γλείφω ή γλύφω; → γλείφω

[banned8]

Και μια και πιάσαμε τον Καββαδία σ' ένα άλλο νήμα:

Έχω μια πίπα ξύλινη παράξενα γλυμμένη.

Το γλειφιτζούρι το γλείφουμε (από το "λείχω"). Ο σαλίγκαρος φτάνει ψηλά με το σούρσιμο, με το γλείψιμο και με τα κέρατά του. Και ο γλειψιματίας λέγεται και γλείφτης.

Ο άλλος παραμένει με το καθωσπρεπίστικο "πτ", "γλύπτης". Τα γλυπτά τα λαξεύουμε, τα σμιλεύουμε, ενίοτε τα γλύφουμε. Με γλύφανο ή γλυφίδα. (Η οδοντογλυφίδα, πάντως, δεν είναι για να ασχολούμαστε με γλυπτική των δοντιών δημοσίως...)

Τα παραπάνω δεν έχουν σχέση με το γλυφό νερό του άλλου ποιητή και τη Γλυφάδα (όπου θα ήθελα να βρίσκομαι τώρα).

[FoReIgNeR]

Σεμνάαααααααααααααααααααααααααααααααααααα χιχιχιιχιχιχ

[wings]

Για το σαλιγκάρι το είπες αυτό, Κατερίνα, ή κάνω τραγικό λάθος; :ΡΡΡΡΡΡΡΡΡ

[tsioutsiou]

Οπότε με ένα ύψιλον αποκαθίσταται και ο τσανακογλεί<υ>φτης σε κεραμοποιό.

Αλλά παραμένει το ερώτημα:  με ποιό glipsimo πάει ο άνθρωπος μπροστά;

[stathis]

Μην ξεχνάμε και το άσμα:

Γλύφε το κορμί μου, γλύφε, της αγάπης τοκογλύφε...

Εκεί το γλύφω γράφεται με ύψιλον καθ' έλξιν από τον τοκογλύφο;

[banned8]

Και από άλλο νήμα, με κείμενο του Μάτεσι:

- Πάντως λύστε μου μια απορία: όταν πηγαίνω στη γενέθλια πόλη μου, στο προσωπικό μου παρεκκλήσιο (αλήθεια, προσέξατε εκεί την επιτύμβιο επιτομή μου; - από σέβας δεν τον διόρθωσα. Πολύ σκιτζής ο γλύψας, δεν φρονείτε; Φωτογένεια μηδέν), ναι, στο προσωπικό μου παρεκκλήσιο, ακούω ενίοτε τα οστά μου να τρίζουν. Γιατί;

Δικαίως παραπονιέται. Σαν τον Ξανθούλη τον έχει κάνει ο γλύψας.

[wings]

E, και γιατί δηλαδή, τι έχει ο Ξανθούλης; Όσο για τον γλύψαντα...