Une nuit que j'étais près d'une affreuse Juive
Charles Baudelaire
Une nuit que j'étais près d'une affreuse Juive,
Comme au long d'un cadavre un cadavre étendu,
Je me pris à songer près de ce corps vendu
À la triste beauté dont mon désir se prive.
Je me représentai sa majesté native,
Son regard de vigueur et de grâces armé,
Ses cheveux qui lui font un casque parfumé,
Et dont le souvenir pour l'amour me ravive.
Car j'eusse avec ferveur baisé ton noble corps,
Et depuis tes pieds frais jusqu'à tes noires tresses
Déroulé le trésor des profondes caresses,
Si, quelque soir, d'un pleur obtenu sans effort
Tu pouvais seulement, ô reine des cruelles!
Obscurcir la splendeur de tes froides prunelles.
|
Μια νύχτα που κοντά σε μιαν απαίσια Εβραία κοιτόμουν
Σαρλ Μπωντλαίρ (μετάφραση: Γιώργος Σημηριώτης)
Μια νύχτα που κοντά σε μιαν απαίσια Εβραία κοιτόμουν,
όπως σε πτώματος πλευρό πτώμα άλλο ξαπλωμένο,
κοιτώντας πλάι μου το κορμί κείνο το πουλημένο,
τη λυπημένην ομορφιά που λαχταρώ σκεφτόμουν.
Τη γονική της αρχοντιάν ο νους μου αναπολούσε,
το δυνατό το βλέμμα της με χάρες οπλισμένο,
την κόμη στο κεφάλι της σαν κράνος μυρωμένο,
κ’ η θύμηση αυτή μέσα μου τον έρωτα ξυπνούσε.
Γιατί τρελά το ευγενικό κορμί σου θα φιλούσα,
κι’ απ’ τα δροσάτα πόδια σου ως τα μαύρα σου μαλλιά,
τι θησαυρούς από βαθιά χάδια θε να σκορπούσα,
αν μια νυχτιά τα μάτια σου μπορούσαν να μου δώσουν
μόνο ένα δάκρυ αληθινό, ω πέτρινη καρδιά,
θα’κανε τις παγερές κόρες τους να θαμπώσουν.
|