλές αραιώσεις των ομοιοπαθητικών φαρμάκων, πάνω από το όριο που θέτει ο αριθμός του Αβογκάντρο, αποτελούν κεντρικό σημείο στο οποίο εστιάζει η κριτική απέναντι στην ομοιοπαθητική, καθώς σε πολύ υψηλές αραιώσεις, όπως αυτές που εφαρμόζονται σε πολλά ομοιοπαθητικά φάρμακα, δεν αναμένεται να υπάρχουν μόρια της αρχικής δραστικής ουσίας. Ήδη από το 1846, ο γιατρός Σερ Τζον Φορμπς διατύπωσε τη θέση πως οι απειροελάχιστες δόσεις της ομοιοπαθητικής θεραπείας — τις οποίες ο ίδιος χαρακτήριζε «παράλογες» — είναι αδύνατο να έχουν οποιοδήποτε αποτέλεσμα στην αντιμετώπιση μιας ασθένειας, ενώ υπήρξε επίσης από τους πρώτους που υπέδειξε το ενδεχόμενο η δράση της ομοιοπαθητικής να μην διαφέρει από εκείνη που προέρχεται από την απουσία οποιασδήποτε θεραπευτικής αγωγής. Κατά την ομοιοπαθητική δεν υπάρχει όριο στη δυναμοποίηση ενός φαρμάκου, συνεπώς η δραστικότητά του μπορεί να αυξηθεί απεριόριστα παρά την απουσία μορίων της αρχικής διαλυμένης ουσίας. Η υπόθεση αυτή παραβιάζει τον τρόπο με τον οποίο κατανοούμε σήμερα τις επιστήμες της φυσικής και της χημείας. Εφόσον τα ομοιοπαθητικά φάρμακα πολύ υψηλών αραιώσεων δεν περιέχουν οποιαδήποτε ποσότητα της αρχικής δραστικής ουσίας, θεωρείται αδύνατο να διαθέτουν οποιαδήποτε θεραπευτική ιδιότητα, αποδίδοντας κατ' επέκταση οποιαδήποτε επενέργεια τους σε γνωστά φαινόμενα, όπως η αυθυποβολή (φαινόμενο placebo), ή σε φυσιολογικές διεργασίες όπως η αυτόματη ύφεση των συμπτωμάτων μετά την πάροδο ενός χρονικού διαστήματος (παλινδρόμηση). Σύμφωνα με την Αμερικανική Ιατρική Ένωση, η αποτελεσματικότητα των περισσότερων ομοιοπαθητικών φαρμάκων δεν έχει αποδειχθεί, ενώ φαίνεται πως δεν έχουν βλαπτική επενέργεια, πιθανώς εξαιτίας των απειροελάχιστων δόσεων.

Δηλ. πρόκειται για ειδική μεθοδολογία παρασκευής φαρμάκων, με αραίωση  ως το σημείο πολλές φορές που αποκλειεται να έχει μείνει έστω και ένα μόριο από το φάρμακο. Να με διορθώσει η Elena αν το διατύπωσα λάθος.

Αυτή είναι η επιστημονική έννοια.  Από το νήμα κατάλαβα ότι πολλοί χρησιμοποιούν τη λέξη με πιο γενική σημασία, σαν συνώνυμο της εναλλακτικής ιατρικής.  Ο Μπαμπ π.χ. αγνοεί την αραίωση, και μιλάει μόνο για χορήγηση στον ασθενή ουσιών που σε υγιή άτομα θα προκαλούσαν συμπτώματα όμοια με εκείνα της αντίστοιχης ασθένειας. 

Are we arguing to some extent about two different things, and confusing the issue by giving them the same name?  [Not good translator practice, IMHO]

PS  I thoroughly recommend http://www.badscience.net/, already mentioned by Elena and the links from there.  The Guardian has a similar site https://www.guardian.co.uk/science/series/badscience (the column appears on Saturdays).

Καλό σας ύπνο.

[elena petelos]

[...]

Mια χαρά τα λες, Philip, από πλευράς ορισμού, ωραία τα λέει κι ο Γουαταναμπί (btw: τα αρχικά μηνύματα είναι στο medicalization με έμφαση στο 1/2000 διάλυμα τσουκνίδας... και την καταχρηστική αναφορά από μένα σε εξάνθημα από τσουκνίδα -it would have been a case of isopathy.)

Όλα όσα λέει τώρα ο David, τα βροντοφωνάζει χρόνια ο Baum και άλλοι (με το σκάνδαλο με την ελονοσία να έχει σε dt ξεχαστεί...)(@ SAS):

Π.χ.

http://newsite.senseaboutscience.org.uk/pdf/SenseAboutHomeopathy.pdf

(Αλλά, τελικά, πρέπει να ξέρει κανείς και πού απευθύνεται. :))

[banned8]

Όταν ο Νίκος Δήμου αποφάσισε να γράψει κάτι στο ιστολόγιό του για την ομοιοπαθητική, χρειάστηκε να διαβάσει και να σχολιάσει 325 σχόλια.
https://www.blogger.com/comment.g?blogID=20431151&postID=114793551933318663
Ας ελπίσουμε ότι δεν θα πάθουμε τέτοια ζημιά εδώ. Από την άλλη, αν κάποιος δεν πήρε τη δόση του, μπορεί να διαβάσει όλων των λογιών τις απόψεις εκεί. Ή σε μερικές χιλιάδες άλλα βήματα.

Υπάρχουν ορθολογιστές που είναι εντελώς απόλυτοι για κάποια πράγματα. Αυτό κι αυτό κι εκείνο, θα σου πουν, είναι μύθοι. Ή απάτες.
Άλλοι άνθρωποι πάλι, σαν τα μικρά παιδιά, θα πιστέψουν σχεδόν ό,τι τους πεις. Για τον Άγιο Βασίλη και τους μπαμπούλες αυτού του κόσμου.
Οι περισσότεροι άνθρωποι λειτουργούν ανάμεσα στα δύο άκρα. Η παιδεία τους και τα βιώματά τους τούς κάνουν να απορρίπτουν κάποια πράγματα που άλλοι τα πιστεύουν και να δέχονται πράγματα που άλλοι τα απορρίπτουν.
Πέρα και έξω από τον ανθρώπινο κόσμο θα ήθελα να πιστεύω ότι τα πράγματα είναι περισσότερο απόλυτα (ή εντελώς απόλυτα). Δηλαδή δεν γίνεται και να υπάρχει και να μην υπάρχει Θεός. Και να μας επηρεάζουν και να μη μας επηρεάζουν τα άστρα. Και να έχουν και να μην έχουν νόημα οι γραμμές του χεριού μας. Και να ισχύουν και να μην ισχύουν οι αρχές της ομοιοπαθητικής.

Η επιστήμη έχει εξετάσει όλους τους ισχυρισμούς της ομοιοπαθητικής και έχει μελετήσει όχι πεντέξι περιπτώσεις που κατατέθηκαν εδώ αλλά πολύ-πολύ περισσότερες, και έχει καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα για την ομοιοπαθητική. Μην περιμένετε να μεταπείσετε έναν επιστήμονα της συμβατικής ιατρικής με τα δικά σας βιώματα ή τα βιώματα των φίλων σας.

Η «συμβατική επιστήμη», αυτή η πυραμίδα που όλο χτίζουμε και όλο τής μπαινοβγάζουμε κυβάκια, είναι η ίδια που εμπιστευόμαστε όταν ανεβαίνουμε σε αεροπλάνο (ή σε λεωφορείο) και η ίδια που εμπιστευόμαστε όταν βγάζουμε ακτινογραφίες, με τις ελλείψεις της που όλο συμπληρώνουμε αλλά και τις ανθρώπινες ελλείψεις της. Αλίμονο αν την ειρωνευτούμε: είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχουμε.

Σύμφωνα, λοιπόν, με όλους τους νόμους της «συμβατικής» επιστήμης η ομοιοπαθητική δεν έχει καμιά επιστημονική βάση. Οι θεωρίες του Hahnemann δεν μπορούν να ενταχθούν στο κύριο σώμα της επιστήμης. Δεν υπάρχει καμιά κόντρα συμφερόντων εδώ. Η συμβατική επιστήμη έχει τις δικές της ερμηνείες για τους λόγους που λειτουργεί η ομοιοπαθητική εκεί που λειτουργεί, όπως μπορεί να έχει για το «άγιο φως» ή για τα ευρήματα της αστρολογίας ή για χίλια δυο άλλα πράγματα που ανήκουν στα θαύματα, στις μαγγανείες, στις ψευδοεπιστήμες και τα συναφή.

Δεν μπορούμε να ειρωνευόμαστε την επιστήμη επειδή κλείνει την πόρτα σε κάποια πράγματα. Δεν υπάρχει μεσαίωνας εδώ. Ο επιστήμονας ερευνά τα πάντα. Και τα δέχεται ή τα απορρίπτει. Ή τα βάζει στο ράφι για αργότερα.

Είναι ενδιαφέρον να μελετάει κανείς γιατί ο άνθρωπος πιστεύει κάποια πράγματα και απορρίπτει κάποια άλλα. Για παράδειγμα, αν οι πέντε άνθρωποι που κατέθεσαν εδώ τις εμπειρίες τους με την ομοιοπαθητική είχαν γράψει και οι πέντε ότι τους παρουσιάστηκε μέρα-μεσημέρι η αγία Σουλπικία, θα πιστεύαμε μεν ότι είδαν την αγία Σουλπικία αλλά όχι ότι υπάρχει αγία Σουλπικία που παρουσιάζεται στα καλά καθούμενα. Απλώς θα ερευνούσαμε τους λόγους που τους έκαναν να πιστέψουν ότι είδαν την αγία. (Η οποία δεν υπάρχει, έτσι κι αλλιώς, μην την γκουγκλάρετε.)

Είμαστε ωστόσο περισσότερο διατεθειμένοι να πιστέψουμε ότι για το καλό που είδαν τόσοι και τόσοι από την ομοιοπαθητική κάτι μπορεί να συμβαίνει εκεί στο σάλεμα του ενός εκατομμυριοστού κάποιας ύλης. Στο μυαλό μας υπάρχει ένα «λες;». Κάποιοι, με αυτό το «λες;» αποφασίζουν και βάζουν τη δοξασία στο ράφι. Άλλοι δεν έχουν αυτό το «λες;» και βάζουν τη δοξασία στον κάλαθο των αχρήστων. Αυτοί που είδαν το καλό, την αγκαλιάζουν. Η επιστήμη ωστόσο έχει άποψη για την ομοιοπαθητική, όπως και για την αγία Σουλπικία.

Ένα άλλο ερώτημα που μπορεί να απασχολήσει έναν ορθολογιστή είναι το εξής: Ο βέρος ρασιοναλιστής είναι άθεος. Έχει απέναντί του έναν πιστό. Ο οποίος είναι πολύ πιθανό να έχει ανάγκη τη θρησκεία, σαν παραμυθία, ας πούμε. Δεν είναι η θρησκεία μόνο κάτι που σέρνουμε πίσω μας σαν μέρος της παράδοσης, μπορεί να είναι και δεκανίκι. Έχει νόημα να προσπαθήσει ο ρασιοναλιστής να πείσει τον πιστό ότι δεν υπάρχει Θεός; Είναι σωστό να το κάνει χωρίς να αντικαταστήσει με κάποιον τρόπο το δεκανίκι;

Το ίδιο ερώτημα μπαίνει σε σχέση με την ομοιοπαθητική. Αν αληθεύει η υπόθεση του συμβατικού επιστήμονα ότι η ομοιοπαθητική είναι ψευτοφάρμακο, το να πείσει αυτόν που έχει βρει τη θεραπεία με αυτό το ψευτοφάρμακο ότι δεν πρόκειται για ψευτοφάρμακο, δεν θα σήμαινε ότι του αφαιρεί τον τρόπο να θεραπεύεται; Αν δεν έχει βρει την απάντηση στους αλλοπαθητικούς, είναι σωστό να του αφαιρέσει κάποιος το «δεκανίκι»;

Ο επιστήμονας δεν μπορεί να το δεχτεί ούτε αυτό. Δεν μπορεί να επιτρέψει στην ψευτοεπιστήμη να κηρύξει το ψέμα της γιατί ο επιστήμονας οφείλει να φοβάται ότι το κήρυγμα της ψευτοεπιστήμης μπορεί να στείλει στους ψευτογιατρούς ανθρώπους που έχουν άμεση ανάγκη από τη συμβατική επιστήμη και ό,τι μπορεί αυτή να του προσφέρει. Ακόμα κι εσείς οι ίδιοι μπορεί να κάνετε το λάθος και να μην απευθυνθείτε σε κλασικούς γιατρούς όταν ίσως έχετε ανάγκη από κάτι περισσότερο από ένα απλό δεκανίκι. Και η μόνη ελπίδα σ’ αυτή την περίπτωση είναι να μην ανήκει ο ομοιοπαθητικός στους τσαρλατάνους. (Και βέβαια να μην ανήκει κι ο αλλοπαθητικός σ’ αυτούς που δεν υπηρετούν όπως θα ’πρεπε την επιστήμη.)

Με λίγα λόγια: Εσείς δικαιούστε να καταθέσετε αυτό που δεν είναι τίποτα περισσότερο από προσωπικά βιώματα. Οι προσωπικές μαρτυρίες δεν αποτελούν επιστήμη.

Από την άλλη, ο κάθε γιατρός έχει ιερή υποχρέωση να φωνάζει από την κορυφή της πυραμίδας.

[mavrodon]

Αγαπητέ Νίκο
Καλημέρα. Μη φοβάσαι δε θα γίνει το νήμα μακρυνάρι. Για μένα θα είναι το τελευταίο ποστ σ' αυτό.
Και οι ασκούντες την ομοιοπαθητική  ιατροί είναι. Μάλιστα, ξεκίνησαν οι περισσότεροι από αλλοπαθητικοί. Καλό θα ήταν να διάβαζε κάποιος ειδικός της ομοιοπαθητικής τα γραφόμενά μας και να απαντούσε. Όμως, αμφιβάλω αν θα το έκανε γιατί και δεν θα έχει χρόνο αλλά, και όπως διαπίστωσες,  υπάρχει σε μεγάλο βαθμό χάσμα ανάμεσα στην κλασική/συμβατική/ορθόδοξη ιατρική και στην ομοιοπαθητική. Πάντως, από το να διαφωνεί κάποιος με τους ομοιοπαθητικούς μέχρι να τους αποκαλεί, περίπου, τσαρλατάνους, υπάρχει μεγάλη διαφορά. Και μια και ανέφερες για θρησκεία, τι δουλειά είχε ο μητροπολίτης Κασσανδρείας να εξαπολύσει Φιλιππικό εναντίον της ομοιοπαθητικής; μήπως γιατί θεώρησε ότι έχει μονοπώλιο στις δοξασίες; Τελειώνω, λέγοντας ότι το αν ισχύει κάτι κρίνεται εκ του αποτελέσματος. Δεν είναι οι 3-4 μαρτυρίες που κατατέθηκαν εδώ. Η διάδοση της ομοιπαθητικής κάτι πρέπει να λέει. Δε νομίζω ότι πρέπει να παραλληλίζουμε την ομοιοπαθητική με την αστρολογία και τη χειρομαντεία. Πάλι καλά που δεν αναφέρθηκες στις χαρτορίχτες και τις καφετζούδες. Εξάλλου, ο καφές είναι ασύμβατος με την ομοιοπαθητική.

[banned8]

Δεν έχω προσωπικό πόλεμο με την ομοιοπαθητική. Τον πόλεμο της συμβατικής επιστήμης με την ομοιοπαθητική επιχείρησα να εξηγήσω. Δηλαδή, η ομοιοπαθητική δεν θα βρει απέναντί της εμένα, αλλά την επιστήμη, τους κλασικούς επιστήμονες και τις δικές τους μελέτες. Οπότε, πριν πλακώσει εδώ κάποιος ομοιοπαθητικός, είμαι βέβαιος ότι πρέπει να απαντήσει τα ερωτήματα των επίσημων φορέων της επιστήμης.

Λες, Θωμά: «αν ισχύει κάτι, κρίνεται εκ του αποτελέσματος». Λένε οι άλλοι: Όσο κι αν προσπαθήσουν οι ομοιοπαθητικοί να συνδέσουν το «αποτέλεσμα» (ιάσεις) με τη βάση της ομοιοπαθητικής, δεν θα πείσουν τους επιστήμονες (όχι μόνο τους γιατρούς – κανέναν επιστήμονα). Όπως ανέφερε και ο Βατ πιο πάνω, η επιστήμη έχει συγκεκριμένες διαδικασίες με τις οποίες συνδέει το αίτιο με το αιτιατό. Σ’ αυτές τις διαδικασίες, η ομοιοπαθητική αποτυγχάνει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που αποτυγχάνουν η αστρολογία και η χαρτομαντεία.

Ας μην αναλύσουμε εδώ τη διάσταση του τσαρλατανισμού – η δική μου διατύπωση ήταν «Και η μόνη ελπίδα σ’ αυτή την περίπτωση είναι να μην ανήκει ο ομοιοπαθητικός στους τσαρλατάνους», που σημαίνει ότι δέχομαι ότι οι ομοιοπαθητικοί δεν είναι εξ ορισμού τσαρλατάνοι σύμφωνα με τη δική μου ερμηνεία της λέξης τσαρλατάνος.

Σε γενικές γραμμές, σε τέτοιες «κόντρες», η αντίδρασή μου είναι: Θέλεις να σε πείσω ότι δεν έχει την επιστημονική βάση που νομίζει η ομοιοπαθητική; Θέλω εγώ να σε πείσω; Προτιμώ να σε πείσω για την ευεργετική δράση του οίνου (και πού σταματά να είναι ευεργετική).

[zephyrous]

Εξακολουθείτε όλοι (οι αμφισβητίες) να παραβλέπετε κάτι βασικό στα λεγόμενα του κυρίου Θωμά:
Και οι ασκούντες την ομοιοπαθητική, ιατροί είναι
Αφού λάβετε αυτό υπόψη, προχωράμε στο επόμενο στάδιο.

[mavrodon]

Πάντα τα λες τόσο παραστατικά που δεν μπορώ να διαφωνήσω. Ερωτώ, όμως, αν τον καιρό του Νεύτωνα κάποιος πρότεινε την κβαντική θεωρία, δε θα θεωρούνταν τρελός και μη επιστήμονας.

[banned8]

Μην ξεκινήσουμε πόλεμο επιχειρημάτων γιατί θα είναι απλώς ανακύκλωση.
Μην καταθέτετε λανθασμένα επιχειρήματα του είδους «Και οι ασκούντες την ομοιοπαθητική, ιατροί είναι». Δεν ισχύει. Εκεί που ισχύει, αν ο ομοιοπαθητικός που έχει πτυχίο ιατρικής πιστεύει ότι η ίαση οφείλεται στο σκεύασμα που δίνει, αχρηστεύει το πτυχίο της ιατρικής. Μπορεί να το μασήσει αντί να το κρεμάσει στον τοίχο του.
Και υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να φέρνεις την κβαντική θεωρία στην εποχή του Νεύτωνα και να φέρνεις τη γεωκεντρική θεωρία στην εποχή του Νεύτωνα.

[zephyrous]

Νίκο, φαντάζομαι ότι αστειεύεσαι! Δηλαδή, πρέπει η ομοιοπαθητική να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας; Ωραία λογική!
Η ιατρική επιστήμη δεν είναι η επιστήμη των φαρμακοβιομηχανιών (εκτός και αν κρίνεις με βάση το σημερινό της πρόσωπο).
Κάνε μια αναγωγή στην ψυχιατρική. Ο Λαινγκ και ο Κούπερ, που δημιούργησαν την περίφημη "σχολή της αντιψυχιατρικής", δεν έδιναν efexor, zyprexa και prozak στους "ασθενείς" τους. Τους αντιμετώπιζαν ολιστικά. Δεν ήταν γιατροί αυτοί; Μήπως έπρεπε να σκίσουν τα πτυχία τους;
Πήγαινε μια βόλτα για εξέταση στο Δρομοκαΐτειο, για πλάκα. Θα φύγεις με συνταγή για μια σακούλα φάρμακα. Ούτε με ταξί δεν θα μπορείς να τα μεταφέρεις από το φαρμακείο. Θα χρειαστείς μεταφορική.

Και υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να φέρνεις την κβαντική θεωρία στην εποχή του Νεύτωνα και να φέρνεις τη γεωκεντρική θεωρία στην εποχή του Νεύτωνα.

Και ακόμη μεγαλύτερη διαφορά έχει να φέρνεις την εγωκεντρική θεωρία των ορθόδοξων επιστημόνων στην εποχή που ο Νεύτωνας θα επέλεγε να αυτοκτονήσει, αν ανέβαζε πυρετό και επισκεπτόταν συμβατικό γιατρό.

[banned8]

Πέρα από τα ράμματα που μπορεί να έχουμε για τη συμβατική ιατρική (και δεν κάνουμε γι' αυτά τη συζήτηση), είπα:
Αν ο ομοιοπαθητικός που έχει πτυχίο ιατρικής πιστεύει ότι η ίαση οφείλεται στο σκεύασμα που δίνει, αχρηστεύει το πτυχίο της ιατρικής.
Και δεν αστειεύομαι σ' αυτό.

[zephyrous]

Και τονίζω ότι δεν το αχρηστεύει, αλλά καταργεί τη μονολιθικότητά του και το πάει πολλά βήματα πιο πέρα.

[mavrodon]

Αγαπητέ Zephyrous

Συμφωνώ με τις απόψεις σου. Υπενθυμίζω ότι η ομοιοπαθητική ξεκίνησε ουσιαστικά πριν από την αλλοπαθητική. Η συντριπτική πλειοψηφία των ομοιοπαθητικών είναι ιατροί, ο δε Βυθούλκας, παρά το ότι δεν πήρε πτυχίο ιατρικής, θεωρείται ο σπουδαιότερος εν ζωή ομοιοπαθητικός, βραβευμένος με διεθνή βραβεία. Κατανοώ τις αντιρρήσεις των φίλων που δεν πιστεύουν στην ομοιοπαθητική, αλλά ας μη χαρακτηρίζουμε τσαρλατάνους επιστήμονες με περγαμηνές.

[banned8]

Ο Γιάννης ανεμίζει μια από τις αρχές της γνήσιας επιστήμης. Ευτυχώς ο Θωμάς μάς θυμίζει ότι η ομοιοπαθητική ξεκίνησε πριν από 200 χρόνια. Η επιστήμη δεν έχει μείνει εκεί.

Σταματήστε πια. Δεν πρόκειται να συμφωνήσουμε, σ' αυτό συμφωνήσαμε από την αρχή.
Και μη μου ρίχνετε κόκκινα πανιά για επιστήμονες με περγαμηνές, γιατί γίνομαι ταύρος (που είμαι στο ζώδιο, αλλά κι αυτά τα έχω γράψει μαζί με κάποιες περγαμηνές).

[lpap]

Επιτρέψτε μου να σημειώσω μερικά σημεία στα οποία συμφωνούν τόσο οι υποστηρικτές όσο και οι αντίπαλοι της ομοιοπαθητικής  :

1. η ομοιοπαθητική αγωγή προκαλεί ιάσεις σε ασθενείς
2. ο θεραπευτικός μηχανισμός της ομοιοπαθητικής είναι παντελώς άγνωστος
3. ο μηχανισμός πρόκλησης των ασθενειών είναι εντελώς αδιάφορος για την ομοιοπαθητική θεραπευτική μέθοδο
4. η θεραπευτική αγωγή είναι απολύτως προσωπική για κάθε έναν ασθενή ξεχωριστά
5. τα αποτελέσματα της ομοιοπαθητικής φαρμακευτικής αγωγής δεν μπορούν να προβλεφθούν από πρίν με συστηματικό τρόπο
6. ο τρόπος παρασκευής των φαρμάκων δεν σχετίζεται με καμία ασθένεια και παράλληλα είναι κοινός για όλες τις ασθένειες
7. στα ομοιοπαθητικά σκευάσματα η 'δραστική' ουσία μετά από διαδοχικές αραιώσεις είναι 'παρούσα' μόνον ως στατιστική παρουσία - πρακτικά δεν υφίσταται
8. οι ασθενείς που ακολουθούν την ομοιοπαθητική θεραπευτική αγωγή ακολουθούν δια βίου συγκεκριμένη διατροφή
9. η ομοιοπαθητική αγωγή βασίζεται σε συσσωρευμένη εμπειρική καταγραφή ανερμήνευτων πειραμάτων επί ασθενών[/li]

Θα ήθελα να προσθέσω παρακάτω την προσωπική άποψη μου.

Η Ιατρική επιστήμη, όπως και όλες οι επιστήμες, βασίζονται στην επιστημονική γνώση που με τη σειρά της προκύπτει, επιβεβαιώνεται και τεκμηριώνεται με το επιστημονικό πείραμα, την επιστημονική παρατήρηση και την επιστημονική τεκμηρίωση. Αλλά πάντως, το καθαυτό περιεχόμενο της επιστήμης είναι η επιστημονική γνώση που ερμηνεύει τα "εμπειρικά φαινομένα", είτε ως αφηρημένα, είτε ως εφαρμοσμένα επιστημονικά μοντέλα. Υπάρχει το παράδοξο, οι υποστηρικτές της ομοιοπαθητικής να υποστηρίζουν ότι πρόκειται για επιστημονική ιατρική μέθοδο, αν και από αυτήν απουσιάζει τελείως η επιστημονική γνώση. Δηλαδή, οι ομοιοπαθητικοί θεραπευτές αγνοούν όλα τα επιστημονικά στοιχεία σχετικά με τη μέθοδο αυτή εκτός από τα στοιχεία της εμπειρικής εφαρμογής της. Κανένας δεν μπορεί να παρουσιάσει με επιστημονική μεθοδολογία το επιστημονικό μοντέλο της ομοιοπαθητικής μεθόδου.

Επομένως, η ομοιοπαθητική είναι στην καλύτερη περίπτωση μια πειραματική θεραπευτική αγωγή στο πρώτο-πρώτο της στάδιο. Και αυτό το λέω με καλόπιστη διάθεση. Αλλά, η κοινή γνώμη αγνοεί ότι παρόμοια με την ομοιοπαθητική υπάρχουν δεκάδες άλλες θεραπευτικές μέθοδοι σε πειραματικό στάδιο εμπειρικής εφαρμογής από την κλασσική ιατρική. Αν θέταμε αυτές τις πειραματικές-εμπειρικές μεθόδους σε ευρεία χρήση - όση είναι και η ομοιοπαθητική - σας βεβαιώνω θα είχαμε παρόμοια αποτελέσματα, ή και περισσότερο θεαματικά. Αλλά, η επιστημονική Ιατρική δεοντολογία απαγορεύει την εφαρμογή πειραματικών εμπειρικών μεθόδων σε ευρεία χρήση προτού δημοσιευθεί το αντίστοιχο ολοκληρωμένο επιστημονικό μοντέλο.

Αυτό που προσωπικά αποκρούω είναι η επιμονή των ομοιοπαθητικών γιατρών να παρουσιάσουν την ομοιοπαθητική μέθοδο ως επιστημονική μέθοδο προς ευρεία χρήση. Αναρωτιέμαι πόσοι ασθενείς θα κατέφευγαν στην ομοιοπαθητική εάν γνώριζαν ότι παίρνουν μέρος σε ένα επιστημονικό πείραμα ως εθελοντές ;

Από συζητήσεις με φίλη μου στην Αμερική που εργάζεται σε μεγάλη φαρμακευτική εταιρία μπορώ να σας μεταφέρω ότι από δεκάδες επιστημονικά πειράματα βασιζόμενα σε εμπειρικά δεδομένα με θεαματικά ιαματικά αποτελέσματα, ελάχιστα από αυτά καταλήγουν σε αξιόπιστα επιστημονικά μοντέλα. Τα περισσότερα αποτυγχάνουν. Αυτό δε σημαίνει ότι υποχρεωτικά θα αποτύχει τελικά η ομοιοπαθητική να καταλήξει σε επιστημονική μέθοδο, απλά με βάση τη στατιστική δεν έχει περισσότερες πιθανότητες από άλλα αντίστοιχα πειράματα.

[anastasie]

Προσπάθησα να διαβάσω όλο το νήμα, αλλά οφείλω να ομολογήσω πως μερικά "σεντόνια", όπως τα χαρακτηρίσατε, με δυσκόλεψαν. Παρ'όλα αυτά  έχω τη γενική εικόνα κι επειδή την ομοιοπαθητική τη γνώρισα τα τελευταία χρόνια, θα ήθελα να καταθέσω τα εξής:

είναι ιδιαιτέρως σημαντικό, όπως τονίστηκε και από άλλα μέλη, ο ίδιος ο ομοιοπαθητικός. Κατά πόσο είναι "επιστήμονας" στη δουλειά του ή... "τσαρλατάνος", γιατί δυστυχώς και αυτοί δεν είναι λίγοι. Ναι, θα συμφωνήσω ότι σε μερικές περιπτώσεις λειτουργεί "πειραματικά" τρόπον τινά και εκεί φαίνεται ο καλός ομοιοπαθητικός, όπου καλείται να βρεί το προσωπικό σου φάρμακο.

3. ο μηχανισμός πρόκλησης των ασθενειών είναι εντελώς αδιάφορος για την ομοιοπαθητική θεραπευτική μέθοδο
4. η θεραπευτική αγωγή είναι απολύτως προσωπική για κάθε έναν ασθενή ξεχωριστά
5. τα αποτελέσματα της ομοιοπαθητικής φαρμακευτικής αγωγής δεν μπορούν να προβλεφθούν από πρίν με συστηματικό τρόπο
8. οι ασθενείς που ακολουθούν την ομοιοπαθητική θεραπευτική αγωγή ακολουθούν δια βίου συγκεκριμένη διατροφή

- Υπάρχουν ομοιοπαθητικά φάρμακα τα οποία λειτουργούν για συγκεκριμένη κάθε φορά ασθένεια, ανεξαρτήτως ασθενούς.
- Επειδή δεν είμαι σίγουρη τι εννοείτε με το ότι ο μηχανισμός πρόκλησης είναι εντελώς αδιάφορος στην ομοιοπαθητική, απλα να επισημάνω ότι η ομοιοπαθητική αναζητά τις βαθύτερες αιτίες και οχι τα φαινόμενα των ασθενειών. Αιτίες που η κλασσική ιατρική δεν βάζει καν κατά νου - ίσως όχι γιατι δεν τις ξέρει, αλλά γιατί αύτό επιτάσσουν οι φαρμακοβιομηχανίες, τα συμφέροντα, κλπ, και αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο - και  οι ίδιοι οι ασθενείς δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε.
- Οσο για την πρόβλεψη για την εξέλιξη της θεραπευτικής αγωγής, συχνά ο ομοιοπαθητικός είναι σε θέση να κάνει μια πρόβλεψη, κυρίως όσον αφορά φάρμακα τα οποία αναφέρονται σε συγκεκριμένη ασθένεια και όχι τα λεγόμενα "προσωπικά φάρμακα".
-Ναι υπάρχουν κάποιοι διατροφικοί περιορισμοί, αλλά αυτοί διαρκούν όσο διαρκεί και η θεραπεία, μετά επανέρχεσαι κανονικά στη διατροφή σου. Ενημερωτικά οι καφέδες δεν απαγορεύονται, απλά αποδυναμώνουν την ισχύ του φαρμάκου και πιθανόν να χρειαστεί να παρατείνεις για λίγο τη θεραπεία. Δια ροπάλου απαγορεύεται το μαύρο τσάι (βλ. τεΐνη) και η μέντα!

Για την επιστημονικότητα και τα φάρμακα δεν μπορώ αυτή τη στιγμή να εκφέρω λόγο, μπορώ όμως να πω μετά βεβαιότητας ότι δεν λειτουργεί μέσω αυθυποβολής, γιατί έχω τρανταχτά παραδείγματα στο οικογενειακό και συγγενικό περιβάλλον ατόμων που δεν είναι πεπεισμένα για την αποτελεσματικότητα της ομοιοπαθητικής και τα οποία αναρωτιούνται ή μάλλον γελούν στην ιδέα πως αυτα τα "μικρα μπιλάκια" θα τους κάνουν καλά και τα οποία ύστερα απο τη λήψη των ομοιοπαθητικών, κατόπιν βέβαια πιέσεως άλλων, βλέπουν το αποτέλεσμα, σύμφωνα μάλιστα και με την πρόβλεψη του  ομοιοπαθητικού! Αν αντιμετωπίσουν δε κάποιο πρόβλημα υγείας και τους προταθεί ξανά ομοιοπαθητική, η στάση τους πάλι είναι διστακτική/ κοροϊδευτική μάλιστα σε μερικές περιπτώσεις, παρά την ύπαρξη προσωπικού προηγουμενου, οπότε σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να μιλήσουμε για αυθυποβολή.
Αυτά τα ολίγα για την ώρα...