Φαίδων ο Πολίτης, Έσβησε
Τι ομορφιά που την είχε,
που πάει—έσβησε.
Ο πόλεμος, ο γάμος, δυο παιδιά,
αρρώστιες—στήθη χαλασμένα.
Κι όμως, σα να ’τανε προχθές∙
άλλωστε μόλις πέντε χρόνια πάνε.
Άστραφτε τότε η μαυριδερή ομορφιά,
που πάει χαμένη—έσβησε.
Από τη συλλογή Adios (1953)