Νίκος Δόικος

[wings]

Νίκος Δόικος, Εκδρομή

Τα μονοπάτια χρύσωσαν
οι ώχρες του Αϊ-Δημήτρη,
διάφανες πινελιές παντού, ηλιοφόρες.

Στο πέτρινο χωριό, καστριώτικο ρημάδι,
η εκδρομική Ευθυμία παλεύει με την Ερήμωση.
Με επιφωνήματα χαράς ματαίως
προσπαθεί να την αποτελειώσει.
Δύσκολα αλλάζει ρότα η Ερήμωση, έτσι όπως
είναι αργή, επίμονη και μονοδρομική,
σαν την αυτάδελφή της την Φυγή.

Κι οι δυο, μεγαλοκόρες γελασμένες
από τους εραστές της «Ανασυγκροτήσεως»,
καλογεράζουν τώρα στα χωριά
μήπως και βρουν παρηγοριά στους εκδρομείς.

Τους ξεναγούς ακολουθώ ασυναίσθητα,
από σκιές ξερολιθιάς, ανάλαφρος
υψιπέτης στα κυρτά του λιθόστρωτου
–τα αγκωνάρια στην ευθυτενή εμμονή τους,
τα τσουκανάρια του λογγά δουλέψαν μερακλίδικα–
κατηφορίζοντας την ομαλή πλαγιά
κατά τη θάλασσα, εφτά ανέκδοτα πορεία,
έως την «Πρόοδο» που δεσπόζει της ακτογραμμής,
με στιβαρή σκυροδεμένη σιγουριά,
τις αλαβάστρινες υποδοχές της,
ανάμεσα σειρές ταβέρνες συνοδείας,
ατάκτως ερριμμένες ευκαιρίες απασχόλησης,
για όσους γόνους κουδαραίων και κυρατζήδων
κατηφορίζουνε τις εύκολες πλαγιές.

Πολύκοσμος ακτή, σπαρμένη ακρυλικές ανέσεις,
πολυμερή γλυπτά, solarium καθρέφτες
και μύριες μάνες πανικόβλητες
ν’ ανταγωνίζονται τη μουσική ανακύκλωση
τσιρίζοντας χαϊδευτικά τσίτσιδων πιτσιρίκων.

Τα κύματα ταξίματα ανεξάντλητα
αποπλανούν τους αμφίβιους της παραλίας.

Στον ήλιο ιδρώνουν ποιητές
και στις σκιές χαμογελούν εμπνεύσεις.

Από τη συλλογή Απόδειπνο για PIGS (2013)

Σημείωση ανθολόγου:
P.I.G.S. (στην ελληνική γλώσσα «Γουρούνια») είναι αρκτικόλεξο το οποίο χρησιμοποιείται από δυτικοευρωπαίους και γενικά αγγλοσάξονες επενδυτές και σχολιαστές της χρηματιστηριακής κοινότητας προκειμένου να χαρακτηρίσουν αρνητικά τους λαούς της Πορτογαλίας (Portugal), της Ιταλίας (Ιtaly), της Ελλάδας (Greece) και της Ισπανίας (Spain) ως υπαίτιους της οικονομικής κρίσης. Συνιστά δε, πέρα από το καταφανώς προσβλητικό περιεχόμενο του, ένα μέσο απαξίωσης των λαών του ευρωπαϊκού Νότου το οποίο αγγίζει το φαινόμενο αμφισβήτησης της ανθρώπινης υπόστασης του συνανθρώπου. Ο όρος επινοήθηκε με στόχο τη «φωτογράφιση» λαών, κυβερνήσεων και τακτικών ως πρωτεργατών της κρίσης –η οποία ούτως ή άλλως ξεκίνησε σαν πρόβλημα της κτηματαγοράς των ΗΠΑ– και εγκυμονεί κινδύνους εμφάνισης, αποδοχής ή και ενθάρρυνσης βίαιων, ρατσιστικών συμπεριφορών.
Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/P.I.G.S.

[wings]

Νίκος Δόικος, Δεσμώτης

Αδιαλείπτως επιστρέφεις, επιμένεις,
με πείσμα ραδιοκυμάτων,
αρμονικών και αδιόρατων.
Δεν δίνεις χρόνο, δεν χαρίζεις περιθώρια
να φιλιώσω με τις αλύγιστες σκιές
που απλώνονται παντού, κείνες τις ώρες
των αναστοχασμών, των ενοχών συναυτουργίας,
με τις ελπίδες αμυδρές,
γεμάτες συντηρητικά ανέξοδης υπόσχεσης
δικής σου, πάντοτε δικής σου.

Δεσπόζω,
ανάμεσα στους αρμολογημένους φράχτες,
εκεί που μ’ έταξες για πάντα,
δικό σου κλειδοκράτορα, τελάλη,
να διαλαλώ την πλούσια την πραμάτεια σου,
για λεύτερους τους υποτακτικούς σου,
την φυλακή σου για κρυφό σχολειό.

Σ’ ακολουθώ
για να μετρώ και να ξαναμετρώ
τους οπαδούς σου,
μυριάδες γόνιμων συμβασιούχων,
στις γειτονιές της Ευκολίας.

Σ’ ακολουθώ
με την ψευδαίσθηση
πως κάποτε θα σε νικήσω,
αδιόρατη κι αρμονική βολή μου.

Από τη συλλογή Απόδειπνο για PIGS (2013)

Σημείωση ανθολόγου:
P.I.G.S. (στην ελληνική γλώσσα «Γουρούνια») είναι αρκτικόλεξο το οποίο χρησιμοποιείται από δυτικοευρωπαίους και γενικά αγγλοσάξονες επενδυτές και σχολιαστές της χρηματιστηριακής κοινότητας προκειμένου να χαρακτηρίσουν αρνητικά τους λαούς της Πορτογαλίας (Portugal), της Ιταλίας (Ιtaly), της Ελλάδας (Greece) και της Ισπανίας (Spain) ως υπαίτιους της οικονομικής κρίσης. Συνιστά δε, πέρα από το καταφανώς προσβλητικό περιεχόμενο του, ένα μέσο απαξίωσης των λαών του ευρωπαϊκού Νότου το οποίο αγγίζει το φαινόμενο αμφισβήτησης της ανθρώπινης υπόστασης του συνανθρώπου. Ο όρος επινοήθηκε με στόχο τη «φωτογράφιση» λαών, κυβερνήσεων και τακτικών ως πρωτεργατών της κρίσης –η οποία ούτως ή άλλως ξεκίνησε σαν πρόβλημα της κτηματαγοράς των ΗΠΑ– και εγκυμονεί κινδύνους εμφάνισης, αποδοχής ή και ενθάρρυνσης βίαιων, ρατσιστικών συμπεριφορών.
Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/P.I.G.S.

[wings]

Νίκος Δόικος, Ωδή στην Αυγούστα Θεοδώρα

Ποιος άραγε να συνετίσει τους φαυλόβιους οπαδούς,
ποιος ικανός να καταβάλει τον εθισμό στην Ευκολία,
ν’ αναστατώσει την ισορροπία της συνενοχής,
τα νέα γούστα τα λεπτά της Πελατείας,
την εξουσία των Πράσινων και Βένετων στο Ιπποδρόμιο;

Φυλακισμένη, χρόνια τώρα, η Ντροπή
δεν πρόσεξε την προθεσμιακή, την δάνεια Ευδαιμονία,
ούτε και την μεθοδική Αποκαθήλωση
των ιερών εικόνων, των παλαιών αναθημάτων.

Κι εσύ, Αυγούστα, δίσεκτο χρόνο βρήκες να φανείς,
αγάλματα πολύτροπων δημαγωγών δεν θά ’βρεις πια,
γκρεμίστηκαν μαζί με συναφή προσχήματα,
ούτε π’ απόμειναν κουστωδίες noblesse de robe
να σε καλωσορίσουν στην μεγάλη πόλη,
οι Ρούσσοι κι οι Λευκοί να επευφημούν στα πεζοδρόμια.

Καλά μεσουρανούσες κάποτε,
απ’ την πρωτεύουσα φρυκτωρία της Δόμνας
ως τις παραθαλάσσιες του Ντοντουρμά επάλξεις,
αρχόντισσα στην επικράτεια των ευγενών προσδοκιών,
τι να την κάνεις τόση δα μακροζωία και πρόκαμες και γύρισες
εδώ ξανά, στις αμμουδιές των φαύλων, ανήμερα της Αποκάλυψης,
να μαρτυρήσεις την κατάληψη των κάστρων,
την ατιμωτική των ευγενών παράδοση,
την συντριβή των φίλιων στρατευμάτων;

Μάντεψες μήπως πως, παρά τον χαλασμό, θα μείνω ορθός;
Πως τούτη τη φορά δεν θα σ’ αφήσω να χαθείς,
θα σε σφιχταγκαλιάσω μ’ όση δύναμη διέφυγε της προσοχής
των δανειστών και θα σε κρύψω μέσα σε κισσούς ελπιδοφόρους,
ν’ ανέβουμε ψηλά, στα μέρη των χρυσαετών,
εκεί που λοιδορούνται οι ουρανοί,
μήπως κι αλλάξουν γνώμη οι μελλούμενοι καιροί,
μήπως και ξορκιστούν τα ενδεχόμενα,
κι αξιωθείς ν’ αναστηλώσεις πάλι την Ντροπή,
να ζήσει ο τόπος σου χωρίς Επιτροπεία.

Από τη συλλογή Απόδειπνο για PIGS (2013)

Σημείωση ανθολόγου:
P.I.G.S. (στην ελληνική γλώσσα «Γουρούνια») είναι αρκτικόλεξο το οποίο χρησιμοποιείται από δυτικοευρωπαίους και γενικά αγγλοσάξονες επενδυτές και σχολιαστές της χρηματιστηριακής κοινότητας προκειμένου να χαρακτηρίσουν αρνητικά τους λαούς της Πορτογαλίας (Portugal), της Ιταλίας (Ιtaly), της Ελλάδας (Greece) και της Ισπανίας (Spain) ως υπαίτιους της οικονομικής κρίσης. Συνιστά δε, πέρα από το καταφανώς προσβλητικό περιεχόμενο του, ένα μέσο απαξίωσης των λαών του ευρωπαϊκού Νότου το οποίο αγγίζει το φαινόμενο αμφισβήτησης της ανθρώπινης υπόστασης του συνανθρώπου. Ο όρος επινοήθηκε με στόχο τη «φωτογράφιση» λαών, κυβερνήσεων και τακτικών ως πρωτεργατών της κρίσης –η οποία ούτως ή άλλως ξεκίνησε σαν πρόβλημα της κτηματαγοράς των ΗΠΑ– και εγκυμονεί κινδύνους εμφάνισης, αποδοχής ή και ενθάρρυνσης βίαιων, ρατσιστικών συμπεριφορών.
Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/P.I.G.S.

[wings]

Νίκος Δόικος, Η συνταγή μου

Προέκυψα με ακριβείς αναλογίες,
εποχικές και προμελετημένες.

Για το Φθινόπωρο –με γέννησαν Νοέμβρη–
πηλός τρία μέρη κι άλλα εφτά νερό,
ζεστό νερό να μαλακώνω τα αποξηραμένα φύλλα,
λησμονημένα σε κλειστούς, αιώνες τώρα,
ογκώδεις τόμους μανιφέστων.

Για τον Χειμώνα –λευτερώθηκα Δεκέμβρη–
πηλός τρία μέρη και αλάτι μέρη εφτά,
να λιώνω παγωμένες προσπελάσεις,
ν’ ανοίγω διαύλους καρδιακούς,
ανάμεσα στα χιονισμένα μετερίζια.

Την Άνοιξη –τον Μάη φανερώθηκα–
πηλός τρία μέρη και εφτά μέρη μελάνι,
να καταγράφω τις ελπίδες ανθισμένες,
μην τις ξεχάσουν χάμου μαραμένες,
στην παραζάλη της Πρωτομαγιάς.

Το Καλοκαίρι –με λιοστάσι Θεριστή ξεκίνησα–
πηλός δυο μέρη κι άλλα δώδεκα ιδρώτας,
να αιχμαλωτίζω τις αχτίδες του ήλιου
στις κατακόρυφες αποστολές τους,
μετά προσεχτικά να τις κατασταλάζω,
σταγόνα τη σταγόνα, στα μυστικά περάσματα,
φυτεύοντας ήλιους μικρούς λαμπρούς χιλιάδες,
να φωσφορίζουνε τη νύχτα της εξέγερσης,
μη χάσουνε και τούτη τη φορά τον στόχο
κι αντί για λάβαρο πυρρό αρπάξουν πάλι σκήπτρο.

Από τη συλλογή Απόδειπνο για PIGS (2013)

Σημείωση ανθολόγου:
P.I.G.S. (στην ελληνική γλώσσα «Γουρούνια») είναι αρκτικόλεξο το οποίο χρησιμοποιείται από δυτικοευρωπαίους και γενικά αγγλοσάξονες επενδυτές και σχολιαστές της χρηματιστηριακής κοινότητας προκειμένου να χαρακτηρίσουν αρνητικά τους λαούς της Πορτογαλίας (Portugal), της Ιταλίας (Ιtaly), της Ελλάδας (Greece) και της Ισπανίας (Spain) ως υπαίτιους της οικονομικής κρίσης. Συνιστά δε, πέρα από το καταφανώς προσβλητικό περιεχόμενο του, ένα μέσο απαξίωσης των λαών του ευρωπαϊκού Νότου το οποίο αγγίζει το φαινόμενο αμφισβήτησης της ανθρώπινης υπόστασης του συνανθρώπου. Ο όρος επινοήθηκε με στόχο τη «φωτογράφιση» λαών, κυβερνήσεων και τακτικών ως πρωτεργατών της κρίσης –η οποία ούτως ή άλλως ξεκίνησε σαν πρόβλημα της κτηματαγοράς των ΗΠΑ– και εγκυμονεί κινδύνους εμφάνισης, αποδοχής ή και ενθάρρυνσης βίαιων, ρατσιστικών συμπεριφορών.
Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/P.I.G.S.

[wings]

Νίκος Δόικος, Προ του δελτίου των δώδεκα

Στράτα φεγγαρόστρωτη
μοιράζει την λίμνη
–δρόμο του έρωτα την βάφτισαν
οι Γάλλοι, rue d'amour–
πύρινο πέρασμα κοιλάδας σκοτεινής,
το σκίζουν ίσκιοι δίκωποι
π’ απλώνουν παραγάδια.

Απέναντι λεπτά τα περιγράμματα
βουνοκορφές σαν λυγισμένα φωτοστέφανα
να στέφουν την υγρή περίπτυξη,
τόσο γαλήνια, ακίνητη, ακύμαντη,
λες ναρκωμένη απ’ το ισοκράτημα του γρύλου.

Θυμούμαι τέτοιες νύχτες
τραγουδούσαν και ζευγάρωναν,
σφιχτά τα χέρια με τα όνειρα.
Τώρα μια πεταχτή ματιά, τυχαία,
στον τηλε-χρόνο των διαφημίσεων,
προ του δελτίου των δώδεκα.
Μεσάνυχτα.

Από τη συλλογή Απόδειπνο για PIGS (2013)

Σημείωση ανθολόγου:
P.I.G.S. (στην ελληνική γλώσσα «Γουρούνια») είναι αρκτικόλεξο το οποίο χρησιμοποιείται από δυτικοευρωπαίους και γενικά αγγλοσάξονες επενδυτές και σχολιαστές της χρηματιστηριακής κοινότητας προκειμένου να χαρακτηρίσουν αρνητικά τους λαούς της Πορτογαλίας (Portugal), της Ιταλίας (Ιtaly), της Ελλάδας (Greece) και της Ισπανίας (Spain) ως υπαίτιους της οικονομικής κρίσης. Συνιστά δε, πέρα από το καταφανώς προσβλητικό περιεχόμενο του, ένα μέσο απαξίωσης των λαών του ευρωπαϊκού Νότου το οποίο αγγίζει το φαινόμενο αμφισβήτησης της ανθρώπινης υπόστασης του συνανθρώπου. Ο όρος επινοήθηκε με στόχο τη «φωτογράφιση» λαών, κυβερνήσεων και τακτικών ως πρωτεργατών της κρίσης –η οποία ούτως ή άλλως ξεκίνησε σαν πρόβλημα της κτηματαγοράς των ΗΠΑ– και εγκυμονεί κινδύνους εμφάνισης, αποδοχής ή και ενθάρρυνσης βίαιων, ρατσιστικών συμπεριφορών.
Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/P.I.G.S.

[wings]

Νίκος Δόικος, Βραδινά επιδόρπια

Στα πρώιμα πεδία των μαχών,
πρώτα μετρήσαμε τους λιποτάκτες,
ανέλπιστα πολλούς, λιγόλαλους
–πληγές ορθάνοιχτες, χαμένες αθωότητες–
κι ύστερα καταγής, με τάξη,
αραδιάσαμ’ έναν έναν τους πεσόντες,
ανέλπιστα πολλούς, λαλίστατους,
τα λόγια τους της γης ανάσα.

Εύστοχες πάντα, στην καρδιά,
οι παραινέσεις των νεκρών,
σαν φυσοκάλαμα των Γιανομάνι,
ιδίως όταν πληθαίνουν οι συμβιβασμοί
και οι συμψηφισμοί αραδίζουνε τριγύρω,
ασταμάτητα,
βραδινά επιδόρπια ηρεμιστικά,
σπονδή στις Ευμενίδες.

Τα λάθη μας αποζητούν θανάτους,
σοφία μιας μόνο χρήσεως,
στον χρόνο αποκρίνωσης της πεταλούδας
που τον κρινώνα της ακούραστα εποπτεύει,
τον κόσμο τον γνωστό,
τον άγνωστο για κάθε νέα πτήση.

Από τη συλλογή Απόδειπνο για PIGS (2013)

Σημείωση ανθολόγου:
P.I.G.S. (στην ελληνική γλώσσα «Γουρούνια») είναι αρκτικόλεξο το οποίο χρησιμοποιείται από δυτικοευρωπαίους και γενικά αγγλοσάξονες επενδυτές και σχολιαστές της χρηματιστηριακής κοινότητας προκειμένου να χαρακτηρίσουν αρνητικά τους λαούς της Πορτογαλίας (Portugal), της Ιταλίας (Ιtaly), της Ελλάδας (Greece) και της Ισπανίας (Spain) ως υπαίτιους της οικονομικής κρίσης. Συνιστά δε, πέρα από το καταφανώς προσβλητικό περιεχόμενο του, ένα μέσο απαξίωσης των λαών του ευρωπαϊκού Νότου το οποίο αγγίζει το φαινόμενο αμφισβήτησης της ανθρώπινης υπόστασης του συνανθρώπου. Ο όρος επινοήθηκε με στόχο τη «φωτογράφιση» λαών, κυβερνήσεων και τακτικών ως πρωτεργατών της κρίσης –η οποία ούτως ή άλλως ξεκίνησε σαν πρόβλημα της κτηματαγοράς των ΗΠΑ– και εγκυμονεί κινδύνους εμφάνισης, αποδοχής ή και ενθάρρυνσης βίαιων, ρατσιστικών συμπεριφορών.
Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/P.I.G.S.

[wings]

Νίκος Δόικος, Κοντάκιο

Να ξαναβρεθούμε λοιπόν όσοι αχθοφορούμε τις ίδιες πληγές
από περίτεχνα φραγγέλια της ίδιας προδοσίας.

Τίποτα δεν μας εμποδίζει πια, τίποτα δεν απειλεί τις συμβάσεις,
ό,τι ήτανε καλό να γίνει χάλασε και ό,τι να χαλαστεί από καιρό ερείπιο.
Τίποτα δεν απόμεινε ορθό, που άμα χαθεί ν’ αξίζει να λυπάσαι.

Να ξαναβρεθούμε όσοι μετρήσαμε τα ίδια αστέρια,
κείνες τις νύχτες τις ανίσκιωτες, ψηλά καβάλα το φεγγάρι να
λάμπει σαν δέκα ήλιους συναγμένους από κρυφούς συναγερμούς,
πάνω στα ερείπια καθεδρικών δογμάτων.

Δεν υπάρχει ζωή έξω από τούτες τις νύχτες, να θες να την χαρείς,
δεν υπάρχει πνοή χωρίς αγέρα στα πνευμόνια του ταύρου.

Να ξαναβρεθούμε κουβαλώντας τους ίσκιους
των εκτυφλωτικών αποκαλύψεων, τους χαμένους θησαυρούς
των γερόντων, σ’ αυτόν εδώ τον κόσμο που γερνάει
γιατί φοβήθηκε τα νιάτα, προτού γεράσουμε κι εμείς οριστικά.

Να ξαναβρεθούμε κάτω απ’ το φως το ιλαρόν,
με τις πληγές, τις ενοχές, τις εποχές των αναθεωρήσεων,
όσο χαράζει ακόμα, εκεί μακριά, ένα παράθυρο ανοιχτό,
να βλέπει θάλασσα και τα λευκά φτερουγίσματα των οριζόντων,
ν’ ανοίγει διάπλατα στις ανεμορριπές τις καθαρτήριες του ήλιου.

Να ξαναβρεθούμε λοιπόν τώρα πιο νέοι κι από τη γέννα μας
–ανάμεσα σε τόσο θάνατο ο χρόνος αναστρέφει–
μας περιμένουν τ’ αυγουστιάτικα τοπάζια, που μαγέψανε τον Χρόνο,
στο διάφανο μετάξι του πελάγου κεντημένα, τα βραδινά ρεσάλτα,
τα φουντωμένα δέντρα απ’ τον ιδρώτα μας
και χορωδίες πουλιών, σε ανοιχτά κλωνάρια, ισιωμένα,
στα ανθοφόρα μάτια τους ’πό μια σταγόνα αίμα δικό μας,
σαν του ροδιού ρουμπίνια στη σειρά.

Δεν υπάρχει ζωή πέρα από τούτα τα δέντρα, να θες να την χαρείς,
δεν υπάρχει πνοή χωρίς αγέρα στις μασχάλες των πουλιών.

Κι αν είμαστε κι εμείς νεκροί από καιρό και δεν το καταλάβαμε,
θα δανειστούμε λίγη αθανασία, για όσο κρατάει μια στερνή
εφόρμηση στα απρόσιτα χειμερινά λημέρια των ανέμων,
ν’ αλλάξουμε στροφές, ν’ αλλάξουμε ριπές και ρότες,
να μη μας φτύνουνε στον δρόμο τα παιδιά μας.

Από τη συλλογή Απόδειπνο για PIGS (2013)

Σημείωση ανθολόγου:
P.I.G.S. (στην ελληνική γλώσσα «Γουρούνια») είναι αρκτικόλεξο το οποίο χρησιμοποιείται από δυτικοευρωπαίους και γενικά αγγλοσάξονες επενδυτές και σχολιαστές της χρηματιστηριακής κοινότητας προκειμένου να χαρακτηρίσουν αρνητικά τους λαούς της Πορτογαλίας (Portugal), της Ιταλίας (Ιtaly), της Ελλάδας (Greece) και της Ισπανίας (Spain) ως υπαίτιους της οικονομικής κρίσης. Συνιστά δε, πέρα από το καταφανώς προσβλητικό περιεχόμενο του, ένα μέσο απαξίωσης των λαών του ευρωπαϊκού Νότου το οποίο αγγίζει το φαινόμενο αμφισβήτησης της ανθρώπινης υπόστασης του συνανθρώπου. Ο όρος επινοήθηκε με στόχο τη «φωτογράφιση» λαών, κυβερνήσεων και τακτικών ως πρωτεργατών της κρίσης –η οποία ούτως ή άλλως ξεκίνησε σαν πρόβλημα της κτηματαγοράς των ΗΠΑ– και εγκυμονεί κινδύνους εμφάνισης, αποδοχής ή και ενθάρρυνσης βίαιων, ρατσιστικών συμπεριφορών.
Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/P.I.G.S.

[wings]

Νίκος Δόικος: P.I.G.S. 2

Στην πλατεία Marques de Pombal*,
οι τοκιστές υποβαθμίσαν τα όνειρα.
Απαγορεύσαν τις αναπολήσεις.
Κομμένο το ξελόγιασμα των Οριζόντων.

Νέοι θαλασσοπόροι δείκτες υπερπόντιοι
χαράξαν πλόες ανελεύθερους, σε πόντους
τοξικού από κουφάρια μακαρίων επενδυτών.

Στην πλατεία Marques de Pombal,
είδα τα εγγόνια του Malhoa,
μαντίλια κόκκινα στα μέτωπα εκρήξεις εκτυφλωτικές,
παιδιά θαλασσοπόρων στεριανοί καταδρομείς,
συντρίμμια τ’ ακροκέραμα της Αγοράς,
σημαίες ανεμίζοντας χιλιάδες,
στο χρώμα τους το αίμα πιο πολύ απ’ την ελπίδα
κι ανάμεσα –καρδιά–
μεγαλογράμματα κατάμαυρα σαν ίσκιοι δήμιων,
Patriotic, σπλάχνο από Πατρίδα και Πατριωτική,
θυμός για τους Παρείσακτους και αύρα Περηφάνιας.



Στην Parnell Square,
οι τοκιστές ανατοκίσαν την Χαρά.

Ποινικοποίησαν τους θορυβώδεις έρωτες.

Βαφτίσανε τις έγνοιες λήθη κι ορίσανε να μην αναγνωρίζονται
μετά την απομάκρυνση απ’ το ταμείο των αισθημάτων.

Δεσμώτης τίγρης Κελτικός πίσω απ’ τα σίδερα του Πύργου.

Στην Parnell Square,
είδα του Joyce τα εγγόνια,
μαντίλια πράσινα σφιχτά στα μπράτσα,
φωτιές παντού, ιαχές σαν αστραπές να σκίζουν την ομίχλη,
πολύχρωμα vitraux – σάρκες κατάσπαρτες στα πεζοδρόμια,
σημαίες κύματα αφρισμένα στη σειρά,
πράσινο κι άσπρο και πορτοκαλί αγκαλιά,
κατάκαρδα στο στέρνο με κατάμαυρη γραφή
Intifada, σμύρνα αραβική για την αφύπνιση και τον ξεσηκωμό,
το πρώτο άΙ σαν ιώτα με την δύναμη του Ίστημι και της Ιδέας
μαζί με την οργή και πείσμα για την Ιδιοποίηση.



Στην Πλατεία Συντάγματος,
οι ξένοι κράχτες φυλακίσανε την Χάρη.
Στους φράχτες απλωμένο το Φιλότιμο, στεγνό.

Δείκτες αντιδικούν με την αξιοπρέπεια γερόντων.

Κελιά και μέτρα στη σειρά αναβαθμίζονται
για να δεχτούν τις προγραμματισμένες επισφάλειες.

Στην Πλατεία Συντάγματος,
είδα τα εγγόνια του Σικελιανού,
γαλάζιοι κεφαλόδεσμοι φουντώνουν τα σγουρά μαλλιά,
παίδες, αγένειοι και άνδρες, στα Παναθήναια της οργής,
χιλιάδες δάδες αναμμένες, Προμηθείς
των νέων Δελφικών αναβιώσεων –ενώστε των λαών τα πάθη
μέσα σε μια φωτοστιβάδα πύρινη να ορμήσει, να ρουφήξει
όλους τους χρεοκοπημένους χθες, του σήμερα αφεντάδες–
σημαίες να αγκαλιάζουνε τον βράχο σαν άλλο Αιγαίο
γαλανόλευκες και κει στη σμίξη του σταυρού σε μαύρο
Global, το G σαν έπαθλο για τα παιδιά της Γκιλοτίνας,
πόνος από Γκουλάγκ και Γκέτο, μα και τόλμη απ’ το Γκρεμίζω.



Στην Plaza Mayor,
οι ξένοι κράχτες προκαλούν την Υψηλοφροσύνη,
θερβαντικά χειρόγραφα στα κρεματόρια,
προσάναμμα των υψηλών ρυθμών της νέας αλληγορίας.

Τα σιντριβάνια στις αυλές σιγήσανε, δεν κελαρύζουν πια.
Μόλις προλάβανε να φύγουν οι Αχίτωνες.
Κόκκινο της φωτιάς ανάμεσα στα φρύδια,
εκεί που σμίγουν οι πληγές των αισθημάτων.

Στην Plaza Mayor,
είδα του Goya τα εγγόνια.
Ζητούν εκδίκηση παρίες και αλμογάβαροι,
ορμητικοί, με κίτρινα φακιόλια, άγρια κράνη καθρεφτίζουνε
τον πανικό στα μάτια των εχθρών τους, στα χέρια τους φωτιές,
ψηλά οι σημαίες σε κοντάρια σάρισες, ποτάμια κόκκινο το αίμα δυο
και ανάμεσα η σιγουριά του Ήλιου κίτρινη κι εκεί στη μέση
με το πηχτό και φωτεινό μαζί το μαύρο του Δομίνικου
Salvation, το S του Swap-oppression, αλλά και του
San Salvador, σαν Σίγμα από το Σάβανο μιας εποχής,
το Σάλπισμα της νέας που γεννιέται με πολύχρονες ωδίνες,
Σοφία του Συλλογιέμαι, δύναμη του Συλλογικά και του Συντρίβω.
______________________________________
* (Marques de Pompal, Parnell Square και Plaza Mayor. Ιστορικές πλατείες, αντιστοίχως, της Λισαβόνας, του Δουβλίνου και της Μαδρίτης, γνωστές και από τις πολυπληθείς anti-austerity συγκεντρώσεις των τελευταίων ετών.)

Από τη συλλογή Απόδειπνο για PIGS (2013)

Σημείωση ανθολόγου:
P.I.G.S. (στην ελληνική γλώσσα «Γουρούνια») είναι αρκτικόλεξο το οποίο χρησιμοποιείται από δυτικοευρωπαίους και γενικά αγγλοσάξονες επενδυτές και σχολιαστές της χρηματιστηριακής κοινότητας προκειμένου να χαρακτηρίσουν αρνητικά τους λαούς της Πορτογαλίας (Portugal), της Ιταλίας (Ιtaly), της Ελλάδας (Greece) και της Ισπανίας (Spain) ως υπαίτιους της οικονομικής κρίσης. Συνιστά δε, πέρα από το καταφανώς προσβλητικό περιεχόμενο του, ένα μέσο απαξίωσης των λαών του ευρωπαϊκού Νότου το οποίο αγγίζει το φαινόμενο αμφισβήτησης της ανθρώπινης υπόστασης του συνανθρώπου. Ο όρος επινοήθηκε με στόχο τη «φωτογράφιση» λαών, κυβερνήσεων και τακτικών ως πρωτεργατών της κρίσης –η οποία ούτως ή άλλως ξεκίνησε σαν πρόβλημα της κτηματαγοράς των ΗΠΑ– και εγκυμονεί κινδύνους εμφάνισης, αποδοχής ή και ενθάρρυνσης βίαιων, ρατσιστικών συμπεριφορών.
Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/P.I.G.S.

[wings]

Νίκος Δόικος, Η τρελοηχώ

Πολλές φορές, η τρελοηχώ το παρακάνει,
βάνει στο στόμα μου κουβέντες που δεν είπα.
Φωνάζω «Άνθρωπος» και κείνη η απίθανη
πριν ανασάνω αποκρίνεται «Συνάνθρωπος».

Ξαναφωνάζω με ψυχή ευθύς «Ανάσταση»
κι ο σκύφος ο τρουλαίος αντηχεί «Επανάσταση».

Κι όταν ουρλιάζω –ψύχραιμα– «Μνημόνιο»
εκείνη αντιλαλεί με στόμφο «Ανατροπή».

Μα είναι γνωστό, η κυρα-Ηχώ διασκευάζει
μόν’ κουτσουρεύοντας τις πρώτες συλλαβές,
κι όχι προσθέτοντας εδώ και κει δικές της,
να σου αλλάζει τα νοήματα που θες.

Εκτός κι αν πάλι το πανούργο αγερικό μου,
ήρθε και κρύβεται κει πίσω απ’ το κελί,
αλλάζει τόνο, αλλάζει χρώμα στη φωνή του και
με υπαινιγμούς τις ενοχές μου προκαλεί.

Από τη συλλογή Απόδειπνο για PIGS (2013)

Σημείωση ανθολόγου:
P.I.G.S. (στην ελληνική γλώσσα «Γουρούνια») είναι αρκτικόλεξο το οποίο χρησιμοποιείται από δυτικοευρωπαίους και γενικά αγγλοσάξονες επενδυτές και σχολιαστές της χρηματιστηριακής κοινότητας προκειμένου να χαρακτηρίσουν αρνητικά τους λαούς της Πορτογαλίας (Portugal), της Ιταλίας (Ιtaly), της Ελλάδας (Greece) και της Ισπανίας (Spain) ως υπαίτιους της οικονομικής κρίσης. Συνιστά δε, πέρα από το καταφανώς προσβλητικό περιεχόμενο του, ένα μέσο απαξίωσης των λαών του ευρωπαϊκού Νότου το οποίο αγγίζει το φαινόμενο αμφισβήτησης της ανθρώπινης υπόστασης του συνανθρώπου. Ο όρος επινοήθηκε με στόχο τη «φωτογράφιση» λαών, κυβερνήσεων και τακτικών ως πρωτεργατών της κρίσης –η οποία ούτως ή άλλως ξεκίνησε σαν πρόβλημα της κτηματαγοράς των ΗΠΑ– και εγκυμονεί κινδύνους εμφάνισης, αποδοχής ή και ενθάρρυνσης βίαιων, ρατσιστικών συμπεριφορών.
Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/P.I.G.S.

[wings]

Νίκος Δόικος, Μιμήματα

Τους Μύστες των Τεχνών τους κουβαλάμε,
σαν τα ποτάμια το χρυσάφι φυλαγμένο
στα μυστικά της κοίτης τα φορτία,
έκλυτους θησαυρούς σ’ ώμους αθέατους,
και κάθε τόσο, ανεπίγνωστα, σε στίχους νέορτους,
πεντάγραμμα, καλούπια και καμβάδες,
τρυπώνουν με δικά τους ψήγματα πολύτιμα,
αρχαίες ψυχές σε σώματα νεογέννητα.

Τούτη η μαστόρικη παράδοση κρατάει,
από γενιά της κάθε Τέχνης σε γενιά,
ανθρώπινη, συνήθως γόνιμη συνήθεια,
αρκεί, βαρείς κι ασήκωτοι όπως είναι οι Μύστες,
να εξαντλούμε ενδελέχεια και μεράκι,
να τους σηκώνουμε όσο γίνεται ψηλότερα στους ώμους
για να μη σέρνουνται στου δρόμου τα κατσάβραχα.

Από τη συλλογή Απόδειπνο για PIGS (2013)

Σημείωση ανθολόγου:
P.I.G.S. (στην ελληνική γλώσσα «Γουρούνια») είναι αρκτικόλεξο το οποίο χρησιμοποιείται από δυτικοευρωπαίους και γενικά αγγλοσάξονες επενδυτές και σχολιαστές της χρηματιστηριακής κοινότητας προκειμένου να χαρακτηρίσουν αρνητικά τους λαούς της Πορτογαλίας (Portugal), της Ιταλίας (Ιtaly), της Ελλάδας (Greece) και της Ισπανίας (Spain) ως υπαίτιους της οικονομικής κρίσης. Συνιστά δε, πέρα από το καταφανώς προσβλητικό περιεχόμενο του, ένα μέσο απαξίωσης των λαών του ευρωπαϊκού Νότου το οποίο αγγίζει το φαινόμενο αμφισβήτησης της ανθρώπινης υπόστασης του συνανθρώπου. Ο όρος επινοήθηκε με στόχο τη «φωτογράφιση» λαών, κυβερνήσεων και τακτικών ως πρωτεργατών της κρίσης –η οποία ούτως ή άλλως ξεκίνησε σαν πρόβλημα της κτηματαγοράς των ΗΠΑ– και εγκυμονεί κινδύνους εμφάνισης, αποδοχής ή και ενθάρρυνσης βίαιων, ρατσιστικών συμπεριφορών.
Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/P.I.G.S.

[wings]

Νίκος Δόικος, Απόδειπνο

Όρμησαν ανενόχλητες,
κάθε λογής οι συντεχνίες,
από την πύλη της Λιτής,
βαθιά στην άδυτο Προσκομιδή,
ρημάξανε τους θησαυρούς
και φύγαν απ’ την έξοδο κινδύνου.

Όρθιο δεν απόμεινε κλαρί τη ρίζα να θυμίζει
–τ’ άσπιλο φως, πυρίπνουν άρμα,
τ’ αδιαπραγμάτευτο γαλάζιο,
κάτι από Έφεσο και Αλιμούντα,
απ’ της Φαιστίδας τον καρπό–
οι αντιστάσεις λύγισαν από ελιξίρια πλησμονής,
οι αντηρίδες σωριασμένα ερείπια.

Όλα όσα πίστεψες και λάτρεψες συντρίμμια.
Ό,τι ξεχώρισες στη χλεύη των παιδιών.
Γέμισες τις πλατείες σου δημαγωγούς ανδριάντες.
Για χαϊμαλιά επιδόματα πούλησες την ψυχή σου.
Πώς άφησες τόση ψευτιά να σε συντρίψει;


Τώρα πια δεν απόμεινε κανείς συνδαιτυμών
να σε σηκώσει ορθό.
Μόνη σου ελπίδα οι φίλοι σου
παλιοί και ξεχασμένοι: –
τα κύματα της Θηρασίας και οι
γούρνες οι αργυρές του Αχελώου,
που σ’ έμαθαν να παίζεις με την άνωση
και θάλασσες να διαφεντεύεις,
Πίνδος και Ταίναρο, π’ ανοίξανε τα βήματά σου,
ο Πλάτανος και η Ελιά,
που ρίζωσαν τη μοίρα σου στον ασβεστόλιθο,
παγόνια Σιναϊτικά και της Μονής της Χώρας
–εωθινά Σχολών της Οικουμένης–
στολίδια στις αυλές της φαντασίας σου.

Είναι καιρός να τους συνάξω
όλους τους φίλους τους παλιούς,
να θυμηθείς, να τους ντραπείς,
μπας και ξαναβλαστήσεις.

Από τη συλλογή Απόδειπνο για PIGS (2013)

Σημείωση ανθολόγου:
P.I.G.S. (στην ελληνική γλώσσα «Γουρούνια») είναι αρκτικόλεξο το οποίο χρησιμοποιείται από δυτικοευρωπαίους και γενικά αγγλοσάξονες επενδυτές και σχολιαστές της χρηματιστηριακής κοινότητας προκειμένου να χαρακτηρίσουν αρνητικά τους λαούς της Πορτογαλίας (Portugal), της Ιταλίας (Ιtaly), της Ελλάδας (Greece) και της Ισπανίας (Spain) ως υπαίτιους της οικονομικής κρίσης. Συνιστά δε, πέρα από το καταφανώς προσβλητικό περιεχόμενο του, ένα μέσο απαξίωσης των λαών του ευρωπαϊκού Νότου το οποίο αγγίζει το φαινόμενο αμφισβήτησης της ανθρώπινης υπόστασης του συνανθρώπου. Ο όρος επινοήθηκε με στόχο τη «φωτογράφιση» λαών, κυβερνήσεων και τακτικών ως πρωτεργατών της κρίσης –η οποία ούτως ή άλλως ξεκίνησε σαν πρόβλημα της κτηματαγοράς των ΗΠΑ– και εγκυμονεί κινδύνους εμφάνισης, αποδοχής ή και ενθάρρυνσης βίαιων, ρατσιστικών συμπεριφορών.
Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/P.I.G.S.

[wings]

Νίκος Δόικος, Συμπόσιο Σοφών

Ήρθαν κατά φυλές,
αναζητώντας, είπαν, επικοινωνία.
Πολλοί με ονόματα επιχώρια,
και άλλοι θρασείς, από βαρβαρικά βασίλεια,
ασφαλισμένοι σ’ ελλειμματικά Ταμεία,
στους ώμους όνειρα αμετροεπή,
ντυμένοι μοντελάκια κούρασης
και μάτια για στεγνό καθάρισμα.

Ιδεολόγοι Γαλαξιακών Δικτύων,
που ξανανιώσαν ξαφνικά
σε κοσμικό νησί, το καλοκαίρι το στερνό τους,
και φλυαρούσαν για δίκτυα ευρυζωνικά
και τα ευωδιαστά στριφτά της διπλανής παρέας.

Αρχαιολάτρες των αγρών, βέβαιοι
πως χτυπήσαν φλέβα της Αποκάλυψης,
με δυο τομές κάτω απ’ το τρίτο στρώμα
της τέταρτης αρχαίας αγοράς,
κι αφού στηθήκαν στον φακό μπροστά,
γραμμή με τις ενδημικές περιέργειες,
ευθύς ποινικοποίησαν το μέλλον.

Σαραβίτες φιλόσοφοι,
φορτωμένοι χαμομήλι και καλειδοσκόπια,
κομπάζοντας πως βρήκαν την Αλήθεια
στην κορυφή του Mont Ventoux*,
φιλοτελιστές σπανίων γνώσεων,
συνήθως κολλημένοι εκεί στο βάθος
της τελευταίας βραδινής διαφωνίας.

Αρχιτέκτονες χαλύβδινων εξαρμάτων,
αστραφτερών τσίγκινων κάδων,
εν σειρά και εν σωρώ,
μουσειακών εκρήξεων εν κενώ,
από χαρμάνι λαμπερής αμηχανίας,
ομάδα ιδιαζόντων ζηλωτών
της διαφοράς και των εκπλήξεων.

Θεοκράτες επισείοντας μεγεθυντικούς φακούς
και τόμους των «Πνευματικών Ασκήσεων»**
τοκιστές της ελπίδας των μακαρίων,
φανερά ταλαιπωρημένοι
από την τελευταία περιφορά της Σεμνοτυφίας.

Κι όταν τελειώσανε οι γνωριμιές
και βάλθηκαν να ξεκινήσουν,
μόλις ακούστηκαν τα πρώτα λόγια,
γιόμισε η αίθουσα βιβλία, σμήνη,
που λες και βγαίναν απ’ τα στόματα με κάθε λέξη
και φτερουγίζανε ψηλά στον θόλο του αμφιθέατρου
και τσακιζότανε καθένα πάνω στ’ άλλα,
σ’ έναν ορυμαγδόν ιπτάμενων συγκρούσεων.

Εξώφυλλα κι εσώφυλλα σκίζονταν στον αέρα
και πέφτανε στο πάτωμα πυκνό χάρτινο χιόνι.

Στρώμα παχύ σωρεύτηκε σε λίγο,
κονιορτός πολύχρωμος των επιχειρημάτων,
ανάμεσά τους, απειλώντας να τους πνίξει.

Κι ο διάλογος σταμάτησε πριν καν αρχίσει.
Αμηχανία ενέσκηψε στο προεδρείο,
που ευθύς εκήρυξε περαιωμένο το συμπόσιο.

Στην έξοδο, γνωστοί ανταποκριτές εκθείαζαν
τη φιλική ατμόσφαιρα του συμποσίου,
με πόσην οξυδέρκεια οι σοφοί επέβαλλαν
διακριτική προσωρινή Επιτροπεία,
με πόση τάξη ασμένως αποχώρησαν
μοιράζοντας ευχές για βίον ανέραστον.

* (Mont Ventoux – βλ. Πετράρχης, Η Ανάβαση στο Όρος Βεντού.)
** (Πνευματικές Ασκήσεις – έργο του Ignatius de Loyola)

Από τη συλλογή Απόδειπνο για PIGS (2013)

Σημείωση ανθολόγου:
P.I.G.S. (στην ελληνική γλώσσα «Γουρούνια») είναι αρκτικόλεξο το οποίο χρησιμοποιείται από δυτικοευρωπαίους και γενικά αγγλοσάξονες επενδυτές και σχολιαστές της χρηματιστηριακής κοινότητας προκειμένου να χαρακτηρίσουν αρνητικά τους λαούς της Πορτογαλίας (Portugal), της Ιταλίας (Ιtaly), της Ελλάδας (Greece) και της Ισπανίας (Spain) ως υπαίτιους της οικονομικής κρίσης. Συνιστά δε, πέρα από το καταφανώς προσβλητικό περιεχόμενο του, ένα μέσο απαξίωσης των λαών του ευρωπαϊκού Νότου το οποίο αγγίζει το φαινόμενο αμφισβήτησης της ανθρώπινης υπόστασης του συνανθρώπου. Ο όρος επινοήθηκε με στόχο τη «φωτογράφιση» λαών, κυβερνήσεων και τακτικών ως πρωτεργατών της κρίσης –η οποία ούτως ή άλλως ξεκίνησε σαν πρόβλημα της κτηματαγοράς των ΗΠΑ– και εγκυμονεί κινδύνους εμφάνισης, αποδοχής ή και ενθάρρυνσης βίαιων, ρατσιστικών συμπεριφορών.
Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/P.I.G.S.

[wings]

Νίκος Δόικος, Πικρό γονίδιο

Έψιλον, πρώτο γράμμα του Ευρώτα,
που ’καμε το ποτάμι του τάφο της πρώτης ήττας,
σάβανο της ντροπής.

Λάμδα ’πό το βαφτιστικό σου Λάδι,
μέσα στη γούρνα την γλειμμένη απ’ την βροχή,
κι από την Λύτρωση όπου σ’ έταξαν για πάντα.

Έψιλον, πάλι, να θυμάσαι του Ευρίπου
τρελά νερά κι απείθαρχα,
μια του βορρά και μια του νότου,
να χορεύουν τους κανόνες στο ταψί.

Ύψιλον σαν το δεύτερο το γράμμα της Ευτέλειας,
να μην ξεχνάς το όνομα του εχθρού σου.

Θήτα το τρίτο της Ευθιξίας,
έτσι, ν’ ανάβεις σαν πυρσός με την παραμικρή την σπίθα
και να ζεσταίνεις των ανθρώπων τις ψυχές.

Έψιλον, άλλη μια, το τέταρτο δίδυμο γράμμα
του Μελένικου που ορθώνεται «επί πέτρας
κρημνοίς πανταχόθεν εστεφανωμένης»,
για να φρουρεί περάσματα διακινδυνεύσεων.

Ρο σαν το πέμπτο της Μακαριάς,
πλούσια να στρώνεις κάθε χρόνο στο διάσελο,
το σφιχταγκαλιασμένο απ’ το γαλάζιο,
στη μνήμη της Κυράς π’ αγκάλιαζε την Οικουμένη.

Ιώτα σαν το έκτο γράμμα της Ευψυχίας οπού
σε ντύσανε, μετά το μύρωμα, οι ανάδοχοι θεοί.

Άλφα το έβδομο της Ευφορίας, πρώτο της Άνοιξης
και της Άρουρας της βλαστάνουσας ευφορίαν οικτιρμών.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, πικρό γονίδιο της γενιάς μου.

Ευθείς οι δρόμοι, τα φαράγγια αγύριστα,
Λαμπάδιασαν σαν έφυγες για λίγο.
Εγερτήρια σήμαντρα, φωτιές ψηλά στα υπόσκαφα
Υπερώα – ασκηταριά που γίναν προμαχώνες.
Θάλασσες κάργα πειρατές, αντάρτες του πελάγου.
Έμβολα χρυσοχάλκινα έρμα στ’ ακροθαλάσσι
Ράκη εχθρών σου εκβράζονται με κάθε ρόχθο.
Ιστιοφόρα όνειρα τις μπόρες αψηφώντας αράδα
Αρμενίζουνε – γέννα θαλασσοπόρα.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, πικρό γονίδιο της γενιάς μου.

Από τη συλλογή Απόδειπνο για PIGS (2013)

Σημείωση ανθολόγου:
P.I.G.S. (στην ελληνική γλώσσα «Γουρούνια») είναι αρκτικόλεξο το οποίο χρησιμοποιείται από δυτικοευρωπαίους και γενικά αγγλοσάξονες επενδυτές και σχολιαστές της χρηματιστηριακής κοινότητας προκειμένου να χαρακτηρίσουν αρνητικά τους λαούς της Πορτογαλίας (Portugal), της Ιταλίας (Ιtaly), της Ελλάδας (Greece) και της Ισπανίας (Spain) ως υπαίτιους της οικονομικής κρίσης. Συνιστά δε, πέρα από το καταφανώς προσβλητικό περιεχόμενο του, ένα μέσο απαξίωσης των λαών του ευρωπαϊκού Νότου το οποίο αγγίζει το φαινόμενο αμφισβήτησης της ανθρώπινης υπόστασης του συνανθρώπου. Ο όρος επινοήθηκε με στόχο τη «φωτογράφιση» λαών, κυβερνήσεων και τακτικών ως πρωτεργατών της κρίσης –η οποία ούτως ή άλλως ξεκίνησε σαν πρόβλημα της κτηματαγοράς των ΗΠΑ– και εγκυμονεί κινδύνους εμφάνισης, αποδοχής ή και ενθάρρυνσης βίαιων, ρατσιστικών συμπεριφορών.
Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/P.I.G.S.

[wings]

Pablo Picasso, Guernica (1937)
Πηγή: wikipedia

Νίκος Δόικος, Guernica

Άγρια ένστικτα ξυπνά η κληρονομιά σου.

Απόλυτη κυριαρχία του νερόλακκου.
Να διαφεντεύεις τα περάσματα των θηραμάτων.
Γυναίκες άλλων να γεννάνε τα παιδιά σου.

Δύσκολο ο επίκτητος πολιτισμός να τα δαμάσει
– ίσως για λίγο, σαν τα χαμηλά κλωνάρια
που λυγίζεις για να κόψεις τον καρπό τους
κι αν αφεθείς τινάζονται προς την κορφή και πάλι,
με δύναμη, μην χάσουνε την αρχική τους στύση.

Λένε πως όλα τούτα τα ένστικτα τα λάβρα
στους γύρους του έρωτα μονάχα συγυρίζονται,
όταν αυτοδιαλύεσαι κι ανοίγεις τους πολύπλοκους νευρώνες,
όταν αποκαλύπτεις τα άδηλα και κρύφια της μαγιάς σου.

Guernica, το ρημάδι των δικών σου εμφύλιων,
εκεί όπου σφάζονται ο Ασκητής με την Κοινότητα,
στα χέρια ο Λεύτερος με την Υποταγή,
οι αρχέγονες με τις καινούριες εκδοχές σου.

Διαλύεσαι σε κείνα που σε σμίλεψαν, χωρίς να σε ρωτήσουν,
σε κείνα που δεν ρώτησαν με πόσο αίμα τα στέργεις.

Μια έκρηξη λυτρωτική, λένε, συντρίβει
την πρωτόδικη κατάρα, πριν ξαναγεννηθείς,
πιο συμπονετικός απ’ τις πολλές παράπλευρες πληγές,
πιο ωραίος – δεν βλέπει ασχήμια πουθενά η σοφία.

Βαριά κληρονομιά οι επιλογές σου.
Θάνατοι ωραίοι, ζωοφόροι.
Τύχη πολύτροπος.

Από τη συλλογή Απόδειπνο για PIGS (2013)

Σημείωση ανθολόγου:
P.I.G.S. (στην ελληνική γλώσσα «Γουρούνια») είναι αρκτικόλεξο το οποίο χρησιμοποιείται από δυτικοευρωπαίους και γενικά αγγλοσάξονες επενδυτές και σχολιαστές της χρηματιστηριακής κοινότητας προκειμένου να χαρακτηρίσουν αρνητικά τους λαούς της Πορτογαλίας (Portugal), της Ιταλίας (Ιtaly), της Ελλάδας (Greece) και της Ισπανίας (Spain) ως υπαίτιους της οικονομικής κρίσης. Συνιστά δε, πέρα από το καταφανώς προσβλητικό περιεχόμενο του, ένα μέσο απαξίωσης των λαών του ευρωπαϊκού Νότου το οποίο αγγίζει το φαινόμενο αμφισβήτησης της ανθρώπινης υπόστασης του συνανθρώπου. Ο όρος επινοήθηκε με στόχο τη «φωτογράφιση» λαών, κυβερνήσεων και τακτικών ως πρωτεργατών της κρίσης –η οποία ούτως ή άλλως ξεκίνησε σαν πρόβλημα της κτηματαγοράς των ΗΠΑ– και εγκυμονεί κινδύνους εμφάνισης, αποδοχής ή και ενθάρρυνσης βίαιων, ρατσιστικών συμπεριφορών.
Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/P.I.G.S.

[wings]

Νίκος Δόικος, Σκοτώνουμε τους Ήρωες

Σε όλα τα θέατρα των μαχών, κάθε πατρίδας,
καλπάζουν πρώτοι να φουντώσουν τις φωτιές,
αγέρηδες εγείροντας απ’ άγνωστους ασκούς
– κρυμμένα λάφυρα αλλοτινών πολέμων.

Κι όταν, στη μάχη, σπαθί και χέρι γίνουν ένα,
αγκυλωμένη εκδίκηση, μανάδων μοιρολόγια,
απ’ την δική τους νίκη αναστημένοι
στροβιλιζόμαστε μαζί τους στα ουράνια,
καμπάνες χρωματίζουνε τους ήχους κόκκινους,
ανδριάντες συνωστίζονται στις ενδεείς πλατείες,
εκεί όπου πάντοτε οι απόντες σέρνουν τον χορό,
ώσπου, στην ώρα τους, να κάτσουνε τα γράδα,
στο ίδιο πάντοτε καζάνι του θριάμβου
(μοιραίες οι ώρες του θριάμβου,
χαρίζουν χρόνο στους απόντες να επιστρέψουν),
την ώρα του αποστάγματος, την ώρα των σκιών,
τότε πρωτοπαλίκαρα πνίγουνε καπετάνιους
και ναύτες τουφεκίζουν καπετάνισσες,
κι η δόξα φύραμα κουραστικών βιβλίων,
κι οι ενοχές περήφανες μπροστά να παρελαύνουν.

Σκοτώνουμε τους ήρωες γιατί φοβόμαστε
τη λεβεντιά που καταυγάζει σκοτεινές γωνιές,
εκεί όπου πάντα η απουσία αναγορεύεται εξουσία.

Σκοτώνουμε τους ήρωες
γιατί αμφισβητούν τον θάνατό μας.

Από τη συλλογή Απόδειπνο για PIGS (2013)

Σημείωση ανθολόγου:
P.I.G.S. (στην ελληνική γλώσσα «Γουρούνια») είναι αρκτικόλεξο το οποίο χρησιμοποιείται από δυτικοευρωπαίους και γενικά αγγλοσάξονες επενδυτές και σχολιαστές της χρηματιστηριακής κοινότητας προκειμένου να χαρακτηρίσουν αρνητικά τους λαούς της Πορτογαλίας (Portugal), της Ιταλίας (Ιtaly), της Ελλάδας (Greece) και της Ισπανίας (Spain) ως υπαίτιους της οικονομικής κρίσης. Συνιστά δε, πέρα από το καταφανώς προσβλητικό περιεχόμενο του, ένα μέσο απαξίωσης των λαών του ευρωπαϊκού Νότου το οποίο αγγίζει το φαινόμενο αμφισβήτησης της ανθρώπινης υπόστασης του συνανθρώπου. Ο όρος επινοήθηκε με στόχο τη «φωτογράφιση» λαών, κυβερνήσεων και τακτικών ως πρωτεργατών της κρίσης –η οποία ούτως ή άλλως ξεκίνησε σαν πρόβλημα της κτηματαγοράς των ΗΠΑ– και εγκυμονεί κινδύνους εμφάνισης, αποδοχής ή και ενθάρρυνσης βίαιων, ρατσιστικών συμπεριφορών.
Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/P.I.G.S.