Translation - Μετάφραση

Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Poetry => Favourite Music and Lyrics => Poetry of Thessaloniki => Topic started by: wings on 11 Jan, 2006, 21:16:35

Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος
Post by: wings on 11 Jan, 2006, 21:16:35
Ντίνος Χριστιανόπουλος (1931-2020)

(https://thepoetsiloved.files.wordpress.com/2019/03/christianopoulos-e1552742086463.jpg)

Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Κωνσταντίνου Δημητριάδη) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1931. Φοίτησε στο τμήμα Φιλολογίας του ΑΠΘ και από το 1958 ως το 1965 ήταν βιβλιοθηκάριος στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της πόλης. Παράλληλα το 1958 ίδρυσε και άρχισε να διευθύνει το λογοτεχνικό περιοδικό «Διαγώνιος», που κυκλοφόρησε ως το 1983 με ολιγόχρονες παύσεις. Το 1962 δημιούργησε τις εκδόσεις της Διαγωνίου και από το 1965 εργάστηκε ως διορθωτής και επιμελητής κειμένων. Το 1974 ίδρυσε τη Μικρή Πινακοθήκη της Διαγωνίου που είχε ως στόχο την προβολή νέων καλλιτεχνών της συμπρωτεύουσας, με στενούς συνεργάτες του τον Κάρολο Τσίζεκ και τον Νίκο Νικολαΐδη. Την πρώτη του εμφάνιση στη λογοτεχνία πραγματοποίησε το 1949 με τη δημοσίευση του ποιήματος «Βιογραφία» στο Θεσσαλονικιώτικο περιοδικό «Μορφές». Πέθανε στη Θεσσαλονίκη στις 12 Αυγούστου του 2020. (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=985557.0)

Εργογραφία

Ποιητικές συλλογές:
«Εποχή των ισχνών αγελάδων», εκδ. Κοχλίας, Θεσσαλονίκη, 1950
«Ξένα γόνατα, ποιήματα 1950-1955», Θεσσαλονίκη, 1957
«Ανυπεράσπιστος καημός», ανάτυπο από το περιοδικό Διαγώνιος, Θεσσαλονίκη, 1960
«Ποιήματα 1949-1960», εκδ. Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1962
«Το κορμί και το σαράκι», εκδ. Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1964
«Ποιήματα 1949-1964», εκδ. Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1964
«Προάστια», εκδ. Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1969
«Το κορμί και το μεράκι», εκδ. Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1970
«Ποιήματα 1949-1970», εκδ. Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1974
«Μικρά ποιήματα», εκδ. Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1975
«Ιστορίες του γλυκού νερού», εκδ. Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1980
«Το αιώνιο παράπονο» (ποιήματα & τραγούδια), εκδ. Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1981.
«Νέα ποιήματα», εκδ. Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1981 (και σε δεύτερη έκδοση με τίτλο «Νεκρή πιάτσα» (πεζά ποιήματα), εκδ. Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1984))
«Δώδεκα τραγούδια εικονογραφημένα με ξυλογραφίες του Νίκου Νικολαΐδη», εκδ. Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1984
«Ποιήματα», εκδ. Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1986
«Δώδεκα τραγούδια του Ντίνου Χριστιανόπουλου», εκδ. Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1994
«Νεκρή πιάτσα / Νεώτερα ποιήματα (1990-1996)», εκδ. Μπιλιέτο, Αθήνα, 1997
«Το κορμί και το σαράκι / Νεώτερα ποιήματα (1990-1996)», εκδ. Μπιλιέτο, Αθήνα, 1997
«Η πιο βαθιά πληγή», εκδ. Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1998
«Πεζά ποιήματα», εκδ. Ιανός, Θεσσαλονίκη, 2004

Μελέτες / Παρουσιάσεις / Δοκίμια:
«Κάρολος Τσίζεκ / Μια παρουσίαση από τον Ντίνο Χριστιανόπουλο και τον Ηλία Πετρόπουλο», ανάτυπο από το περιοδικό Διαγώνιος, Θεσσαλονίκη, 1959
«Ιστορική και αισθητική διαμόρφωση του ρεμπέτικου τραγουδιού», ανάτυπο από το περιοδικό Διαγώνιος, Θεσσαλονίκη, 1961
«Έκθεσις βιβλίων περί Θεσσαλονίκης», έκδ. επιτροπής πνευματικών εκδηλώσεων εορτασμού 50ής επετείου από της απελευθερώσεως της Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη, 1962
«Δοκίμια / σειρά πρώτη», εκδ. Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1965
«Στρατής Δούκας» (μελέτη), ανάτυπο από το περιοδικό Διαγώνιος, Θεσσαλονίκη, 1969
«Τα γλυπτά της νεώτερης Θεσσαλονίκης» (έρευνα με τη συνεργασία του Ι.Βλαχόπουλου και φωτογραφίες του Δημήτρη Τσίτου), ανάτυπο από το περιοδικό Διαγώνιος, Θεσσαλονίκη, 1969
«Ο ζωγράφος Γιώργος Παραλής» (εισαγωγή / επιλογή έργων), εκδ. Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1971
«Ο ζωγράφος Στέλιος Μαυρομάτης» (εισαγωγή / επιλογή έργων), εκδ. Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1971
«Στιχάκια του στρατού» (σημείωμα / ανθολόγηση), ανάτυπο από το περιοδικό Διαγώνιος, Θεσσαλονίκη, 1973
«Τα πρώτα λογοτεχνικά περιοδικά της Θεσσαλονίκης (1921-1924)», ανάτυπο από το περιοδικό Διαγώνιος, Θεσσαλονίκη, 1975
«Ο ζωγράφος Κάρολος Τσίζεκ» (εισαγωγή), εκδ. Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1976
«Ν. Μουτσόπουλος, Αναμνήσεις [Σχέδια]» (πρόλογος / επιλογή), εκδ. Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1976
«Βασίλειος Λαούρδας, Φιλολογικά δοκίμια» (εισαγωγή / επιλογή κειμένων), εκδ. Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1977
«Αποθήκη Α'» (βιβλιοκρισίες), εκδ. Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1978
«Οι μεταφράσεις του ‘Ύμνου εις την Ελευθερίαν’ του Σολωμού», (βιβλιογραφία / πληροφορίες / σχόλια), ανάτυπο από τον τόμο «Αφιέρωμα στον καθηγητή Λίνο Πολίτη», Θεσσαλονίκη, 1978
«Μελχιόρ Φρόμμελ / 34 σχέδια» (πρόλογος / επιλογή), εκδ. Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1979
«Λογοτεχνικά βιβλία και περιοδικά που τυπώθηκαν στη Θεσσαλονίκη (1850-1950) / Πρώτη καταγραφή», ανάτυπο από το περιοδικό Διαγώνιος, Θεσσαλονίκη, 1980
«Ελληνικές εκδόσεις στη Θεσσαλονίκη επί Τουρκοκρατίας (1850-1912) / Πρώτη καταγραφή», ανάτυπο από το περιοδικό Διαγώνιος, Θεσσαλονίκη, 1986
«Ζωγράφοι της Διαγωνίου (εισαγωγή - επιλογή)», εκδ. Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1983
«Ο Αμπεντίν πασάς και ένα ελληνικό ποίημά του», ανάτυπο από τον πρώτο τόμο της επετηρίδας του κέντρου ιστορίας Θεσσαλονίκης «Η Θεσσαλονίκη», Θεσσαλονίκη, 1985
«Διαγώνιος: Τριάντα χρόνια προσφοράς / Έκθεση τευχών και εκδόσεων του περιοδικού Διαγώνιος (1957-1986)», εκδ. Βαφοπούλειου Πνευματικού Κέντρου, Θεσσαλονίκη, 1986
«Εναντίον / Τρία κείμενα του Γιάννη Σκαρίμπα και του Ντίνου Χριστιανόπουλου», εκδ. Άγρα, Αθήνα, 1986
«Χρειάζεται πολλή δουλειά ακόμη / Προτάσεις για τη μελέτη των καλών τεχνών στη Θεσσαλονίκη», ανάτυπο από τον τόμο «1ο Συμπόσιο για την τέχνη του Τελλογλείου Ιδρύματος», Αθήνα, 1986
«Η ποίηση στη Θεσσαλονίκη από το 1913 ως το 1940» (μελέτη / ανθολογία / βιβλιογραφία), ανάτυπο από τον τόμο «Η Θεσσαλονίκη μετά το 1912» του κέντρου Ιστορίας Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη, 1986
«Εκατό χρόνια λογοτεχνικού περιοδικού στη Θεσσαλονίκη (1889-1989)» (έκθεση λογοτεχνικών περιοδικών Θεσσαλονίκης), Δημοτική Βιβλιοθήκη Θεσσαλονίκης, 1986
«Φαίδων ο Πολίτης» [ποιήματα (εισαγωγή / επιλογή)], εκδ. Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1988
«Με τέχνη και με πάθος» (δοκίμια), εκδ. Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1989
«Συμπληρώνοντας κενά: Σολωμός / Καβάφης / Καββαδίας / Δούκας / Λαούρδας» (φιλολογικές μελέτες», εκδ. Ρόπτρον, Αθήνα, 1988
«Τα αλαμπουρνέζικα ή η γλώσσα των σημερινών κουλτουριάρηδων» (μια συζήτηση με τον Περικλή Σφυρίδη», εκδ. Τα τραμάκια, Θεσσαλονίκη, 1990
«Οι προγραμματισμένοι στο χαμό» (ποιήματα Θεσσαλονικέων ποιητών για την καταστροφή των Εβραίων της Θεσσαλονίκης / επιλογή), εκδ. Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1990
«Εισαγωγή στα ρεμπέτικα», Θεσσαλονίκη, 1991
«Το επ’ εμοί» (δοκίμια), εκδ. Μπιλιέτο, Αθήνα, 1993
«Εναντίον» (δοκίμια), εκδ. Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1993

Πεζογραφήματα:
«Η κάτω βόλτα» (διηγήματα), εκδ. Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1963
«Οι ρεμπέτες του ντουνιά» (μικρά πεζά), εκδ. Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1986

Μεταφράσεις / Διασκευές:
«Εντευκτήριο / Μεταφράσεις ποιημάτων», εκδ. Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1966
«Τρία παραμύθια / Σπουδές λαϊκού λόγου (διασκευές)», εκδ. Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1989
«Το Άγιο Ευαγγέλιο κατά τον Ματθαίο», εκδ. Το Ροδακιό, Αθήνα, 1997

[Πηγή πληροφοριών για το βιογραφικό σημείωμα και την εργογραφία του ποιητή: ΕΚΕΒΙ (http://www.ekebi.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=461&t=415)]

Ανθολογημένα ποιήματα:


Συνεντεύξεις του Ντίνου Χριστιανόπουλου:

Κείμενα του Ντίνου Χριστιανόπουλου:

Στο Translatum έχουν δημοσιευτεί και πεζογραφήματα του Ντίνου Χριστιανόπουλου (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=9746.0).


[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=9084.0) ]
Title: Re: Ντίνος Χριστιανόπουλος
Post by: elena petelos on 10 Mar, 2006, 15:17:24
Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στα ιταλικά και προορίζεται για ένα κοινό που αγνοεί παντελώς ή γνωρίζει ελάχιστα την σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία. Υπήρχε και επιλογή ποιημάτων, μερικά ήταν εμβόλιμα στο κείμενο, αλλά γραμμένα σε γραμματοσειρά που δυστυχώς δεν διαβάζεται. Έτσι στην προεπισκόπηση τα αφαίρεσα. Ελπίζω να βοηθήσει κάποιον συνάδελφο.Εγώ δίδαξα αποσπάσματά του στο τμήμα ενηλίκων.
Σίσσυ Αθανασοπούλου

Ντίνος Χριστιανόπουλος

«Αν έχω κάποια δύναμη την οφείλω ολόκληρη στην ποίηση»

Νικόλαος αρχικά κι αργότερα, όταν ξαναβαφτίστηκε, Κωνσταντίνος, Κώστας στην προσωπική ζωή και Ντίνος στην καλλιτεχνική. Δημητριάδης κανονικά, Δημητρίου από λάθος, Χριστιανόπουλος από δική του επιλογή, ο Ντίνος Χριστιανόπουλος είναι από τους πιο γνωστούς σήμερα ποιητές και παράλληλα μία από τις πιο μυστηριώδεις, σχεδόν μυθικές, μορφές των νεοελληνικών γραμμάτων.

Μαζί με τον Νίκο-Αλέξη Ασλάνογλου και τον Γιώργο Ιωάννου, αποτελούν τη δεύτερη μεταπολεμική γενιά της Θεσσαλονίκης, που εμφανίζεται στις αρχές της δεκαετίας του 1950 και χαρακτηρίστηκε από τους κριτικούς ως η «τριάδα των ερωτικών ποιητών» της πόλης. Έζησαν τον τελευταίο πόλεμο και τον εμφύλιο στην παιδική και εφηβική τους ηλικία κι επέλεξαν να μη στρατευθούν ποτέ. Δικό τους μέλημα, που δικαιολογεί άλλωστε και τον χαρακτηρισμό «ερωτικοί ποιητές», η έκφραση της ερωτικής τους ιδιαιτερότητας αλλά και η αλλαγή των παραδοσιακών εκφραστικών μέσων. Και οι τρεις τους θα αποτελέσουν τον πυρήνα του περιοδικού «Διαγώνιος» (1958-1983), που έχει ως ιδρυτή και διευθυντή το Ντίνο Χριστιανόπουλο. Το καλλιτεχνικό πνεύμα που καλλιέργησε η «Διαγώνιος» κι επηρέασε πολλούς νεότερους ποιητές, συνοψίζεται στα λόγια του Ασλάνογλου. «Πρώτα πρώτα ανάγκη ν’ απαλλαγεί ο ποιητικός λόγος από ελαττώματα που ήταν κληρονομιά της παραδοσιακής σχολής (θεματολογία, πλατειασμοί, ρητορικά και φραστικά κλισέ, πολυλογία). Δεύτερο: φειδώ στη χρησιμοποίηση μοντέρνων εκφραστικών μέσων. Τρίτο: λαγάρισμα στην επεξεργασία του στίχου μέχρι την τελική του αποκρυστάλλωση...»(1)

Ο χαρακτηρισμός της ποίησής τους όμως ως ερωτικής κλείνει σε σχήματα και στεγανά την πολυποίκιλη ποιητική δημιουργία και την πραγματικότητα από την οποία αυτή τροφοδοτείται.

Έτσι, και για να περιοριστούμε στο Χριστιανόπουλο, μπορεί η ερωτική αναζήτηση, η συντριβή αλλά και η πρόκληση να κυριαρχούν, δεν λείπουν όμως και οι κοινωνικές προεκτάσεις, η υπαρξιακή αγωνία. Πώς θα μπορούσε άλλωστε; Αφού ο έρωτας τα συμπυκνώνει όλα αυτά.

[...]

Η συνέχεια του άρθρου στη σελίδα: http://www.komvos.edu.gr/fryktories/modules.php?name=News&file=article&sid=187
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Τσαϊράδα
Post by: wings on 15 Mar, 2007, 23:16:23
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Τσαϊράδα

Εδώ δεν είναι τόπος να πλαγιάσουμε.
Τ’ αγκάθια τσιμπούν και τα τριβόλια κολνούν και προδίνουν.
Το λασπωμένο ρέμα, όλο κουνούπι και κακό.

Εδώ δεν είναι τόπος να ξανάρθουμε.
Έχτισαν κι άλλο σπίτι, βλέπω το φως στο παράθυρο.
Ο χωματόδρομος περνάει σχεδόν δίπλα μας.
Ζευγάρια επιστρέφουν με το μοτοσακό.

Εδώ δεν είναι τόπος να ησυχάσουμε.
Αυτό το ρεμπέτικο μου χάλασε όλο το κέφι.
Βουρκώνει το μέσα μου καθώς σ’ αγκαλιάζω.
Μου κάνει κακό ν’ ακούω για ξενιτεμούς.

Εδώ δεν είναι τόπος για μας.
Ακόμη κι η εξοχή έχει τον τρόπο της να μας πληγώνει.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Re: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Τσαϊράδα
Post by: vmelas on 15 Mar, 2007, 23:29:57
Κάποια ποιήματα ξεπερνάνε τα απλά αισθήματα και περνάνε κατευθείαν στη καρδιά, στο σημείο εκείνο που η λογική δεν έχει θέση, που το άλογο δεν έχει πατήσει... Και η επιστροφή σ' αυτό τον τόπο μάς κάνει να θυμόμαστε τι αξίζει. Αυτό είναι ένα από αυτά τα ποιήματα...

Να 'σαι καλά που μας το ανέβασες το ποίημα. Ήταν ό,τι καλύτερο για να κλείσω τη σημερινή μέρα.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Εκείνοι που μας παίδεψαν
Post by: wings on 02 Apr, 2007, 20:23:12
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Εκείνοι που μας παίδεψαν

Εκείνοι που μας παίδεψαν βαραίνουν μέσα μας πιο πολύ,
όμως η δική σου τρυφερότητα πόσον καιρό ακόμα θα βαστάξει;
Ό,τι μας γλύκανε το ξέπλυνε ο χρόνος κι η συναλλαγή∙
εκείνοι που μας χαμογέλασαν βουλιάξαν μες στα πιο βαθιά πηγάδια
και μείναν μόνο εκείνοι που μας πλήγωσαν,
εκείνοι που αρνήθηκαν να τους υποταχτούμε.

Εκείνοι που μας παίδεψαν βαραίνουν πιο πολύ...

Το ποίημα γράφτηκε το 1955 και ανήκει στη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)


Για τον Σπύρο μας, άνευ συγκεκριμένου λόγου και αφορμής...
Title: Re: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Εκείνοι που μας παίδεψαν
Post by: spiros on 02 Apr, 2007, 22:39:25
Υπέροχο, Βίκυ, σε ευχαριστώ!
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Το αιώνιο παράπονο
Post by: wings on 22 Oct, 2007, 15:51:30
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Το αιώνιο παράπονο

Ό,τι κι αν κάνει το δοντάκι του γραμμόφωνου,
άλλο τραγούδι δεν μπορεί να τραγουδήσει∙
κι ό,τι να πούμε και μεις, όσο και να σπαράξουμε,
την ίδια επωδό θα προσθέτουμε πάντα
στο αιώνιο παράπονο.

Όμως πώς να το κρύψω, πώς να μην το πω,
που σε περίμενα κι απόψε δυόμισι ώρες,
που σε περίμενα κι απόψε μες στο κρύο,
και τα κεντράκια της πλατείας να ξεφαντώνουν,
τα κυριακάτικα ζευγάρια να χορεύουν,
διαρκώς ν’ αδειάζουν τ’ αυτοκίνητα παρέες,
και μόνο εγώ να στέκω ολομόναχος,
εγώ – κι ένα ποντίκι ψόφιο μες στο δρόμο.

Πώς να το κρύψω, πώς να μην το πω,
με πόση πίκρα γράφτηκαν αυτοί οι στίχοι,
με πόσο παίδεμα, με τι καημό,
αυτοί οι στίχοι που επιπόλαια τους βρίσκετε
συνηθισμένη επωδό στο αιώνιο παράπονο.

Το ποίημα γράφτηκε το 1958 και ανήκει στη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Εγνατία
Post by: wings on 24 Oct, 2007, 16:29:21
https://www.youtube.com/watch?v=LUhnxtvGUg8

Ντίνος Χριστιανόπουλος (ποίηση & σύνθεση), Εγνατία
(τραγούδι: Δημήτρης Νικολούδης / δίσκος: Το αιώνιο παράπονο (1994))


Ντίνος Χριστιανόπουλος, Εγνατία

Με τσάκισε κι απόψε η Εγνατία
με τα κεσάτια της.
Δε μυρμηγκιάζει πια η ομορφιά
στα παραβαρδάρια –
κάτι έχει αλλάξει,
αρχίσαμε κι εδώ τα καμώματα της Αθήνας,
όσοι δε φεύγουν για τη Γερμανία ακριβοπληρώνονται,
ανέβηκαν πολύ οι ταρίφες,
πού ο καιρός που τριγυρνούσαμε χωρίς λεφτά,
κάνοντας κιόλας και τον δύσκολο.

Πρέπει να βρω μια άλλη Εγνατία.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Η φυσαρμόνικα
Post by: wings on 24 Nov, 2007, 14:59:26
https://www.youtube.com/watch?v=w_pSyI-NNtQ

Δήμος Μούτσης, Μια φυσαρμόνικα που κλαίει (δίσκος: Να! (1987))

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Η φυσαρμόνικα

Μες στα ψυχρά παγωμένα γραφεία
ακούστηκε μια μέρα κάποια φυσαρμόνικα.
Το δειλό της τρεμούλιασμα ξεχύθηκε σ’ όλο τον όροφο,
μπερδεύτηκε με τα πρωτόκολλα και τις ενστάσεις.
«Ποιος παίζει τόσο όμορφα;» αναρωτήθηκε η δακτυλογράφος
και κάτι ξύπνησε μέσα της απ’ την πρώτη της άνοιξη.

Μα φαίνεται πως κάποιος διαμαρτυρήθηκε
κι η φυσαρμόνικα δεν ξανακούστηκε πια.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Απολογισμός της μοναξιάς
Post by: wings on 05 Dec, 2007, 16:24:10
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Απολογισμός της μοναξιάς

Σπασμένες μέσα μου εικόνες ανταπόκρισης,
ρήμαγμα μέσα σε ξένες αγκαλιές,
απελπισμένο κρέμασμα από λαγόνια ξένα.

Πέσιμο εκεί που μοναχά η μοναξιά οδηγεί:
να υποτάξω ακόμα και το πνεύμα μου,
να το προσφέρω σαν την έσχατη υποταγή.

Το ποίημα γράφτηκε το 1953 και ανήκει στη συλλογή Ξένα γόνατα (1954)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Τέλος
Post by: wings on 07 Dec, 2007, 22:37:58
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Τέλος

Τώρα που βρήκα πια μιαν αγκαλιά,
καλύτερη κι απ’ ό,τι λαχταρούσα,
τώρα που μου ’ρθαν όλα όπως τα ’θελα
κι αρχίζω να βολεύομαι μες στην κρυφή χαρά μου,
νιώθω πως κάτι μέσα μου σαπίζει.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Η κακιά στιγμή
Post by: wings on 13 Dec, 2007, 17:03:40
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Η κακιά στιγμή

«Τα μάθατε; Ο τάδε το και το.»
Έτσι μια μέρα θα ’ρθει κι η σειρά μας∙
μια αστοχία, μια κακιά στιγμή,
και κουρελιάζεσαι για όλη τη ζωή σου.

Θεέ μου, φύλαγε απ’ την κακιά στιγμή,
κάνε ν’ αργήσει η αναπόφευκτη στιγμή,
που η νέμεση χαρίζεται στους κουτσομπόληδες
και κάνουν γλέντι την καταστροφή μας.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Έρωτας
Post by: wings on 15 Dec, 2007, 00:55:19
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Έρωτας

Το χειμώνα χωνόμασταν σ’ ένα γιαπί∙
το είχαμε σα δικό μας∙
ανάλογα με τον καιρό
αλλάζαμε δωμάτιο.

Την άνοιξη στρώναμε
το στρατιωτικό σου μπουφάν∙
οι εξοχές της Σταυρούπολης
μοσκοβολούσαν θυμάρι.

Μια δυο φορές που λείπαν οι δικοί μου
σε κουβάλησα σπίτι∙
με τάραξες στα δαγκάματα∙
ύστερα λεηλατήσαμε το ψυγείο.

Χωρίσαμε παραμονή του Αϊ-Δημήτρη∙
σου αγόρασα μια μπλούζα ζιβάγκο,
σε κέρασα για τελευταία φορά μπουγάτσα –

και τώρα πάλι φτου κι απ’ την αρχή.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Night Club
Post by: wings on 17 Dec, 2007, 03:13:58
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Night Club

[Ενότητα Ο αλλήθωρος (ποιήματα 1949-1970)]

Κάθε φορά που έρχεται ο στόλος,
το λιμάνι ντύνεται τα ψέματά του,
επισκευάζει τα κορίτσια του,
σημαιοστολίζει τις ραγισματιές του,
κι εσύ ξεχνιέσαι σ’ αγκαλιές ψιμυθιωμένες,
σε γέλια δανεικά για μια στιγμή.
– Πόσο κοστίζει εδώ η τρυφερότητα;
– Ένα δολάριο «σ’ αγαπώ»,
δύο δολάρια «τι γλυκά μάτια που έχεις»,
«χρυσό μου, λέκιασες τ’ ωραίο σου πανταλόνι».
Κι ύστερα, όταν βγαίνεις μεθυσμένος
και μέσα σου τρεκλίζουν όλα τα παράπονα –
VISIT US AGAIN
IT’S NOT LIKE HOME
IT’S BETTER.

Δεν σ’ άφησαν ούτε ένα σεντ για καρτ-ποστάλ.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ντίνος Χριστιανόπουλος / Ποιήματα (Ιανός, 2004)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Χριστούγεννα
Post by: wings on 25 Dec, 2007, 18:48:25
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Χριστούγεννα

Φυσούσε ένας διαβολεμένος βαρδάρης.
Καταφύγαμε σε ένα αχούρι.
Βολευτήκαμε όπως όπως στα άχερα και τους ψύλλους.

Ένιωθα σα να ήμασταν στη φάτνη της Βηθλεέμ.
Μόνο που αντί για ουράνιες μελωδίες
ένας μπανιστιρτζής μάς έκοψε πάνω στη γλύκα.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Κατατρέχουν τη γραφικότητα
Post by: wings on 04 Mar, 2008, 03:50:07
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Κατατρέχουν τη γραφικότητα

[Ενότητα Ο αλλήθωρος (ποιήματα 1949-1970)]

Κατατρέχουν τη γραφικότητα.

Ήρθαν κύριοι με τσάντες και μεζούρες,
μέτρησαν το οικόπεδο, άνοιξαν χαρτιά,
οι εργάτες έδιωξαν τα περιστέρια,
ξήλωσαν το χαγιάτι, έριξαν το σπίτι,
σβήσαν ασβέστη μες στον κήπο,
φέραν τσιμέντο, στήσαν σκαλωσιές –
θα χτίσουν κι άλλη πολυκατοικία.

Ρίχνουν τα ωραία σπίτια ένα ένα,
τα σπίτια που μας ανάστησαν από μικρά,
με τα φαρδιά παράθυρα, τις ξύλινες σκάλες,
με τα ψηλά νταβάνια, τις λάμπες στους τοίχους,
τρόπαια λαϊκής αρχιτεκτονικής.

Κατατρέχουν τη γραφικότητα,
τη διώχνουν διαρκώς στην πάνω πόλη,
εκπνέει σαν προδομένη επανάσταση,
σε λίγο δε θα υπάρχει ούτε στις καρτ-ποστάλ,
ούτε στη μνήμη και την ψυχή των παιδιών μας.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ντίνος Χριστιανόπουλος / Ποιήματα (Ιανός, 2004)
Title: Re: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Κατατρέχουν τη γραφικότητα
Post by: Anastasia on 07 Mar, 2008, 16:56:55
Νομίζω ότι έχει απόλυτο δίκιο ο ποιητής. Την καταστρέφουν την ομορφιά και την παράδοση της πάνω πόλης. Νιώθει κανείς ότι ξεθωριάζει μια όμορφη ζωγραφιά.
Title: Re: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Κατατρέχουν τη γραφικότητα
Post by: wings on 07 Mar, 2008, 17:43:24
Ναι, αλλά είναι μερικές ζωγραφιές που, ευτυχώς, ακόμα και ξεθωριασμένες παραμένουν πολύτιμες.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ανοίγεις και κλείνεις σα λουλούδι
Post by: wings on 12 Mar, 2008, 04:23:03
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ανοίγεις και κλείνεις σα λουλούδι

[Ενότητα Ο αλλήθωρος (ποιήματα 1949-1970)]

Ανοίγεις και κλείνεις σα λουλούδι.

Έρχομαι – μουδιασμένος με υποδέχεσαι,
κρατάς τα μάτια επίμονα χαμηλωμένα,
ύστερα λίγο λίγο ξεθαρρεύεις,
αρχίζεις να μιλάς με τρυφεράδα,
τα μάτια χρωματίζεις με ιλαρότητα,
ω πόσο εγκάρδια έγινε η κάμαρη,
δε θέλω γλύκισμα, η κουβέντα σου μου αρκεί.

Μα αν ξεχαστώ και κοιτάξω το ρολόι,
και δείξω μέριμνα για τις δουλειές του κόσμου,
σβήνεις σιγά σιγά την ομιλία,
αρχίζεις να μουδιάζεις λίγο λίγο,
σα να ’μουν ξένος μ’ αποχαιρετάς,

και κλείνεις, κλείνεις σα λουλούδι.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ντίνος Χριστιανόπουλος / Ποιήματα (Ιανός, 2004)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, [φίλος ποιητής, διευθυντής εταιρείας...]
Post by: wings on 21 Mar, 2008, 00:21:28
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Άτιτλο (φίλος ποιητής, διευθυντής εταιρείας...)

φίλος ποιητής, διευθυντής εταιρείας
μού στέλνει τα ποιήματά του με τον κλητήρα του

ω Ποίηση
πώς δέχεσαι να σε υπηρετούν διευθυντές

Από τα Μικρά ποιήματα (Ιανός, 2004) που αποτελούνται από την ποιητική συλλογή Το κορμί και το σαράκι (1964)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Όσο με πληγώνεις
Post by: wings on 01 Apr, 2008, 03:39:41
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Όσο με πληγώνεις

[Ενότητα Ο αλλήθωρος (ποιήματα 1949-1970)]

Ολόκληρος στον έρωτα δοσμένος,
άλλη χαρά δεν έχω παρά μόνο
στην άγρια σου ματιά να κρυφολιώνω
και να σου είμαι πάντα υποταγμένος.

Κι όταν στα πόδια σου γονατισμένος,
τ’ απελπισμένα χέρια μου απλώνω
κι εσύ με διώχνεις, νιώθω τέτοιον πόνο,
που ευφραίνομαι, σα σκύλος κλοτσημένος.

Σκληρό αγόρι, όσο με πληγώνεις,
τόσο και πιο πολλή χαρά μού δίνεις∙
σκιρτά η ψυχή μου όταν τη ματώνεις

και τρέμει από φόβο μήπως γίνεις
πιο τρυφερός μια μέρα – γιατί ξέρει
να χαίρεται μονάχα αν υποφέρει.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ντίνος Χριστιανόπουλος / Ποιήματα (Ιανός, 2004)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Η νύχτα το 'χει απόψε
Post by: wings on 15 Apr, 2008, 00:57:03
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Η νύχτα το ’χει απόψε

Η νύχτα το ’χει απόψε να εκμαυλίζει
μπερδεύοντας τα βήματα στη μουσική της.

– Τρέξε κι απόψε, τρέξε απελπισμένα,
πάρε τους δρόμους που οδηγούνε στην ψευδαίσθηση
(κι οι άλλοι ας δημιουργήθηκαν,
ας παντρευτήκαν, ας έκαναν παιδιά,
ας αποχτήσαν σπίτι κι αυτοκίνητο,
κι εσύ ας είσαι έρημος και μόνος,
ας στάζει από τα μάτια σου το παράπονο,
ας περιμένει η μάνα σου να δει από σένα προκοπή,
να φάει γλυκό ψωμί στα γερατειά της),

τρέξε κι απόψε, τρέξε απελπισμένα,
πάρε τους δρόμους που οδηγούνε στην απόγνωση.

Η νύχτα το ’χει απόψε να εκμαυλίζει...

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Το πεινασμένο σκυλί
Post by: wings on 21 Apr, 2008, 18:27:03
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Το πεινασμένο σκυλί

Μια διαδήλωση κατεβαίνει στην Τσιμισκή. Ο κόσμος βρήκε θέαμα. Μονάχα ένα κοπρόσκυλο δε δίνει σημασία. Πέτυχε ένα κόκαλο σε μια σακούλα και προσπαθεί να την ξεσκίσει. Δείχνει ευτυχισμένο. Δεν περιμένει τίποτα απ’ τις ιδεολογίες.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Μαρία η Αιγυπτία
Post by: wings on 27 Apr, 2008, 22:07:29
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Μαρία η Αιγυπτία

Ακόμα θυμούμαι την επιγραφή OUT OF BOUNDS.
Συχνά μας επισκέπτονταν ναύτες του N.A.A.F.I. Club.
Μάλιστα ένας μου έλεγε: «Είσαι ένα τίποτα
στο σκοπευτήριο, στο πανδοχείο, στο καπηλειό, στο μπορντέλο».
Όμως τώρα απαρνήθηκα τα εγκόσμια, και τούτο είναι μια ηδονή –
δοσμένη ψυχή τε και σώματι στον Νυμφίο, εν προσευχή και νηστεία,
σε τούτη την έρημο με την ξερή άμμο, το γλυφό νερό, τον αδυσώπητο ήλιο.
Ενίοτε περνούν καραβάνια προσκυνητών με χασίσι και πάπυρο,
όμως η γύμνια μου καταφεύγει στα βράχια∙
έτσι χαράζω τα ποιήματά μου στην άμμο
κι έρχονται οι αγέρηδες να μου τα τραγουδήσουν.
Λίγο πάπυρο, άγιε πάτερ Ζωσιμά, δυο τρία βιβλία θρησκευτικά,
μια σύντομη μέθοδο εκμαθήσεως βυζαντινής μουσικής.
Κει στην αγαπημένη μου Αλεξάνδρεια,
μη με ξεχάσεις, άγιε πάτερ Ζωσιμά∙
με λένε Μαρία, παλαιότερα Κλεοπάτρα, στην Κυρήνη Εσθήρ –
επί δεκαπενταετίαν διατελέσασα πόρνη.
Μα τώρα όλους σχεδόν, συν Θεώ, τους πειρασμούς τους νίκησα
και μόνο το ρεμπέτικο μοτίβο δεν κατόρθωσα
να διώξω από τα χείλη μου, δε μπόρεσα
να ξεριζώσω απ’ την καρδιά μου, δε δυνήθηκα,
το ρεμπέτικο που τραγούδαγα μικρή στο καπηλειό του Αλκέτα.

Από τη συλλογή Εποχή των ισχνών αγελάδων (1950)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Στο δρόμο της Δαμασκού
Post by: wings on 08 May, 2008, 21:20:31
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Στο δρόμο της Δαμασκού

Αδύνατο να δούμε τίποτε∙ μόνο ακούγαμε,
λες κι ο Θεός μας έκανε μια μικρή συγκατάβαση.
Όμως εκείνος έβλεπε καλά,
με μια ψυχή αναλωμένη περισσότερο,
μέχρι που τον σηκώσαμε τυφλό:
η αποκάλυψη τον έκανε ερείπιο.

Έτσι ο Σαύλος έγινε Παύλος – όσο για μας,
μείναμε οι ίδιοι ύστερα απ’ τις πρώτες εντυπώσεις,
ίσως γιατί δεν ήμασταν σκεύη εκλογής. Αργότερα
πήραμε απόφαση ν’ αλλάξουμε (όταν νιώσαμε
τριγύρω μας μονάχα εγκατάλειψη),
έστω κι αν ξέραμε πως μέσα μας
φέρναμε τον δαίμονα μιας νέας φυγής.

Από τη συλλογή Εποχή των ισχνών αγελάδων (1950)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος: [Μην καταργείτε την υπογεγραμμένη...]
Post by: wings on 15 May, 2008, 12:25:09
Ντίνος Χριστιανόπουλος: [Μην καταργείτε την υπογεγραμμένη...]

Μην καταργείτε την υπογεγραμμένη
ιδίως κάτω από το ωμέγα
είναι κρίμα να εκλείψει
η πιο μικρή ασέλγεια
του αλφαβήτου μας

Από τα Μικρά ποιήματα (Ιανός, 2004) που αποτελούνται από την ποιητική συλλογή Το κορμί και το σαράκι (1964)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ένας ευήθης μαλώνει τα δέντρα
Post by: wings on 28 May, 2008, 14:25:58
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ένας ευήθης μαλώνει τα δέντρα

«Δε λέω, έχετε δίκιο. Όμως κι εσείς τι κάνατε ως τώρα για ν’ αποτρέψετε τις πυρκαγιές; Μήπως κινητοποιηθήκατε καθόλου; Μήπως δημιουργήσατε ομάδες πυρασφάλειας; Μήπως ελέγχετε τους ύποπτους που σας πλησιάζουν; Δεν καταλάβατε λοιπόν πως δεν μπορείτε να αφήνεστε παθητικά στον οποιονδήποτε τυχόντα; Και πώς καταλογίζετε σε μας αδιαφορία, όταν εσείς όχι μόνο κοιμάστε όρθια αλλά μας λέτε από πάνω: "Μα τι θέλετε επιτέλους; Πώς κινητοποιείται ένα δέντρο; Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε εκτός από λουλούδια και καρπούς;"»

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Σαββάτο βράδυ
Post by: wings on 07 Jun, 2008, 22:07:15
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Σαββάτο βράδυ

απ’ το Βαρδάρι ως το Σιντριβάνι
(τι Λευκό Πύργο τι Πλατεία Δικαστηρίων)
σε ψάχνω σ’ όλα τ’ αγοραία πεζοδρόμια
έφαγα όλα τα γιαπιά για να σε βρω

Μην είσαι σε κανένα σινεμά
μην παίζεις σε κανένα σφαιριστήριο
ή τάχα ποια ρουφήχτρα να σε χαίρεται
σε ποιο δωμάτιο σε ποιο πάρκο σε ποιο κέντρο,
και τριγυρνώ μονάχος κι αξεδίψαστος
απ’ το Βαρδάρι ως το το Σιντριβάνι
δεν εξαρθρώνεται αυτός ο πυρετός
δεν επανδρώνεται με άλλους η καρδιά μου.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Τι κέρδισα
Post by: wings on 26 Jun, 2008, 01:02:20
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Τι κέρδισα

Δυο χρόνια τώρα έδινα, και τίποτα δεν έπαιρνα.
Ενώ εκείνος, χωρίς να βάζει κρέας, έβγαζε κιμά.
«Τι κέρδισα;» αναρωτιόμουν κάθε λίγο πικραμένος.
Μέχρι που η απάντηση ήρθε απ’ τον ίδιο τον Καβάφη:
«Κέρδισες το πιο τίμιο, τη μορφή του».

Από τη συλλογή Νεκρή πιάτσα, [νεώτερα ποιήματα (1990-1996)] (1997)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Τύψεις
Post by: wings on 21 Jul, 2008, 02:37:59
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Τύψεις

όσο περνούν οι μέρες και μακραίνει
η ηλικία της σεμνότητας, αισθάνομαι
τις ανεπαίσθητες ραγισματιές εντός μου
από νύχτα σε νύχτα να πληθαίνουν:
δρόμοι που πήρα με χαμηλωμένα μάτια
φώτα που πέσαν πάνω μου ανελέητα
λόγια πιο πρόστυχα κι απ’ τις χειρονομίες –
μα πιο πολύ, η όψη της μητέρας μου
όταν γυρνώ αργά το βράδυ και τη βρίσκω
μ’ ένα βιβλίο στο χέρι να προσμένει
βουβή ξενυχτισμένη και χλωμή

Από τη συλλογή Ξένα γόνατα (1954)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Το δάσος
Post by: wings on 16 Aug, 2008, 20:21:58
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Το δάσος

[Ενότητα Ο αλλήθωρος (ποιήματα 1949-1970)]

Δεν ξεριζώνονται οι νύχτες από μέσα μας,
βλασταίνουν φύλλα και κλαδιά
κι έρχονται τα πουλιά του έρωτα και κελαηδούνε.

Δεν ξεριζώνονται οι νύχτες από μέσα μας,
οι σπόροι τους φυτρώνουν δάσος σκοτεινό,
στις λόχμες του ο φόβος ενεδρεύει.

ζώα μικρά και ζώα άγρια το κατοικούν,
όχεντρες έρπουν και ρημάζουν τις φωλιές μας,
λιοντάρια ετοιμάζονται να μας ξεσκίσουν.

Δεν ξεριζώνονται οι νύχτες από μέσα μας,
έγιναν δάσος σκοτεινό και μας πλακώνουν.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ντίνος Χριστιανόπουλος / Ποιήματα (Ιανός, 2004)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Μικρά ποιήματα (αποσπάσματα)
Post by: wings on 23 Sep, 2008, 16:09:14
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Μικρά ποιήματα (αποσπάσματα)

[νέες συλλήψεις]

Θανάση, γιατί έκοψες το άλφα από μπροστά;
για ένα γράμμα χάνεις την αθανασία
***
οι μεν της καταστάσεως
οι δε της αντιστάσεως

μονάχα οι προθέσεις διαφέρουν
***
θάλασσα
θαλάσσης
θαλασσών

ούτε μια συλλαβή ακαβαλίκευτη
δεν άφησε αυτός ο τόνος
***
όπου κι αν ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει

τόσες πληγές
μόνο το νόμπελ μπόρεσε να τις γιατρέψει

Από τα Μικρά ποιήματα (Ιανός, 2004) που αποτελούνται από την ποιητική συλλογή Το κορμί και το σαράκι (1964)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Εγκαταλείπω την ποίηση
Post by: wings on 06 Oct, 2008, 14:50:47
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Εγκαταλείπω την ποίηση

[Γράφτηκε το 1956 και ανήκει στην ενότητα Ο αλλήθωρος (ποιήματα 1949-1970)]

εγκαταλείπω την ποίηση δε θα πει προδοσία
δεν θα πει ανοίγω ένα παράθυρο για τη συναλλαγή
τέλειωσαν πια τα πρελούδια ήρθε η ώρα του κατακλυσμού
όσοι δεν είναι αρκετά κολασμένοι πρέπει επιτέλους να σωπάσουν
να δουν με τι καινούριους τρόπους μπορούν να απαυδήσουν στη ζωή
ν’ ανοίξουν χαρακώματα για να κυκλοφορεί ο θάνατος σε όλο τους το σώμα

εγκαταλείπω την ποίηση δε θα πει προδοσία
να μη με κατηγορήσουν για ευκολία, πως δεν έσκαψα βαθιά
πως δε βύθισα το μαχαίρι στα πιο γυμνά μου κόκαλα
όμως είμαι άνθρωπος και γω, επιτέλους κουράστηκα, πώς το λένε
κούραση πιο τρομαχτική από την ποίηση υπάρχει;

εγκαταλείπω την ποίηση δε θα πει προδοσία
βρίσκει κανείς τόσους τρόπους να επιμεληθεί την καταστροφή του

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ντίνος Χριστιανόπουλος / Ποιήματα (Ιανός, 2004)
Title: Re: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Εγκαταλείπω την ποίηση
Post by: spiros on 06 Oct, 2008, 14:52:36
Όλο το λες, αλλά δεν το κάνεις...
Title: Re: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Εγκαταλείπω την ποίηση
Post by: wings on 06 Oct, 2008, 14:55:49
Το έχει κάνει ήδη ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, Σπύρο. Σπάνια γράφει ποιήματα τα τελευταία χρόνια. Όλες οι συλλογές του που κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις «Ιανός» μετά το 2000 είναι μικρές συγκεντρωτικές εκδόσεις παλαιότερων ποιημάτων του. Κυρίως ασχολείται πλέον με μελέτες για τη λογοτεχνία της Θεσσαλονίκης και για το ρεμπέτικο.

Μου αρέσει πολύ, πάντως, αυτό το ποίημα. Εκφράζει απόλυτα τους «καημούς» του ποιητή Χριστιανόπουλου.

Title: Re: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Εγκαταλείπω την ποίηση
Post by: vmelas on 06 Oct, 2008, 16:10:21
Εγώ κρατάω το δίστιχο:

όμως είμαι άνθρωπος και γω, επιτέλους κουράστηκα, πώς το λένε
κούραση πιο τρομαχτική από την ποίηση υπάρχει;


Δεν νομίζω να έχω δει πιο ωμή πρόταση... τόσο to the point.
Title: Re: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Εγκαταλείπω την ποίηση
Post by: wings on 06 Oct, 2008, 16:36:45
Για ρίξε μια ματιά και στο στίχο του Αλέξη Ασλάνογλου «Τέχνη πιο βρόμικη από το ποίημα δεν ξέρω άλλη τώρα (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=6787.msg184095#msg184095)».
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Απόγευμα
Post by: wings on 20 Oct, 2008, 19:54:26
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Απόγευμα

[Ενότητα Ο αλλήθωρος (ποιήματα 1949-1970)]

Ήταν ωραίο εκείνο το απόγευμα με την ατέλειωτη συζήτηση στο πεζοδρόμιο.
Τα πουλιά κελαηδούσαν, οι άνθρωποι πέρναγαν, τ’ αυτοκίνητα τρέχανε
και χάνονταν εκεί που είχαμε κατέβει την τελευταία φορά.
Στο απέναντι παράθυρο το ράδιο έπαιζε ρεμπέτικα
και το κορίτσι του διπλανού μας τραγούδαγε το ντέρτι του.
Φυλλορροούσε η ακακία κι ευώδιαζε το γιασεμί
και μες στην Τάπια τα παιδιά παίζαν κρυφτούλι
και τα κορίτσια γύρναγαν σχοινί –
παίζαν στην Τάπια και δεν ξέραν από θάνατο,
παίζαν στην Τάπια και δεν ξέραν από τύψη,
κι εγώ τους αγάπησα πολύ τους ανθρώπους εκείνο το απόγευμα,
δεν ξέρω γιατί, πολύ τους αγάπησα, σαν ένας μελλοθάνατος.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ντίνος Χριστιανόπουλος / Ποιήματα (Ιανός, 2004)


Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος έγραψε το ποίημα αυτό για τον τότε κρατούμενο στο Γεντί Κουλέ Μανόλη Αναγνωστάκη (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=6781.0), σε πολύ δύσκολες εποχές (1949). Η Τάπια είναι η περιοχή γύρω από το διασωθέν τμήμα του ρωμαϊκού κάστρου που βρίσκεται απέναντι από το κτίριο της παλιάς Φιλοσοφικής.

Ο δεύτερος καλύτερός μου φίλος επέμενε από παλιά ότι αυτό είναι το κορυφαίο ποίημα του Ντίνου Χριστιανόπουλου. Θα συμφωνήσω ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικό ποίημα και θα το αφιερώσω σ’ εκείνον και σ’ όλους τους ανθρώπους που πολύ αγάπησα.

Αν και κάθε μέρα είναι κατάλληλη για να διαβάσουμε ένα ποίημα του Ντίνου Χριστιανόπουλου, η σημερινή είναι διαφορετική. Σε λίγη ώρα οι φιλόλογοι της Θεσσαλονίκης τιμούμε τον Ντίνο Χριστιανόπουλο (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=27875.msg148382#msg148382) και η αποψινή βραδιά πραγματικά του ανήκει. Τον ευχαριστούμε ολόψυχα για όσα μας προσφέρει πάνω από μισό αιώνα τώρα και του ευχόμαστε να είναι καλά και να μην πάψει ποτέ να είναι αυτός που είναι. :-)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Τι γυρεύω
Post by: wings on 11 Nov, 2008, 00:36:30
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Τι γυρεύω

Τι γυρεύω εγώ σ’ αυτές τις νύχτες
οδεύοντας σε λασπωμένες ερημιές
μ’ ένα απαίσιο συνάχι και το παπούτσι να με χτυπάει
και το φεγγάρι να μη λέει να κρυφτεί
κι η νύχτα να με σφίγγει απ’ το λαιμό σαν τοκογλύφος –
τι γυρεύω εγώ αυτές τις νύχτες;

Τι γυρεύω εγώ σ’ αυτούς τους δρόμους
που άγρια τους φορολογεί η νύχτα;
Ελεεινά υποκείμενα δυναστεύουν τις γειτονιές,
γεμίσαν καθάρματα τα ξεροπόταμα,
σπίτια που είδαν πολλούς ξυλοδαρμούς –
τι γυρεύω εγώ σ’ αυτούς τους δρόμους;

Γυρεύω να επενδύσω την καρδιά μου∙
δεν τα αντέχω πια αυτά τα βλέμματα,
στοιβάχτηκαν πολλά παράπονα στα μάτια μου,
τα χαμόγελά μου πικρίζουν,
το πρόσωπό μου έγινε ολοκαύτωμα –
γυρεύω να επενδύσω την καρδιά μου...

Το ποίημα γράφτηκε το 1959 και ανήκει στη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Αντιγόνης υπέρ Οιδίποδος
Post by: wings on 07 Dec, 2008, 01:10:33
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Αντιγόνης υπέρ Οιδίποδος

Άνδρες Αθηναίοι, τι μας κοιτάτε με περιέργεια;
Αυτός είν’ ο πατέρας μου, ο Οιδίποδας,
που κάποτε ήταν βασιλιάς τρανός και τώρα
γυρνάει στην αγορά σας πληγωμένος
από τη μοίρα, κουρελιάρης και τυφλός,
παίζοντας το χαλασμένο του οργανάκι.

Άνδρες Αθηναίοι, κάθε οβολός σας
προσθέτει στην καρδιά σας μια ραγισματιά.
Του Οίκου μας τα μυστικά βαραίνουν
απ' της δικής σας φαντασίας τις προσθήκες.
Αφήστε μας, ως πότε θα μας σέρνετε
εδώ κι εκεί, σα Γύφτο με αρκούδα –
κι οι τραγωδοί να μας ανεβάζουν στα θέατρα,
να μας πολιορκούν για λεπτομέρειες,
και να ρωτούν πώς γίνηκε αυτό,
πώς δεν κατάφερε το χτύπημα να τ’ αποφύγει.

Άνδρες Αθηναίοι, δε σας φτάνει
που ο πατέρας μου υπήρξε ποιητής,
ο πρώτος του συμβολισμού εισηγητής,
που με το επίγραμμα «Απάντηση στη Σφίγγα»
έσωσε τη ζωή πολλών σας – χώρια
η αισθητική απόλαυση∙ γιατί
στον ιδιωτικό του βίο εισδύετε
και ψάχνετε για οιδιπόδεια συμπλέγματα,
άνομους έρωτες
και ηδονές που απαγορεύει η τρεχάμενη ηθική;

Σας έφτανε η «Απάντηση στη Σφίγγα».
Τ’ άλλα ας τ’ αφήνατε στο μισοσκόταδο.
Στο κάτω κάτω, το ’κανε εν αγνοία του
ενώ εσείς το κάνετε εν πλήρει γνώσει.

Από τη συλλογή Εποχή των ισχνών αγελάδων (1950)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ενός λεπτού σιγή
Post by: wings on 05 Jan, 2009, 20:48:40
https://www.youtube.com/watch?v=YlycCRQ_400

Ντίνος Χριστιανόπουλος & Μάνος Χατζιδάκις, Ενός λεπτού σιγή
(πιάνο: Ντόρα Μπακοπούλου, τραγούδι: Ανδρέας Καρακότας / έργο: Τα τραγούδια της αμαρτίας (1996))


Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ενός λεπτού σιγή

Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας
κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά,
έναν ώμο ν’ ακουμπάτε την πίκρα σας,
ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας,

κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας,
έστω και μια φορά;
είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή
για τους απεγνωσμένους;

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Re: Ντίνος Χριστιανόπουλος
Post by: and33 on 06 Jan, 2009, 13:07:23
Κάποιοι θάπρεπε να κοκκινίσουν. Έστω μια φορά στη ζωή τους, κι ας μη κρατήσουν ενός λεπτού σιγή.
Title: Re: Ντίνος Χριστιανόπουλος
Post by: spiros on 06 Jan, 2009, 13:14:04
Δυστυχώς, η αιδώς δεν είναι μια ιδιότητα που διακρίνει τους πάντες.
Απαιτεί, και αυτή βλέπεις, ένα έστω στοιχειώδες ενδιαφέρον για τους άλλους...
Title: Re: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ενός λεπτού σιγή
Post by: wings on 06 Jan, 2009, 13:21:33
Μα γι' αυτούς τους λόγους που λέτε και για πολλούς άλλους, βέβαια, οι καημοί μας είναι ανυπεράσπιστοι, όπως λέει κι ο τίτλος της συλλογής του Ντίνου Χριστιανόπουλου.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Όλο και πιο πολύ
Post by: wings on 29 Jan, 2009, 01:49:23
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Όλο και πιο πολύ

Στους ανεπαίσθητους ψιθύρους της εσπέρας,
στα μυστικά καλέσματα της νύχτας,
ψυχή μου, άρχισες και συ να ξεθαρρεύεις
όλο και πιο πολύ∙ κι άρχισες να ’χεις
πιο εύκολα τα μάτια και τα λόγια,
πιο βιαστικά τα χρήματα του πάθους,
όλο και πιο λιγότερους τους δισταγμούς,
και δίνεσαι και τρέχεις και ξεφτίζεις
κι επιμένεις ακόμα να ελπίζεις
με μια πυρακτωμένη φαντασία,
μ’ ένα κορμί παρανάλωμα της έξαψης –

ώριμη πια για το χαμό...

Από τη συλλογή Ξένα γόνατα (1954)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος: Νύχτα, χάρισέ μου ένα κορμί
Post by: wings on 09 Mar, 2009, 00:01:05
Ντίνος Χριστιανόπουλος: Νύχτα, χάρισέ μου ένα κορμί

Νύχτα, χάρισέ μου ένα κορμί,
να χορτάσω κι απόψε την έξαψή μου
να σκοτώσω κι απόψε την απόγνωσή μου,
δεν αντέχω πια αυτά τα δρομολόγια,
αυτό τον παιδεμό πίσω από ξένα ίχνη.

Νύχτα, χάρισέ μου ένα κορμί,
δεν εξετάζω αν το στήθος είναι όμορφο,
αν τα μπράτσα είναι ψημένα στη δουλειά
ούτε και νοιάζομαι για των ματιών το χρώμα,
όνομα, επάγγελμα και ηλικία.

Νύχτα, χάρισέ μου ένα κορμί,
έστω και για μισή ώρα, για ένα δεκάλεπτο∙
σου τάζω πρώτα πρώτα το κορμί μου,
σου τάζω το μέλλον μου,
σου τάζω κάτι περισσότερο: την ψυχή μου –

χάρισέ μου ένα κορμί.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Αποστρατευμένοι
Post by: wings on 08 Apr, 2009, 02:46:22
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Αποστρατευμένοι

[Ενότητα Ο αλλήθωρος (ποιήματα 1949-1970)]

Τώρα δεν έχει πια ΕΣΑ,
φωνές δεκανέων να σου ξηλώνουν τα όνειρα,
κυρίες ταγματαρχών να σφουγγαρίζεις την κουζίνα τους,
και κάθε βράδυ στο θάλαμο διψώντας για λίγη θαλπωρή,
καπνίζοντας απανωτά τσιγάρα.

Τώρα,
δίχως μπερέ και ζωστήρα,
οι λερωμένες αρβύλες δίνουν μια ιδέα λευτεριάς,
ξεκουμπωμένο στήθος θα πει είμαι κύριος,
να και το κορδονάκι που καθάριζα το όπλο μου,
θα το κρατήσω να θυμάμαι τις επιθεωρήσεις.

Θα ’θελα κάτι ν’ αγοράσω πριν φύγω,
ένα τσιτάκι για την αδελφή μου, κανένα παιχνίδι για τα μικρά,
μα η τσέπη μου είναι άδεια σαν την καρδιά μου.
Θα ’θελα να τριγυρίσω και πάλι στους δρόμους,
να δω για τελευταία φορά τη Σαλονίκη,
όμως δεν έχω πόδια πια, δεν έχω μάτια,
δεν έχω όρεξη ούτε να μιλήσω,
ο νους μου κιόλας ταξιδεύει στο χωριό.

Ίπποι 8, άνδρες 40
(αυτό ας είναι το τελευταίο μας στρίμωγμα,
η τελευταία ανταμοιβή απ' την πατρίδα),
όμως ετούτο το τράνταγμα γιατί μου σφίγγει έτσι την καρδιά;
Αυτό που πέρασε δεν ήταν τίποτα μπροστά σ’ αυτό που θα ’ρθει,
αναδουλειά, ξηρασίες, καταστροφή της σοδειάς,
η καθημερινή αγωνία για το καρβέλι,
και τ’ αδελφάκια να κλαίνε, κι η σύνταξη του πατέρα μικρή,
κι ο θείος από την Αμερική μονάχα υποσχέσεις.

Δεν έχει τέλος αυτή η θητεία.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ντίνος Χριστιανόπουλος / Ποιήματα (Ιανός, 2004)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Με κατάνυξη
Post by: wings on 30 Apr, 2009, 23:14:37
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Με κατάνυξη

Έλα να ανταλλάξουμε κορμί και μοναξιά.

Να σου δώσω απόγνωση, να μην είσαι ζώο,
να μου δώσεις δύναμη, να μην είμαι ράκος∙
να σου δώσω συντριβή, να μην είσαι μούτρο,
να μου δώσεις χόβολη, να μην ξεπαγιάσω.

Κι ύστερα να πέσω με κατάνυξη στα πόδια σου,
για να μάθεις πια να μην κλοτσάς.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)


Το ποίημα αυτό μελοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Σταύρο Κουγιουμτζή και συμπεριλήφθηκε στο δίσκο «Όταν σε περιμένω» (1979), όπου το τραγούδησε η Βίκυ Μοσχολιού.

Έλα ν' ανταλλάξουμε - Βίκυ Μοσχολιού - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=PXZhit7d7gI)

Στη συνέχεια, μελοποιήθηκε και πάλι από τον Μάνο Χατζιδάκι και συμπεριλήφθηκε με τον τίτλο «Ανταλλαγή» στον δίσκο «Τα τραγούδια της αμαρτίας» (1996), όπου το τραγούδησε ο Ανδρέας Καρακότας.


Ντίνος Χριστιανόπουλος - Με κατάνυξη (Ανταλλαγή) - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=vbzS_9i3dMU)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Το πάρκο
Post by: wings on 06 May, 2009, 19:15:51
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Το πάρκο

[Ενότητα Ο αλλήθωρος (ποιήματα 1949-1970)]

Παροπλισμένα γεροντάκια και νταντάδες,
μικρά παιδιά που παίζουν στα λουλούδια
και κουλουρτζήδες, και μικροί αλήτες
τα πρωινά στολίζουνε το πάρκο
με την αθώα τους ξενοιασιά και με τη φτώχεια τους.

Κι ο ήλιος λάμπει μέσ’ απ’ τα φυλλώματα,
κι όλα είναι ωραία και μικροαστικά.

Μα όταν πέφτει η νύχτα, αλλάζουν όλα:
Μούτρα επικίνδυνα κυκλοφορούνε τώρα,
λογιώ λογιώ υποκείμενα πίσω απ’ τα δέντρα,
κάθε παγκάκι κι ένας βιασμός.
Μονάχα πού και πού κάνα ζευγάρι,
σε τρυφερές δοσμένο περιπτύξεις,
τον έρωτά του ριψοκινδυνεύει
μπροστά σε μάτια που αχόρταγα κοιτούνε.

Κι όλο το πάρκο γίνεται πρατήριο,
που βγάζει στο σφυρί την παρθενιά του.

Μα το πρωί, θα ’ρθει το συνεργείο
του Δήμου, βιαστικά να καθαρίσει∙
της νύχτας τα τεκμήρια μαζεύονται,
μαντίλια βρόμικα, χαρτιά τσαλακωμένα –

να ’ρθει ο ήλιος, να ’ρθουν τα παιδιά,
να παίξουν στα λουλούδια ανυποψίαστα.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ντίνος Χριστιανόπουλος / Ποιήματα (Ιανός, 2004)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Το έγκλημα της μοναξιάς
Post by: wings on 22 May, 2009, 22:58:00
https://www.youtube.com/watch?v=mIaJ5gkv3kg

George Moustaki, Ma solitude (1969)

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Το έγκλημα της μοναξιάς

Κάθε που πέφτει επικίνδυνα το βράδυ,
ξυπνάει η φωνή σου μέσα μου και με ρημάζει·
κι όταν η νύχτα όλες τις γλυκιές εικόνες διώχνει,
προβάλλει εντός μου η βρόμικη ομορφιά σου
και σβήνει από τα μάτια τη λάμψη του Θεού.

Και τότε δίνομαι στο έγκλημα της μοναξιάς,
που χρόνια τώρα μέσα μου το ετοιμάζω,
και πια δεν έχει ουράνιο φεγγοβόλημα,
δεν έχει πια παιδικές χορωδίες,
μονάχα μια προσπάθεια για σπασμούς,
νυχτερινά χαρτονομίσματα τσαλακωμένα.

Από τη συλλογή Ξένα γόνατα (1954)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Όταν σε περιμένω
Post by: wings on 18 Jun, 2009, 23:12:33
https://www.youtube.com/watch?v=oLZgK9tpLUM

Ντίνος Χριστιανόπουλος & Μάνος Χατζιδάκις, Αναμονή (Όταν σε περιμένω)
(πιάνο: Ντόρα Μπακοπούλου, ερμηνεία: Ανδρέας Καρακότας / έργο: Τα τραγούδια της αμαρτίας (1996))


Ντίνος Χριστιανόπουλος, Όταν σε περιμένω

Όταν σε περιμένω και δεν έρχεσαι,
ο νους μου πάει στους τσαλακωμένους,
σ’ αυτούς που ώρες στέκονται σε μια ουρά,
έξω από μια πόρτα ή μπροστά σ’ έναν υπάλληλο,
κι εκλιπαρούν με μια αίτηση στο χέρι
για μια υπογραφή, για μια ψευτοσύνταξη.

Όταν σε περιμένω και δεν έρχεσαι,
γίνομαι ένα με τους τσακισμένους.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Κακόφημη συνοικία
Post by: wings on 08 Sep, 2009, 16:40:36
https://www.youtube.com/watch?v=sjWYKkrCe40

Σταύρος Ξαρχάκος & Αλέκος Γαλανός, Κόκκινα φανάρια (με την Πόλυ Πάνου)

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Κακόφημη συνοικία

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Κάθε λίγο και λιγάκι βγαίνει στο μπαλκόνι της και τινάζει, όλο τινάζει, πότε ένα σελτεδάκι, πότε μια μικρή κουρελού, πότε ένα τραπεζομάντιλο. Της είπαν ότι κάτω από το σπίτι τους συχνάζουν πρόστυχες και ανώμαλοι, κι από τότε την τρώει η περιέργεια. Και δώσ’ του και τινάζει, ρίχνοντας κι από καμιά ματιά. Μα, τι παράξενο, ποτέ της δεν κατάφερε ν’ αντιληφθεί τίποτε. Πολλά φορτηγά σταματούν για λίγο, οι φορτηγατζήδες ελέγχουν τα λάστιχα, παίρνουν νερό από τη βρύση και τα λένε λιγάκι μεταξύ τους. Συχνά περνούν ζευγαράκια, μεθυσμένοι, νεαροί με τα μοτοποδήλατα. Μερικοί τύποι κοντοστέκονται και μετά χάνονται στο βάθος της αλάνας, σε κάποιο ημιυπαίθριο μηχανουργείο∙ εκεί, λένε, είναι τα Σόδομα και τα Γόμορρα – μα δε φαίνεται τίποτε, ούτε καβγάδες ακούγονται, ούτε προστυχόλογα. Ή μήπως όλα αυτά γίνονται μετά τα μεσάνυχτα, και γι’ αυτό δεν παίρνει χαμπάρι; Πάντως, κάτι συμβαίνει, κάτι πολύ σοβαρό. Η επάνω οικογένεια έφυγε, γιατί είχαν, λέει, παιδιά και δε μπορούσαν να ζουν σε τέτοιο περιβάλλον. Ο απόστρατος του τρίτου πατώματος φωνάζει κάθε λίγο το 100. Ο ιερεύς που μένει στο ρετιρέ έγραψε στις εφημερίδες διά τον βούρκον της ακολασίας και καλεί τους αρμοδίους να λάβουν τα ενδεδειγμένα μέτρα. Ο δήμος, βέβαια, έβαλε κάτι φανάρια, μα κι αυτά όλο σβήνουν. Κι αυτή, δώσ’ του και βγαίνει κάθε λίγο στο μπαλκόνι, τα χέρια της πιαστήκανε απ’ το πολύ να τινάζει, ούτε ένα μόριο σκόνης δεν έμεινε πια στις κουρελούδες της – μα η κακόφημη συνοικία εξακολουθεί να κρατάει κρυφά τα μυστικά της.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Βρόχος
Post by: wings on 08 Feb, 2010, 19:39:02
https://www.youtube.com/watch?v=rhR7Gcvduow

Βασίλης Τσιτσάνης, Μ’ έναν αναστεναγμό (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=3323.msg70933#msg70933) (τραγούδι: Στελλάκης Περπινιάδης & Βασίλης Τσιτσάνης (1940))

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Βρόχος

Τώρα που σ’ έχω διαγράψει απ' την καρδιά μου,
ξαναγυρνάς όλο και πιο πολύ επίμονα,
όλο και πιο πολύ τυραννικά∙
δεν έχουν έλεος τα μάτια σου για μένα,
δεν έχουν τρυφερότητα τα λόγια σου,
τα δάχτυλά σου έγιναν τώρα πιο σκληρά,
έγιναν πιο κατάλληλα για το λαιμό μου.

Από τη συλλογή Ξένα γόνατα (1954)
Title: Re: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Βρόχος
Post by: spiros on 08 Feb, 2010, 20:23:16
Άγριο ποίημα, σχεδόν τυραννικό.
Title: Re: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Βρόχος
Post by: wings on 08 Feb, 2010, 20:35:46
Σκέτη θηλιά στο λαιμό, όπως ακριβώς το λέει ο τίτλος του.
Title: Re: Ντίνος Χριστιανόπουλος
Post by: spiros on 08 Feb, 2010, 20:43:46
Δεν έχει έλεος η ανάμνηση της τρυφερότητας. Όπως λέει και ο Δάντης (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=58669.0) (La divina commedia, Inferno, V, 121-123 ):

Nessun maggior dolore
Che ricordarsi del tempo felice
Nella miseria


ή ακόμη καλύτερα:

Amor, ch'a nullo amato amar perdona,
mi prese del costui piacer sì forte,
che, come vedi, ancor non m'abbandona.

Amor condusse noi ad una morte.
[...]
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Μαγδαληνή
Post by: wings on 03 Apr, 2010, 00:15:31
(https://www.translatum.gr/forum/proxy.php?request=http%3A%2F%2Fimg225.imageshack.us%2Fimg225%2F5117%2Fstmarymagdalene.jpg&hash=b169142e2925709c5b12411884cfabdeaf80ae18)

Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, Μαρία η Μαγδαληνή
Πηγή: St Mary Magdalene - El Greco (Domenikos Theotokopoulos) - www.el-greco-foundation.org (http://www.el-greco-foundation.org/St--Mary-Magdalene.html)


Ντίνος Χριστιανόπουλος, Μαγδαληνή

Τον ξεχώρισα μόλις τον είδα, ήμουνα τακτική στα κηρύγματά του,
πούλησα κι ένα κτηματάκι της θειας μου για να τον ακολουθήσω.
Όμως όταν πια όλα τα ξόδεψα, αποφάσισα να πουλήσω και το κορμί μου,
στην αρχή στους ανθρώπους των καραβανιών, κατόπι στους τελώνες∙
κοιμήθηκα με σκληροτράχηλους Ρωμαίους κι οι Φαρισαίοι δε μου είναι άγνωστοι.
Κι όμως μέσα σ’ αυτά δεν ξεχνούσα τα μάτια του.
Μήνες για χάρη του έτρεχα απ’ τον Ναό στο λιμάνι
κι απ’ την πόλη στο Όρος των Ελαιών.

Κύριε μυροπώλη, κάντε μου, σας παρακαλώ, μια μικρή έκπτωση.
Για ένα βάζο αλάβαστρου δε φτάνουν οι οικονομίες μου.
Κι όμως πρέπει να αποχτήσω αυτό το μύρο με τα σαράντα αρώματα.

Μ’ αυτό το μύρο θ’ αλείψω τα πόδια του,
μ’ αυτά τα μαλλιά θα σφουγγίσω τα πόδια του,
μ’ αυτά τα χείλη, τα πόδια του τα εξαίσια κι άχραντα θα φιλήσω.
Ξέρω, είναι πολύ αυτό το μύρο για τη μετάνοια,
ωστόσο για τον έρωτα είναι λίγο.
Κι αν μια μέρα ασπαστώ τον χριστιανισμό, θα είναι για την αγάπη του∙
κι αν μαρτυρήσω γι’ Αυτόν, θα ’ναι η αγάπη του που θα μ’ εμπνέει.
Γιατί, κύριε, ο έρωτας μου ανάβει την πίστη κι η αγάπη τη μετάνοια
κι ίσως μείνει αιώνια τ’ όνομά μου σα σύμβολο
εκείνων που σώθηκαν και λυτρώθηκαν «ότι ηγάπησαν πολύ».

Από τη συλλογή Εποχή των ισχνών αγελάδων (1950)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ιθάκη
Post by: wings on 07 Aug, 2010, 20:19:32
https://www.youtube.com/watch?v=z5V_SD1uTzI

Κώστας Καρτελιάς & Μίκης Θεοδωράκης, Το τραγούδι των συντρόφων
(τραγούδι: Μαρία Φαραντούρη / δίσκος: Οδύσσεια (2007))


Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ιθάκη

Δεν ξέρω αν έφυγα από συνέπεια
ή από ανάγκη να ξεφύγω τον εαυτό μου,
τη στενή και μικρόχαρη Ιθάκη
με τα χριστιανικά της σωματεία
και την ασφυχτική της ηθική.

Πάντως, δεν ήταν λύση: ήταν ημίμετρο.

Κι από τότε κυλιέμαι από δρόμο σε δρόμο
αποχτώντας πληγές κι εμπειρίες.
Οι φίλοι που αγάπησα έχουνε πια χαθεί
κι έμεινα μόνος τρέμοντας μήπως με δει κανένας
που κάποτε του μίλησα για ιδανικά.

Τώρα επιστρέφω με μιαν ύστατη προσπάθεια
να φανώ άψογος, ακέραιος, επιστρέφω
κι είμαι, Θεέ μου, σαν τον άσωτο που αφήνει
την αλητεία, πικραμένος, και γυρνάει
στον πατέρα τον καλόκαρδο, να ζήσει
στους κόλπους του μιαν ασωτία ιδιωτική.

Τον Ποσειδώνα μέσα μου τον φέρνω,
που με κρατάει πάντα μακριά∙
μα κι αν ακόμα δυνηθώ να προσεγγίσω,
τάχα η Ιθάκη θα μου βρει τη λύση;

Από τη συλλογή Εποχή των ισχνών αγελάδων (1950)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ρήμαγμα
Post by: wings on 24 Jan, 2011, 19:03:39
https://www.youtube.com/watch?v=V23iwtUA2aE

Μίκης Θεοδωράκης & Δημήτρης Χριστοδούλου, Παράπονο
(τραγούδι: Στέλιος Καζαντζίδης & Μαρινέλλα / δίσκος: Καζαντζίδης Νο. 5 (1974))


Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ρήμαγμα

Τις παγωμένες νύχτες,
όταν κι ο τελευταίος τράχηλος σ’ αρνείται,
ποια αρετή σου μένει ακόμα να ρημάξεις,
ποια χαρά να στολίσεις τα όνειρά σου,
ποια αθωότητα να δικαιωθείς;

Τις παγωμένες νύχτες,
ψυχή μου, πώς αντέχεις τέτοιο ρήμαγμα,
εσύ που αναζήταγες τον ουρανό;

Από τη συλλογή Ξένα γόνατα (1954)
Title: Ντίνος Παπασπύρου, Η παρέα του Ντορέ (1)
Post by: wings on 05 Dec, 2011, 13:48:42
(https://www.translatum.gr/forum/proxy.php?request=http%3A%2F%2Fimg196.imageshack.us%2Fimg196%2F7851%2F625ra.jpg&hash=233ab216e0e2822dce2a19709e2db82eed54d9aa)

Ντίνος Παπασπύρου, Η παρέα του Ντορέ (1) [φωτογραφία & τέμπερα, 2008]

Στη φωτογραφία διακρίνουμε (από αριστερά) τον ζωγράφο Ντίνο Παπασπύρου, τον ζωγράφο Γιάννη Τσατσάγια, τον Ντίνο Χριστιανόπουλο, τον φωτογράφο Γιάννη Βανίδη και τον ζωγράφο Φώνη Ζογλοπίτη. Η παρέα της Διαγωνίου συναντιέται εδώ και χρόνια στο Ντορέ στην περιοχή του Λευκού Πύργου στη Θεσσαλονίκη.


Title: Παγκόσμια ημέρα ποίησης 2012: Η Αλεξάνδρα Μπακονίκα μιλά για τον Ντίνο Χριστιανόπουλο
Post by: wings on 20 Apr, 2012, 15:20:27
Τετάρτη, 21 Μαρτίου 2012 19:00 
IANOS Αριστοτέλους 7

Αφιέρωμα
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης παρακολουθήστε σε απευθείας μετάδοση από τον ΙΑΝΟ στην Αθήνα την βραδιά ποίησης με τον Ντίνο Χριστιανόπουλο.

Παράλληλα ποιητές και λογοτέχνες της Θεσσαλονίκης απαγγέλουν στο πατάρι του ΙΑΝΟΥ ποιήματα του βραβευμένου ποιητή.

Συμμετέχουν οι Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου, Ρούλα Αλαβέρα, Βασίλης Αμανατίδης, Θοδωρής Βοριάς, Μελίτα Καραχάλιου-Τόκα, Κατερίνα Καριζώνη, Ελευθέριος Ξάνθος, Μανόλης Ξεξάκης,  Νόρα Πυλόροφ Προκοπίου, Σωτηρία Σταυρακοπούλου, Περικλής Σφυρίδης, Χρίστος Τσολάκης.

Συντονίζει η Αλεξάνδρα Μπακονίκα.

Πηγή: http://www.ianos.gr/index.asp?park=ev&cat=71&cns=2&dopt=&key=2569


Η ποιήτρια Αλεξάνδρα Μπακονίκα (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=11286.0) μου έκανε τη μεγάλη τιμή να μου δώσει το κείμενο της εισήγησής της για τον Ντίνο Χριστιανόπουλο. Την ευχαριστώ από καρδιάς και το παραθέτω:

Ο Χριστιανόπουλος είναι μια εξέχουσα και πολύπλευρη πνευματική προσωπικότητα που έχει προσφέρει πολλά και σπουδαία στην πόλη μας και ασφαλώς στα Ελληνικά Γράμματα.

Η ποίηση του είναι ένα κόσμημα, ένα διαμάντι για την λογοτεχνία μας.

Δηλώνω θαυμάστρια του έργου του. Και ως συνεχιστής του Καβάφη, η ποίηση του Χριστιανόπουλου έχει κάτι το επαναστατικό, γιατί κάνει βαθιά κατάδυση στο υποσυνείδητο όπου ελλοχεύουν οι επιθυμίες, οι ενοχές, ο ερωτισμός, η σεξουαλικότητα και γενικά η σκοτεινή και απόκρυφη πλευρά του εαυτού μας. Η επαναστατικότητα του Χριστιανόπουλου έγκειται στο γεγονός ότι από αυτόν τον σκοτεινό κόσμο του υποσυνείδητου και των επιθυμιών ανασύρει υλικό το οποίο φιλτραρισμένο μέσα από το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του γίνεται γνήσια ποίηση, κυρίως για τον εξής λόγο: για την πλήρη και γυμνή έκθεση, ο Χριστιανόπουλος εκτίθεται απροσχημάτιστα και απροκάλυπτα. Τα βγάζει όλα στη φόρα, στο φως, χωρίς κουρτινάκια, φιοριτούρες και περικοκλάδες.

Μέσα από αυτή τη γενναιότητά του και την αριστοτεχνική ικανότητα να φτάσει και να δείξει τον ψυχισμό του μέχρι το κόκκαλο, και στα ερωτικά και στα κοινωνικά του ποιήματα, καταξιώνεται λαμπρά ως δημιουργός.

Έχω μαθητεύσει δίπλα στον Χριστιανόπουλο, ο οποίος με βοήθησε στα πρώτα μου λογοτεχνικά βήματα, οι τρεις πρώτες ποιητικές συλλογές μου έχουν δημοσιευθεί από τις εκδόσεις Διαγωνίου. Με τον ποιητή με συνδέει φιλία δεκαεννιά ετών.

Μέσα από αυτή τη χρονική διαδρομή αποκόμισα πολλές ρήσεις, απόψεις, γνώμες και πιστεύω του, που τον χρωματίζουν και τον προσδιορίζουν ως άνθρωπο και δημιουργό. Επιγραμματικά θα σας μεταφέρω όσα μου χαράχτηκαν στη μνήμη.



Ο Χριστιανόπουλος είχε σχέσεις αγάπης και μίσους με την ανθρώπινη ομορφιά, όμως ουσιαστικά  τον προσείλκυε ακατάπαυστα. Επίσης είχε την ίδια λατρεία για την ομορφιά όταν την έβλεπε και σε ένα τοπίο, σε μια γωνιά της πόλης, σε μια συστάδα δένδρων, σε ένα ηλιοβασίλεμα. Όποτε τύχαινε να βγούμε μαζί έξω σε ταβέρνες, καφετέριες, στην παραλία ή στο δρόμο, μου έκανε φοβερή εντύπωση ο μεγάλος ενθουσιασμός του, η αγαλλίασή του να μου δείξει με χαρά οτιδήποτε όμορφο έπεφτε στο μάτι του.

Ο  Χριστιανόπουλος είναι αυτοσαρκαστικός και αυστηρός με τον εαυτό του, αλλά και δηκτικός, σαρκαστικός και πολλές φορές σκληρός με τους άλλους. Κατ’ επέκταση δεν θέλει να του κάνουν χάρες, εκδουλεύσεις και δώρα, έτσι ώστε να νιώθει αδέσμευτος και  να λέει την γνώμη του άφοβα και σταράτα.

Θα σας αναφέρω ένα χαρακτηριστικό περιστατικό που τον φωτογραφίζει:
Ο διηγηματογράφος Τάσος Καλούτσας μια μέρα τού πήγε στη Διαγώνιο ένα μεγάλο τενεκέ με τυρί, παραγωγή από το χωριό των συγγενών του -κάτι σαν δώρο για το γεγονός της έκδοσης από την Διαγώνιο της πρώτης συλλογής διηγημάτων του. Ο Χριστιανόπουλος -που ως γνωστόν πάντα περνούσε φτωχικά και με μεγάλες στερήσεις- δεν δέχτηκε να πάρει το τυρί λέγοντας στον Τάσο Καλούτσα: μη μου το δίνεις δεν το θέλω, αν το πάρω μετά πώς θα μπορώ ελεύθερα να τα βάλω μαζί σου, αν τύχει, ή ακόμα να σε κατσαδιάσω.

Ο Χριστιανόπουλος είναι ευαίσθητος αλλά συγχρόνως και μαχητής, δεν τα βάζει εύκολα κάτω, έχει πείσμα, επιμονή, αισιοδοξία. Θα σας μεταφέρω ένα περιστατικό που μου διηγήθηκε, όπου μπορείτε να καταλάβετε αυτές τις ιδιότητές του:
Στον τρομακτικό σεισμό που έγινε στη Θεσσαλονίκη το καλοκαίρι του 1978, στην οδό Στρατηγού Καλάρη, όπου τότε βρισκόταν η μικρή Διαγώνιος, όλος ο κόσμος έφυγε και η γειτονιά άδειασε από φόβο για τον σεισμό. Σε ένα κατάστημα επί της οδού, είχε αφεθεί στην τύχη του ένα μικρό γατάκι, μόνο και νηστικό σε ένα κλειστό κατάστημα, που νιαούριζε σπαρακτικά. Ο Χριστιανόπουλος, φανατικός ζωόφιλος, δεν πέρασε μέρα που να μη κατεβεί από την Τούμπα, όπου έμενε, στη Στρ. Καλάρη στο κέντρο, όχι τόσο για τη Μικρή Διαγώνιο -αφού κανείς δεν πατούσε λόγω των σεισμών- αλλά για να ταΐσει το μικρό γατάκι σπρώχνοντας από μια χαραμάδα της πόρτας λίγη τροφή για να το σώσει και το έσωσε.

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ιανός Θεσσαλονίκης, Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Η νύχτα
Post by: wings on 19 Nov, 2013, 23:12:52
https://www.youtube.com/watch?v=xJ_JCvJEIyM

Αφροδίτη Μάνου, Η νύχτα (δίσκος: Σαν Αφροδίτη (1986))
Μάνος Χατζιδάκις παρουσιάζει την Αφροδίτη Μάνου στην μπουάτ «Σείριος» την περίοδο 1986-1987.]


Ντίνος Χριστιανόπουλος, Η νύχτα

[Ενότητα Ο αλλήθωρος (ποιήματα 1949-1970)]

Η νύχτα επιδεινώνει τη μοναξιά,
καλλιεργεί τα κρυφά μας ερείπια.

Η νύχτα επεξεργάζεται την ομορφιά,
καταρρακώνει την ικεσία μας.

Η νύχτα ξεκουμπώνει τις φλέβες μας,
βρίσκει κρυμμένα τα όνειρά μας και τα τρώει.

Η νύχτα πετσοκόβει την τρυφερότητα,
ανανεώνει τις πληγές μας –

και σαν εξασφαλίσουμε κάνα κορμί
αμέσως αμολάει τα φεγγάρια της.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ντίνος Χριστιανόπουλος / Ποιήματα (Ιανός, 2004)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Το ξεγύμνωμα
Post by: wings on 28 Dec, 2014, 00:10:48
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Το ξεγύμνωμα

Χυδαίος μεσολαβητής η νύχτα πάλι,
με τα γλυκά δολώματα της κόλασης,
μιαν αποτρόπαιη αγκαλιά θα σου προσφέρει,
μιαν αγκαλιά που δε μιλάει, που δε γελάει,
που δε γνωρίζει τις κινήσεις της αγάπης.

Όμως, αν μες στο ρήμαγμα και μέσα
στο σπαραγμό, γλυκό τραγούδι ακούσεις
απ’ τις ειρηνικές, ανυποψίαστες αγροικίες
να ’ρχεται ατρικύμιστο, διόλου
να μην ελπίσεις, κουρασμένη μου ψυχή·

γιατί ετούτο το ξεγύμνωμα που θέλεις,
ετούτο το ξετύλιγμα της σάρκας,
από το λάσιο στήθος ως τα πόδια,
αυτή η ακέραια γύμνια που ονειρεύτηκες,
ακέριου μόνο έρωτα δόσιμο είναι.

Από τη συλλογή Ξένα γόνατα (1954)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Εκατόνταρχος Κορνήλιος
Post by: wings on 06 Jan, 2018, 21:04:34
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Εκατόνταρχος Κορνήλιος

Κύριε, μην απορείς για την τόση μου πίστη·
η αγάπη μού υπαγορεύει την πίστη.
Δε σε παρακαλώ για το Νικήτα ούτε για το Χαρίλαο
μήτε για το Νικόλαο που δεν πρόφτασε να βαρεθεί τις προσευχές.
Τον Αντώνιο κάνε καλά, τον Αντώνιο.
Όταν ήταν μικρός και ελεύθερος,
ασχολούνταν κι αυτός με τα γράμματα και τις τέχνες·
ήταν κάτοχος της αρχαίας ελληνικής και του άρεζε να παίζει ακορντεόν.
Όμως τώρα είναι δούλος μου – μη ρωτάς πώς.
Έχω εξουσία επάνω του του δεσμείν και του λύειν.
Μπορώ να τον κάνω ό,τι θέλω.
Μπορώ ακόμα και να τον λευτερώσω, αν και μου είναι οδυνηρό·
εξάλλου εργάζεται αποδοτικά με τη μεγάλη του ρώμη.
Γι’ αυτούς, Κύριε, τους λόγους και γι’ άλλους πολλούς
κάνε καλά τον Αντώνιο, τον δούλο τού δούλου σου.
Αν παραστεί ανάγκη, μπορεί να γίνω και χριστιανός.
Όμως κάν’ τον καλά, μόν’ αυτό σου ζητώ, τίποτ’ άλλο.
Θα ’ταν ανήθικο κάθε άλλο που θα τολμούσα να σου ζητήσω.

Από τη συλλογή Εποχή των ισχνών αγελάδων (1950)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Δημάς
Post by: wings on 06 Jan, 2018, 21:10:30
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Δημάς

Δημάς Παύλω δεσμίω εν Ρώμη· χαίρειν.
Είναι η τέταρτη φορά που επιχειρώ να σας γράψω,
μέσα σε τούτο το πολυθόρυβο μπαρ με το ράδιο να παίζει σουίνγκ
και το κορίτσι να με κοιτάει παραξενεμένο.
Συχνά θυμούμαι την εν Χριστώ ζωή, τους αδελφούς εν Κυρίω,
με ταράζει η νοσταλγία, με διαλύει.
Όλοι με θεωρούν ευτυχισμένο καθώς με βλέπουν με το χακί,
το περίστροφο στα δεξιά, να βαδίζω γεμάτος αυτοπεποίθηση,
στην Μπάρα, στα θέατρα, στα ζαχαροπλαστεία, στα γυμναστήρια.
Όμως νιώθω καλά την τερηδόνα που προχωρεί.
Τι τα θέλετε, κύριε, τι τα θέλετε,
εμείς που γνωρίσαμε μικροί τον Χριστό ζούμε τώρα τη θλίψη·
χάσμα γαρ μέγα εστήρικται μεταξύ ημών και υμών.
Όπου να γυρίσω, με σκοτώνει το παράπονό σας:
Δημάς με εγκατέλιπεν αγαπήσας τον νυν αιώνα.
Κι όμως νιώθω παράταιρος μέσα στον κόσμο αυτό,
σαν κλασική μουσική σε ταβέρνα.
Κι όταν ανοίγω το αλμπούμ με τα εικόνια που μας κάμναν
πλανόδιοι ζωγράφοι σ’ εξορμήσεις ιεραποστολικές,
δεν ξέρω αν θα ’θελα να επιστρέψω, είναι τόσο οδυνηρή
η εποχή της φρόνησης, θα ’θελα μόνο
να ξεριζώσω με τα χέρια μου τη μνήμη.
Τάχα να βάλω πια τις χώρες μου σε κάποια τάξη;
Και πώς μες στ’ αδιέξοδο έξοδο νάβρω;

Από τη συλλογή Εποχή των ισχνών αγελάδων (1950)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ο θάνατος του Αυνάν
Post by: wings on 06 Jan, 2018, 21:14:56
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ο θάνατος του Αυνάν

Πληρώνω ακριβά τη διαστροφή μου με το θάνατο.
Στα φυματικά μου μάτια ποιος θ’ αναγνώριζε τον νέο με το ρόδο στο στήθος
να τριγυρνάει στα μηχανουργεία την ώρα που σχολνούνε οι φάμπρικες,
να μη χάνει παρέλαση για παρέλαση
ή να στριμώχνεται στα γήπεδα προσμένοντας σα θείο δώρο το συνωστισμό.
Πληρώνω ακριβά τη διαστροφή μου με το θάνατο.
Τώρα θα πήγαινα και εγώ να κατοικήσω στη Γεσέμ·
αργότερα θα έπαιρνα μετάθεση για την πρωτεύουσα,
γκρεμίζοντας όλους τους φράχτες της αστικής ηθικής για μια στιγμή παραδομού.

Ιωσήφ, γλυκέ μου Ιωσήφ, δόξα κι ομορφιά της Αιγύπτου,
συχνά ο θείος Ρουβήν μου μιλούσε για σένα:
Ην Ιωσήφ καλός τω είδει και ωραίος τη όψει σφόδρα έλεγε,
κι εγώ που κοσμούσα το καλύβι μου μ’ αυτά τα παράξενα
ρόδα της ηδυπάθειας, δίχως ηλεκτρικό, με μόνα τα κηροπήγια,
κι εγώ που αναζητούσα στα μάτια του Βενιαμίν τη ματιά σου
μοιράζοντας την καρδιά μου σε ίσες δόσεις τρυφερότητας,
πεθαίνω φορώντας τον άσπιλο χιτώνα σου σπιλωμένο
με το αίμα ερίφιου το τελευταίο σου καλοκαίρι στη Χαναάν.

Αδελφέ μου Ηρ, σ’ αυτή την εποχή των ισχνών αγελάδων,
εμείς δεν έχουμε έναν Ιωσήφ, δεν υπάρχει για μας Ιωσήφ,
λυτρωτής Ιωσήφ, αφέντης του κορμιού και της σκέψης.
Αδελφέ μου Ηρ, εσύ που ξέρεις γράμματα, γράψ’ του κάτι για μένα:
όταν ανθίζουν οι πασχαλιές με παιδεύει η νοσταλγία·
συχνά παίρνω Κάιρο στο ράδιο ν’ ακούσω τα διαγγέλματά του.
Πεθαίνω φορώντας το σπιλωμένο χιτώνα του –
η τελευταία που μ’ απόμεινε ηδονή.

Από τη συλλογή Εποχή των ισχνών αγελάδων (1950)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Στίχοι της Αγίας Αγνής για τον Άγιο Σεβαστιανό
Post by: wings on 06 Jan, 2018, 21:19:05
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Στίχοι της Αγίας Αγνής για τον Άγιο Σεβαστιανό

Πεθαίνεις πριν να βαρεθείς τις προσευχές.

Οι στρατιώτες του εκτελεστικού αποσπάσματος
αγαπούν και πλαγιάζουν απαράλλαχτα σαν όλους τους άλλους,
καπνίζουν κι αρέσκονται να βγαίνουν φωτογραφίες
κι ανάβουν ολόιδια κεριά στην Αφροδίτη και την Εστία.
Τίποτε ανάμεσα σ’ αυτούς και το στέρνο σου·
μόνο τα βέλη τους που θα σε υψώσουν στον ουρανό
κι αυτή η πίστη σου που τυραννάει τους ανθρώπους.

Γδυμένος τον χιτώνα σου το στρατιωτικό,
γυμνός φαντάζεις πιο άγιος.

Αύριο ένα πλήθος άνθρωποι θα ονομαστούν Σεβαστιανοί:
παιδιά που θα παίζουν σε αυλές, νέοι που θα δουλεύουν σε μηχανοστάσια,
πρόεδροι φιλανθρωπικών σωματείων, ταραχοποιοί και λογοτέχνες.
Αύριο τ’ όνομά σου θα περνάει από στόμα σε στόμα
κι οι αδελφοί θα σε μνημονεύουν στα μαρτυρολόγια
και θα κυκλοφορούν λιθογραφίες με το μαρτύριό σου.
Όμως εσύ, δεμένος στο δέντρο, βουτηγμένος στα αίματα,
κει στον παράδεισο μη μας ξεχνάς,
εμάς που για την πίστη στριμωχτήκαμε μαζί σου,
κυρίως όμως μην ξεχνάς την επαφή μας
το πρώτο βράδυ μετά το μαστίγωμα,
την πιο αθώα, την πιο τυχαία των σωμάτων μας επαφή,
την ώρα που τα χείλη μας υμνολογούσαν τον Κύριο.

Από τη συλλογή Εποχή των ισχνών αγελάδων (1950)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Άνθρωποι της Λαοδίκειας
Post by: wings on 06 Jan, 2018, 21:21:45
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Άνθρωποι της Λαοδίκειας

Δοσίθεος Ιωάννη τω αγίω:
η πτώση μας είναι βεβαία.
Αύριο οι ιππότες σου θα εισέρχονται στη Λαοδίκεια,
το ποίμνιό μου θα σκορπίσει σαν τους σπόρους των αγριολούλουδων·
κι όταν ο κόσμος γίνει μια απέραντη Λαοδίκεια,
θα σβήσουμε αφήνοντας μονάχα ένα σύμβολο
του τι θα ’πρεπε να ’μασταν…

Αν δεν είχαμε πίστη, θα ζούσαμε δίχως ενοχή·
αν αμφιβάλαμε για την πίστη, θα εγκαταλείπαμε τα εγκόσμια
και θα το ρίχναμε στους στοχασμούς και τις δεήσεις.
Όμως κι η πίστη δε μας έλειψε κι η αμφιβολία είναι ξένη για μας.
Γιατί λοιπόν ταλαντευόμαστε
σαν ένα νέο που βγαίνει έξω ύστερα απ’ την πράξη
και δε βλέπει τους ανθρώπους στα μάτια και βαδίζει πάντα απ’ τις γωνιές,
ή όταν χορεύει νιώθει πως αυτός δεν είναι για τέτοια,
πως ξεχωρίζει απ’ όλους τους άλλους
μ’ ένα παράξενο στα μάτια διακριτικό;

Τι είναι κείνο που λογοκρίνει την κάθε μας κίνηση
και κάνει ερμαφρόδιτη την κάθε αρετή μας;
Αφήστε μας να ζήσουμε την όμορφη ζωή,
μη μας παιδεύετε με τούτα τα ημίμετρα·
κι εμείς δε θα θέλαμε να ’μαστε απ’ την αγαπημένη αυτή πόλη,
όμως η νίκη σας κι η πτώση μας είναι πολύ αβέβαιες
κι η εκκλησία ραγίζει με τον χαμό μας.

Από τη συλλογή Εποχή των ισχνών αγελάδων (1950)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Λουκάς ο αγαπητός
Post by: wings on 06 Jan, 2018, 21:25:09
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Λουκάς ο αγαπητός

Απορώ μ’ αυτό το παιδί πώς μένει ακόμα στις Αγάπες.
Τον θυμούμαι μικρό στην Αντιόχεια, επάνω στο ποδήλατο.
Νέος δεκάξι χρονώ πρόβαλλε σ’ όλα τα φωτογραφεία
κι όλοι χαιρόμασταν κρυφά τη δροσερή αλκή του.
Γνωστότατος στις κοσμικές συντροφιές, το όνομά του
πολύ σπάνιο, αλήθεια, στην Αντιόχεια.
Φανατικός στον Γιεχωβά, παράτησε τον Γιεχωβά,
όταν τον ερωτεύτηκε κάποιος αρχισυνάγωγος.
Για ένα διάστημα τραβήχτηκε από τις συντροφιές·
ένιωθε, λέει, κενό, βρισκόταν σε αδιέξοδο
και, όπως συμβαίνει συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις,
ασπάστηκε στο τέλος τον χριστιανισμό. Τις πρώτες μέρες
τον ξένιζε να τον φωνάζουν αδελφό και σύντροφο,
αυτόν τον μαθημένο με τα κύριε και κύριε.
Τέλος, τον πήρε μαζί του ο Παύλος, ένας εξαίρετος άνθρωπος
(κι έτσι γλίτωσε ο φίλος μας απ’ τις χριστιανικές συντροφιές).
Αυτός ο Παύλος συχνά τον αναφέρει στις επιστολές του·
στη μια, τον λέει «νεότερο», στην άλλη, «αγαπητό».
Λουκάς ο αγαπητός – του ’μεινε πλέον η προσωνυμία.
Έτσι τον λένε όσοι για τον α ή β λόγο τον αγαπούν.

Από τη συλλογή Εποχή των ισχνών αγελάδων (1950)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Σοδομίτες
Post by: wings on 06 Jan, 2018, 21:33:21
(https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e1/John_Martin_-_Sodom_and_Gomorrah.jpg/1280px-John_Martin_-_Sodom_and_Gomorrah.jpg)

John Martin, The Destruction of Sodom and Gomorrah
Πηγή: wikipedia (https://en.wikipedia.org/wiki/Sodom_and_Gomorrah)


Ντίνος Χριστιανόπουλος, Σοδομίτες

Αν μια χορδή μονάχα στην καρδιά σας
δεν είχε σπάσει, όμοια με τις άλλες,
κι απέμενε για να ξυπνάει κάποτε
την τρυφεράδα μες στις πρόστυχές σας νύχτες,
τότε κι οι άγγελοι θα φρόντιζαν για σας,
σαν τις καλές μητέρες, ν’ απαλύνουν
τον πόνο σας, και θα ’τρεμε το χέρι τους
όταν θα ράντιζαν τα σπίτια σας με θειάφι,
και το δαυλί θα πέρναγε από χέρι
σε χέρι, τι κανενός δεν θα το πήγαινε η καρδιά. Όμως
τώρα που δεν αφήσατε κανένα
έφηβο αγνό στη γειτονιά σας, κι όλους
τους μελαψούς, με τη σκληρή ομορφιά, τους κάνατε
θεούς και τρέχετε μαζί τους, για μια νύχτα,
στα Γόμορα με τα φτηνά τα πανδοχεία,
σαν ποια καρδιά να σπλαχνιστεί την πώρωσή σας;

Οι τρεις ωραίοι νέοι, που ζητάτε,
σα λυσσασμένοι κάτω απ’ το μπαλκόνι μου,
να τους ριχτείτε μόλις σας ανοίξω,
αν ξέρατε γιατί ήρθαν, θε να τρέχατε
έντρομοι στις γυναίκες σας, που τις στερήσατε
χρόνια την ευτυχία να γίνουνε μητέρες.
Οι τρεις ωραίοι νέοι που τιμήσαν
το σπίτι μου, στα γαλανά τους μάτια
φέρνοντας κάτι απ’ την ουράνια ομορφιά,
ήρθαν για μένα, τον αγνό, που είκοσι χρόνια
έζησα μες στη στέρηση κι ολοκληρώθηκα
μέσα στην προσμονή.
Οι τρεις ωραίοι νέοι, που απειλείτε
να με κορώσετε αν δεν σας τους δώσω,
αυτοί θα σας κορώσουν· γιατί, αλήθεια, πού ακούστηκε,
το κάλλος τους τ’ αγγελικό να σπιλωθεί
από τα χέρια σας τα διεστραμμένα;

Βλέπω
τον Θεό στο κάθε άστρο να μοιράζει
κι από μια φλόγα, κι η αυγή δε θέλει
πολύ για νά ’ρθει ακόμα.
Ποιος σας φταίει;
Σεις δεν κρατήσατε ούτε τα προσχήματα
που, όσο να πεις, κάτι δίνουν κι αυτά.

Από τη συλλογή Εποχή των ισχνών αγελάδων (1950)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Περιστατικό στην Αθήνα
Post by: wings on 06 Jan, 2018, 21:39:11
https://www.youtube.com/watch?v=irvczKK9CF4

Μάνος Χατζιδάκις, Συνέβη στην Αθήνα (τραγούδι: Νάνα Μούσχουρη, 1961)

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Περιστατικό στην Αθήνα

Το σπίτι ήταν μονόπατο, με κήπο,
και το δωμάτιο ζεστό· το ραδιόφωνο
έπαιζε μια γλυκιά, απαλή μουσική.
Ήπιαμε τσέρι, μου ’δειξε φωτογραφίες.
Ύστερα, βλέποντας τα λασπωμένα μου άρβυλα
και την τσαλακωμένη μου στολή,
«Σεις είσθε χάλια», μου είπε, «επιτρέψτε μου
να σας περιποιηθώ».
Πήρε τη χλαίνη και μου την ξελέκιασε
μ’ ένα πανί και με λίγη βενζίνα·
πήρε τα ρούχα και μου τα σιδέρωσε
με το μικρό ηλεκτρικό του σίδερο·
πήρε τα άρβυλα και τα ’βαψε με προσοχή.
Κι εγώ τον κοίταζα με τι λεπτότητα
τακτοποιούσε το χιτώνιό μου,
με τι φροντίδα μού καθάριζε τα ντοκ.
Δεν του ’πα ευχαριστώ, μόνο τον ρώτησα
σαν έφτασε η στιγμή, κοφτά: «Τι δίνεις;»
Δαγκάθηκε· με κέρασε ακόμη μια φορά
κι ύστερα μου άνοιξε διακριτικά την πόρτα.

Η άρνηση είναι το χειρότερο, σκέφτηκα τότε.

Από τη συλλογή Εποχή των ισχνών αγελάδων (1950)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Δίχως εξουθένωση
Post by: wings on 06 Jan, 2018, 21:44:37
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Δίχως εξουθένωση

Το απόγευμα τραβήξαμε κατά το εκκλησάκι
και μου ’παιξε ακορντεόν. Ήταν ωραία,
και το λιβάδι ήσυχο, μες στη λιακάδα.
Το πρόσωπό του είχε αγλαϊστεί
από τον ήλιο και τη μουσική,
και φάνταζε τόσο αγνό, που ντράπηκα
γιατί είχα ακόμα φαντασία κι αισθήσεις.

Έτσι, Θεέ μου, σκέφτηκα, να γίνονταν
πριν από τη στιγμή εκείνη: ένα τραγούδι
να σβήνει αργά αργά στη φυσαρμόνικα
σα μια νεανική αγνότητα που φεύγει.

Από τη συλλογή Ξένα γόνατα (1954)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Μυστικός δείπνος
Post by: wings on 06 Jan, 2018, 21:48:31
https://www.youtube.com/watch?v=CyTmq1Sfpvk

Νίκος Παπάζογλου & Λάζαρος Ανδρέου, Εγώ δεν είμαι ποιητής
(ερμηνεία: Νίκος Παπάζογλου / δίσκος: Όταν κινδυνεύεις παίξε την πουρούδα (1995))


Ντίνος Χριστιανόπουλος, Μυστικός δείπνος

Άλλο δεν επιθύμησα – μονάχα
τα κουρασμένα πόδια σου να πλύνω.
Να ’ναι η κάμαρα ζεστή, κι απ’ τις κουρτίνες
να πέφτει η αντηλιά του δειλινού.
Ευλαβικά τις αρβύλες θα σου βγάλω,
τις λασπωμένες, και ζεστό νερό θα φέρω
μες σε βαθιά λεκάνη, και θα σκύψω
να σε υπηρετήσω ταπεινά.

Μα όταν, σηκώνοντας τα βρόμικα απονέρια,
γεμάτα απ’ την αγάπη μου, αντικριστούμε,
μες στην ανατριχίλα των ματιών μου δε θα βρεις
αυτό που τα απονέρια ετούτα μαρτυρούνε.

Από τη συλλογή Ξένα γόνατα (1954)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Νυχτερινή ηδυπάθεια
Post by: wings on 06 Jan, 2018, 21:52:52
https://www.youtube.com/watch?v=miZj3n6v0W0

Μάριος Τόκας & Ανδρέας Νεοφυτίδης, Λεηλάτησέ με
(τραγούδι: Χάρις Αλεξίου & Γιάννης Πάριος / δίσκος: Στη λεωφόρο της αγάπης (1987))


Ντίνος Χριστιανόπουλος, Νυχτερινή ηδυπάθεια

Εχτές είδα στον ύπνο μου πως ήρθες,
αγέλαστος και σκοτεινός και μ’ άδραξες
βίαια και τραχιά, κι ύστερα μ’ έσερνες
μες σε λιμάνια σκοτεινά κι άδειες πλατείες,
μέχρι που το χακί χιτώνιό σου
στρατός πολύς έγινε, που περνούσε,
στρατός πολύς, που με ποδοπατούσε,
στρατός, που με συνέθλιβε κάτω απ’ τις αρβύλες του,
καθώς εβάδιζε άλκιμος· κι εγώ είχα λιώσει,
κουρέλι είχα γίνει, κι ήμουν ένα
με την καυτή την άσφαλτο, που δέχονταν
τ’ αποτυπώματα απ’ τις άπειρες αρβύλες.

Και τότε ήταν, μες στην τόση μου εκμηδένιση,
που εδίψησέ σε, Κύριε, η ψυχή μου.

Από τη συλλογή Ξένα γόνατα (1954)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Επικίνδυνη μοναξιά
Post by: wings on 06 Jan, 2018, 21:55:49
https://www.youtube.com/watch?v=US89GUJQiNg

Γιάννης Σπανός & Γιάννης Καλαμίτσης, Άνθρωποι μονάχοι
(τραγούδι: Βίκυ Μοσχολιού / δίσκος: Η Βίκυ Μοσχολιού τραγουδά Σπανό (1977))


Ντίνος Χριστιανόπουλος, Επικίνδυνη μοναξιά

Όταν τις νύχτες τριγυρνώ στη μοναξιά μου,
ψάχνω μες σε χιλιάδες πρόσωπα να βρω
εκείνο το τρεμούλιασμα στην άκρη του ματιού σου.

Αν έστω κι ένας μόνο απηχούσε
κάτι από τη δική σου ομορφιά,
θα του ’λεγα: «Λοιπόν, τι περιμένεις;
με τα καρφιά των παπουτσιών σου κάρφωσέ με» –

και δε θα καρτερούσα πια γλυκό φιλί
ούτε μια τρυφερή περίπτυξη.

Από τη συλλογή Ξένα γόνατα (1954)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Διάλειμμα
Post by: wings on 06 Jan, 2018, 21:59:04
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Διάλειμμα

Τις νύχτες μες στο βρόμικο λιμάνι
σβήνει απ’ τ’ αυτιά μου η προδομένη μουσική.

Μα το απομεσήμερο, όταν σχολούνε τα παιδιά,
στήνω καρτέρι για τα πιο ωραία μάτια,
και τότε σβήνουν οι σκληρές φωνές εντός μου,
ξεχνώ τα ξένα γόνατα και τους αυχένες,
λιγότερο επικίνδυνη νιώθω τη μοναξιά μου
κι ακούω ξανά την προδομένη μουσική.

Από τη συλλογή Ξένα γόνατα (1954)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Χαμηλοφώνως
Post by: wings on 06 Jan, 2018, 22:11:58
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Χαμηλοφώνως

Μες στην απελπισμένη έξαψή μου
μην είσαι τόσο αδυσώπητος μαζί μου.
Δείξε μου αγάπη, έστω και από συμπόνια,
όταν τα χείλη δεν μπορούν να ειρωνευτούνε,
όταν τα χέρια δεν βαστιούνται άλλο πια.

Από τη συλλογή Ξένα γόνατα (1954)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Όραμα γλυκό
Post by: wings on 06 Jan, 2018, 22:15:28
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Όραμα γλυκό

Τα βράδια, όταν ξεκόβω από τους φίλους
κι οι γειτονιές της νύχτας με τραβούνε,
ξάφνου αναδύεται μέσα μου η μορφή σου,
όταν απ’ τις ασκήσεις κουρασμένος
στα σύρματα του Κέντρου ακουμπάς
και βλέπεις κατά το βοριά με νοσταλγία.

Έρχεσαι τότε και με παίρνεις απ’ το χέρι,
απ’ τη συναλλαγή της νύχτας με τραβάς
και στους καλούς φίλους με φέρνεις πάλι.

Από τη συλλογή Ξένα γόνατα (1954)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Αναστολή
Post by: wings on 06 Jan, 2018, 22:19:21
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Αναστολή

Ό,τι ονειρεύτηκα τόσα και τόσα βράδια,
ό,τι επιθύμησα με τόση αλλοφροσύνη,
ό,τι σχεδίασα με τόσο πυρετό,
μόλις σε δω, γλυκιά μου εξουθένωση,
στα μάτια και τα χείλη το αναστέλλω,
για μια στιγμή πιο απελπισμένη το αναβάλλω,

γιατί μονάχα όταν τα χέρια μου σε χάνουν,
η πονεμένη φαντασία μου σε κερδίζει.

Από τη συλλογή Ξένα γόνατα (1954)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Το ταβερνάκι
Post by: wings on 06 Jan, 2018, 22:23:07
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Το ταβερνάκι

Σ’ αυτό το καπνισμένο ταβερνάκι
που με το σούρουπο μαζεύονται οι ναύτες
και διασκεδάζουν οι παρέες της ξενοιασιάς,
γλίστρησα ένα βράδυ λαχταρίζοντας
μήπως σε βρω μες στους καπνούς και τα τραγούδια.

Μα ήταν γυμνό δίχως εσέ το ταβερνάκι,
ήταν απάνθρωπα τα ξένα μάτια
και τα τραγούδια βούιζαν τόσο τρομαχτικά,
που γλίστρησα και πάλι απαρηγόρητος
στις γειτονιές της εγκατάλειψης να ξεχαστώ.

Από τη συλλογή Ξένα γόνατα (1954)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Τα τρυφερά κατώφλια
Post by: wings on 06 Jan, 2018, 22:27:24
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Τα τρυφερά κατώφλια

Μου ’πες πως η αγάπη σου δεν ξέρει από φιλί,
δεν έχει χάδια, δεν κάνει γι’ αγκαλιάσματα,
κι αν θέλει η έξαψή μου τρυφερότητες,
σ’ άλλα κατώφλια να στραφεί.

Κι άλλα κατώφλια ξέρω, τρυφερά,
εκεί που δεν κοστίζει δάκρυα το φιλί,
που δεν εξουθενώνει το χαμόγελο
κι είναι το χάδι τόσο απαλό,
σαν τη μητέρα πάνω από τον ύπνο σου.

Όμως πώς να σ’ απαρνηθώ, γλυκέ μου αδιάλλαχτε,
που είσαι γλυκύτερος και απ’ τα κατώφλια ετούτα;

Από τη συλλογή Ξένα γόνατα (1954)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Επίλογος
Post by: wings on 06 Jan, 2018, 22:31:37
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Επίλογος

Ξένοι αυχένες τώρα αντί για τον δικό σου,
ξένα λαγόνια, ξένα γόνατα, όλα ξένα,
τίποτα πια δε θα μου μείνει απ’ τη φωνή σου,
ως και τα μάτια σου θα σβήσουν σ’ άλλα μάτια.

Και πια, μέσα στην τόση αλλοφροσύνη,
ψυχή μου, πού θα βρεις τη δύναμη
για να μπορείς ακόμα να ελπίζεις
σε κάποιαν άλλη αγκαλιά πιο τρυφερή;

Από τη συλλογή Ξένα γόνατα (1954)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ρημαγμένο νταμάρι
Post by: wings on 06 Jan, 2018, 22:43:45
https://www.youtube.com/watch?v=yB5nHXPJIWE

Διαβάζει ο ποιητής.

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ρημαγμένο νταμάρι

Έρχονται ώρες που τι να σου κάνουν πια και τα χαμόγελα,
πέφτουν ένα ένα σαν τα εφτά πέπλα της Σαλώμης,
και στο τέλος απομένεις γυμνός, και τότε αρχίζουν όλα να κραυγάζουν·
τα μάτια κραυγάζουν: εμείς είμαστε που ρουφήξαμε τόση ομορφιά,
τα χέρια κραυγάζουν: εμείς είμαστε που συντελέσαμε στην υποταγή,
το σώμα κραυγάζει: εγώ είμαι που συσπάστηκα στην κτηνωδία του καλοκαιριού,
οι στίχοι διαλαλούν τα μυστικά μας,
γίναμε πια σαν ιδιωτικό ημερολόγιο σε ξένα χέρια.

Έτσι είναι, δεν ωφελούν πια τα χαμόγελα, όσο κι αν είναι ανοιχτόκαρδα,
ούτε ωφελεί να κρατάς το στόμα κλειστό όταν όλα κραυγάζουν·
και τι να την κάνεις τη διπλομανταλωμένη αξιοπρέπεια της σιωπής
τώρα που όλοι ξέρουν ποιους ικετέψαμε, σε ποιες αγκαλιές συσπειρωθήκαμε,
κι είναι το πρόσωπό μας σα νταμάρι ρημαγμένο
κι είμαστε σαν ψημένα κάστανα που εύκολα τα ξεφλουδίζει κανείς.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Από κορμί σε κορμί
Post by: wings on 06 Jan, 2018, 22:47:49
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Από κορμί σε κορμί

Είπα να υποχωρήσω σ’ ένα χαμόγελο,
να δω πού φέρνουν δυο χείλη όταν ανοίγουν σαν αγκαλιά,
κι από υποχώρηση σε υποχώρηση κι από χαμόγελο σε χαμόγελο κι από κορμί σε κορμί
έφτασα εδώ που ο θάνατος γίνεται ένα με το αίμα σου,
παίρνει την όψη σου, σε κουκουλώνει, σε συντρίβει,
σε κάνει πιο ελεεινό, σε φέρνει στο αμήν –

και τότε πια καμιά σιωπή δε σώζει,
καμιά τιμιότητα.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Βολέματα καταστροφής
Post by: wings on 06 Jan, 2018, 22:53:00
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Βολέματα καταστροφής

Ούτε να πεθάνω θέλω ούτε και να γιατρευτώ·
θέλω απλώς να βολευτώ στην καταστροφή μου.

Όταν τρελαίνομαι τις νύχτες για κορμί,
να βρίσκεται ένας άνθρωπος να με χορταίνει.

Όταν βουλιάζω σ’ εύκολες εξάψεις,
να ’ρχεται μια εξευτέλιση και να με συνεφέρνει.

Όταν βουρλίζομαι στα δρομολόγια του πάθους,
να ’χω ένα όραμα να με θαμπώνει.

Όταν εξαγριώνομαι για τρυφερότητα,
να βρίσκονται δυο χέρια για τον παιδεμό μου.

Μα πάνω στου σπασμού την αποθέωση,
που εκμηδενίζει κάθε άλλη ομορφιά,
να ’χω τη δύναμη να πω «Κύριε, όχι άλλο» –

κόβοντας τις υπερωρίες της καταστροφής μου.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Διάλειμμα χαράς
Post by: wings on 06 Jan, 2018, 23:02:44
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Διάλειμμα χαράς

Απάνω που έλεγα να πάψω πια τα ερωτικά,
να γράψω κάτι και για τη δυστυχία του διπλανού μου,
γνώρισα εσένα κι αναστατώθηκα ολόκληρος,
και παν περίπατο όλα μου τα προγράμματα.

Και να που κάθομαι και γράφω πάλι τραγούδια
φλεγόμενος για τα πρασινωπά σου μάτια,
διψώντας το σάλιο σου
κι αναπολώντας τη μοναδική μας τσαϊράδα,
τότε που τα κουνούπια μας τσιμπούσαν σαστισμένα
μ’ αυτή την απαράμιλλη προσήλωσή μας,
και τα αγκάθια μπήγονταν στο σώμα μας
έκπληχτα για την τόση μας αδιαφορία.

Ήταν ένα διάλειμμα χαράς,
ας μου του συγχωρήσουν οι δυστυχισμένοι·
δεν πόνεσα ακόμα αρκετά
για να μ’ αγγίξει ο πόνος του διπλανού μου.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Επέτειος
Post by: wings on 06 Jan, 2018, 23:13:40
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Επέτειος

«Βουνό με βουνό δε σμίγει», λένε στο στρατό,
«άνθρωπος με άνθρωπος σμίγει»·
όμως περάσαν τρία χρόνια κι ακόμα να σμίξουμε
και Κύριος οίδε τι θα γίνει τώρα που μπαίνουμε στον τέταρτο.

Εν τω μεταξύ, κάθε μέρα έχω μαλώματα με την καρδιά μου.
«Καρδιά μου», της λέω, «κάνε κι εσύ μια υποχώρηση·
υπάρχει τόση ομορφιά σ’ αυτό τον κόσμο,
υπάρχουν τόσα σαββατόβραδα για γλέντι,
επιτέλους δε χάθηκαν οι ευκαιρίες για προσήλωση.»
«Δεν ξέρεις τι ζητάς», μου αποκρίνεται,
«σε χάλασαν οι τόσες διαψεύσεις,
σ’ έκανε εύκολο η απελπισία,
έπαψες να πιστεύεις πια στον έρωτα: σε κλαίω.»

Δεν ξέρω τι της έκανες αυτής της καρδιάς
και ξημεροβραδιάζεται με τ’ όνομά σου·
όμως εγώ είμαι αδύνατος άνθρωπος,
η σάρκα μου πεινάει, θέλει να φάει,
το αίμα μου κρυώνει, θέλει να ζεσταθεί.

Να φύγεις απ’ τη μνήμη μου και την καρδιά μου.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Κοσμικοί νέοι
Post by: wings on 06 Jan, 2018, 23:21:05
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Κοσμικοί νέοι

Μάτια τυραννισμένα αυτοί δεν έχουν
ούτε χαμόγελο πικρό, ούτε πρόσωπο
που από καημό κρυφό να ’χει σκεβρώσει.

Τους βλέπεις: τραγουδούνε επιπόλαια,
μπαίνουν σε κούρσες, οργανώνουν πάρτι,
μιλούνε για τον Φρόιντ και τα σινεμά –
άψογα λόγια και χειρονομίες.

Δεν έχουν το δικό μας το παράπονο,
τέλεια ανύποπτοι στην ομορφιά τους,
σχεδόν αθώοι στην επιτήδευσή τους,
στους έρωτές τους μάλλον νόμιμοι.

Μάτια τυραννισμένα αυτοί δεν έχουν.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Εξόντωση
Post by: wings on 06 Jan, 2018, 23:25:11
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Εξόντωση

Απόψε οκτώ με δέκα προγραμμάτισα έρωτα.
Ένα δίωρο θα κυλήσει σε τρυφερή αγκαλιά.
Ύστερα θα γυρίσω σπίτι κατευνασμένος.
Τίποτα δεν θα καταλάβει η μητέρα.

Μα ποιος μου λέει πως θά ’ρθουν όλα βολικά;
Θα με φάνε οι δρόμοι και η νύχτα.
Όπου κι αν πάω, ό,τι κι αν κάνω, θα τσαλακωθώ.
Εγώ το ξέρω σε τι κατάσταση θα γυρίσω.

Είτε έτσι είτε αλλιώς με αφανίζει
ο σκοτεινός καημός μου να δοθώ,
η λύσσα μου να εξοντωθώ.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Σταυρούπολη
Post by: wings on 06 Jan, 2018, 23:33:33
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Σταυρούπολη

Σταυρούπολη, νυχτερινή μου πατρίδα,
σιτοβολώνα του έρωτα,
ανάμεσα στα δυο στρατόπεδά σου
κορμί για κάθε μοναξιά.

Η λαϊκή σου προθυμία δε λέγεται,
οι ομορφιές σου πιο πολλές κι απ’ τα ρουμάνια σου·
μονάχα τα τραγούδια σου είναι σκληρά:
διαρκώς υπενθυμίζουν τον καημό μας.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ηλιοβασίλεμα
Post by: wings on 06 Jan, 2018, 23:37:26
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ηλιοβασίλεμα

Ο έρωτάς σου είναι σαν ηλιοβασίλεμα·
ο ήλιος πέφτει στα νερά, έρχεται η νύχτα.

Γι’ αυτό θέλω να σε ρουφήξω, να σε καταπιώ,
να διαλυθώ στην αμφιλύκη του κορμιού σου,
όμως και συ μη στέκεσαι σαν άγαλμα,
μη μου μιλάς στον πληθυντικό,
τρύπησε το μεδούλι μου όσο μπορείς,
στράγγιξε μες στο αίμα μου τη μοναξιά σου.

Βρες τρόπους να καθυστερήσουμε τη νύχτα.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ακατάλληλος για τρυφερότητα
Post by: wings on 06 Jan, 2018, 23:40:19
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ακατάλληλος για τρυφερότητα

Είσαι ο πρώτος που μου πρότεινες έρωτα.
Η πρότασή σου με αναστατώνει.
Νιώθω ακατάλληλος για τρυφερότητα.
Ως τώρα χτυπιόμουν από τοίχο σε τοίχο.
Συνήθισα σε ψίχουλα και παρακάλια.

Πες το μαζοχισμό, πες το όπως θέλεις,
νιώθω ακατάλληλος για τρυφερότητα.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Μην περιμένεις
Post by: wings on 06 Jan, 2018, 23:43:56
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Μην περιμένεις

Μην περιμένεις να σ’ τα φέρει όλα η νύχτα,
δεν είναι αβανταδόρος σου η νύχτα.
Τρέξε κι εσύ λιγάκι, μάθε κατατόπια,
σημάδεψε περάσματα και ώρες,
περπάτησε σε γειτονιές σταμπαρισμένες.

Μην περιμένεις να σ’ τα φέρει όλα η νύχτα.
Δεν είσαι πια παιδί, να σε ταΐζουν άλλοι.
Μόνος σου πρέπει να βγάζεις το ψωμί σου,
και το ψωμί δεν βγαίνει αν δεν παλέψεις,
αν δεν χτυπήσεις πόρτες, αν δεν τρέξεις.

Μην περιμένεις να σ’ τα φέρει όλα η νύχτα.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος: Τόση λατρεία, τόση τρυφερότητα
Post by: wings on 06 Jan, 2018, 23:47:33
Ντίνος Χριστιανόπουλος: Τόση λατρεία, τόση τρυφερότητα

«Δυο μήνες του πουλούσα έρωτα,
του ’φαγα κάμποσα λεφτά».
Τυχαία τ’ άκουσα σ’ ένα λεωφορείο
και σφίχτηκε η καρδιά μου.

Για ποιον να το έλεγαν άραγε;
Αύριο θα το πουν και για μένα.
Τόση λατρεία, τόση τρυφερότητα,
όλα καταλήγουν στον νταβά.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Προκοπή απ' τους όμορφους δεν έχει
Post by: wings on 06 Jan, 2018, 23:51:33
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Προκοπή απ’ τους όμορφους δεν έχει

Αλέξη, ας το πάρουμε απόφαση:
προκοπή απ’ τους όμορφους δεν έχει.
Είναι καιρός να κοιτάξουμε κι εκείνους
που χέρι δεν τους χάιδεψε ακόμα,
που τα κορίτσια δεν γυρίζουν να τους δούνε,
που δεν τους αποθέωσαν στα γήπεδα.

Είναι καιρός να κοιτάξουμε τους άσκημους,
που γόνιμη προσφέρεται η μοναξιά τους.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Το φακελάκι
Post by: wings on 06 Jan, 2018, 23:58:20
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Το φακελάκι

Μια Κυριακή που ταχτοποιούσα τα χαρτιά μου,
βρήκα το φακελάκι με τις κατάξανθες τρίχες σου,
που μία μία τις μάζευα τότε που πέφταν τα μαλλιά σου.

Σε θυμούμαι εκείνη την εποχή. Διαβάζαμε μαζί στο αναγνωστήριο.
Είχες πολύ λιγοψυχήσει και το ’ριξες στα γιατροσόφια,
μα η φαλάκρα εξακολουθούσε να μεγαλώνει
κι εγώ, δώσ’ του και να συλλέγω τη μαδημένη σου ομορφιά.

Τώρα, μαθαίνω, περιποιείσαι το γλόμπο σου,
φροντίζεις τη γυναίκα σου και τα παιδιά σου,
ανανεώνεις κάθε λίγο το καβουράκι σου.

Τίποτα δε μου έμεινε από σένα,
που αν το πετούσα να γίνονταν μέσα μου θρήνος.
Γι’ αυτό κι εγώ θα εξαφανίσω τα θυμητάρια σου,
ν’ αλαφρώσω απ’ τη σαβούρα που λάτρεψα κάποτε.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Μυγδαλιές
Post by: wings on 07 Jan, 2018, 00:02:51
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Μυγδαλιές

Αυτό το μέρος το λέγαν Μυγδαλιές.
Τις πρόλαβα. Μοσκοβολούσε ο τόπος.
Φίσκα η αγράμπελη, κι ένα ρυάκι
κατέβαζε ξερόφλουδα απ’ τα αλώνια.

Εδώ ερχόμασταν τα βράδια για κορμί.

Σιγά σιγά τις κόψαν όλες. Ένα ένα
ξεφύτρωναν στη θέση τους σπιτάκια.
Πρώτοι εμείς τα εγκαινιάζαμε. Η αγάπη μας
ζυμώθηκε στις σκαλωσιές και τα τσιμέντα τους.

Τώρα δεν έμεινε ούτε μία μυγδαλιά.
Γέμισε ο τόπος μαγαζιά και κατοικίες.
Μας έφαγαν ακόμα ένα τσαΐρι.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Στο τυπογραφείο
Post by: wings on 07 Jan, 2018, 00:06:33
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Στο τυπογραφείο

Μου έδειξαν τα μηχανήματά τους,
το νέο πιεστήριό τους Heidelberg,
τον τρόπο λειτουργίας, τις βαλβίδες.
«Τις δυο λινοτυπίες, αν μπορέσουμε,
θα τις πουλήσουμε, να φέρουμε μονοτυπία.»

Ξέχασαν μόνο να μου δείξουν τους εργάτες,
που λοξοκοίταζαν καθώς τους προσπερνούσαμε.
Οι πιο πολλοί ήταν νεαροί μαθητευόμενοι.

Σ’ αυτούς, εμένα, κόλλησε η καρδιά μου.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Αποκούμπι
Post by: wings on 07 Jan, 2018, 00:15:37
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Αποκούμπι

Το ξέρω, είσαι χαμένο υποκείμενο.
Διαρκώς ζητάς δαχτυλίδι και τσιγάρα,
διαμαρτύρεσαι πως είμαι τζαμπατζής,
ξινίζεις τα μούτρα σου όταν κάνω να σε χαϊδέψω,
και μόλις ξεμουδιάσει λίγο η καρδιά μου,
«Λοιπόν, τι θ’ ακουμπήσεις;» με ρωτάς.

... Κι εγώ που νόμιζα πως βρήκα αποκούμπι!

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Πατριωτάκια
Post by: wings on 07 Jan, 2018, 00:20:06
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Πατριωτάκια

Εγώ σου μιλώ τρυφερά κι εσύ χασμουριέσαι·
δε θέλεις σινεμά, δε θέλεις βόλτα,
δε με αφήνεις ούτε να σε ακουμπήσω,
ο νους σου μόνο στο μαλλί.

Μα όταν βρεις κάνα πατριωτάκι σου,
πώς ζωντανεύουν ξαφνικά τα μάτια σου,
πόσο λαλίστατος γίνεσαι,
του δίνεις τρυφερά μια καρπαζιά
και πάτε στην ταβέρνα να τα πιείτε.

Κι αμέσως ξαναβρίσκεις το κέφι σου,
θαρρείς πως βρέθηκες ξανά στο χωριό σου,
που χρόνια τώρα το ’χεις στερηθεί
και πας με κάτι τύπους σαν και μένα.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Έρωτας στα χωράφια
Post by: wings on 07 Jan, 2018, 00:25:00
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Έρωτας στα χωράφια

Καλύτερα να μην μπούμε στο χωράφι,
δε θέλω να τσαλαπατήσουμε τα στάχυα.
Για μια μικρή ερωτική φωλιά
θα πάει χαράμι ένα κιλό στάρι.
Βέβαια, είναι ωραίο να πλαγιάζεις
μέσα στα στάχυα και τις παπαρούνες·
σκέψου όμως και το φουκαρά το γεωργό,
που δεν του φτάνουν τα ζιζάνια, το χαλάζι,
οι έμποροι, τα δάνεια, οι φόροι –
να ’χει κι εμάς, να του κάνουμε χαλάστρα.

Καλύτερα να πάμε παρακάτω.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Τετάρτη και Σάββατο
Post by: wings on 07 Jan, 2018, 00:27:30
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Τετάρτη και Σάββατο

Τετάρτη και Σάββατο
σε νοσταλγώ περισσότερο.

Έγινε κιόλας χρόνος που απολύθηκες,
σε ξανακέρδισε το χωριό,
παντρεύτηκες, κόψαμε αλληλογραφία,
ξέχασα και το επίθετό σου.

Κι όμως κάθε Τετάρτη
και προπαντός κάθε Σάββατο
το κορμί μου θυμάται τις λεπτομέρειες
κι ανατριχιάζει.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Στην Έκθεση
Post by: wings on 07 Jan, 2018, 18:44:10
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Στην Έκθεση

Σε γνώρισα στην Έκθεση, μέσα στα φώτα,
μέσα στον κόσμο, στο πολύ κολλητήρι,
κι αμέσως σου πρότεινα να πάμε σε καμιά ερημιά.

Μα εσύ είχες έρθει απ’ το χωριό για διασκέδαση·
έπρεπε ν’ ανέβουμε στ’ αυτοκινητάκια,
να πάρουμε παγωτό, να μπούμε στο σπίτι του τρόμου,
να σε κεράσω σάντουιτς και μαύρη μπίρα,
να σου αγοράσω κανένα τσακμάκι για ενθύμιο.

Δε σκέφτηκα πως ήσουν μπουχτισμένος από ερημιές.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Το ταγκαλάκι
Post by: wings on 07 Jan, 2018, 18:48:24
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Το ταγκαλάκι

Αν ποτέ με τρακάρετε
να τριγυρνάω ύποπτα
σε πάρκο ή ερημιά,
μη με παρεξηγήσετε
μην πείτε μέσα σας
«το ταγκαλάκι!»

Δεν μπορείτε να ξέρετε
πόσο αγωνίστηκα
πριν λυγίσω.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Μπαξέ Τσιφλίκι
Post by: wings on 07 Jan, 2018, 18:52:19
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Μπαξέ Τσιφλίκι

Ανάμεσα Μπαξέ κι Αγια-Τριάδα,
στο υψωματάκι πάνω από το δρόμο,
χόρτασα πέρσι έρωτα με την ψυχή μου.

Τώρα περνώ καμιά φορά με το υπεραστικό
κι αμέσως κάτι κελαηδάει μέσα μου·
ξυπνούν τα χείλη που μουδιάζαν απ’ το δάγκαμα,
μοσχοβολούν σαν πρώτα οι μασχάλες σου,
λάμπει ξανά ο μπρούντζος του κορμιού σου
και ζωντανεύει πάλι η αγάπη μας,
που ’γινε τώρα λίπασμα γι’ άλλες αγάπες.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Καλοκαίρι
Post by: wings on 07 Jan, 2018, 18:54:55
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Καλοκαίρι

Βρήκες την εποχή να με ταράξεις στα δαγκάματα
και να μου κάνεις μελανιές σ’ όλο μου το κορμί.

Φοβάμαι μήπως φαίνονται απ’ τον ανοιχτό γιακά,
μήπως το καταλάβει η μητέρα,
μήπως το μυριστούν οι φίλοι
και πώς να εμφανιστώ γυμνός στα μπάνια.

Δεν ξέρω πού ήσουνα ολόκληρο χειμώνα.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος: Ό,τι κορόιδευα
Post by: wings on 07 Jan, 2018, 18:58:24
Ντίνος Χριστιανόπουλος: Ό,τι κορόιδευα

Δεν έχω πια δικαίωμα να κλαίγομαι
τώρα που χόρτασα κι εγώ ψωμί κι αγάπη.
Οι στερημένοι δεν είναι πια αδέλφια μου,
οι πεινασμένοι δε μ’ έχουν για δικό τους,
κι ούτε με ξελασπώνει που ταράζομαι
σαν τύχει κι αντικρίσω τη ματιά τους.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Προσκυνήματα
Post by: wings on 07 Jan, 2018, 19:01:08
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Προσκυνήματα

Από μικρός συνήθισα να προσκυνώ
χέρια παπάδων, ιερές εικόνες·
μετά το γύρισα σε πόδια αγαπημένα.

Τώρα μπερδεύω τι θα πει προσκυνημένος.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Βασιλάκης
Post by: wings on 07 Jan, 2018, 19:06:40
https://www.youtube.com/watch?v=OZegtQ_7g7w

Χρήστος Κολοκοτρώνης, Αφήστε με να κλάψω (με τον Στέλιο Καζαντζίδη, 1953)

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Βασιλάκης

Δυο μήνες τώρα σε λιμπίζομαι
και δεν το λέω.

Μες στο μπλουτζίν λαμποκοπάς
όλο δροσιά και νιάτα.

Στα χέρια σου η ομορφιά
σπατάλησε όλο της το χνούδι.

Κι όταν γυρνάς στις δέκα
από το λούνα παρκ
και τραγουδάς «Αφήστε με να κλάψω»
(δεκαοχτώ χρονώ, τι ξέρεις από κλάμα),

στημένος στο σοκάκι σου,
πίσω από κάτι βαρέλια,
περιμένω να κλείσει η νύχτα μου
με σένα.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Δυτικές συνοικίες
Post by: wings on 07 Jan, 2018, 19:14:07
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Δυτικές συνοικίες

Σταυρούπολη, Ηλιούπολη, Πολίχνη,
συνοικίες του λαθρόβιου έρωτά μου,
με τι συγκίνηση κάθε φορά σας βρίσκω
να προοδεύετε σε νιάτα κι ομορφιά.

Τα ευωδιαστά τσαΐρια σας που άλλοτε
φιλοξενούσαν κάθε άστεγη αγάπη,
έγιναν τώρα γειτονιές που μυρμηγκιάζουν
ωραία και βαρβάτα τζουτζουκλέρια.

Τάχα να ξέρουν όλοι αυτοί οι νεανίσκοι
με τα μοτοσακό και τα μπλουτζίν,
σε τι αγροτεμάχια γεννήθηκαν,
τι έρωτας είναι σπαρμένος στην αυλή τους;

Σταυρούπολη, Ηλιούπολη, Πολίχνη,
θεριέψατε με του έρωτα το γάλα,
παλιά αναχωρητήρια αγάπης,
καινούρια ενδιαιτήματα ομορφιάς.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ατμόσφαιρα 1949
Post by: wings on 07 Jan, 2018, 19:30:53
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ατμόσφαιρα 1949

[Ενότητα Ο αλλήθωρος (ποιήματα 1949-1970)]

Τώρα που κληρονομήσαμε την εμπειρία των άλλων, χάσαμε την πνοή τους
και δεν μας απομένει πια παρά να χαράζουμε σχήματα,
να συζητούμε με τακτ
και να ξεφυλλίζουμε συλλογές γραμματοσήμων.
Όταν κυκλοφόρησε το νέο του βιβλίο, αποφασίσαμε
να του διαθέσω πέντε αντίτυπα· δέχτηκε
και μου ’κανε κάπου κριτική για τα νέα μου ποιήματα.
Έτσι περνούσαμε τον καιρό μας και κάναμε βόλτες στην Τσιμισκή
μιλώντας γι’ αμερικανική λογοτεχνία κι ωραία κορίτσια.
Ο νεαρός με τα «Μαραμπού», ψηλός, μελαχρινός,
συνόδεψε ένα φίλο του, πρωτοετή της Στρατιωτικής Ιατρικής, σε ζαχαροπλαστείο.
«Άσ’ τα», μου έλεγε, «μου ’φυγαν έξι χιλιάδες·
η φιλία, βλέπεις – με είχε βοηθήσει στις εξετάσεις.»
«Φυσικά», του απάντησα, «φυσικά·
ίσως κάνω την περίπτωσή σου ποίημα.
Είναι πολύ πεζή, θα μου βρουν ελιοτικές επιδράσεις.
Στα πρωτόλεια, τα τέτοια είναι συχνά,
όμως δίνει χαρά μια δημοσίευση
κι η έκδοση σε καλλιτεχνικό τυπογραφείο.
Θα με μνημονέψουν σ’ εφημερίδες μ’ ευνοϊκά σημειώματα
κι ύστερα θα με ξεχάσουν· ευνόητο,
μια κι έλειψε η πνοή των παλαιών από τους στίχους μας
και μένει τώρα μοναχά η εμπειρία τους.»

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ντίνος Χριστιανόπουλος / Ποιήματα (Ιανός, 2004)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Στον φίλο που πάει για δάσκαλος
Post by: wings on 07 Jan, 2018, 19:38:32
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Στον φίλο που πάει για δάσκαλος

[Ενότητα Ο αλλήθωρος (ποιήματα 1949-1970)]

Μονάχος σου, σε αψηλό χωριό απομονωμένος,
δίχως μάνα να σου καρικώνει τις κάλτσες, δίχως φίλους για βόλτα,
τότε θα νιώσεις πως ό,τι πήρες, πήρες· τώρα πρέπει να δώσεις·
κι αν έχεις πολλά, πολλά θα δώσεις· αν λίγα,
σκέψου τις ώρες που σπατάλησες εδώ κι εκεί.
Παρ’ όλες τις τυχόν επιφυλάξεις μου, σε συμβουλεύω
να την κρατήσεις την αγνότητά σου. Βέβαια,
είναι οδυνηρή η εγκράτεια, όταν μάλιστα
η φαντασία οργιάζει· όμως, αν θέλεις
του κόσμου την εκτίμηση, όλο και πρέπει
να ολοκληρώνεσαι στη στέρηση.

Εξόν απ’ τη διδασκαλία στο σχολείο,
κοίτα να κάνεις και καμιά μικρή βιβλιοθήκη,
να ’ρχονται οι νέοι του χωριού και να διαβάζουν.
Στην ενδοχώρα να εργαστείς. Έτσι προσφέρεις
πολύ περισσότερα απ’ τους νεανίσκους της Τσιμισκή.
Ωστόσο κοίτα και την ηθική σου ακεραιότητα:
από έναν νέο δροσερό κι αγνό, κυρίως αγνό,
ιδιότητα δεν έχει η ανθρωπότης τιμιωτέραν.

Κι εν τω μεταξύ θα κρατούμε αλληλογραφία και θα μου στέλνεις
φωτογραφίες σου ανάμεσα στα παιδιά του χωριού.
Και θα ’μαι, αλήθεια, περήφανος για έναν τέτοιο φίλο.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ντίνος Χριστιανόπουλος / Ποιήματα (Ιανός, 2004)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Καθαρίστρια
Post by: wings on 07 Jan, 2018, 20:07:00
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Καθαρίστρια

[Ενότητα Ο αλλήθωρος (ποιήματα 1949-1970)]

Φώναζε έξαλλη.

Μπήκαν μπουλούκι, λέρωσαν
με τις αρβύλες τους το πάτωμα.
Μόλις το είχε σφουγγαρίσει
τρίβοντας ένα ένα τα σανίδια,
φτύνοντας αίμα ένα ολόκληρο πρωί.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ντίνος Χριστιανόπουλος / Ποιήματα (Ιανός, 2004)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, In memoriam
Post by: wings on 07 Jan, 2018, 20:10:09
Ντίνος Χριστιανόπουλος, In memoriam

[Ενότητα Ο αλλήθωρος (ποιήματα 1949-1970)]

Αίμα στη χλαίνη, αίμα στο χορτάρι,
αίμα στο επικίνδυνο φεγγάρι.

Το επικίνδυνο φεγγάρι θα χαθεί,
το χορτάρι — κι αυτό θα μαραθεί.

Μα στην καθημερινή σου χλαίνη,
άνθος αμάραντο, το αίμα μου θα μένει.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ντίνος Χριστιανόπουλος / Ποιήματα (Ιανός, 2004)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Βαλτάσαρ
Post by: wings on 07 Jan, 2018, 20:13:42
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Βαλτάσαρ

[Ενότητα Ο αλλήθωρος (ποιήματα 1949-1970)]

Το χέρι που ερήμωσε την ξενοιασιά σου
γράφοντας μυστικά στον τοίχο επάνω
το κρυπτογράφημα της συμφοράς,
πόσες φορές κι εγώ δεν το αντίκρισα,
όχι σε τοίχο ή σε οθόνη αλλά στα μάτια
εκείνων που είναι επικίνδυνοι φεγγίτες
της ομορφιάς.
Μα δεν το εξήγησα ποτέ μου
ούτε επιδίωξα ποτέ να το εξηγήσω,
ίσως γιατί τα κοκαλιάρικα αυτά δάχτυλα
μου λένε πιο πολλά κι απ’ όσα γράφουν.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ντίνος Χριστιανόπουλος / Ποιήματα (Ιανός, 2004)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Κυκλάμινα και χαμομήλια
Post by: wings on 07 Jan, 2018, 20:18:28
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Κυκλάμινα και χαμομήλια

[Ενότητα Ο αλλήθωρος (ποιήματα 1949-1970)]

Μέσα σε θάμνους, κάτω από πουρνάρια
ανάμεσα σε πέτρες και σε βράχια,
φυτρώνουν τα κυκλάμινα· κανένα
πόδι ανθρώπινο ποτέ δεν τα πατάει,
κανένα χέρι δεν τα ξεριζώνει·
μένουν εκεί με τη σεμνή τους αξιοπρέπεια
μικρές κρυμμένες ομορφιές που σε ξαφνιάζουν.

Και μόνο του αγρού τα χαμομήλια,
που ξένοιαστα απλώνονται στον κάμπο,
λεύτερα στο αγέρι και το φως,
κάποιος τσομπάνης θα βρεθεί να τα πατήσει
ή κάποιο κάρο με τις ρόδες του τα λιώνει.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ντίνος Χριστιανόπουλος / Ποιήματα (Ιανός, 2004)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Εσύ που πάντα κάτι διασώζεις
Post by: wings on 07 Jan, 2018, 20:24:59
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Εσύ που πάντα κάτι διασώζεις

[Ενότητα Ο αλλήθωρος (ποιήματα 1949-1970)]

Σένα λατρεύω, ω αιωνιότητα,
που ξέρεις μυστικά να διακλαδίζεσαι
κυλώντας μες στης έξαψης τ’ αυλάκια,
κρυμμένη πίσω απ’ τα ινδάλματα του πάθους
και πάντα δείχνοντας στο τέλος μία πόρτα,
όταν πυκνώνουν τ’ αδιέξοδα της μοναξιάς.

Κι όταν η νύχτα συσσωρεύει ερεθισμούς
σαν προσανάμματα επάνω στο κορμί μου
κι αρκεί μονάχα ένα βλέμμα για να γίνει
παρευθύς παρανάλωμα η σάρκα,
είσαι εσύ που πάντα κάτι διασώζεις
μέσ’ απ’ τ’ αποκαΐδια της σεμνότητας.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ντίνος Χριστιανόπουλος / Ποιήματα (Ιανός, 2004)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Οι δράκοι
Post by: wings on 07 Jan, 2018, 20:43:55
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Οι δράκοι

[Ενότητα Ο αλλήθωρος (ποιήματα 1949-1970)]

Ω τρυφεροί εραστές, που αμέριμνοι οδεύετε
έξω απ’ τα προάστια, σ’ αισθηματικές ερημιές,
όπου η νύχτα συνάζει με στοργή τα ζευγαράκια της,
μακριά από τα μάτια των κακών ανθρώπων·

ω τρυφεροί εραστές, που ανύποπτοι γέρνετε
στις απαλές περιπτύξεις της αγαπημένης
κι ο κόσμος σάς φαίνεται εύκολος διαμέσου του έρωτα,
χωρίς ούτε μια στιγμή να σκεφτείτε τους στερημένους·

ω τρυφεροί εραστές, δυο βήματα πίσω απ’ την πλάτη σας
ελλοχεύει εκείνος που δεν γνώρισε ποτέ την τρυφερότητα,
καραδοκώντας τους ανυποψίαστους σπασμούς σας
να εγκαινιάσει κι απόψε την αποκτήνωσή του.

Ω τρυφεροί εραστές, μετά την πρωινή νεκροψία
ποιος θα βρεθεί να σας εξηγήσει τι άραγε θέλουν
κι επιτίθενται έτσι αποτρόπαια οι στερημένοι,
γιατί πληθαίνουν επικίνδυνα οι δράκοι;

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ντίνος Χριστιανόπουλος / Ποιήματα (Ιανός, 2004)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Κατατρεγμένοι
Post by: wings on 07 Jan, 2018, 20:51:03
https://www.youtube.com/watch?v=xuTIz5Em43Y

Ντίνος Χριστιανόπουλος & Μάνος Χατζιδάκις, Σαν τους αριστερούς (Κατατρεγμένοι)
(τραγούδι: Ανδρέας Καρακότας, πιάνο: Ντόρα Μπακοπούλου / δίσκος: Τα τραγούδια της αμαρτίας (1996))


Ντίνος Χριστιανόπουλος, Κατατρεγμένοι

[Ενότητα Ο αλλήθωρος (ποιήματα 1949-1970)]

Σαν τους αριστερούς σάς αγαπώ, αδέλφια μου·
κι αυτοί κι εμείς διαρκώς κατατρεγμένοι:
αυτοί για το ψωμί — εμείς για το κορμί,
αυτοί για λευτεριά — εμείς για έρωτα,
για μια ζωή δίχως φόβο και χλεύη.

Σαν τους αριστερούς σάς αγαπώ, αδέλφια μου,
παρόλο που κι αυτοί μας κατατρέχουν.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ντίνος Χριστιανόπουλος / Ποιήματα (Ιανός, 2004)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Θάλασσα
Post by: wings on 07 Jan, 2018, 20:55:11
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Θάλασσα

[Ενότητα Ο αλλήθωρος (ποιήματα 1949-1970)]

Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα:
μπαίνεις και δεν ξέρεις αν θα βγεις.

Πόσοι δεν έφαγαν τα νιάτα τους –
μοιραίες βουτιές, θανατερές καταδύσεις,
γράμπες, πηγάδια, βράχια αθέατα,
ρουφήχτρες, καρχαρίες, μέδουσες.

Αλίμονο αν κόψουμε τα μπάνια
μόνο και μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι.
Αλίμονο αν προδώσουμε τη θάλασσα
γιατί έχει τρόπους να μας καταπίνει.

Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα:
χίλιοι τη χαίρονται – ένας την πληρώνει.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ντίνος Χριστιανόπουλος / Ποιήματα (Ιανός, 2004)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Η αγκίδα
Post by: wings on 07 Jan, 2018, 21:01:24
https://www.youtube.com/watch?v=UdWKIAIlyZQ

Η δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη το 1963 στη Θεσσαλονίκη
Απόσπασμα από την εκπομπή του Στέλιου Κούλογλου «Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα» με τίτλο «Ένα τροχαίο ατύχημα»


Ντίνος Χριστιανόπουλος, Η αγκίδα

[Ενότητα Ο αλλήθωρος (ποιήματα 1949-1970)]

Το βράδυ που σκοτώσαν τον Λαμπράκη,
γυρνούσα από ένα ραντεβού.
«Τι έγινε;» ρώτησε κάποιος στο λεωφορείο.
Κανείς δεν ήξερε. Είδαμε χωροφύλακες
μα δε διακρίναμε τίποτε άλλο.

Πέρασαν τρία χρόνια. Ξανακύλησα
στην ίδια αδιαφορία για τα πολιτικά.
Όμως το βράδυ εκείνο με ενοχλεί
σα μια ανεπαίσθητη αγκίδα που δε βγαίνει:
άλλοι να πέφτουν χτυπημένοι για ιδανικά,
άλλοι να οργιάζουν με τα τρίκυκλα,
κι εγώ ανέμελος να τρέχω σε τσαΐρια.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ντίνος Χριστιανόπουλος / Ποιήματα (Ιανός, 2004)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Το σπίτι μας
Post by: wings on 07 Jan, 2018, 21:06:56
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Το σπίτι μας

[Ενότητα Ο αλλήθωρος (ποιήματα 1949-1970)]

Ας παίζει το τρανζιστοράκι, ας μεταδίδει
τη θεία λειτουργία ή παλιές οπερέτες
και τα παντζούρια ας μένουν πάντα ανοιχτά,
τα φώτα ας είναι όλα αναμμένα.

Ας δίνει μια επίφαση ειρήνης
το ταραγμένο σπίτι μας. Όταν γυρνώ απ’ τη δουλειά
κατάκοπος, ας μη τα βρίσκω όλα
κλειστά και θεοσκότεινα, κι η γριά στο ντιβάνι,
μόλις η πόρτα ανοίξει, ν’ αρχινάει τα βογγητά.

Όσο αντέχουμε ακόμα τα τραγούδια,
λιγότερο θανάσιμη γίνεται η μουγκαμάρα,
ο θάνατος, θαρρείς, μας τριγυρίζει πιο δειλά.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ντίνος Χριστιανόπουλος / Ποιήματα (Ιανός, 2004)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος: [ένα άγγιγμα μονάχα...]
Post by: wings on 17 Nov, 2018, 00:15:08
Ντίνος Χριστιανόπουλος: [ένα άγγιγμα μονάχα...]

ένα άγγιγμα μονάχα
δεν αρκεί

ένα κορμί μονάχα
πέφτει λίγο

θέλουμε πιο πολλά
θέλουμε χώμα

Από τα Μικρά ποιήματα (Ιανός, 2004) που αποτελούνται από την ποιητική συλλογή Το κορμί και το σαράκι (1964)
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος: Βαρδάρι 1977
Post by: wings on 01 Jan, 2019, 19:02:46
Ντίνος Χριστιανόπουλος: Βαρδάρι 1977

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Σα στολισμένο σαλονάκι το Βαρδάρι υποδέχεται κάθε βράδυ τα φαντάρια του, και σαν τις οικοδέσποινες οι αδερφές τα φιλεύουν κουνήματα και χαρτζιλίκια. Μοναχικοί τύποι περιφέρονται στα πέριξ, μέχρι που το παίρνουν απόφαση και βολεύονται κατά τα γνωστά. Από τις βόρειες και δυτικές συνοικίες τα λεωφορεία κατεβάζουν λογιώ λογιώ παίδαρους και μαγκάκια, μαθητές του καράτε, μουτζούρηδες και εργατοτεχνίτες, που σπουδάζουν σε νυχτερινές σχολές. Όλη τους η ψυχαγωγία: ποδοσφαιράκια και αυνανιστήρια. Το βραδινό τους: μια μπουγάτσα και γάλα. Στις κυριακάτικες κριτικές για το ποδόσφαιρο, το «μαλάκα» παίρνει και δίνει σε όλους τους τόνους. Καροτσάκια με λαθραίες κασέτες διαφημίζουν Αγγελόπουλο και Καζαντζίδη. ΥΠΑΡΧΩ διαβάζεις σε τρίκυκλα και μπλουζάκια. Από τα τέσσερα ύποπτα σινεμά, τα τρία πέρασαν ήδη στη λογοτεχνία και τώρα έχουν σειρά τα πατσατζίδικα. Τα μπαρ ξεφυτρώνουν σα μανιτάρια, κρατώντας όσο μπορούν την παράδοση του Βαρδάρι. Σέρβοι τουρίστες γδύνουν τα ετοιματζίδικα, και κιτρινόμαυρες φυλές απ’ την Ασία τρελαίνονται για τσόντες και πορνό.

Μέσα σ’ αυτή την τοιχογραφία, κάπου θα πάρει το μάτι σας και μένα, να στέκομαι σε μια άκρη ακίνητος, παίζοντας με το κομπολόι των παθών μου.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ύμνος στην μπότα
Post by: wings on 28 Jun, 2019, 18:32:51
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ύμνος στην μπότα

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Μπότες, κειμήλια των φετιχιστών,
μπότες, λατρεία των μαζοχιστών,
αυτοί που σας φορούν ξέρουν καλά τι οφείλει σ’ εσάς ο αντρισμός τους·
ακόμη κι ένα μαλακισμένο, άμα φοράει μπότες ομορφαίνει·
μονάχα οι ποιητές δεν πρέπει να φορούνε μπότες,
γιατί οι μπότες θέλουν ομορφιά, θέλουν δύναμη, θέλουν σκληράδα,
θέλουν να είναι αρσίζης αυτός που τις φοράει,
θέλουν την ηλικία των είκοσι με τριάντα,
θέλουν προπάντων όλους εμάς, που είτε νοερά (οι περισσότεροι) είτε και φανερά (μερικοί τολμηροί) σκύβουμε και λατρεύουμε αυτά τα βάρβαρα ινδάλματα μιας μυστικής θρησκείας των τσαλαπατημένων.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Βούρκωμα για το χάσιμο της γκαρσονιέρας μου
Post by: wings on 13 Jul, 2019, 20:09:35
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Βούρκωμα για το χάσιμο της γκαρσονιέρας μου

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Δεν είναι λίγο να ξενοικιάζεις την γκαρσονιέρα σου· να βλέπεις το ντιβάνι σου στο τρίκυκλο και να σκέφτεσαι πως τέλειωσε πια η συνεισφορά του στον έρωτα· να θυμάσαι πόσο σε είχε βοηθήσει αυτό το δωμάτιο οχτώ ολόκληρα χρόνια – και τώρα να σε περιμένουν και πάλι τα παραβαρδάρια, κι οι μήνες να κατρακυλούν όλο και με λιγότερες ελπίδες, οι ευκαιρίες να αραιώνουν απελπιστικά, οι νύχτες να μη διαθέτουν πια ούτε μια αρβύλα, κι εσύ να επιστρέφεις ξανά στην αθλιότητα του υπαίθριου έρωτα.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Τα παλιά καδράκια
Post by: wings on 13 Jul, 2019, 20:19:48
(https://2.bp.blogspot.com/-kBapeRiU1D4/WDnyiHPSo0I/AAAAAAAAEro/Iv6R-jqlcIoZrwZ4hMg3d_UZBIVn0785wCLcB/s400/Yannis%2BTsarouchis67.jpg)

Γιάννης Τσαρούχης, Ναύτης με  χειμερινή στολή  σε ροζ φόντο (1955)
Πηγή: Εικαστικά μονοπάτια (http://mysteliospaths.blogspot.com/2016/11/blog-post.html)


Ντίνος Χριστιανόπουλος, Τα παλιά καδράκια

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Επίσκεψη σε παλιό φίλο. Στο σαλόνι, μοντέρνοι και ακριβοί πίνακες. Σε μια ντουλάπα, πεταμένα, μερικά παλιά καδράκια: ένα τοπίο του Βαν Γκογκ, μια φιγούρα του Μοντιλιάνι και το υπέροχο «Κορίτσι του Μουλέν Ρουζ».

Ήμασταν φτωχαδάκια τότε, βολεύαμε τους τοίχους μας με φτηνά αντίγραφα, που τα κόβαμε από χρωματιστά ημερολόγια ή βιβλία και τα κολλούσαμε επάνω σε νοβοπάν. Αργότερα οι πιο πολλοί, όταν τα οικονόμησαν, φρόντισαν να απαλλαγούν μια ώρα αρχύτερα από αυτά.

Μόνο εγώ δεν εννοώ να αποχωριστώ τα καδράκια που αγάπησα απ’ τα νιάτα μου: τον «Εσταυρωμένο» του Γκρίνεβαλντ, δυο τρεις βυζαντινές ρεπροντουξιόν και τον ωραίο ναύτη του Τσαρούχη με τα χειμερινά.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ανθρωπάκι
Post by: wings on 26 Sep, 2019, 21:49:47
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ανθρωπάκι

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Το ξέρω πως με εκτιμάς, όμως στο περιοδικό σου συνεργασία δε μου ζήτησες· στην ανθολογία σου δε με συμπεριέλαβες· στις κριτικές σου και στις συνεντεύξεις σου δε με ανέφερες· σε κάποιον ξένο που σε ρώτησε για μένα, έκανες πως δεν με ήξερες. Αν όμως σου είχα γράψει κολακευτικά, τι διαφορετική που θα ήταν η στάση σου! Τότε και συνεργασία θα μου ζήταγες· και κριτική θα μου έγραφες· και στη συνέντευξή σου θα με ανάφερνες· και σ’ όποιον ξένο σε ρωτούσε, θα του μιλούσες με τα καλύτερα λόγια για μένα. Λοιπόν, για να τελειώνουμε, δε με νοιάζει τι γνώμη έχεις εσύ για μένα, αλλά τι γνώμη έχω εγώ για σένα – και την ξέρεις πολύ καλά, ανθρωπάκι!

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Το περσικό χαλί
Post by: wings on 26 Sep, 2019, 21:55:02
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Το περσικό χαλί

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Παλιός μαρξιστής και τώρα καθωσπρέπει κύριος, με σούπερ-λουξ διαμέρισμα, πίνακες, έργα τέχνης, ακόμα και με βιτρό στην τουαλέτα, αγόρασε, σε κάποιο πλειστηριασμό, ένα παλιό περσικό χαλί. Μα το χαλί αποδείχτηκε ψεύτικο, το γύρισε πίσω γυρεύοντας τα λεφτά του – κατέληξαν στα δικαστήρια.

Ήταν μια περιπέτεια που του κόστισε πολύ. Κατά τα άλλα, το έβρισκε φυσικό να γράφει μοντέρνα ποιήματα κατά της χούντας. Για το χαλί, βέβαια, ούτε κουβέντα. Στο κάτω κάτω τι τους ένοιαζε τους άλλους το τι μπορεί να πάθει ένας ιδεολόγος απ’ τους παπατζήδες;

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Γονυκλισία
Post by: wings on 26 Sep, 2019, 22:05:44
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Γονυκλισία

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Η ιστορία αρχίζει με μια φράση σου:
«Πέσε με τα μούτρα στη δουλειά.»

Γονατίζω μπροστά σου με θλίψη,
αγκαλιάζω τα πόδια σου τρυφερά,
βουτάω ολόκληρος στα σκέλια σου με λαχτάρα.
Εσύ στέκεις ακίνητος,
πιο όμορφος, όπως σε βλέπω από χαμηλά,
πιο ήρεμος που ο έρωτας γίνεται απ’ τη μέση και κάτω,
μια δύναμη απροσδιόριστη υποδαυλίζει τον αντρισμό σου.
Με κοιτάς από πάνω καλοδιάθετος,
με λύπη για την κατάντια μου,
με στοργή για το κουσούρι μου,
με φανερή ευχαρίστηση καθώς ξαλαφρώνεις –
σ’ ευχαριστώ που μου χάιδεψες τα μαλλιά.

(Ακόμη μια επικίνδυνη νύχτα
τελειώνει με κατάνυξη.
Ακόμη μια φωτιά
αντί να με κάψει, με ζέστανε.)

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Χούφταλο
Post by: wings on 26 Sep, 2019, 22:16:29
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Χούφταλο

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Έγινε χούφταλο κι ακόμα επιμένει να με κάνει κουμάντο: «Γιατί άργησες; Πού ήσουν τέτοια ώρα;» (γυρνώ στις δέκα, και το βρίσκει αργά). Μάτι επιτιμητικό, γεμάτο κακία, γυναίκα που συνήθισε για το παραμικρό να τιμωρεί το παιδί της. Και τώρα που μεγάλωσα, ακόμη τα ίδια. Να μη με δει καμιά βραδιά να επιστρέφω χαρούμενος – αμέσως αρχινάει το φαρμάκι: «Ως τώρα περίμενα τον πατέρα σου απ’ τις ταβέρνες, τώρα περιμένω εσένα απ’ τους δρόμους.» Κι όσο περνούν τα χρόνια και χάνει από πάνω μου τον έλεγχο, κοιτάει πώς να με εξουθενώνει καθημερινά με κλάματα και με αρρώστιες. Και πάντα η ίδια επωδός: «Σκύλε, εγώ πεθαίνω, κι εσύ γλεντάς!»

Θε μου, η μητρική στοργή πού βρήκε τόσο δηλητήριο; Κι η μάνα που έτρεμε μην πάθω τίποτε από μικρός, πώς τώρα το ’βαλε σκοπό να με ξεκάνει;

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Στο Καραμπουρνάκι
Post by: wings on 26 Sep, 2019, 22:35:05
https://www.youtube.com/watch?v=Qf9nVcuPnOg

Απόστολος Καλδάρας & Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, Ο παράνομος δρόμος (τραγούδι: Γιώτα Λύδια (1961))

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Στο Καραμπουρνάκι

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Με πήρε με τη νέα του μηχανή και πήγαμε βολτίτσα στο Καραμπουρνάκι. Σκοτάδι, εδώ κι εκεί σταματημένα γιωταχί, απέναντι η σεισμόπληχτη Θεσσαλονίκη. Παντού αγκάθια. Προχωρήσαμε σε κάτι χαλασμένα τσιμέντα. Εδώ, πριν λίγα χρόνια, ήταν το λαϊκό ξενυχτάδικο «Καλαμάκι». Ακόμα υπήρχε η στραπατσαρισμένη πίστα και το πάλκο για τα όργανα. Εδώ είχαν παίξει ο Τσιτσάνης και ο Μάρκος, εδώ είχα δει από τα σύρματα τη Γιώτα Λύδια να τραγουδάει την «Παρανομία».

Σκέφτηκα: «Μόνο ο έρωτας ξέρει να εκμεταλλεύεται τα χαλάσματα.» Και ξαπλώσαμε πάνω στο ζεστό τσιμέντο, εκεί που κάποτε είχαν ακουστεί τα πιο λυπητερά τραγούδια της αγάπης.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Φιλίες δυτικού τύπου
Post by: wings on 26 Sep, 2019, 23:06:29
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Φιλίες δυτικού τύπου

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Με θυμάσαι μονάχα όταν δεν έχεις τι άλλο να κάνεις. Κάθε λίγο εξαφανίζεσαι στο Λονδίνο για έρωτες, στη Χαλκιδική για ριλάξ, στην Αθήνα για παρέες στου Μπαράκου. Στα ενδιάμεσα θυμάσαι και μένα, πότε με κανένα τηλεφώνημα, πότε για λίγο φιλολογικό κουσκούς και πότε για καμιά πληροφορία. Όμως εγώ όσες φορές σε ήθελα, εσύ απουσίαζες· κάποια φορά που τηλεφώνησα, είχες αποσυνδέσει το τηλέφωνο· όταν σου γύρεψα να μου δανείσεις έναν δίσκο, φοβήθηκες μη σ’ τον χαλάσω. Στα τόσα χρόνια που είμαστε φίλοι, ποτέ δεν πήγαμε μαζί στα μπάνια ούτε στο σινεμά ούτε σε καμιά διάλεξη. Ήμουνα φίλος μονάχα όταν ερχόταν η σειρά μου· μετά, γυρνούσες το κουμπί κι έπαυα να υπάρχω για σένα.

Εάν αυτό για σένα είναι φιλία, τότε αυτό το ποίημα ας είναι η απάντησή μου.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Τα σκυλιά
Post by: wings on 26 Sep, 2019, 23:23:52
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Τα σκυλιά

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Αργά το βράδυ βλέπεις τα σκυλιά να περιφέρονται σαν άκακες συμμορίες. Εξουθενωμένα από ανθρώπους και αυτοκίνητα, άλλα μικρά, άλλα μεγάλα, και μερικά κουτσά, δεν έχουν πια κουράγιο ούτε να γαβγίσουν ούτε να δαγκάσουν. Καμιά φορά κανένα κάθεται να το χαϊδέψεις και σε κοιτάει μ’ ευγνωμοσύνη μες στα μάτια· όμως τα πιο πολλά στέκουν από μακριά, γεμάτα υποψία: ξέμαθαν πια να ξεχωρίζουν τους ανθρώπους.

Μαζί με τ’ άλλα είναι και μερικά σκυλιά από ράτσα, που κόστισαν κάποτε μια μικρή περιουσία· που δεν έτρωγαν παρά μόνο μπιφτέκι· που τα έλουζαν ωραίες κυρίες και ύστερα τα έβγαζαν για τον πρωινό τους περίπατο – και τώρα παρατημένα απ’ τ’ αφεντικά τους, Κύριος οίδε για ποιο λόγο, με το λουρί ακόμα στον λαιμό και με την απορία στα μάτια, τρέχουν κι αυτά μαζί με τα κοπρόσκυλα, έχοντας μάθει κιόλας στην απόγνωση και στις κακές συνήθειες του δρόμου.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Το καντήλι
Post by: wings on 26 Sep, 2019, 23:29:56
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Το καντήλι

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Παλιό, ακατοίκητο αρχοντικό, με κήπο στο βάθος, και στην άκρη του κήπου ένα εκκλησάκι. Μια τρελή, που ζούσε εκεί μέσα ολομόναχη, άναβε κάθε βράδυ το καντήλι. Το έβλεπα, από μια χαραμάδα στο πορτάκι του κήπου, να λαμπυρίζει μέσ’ από τις φυλλωσιές, και γαλήνευε η ψυχή μου. Η διάθεσή μου ήταν σχεδόν πάντα χαλασμένη, καθώς τα βράδια επέστρεφα στο σπίτι γυρνώντας από το ερωτικό μου δωμάτιο. Δεν ξέρω πώς, αυτό το καντήλι είχε γίνει η πιο κρυφή παρηγοριά μου. Και καταλάβαινα γιατί χιλιάδες άνθρωποι σ’ όλο τον κόσμο ακόμη εξακολουθούν ν’ ανάβουν το καντήλι τους.

Ένα βράδυ, το βρήκα σβηστό. Κάτι είχε πάθει, φαίνεται, η τρελή. Λίγο αργότερα έχασα κι εγώ το ερωτικό μου δωμάτιο κι έπαψα πια να περνάω από κείνο τον δρόμο. Κανένα καντήλι δεν παρηγόρησε από τότε τη ζωή μου.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Νεκρή πιάτσα
Post by: wings on 26 Sep, 2019, 23:36:49
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Νεκρή πιάτσα

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Συνηθισμένοι από χρόνια να βολεύουμε τη φτώχεια μας στα πεζοδρόμια, δεν καταλάβαμε για πότε νεκρώθηκαν οι πιάτσες· πού εξαφανίστηκαν οι άνθρωποι που μας τριγύριζαν· τι έγιναν ακόμα και οι αδερφές που μας κουτσομπόλευαν. Και όμως, όλα άλλαξαν μέσα σε λίγα χρόνια. Οι καφετέριες αχρήστεψαν τα πάρκα. Η τηλεόραση άδειασε τους σινεμάδες. Τα θηλυκά έγιναν πέντε στον παρά. Τα τεκνά, ματσωμένα. Τα φαντάρια, σπιτωμένα. Η ρόδα, ο μπερντές και το μαλλί μάς έβγαλαν νοκ άουτ.

Καλώς ή κακώς, δε μπορέσαμε να προσαρμοστούμε στη νέα κατάσταση. Μείναμε ισόβιοι φτωχομπινέδες, τα τελευταία σκουλήκια ενός βούρκου που κοντεύει να ξεραθεί, οι τελευταίοι μιας πιάτσας που την εξόντωσε η ευμάρεια.

Θε μου, συχώρα με, μεγάλο λόγο θα πω: Μόνο μια νέα καταστροφή θα μας χορτάσει και πάλι, μόνο μια νέα αναστάτωση θα ζωντανέψει τις νεκρές πιάτσες.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Τα φανταρίστικα
Post by: wings on 27 Sep, 2019, 18:40:00
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Τα φανταρίστικα

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Ένα ωραίο πράγμα υπήρχε σ’ αυτό τον κόσμο: η φανταρίστικη στολή – κι αυτή σιγά σιγά τη χάλασαν. Πρώτα καταργήσαν τη ζωστήρα, μετά έβγαλαν τα μπατζάκια έξω απ’ τις αρβύλες, στο τέλος τις αντικατάστησαν με κάτι κοντά ψευτομποτάκια. Μαζί τους χάθηκε κι ο αέρας ενός αντρισμού που τον έθρεφε η αγριάδα του πολέμου και η βαρβατίλα της στρατώνας. Άλλωστε, πρώτα χάλασαν οι άνθρωποι και μετά οι στολές. Αυτά τα παιδάρια με το χακί κουστουμάκι και το ανυποψίαστο δίκοχο, τι σχέση έχουνε με τους μουστακαλήδες του ’49; Οι παλιοί εσατζήδες, με τις άγριες φάτσες, έμειναν μόνο στις ζωγραφιές του Τσαρούχη. Κι η Εγνατία, που άλλοτε μερακλωνόταν κάθε σούρουπο με τους φαντάρους της, ανακαλύπτει τώρα με θλίψη τις αρβύλες σε πόδια κουλτουριάρηδων.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Το κασελάκι
Post by: wings on 27 Sep, 2019, 18:47:24
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Το κασελάκι

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

«Ένας λούστρος στο Βαρδάρι πουλάει το κασελάκι του. Δεν είναι βέβαια πολύ παλιό, είναι όμως αρκετά ωραίο: με τα μπρούτζινά του, με τις μπογιές του. Τι λες, να το πάρω;» με ρώτησε ένας φίλος που κυνηγούσε αντίκες.

Ξαφνικά στον νου μου ήρθε μια εικόνα: Ένας φαντάρος στέκεται όρθιος με το ’να πόδι επάνω στο κασελάκι, ενώ ο λούστρος, σκυμμένος εμπρός του, του γυαλίζει τις αρβύλες. Από μακριά μοιάζουν σαν ένα σύμπλεγμα· σαν κάποιος να προσκυνάει τον αφέντη του ή τον αγαπημένο του.

Θεέ μου, σκέφτηκα, πόσες αρβύλες άραγε δε λειτουργήθηκαν σ’ αυτή την άγια τράπεζα και πόσα πόδια δε λατρεύτηκαν πάνω σ’ αυτό το κασελάκι.

«Δε θέλει ρώτημα», είπα στον φίλο μου· «και βέβαια να το πάρεις, και να το έχεις μαζί με τις βυζαντινές εικόνες.»

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Η αποδυνάμωση του αντρισμού
Post by: wings on 27 Sep, 2019, 18:54:53
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Η αποδυνάμωση του αντρισμού

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Δεν είναι μόνο οι ντομάτες που έχασαν την ντοματίλα τους, ούτε τα τριαντάφυλλα που έχασαν την ευωδιά τους. Είναι προπάντων τα αρσενικά που έχασαν τον αντρισμό τους. Όσο κι αν ψάχνω, δε βρίσκω πια νταβραντισμένους· μόνο αντράκια, ανίκανα για έρωτα και βιασμό. Κι οι άντρες οι αληθινοί, που ούτε γι’ αστείο δε σε άφηναν να τους αγγίξεις από πίσω, αυτούς, θαρρείς, άνοιξε η γη και τους κατάπιε. Εδώ και είκοσι χρόνια, τίποτε άλλο δεν ακούς εκτός από «μαλάκα» και «ανώμαλε». Τόσο πολύ θεριέψανε αυτές οι λέξεις, που μες στα δάση τους φωλιάζουνε χιλιάδες φλώροι.

Κάποτε με απέλπιζε η κατάντια μου· τώρα με απελπίζει η κατάντια των αρσενικών. Με πιάνει φρίκη όταν σκέφτομαι πως η ανικανότητα προχώρησε παντού: στον στρατό, στις λαϊκές συνοικίες, ακόμα και στα χωριά. Αυτό λοιπόν ήταν το τίμημα της τόσης ελευθερίας;

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Τα ονόματα
Post by: wings on 27 Sep, 2019, 19:05:25
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Τα ονόματα

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Το ’50 το λέγαν μινέτο. Ήταν μια λέξη που έφερνε στον νου παραλυσίες ευρωπαϊκού τύπου. Η ηθική μου φρικιούσε και μόνο στο άκουσμά της. Οι παθητικοί το απέφευγαν γιατί το βρίσκαν λίγο κι εξευτελιστικό· οι ενεργητικοί το αποστρέφονταν γιατί υπέσκαπτε τον αντρισμό τους. Κυριαρχούσε ακόμη ο βιασμός.

Το ’60 το λέγαν τσιμπούκι – μια παραπειστική επιστροφή σε οθωμανικές ακολασίες. Οι αδερφές άρχισαν να το δέχονται σαν ένα νόστιμο μεζελίκι, και τα τεκνά ένιωθαν πολύ πιο άντρες όταν κανείς γονάτιζε μπροστά τους. Το χάλασμα είχε αρχίσει, μόνο που δε φαινόταν ακόμα.

Το ’70 το λέγαν πίπα. Αν το τσιμπούκι γινόταν απ’ το περίσσευμα, η πίπα πλέον βόλευε το υστέρημα. Χάθηκαν οι κολομπαράδες, χιλιάδες μπάμιες μπέρδεψαν με το αλληλογλείψιμο τους ρόλους.

Ποιος ξέρει τι θ’ ακούσουμε ακόμα, τι νέα ονόματα θα υποδυθεί η αναπηρία.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Οι φτωχοί
Post by: wings on 27 Sep, 2019, 19:11:09
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Οι φτωχοί

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Όταν πέθανε η μητέρα μου, είπα να μοιράσω τα λίγα ρούχα της στους φτωχούς. Ρώτησα μια γειτόνισσα μήπως ήξερε καμιά φτωχιά γριούλα· μου απάντησε πως δεν υπήρχαν πια φτωχοί. Τα ίδια μου είπε και μια κυρία που κρατούσε το ταμείο των πτωχών στην ενορία μας: «Κανείς πια δε φοράει παλιά ρούχα. Μπλουζάκια ολοκαίνουρια τα βλέπεις στα σκουπίδια.»

Είδα κι απόειδα, αποφάσισα να τα κρατήσω. Δε θα μου έπιαναν τόπο, χώρια που κάθε ρουχαλάκι θα μου θύμιζε και μια εποχή. Άλλωστε, μπορεί και πάλι να ’ρχονταν δύσκολοι καιροί, τότε που ανοίγεις με απόγνωση παλιά μπαούλα κι ανακαλύπτεις ξεχασμένα στον πάτο τους ένα σωρό χρήσιμα πράγματα, και δοξάζεις τον πανάγαθο που δεν τα είχες πετάξει.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ο περίπατος
Post by: wings on 27 Sep, 2019, 19:16:24
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ο περίπατος

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Ένα άσπρο ημιφορτηγάκι σταμάτησε μπροστά στην πόρτα. «Ξεχάσατε το μαξιλάρι και τις παντόφλες της μητέρας σας», μου είπε ένα γεροντάκι που κατέβηκε από μπροστά. Μου άνοιξε την κλειστή καρότσα και είδα μέσα τη μητέρα μου, συγυρισμένη στο κιβούρι της και σκυθρωπή. «Μην παραξενεύεστε», συνέχισε το γεροντάκι. «Άμα κανείς πεθάνει στην κλινική, τον κουβαλάμε μ’ αυτό, για να μη βλέπουν οι άρρωστοι τη νεκροφόρα κι αγριεύονται.» Της βάλαμε το μαξιλάρι και τις παντόφλες. «Θέλω μια χάρη», του είπα· «πριν να την πάτε στο νεκροταφείο, κάντε της μια γυροβολιά με το αμάξι. Θα το χαρεί πολύ η ψυχή της.»

Όταν το απόγευμα την κατεβάζαμε στον τάφο, ένα χαμόγελο άνθιζε στο πρόσωπό της.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Κορδονάκια και λαστιχάκια
Post by: wings on 06 Jan, 2020, 23:25:50
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Κορδονάκια και λαστιχάκια

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Ένα σωρό κορδονάκια ομόρφαιναν κάποτε τη στρατιωτική στολή: το κορδονάκι του μπερέ, το κορδονάκι του τζάκετ. Όμως εμένα με τραβούσαν πιο πολύ τα κορδόνια στις αρβύλες·  από αυτά αρχίναγε η λατρεία. Τους θυμάμαι πώς κάθονταν στην καρέκλα και σκύβαν μ’ αναστεναγμό για να τα λύσουν. «Βγάλε μου τα αρβυλάκια», μου έλεγε ο Νίκος, κι εγώ χυνόμουν αμέσως στα πόδια του· έλυνα τα μουλιασμένα κορδόνια, που τα ’χε πάντα δεμένα σταυρωτά, μπολίκαινα τη γλώσσα, ακουμπούσα την αρβύλα στο στήθος μου και την τράβαγα με δύναμη προς τα έξω. Μετά τις κάλτσες έρχονταν τα λαστιχάκια, που οι φαντάροι δεν τα αποχωρίζονται ούτε στον ύπνο τους ούτε στον έρωτα, ούτε ακόμη κι όταν έβαζαν πολιτικά. Μ’ αυτά κρατιούνταν τεντωμένα τα μπατζάκια, σα δυο μπουριά, κρύβοντας τον μισό ή και ολόκληρο τον λαιμό της αρβύλας. Όσο πιο πολύ τον κρύβαν, τόσο πιο κομψοί νομίζονταν. Ιδίως οι λοκατζήδες, επί χούντας, ήταν ασυναγώνιστοι σε κάτι τέτοια.

Τώρα πάνε αυτά. Κανένα κορδονάκι πια δε δένει την ψυχή μας στα πόδια τους, κανένα λαστιχάκι δε μελανιάζει τις φλέβες τους. Χωρίς αυτά έγινε πιο φτωχό το σώμα τους και η στολή τους έχασε τον πιο κρυφό ερωτισμό της

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Αίσθημα
Post by: wings on 20 Aug, 2020, 00:21:37
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Αίσθημα

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Μ’ αυτά και μ’ αυτά κύλησε η ζωή μου. Το ένα αίσθημα διαδέχονταν το άλλο, καινούριες απογοητεύσεις στοιβάζονταν επάνω σε παλιούς σπαραγμούς, άντρες με μαύρα μουστάκια αναζωπύρωναν κάθε λίγο την καταστροφή μου. Κι εγώ που η τόση πείρα δε με βοήθησε ποτέ μου, τον άνθρωπο που μου ’βαζε φωτιά τον πέρναγα για πυροσβέστη.

Και τώρα που έλεγα πως γλίτωσα απ’ την επικίνδυνη ηλικία, ήρθε ένα νέο αίσθημα και με σμπαράλιασε για τα καλά. Πάλι ένα μαύρο μουστάκι με χορεύει στο ταψί.

Όμως μ’ αυτά και μ’ αυτά δε στέγνωσε ποτέ η ψυχή μου. Πάντα ένα αίσθημα ανανεώνει τα αισθήματά μου εφοδιάζοντας τη λάσπη μου με υγρασία, και πάντα ένα κάθαρμα με φέρνει στην κάθαρση, χωρίς να ξέρει τι καλό μου κάνει.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Η φωτογραφία
Post by: wings on 20 Aug, 2020, 22:05:10
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Η φωτογραφία

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Βλέπω και ξαναβλέπω τη φωτογραφία σου. Καθισμένος στο κρεβάτι, λίγο πριν ξεντυθείς, με το ’να πόδι επάνω στο άλλο, κοιτάς κατάματα με βλέμμα σκοτεινό, σα να με διατάζεις «σκύψε», ενώ η κουλτουριάρικη αρβύλα σου, σε πρώτο πλάνο, είναι σα να μου λέει «θ’ αρχίσεις πρώτα από μένα».

Το ξέρω, δεν έχω τίποτε να περιμένω από σένα, γιατί ποτέ σου δε θα πάρεις σοβαρά τον παιδεμό μου. Μόνο η φωτογραφία σου, που με καταλαβαίνει, είναι σα να μου λέει μυστικά: «Μη χολοσκάς με την τζαναμπετιά του. Ό,τι σου αρνήθηκε εκείνος, θα σ’ το χαρίσω εγώ, και με το παραπάνω.»

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Στο νεκροταφείο
Post by: wings on 20 Aug, 2020, 22:17:14
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Στο νεκροταφείο

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Ήμουν σκυμμένος πάνω από τον τάφο της μητέρας μου, τακτοποιώντας τα λουλούδια που της πήγα, όταν κατάλαβα πως κάποιος είχε έρθει και στεκόταν από πίσω μου. Γύρισα κι είδα μια αδερφή, από αυτές που συναντούσα χρόνια στο Βαρδάρι. «Έχετε εδώ τη μητέρα σας;» με ρώτησε ευγενικά. Βαμμένα μαλλιά, γυναικωτά φερσίματα, η γνωστή θηλυπρεπής φωνή. «Βλέπω, την περιποιείστε πολύ», συνέχισε· «όμως δε νομίζετε πως αυτές οι μάνες μάς κατέστρεψαν; Αν σήμερα σερνόμαστε στο Βαρδάρι, αυτές δεν είναι η αιτία;» «Δεν έχει νόημα να ψάχνουμε για ευθύνες επάνω σ’ έναν τάφο», είπα με δυσφορία· «πάντως να ξέρετε ένα πράγμα: Αυτοί που δε λατρεύουνε τους πεθαμένους τους, δεν έχουνε αγάπη ούτε για τους ζωντανούς. Ίσως αυτό να οδήγησε τους πιο πολλούς μας στο Βαρδάρι – όχι η μάνα μας.»

Όταν απομακρύνθηκε, το μικρό νεκροταφείο ξαναβρήκε τη γαλήνη του. Σκυφτές γυναικούλες, εδώ κι εκεί, άναβαν με ευλάβεια τα καντήλια.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ακούγοντας μια κασέτα με ιταλικά πολιτικά τραγούδια
Post by: wings on 20 Aug, 2020, 22:55:20
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ακούγοντας μια κασέτα με ιταλικά πολιτικά τραγούδια

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Η λέξη amore έγινε τώρα libertà – κατά τα άλλα, οι ίδιες λαϊκές μελωδίες, οι ίδιοι παραδοσιακοί ρυθμοί.

Δε λέω, κι ο έρωτας ήταν σκλαβιά, μια ουτοπία η felicità, μας κυβερνούσαν οι ωραίοι και οι σκληροί. Μα τώρα όλα είναι ελεύθερα, μπορείς να διαλέξεις ό,τι σκουπίδι θέλεις. Αντί να ματώνεις με τ’ αγκάθια του τριαντάφυλλου, βολεύεσαι με τις τσουκνίδες.

Κι αυτά τα υπέροχα δημοτικά τραγούδια, που τους αλλάξαν τα παλιά τους λόγια και τα γέμισαν με φτηνή επανάσταση, μοιάζουν με σπίτια που λέρωσαν απέξω με συνθήματα, μα μέσα τους κρατούνε ακόμα όλη τη λαϊκή τους ζεστασιά.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Το κοριτσάκι με την ανθοδέσμη
Post by: wings on 20 Aug, 2020, 23:05:06
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Το κοριτσάκι με την ανθοδέσμη

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Βράδυ. Από το σπίτι που κατέλαβαν οι Γύφτοι, βγαίνει ένας άντρας μελαψός, κρατώντας απ’ το χέρι ένα κοριτσάκι, Η μικρή, γύρω στα τέσσερα, καλοντυμένη, βαστάει μια ανθοδέσμη τυλιγμένη με χρυσόχαρτο. Πηγαίνουν στο μπαράκι της γωνίας, το κοριτσάκι μπαίνει μέσα μόνο του, ο πατέρας περιμένει απέξω καπνίζοντας· σε λίγο βγαίνει η μικρή χωρίς την ανθοδέσμη, εκείνος της παίρνει τα λεφτά, ξαναγυρίζουν στο σπίτι, ξαναβγαίνουν με άλλα λουλούδια, πηγαίνουν στο παραδιπλανό μπαρ – κι αυτή η δουλειά συνεχίζεται όλη τη νύχτα.

Στέκω σε μια γωνιά και τους παρατηρώ. Μετά βρίσκω μια γνωστή μου αδερφή και της τα λέω. «Πάλι καλά», μου λέει εκείνη, «υπάρχουν και χειρότερα: θα μπορούσαν να το ’χαν ακρωτηριάσει ή να ’χαν τσουρουφλίσει το μουράκι του, για να το κάνουνε ανάπηρο, και να τους φέρνει λεφτά. Σάμπως και μας, τα ίδια δεν μας κάνουνε τα τσόλια; Άλλοι μας τα ξαφρίζουν σαν κι αυτόν τον Γύφτο, γλυκά και με το μαλακό, κι άλλοι μας σπάνουνε στο ξύλο για να μας τα πάρουν. Και να σου πω, μια και δε γίνεται να αποφύγουμε την εκμετάλλευση, πολύ θα το ’θελα να ήμουν σαν κι αυτό το κοριτσάκι.»

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Σε ένα λαϊκό φίλο
Post by: wings on 20 Aug, 2020, 23:10:29
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Σε ένα λαϊκό φίλο

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Μη βάζεις, σε παρακαλώ, αρώματα.
Μου αρέσει η μυρωδιά του κορμιού σου.
Πιο όμορφο άρωμα απ’ τον ιδρώτα σου δεν έχει.
Θέλω να γεύομαι την αρμύρα του στήθους σου,
να ρουφώ τη μοσκοβολιά της μασχάλης σου,
να μουσκεύω στην υγρασία των σκελιών σου.

Μη βάζεις, σε παρακαλώ, αρώματα.
Γιατί βιάζεσαι να ξεχάσεις το χωριό και το μηχανουργείο;
Τι τα θέλεις εσύ τα μοσχοσάπουνα;
Θα σου χαλάσουν ύπουλα τον αντρισμό σου.

Μη βάζεις, σε παρακαλώ, αρώματα.
Μέσα σε χίλιους φλώρους είδα κι έπαθα να βρω έναν άντρα.
Μείνε λοιπόν αυτό που είσαι:
ένα αχάλαστο λαϊκό παιδί.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ο θάνατος της γειτονιάς
Post by: wings on 20 Aug, 2020, 23:26:44
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ο θάνατος της γειτονιάς

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Το βράδυ, με περίμενε στην πόρτα ο γιος της απέναντι γειτόνισσας. «Απόψε συχωρέθηκε η μάνα μου», μου είπε βουρκωμένα. Για λίγο μείναμε σιωπηλοί, καμιά κουβέντα δε σήκωνε η ώρα. «Είπα να ειδοποιήσω τους γειτόνους μας για την κηδεία, μα εκτός από την κυρα-Δέσποινα κι εσάς, δεν έμεινε κανείς από τους παλιούς. Η μάνα μου, που ξεπροβόδισε όλες τις γειτόνισσες, θα φύγει τώρα ολομόναχη».

«Μαζί της πέθανε κι η γειτονιά μας», σκέφτηκα μ’ ένα σφίξιμο στην καρδιά.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Των ωνίων
Post by: wings on 04 Sep, 2020, 23:36:28
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Των ωνίων

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

«Τόσο στρατό που είδα στη Θεσσαλονίκη, δεν τον συνάντησα ούτε στην Αλσατία και τη Λωρραίνη», μου είπε το ’52 ένας Καναδός που είχε γυρίσει όλο τον κόσμο. Θυμήθηκα τα λόγια του σήμερα το πρωί βλέποντας ένα τζέιμς στη Βενιζέλου και δυο φαντάρους με στολή αγγαρείας να κουβαλάνε ζαρζαβατικά: είχα να δω φαντάρο δυο βδομάδες.

«Πάλι καλά που υπάρχει κι η αγορά», σκέφτηκα. «Αλλιώς, θα έπρεπε να περιμέναμε τις εθνικές παρελάσεις, τον Επιτάφιο με τους λοκατζήδες στην Αγια-Σοφιά και τα απογεύματα της Κυριακής στον Λευκό Πύργο, με την υποστολή της γαλανόλευκης».

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Βαρδάρι: Ιλίου πέρσις
Post by: wings on 04 Sep, 2020, 23:44:21
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Βαρδάρι: Ιλίου πέρσις

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Χρόνια στημένος έξω από το «Ίλιον»,
μαζί με άλλους ομοιοπαθείς, διόλου
απίθανο που άρχισα να νιώθω ετούτο
το άθλιο σινεμά σαν την πρωτεύουσα
της Τροίας, και το επικίνδυνο Βαρδάρι
σαν το στρατόπεδο των Αχαιών. Λουμπίνες
καραδοκούσαν κάθε βράδυ, σαν τους Τρώες,
να καταφθάσουν οι Αχαιοί, οι χακιφόροι,
καραδοκούσα και εγώ, σαν άλλος Έκτωρ,
τον Αχιλλέα να φανεί και να μ’ αδράξει,
σε σκοτεινή γωνιά του κάστρου να με σύρει
κι αντί για έρωτα, ν’ αρχίσει τις κλοτσιές.

Δε φανταζόμουν τι ερήμωση θα ’ρχόταν
μέσα σε λίγα χρόνια. Κι όμως, σαν την Τροία,
ρήμαξε το Βαρδάρι μας. Τώρα κανένας
δεν δέρνει ούτε σκυλεύει. Φώτα και τουρίστες.
Μόνο τα γκρεμισμένα κάστρα έμειναν,
πάθη μιας άλλης εποχής για να θυμίζουν –
κι εγώ να περιφέρομαι, νυχτόβιος,
με αρχαϊκούς συνειρμούς φυτοζωώντας.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Μνήμη Πολυτεχνείου
Post by: wings on 04 Sep, 2020, 23:51:33
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Μνήμη Πολυτεχνείου

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Το πάρκο του Νοέμβρη με τα πεσμένα φύλλα και οι φοιτητικές πορείες με τα ξεθυμασμένα συνθήματα μου φέρανε στον νου τον λοκατζή τον Γιάννη. Ήταν οι μέρες με τα γεγονότα∙ τον είχα χάσει. Όταν τον ξαναβρήκα, «Ήμασταν στην Αθήνα», μου είπε∙ «μας πήγαν στο Πολυτεχνείο και τα κάναμε γυαλιά-καρφιά. Δυο μέρες σπάναμε, τίποτα όρθιο δεν αφήσαμε – κατάλαβες: δήθεν οι φοιτητές». «Καλά, εσείς δε δείρατε, δεν μπαγλαρώσατε;» ρώτησα ταραγμένος. «Όχι, αυτά τα κάναν άλλοι, από πριν». Έφυγε ένα βάρος από πάνω μου: άσκημο πράμα να ’χεις φίλους πραιτοριανούς, να αγκαλιάζεις πόδια που κλοτσούσαν θύματα πριν από λίγο.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Αλήτης 1986
Post by: wings on 04 Sep, 2020, 23:57:31
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Αλήτης 1986

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Κάποτε, όταν πήγαινες μ’ έναν αλήτη, μπορούσε βέβαια να σου κολλήσει ψείρες, μπορούσε όμως και να σου έδινε και την καρδιά του. Σήμερα δεν υπάρχουν πια αλήτες∙ βρίσκεις μονάχα κάτι διφορούμενα αντράκια, μ’ ένα σκουλαρικάκι στο αυτί, που άμα δουν πως τα κοιτάζεις, σε πλησιάζουν και ρωτούν με θράσος: «Μάστορα, θα πέσει τίποτα;»

Μια νύχτα στο Τζερέμπολο, είδα μια φάτσα τόσο μόρτικια –κάτι σαν κουτσαβάκι του Ψυρρή κι αλάνι του Κουλέ-Καφέ– που είπα μέσα μου: «Αυτός, τουλάχιστον, σίγουρα είναι αχάλαστος». Μα πριν προλάβω να το πω, με πλησιάζει και μου λέει στα ίσια: «Μεγάλε, είμαι από πίσω απαρηγόρητος. Μπορείς να βοηθήσεις την κατάσταση;»

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Στην ταβέρνα
Post by: wings on 05 Sep, 2020, 00:44:03
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Στην ταβέρνα

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Με την άκρη του ματιού μου παρακολουθώ έναν νεαρό στην απέναντι παρέα. Ωραίο λαϊκό παιδί, ζώνη με ασημόκαρφα, μπότες με σπιρούνια. Σε μια στιγμή, βάζει το ένα πόδι επάνω στ’ άλλο, παίρνει ένα χαρτομάντιλο κι αρχίζει να σκουπίζει απ’ τις μπότες του τις σκόνες. Πώς άντεξα, Θεέ μου, και δε χύμηξα να του τις καθαρίσω με το γλώσσα μου! Όμως κρατήθηκα: το ποίημα είχε αρχίσει κιόλας να σκιρτάει μέσα μου.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Τα πάθη τα σεπτά
Post by: wings on 05 Sep, 2020, 00:48:26
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Τα πάθη τα σεπτά

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Μεγάλη Πέμπτη. Πάλι ο Χριστός θα πλύνει τα πόδια των δώδεκα, και πάλι ο Πέτρος θα του πει «Κύριε, όχι μόνο τα πόδια μου αλλά και όλο μου το σώμα». Δώδεκα αγάπες είχα κι εγώ στη ζωή μου, μα κανενός δεν αξιώθηκα να πλύνω τα πόδια. Κανένας Πέτρος δε βρέθηκε για μένα.

Ακούω το ευαγγέλιο του μυστικού Σου δείπνου, και ξαφνικά φωτίζομαι: χίλιες φορές καλύτερα που δεν αξιώθηκα. Σκηνές υπέρτατης θυσίας και ταπείνωσης, ας μην τις μαγαρίζει η καύλα μου με απομιμήσεις.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Αποταμιεύσεις
Post by: wings on 05 Sep, 2020, 00:53:12
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Αποταμιεύσεις

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Ο Θανάσης βάζει λεφτά στο ταμιευτήριο, έχει κιόλας στην μπάντα τριακόσιες χιλιάδες δραχμές. Του λέω πως ο τιμάριθμος τρέχει με 18%, ο τόκος είναι 13%, άρα τον κλέβουν 5%. Ο Θανάσης δε σκαμπάζει από τέτοια, μ’ ακούει καπνίζοντας το τσιγάρο του και χαίρεται που έχει λίγα χρήματα για ώρα ανάγκης.

Κι εγώ καταθέτω στους φίλους μου την αγάπη μου. Κι όμως, γιατί το κορμί μου εισπράττει λιγότερα απ’ όσα καταθέτει η ψυχή μου; Κι ο τόκος της λατρείας μου ποιο έλλειμμά μου να πρωτοκαλύψει; Πέφτω απ’ τα σύννεφα όταν χρειαστώ λίγη στοργή: η τρυφερότητα που είχα καταθέσει έχει από καιρό εξανεμιστεί.

Θανάση, εσένα σε κλέβει το κράτος, εμένα ποιος;

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Γάτα
Post by: wings on 05 Sep, 2020, 20:30:22
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Γάτα

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Μια γάτα έρχεται απ’ την πόρτα της βεράντας και τρίβεται στα πόδια μου να την ταΐσω. Αρπάζει το κρέας που της ρίχνω, μα όταν σκύψω για να την χαϊδέψω, τραβιέται πίσω και μου βγάζει νύχια. Παράξενο∙ τα πόδια μου τα εμπιστεύεται, μόνο τα χέρια μου φοβάται. Μα ίσως να ’ναι σοφή: από τα πόδια, το πολύ να φάει κλοτσιά, ενώ τα χέρια μπορεί και να την πνίξουν. Άγρια γάτα τάχα δεν ξέρει από χάδια, ή μήπως ξέρει και γι’ αυτό τραβιέται;

Κι εγώ λάτρεψα πόδια, κι έφαγα κλοτσιές∙ χάιδεψα χέρια, κι έφαγα ξύλο. Μα τη σοφία της γάτας δεν μπόρεσα ακόμα να την καταλάβω.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος: Στολή, μουστάκι, μπότες
Post by: wings on 05 Sep, 2020, 20:37:04
Ντίνος Χριστιανόπουλος: Στολή, μουστάκι, μπότες

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Ένας ωραίος πυροσβέστης βγήκε από κάποιο ζαχαροπλαστείο, μ’ ένα κουτί γλυκά στο χέρι. «Πάλι τουλούμπες, Μάνθο;» τον πείραξε ένας συνάδελφός του. «Μα τι τουλουμπατζήδες είμαστε;» το έριξε στο καλαμπούρι εκείνος. Στάθηκαν και τα λέγανε, πριν μπούνε στον υποσταθμό. Τους κοίταξα λιμάρικα: στολή, μουστάκι, μπότες – κι αμέσως τα ξερόκλαδά μου άρπαξαν φωτιά.

(Όταν αργότερα συνήλθα, δεν μπόρεσα να μη σκεφτώ με κάποια θλίψη πως οι άντρες που άλλοτε περιφρονούσαν τα γλυκά τώρα το έριξαν κι αυτοί στα μπινελίκια.)

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Λαδάδικα
Post by: wings on 05 Sep, 2020, 20:39:46
https://www.youtube.com/watch?v=-5E5PIzx4mo

Μάριος Τόκας & Φίλιππος Γράψας, Τα Λαδάδικα
(τραγούδι: Δημήτρης Μητροπάνος / δίσκος: Παρέα μ’ έναν ήλιο (1994))


Ντίνος Χριστιανόπουλος, Λαδάδικα

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

«Αν δε λαδώσεις στα Λαδάδικα, δε βρίσκεις έρωτα.» Τριάντα χρόνια λάδωνα, και έρωτα δεν έβρισκα. Κι εκεί που απελπίστηκα και έλεγα να σπάσω, τρακέρνω μια ανεπανάληπτη αγάπη, που δε μου ζήτησε ποτέ να λαδωθεί.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Οι κλειστοί κάδοι
Post by: wings on 05 Sep, 2020, 20:45:40
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Οι κλειστοί κάδοι

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Μια κοκαλιάρα σκύλα, με κρεμασμένα μαστάρια, τριγυρίζει έναν κάδο με σκουπίδια. Οσφραίνεται τα αποφάγια που ’ναι μέσα, μα το καπάκι δεν ανοίγει με τίποτα. Φεύγει θλιμμένη για την παρακάτω γειτονιά. Δεν ξέρει πως παντού οι κάδοι είναι άσπλαχνοι, σαν τους χορτάτους που δε νοιάζονται για τους νηστικούς. Κι όμως, πριν λίγα χρόνια ακόμα, τα πεζοδρόμια ήταν γεμάτα από πονόψυχες σακούλες νάιλον, πάντοτε πρόθυμες να ξεσκιστούν για να προσφέρουν τα πολύτιμά τους κόκαλα στα πεινασμένα ζωντανά του δρόμου.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Μάγκας 1990
Post by: wings on 05 Sep, 2020, 20:59:43
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Μάγκας 1990

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Στο καφενείο «Ρέα» συχνάζει ένας μάγκας με καλογυαλισμένες αρβύλες και λοκατζίδικο παντελόνι. Με τα μπατζάκια που σουρώνουν επάνω από τα χείλια της αρβύλας και με αρχόμενη κοιλίτσα και φαλάκρα, μοιάζει μ’ επιλοχία του ’80. Κάθεται πίσω από την τζαμαρία του καφενείου και βλέπει ποιοι περνούν και τον προσέχουν. Δεν είναι λίγοι – εγώ τουλάχιστον γι’ αυτόν περνάω δυο φορές τη μέρα. Κι εκείνος ξέρει καλά σε πόσους έχουν πέραση τα στρατιωτικά.

Μια μέρα τον είδα με πέδιλα. Τα πόδια του μου φάνηκαν πλαδαρά. Τότε κατάλαβα τι έχουν οι αρβύλες και επιβιώνουν: με την αποταμιευμένη βαρβατίλα τους κρύβουν αναπηρίες και ταυτόχρονα ερεθίζουν. Κι όσο οι αναπηρίες πρέπει να κρύβονται, τόσο οι αρβύλες δε θα λείψουν ποτέ.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Γελιέστε
Post by: wings on 05 Sep, 2020, 21:14:43
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Γελιέστε

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Ένας ωραίος άντρακλας μου έφερε ένα τετράδιο με στίχους τραγουδιών του. Σε κάποιο απ’ αυτά, απευθυνόταν «σ’ έναν ποιητή ομοφυλόφιλο» και του ’λεγε πως ευχαρίστως θα του ξέσκιζε τον κώλο, αν έτσι τον βοηθούσε να γράψει ένα ποίημα. Πήρα μολύβι και σημείωσα από κάτω: «Γελιέστε αν νομίζετε πως έτσι γράφονται τα ποιήματα. Το ποίημα δε βγαίνει απ’ το ξέσκισμα του κώλου, αλλά από το ξέσκισμα της ψυχής.»

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Της πλάκας
Post by: wings on 05 Sep, 2020, 21:24:43
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Της πλάκας

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Θυμούμαι ένα παράξενο καψόνι στον στρατό. Αυτός που ήτανε τιμωρημένος ανέβαινε σ’ ένα διπλό κρεβάτι μες στον θάλαμο κι έκανε ερωτική εξομολόγηση σε μια αρβύλα που κράταγε στην αγκαλιά του: «Ω λατρεμένη μου αρβύλα, είσαι ο πιο μεγάλος μου έρωτας. Είσαι η πιο σπουδαία γκόμενα. Χωρίς εσένα δεν μπορώ να ζήσω. Θέλω να σε χαϊδεύω όλη νύχτα, να σε χορτάσω με τα φιλιά μου» – και δώσ’ του χάχανα οι νεοσύλλεκτοι και καυλωμένα ουρλιαχτά.

Πριν λίγες μέρες είδα τη φωτογραφία κάποιου πρόσφατου νεοσύλλεκτου: το πρόσωπό του έδειχνε ζαβλακωμένο και χλωμό, μα οι αρβύλες του έλαμπαν λαχταριστές και ολοζώντανες. Τότε θυμήθηκα εκείνο το παλιό καψόνι. Και βέβαια, δεν ήταν της πλάκας.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος: «Διδυμότειχο – μπλουζ»
Post by: wings on 05 Sep, 2020, 21:32:27
https://www.youtube.com/watch?v=NXE4GdmyV_c

Λαυρέντης Μαχαιρίτσας & Γιάννης Σπυρόπουλος, Διδυμότειχο blues
(τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας & Λαυρέντης Μαχαιρίτσας / δίσκος: Διδυμότειχο blues (1991))


Ντίνος Χριστιανόπουλος: «Διδυμότειχο – μπλουζ»

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Τόσο πολύ με τραβούσε, που σκέφτηκα να γράψω για χατίρι του μια σύντομη ιστορία της πατρίδας του και να του τη χαρίσω. Κατάγονταν από μια πόλη του Βυζάντιου, που ήταν τόπος εξορίας ανεπιθυμήτων. Αν κι έβλεπα πως ήμουν κι εγώ ανεπιθύμητος, δε φανταζόμουν πως θα με περίμενε η ίδια τύχη. Μα όταν τέλειωσα το γράψιμο και ορίσαμε συνάντηση στο σπίτι του, βρήκα την πόρτα κλειστή. Περίμενε την πιο κατάλληλη στιγμή, για να μου δώσει την κλοτσιά, λες κι είχε πάρει και αυτός απ’ την πατρίδα του μαθήματα εξορίας ανεπιθυμήτων.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Δύσκολη θέση
Post by: wings on 05 Sep, 2020, 21:36:12
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Δύσκολη θέση

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

«Σε παρακαλώ, μη με φέρνεις σε δύσκολη θέση»,
μου είπες όταν έσκυψα και σου φίλησα τα παπούτσια.

Λογάριαζα να κάνω στα πόδια σου μυσταγωγία,
μα αστόχησα στην εκλογή του μύστη.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Αρχαιολογική εκδρομή
Post by: wings on 05 Sep, 2020, 21:39:41
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Αρχαιολογική εκδρομή

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Τι νόημα έχει να με κουβαλάς στο χωριό σου
και να με ξεναγείς στα αρχαία ερείπια,
όταν εσύ με την αδιαφορία σου
με έκανες ερείπιο σωστό;

Για να ρημάξουν τα αρχαία του χωριού σου,
ποιος ξέρει πόσοι βάρβαροι χρειάστηκαν∙
για να ρημάξει όμως η καρδιά μου,
έφτασες και περίσσεψες εσύ.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Τυροπιτάκια
Post by: wings on 05 Sep, 2020, 21:42:19
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Τυροπιτάκια

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Του άρεζαν πολύ τα φρέσκα τυροπιτάκια από τον φούρνο της γειτονιάς μας. Πήγαινα και του έπαιρνα, όποτε ήταν να έρθει. Συνήθως όμως μου την έσκαγε, και τότε καθόμουν και τα έτρωγα μόνος μου.

Αυνανισμός με τυροπιτάκια.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ωραίοι νεαροί
Post by: wings on 05 Sep, 2020, 21:47:43
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ωραίοι νεαροί

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Ωραίοι νεαροί τρέχουνε με τα μηχανάκια τους στον δρόμο για να μας φέρουνε στο σπίτι την πίτσα που παραγγείλαμε. Τι κρίμα, όμως, μόλις εισπράξουν τα λεφτά φεύγουν αμέσως και μας αφήνουν με την πίτσα στο χέρι.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Εσπερινός
Post by: wings on 05 Sep, 2020, 21:55:47
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Εσπερινός

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Από την ξώπορτα ως το διαμέρισμα ανέβαινες μια σκάλα μισοσκότεινη με δεκαεφτά σκαλοπάτια. Μπροστά στην πόρτα, αριστερά, υπήρχε μια παπουτσοθήκη με λογιώ λογιώ παπούτσια. Πιο πλάι, τα χαλασμένα μποτάκια του ωραίου ένοικου μοσχοβολούσαν όπως τα ξερά σύκα όταν τα βγάζεις από παλιό ντουλάπι. Όσο το φως του απογεύματος λιγόστευε, τα δυο μποτάκια μεταβάλλονταν σ’ ένα ακαταμάχητο ξόανο, που με τραβούσε στον δικό του εσπερινό.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος: Άλλα λόγια, ν' αγαπιόμαστε
Post by: wings on 05 Sep, 2020, 22:00:34
Ντίνος Χριστιανόπουλος: Άλλα λόγια, ν’ αγαπιόμαστε

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Διαβάζω τα ποιήματά του για αρκούδες και λύκους (παιδικές αναμνήσεις από το ορεινό χωριό του) κι αναρωτιέμαι: «Μα γιατί δε γράφει πώς χώρισε τη γυναίκα του και πόσο την τυραννάει για τη διατροφή του παιδιού τους; Ως πότε αυτή η μεταμφίεση της γαϊδουριάς μας πίσω απ’ τα τραύματα της παιδικής μας ηλικίας;»

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Σταυροκοπιέται
Post by: wings on 05 Sep, 2020, 22:04:05
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Σταυροκοπιέται

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Στρογγυλοκαθισμένη, προσέχει τις εκκλησίες της Εγνατίας και κάθε λίγο κάνει ευλαβικά τον σταυρό της. Δε βλέπει το ετοιμόρροπο γεροντάκι, που στέκεται όρθιο μπροστά της κοντεύοντας να καταρρεύσει σε κάθε τράνταγμα του λεωφορείου.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ποιος είναι το ποίημα
Post by: wings on 05 Sep, 2020, 22:10:10
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ποιος είναι το ποίημα

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

«Ο έφηβος των Αντικυθήρων», ένα ποίημα που ετοιμάζεται να το διαβάσει μια κοπέλα σε ένα ποιητικό βραδινό. Εκφώνησε ήδη τον τίτλο, μα το μικρόφωνο δεν είναι καλά ρυθμισμένο. Ο νεαρός ηχολήπτης σαλτέρνει αμέσως στη σκηνή και το τακτοποιεί. Η κοπέλα τού ρίχνει μια ματιά και ετοιμάζεται για το ποίημα, μα της έχει φύγει πια η διάθεση. Τι κι αν μιλάει για τον έφηβο των Αντικυθήρων; Της φαίνεται μπαγιάτικο. Ενώ ο παίδαρος που σάλταρε μπροστά της λάμπει από νιάτα κι ομορφιά∙ αυτός είναι το ποίημα.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Παπούτσια
Post by: wings on 05 Sep, 2020, 22:17:34
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Παπούτσια

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Παρατηρώ στον δρόμο τα παπούτσια των αντρών:
Απεριποίητα: εργένηδες.
Βαμμένα: υπάρχει γυναίκα.
Λαμποκοπούν: οι κανακάρηδες της μαμάς τους.

Ποτέ δεν έπεσα έξω.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Αρβύλες και Adidas
Post by: wings on 05 Sep, 2020, 22:21:52
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Αρβύλες και Adidas

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Περνώντας από το Βαρδάρι, είδα σε ένα παπουτσάδικο κάποιον νεαρό, που πουλούσε αρβύλες και φορούσε adidas. Σκέφτηκα: «Ή οι αρβύλες πήρανε την κάτω βόλτα, και ούτε αυτοί που τις πουλούν δεν τις φορούν, ή έχουν τόση ζήτηση, που τις πουλούν κι αυτοί ακόμα που δεν τις φορούν.»

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ποίηση και χειροπέδες
Post by: wings on 05 Sep, 2020, 22:25:15
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ποίηση και χειροπέδες

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Ένας γνωστός μου χωροφύλακας –καλό παιδί– γράφει ποιήματα. Πολύ θα ήθελα να ήξερα τι νιώθει, όταν περνάει στους κρατούμενους τις χειροπέδες. Μα είναι δυνατό να γράφουν ποιήματα αυτοί που ξέρουν μόνο να αλυσοδένουν;

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ανέκδοτο
Post by: wings on 05 Sep, 2020, 22:29:17
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ανέκδοτο

[Ενότητα Νεκρή πιάτσα]

«Είμαι πολύ ευχαριστημένος», έλεγα τις προάλλες σ’ ένα φίλο μου∙ «μέτρησα τα ποιήματά μου και τα βρήκα 365, όσες και οι εκκλησίες της Θεσσαλονίκης επί Βυζαντίου. Δεν είναι συγκινητικό;» «Και τι θα κάνεις άμα γράψεις κι άλλα ποιήματα;» με ρώτησε εκείνος. «Το σκέφτηκα», του απάντησα∙ «θα προσθέσω και τις μεταβυζαντινές.»

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Εξυπονοείται
Post by: wings on 05 Sep, 2020, 22:35:34
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Εξυπονοείται

[Ενότητα Η πιο βαθιά πληγή]

Δίπλα στον ανδριάντα του ήρωα Κασομούλη, που αγωνίστηκε στο Μεσολόγγι το ’21, ο Δήμος Θεσσαλονίκης έστησε μια φωτεινή διαφήμιση της κόκα-κόλα. Το σλόγκαν εξυπονοείται: «Εδώ δεν είναι Μεσολόγγι, είναι Τέξας.»

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ποίηση 1453
Post by: wings on 05 Sep, 2020, 22:39:11
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ποίηση 1453

[Ενότητα Η πιο βαθιά πληγή]

Κανένας βασιλιάς του Βυζαντίου δεν έγραψε ποτέ ποιήματα, ενώ οι σουλτάνοι ήταν όλοι ποιητές, διατείνεται ο Τουργκούτ Οζάλ.

Πόσο ποιητές να ήταν οι σουλτάνοι, που η χατζάρα τους κολύμπαγε στο αίμα των θυμάτων τους; Ενώ ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, το ένα και μοναδικό του ποίημα, το ’γραψε με το ίδιο του το αίμα.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Αυτά τα τέσσερα
Post by: wings on 05 Sep, 2020, 22:47:55
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Αυτά τα τέσσερα

[Ενότητα Η πιο βαθιά πληγή]

Είκοσι χρόνια μετά την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο, ο Κίσινγκερ λέγεται ότι δήλωσε τα εξής: «Αν θέλουμε να πλήξουμε τους Έλληνες, θα πρέπει να τους πλήξουμε στη γλώσσα, στη θρησκεία τους και στα πνευματικά και ιστορικά τους αποθέματα.» Με άλλα λόγια, είναι σαν να ομολογεί πως δεν κατάφερε με τίποτε να εξουδετερώσει ηθικά τους Έλληνες∙ ό,τι επέτυχε το πέτυχε μονάχα με τη δύναμη των όπλων.

Τέτοιες ομολογίες καθαρμάτων σε εθνική αυτογνωσία πρέπει να μας φέρνουν. Κι ας μην ξεχνάμε, μέσα στη λιγοψυχία μας, αυτά τα τέσσερα που οι Κίσινγκερ φοβούνται από μας.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ρωσοπόντιοι
Post by: wings on 05 Sep, 2020, 23:30:18
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ρωσοπόντιοι

[Ενότητα Η πιο βαθιά πληγή]

Σε μια λαϊκή αγορά, ένας νεαρός Ρωσοπόντιος άπλωσε μια κουβέρτα με κάτι ψιλοπράματα για πούλημα. Απέναντί του, ένας κοτοπουλάς, μόλις τον είδε, άρχισε να βρίζει: «Τουρκόσποροι, τι θέλατε και ήρθατε εδώ; Ήρθατε να μας φάτε το ψωμί μας; Να φύγετε, δε σας θέλουμε.» Ο Ρωσοπόντιος δεν ήξερε ελληνικά, δεν καταλάβαινε. Φώναξε τον παππού του, που στέκονταν λίγο πιο πέρα και άκουγε. Εκείνος, ατάραχος, πλησίασε τον υβριστή και του είπε με πεντακάθαρα ελληνικά: «Άκου, παιδί μου, μια κουβέντα θα σου πω, και βάλ’ την καλά στο μυαλό σου: Εάν εσύ είσαι Έλληνας, εγώ είμαι Έλλην!»

Ο κόσμος χειροκρότησε με ενθουσιασμό. Έφυγα κι εγώ συγκινημένος, που αξιώθηκα ν’ ακούσω τέτοιο ποίημα.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Η απάντηση του πατριάρχη
Post by: wings on 05 Sep, 2020, 23:37:18
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Η απάντηση του πατριάρχη

[Ενότητα Η πιο βαθιά πληγή]

Το 1955, μετά τα σεπτεμβριανά, ένας δημοσιογράφος ρώτησε τον πατριάρχη Αθηναγόρα μήπως θα έπρεπε να φύγει πλέον το πατριαρχείο απ’ την Κωνσταντινούπολη. «Γιατί;» είπε ο πατριάρχης. «Μα έχετε μείνει πια ελάχιστοι εδώ», απάντησε ο δημοσιογράφος. «Πράγματι, μείναμε λίγοι», είπε ο πατριάρχης∙ «όμως ξεχνάτε πόσα εκατομμύρια είναι οι πεθαμένοι κάτω απ’ τα πόδια μας; Αυτούς δεν τους υπολογίζετε; Μαζί μ’ αυτούς είμαστε πάρα πολλοί.»

Χρόνια με απασχολεί αυτή η απάντηση. Ορθοδοξία κι ελληνισμός επιβιώνουν με τα εκατομμύρια των πεθαμένων τους. Αυτό περίπου νιώθω κι εγώ. Τώρα που πια ξεράθηκα ερωτικά, οι δώδεκα αλησμόνητοι έρωτές μου όχι μόνο μου φαίνονται πολλοί, αλλά τους νιώθω να υπάρχουν ολοζώντανοι. Τόσο, που εξαιτίας τους κρατιέμαι ολοζώντανος κι εγώ.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ο μαρμάρινος δίσκος της Τραπεζούντας
Post by: wings on 05 Sep, 2020, 23:58:17
https://www.youtube.com/watch?v=P8YNi0VVFdQ

Πάρθεν η Ρωμανία (παραδοσιακό ποντιακό τραγούδι)

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ο μαρμάρινος δίσκος της Τραπεζούντας

[Ενότητα Η πιο βαθιά πληγή]

Στην αυλή της Ροτόντας είδα ένα στρογγυλό μαρμάρινο ανάγλυφο, που έδειχνε έναν αετό (την Τραπεζούντα) να υποτάσσει με τα νύχια του ένα λαγό (τους Τούρκους). Το 1860, το βρήκε κάποιος κρυπτοχριστιανός, ο Ευθύμιος Χατζημουράτ, σ’ ένα τζαμί της Τραπεζούντας, και με πολλούς κινδύνους το έκρυψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Κρώμνη. Εξήντα πέντε χρόνια αργότερα, το 1924, ο γιος του, Ιωάννης Βαφειάδης, συνεννοήθηκε, απ’ τη Θεσσαλονίκη, με κάποιους Τραπεζούντιους, που θα ’ρχονταν ως ανταλλάξιμοι, κι αυτοί έκρυψαν στο βαπόρι το ανάγλυφο και το ’φεραν στην πόλη μας, χωρίς να πάθει τίποτε.

Αυτούς τους ήρωες θέλησα να τους κάνω ποίημα για να θαυμάζουμε όλοι μας τη λεβεντογενιά της Ρωμανίας, που μια ολόκληρη ζωή «ανθεί και φέρει κι άλλο».

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Λουκάς Νοταράς
Post by: wings on 06 Sep, 2020, 00:09:57
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Λουκάς Νοταράς

[Ενότητα Η πιο βαθιά πληγή]

Όταν η Πόλη έπεσε στους Τούρκους και ο Μωάμεθ χόρτασε από αίμα, θέλησε να χορτάσει κι από ωραία αγόρια. Έστειλε τότε τον αρχιευνούχο του στον τελευταίο πρωθυπουργό του Βυζαντίου, τον Λουκά Νοταρά, που τον είχε στείλει μαζί με τους αιχμάλωτους, και του ζήτησε να του στείλει τον δεκατετράχρονο γιο του. Ο Νοταράς αρνήθηκε και ο Μωάμεθ λύσσιαξε. Κι ευθύς τον αγγελόμορφο έφηβο αρπάζει και σφάζει τον πατέρα με τους άλλους δυο γιους.

Αυτή την ιστορία θυμήθηκα όταν με ρώτησε ένας φίλος μου αν θέλησα ποτέ να κάνω έρωτα με Τούρκο, «γιατί, όπως λένε, μόνο οι Τούρκοι ξέρουν από έρωτα». Του απάντησα: «Μα είναι δυνατό να ξέρουν από έρωτα, αυτοί που ξέρουν μόνο από βιασμό; Όσο για μένα», του είπα, «κάλλιο να διω το αίμα μου τη γη να κοκκινίσει / παρά να διω τα χείλη μου Τούρκος να τα φιλήσει».

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.
Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ανταλλάξιμοι 1924
Post by: wings on 06 Sep, 2020, 00:16:41
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ανταλλάξιμοι 1924

[Ενότητα Η πιο βαθιά πληγή]

Στο βαπόρι με τους ανταλλάξιμους για τη Θεσσαλονίκη, οι Πόντιοι απ’ το πρωί το είχαν ρίξει στην καζάσκα. Η μάνα μου, που είχε ανεβεί από την Πόλη, τους έβλεπε και δεν μπορούσε να το χωνέψει. «Εμείς τα χάσαμε∙ όλα πατρίδα, σπίτι, συγγενείς – αυτοί που το βρίσκουν το κέφι;» ρώτησε έναν γέροντα από την Τραπεζούντα, που κάθονταν πλάι της. «Κόρη μου», της είπε εκείνος, «εσύ τι θα ’κανες αν έχανες τον άντρα σου την ίδια μέρα που θα είχες γεννητούρια; Θα έκλαιγες ή θα χαιρόσουν; Κι εμείς τα χάσαμε όλα, μα βρήκαμε τη λευτεριά μας. Γι’ αυτό χαιρόμαστε.»

Η μάνα μου δεν απάντησε, μπερδεύτηκε. Μέσα της όμως σάλευε μια απορία: «Μήπως εκείνο που μετράει πιο πολύ δεν είναι το να βρεις τη λευτεριά σου, αλλά το να μη χάσεις το χώμα σου;»

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (εκδ. Ιανός, 2004)

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.