Ντίνος Χριστιανόπουλος

[wings]

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ηλιοβασίλεμα

Ο έρωτάς σου είναι σαν ηλιοβασίλεμα·
ο ήλιος πέφτει στα νερά, έρχεται η νύχτα.

Γι’ αυτό θέλω να σε ρουφήξω, να σε καταπιώ,
να διαλυθώ στην αμφιλύκη του κορμιού σου,
όμως και συ μη στέκεσαι σαν άγαλμα,
μη μου μιλάς στον πληθυντικό,
τρύπησε το μεδούλι μου όσο μπορείς,
στράγγιξε μες στο αίμα μου τη μοναξιά σου.

Βρες τρόπους να καθυστερήσουμε τη νύχτα.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)

[wings]

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ακατάλληλος για τρυφερότητα

Είσαι ο πρώτος που μου πρότεινες έρωτα.
Η πρότασή σου με αναστατώνει.
Νιώθω ακατάλληλος για τρυφερότητα.
Ως τώρα χτυπιόμουν από τοίχο σε τοίχο.
Συνήθισα σε ψίχουλα και παρακάλια.

Πες το μαζοχισμό, πες το όπως θέλεις,
νιώθω ακατάλληλος για τρυφερότητα.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)

[wings]

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Μην περιμένεις

Μην περιμένεις να σ’ τα φέρει όλα η νύχτα,
δεν είναι αβανταδόρος σου η νύχτα.
Τρέξε κι εσύ λιγάκι, μάθε κατατόπια,
σημάδεψε περάσματα και ώρες,
περπάτησε σε γειτονιές σταμπαρισμένες.

Μην περιμένεις να σ’ τα φέρει όλα η νύχτα.
Δεν είσαι πια παιδί, να σε ταΐζουν άλλοι.
Μόνος σου πρέπει να βγάζεις το ψωμί σου,
και το ψωμί δεν βγαίνει αν δεν παλέψεις,
αν δεν χτυπήσεις πόρτες, αν δεν τρέξεις.

Μην περιμένεις να σ’ τα φέρει όλα η νύχτα.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)

[wings]

Ντίνος Χριστιανόπουλος: Τόση λατρεία, τόση τρυφερότητα

«Δυο μήνες του πουλούσα έρωτα,
του ’φαγα κάμποσα λεφτά».
Τυχαία τ’ άκουσα σ’ ένα λεωφορείο
και σφίχτηκε η καρδιά μου.

Για ποιον να το έλεγαν άραγε;
Αύριο θα το πουν και για μένα.
Τόση λατρεία, τόση τρυφερότητα,
όλα καταλήγουν στον νταβά.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)

[wings]

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Προκοπή απ’ τους όμορφους δεν έχει

Αλέξη, ας το πάρουμε απόφαση:
προκοπή απ’ τους όμορφους δεν έχει.
Είναι καιρός να κοιτάξουμε κι εκείνους
που χέρι δεν τους χάιδεψε ακόμα,
που τα κορίτσια δεν γυρίζουν να τους δούνε,
που δεν τους αποθέωσαν στα γήπεδα.

Είναι καιρός να κοιτάξουμε τους άσκημους,
που γόνιμη προσφέρεται η μοναξιά τους.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)

[wings]

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Το φακελάκι

Μια Κυριακή που ταχτοποιούσα τα χαρτιά μου,
βρήκα το φακελάκι με τις κατάξανθες τρίχες σου,
που μία μία τις μάζευα τότε που πέφταν τα μαλλιά σου.

Σε θυμούμαι εκείνη την εποχή. Διαβάζαμε μαζί στο αναγνωστήριο.
Είχες πολύ λιγοψυχήσει και το ’ριξες στα γιατροσόφια,
μα η φαλάκρα εξακολουθούσε να μεγαλώνει
κι εγώ, δώσ’ του και να συλλέγω τη μαδημένη σου ομορφιά.

Τώρα, μαθαίνω, περιποιείσαι το γλόμπο σου,
φροντίζεις τη γυναίκα σου και τα παιδιά σου,
ανανεώνεις κάθε λίγο το καβουράκι σου.

Τίποτα δε μου έμεινε από σένα,
που αν το πετούσα να γίνονταν μέσα μου θρήνος.
Γι’ αυτό κι εγώ θα εξαφανίσω τα θυμητάρια σου,
ν’ αλαφρώσω απ’ τη σαβούρα που λάτρεψα κάποτε.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)

[wings]

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Μυγδαλιές

Αυτό το μέρος το λέγαν Μυγδαλιές.
Τις πρόλαβα. Μοσκοβολούσε ο τόπος.
Φίσκα η αγράμπελη, κι ένα ρυάκι
κατέβαζε ξερόφλουδα απ’ τα αλώνια.

Εδώ ερχόμασταν τα βράδια για κορμί.

Σιγά σιγά τις κόψαν όλες. Ένα ένα
ξεφύτρωναν στη θέση τους σπιτάκια.
Πρώτοι εμείς τα εγκαινιάζαμε. Η αγάπη μας
ζυμώθηκε στις σκαλωσιές και τα τσιμέντα τους.

Τώρα δεν έμεινε ούτε μία μυγδαλιά.
Γέμισε ο τόπος μαγαζιά και κατοικίες.
Μας έφαγαν ακόμα ένα τσαΐρι.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)

[wings]

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Στο τυπογραφείο

Μου έδειξαν τα μηχανήματά τους,
το νέο πιεστήριό τους Heidelberg,
τον τρόπο λειτουργίας, τις βαλβίδες.
«Τις δυο λινοτυπίες, αν μπορέσουμε,
θα τις πουλήσουμε, να φέρουμε μονοτυπία.»

Ξέχασαν μόνο να μου δείξουν τους εργάτες,
που λοξοκοίταζαν καθώς τους προσπερνούσαμε.
Οι πιο πολλοί ήταν νεαροί μαθητευόμενοι.

Σ’ αυτούς, εμένα, κόλλησε η καρδιά μου.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)

[wings]

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Αποκούμπι

Το ξέρω, είσαι χαμένο υποκείμενο.
Διαρκώς ζητάς δαχτυλίδι και τσιγάρα,
διαμαρτύρεσαι πως είμαι τζαμπατζής,
ξινίζεις τα μούτρα σου όταν κάνω να σε χαϊδέψω,
και μόλις ξεμουδιάσει λίγο η καρδιά μου,
«Λοιπόν, τι θ’ ακουμπήσεις;» με ρωτάς.

... Κι εγώ που νόμιζα πως βρήκα αποκούμπι!

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)

[wings]

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Πατριωτάκια

Εγώ σου μιλώ τρυφερά κι εσύ χασμουριέσαι·
δε θέλεις σινεμά, δε θέλεις βόλτα,
δε με αφήνεις ούτε να σε ακουμπήσω,
ο νους σου μόνο στο μαλλί.

Μα όταν βρεις κάνα πατριωτάκι σου,
πώς ζωντανεύουν ξαφνικά τα μάτια σου,
πόσο λαλίστατος γίνεσαι,
του δίνεις τρυφερά μια καρπαζιά
και πάτε στην ταβέρνα να τα πιείτε.

Κι αμέσως ξαναβρίσκεις το κέφι σου,
θαρρείς πως βρέθηκες ξανά στο χωριό σου,
που χρόνια τώρα το ’χεις στερηθεί
και πας με κάτι τύπους σαν και μένα.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)

[wings]

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Έρωτας στα χωράφια

Καλύτερα να μην μπούμε στο χωράφι,
δε θέλω να τσαλαπατήσουμε τα στάχυα.
Για μια μικρή ερωτική φωλιά
θα πάει χαράμι ένα κιλό στάρι.
Βέβαια, είναι ωραίο να πλαγιάζεις
μέσα στα στάχυα και τις παπαρούνες·
σκέψου όμως και το φουκαρά το γεωργό,
που δεν του φτάνουν τα ζιζάνια, το χαλάζι,
οι έμποροι, τα δάνεια, οι φόροι –
να ’χει κι εμάς, να του κάνουμε χαλάστρα.

Καλύτερα να πάμε παρακάτω.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)

[wings]

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Τετάρτη και Σάββατο

Τετάρτη και Σάββατο
σε νοσταλγώ περισσότερο.

Έγινε κιόλας χρόνος που απολύθηκες,
σε ξανακέρδισε το χωριό,
παντρεύτηκες, κόψαμε αλληλογραφία,
ξέχασα και το επίθετό σου.

Κι όμως κάθε Τετάρτη
και προπαντός κάθε Σάββατο
το κορμί μου θυμάται τις λεπτομέρειες
κι ανατριχιάζει.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)

[wings]

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Στην Έκθεση

Σε γνώρισα στην Έκθεση, μέσα στα φώτα,
μέσα στον κόσμο, στο πολύ κολλητήρι,
κι αμέσως σου πρότεινα να πάμε σε καμιά ερημιά.

Μα εσύ είχες έρθει απ’ το χωριό για διασκέδαση·
έπρεπε ν’ ανέβουμε στ’ αυτοκινητάκια,
να πάρουμε παγωτό, να μπούμε στο σπίτι του τρόμου,
να σε κεράσω σάντουιτς και μαύρη μπίρα,
να σου αγοράσω κανένα τσακμάκι για ενθύμιο.

Δε σκέφτηκα πως ήσουν μπουχτισμένος από ερημιές.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)

[wings]

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Το ταγκαλάκι

Αν ποτέ με τρακάρετε
να τριγυρνάω ύποπτα
σε πάρκο ή ερημιά,
μη με παρεξηγήσετε
μην πείτε μέσα σας
«το ταγκαλάκι!»

Δεν μπορείτε να ξέρετε
πόσο αγωνίστηκα
πριν λυγίσω.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)

[wings]

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Μπαξέ Τσιφλίκι

Ανάμεσα Μπαξέ κι Αγια-Τριάδα,
στο υψωματάκι πάνω από το δρόμο,
χόρτασα πέρσι έρωτα με την ψυχή μου.

Τώρα περνώ καμιά φορά με το υπεραστικό
κι αμέσως κάτι κελαηδάει μέσα μου·
ξυπνούν τα χείλη που μουδιάζαν απ’ το δάγκαμα,
μοσχοβολούν σαν πρώτα οι μασχάλες σου,
λάμπει ξανά ο μπρούντζος του κορμιού σου
και ζωντανεύει πάλι η αγάπη μας,
που ’γινε τώρα λίπασμα γι’ άλλες αγάπες.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)