Translation - Μετάφραση

Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Poetry => Favourite Music and Lyrics => Poetry of Thessaloniki => Topic started by: wings on 09 Dec, 2013, 16:25:05

Title: Χρυσούλα Βακιρτζή
Post by: wings on 09 Dec, 2013, 16:25:05
Χρυσούλα Βακιρτζή (1961-2020)

(https://thepoetsiloved.files.wordpress.com/2019/03/vakirtzi.jpg)

Γεννήθηκε το 1961 στην Καβάλα, όπου και κατοικεί. Από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με τη συγγραφή και την ποίηση. Αν και δεν φοίτησε σε σχολείο, έμαθε μόνη να διαβάζει, να γράφει, να χειρίζεται γραφομηχανή και ηλεκτρονικό υπολογιστή. Με τη μέθοδο σπουδών δι’ αλληλογραφίας σπούδασε Αγγλικά, δημοσιογραφία, δημόσιες σχέσεις και ψυχολογία. Ήταν κάτοχος πτυχίου ψυχολογίας (ακαδημαϊκού επιπέδου) εγκεκριμένου από το υπουργείο Παιδείας της Ισπανίας και επίτιμο μέλος μετ' επαίνου της Ελληνικής Ψυχολογικής Εταιρείας (ΕΛΨΕ). Συνεργάστηκε με την εφημερίδα Χρονόμετρο (http://www.xronometro.com/) ως βιβλιοκριτικός και χρονογράφος και κείμενά της δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά έντυπα και ιστοσελίδες του διαδικτύου. Με το έργο της ασχολήθηκε ο Οδυσσέας Ελύτης, ο οποίος πίστεψε και στήριξε τα πρώτα της λογοτεχνικά βήματα. Πέθανε στην Καβάλα στις 18 Νοεμβρίου 2020.

Ο ιστότοπος της ποιήτριας (https://web.archive.org/web/20200909020651/https://www.vakirtzi.gr/)

[Πηγές: ο ιστότοπος της ποιήτριας (http://www.vakirtzi.gr/) για το βιογραφικό και τη βιβλιογραφία και η σελίδα της στο Facebook (https://www.facebook.com/vakirtzi) για τη φωτογραφία]

Ποιητικές συλλογές:
«Σε χρόνο διαγώνιο», Καβάλα, 1996
«Με αφετηρία τη ζωή» (ποίηση και πεζά), Καβάλα, 1998
«Σε πλεύση καθολική», Καβάλα, 2001
«Άθικτα κείμενα», Καβάλα, 2006
«Υδάτινη τέφρα», Καβάλα, 2008
«Άλικος άνεμος», εκδ. Χρονόμετρο, Καβάλα, 2011
«Η Φαίδρα του Αυγούστου», Καβάλα, 2015

Δοκίμια:
«Ένα ταξίδι χωρίς Ιθάκη (;)», Καβάλα, 2008

Πεζογραφία:
«Η Εγνατία Οδός μου» (διηγήματα), εκδ. Ξυράφι, Καβάλα, 2013

Ανθολογημένα ποιήματα:


Άρθρα της Χρυσούλας Βακιρτζή:

Έγραψαν για τη Χρυσούλα Βακιρτζή:

Συνεντεύξεις της Χρυσούλας Βακιρτζή:


[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=9084.0) ]
Title: Re: Χρυσούλα Βακιρτζή
Post by: wings on 09 Dec, 2013, 17:07:08
Φυλάγω τα βιβλία της ως κόρη οφθαλμού εδώ και μια πενταετία περίπου. Όμως, ελάχιστα γραπτά της έχω δημοσιεύσει ως τώρα σε διάφορες ιστοσελίδες μου. Γιατί είχα από μιας αρχής κατά νου να παρουσιάσω το έργο της ποιήτριας πρωτίστως στην ανθολογία μου όταν θα ερχόταν η κατάλληλη στιγμή, όταν θα ήμουν απολύτως έτοιμη.

Στα χρόνια που πέρασαν καταφέραμε να γίνουμε κάτι παραπάνω από φίλες - ουσιαστικά αδελφές. Ψυχικά, πνευματικά, ηθικά. Κι ας μην έχουμε συναντηθεί ποτέ. Δεν μπορέσαμε, δεν βόλεψε, δεν χρειάστηκε. Κι ούτε χρειάστηκε να αλληλογραφήσουμε εκτενώς. Καμιά φορά είναι σαν ν' ανασαίνουμε ταυτόχρονα, σαν να κλείνουμε διαρκώς (συχνά σκανταλιάρικα) το μάτι η μια στην άλλη. Γεννηθήκαμε την ίδια χρονιά στην ίδια μεγάλη γειτονιά της Ελλάδας που λέγεται Μακεδονία. Αγαπάμε και υποστηρίζουμε τις ίδιες ιδέες, τις ίδιες κοσμοθεωρίες, τα ίδια γραπτά, τα ίδια μουσικά ακούσματα. Είχαμε κι οι δυο ένα μικρό τρανζιστοράκι συντροφιά από μικρά παιδιά, ένα τρανζιστοράκι δώρο των πατεράδων μας, που μας άνοιξε διάπλατα ένα παράθυρο στον κόσμο. Και, κυρίως, έχουμε μια κοινή αγαπημένη φίλη και πνευματική αδελφή: τη σπουδαία ποιήτρια Μαρία Κυρτζάκη (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=11778.0).

Δεν συνηθίζω να κάνω τόσο εκτεταμένους προλόγους για τους ποιητές που παρουσιάζω στην ανθολογία μου. Όμως, σήμερα ήταν απολύτως αναγκαίο. Γιατί πολλοί θα μου πουν: μα τι γυρεύει μια αμιγώς Καβαλιώτισσα στην ανθολογία των ποιητών της Θεσσαλονίκης; Μου έχουν ξαναπεί κάτι παρεμφερές ως τώρα για τουλάχιστον 10 ποιητές της ανθολογίας. Δράττομαι της ευκαιρίας να απαντήσω στους ενιστάμενους: φίλοι κι αδέλφια της Θεσσαλονίκης είναι όλοι οι Έλληνες ή, αλλιώς, όλοι οι Έλληνες είναι και λίγο Θεσσαλονικείς. Πόσω μάλλον οι γείτονες Καβαλιώτες. Γιατί η Θεσσαλονίκη ήταν και θα παραμείνει «η επίσημη αγαπημένη» των κατοίκων αυτής της χώρας, όπως είχα πει πριν από χρόνια στην (δυστυχώς μακαρίτισσα πλέον) ΕΡΑ Αιγαίου μιλώντας με τη φίλη μου τη Νάσια Δαφιώτη (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=26563.0). Και γιατί ποιον λόγο ύπαρξης έχει αυτή η ανθολογία αν δεν μπορεί να θεωρηθεί κάτι σαν σταθμός πολιτισμού για τη λογοτεχνία της Μακεδονίας; Πώς αλλιώς θα καταφέρω να τιμήσω κάποιους σπουδαίους Μακεδόνες με αστείρευτη προσφορά ζωής στα γράμματα της χώρας;

Καλωσορίζω, λοιπόν, με ειλικρινή συγκίνηση και χαρά τον 119ο συγγραφέα της ανθολογίας μου, την εξαίρετη ποιήτρια Χρυσούλα Βακιρτζή!
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Ελιγμός
Post by: wings on 09 Dec, 2013, 17:14:56
Χρυσούλα Βακιρτζή, Ελιγμός

Δεν άντεχε άλλο να αντικρίζει
το εκτυφλωτικό φως του ήλιου
που έμπαινε από το παράθυρο,
γι’ αυτό έκλεισε ερμητικά
το παντζούρι.

Δεν είχε περιθώρια
για άλλον ελιγμό.

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Χώρος...
Post by: wings on 26 Apr, 2014, 15:14:27
Χρυσούλα Βακιρτζή, Χώρος...

Αν δεν ήταν
ο τοίχος,
ίσως ζητούσα
μια νότια
παράταση
του εαυτού μου.

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Πρωινό
Post by: wings on 27 May, 2014, 13:20:43
Χρυσούλα Βακιρτζή, Πρωινό

Ξημέρωσε...
Το κατάλαβα
από το χρώμα του ουρανού,
είχε πάρει την ίδια απόχρωση
με το κοντομάνικο θαλασσί σου
πουκάμισο∙ το θυμάσαι;
πέρασε πολύς καιρός από τη μέρα
που το φορούσες
(ήταν ανάλαφρο
και σου «πήγαινε» πολύ).
Η καμαρούλα ακατάστατη...
Στο πάτωμα σκόρπια χαρτιά
τσαλακωμένα,
απομεινάρια μιας άγρυπνης νύχτας
και πάνω τους, μετουσιωμένο σε στίχους,
το μεγαλείο του Πόνου
(η ψυχή είχε και πάλι
ακατάσχετη αιμορραγία).
Στην απόκρυφη Άγια Τράπεζα
της καρδιάς,
φώλιασε ξανά η ιερή Ανάμνηση
του μεταξένιου καλοκαιριού.
Ώρα να συγυρίσω το δωμάτιο...
Καλημέρα.

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Αποφυγή
Post by: wings on 26 Jan, 2015, 16:18:59
Χρυσούλα Βακιρτζή, Αποφυγή

Μη...
Σας παρακαλώ...
μη με αγγίζετε...
θα με πληγώσετε.
Αφήστε τις πληγές μου
να ματώσουν μόνες τους.

Έτσι θα πονέσω λιγότερο.

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή: Εξέλιξη...
Post by: wings on 17 Dec, 2015, 00:55:34
Χρυσούλα Βακιρτζή: Εξέλιξη...

θα περιμένω
(ώσπου) η σκιά μου
να επιστρέψει
στον καθρέφτη
κι ύστερα,
λέω να φύγω
χωρίς τις
αρτηρίες.

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Σε χρόνο διαγώνιο
Post by: wings on 17 Dec, 2015, 01:01:33
Χρυσούλα Βακιρτζή, Σε χρόνο διαγώνιο

Στην εφικτή προσέγγιση,
αυθεντικός βόμβος νερού
δίχως κάρμα και άλλοθι
–ή, καλύτερα, η πτυχή μου
στο σχετικό σπιράλ
(άμεση τοξική έκβαση).

Σχισμένο σελοφάν
η διάθλαση της εγκοπής
ίσως αίλουρος

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Στίξη
Post by: wings on 17 Dec, 2015, 11:23:17
Χρυσούλα Βακιρτζή, Στίξη

Ραβδοσκόπος κύκλος
η τρισυπόστατη σταγόνα
αργοκύλησε για να
μυρώσει το αριστερό
σημείο του προσδιορισμού

στο κολάζ
ξέθωρη η θαλασσιά
διακύμανση.

Τις θερινές τους διακοπές
θα χαρούν σε λίγο
τα μαθητούδια.

Ανεπάρκεια στις κλεψύδρες,
για τα σταφύλια.

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Λήθη
Post by: wings on 17 Dec, 2015, 11:28:35
Χρυσούλα Βακιρτζή, Λήθη

Τελική ισορροπία
έλλειψη οξυγόνου
ευκαμψία άκαμπτη
φόντος μαύρος
λίθινη αιώρα
συμμετοχή αμέτοχη
του ρολογιού
των αγαλμάτων.

Ο καιρός,
κραυγής απομεινάρι.

Σήμερα έβρεξε πολύ.

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Τελική παράλληλος
Post by: wings on 17 Dec, 2015, 11:37:19
Χρυσούλα Βακιρτζή, Τελική παράλληλος

Από το κόκκινο μεταξένιο ύφασμα
της ζωής,
κόψε μου μια κορδέλα
για να την χαρίσω στο θάνατο.
Το παρελθόν
φλόγα καντηλιού που έσβησε,
παίρνοντας μαζί της
την τελευταία αυταπάτη.
Στην γυάλινη διαφάνεια της κανάτας
της γεμάτης νερό,
που βρίσκεται στη μέση
του μακρόστενου φθαρμένου τραπεζιού,
αντικρίζω το μέλλον
να μου αποκαλύπτει την αληθινή του
διαβρωμένη μορφή.
Μια κόκκινη τεθλασμένη γραμμή
πάνω σε λευκή επιφάνεια,
ό,τι απομένει...
Σ’ ευχαριστώ για την κορδέλα.

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Προσωπεία
Post by: wings on 17 Dec, 2015, 11:46:33
Χρυσούλα Βακιρτζή, Προσωπεία

Σε μια κρίση αναπόφευκτης
ειλικρίνειας
η ζωή έβγαλε τη φανταχτερή
μάσκα του θριάμβου της,
και τότε αποκαλύφθηκε το νικηφόρο
πρόσωπο του θανάτου
που χαμογελούσε σαρκαστικά.

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Απορία
Post by: wings on 17 Dec, 2015, 11:52:25
Χρυσούλα Βακιρτζή, Απορία

Πες μου...
Σε ποιον ανήκει ο Παράδεισος;
Σ’ εκείνον που αγαπά
για ν’ αγαπιέται,
και έχει για όνειρα
σπασμένες λόγχες;
Ή στον «τρελό»
που μετρά τη θλίψη
με κόκκινους κρίνους∙
κι αποζητά παρηγοριά
διαβάζοντας στίχους
της Αγίας Γραφής,
με το μανδύα της βροχής
στους ώμους...

Ερωτηματικό.

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Λέξεις
Post by: wings on 17 Dec, 2015, 11:57:16
Χρυσούλα Βακιρτζή, Λέξεις

Μην αφήνεις τη φωνή σου να τρέμει...
Με τη μιλιά σου, μιλά η Άνοιξη.
Μη φοβάσαι τις λέξεις
που μιλούν για θάλασσα
για δύο ρόδα
για τρία αστέρια
για ένα παιδί.
Είναι οι μόνες
που να πληγώσουν
δεν μπορούν.

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Ώρες μοναχικές
Post by: wings on 17 Dec, 2015, 12:02:51
Χρυσούλα Βακιρτζή, Ώρες μοναχικές

Μες στο μικρό μου σπίτι,
έπιπλα ταιριασμένα,
όλα αγαπημένα,
καινούρια ή παλιά.
Το καθετί μου λέει
και κάποια ιστορία,
που χάρισε σε μένα
ως τώρα η ζωή.
Μες στο μικρό μου σπίτι
ο χρόνος σταματάει,
ούτε το παραθύρι
δεν βλέπει πουθενά.
Έξω η ζωή κυλάει
κι εγώ σε μια γωνίτσα,
κρύβω την μοναξιά μου
κανείς να μη τη δει.

(Μια ερώτηση και μια απάντηση)
Ερώτηση:
Ποιος φέρνει με τη θλίψη τη βροχή;
Ποιος κρύβει στην ψυχή του δυο χειμώνες;
Ποιος έβαψε τη μέρα γκριζωπή;
Ποιος έγινε θυσία στους αιώνες;
Απάντηση:
Είν’ η καρδιά του προδομένου ποιητή
που ’ναι γεμάτη από πόνο και από πίκρα.
Είναι ο άνθρωπος που έχει πληγωθεί
από το φως, απ’ τη ζωή κι από τη νύχτα.

Είν’ η φωνή ενός αγνού τραγουδιστή
που εξυμνούσε τη χαρά και την ειρήνη.
Είναι το μέλλον μας που έχει πια χαθεί
μέσα στου πόνου τη σιωπή και την οδύνη.


Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Οπτική εστία
Post by: wings on 17 Dec, 2015, 12:09:11
Χρυσούλα Βακιρτζή, Οπτική εστία

Θ’ αναζητήσω
τα όνειρά μου
πάνω στους τοίχους
που ορθώνονται
όταν καρπωθώ
τον σφυγμό μου
(στην ανιούσα φορά
των ανέμων – εστία
γήινη το κορμί)
ηγείται η σκέψη
θετούς ορίζοντες
αρχαία η πανσέληνος
στην τρίτη αίσθηση
στρέφω σ’ εμένα
τον πυρήνα

(άλγος απουσίας
η παρουσία σας).

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Διαπίστωσις
Post by: wings on 17 Dec, 2015, 12:18:01
Χρυσούλα Βακιρτζή, Διαπίστωσις

Νύχτα... Ώρα μία.
Το φεγγάρι παίζει με τα σύννεφα
κι η καρδιά μου με το μονότονο
παιχνίδι της Μοναξιάς.
(Νιώθω μια πληγή μέσα μου)
Το ρολόι γεμάτο αγωνία, μετρά
τα λεπτά που φεύγουν ριγώντας.
(Η Σιωπή αφήνει κάτι παγερό στην ψυχή μου)
Ένας στίχος αγωνίζεται να γεννηθεί
πάνω στο χαρτί
–βιαστικά και επίμονα–
σαν να θέλει να με βεβαιώσει,
πως είναι ο καρπός
εκείνης της Μεγάλης Στιγμής
που δεν μπόρεσα να ζήσω και να γευτώ...
Έστω κι αν γι’ αυτήν και μόνο είχα δεχθεί
να παίξω το παιχνίδι της Ζωής,
στο δικό της σημαδεμένο ταμπλό.
Νύχτα... Ώρα τρεις.
Το φεγγάρι έδυσε για να κρύψει
την ήττα του.
Τα σύννεφα κέρδισαν σ’ όλα τα πιόνια.
Η καρδιά μου πάλλει κουρασμένα,
ύστερα από το ξέφρενο
αναμέτρημα με τη μοναξιά.
(Νιώθω την πληγή πιότερο ανοικτή)
Το ρολόι μου μοιάζει να ’ναι βυθισμένο
σε μια μακάβρια αδιαφορία,
που μόνο η αγωνία ξέρει να δίνει.
(Η Σιωπή άφησε αιώνια τα ίχνη της
στην ψυχή μου)
Ο Στίχος είναι πια γεγονός
–που τίποτα δεν το σβήνει.

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Μετάσταση
Post by: wings on 25 Mar, 2017, 00:24:38
Χρυσούλα Βακιρτζή, Μετάσταση

Έβδομο πέπλο
αυτή η νύχτα...
Ένα φεγγάρι
μπλέκεται
στο κομποσκοίνι.
Με τις αισθήσεις μου
σε επικήρυξη
εδρεύω στο Σύμπαν,
κυοφορώντας τους
νέους θεούς

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Κύκλος
Post by: wings on 25 Mar, 2017, 00:27:48
Χρυσούλα Βακιρτζή, Κύκλος

Επώνυμοι θεοί
κι όνειρα άπειρα.
Θαμπή στο τζάμι
η ανάσα,
σ’ ένα «τέλος»
τόσο απόλυτο
και σκουριασμένο
στην ψυχή μου

Συλλέγει προσωπεία
η πρώτη ενότητα.

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Έξοδος
Post by: wings on 25 Mar, 2017, 00:29:49
Χρυσούλα Βακιρτζή, Έξοδος

Γυμνή σκέψη
το τοπίο
με σταυρώνει
προτού καν
προδοθώ.

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Πλεύση
Post by: wings on 25 Mar, 2017, 00:32:55
Χρυσούλα Βακιρτζή, Πλεύση

Μ’ ένα φθινόπωρο
μπηγμένο στο είναι μου,
συνθλίβομαι στον
απέναντι τοίχο.
Ρητή διαπραγμάτευση
η φυγή μου

(η απουσία σας
εμβόλιμος τροπικός)

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Απόστροφο
Post by: wings on 25 Mar, 2017, 00:35:05
Χρυσούλα Βακιρτζή, Απόστροφο

Δεσμεύει μύθους
ο πηλός
καθώς το σχίσμα
φωσφορίζει διττό
στις αντιφάσεις μου
υποθάλπω δασμούς
ενδοφλέβιους.

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή: Αυτοψία...
Post by: wings on 25 Mar, 2017, 00:37:45
Χρυσούλα Βακιρτζή: Αυτοψία...

Σε πρώτο πλάνο
ο κραδασμός.
Πιο πέρα
το κιγκλίδωμα...
Κατόπιν
Εγώ –
Να ξετυλίγω
την επερχόμενη
Ισημερία.
Ρήξη κεντρόφυγος

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Συνθήκη
Post by: wings on 25 Mar, 2017, 00:39:51
Χρυσούλα Βακιρτζή, Συνθήκη

Η εμβέλεια
οπτική ύλη.
Αποφεύγω
τους γρίφους.

Οι μέρες μου
αξονικό πρίσμα
ρυμοτομίας.

Σε προσθήκη
άρτιο το άλγος
να πλειοδοτεί.

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Προσέγγιση
Post by: wings on 25 Mar, 2017, 00:42:15
Χρυσούλα Βακιρτζή, Προσέγγιση

Εσύ που ποτέ
δεν πήρες μορφή...
Συ που ουσιαστικά
ήσουν μια υποθετική
πλευρά του εγώ μου,
τώρα μου χορηγείς
ένα προσωπείο
πάνω στο διαστημικό
φάσμα του Είναι μου.

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Υποστολή
Post by: wings on 25 Mar, 2017, 13:03:16
Χρυσούλα Βακιρτζή, Υποστολή

Ο σφυγμός εκτροχιάζεται
πάνω στη σπασμένη χορδή.
Με κοινή συναίνεση
ακραίων συμβολισμών,
σου παραθέτω την ενέργεια
του ηλεκτρισμού που μου μένει
σε μια χούφτα – χέρσο
μελλοντικά – χώμα,
φυλαγμένο σε αλουμινόχαρτο
(πες πως είναι αστερόσκονη
ή κάτι παρόμοιο...)

θα το δεχτείς;

δεν έχω άλλη μεταβατική
αλληγορία ιδεαλισμού

(αναπόφευκτα θα κιτρινίσει
και τούτη η σελίδα).

Αποθετική διάσταση.

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Έκθλιψη
Post by: wings on 25 Mar, 2017, 13:06:45
Χρυσούλα Βακιρτζή, Έκθλιψη

Δέσε τις δύο άκρες του σχοινιού,
προτού ξεφτίσουν ολότελα,
σε γερό προσκόπων κόμπο∙
ύστερα κόψε το υπόλοιπο,
ώστε ο άλυτος πια κόμπος
να μείνει με τέσσερις ίσες άκρες
σε σχήμα σταυρού,
η σφαιρική κυριαρχία
του οριζόντιου
και του καθέτου.

Μην αργοπορείς.
Οι ρακοσυλλέκτες αδημονούν
για την περισπωμένη τους.

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Δέκτης
Post by: wings on 25 Mar, 2017, 13:09:56
Χρυσούλα Βακιρτζή, Δέκτης

Αυτή την ώρα
(κοντεύει ξημέρωμα)
ένα θεσπέσιο συναίσθημα γαλήνης
σκιρτά μέσα μου.
Ένα συναίσθημα
που μεταβάλλει τη σιωπή
σε μια μελωδική μπαλάντα
και τις σκιές της μοναξιάς
σε ξέφωτο ευτυχίας.

Άραγε
ποιο όμορφο όνειρο
συντροφεύει τον ύπνο σου
και σε κάνει να χαμογελάς;

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Διαφωνία
Post by: wings on 25 Mar, 2017, 13:13:17
Χρυσούλα Βακιρτζή, Διαφωνία

Ναι, τελικά είχατε δίκιο, φίλοι μου,
το ημερολόγιο δείχνει 7 του Ιούλη
και το καλοκαίρι είναι στο αποκορύφωμά του∙
όμως εγώ εξακολουθώ να έχω τη βεβαιότητα
πως διανύουμε βαρύ Χειμώνα – το κρύο είναι δριμύ.
Πράγματι, είχα λάθος, αλλά πριν συμπεράνετε
ότι τρελάθηκα, σκεφτείτε για λίγο
χωρίς επιστημονικά και άλλα δεδομένα
και πείτε μου:
το καλοκαίρι
είναι θέμα αποκλειστικά ημερολογιακό;

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Η μόνη λύση
Post by: wings on 25 Mar, 2017, 13:17:35
Χρυσούλα Βακιρτζή, Η μόνη λύση

Αυτό το σημάδι
δεν μπορεί να σβηστεί
με τη διάφανη αγάπη του Νερού
κι αδυνατεί να το ξεπεράσει
του Χρόνου η ροή.
Τούτο το σημάδι
δεν θα σβηστεί ποτέ...
(κάθε προσπάθεια για να αγνοηθεί
παρέμεινε στείρα)
Η παρουσία του πάντα
θα υποδηλώνει θλίψη.

Το τατουάζ της Αυταπάτης
θα το ’κανε να φαντάζει
απόδειξη Εξιλασμού.

Εκούσια Αυταπάτη.

Εδώ που φτάσαμε...
η μόνη «Λύση».

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Ώριμο στάχυ
Post by: wings on 25 Mar, 2017, 13:21:24
Χρυσούλα Βακιρτζή, Ώριμο στάχυ

Ώριμο στάχυ η σκέψη
σ’ αναζητά επίμονα...
Ώριμο στάχυ κι η καρδιά
ζητά να χυθεί στα χέρια σου
ο καρπός της.
Κι ακόμα...
Ώριμο στάχυ η ψυχή
καλεί εσένα,
πλοηγέ των ονείρων,
για να δρέψεις την ελπίδα
–όμοια με χρυσοκίτρινη
τελειότητα του ήλιου–
μαζί με τον πολύτιμο
καρπό της Προσπάθειας∙
που βρήκε τη δικαίωση
αφού πρόσφερε
την ανέφελη ομορφιά
του καλοκαιριού,
θυσία στον γκριζωπό βωμό
του χειμώνα.

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Ο ερχομός σου
Post by: wings on 25 Mar, 2017, 13:24:09
Χρυσούλα Βακιρτζή, Ο ερχομός σου

Αποκοιμήθηκα κι ονειρεύτηκα
μια μέλισσα που τρυγούσε
τους ώριμους καρπούς της ευτυχίας,
από ’να μαβί
από ’να κόκκινο
κι από ’να λευκό λουλούδι.
Σαν ξύπνησα
είδα τη σκιά Σου
υδάτινη κι αρχαία,
να ευλογεί
το προσκεφάλι μου...

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Γαλήνη
Post by: wings on 25 Mar, 2017, 13:26:53
Χρυσούλα Βακιρτζή, Γαλήνη

Κοινώνησα
με δύο σταγόνες γαλήνης
(τις μόνες που απόμειναν
στο ραγισμένο δισκοπότηρο
της ζωής)
μέσα στον σιωπηλό
Ναό της Μοναξιάς,
με Ιέρεια τη θάλασσα
κι Εξομολογητή
το χλωμό του φθινοπώρου
απόβραδο.

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Προσπάθεια
Post by: wings on 25 Mar, 2017, 13:29:07
Χρυσούλα Βακιρτζή, Προσπάθεια

Το παρόν ράγισε
το Παρελθόν...
Προσπάθησα.
Το Δάκρυ συναντά
την Αστραπή...
Προσπαθώ.
Το χάραμα αγκαλιάζει
το Άπειρο...
θα προσπαθώ
για Πάντα.

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Θαλασσινή νοσταλγία
Post by: wings on 25 Mar, 2017, 13:32:02
Χρυσούλα Βακιρτζή, Θαλασσινή νοσταλγία

Μέσα στο καταχείμωνο της ζωής
νοσταλγώ μια βροχερή μέρα του καλοκαιριού
–γεμάτη θαλασσινή μελαγχολία
που κάνει την ψυχή να γεμίζει
θλιμμένη γαλήνη...
και στο κράσπεδο της ακτής
να νιώθω πως είμαι
ένα με τη βροχή.

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Νανούρισμα
Post by: wings on 25 Mar, 2017, 13:41:15
Χρυσούλα Βακιρτζή, Νανούρισμα

Αποκοιμήσου...
στον άγιο ύπνο
των ρόδων
και των πουλιών.

Γαλήνεψε...
με το φιλί
της αύρας
και της αγάπης.

Αποκοιμήσου...
για να ξεκουραστείς
με το νανούρισμα
της ίριδας.

Και γλυκοξύπνησε...
στην αγκαλιά
της ζωής
και της ελπίδας.

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Ρήγμα
Post by: wings on 25 Mar, 2017, 13:43:24
Χρυσούλα Βακιρτζή, Ρήγμα

Έμεινα μόνη
μ’ ένα κοχύλι
λευκής σιωπής
στα χέρια...
Ζεστός ο ήλιος
που μου κλείνει
τα βλέφαρα,
διεκδικώντας
τις μεσημβρινές
διαστάσεις μου

μέσα στο Χρόνο.

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Η προσμονή του δένδρου
Post by: wings on 11 Dec, 2017, 00:37:25
Χρυσούλα Βακιρτζή, Η προσμονή του δένδρου

Ναι έχεις δίκιο. Παραδέχομαι ότι είναι υπέροχο και απαραίτητο να καταγίνεσαι με τις πολύχρωμες μπαλίτσες, τα μικρούλια ευαίσθητα λαμπάκια, και με όλα τα στολίδια του χριστουγεννιάτικου δέντρου.

Όλα χρυσίζουν, λαμπυρίζουν, και κάθε φορά που ο καιρός ορίζει, νιώθεις μια τρυφερή ανάγκη να προστατεύσεις περισσότερο ως κι εκείνα τα πλαστικά αστεράκια που σίγουρα δεν σπάζουν.

Ξέρεις… πέρασε αρκετό διάστημα από τότε που πέταξα πλέον τα νάιλον λουλούδια (ώστε αποξηραμένα ήταν;) –πόσο αληθινά έμοιαζαν, πράγματι… Όπως τα συναισθήματα, όπου με ακούσια ή ηθελημένη αργότερα συνείδηση, στρέφονται σε αυταπάτες, σε εκούσιες ψευδαισθήσεις.

Απαραίτητη διέξοδος στο αδιέξοδο, πολλές φορές…

Από το ποιητικό βιβλίο Με αφετηρία τη ζωή (1998)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Ζυγώνει μεσημέρι
Post by: wings on 11 Dec, 2017, 00:51:28
Χρυσούλα Βακιρτζή, Ζυγώνει μεσημέρι

Ζυγώνει μεσημέρι. Βρέχει. Στη σκακιέρα τα πιόνια στις «σωστές θέσεις». Κινήσεις συνόλου, προκαθορισμένες πάνω στο ασπρόμαυρο ταμπλό. Δίχως ελαστικά περιθώρια.
Δειλά ακόμα, ομολογώ, όμως με πλήρη επίγνωση, θέτω τους αρχικούς μου συνδυασμούς. Χωρίς να συγχέω πια τις πορείες των ίππων, του πύργου, στην αξία τους.
Άμεσα και έμμεσα, οι αποστάσεις (εδαφικές, κοινωνικές, ιδεολογικές) μικραίνουν ολοένα. Για να αφήσουν στο ενδιάμεσο της προκαθορισμένης διαίρεσης την Ύπαρξη να προβάλλει την αρνησικυρία, την επιλογή της, σε αντιστοιχία σχετική, από τη θέση της απομόνωσης.
Τόσο θετική όσο και αρνητική τούτη η εποχή που διανύουμε, στη σφαιρική της μεταβατικότητα.
Μεσημέρι. Η σκέψη αναζητά μια υδρόληκτη στίξη, στις νότες κάποιας μουσικής.
Στον ξέφρενο ρυθμό της υπερπληροφόρησης αναπτύσσεται ή συρρικνώνεται ανάλογα η ευαισθησία. Ο συνειρμός της αντίληψης.
Και ο «αναρχοαυτόνομος» συνθέτης Νικόλας Άσιμος, μετά το ακραίο προσωπικό του ματ, να ’ναι δεκτός πλέον στο όποιο «αστροκύκλωμα» της αναγνώρισης.
Μοναδική περίπτωση...;

Από το ποιητικό βιβλίο Με αφετηρία τη ζωή (1998)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Στη μητέρα
Post by: wings on 11 Dec, 2017, 00:59:17
Χρυσούλα Βακιρτζή, Στη μητέρα

Του παραδείσου ζεστασιά
κρύβει η αγκαλιά σου
ρόδα μ’ ανείπωτη δροσιά
μοιάζουνε τα φιλιά σου.
Μ’ ένα σου χάδι απαλό
όλο τον πόνο σβήνεις
και μ’ ένα λόγο σου γλυκό
ζωή μου ξαναδίνεις.
Μοιάζεις στον ήλιο τον χρυσό
που λάμπει στον αιθέρα
πόσο, αλήθεια, σ’ αγαπώ
καλή, γλυκιά μητέρα.

Από το ποιητικό βιβλίο Με αφετηρία τη ζωή (1998)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Φθινόπωρο
Post by: wings on 11 Dec, 2017, 01:06:07
Χρυσούλα Βακιρτζή, Φθινόπωρο

Έχει η ζωή μου γκρίζο φθινόπωρο
μοιάζ’ η καρδιά μου κίτρινο φύλλο.
Σαν πρωτοβρόχι το δάκρυ στα μάτια μου
σαν μαύρο σύννεφο όλ’ η ζωή μου.
Όλα τα όνειρα μακριά μου έφυγαν
– τα πήραν μαζί τους τα χελιδόνια
το καλοκαίρι για πάντα προσπέρασε
τώρα φθινόπωρο παντού βασιλεύει.
Όλα τα λουλούδια τώρα μαραίνονται
σε λίγο δεν θα ’χει απομείνει κανένα.
Κρύος χειμώνας γρήγορα έρχεται
– μέσα στα σύννεφα κρύφτηκε ο ήλιος.
Του πόνου το δάκρυ κυλάει απ’ το βλέμμα μου
στάλα στη στάλα η βροχή αργοπέφτει.
Φθινόπωρο άπλωσε γοργά τις φτερούγες του
γκρίζο στολίστηκε ο κόσμος όλος.
Κίτρινα φύλλα βλέπω τριγύρω μου
άψυχα κείτονται πάνω στο χώμα.
Το καλοκαίρι δακρύζει και χάνεται
κάθε του δάκρυ κίτρινο φύλλο.

Από το ποιητικό βιβλίο Με αφετηρία τη ζωή (1998)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή: Παράθυρο... μελαγχολίας
Post by: wings on 11 Dec, 2017, 01:13:57
Χρυσούλα Βακιρτζή: Παράθυρο... μελαγχολίας

Περασμένα μεσάνυχτα. Εξισώσεις συννεφιάς, τα φώτα που λιγοστεύουν. Η σιωπή, πολύ «ενική», θυμίζει νεκρό γράμμα κάποιου σταυρόλεξου.
Κυρίαρχο παζλ η σκέψη. Όπως τότε που τα ’χα βάλει με τη βελούδινη ιεροφάνεια (αρχή και τέλος παραμυθιού) για να κλείσω σε εισαγωγικά το καλοκαίρι.
Καιρικοί συνειρμοί ανακυκλώνουν πάλι το καλοκαίρι, κοινή συνισταμένη εποχών.
Επίκαιρη ακόμα η σκιά μου στη βιτρίνα (παρένθεση ψυχισμού ή σχισμένη αφίσα).
Χαμογελώ. Ορατότητα γυάλινη το βλέμμα σου, πόλη. Ξεχασμένο πολιτικό σύνθημα οι ελπίδες.
Κάτι από λευκή σκόνη η πραγματικότητα, σαν αποτσίγαρο που καίει τα δάχτυλα. Μοναξιά...
Τεθλασμένη γραμμή τούτη η νυχτερινή κλεψύδρα, σιωπηλή έξοδος κινδύνου. Γκρίζο κοχύλι στην ακρογιαλιά η σύριγγα που άφησες πίσω σου...
Φυγή σε χρόνο αόριστο.

Από το ποιητικό βιβλίο Με αφετηρία τη ζωή (1998)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Απορία
Post by: wings on 23 Dec, 2017, 23:14:57
Χρυσούλα Βακιρτζή, Απορία

Πες μου...
Σε ποιον ανήκει
ο παράδεισος;
Σ’ εκείνον που αγαπά
για ν’ αγαπιέται
και έχει για όνειρα
σπασμένες λόγχες;
Ή στον «τρελό»
που μετρά τη θλίψη
με κόκκινους κρίνους
κι αποζητά παρηγοριά
διαβάζοντας στίχους
της Αγίας Γραφής
με τον μανδύα της βροχής
στους ώμους...
Ερωτηματικό.

Από το ποιητικό βιβλίο Με αφετηρία τη ζωή (1998)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Ονείρων κέντημα
Post by: wings on 23 Dec, 2017, 23:18:40
Χρυσούλα Βακιρτζή, Ονείρων κέντημα

Στο χρυσωπό μετάξι της ελπίδας
κεντώ τα όνειρά μου
κάτω απ’ το ασημένιο φως του φεγγαριού
ενώ τ’ αστέρια λαμπυρίζουν ολόχαρα.
Οι αχτίδες του ήλιου γίναν χρυσοκλωστές
που τις περνώ στο διαμαντένιο της αγάπης βελόνι
και, πολύχρωμα, κεντώ τα όνειρά μου
τις νύχτες, που το φεγγάρι ταξιδεύει στον ουρανό.

Από το ποιητικό βιβλίο Με αφετηρία τη ζωή (1998)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Με ποιο δικαίωμα
Post by: wings on 23 Dec, 2017, 23:23:19
Χρυσούλα Βακιρτζή, Με ποιο δικαίωμα

Με ποιο δικαίωμα
κρύβουν τον ήλιο
τα σύννεφα
η ομίχλη
οι τσιμεντένιες αλλοτροπίες
οι ορατές
ή οι αόρατες σκιές
τα επιβαλλόμενα στέγαστρα
οι αντίθετες κατευθύνσεις;
Με ποιο δικαίωμα
κρύβουν το φως
σε σκοτάδια
αναίτια;

Από το ποιητικό βιβλίο Με αφετηρία τη ζωή (1998)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Φυγή
Post by: wings on 23 Dec, 2017, 23:25:31
Χρυσούλα Βακιρτζή, Φυγή

Θέλω να φύγω
να σπάσω τα δεσμά
που μου επιβάλλει
ο ίδιος μου ο εαυτός.
Θέλω να φύγω
– να ελευθερωθώ
κι από τις αναμνήσεις
που με πληγώνουν...

Από το ποιητικό βιβλίο Με αφετηρία τη ζωή (1998)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Ώρες γαλήνης
Post by: wings on 23 Dec, 2017, 23:28:48
Χρυσούλα Βακιρτζή, Ώρες γαλήνης

Ώρες γαλήνης... στο μαβί
του δειλινού το πρώτο αστέρι.
Κάμποι γεμάτοι χαμομήλι
ρόδο π’ ανθίζει για πρώτη φορά.
Το θρόισμα των δέντρων
– απαλή η ανοιξιάτικη ανάσα.
Ώρες γαλήνης... στο μαβί
του δειλινού η σκέψη μου.

Από το ποιητικό βιβλίο Με αφετηρία τη ζωή (1998)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Είχα ξεχάσει
Post by: wings on 23 Dec, 2017, 23:32:05
Χρυσούλα Βακιρτζή, Είχα ξεχάσει

Είχα ξεχάσει πως η ζωή μπορεί να κυλάει
χωρίς τη δική σου αιθέρια παρουσία...
Ότι μπορεί κάποτε να υπάρξει
κάποιος στίχος που να μη μιλάει για σένα
– μια μουσική που δεν θα θυμίζει τη φωνή σου.
Τα είχα λησμονήσει όλα αυτά...
Όμως, μου τα θυμίζει αυτή η ώρα
(τα ρολόγια δεν έχουν πια αριθμούς
ή λεπτοδείκτες).
Μια αίσθηση δική μου
απολύτως αποζητώ.

Από το ποιητικό βιβλίο Με αφετηρία τη ζωή (1998)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Τροπή
Post by: wings on 23 Dec, 2017, 23:35:00
Χρυσούλα Βακιρτζή, Τροπή

Ή η πραγματικότητα
γλιστράει οδυνηρά
κάτω από τα πόδια μου
προς την τελική της
πορεία
ή εγώ κυλάω
με ξέφρενη ταχύτητα
πάνω στην κατηφορική
σεισμογενή επιφάνειά της
(πάντως, η όλη κατάσταση
φέρνει ενοχλητική ζάλη)

Από το ποιητικό βιβλίο Με αφετηρία τη ζωή (1998)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Στιγμές
Post by: wings on 23 Dec, 2017, 23:38:06
Χρυσούλα Βακιρτζή, Στιγμές

Λίγα λουλούδια κοντά μου να έχω
την ευωδιά τους να ανασαίνω
κι ένα απ’ όλα τους
ας με αγγίζει
καθώς η μέρα
θα τρεμοσβήνει
– μου είν’ αρκετά.
Μια αχτίδα του ήλιου
ας λαμπυρίζει
και μια βροχούλα
ας ψιχαλίει
σαν η καμπάνα
αχνά θα χτυπάει.
Μου είν’ αρκετά.

Από το ποιητικό βιβλίο Με αφετηρία τη ζωή (1998)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Ομοιότητες
Post by: wings on 23 Dec, 2017, 23:41:51
Χρυσούλα Βακιρτζή, Ομοιότητες

Όποιο σχήμα κι αν δώσουμε
στη θλίψη
οι αποχρώσεις της πάντα
θα είναι γκριζωπές.
Δεν έχει σημασία αν ο θάνατος
κάνει τον τρύγο του
σε περιβόλια π’ αγαπήσαμε
ή σε άγνωστες –για μας– κοιλάδες
δεν έχει σημασία ποιος θρηνεί.
Το δάκρυ όλων μας
είναι το ίδιο διάφανο.

Από το ποιητικό βιβλίο Με αφετηρία τη ζωή (1998)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Ένα δεκατετράστιχο
Post by: wings on 23 Dec, 2017, 23:45:30
Χρυσούλα Βακιρτζή, Ένα δεκατετράστιχο

Ω τι μαγεία. Όταν μετά την καταιγίδα
βγαίνει φωτόλουστος ο ήλιος.
Ω πόσο εξαίσιο το χαμόγελο
που ανθίζει σαν κόκκινο ρόδο
μετά από της πίκρας το ολόμαυρο δάκρυ.
Πόσο λυτρωτική η γαλήνη
μετά τον αβάσταχτο της ψυχής τον πόνο.
Πόσο διάφανη ανατέλλει η χαραυγή
μετά μιας αφέγγαρης νυχτιάς σκοτάδι.
Ω με τι χαρά λουλουδίζει η πλάση
σαν φεύγει ο κρύος χειμώνας.
Μετά από τη μεγάλη τρικυμία
πόσο γαλανή φαντάζει η θάλασσα
γεμάτη γαλήνη, όμοια με βλέμμα θεού.

Από το ποιητικό βιβλίο Με αφετηρία τη ζωή (1998)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Λέξεις
Post by: wings on 23 Dec, 2017, 23:48:16
Χρυσούλα Βακιρτζή, Λέξεις

Μην αφήνεις τη φωνή σου να τρέμει...
Με τη μιλιά σου μιλά η άνοιξη.
Μη φοβάσαι τις λέξεις
που μιλούν για θάλασσα
για δύο ρόδα
για τρία αστέρια
για ένα παιδί.
Είναι οι μόνες
που να πληγώσουν
δεν μπορούν.

Από το ποιητικό βιβλίο Με αφετηρία τη ζωή (1998)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Ο ερχομός σου
Post by: wings on 23 Dec, 2017, 23:51:01
Χρυσούλα Βακιρτζή, Ο ερχομός σου

Αποκοιμήθηκα κι ονειρεύτηκα
μια μέλισσα που τρυγούσε
τους ώριμους καρπούς της ευτυχίας από ’να μαβί
από ’να κόκκινο
κι από ’να λευκό λουλούδι.
Σαν ξύπνησα
είδα τη σκιά σου
υδάτινη κι αρχαία
να ευλογεί
το προσκεφάλι μου.

Από το ποιητικό βιβλίο Με αφετηρία τη ζωή (1998)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Ελιγμός
Post by: wings on 23 Dec, 2017, 23:54:22
Χρυσούλα Βακιρτζή, Ελιγμός

Δεν άντεχε άλλο να αντικρίζει
το εκτυφλωτικό φως του ήλιου
που έμπαινε από το παράθυρο
γι’ αυτό έκλεισε ερμητικά
το παντζούρι.
Δεν είχε περιθώρια
για άλλον ελιγμό.

Από το ποιητικό βιβλίο Με αφετηρία τη ζωή (1998)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Η δική μου όχθη
Post by: wings on 24 Dec, 2017, 00:05:32
Χρυσούλα Βακιρτζή, Η δική μου όχθη

Σεπτέμβρης... Οι μέρες του καλοκαιριού, που φεύγει, κυλάνε βιαστικές. Φευγαλέες. Ζεστές ακόμα οι πιο πολλές, ηλιόλουστα τ’ απομεσήμερα.
Παρενθέσεις, ωστόσο, αναπόφευκτες. Η συννεφιά κάνει περισσότερο αισθητό τον χειμώνα που πλησιάζει...
Βιαστικές, φευγαλέες παρενθέσεις και όλοι εσείς. Έρχεστε κοντά μου. Για λίγο. Η παρουσία σας μια ζεστή, φωτεινή διάθλαση. Άλλοτε μία γκρίζα, κρύα παρεμβολή. Οι συναντήσεις μας παρενθέσεις που γρήγορα κλείνουν. Έτσι τις νιώθω. Στρέφομαι στη μοναξιά. Όλο και πιο πολύ. Την προτιμώ. Αυτήν την πολύτιμη, για μένα, μοναχικότητα. Όχι για να κρυφτώ, να βρω κάποιο καταφύγιο, από φόβο ή δειλία.
Συνειδητά την αναζητώ πλέον τούτη τη μοναξιά. Διακρίνεται στις αντιδράσεις, στην όλη μου ύπαρξη. Βέβαια, είναι και στιγμές που, φορτισμένη αρνητικά, νιώθω πως οι δυνάμεις μου με αφήνουν. Τον εαυτό μου να με εγκαταλείπει...
Και αφόρητη η αίσθηση της απομόνωσης νεκρώνει κάθε αντίσταση, αμφισβητεί όλες μου τις ισορροπίες. Η «πολύτιμη μοναξιά» γίνεται εχθρός. Με τρομάζει. Τότε ψάχνω τρόπους διαφυγής. Σπασμωδικά. Η παρουσία σας μου είναι απαραίτητη. Ξεχνώ, είτε έχω ανάγκη να ξεχάσω, ότι είστε στην απέναντι όχθη όλοι σας...
Στον δικό σας κόσμο. Απορροφημένοι σε προσωπικές χαρές, λύπες, μοναξιά. Βιαστικά και φευγαλέα θα έρχεστε πάντα κοντά μου. Παρενθέσεις έτοιμες να κλείσουν οι συναντήσεις μας. Σαν τις μέρες κάποιου καλοκαιριού που τελειώνει.
Κι εγώ εδώ. Στη μοναχική μου όχθη. Να προσμετρώ, να παρατηρώ τις όποιες διαθλάσεις τους. Πάνω στην υδάτινη οπτική του ποταμού που υπάρχει ανάμεσά μας.

Από το ποιητικό βιβλίο Με αφετηρία τη ζωή (1998)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή: Αρχή...
Post by: wings on 28 Dec, 2017, 01:10:27
Χρυσούλα Βακιρτζή: Αρχή...

Βρίσκομαι στο
γράμμα νι της
απομόνωσης.
Η λογική παγι-
δευμένη σε ρήξεις.

Σπασμωδικά
συλλαβίζω τους
κωδικούς.

Από τη συλλογή Σε πλεύση καθολική (2001)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Πλάνο
Post by: wings on 28 Dec, 2017, 01:12:28
Χρυσούλα Βακιρτζή, Πλάνο

Ακόμα μία
προσπάθεια
Προς τι;
Το πλάνο δεν
μας χωράει
πια όλους
κι όμως
κάπου πρέπει
να προσθέσω
την οπτική

Από τη συλλογή Σε πλεύση καθολική (2001)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Καθολικά
Post by: wings on 28 Dec, 2017, 01:15:35
Χρυσούλα Βακιρτζή, Καθολικά

Η ομίχλη
συνηγορούσε
στη φωσφορίζουσα
επιστροφή μου
Με εξαίρεση την
σιωπή, ο ήλιος
πρόσθετη
εξάρτηση
Συνειδητά και
με προσοχή,
συναντιέμαι
μ’ εμένα

Σε πλεύση
καθολική

Από τη συλλογή Σε πλεύση καθολική (2001)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Αναίρεση
Post by: wings on 28 Dec, 2017, 01:18:13
Χρυσούλα Βακιρτζή, Αναίρεση

Σε τροχιές ευ-
μετάβλητες
αναιρώ το
«αυτονόητο»
Τούτος ο στίχος
η μόνη οικεία
εξίσωση
Θα υποβάλω
αυτοσκοπούς
αργότερα
Όταν απαλλαγεί
ο ύπνος μου
από τους φόβους
και δεν θα ψάχνω
για πρόχειρες
δικαιολογίες
ή συνειρμούς

(η οξυδέρκεια
γρίφος ακέραιος)

Από τη συλλογή Σε πλεύση καθολική (2001)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Λήψη
Post by: wings on 28 Dec, 2017, 01:21:15
Χρυσούλα Βακιρτζή, Λήψη

Ερμηνεύω το
αναίμακτο της
ύπαρξης.
Ορθό δεδομένο
η αντιστοιχία
ζητά συνεχώς.
Τρωτή αφήνομαι
στην όλη απώλεια
και προσμετρώ
συστολές από
αντίδραση.
Πληγή στο μυαλό
η έμφαση λήψης,
που απονέμεται
έτσι στεγνά στις
εσοχές μου.

Από τη συλλογή Σε πλεύση καθολική (2001)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Σχήμα
Post by: wings on 28 Dec, 2017, 01:23:18
Χρυσούλα Βακιρτζή, Σχήμα

Ενδέχεται
στο σχήμα να
φορτιστώ με
εμβέλειες.
Ακολουθεί
η μοναξιά
που συνάπτει
ευστοχίες.
Ανάγω σε
αντίρρηση
την επική
παροχή μου.
Κι επιφέρω
διαστάσεις
ευέλικτες.

Από τη συλλογή Σε πλεύση καθολική (2001)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Ροπή
Post by: wings on 28 Dec, 2017, 01:26:06
Χρυσούλα Βακιρτζή, Ροπή

Κινούμενη άμμος
οι μνήμες μου
θέτουν τοπία
Το είδωλο
ακροβατεί
στον καθρέφτη,
σταθερό στην
εξωτερίκευση

Στίξη αμυδρής
ισορροπίας

(υπό αίρεση
–είτε ροπή)

Από τη συλλογή Σε πλεύση καθολική (2001)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Πλοκή
Post by: wings on 28 Dec, 2017, 01:28:29
Χρυσούλα Βακιρτζή, Πλοκή

Σφαιρικά
της ζωής
προσδίδω
αμφίδρομα
τους θεσμούς.
Προκύπτει
σε λευκό
η πλοκή
της ύπαρξης.
Απόψε η
σκέψη μου
αναστέλλει
το πλήθος.
Και ο βυθός
επεμβαίνει
ουδέτερα.

Από τη συλλογή Σε πλεύση καθολική (2001)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Όρια
Post by: wings on 28 Dec, 2017, 01:31:28
Χρυσούλα Βακιρτζή, Όρια

Στην αντίθετη
φορά των καιρών,
ώρες γυμνές
δίνουν υφή
στον σφυγμό μου
Ρυθμοί και πτυχές
που δεν ορίζω
με ελέγχουν

Χρίζει κενά
η άρνηση
που βιώνω

Από τη συλλογή Σε πλεύση καθολική (2001)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Ύφεση
Post by: wings on 28 Dec, 2017, 01:33:14
Χρυσούλα Βακιρτζή, Ύφεση

Στον τρίτο
όρθρο θα
έχω την
ύφεση με
το μέρος μου
(είναι η
κούραση που
αδρανεί τους
κύκλους μου)

Από τη συλλογή Σε πλεύση καθολική (2001)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Πόλος
Post by: wings on 28 Dec, 2017, 01:35:36
Χρυσούλα Βακιρτζή, Πόλος

Εισφορά
αθέατη η
ροή μου.
Αιώνας
και στιγμή
η διάρκεια.
Μέσα μου
στρέφω την
αφαίρεση.
Άμεσος πόλος
η συνθήκη...

Από τη συλλογή Σε πλεύση καθολική (2001)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Άλλοθι
Post by: wings on 28 Dec, 2017, 01:37:16
Χρυσούλα Βακιρτζή, Άλλοθι

Άλλοθι η
απόθεση
στο νερό
Σε κατιούσα
τάση θα
εισαχθεί
το πρίσμα
Προσθέτει
ο πυρήνας
ενέχυρα

Από τη συλλογή Σε πλεύση καθολική (2001)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Περίγραμμα
Post by: wings on 28 Dec, 2017, 01:39:45
Χρυσούλα Βακιρτζή, Περίγραμμα

Επώνυμη
και άρτια
αυτή η
απουσία.
Ενέχει ο
συμβολισμός
δομή στην
ανάρτηση.
Επισπεύδω
σκιές στο πρώτο
περίγραμμα.
Έγκυρα σε
προσβάσεις,
ανιχνεύω το
διάτρητο.

Από τη συλλογή Σε πλεύση καθολική (2001)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Εικόνα
Post by: wings on 28 Dec, 2017, 01:41:18
Χρυσούλα Βακιρτζή, Εικόνα

Όλα ευδιάκριτα
Συγκεκριμένα
να καταθέτουν
εικόνες πάγιες
του είναι μου,
χωρίς μέθεξη
ή εισαγωγικά
Σε ενήμερη
κυριολεξία

Από τη συλλογή Σε πλεύση καθολική (2001)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Ένθετο
Post by: wings on 28 Dec, 2017, 01:43:17
Χρυσούλα Βακιρτζή, Ένθετο

Εκκρεμότητες...
κι εγώ μια
εκκρεμότητα
που πρέπει
να κλείσει
με μια
παρένθεση

Από τη συλλογή Σε πλεύση καθολική (2001)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Εκδοχή
Post by: wings on 28 Dec, 2017, 01:45:22
Χρυσούλα Βακιρτζή, Εκδοχή

Εισέρχομαι
στο φάσμα της
ετοιμότητας.
Λίγο πριν
να εκλείψει
το θετικό,
θα διαδεχθώ
την δυαδική
εκδοχή μου.
Τώρα προέχουν
οι κραδασμοί,
μιας αγωνίας
ακόμη εύλογης
και οδυνηρής.
Εστία ειρμών
η όποια
προσθήκη...

Από τη συλλογή Σε πλεύση καθολική (2001)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Χορηγία
Post by: wings on 28 Dec, 2017, 01:48:28
Χρυσούλα Βακιρτζή, Χορηγία

Η αίσθηση
με ωθεί σε
κορυφαίες
ανατροπές.
Κι οδεύω
στον ήχο της
εξόρυξης.
Μεσημβρινή
υδρόγειος,
εκθέτει τα
σύμβολα.
Πολύ νωρίς
για άρρηκτες
δεσμεύσεις.
Ή μήπως
άργησα να
αντισταθώ...
Στα σημεία
χορηγούμαι
πλέον υγρή.

Από τη συλλογή Σε πλεύση καθολική (2001)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Τριβή
Post by: wings on 28 Dec, 2017, 01:50:45
Χρυσούλα Βακιρτζή, Τριβή

Υπόλογες
εκβάσεις
χρεώνουν
το άυλο.
Τριβής αφή
σε εφεδρεία
κινήτρων.
Τη δίνη
μεταφέρω
–σε έννοιες
αστρικές
ανάδοχος.
Περνάω σε
υπεύθυνη
αποδοχή.
Πιστό το
ενδιάμεσο
–εξιστορεί.

Από τη συλλογή Σε πλεύση καθολική (2001)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή: Ήπια...
Post by: wings on 28 Dec, 2017, 01:52:45
Χρυσούλα Βακιρτζή: Ήπια...

Ενώ εγώ
ραγίζω στο
πρόσωπο, ο
λαμπτήρας
ευθυγραμμίζει
τη διαύγεια.
Η ένταση στο
δόγμα του
απόλυτου
που αψηφώ.
Ανατρέχω
ήπια τον όλο
εγκλωβισμό.

Από τη συλλογή Σε πλεύση καθολική (2001)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Σώμα
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 00:10:54
Χρυσούλα Βακιρτζή, Σώμα

Τώρα
που η ψυχή
παίρνει κάτι
από το μέλλον
και την αλήθεια
των σωμάτων,
προσέξτε τις
υπεκφυγές μου...

όταν απέχω
απ’ το φως.
Ιδίως τότε.

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Θραύσμα
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 00:13:51
Χρυσούλα Βακιρτζή, Θραύσμα

Πιο πέρα
από την πτώση
την πίστη
τους εναργείς
ορίζοντες
–τα όρια του
θανάτου.
Συνοπτικά,
με μια προσέγγιση
να τρίζει στα
χέρια μου,
σαν απορία
μικρού παιδιού.

(Ονείρων
θραύσμα,
γλαφυρό)

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Βαθμιαία
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 00:20:20
Χρυσούλα Βακιρτζή, Βαθμιαία

Δεν αποδίδει
το υφάδι...
Είναι
η επιρροή
που στρέφει
τα γρανάζια.
Σ’ αυτό
το κλάσμα ελλοχεύει
βαθμιαία
το άλλο μισό μου.
Θα σε αρνηθώ,
όσο οι θεοί
διατηρούν τη
στενή κοιλότητα.
Έτσι απλά...
όπως απωθώ
τον εαυτό μου,
εφόσον
τα παραδείγματα ασκούν
εξουσία κατ’
εξακολούθηση.
Προτρέχει
το υφάδι σου...
Σημειώνεις
τις εισαγωγές...;

Ισόρροπες
οι συγκρούσεις.

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Πληρότητα
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 00:23:56
Χρυσούλα Βακιρτζή, Πληρότητα

Επείγει ο χώρος,
η έλευση.
Μικρό μου,
απέραντο γαλάζιο
–ασκητική και
πρώιμη κεφορά
της θλίψης...
Η άμυνα σποραδικά
σε τούτο το επίπεδο.
Επιμύθια
που επιμένουν
δεσμευτικά
(ο προπομπός
συμμετέχει).

Αναπτύσσω πληρότητες
βραχέων τόνων.

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Σύνθλιψη
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 00:27:49
Χρυσούλα Βακιρτζή, Σύνθλιψη

Χαμένη σε τοπία
εσωτερικά
–η ψυχή μου
συνθλίβεται από
ασίγαστη επιθυμία
και ανάγκες.
Κίτρινη η φλόγα
της ένωσης
θέλγει...
Απόπειρα
ζωής σε αντιθέσεις
(ο προαιώνιος φόβος).
Σε τοπία εσωτερικά
–η ύπαρξη ανασαίνει.

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Έκρυθμα
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 00:32:33
Χρυσούλα Βακιρτζή, Έκρυθμα

Είχες όλο τον
καιρό μπροστά σου
για αυταπάτες
και ψευδαισθήσεις
(καμία προσπάθεια
δεν χρειαζόταν
επίσπευση).
Τώρα, η πραγματικότητα
ρέει σταθερά
σε χαμηλούς
τόνους, σε απαλές
γραμμές –δίχως
εξάρσεις ή
ενθουσιασμούς
να μεροληπτούν
στη μεταβίβαση.
Μ’ εσένα να εντείνεσαι
στους ορίζοντες
έκρυθμα. Προσωπικά.

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Ώθηση
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 00:38:08
Χρυσούλα Βακιρτζή, Ώθηση

Ο πόνος
γειώνει.
Αντίποδας.
Ευκρίνεια
προφητείας
η εξήγηση
–έξω απ’ τα
πλαίσια το
άπειρο.
Επισκιάζει
ο Λόγος τη
βολή. Σπονδή.
Εξάρτηση.
Εμένα προσδοκούν
τα σχήματα.
Πολιτεία οικεία,
μακρινή.
Ανίχνευση, πιο
πέρα. Τμήμα.
Ο τόνος
ασθμαίνει
σε δίκαιες
αναζητήσεις.
Φάσμα παρόρμησης.
Φυσικό.
Απτή ώθηση...

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Έκλειψη
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 00:41:39
Χρυσούλα Βακιρτζή, Έκλειψη

Βίαια, ασφυκτικά
μπήγεται μέσα μου
η επίφαση.
Ρίγος έντιμο,
οι εξισώσεις
απρόσωπος
συντονισμός.
Περίβλημα
ορατότητας
το θραύσμα.
Λήγουσα παροχή.
Νομή μου. Χάος.
Επούλωση – φυγές
προσμετρώ από ένταση.
Έδαφος και ορατότητα
με ιδρύουν...
Βίαια, οριστικά.
Έκλειψης στοίχιση.

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Δότης
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 16:24:03
Χρυσούλα Βακιρτζή, Δότης

Γυάλινη
παθητική
αφομοίωση.
Το τραύμα μου,
έμπειρος δότης
–μικρό κύμα.
Ο Μάρτης...
Τόσο νωρίς
κι ας άργησε
ο δυϊσμός.
Εκβολή.
Επίκειται
κάτι για μένα;
Ό,τι προηγήθηκε
αφουγκράζομαι.
Υπεύθυνη αναλογία
οι δασμοί.
Χειρόγραφα
ψυχής, εκπρόσωπος.
Εαυτός.
Άρνηση πέμπτη.
Τον ερχομό σου
διευθετώ με
απουσίες.
Δομικά.

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Διαδρομή
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 16:27:04
Χρυσούλα Βακιρτζή, Διαδρομή

Αρκεί εν
μέρει η
σαφήνεια.
Έχουν ειπωθεί
όσα χωρούσε
η περίληψη...
Ενστικτωδώς.
Προτροπή γόνιμη,
αποσπασματική.
Νησίδα. Κλήρος.
Και μοιάζω
αιτία, αυτουργός
της θλίψης μου.
(Αρμόζει ο ορισμός;)
Ταύτιση.
Συναισθήματα.
Υπογράμμιση.
Ολέθρια άρθρα
υπεκφυγών.
Ατέρμονη η
διαδρομή.
Διευκρινίζει
εκούσια
ο αριθμός.
Πάλι σκοτάδι.

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Στατικά
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 16:31:04
Χρυσούλα Βακιρτζή, Στατικά

Αναλώνει τάσεις
φυγής η αϋπνία
των κυττάρων,
πυκνή γραφή.
Μορφή θανάτου.
Αλλιώς –ζωή.
Αιχμηρή, ακραία
αντίληψη.
Ιστός στατικής
εμβάθυνσης
ελέγχει
επιθυμίες.
Από πότε;
Θόρυβος.
Η νοσταλγία
τετράστιχο
ποσοστών
εκπίπτει οριακά.
Αυθυπαρξία
Στους ειρμούς...
Φαινομενικά.
Με τρομάζει
αυτή η κλίση.
(Όσα θέλησα
στο μέλλον.)
Δίχως ευθείες
το πρόπλασμα

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Όψεις
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 16:35:17
Χρυσούλα Βακιρτζή, Όψεις

Τώρα πια εκταμιεύω
ψύχραιμα το πένθος μου.
(Εισχώρησε
από παλιά
ο δυτικός
άνεμος
στις νύξεις.)
Όψη και
παλινδρόμηση.
Ανάδυση
εμπειριών
ή αποθήκευση.
Ψήφος απόλυτου
η σχισμή,
πριν να τη
θίξω – ήξερε.
Εισαγωγή
λύτρωσης.
Ο λαβύρινθος...
Κέρμα του πένθους.

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Χείμαρρος
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 16:38:08
Χρυσούλα Βακιρτζή, Χείμαρρος

Για τον θερμό
πόρο και την υποδόρια
θύελλα, εμμένω
σε τούτη την προσευχή.
Σιωπή...
Σιβυλλικά,
ο ελλιπής
κόμβος. Όποια
άλλη επιφάνεια
–θα– αποβεί μοιραία.
Θύελλα, πόρος,
εισροή...
Σταδιακά
αντιστρέφομαι.
Επάξια.
Ο χείμαρρος.

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Μέθεξη
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 16:41:18
Χρυσούλα Βακιρτζή, Μέθεξη

Θολά πρόσωπα,
είδωλα ψυχρών
παρατηρητών.
Καμία προοπτική
στο πλέγμα
των εποχών και
της υπόστασης.
Ολισθηρά...
Επίπεδα.
Αρνούμαι κι
επισημαίνω
καίρια αξίες,
συναισθήματα
–τη μεμβράνη.
Η μεμβράνη...
(πότε θα της δοθεί
θέση, προέκταση;)
Όσα δεν πήρα
σας επιστρέφω.
Σημείο μέθεξης
ή στροφής.

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Αμυδρά
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 18:31:16
Χρυσούλα Βακιρτζή, Αμυδρά

Απλά...
Έτσι απλά
ας έρθουν οι αποστάσεις.
(Το πριν, το μετά
ενέχουν στοιχεία
στις τροπές.)
Παύσεις που
καθορίζουν.
Ενέδρες ή
προθέσεις
περιβάλλουν
κάτι δικό μου.
Φως. Ενόραση.
Αλληλουχίες.
Συνδέονται
ξέφρενα οι
παλμοί μου
πολλές φορές.
Νωπή ακόμα η
μνήμη μου.
Συμμετέχω.
Έτσι απλά
–ας έρθουν
οι αποστάσεις.
Επιμονή.
Τολμώ. Ενταύθα.

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Άμεσα
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 18:35:21
Χρυσούλα Βακιρτζή, Άμεσα

Άνεμος. Βροχή.
Μοναξιά...
Φράσεις κοφτές,
σκορπισμένες στο
άδειο σκηνικό.
Επιμελώς ασύνδετα
όσα εκφράζω.
Λεία, ψυχρή η
όλη συμπεριφορά,
από φόβο μην
πληγωθώ.
Οι δικοί σας ρυθμοί
παρερμήνευσαν
ετυμολογικά την
αγωνία μου.
Εξηγήσεις. Κλειδιά.
Άνεμος, βροχή,
μοναξιά.
Χωρίς «δεδομένα»
τώρα... Είμαι εδώ.
Με σαφήνεια.
Μαζί σας. Άμεσα.

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Σύνδεσμος
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 18:42:18
Χρυσούλα Βακιρτζή, Σύνδεσμος

Διάγνωση.
Κύβος. Η όλη
«πραγματικότητα»
με διογκώνει
αρνητικά
σ’ αυτή τη φάση.
Κάτι άλλο στην
όλη θέση
γνωστοποιεί
–απλά– τον όποιο
αισθητήρα.
Εικόνα ξένη,
στο αίμα μου
ωστική
η συγκόλληση.
Κρύπτες ευνοούν
το όλο γνώριμο.
Θα είμαι εδώ
κι ας μην αρκεί,
η τέταρτη οροφή
καλύφθηκε με
αφαιρέσεις.
Αλλάζω...
Προκύπτω,
συλλέγω προσθήκες.
Αν θέλεις, μείνε
στην απόδοση.
Σύνδεσμος
ή αναλογία,
στο εξής –μάγμα.

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Τομή
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 18:45:33
Χρυσούλα Βακιρτζή, Τομή

Ποια κάμψη
και ποια
επιφάνεια
θα με δεχθεί;
Δείκτες σιγής
υποθηκεύουν
την παλλόμενη
έναρξη.
Αρμονικά
ελεύθεροι
οι ορισμοί.
Το εύρος. Κύκλος.
Επαφές. Πόση
δύναμη απομένει;
Ειδοποιός
διαφορά το
συρμάτινο
ομοίωμα...
Στο βάθος.

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Ρότα
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 18:48:04
Χρυσούλα Βακιρτζή, Ρότα

Καταγράφω
σκουριά και
ρήματα,
ενώ ο Χρόνος
με μνημονεύει
δεσμευτικά.
Ορθή διαύγεια
το νεύμα σου,
ανακαλεί ενσ-
τάσεις από
το μέλλον.
Ας μείνει
ο ενεστώτας
ως βεβαιότητα...
Τείνει ρότες
η κλίμακα.

Χωρίς ενοχές
αιωρούμαι.

Σαν σκόνη
μόνο της
επαφής.

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Ριπές
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 18:52:26
Χρυσούλα Βακιρτζή, Ριπές

Στην πιο καίρια
ζώνη του μυαλού
μου, αποθηκεύω
τις ροές σας.
Το πέτρινο και
η μακροθυμία,
κάποτε – ή τώρα.
Θα έθετα κάτι
απόλυτο,
αλλά νιώθω ότι
κάθε όρος
μετάβασης –
επιφέρει τοπία
μεστής τάσης
(άθικτα κενά
προσμετρούν
ριπές ερμηνείας).

Διπλασιάζουν
οι λήξεις
το υπερύψωμα.

Διάστημα κάμψης.

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Προβολή
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 18:55:32
Χρυσούλα Βακιρτζή, Προβολή

Η αγκύλη
και το μηδέν
στην κίνηση.
Με εχέγγυους
αγωγούς, καταθέτω
αιτήσεις.
Χάνει στα χρώματα
η προβολή.
(Πώς αλλιώς
θα υπάρξει
προσέγγιση;)
Άμεσο λάβας
ο λήθαργος,
επινοεί
ειρμούς
ή εδάφια.

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Προσέγγιση
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 18:58:29
Χρυσούλα Βακιρτζή, Προσέγγιση

Ουδέτερες
εξισώσεις
διακρίνω στο
βλέμμα σου.
Θέλω κι εγώ
να θέσω όρους
και αποστάσεις
ανάλογες, γι’ αυτό
δέξου με σαν
μια απλή
καθημερινή
συνήθεια.
Άλλωστε, θα
το αναγάγω έτσι
ώστε ο όποιος
«κίνδυνος»
να έχει τον
αστερίσκο του.
Η ενόραση
με εντείνει
δραματικά στο
περίγραμμα...

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Εξέλιξη
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 19:03:25
Χρυσούλα Βακιρτζή, Εξέλιξη

Αφέθηκα στον Χρόνο
όταν υδρίες
προέκυψαν
με τρόπο
ιερό στο
μυαλό μου
(κάθε τόσο
η υπόσταση
δονεί κάτι
δικό μου
σε εξέλιξη).
Ακραίος στόχος
–ο εθισμός
απέχει πολύ.
Δρόμοι και ίχνη
ισορροπούν...

Έντιμη σιγή
δίνει τη στίξη.

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Δίαυλος
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 19:05:31
Χρυσούλα Βακιρτζή, Δίαυλος

Και γίνομαι
ανάγλυφη στροφή
κάθε Νοέμβρη.
Ερυθρή η
συνοχή μου
εκπέμπει
βίαια τους
εφήμερους
νόμους έλξης.
Όρος ευθείας
τελεί δομικό
καταχώρισης.

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Στάθμη
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 19:07:33
Χρυσούλα Βακιρτζή, Στάθμη

Στην πιο
δαπανηρή
μου ένταση,
φορέας ύλης η
τεφροδόχος.
Αθώα στάθμη
Θεών και
παλίρροιας
το τυπικό.
Ρίσκο αιτίας
η υποτροπή
απορρόφησης
–κοινό πλαστικό.

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Διαύγεια
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 19:09:33
Χρυσούλα Βακιρτζή, Διαύγεια

Πάνω στον πάγο
χαράζω τις επιμέρους
γραμμώσεις.
Εν μέσω
εμπύρετων
αποδοχών,
η αυτοψία
θα πλεονάζει
σε διαύγεια.
Αναφέρω
την τελεία
ακύρωσης ως
απόσταγμα και
εκκίνηση.

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Χάρτης
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 19:13:43
Χρυσούλα Βακιρτζή, Χάρτης

Την πεζή
μορφή μου
γδύθηκα
στοχεύοντας
στο έγκυρο
όνομά μου.
Ο χάρτης
–σαφής στο
εκτόπισμα–
καθοδηγεί.
Σε συμφωνία
παραμυθιών,
αρχέγονη
πνοή η ταύτιση.
Λιτή γραφή
ή σύνδεσμος.

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Σκιές
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 19:16:01
Χρυσούλα Βακιρτζή, Σκιές

Αμυδρά
η φλόγα
σκιάζει το
εκμαγείο.
Ερέθισμα ή
καταστολή
–κι όσα
βιώνω
δεν με
χωρούν.

Ως πότε;
Μέχρι πού;

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Παλμός
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 19:18:35
Χρυσούλα Βακιρτζή, Παλμός

Ας τελειώσει
αυτή
η παρωδία.
Τίποτα
πιο άφθαρτο
απ’ την
εκποίηση
– ή την
ψυχή μου
όταν το
σούρουπο
αναδύομαι
(με ανελέητους
συμβολισμούς).

Στην απόσβεση
ο παλμός...

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Καταβολή
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 19:21:31
Χρυσούλα Βακιρτζή, Καταβολή

Επικροτώ
κάθε σας
επισήμανση
(το σκηνικό
κυριαρχεί)
κι ανακαλώ
την ουδέτερη
εκφορά μου
– όσο πιο
ήσυχα μπορώ
να «νεκρώσω».

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Κλοιός
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 19:24:29
Χρυσούλα Βακιρτζή, Κλοιός

Θολός
ο ορίζοντας
αγγίζει την
ανυπαρξία...
δίκοπες οι
ενστάσεις
– με συντρίβει
άλλος ένας
αυτόπτης
κλοιός.

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Ευνόητο
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 19:27:03
Χρυσούλα Βακιρτζή, Ευνόητο

Αναδύεται
η βιβλική
μορφή σου
– απ’ τη ρευστή
αρχή της
πέτρας. Η
επερχόμενη
εξίσωση
με αφορά...
«Ευνόητο» χνάρι
της ήττας
η ερημιά.

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Ένταση
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 19:29:02
Χρυσούλα Βακιρτζή, Ένταση

Στα πλαίσια μιας μη
αναστρέψιμης
υπερβολής,
τούτη η μελαγχολία
επιβραδύνει
τον στρόβιλο.
Κάποτε θα αντιγράψω
την ένταση...
Τώρα, σιωπώ.

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Αναστολή
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 19:30:52
Χρυσούλα Βακιρτζή, Αναστολή

Ευθύνη του
καλοκαιριού,
οι αμφορείς
και το όραμα.
(Άλλοτε, θα ξεσπούσε
τρικυμία μέσα μου).
Το σύμπαν
ή ο θάνατος
πιστοποιούν την ταυτότητα...
Ως έχει η επιλογή

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Απόλυτο
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 19:32:54
Χρυσούλα Βακιρτζή, Απόλυτο

Λάθος ρήξεις,
σκληρή διέξοδος
και η ζωή μου
χαμένη
ευκαιρία
– που αποζητά
ένα αντίκρισμα
πριν λυτρωθεί.

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Μήνυμα
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 20:31:37
Χρυσούλα Βακιρτζή, Μήνυμα

Κρύβω σε άδεια
συρτάρια το
άλλο «εγώ μου».
Αίμα και βροχή
ποτίζουν τα γρανάζια
ή μια απόπειρα
ν’ ανασάνω.
Μηχανικά
εκκολάπτω
τον δήμιο...
για να συμβάλει
το έλλειμμά μου
λυτρωτικά.


Δραματουργός
προϋπόθεση το
μήνυμα που εκπέμπω.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Έδαφος
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 20:35:27
Χρυσούλα Βακιρτζή, Έδαφος

Το κύκνειο
τραγούδι σας
ήδη έχει σιγάσει...

Είμαι πια δίχως
αφορμές, πρόχειρες
αναμνήσεις
– κι αφήνομαι να
δεσμευτώ στις
άγριες απώλειες.

Ένα οικείο έδαφος
ελκύει τους θανάτους
και με λυτρώνει μυστικά

το «Ω γλυκύ μου έαρ».

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Αποβολή
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 20:38:36
Χρυσούλα Βακιρτζή, Αποβολή

Μη μ’ αγγίζεις...
Είμαι η καιόμενη
βάτος της παρακμής
σου. Το εξόριστο
παιδί που θήλασαν
οι εραστές και οι
γέροντες. Κλειστές
πόρτες στο σύθαμπο
στοιχειώνουν
την επερχόμενη
λοβοτομή.
Αρπακτικό της
ερημιάς μου
κι αποβολή
βαθιάς πληγής.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Φθορά
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 20:41:50
Χρυσούλα Βακιρτζή, Φθορά

Σαν ένα ρούχο
που φθάρθηκε
σχεδόν αναίτια
απόμεινα να
ξαγρυπνώ δίπλα
στο άκαμπτο
κορμί σου...
ενώ σε όλες
τις ευθείες
εκπίπτουν
άγγελοι
και κραυγές.


Πρωτογενής
η αγωνία μου.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Μνήμη
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 20:44:43
Χρυσούλα Βακιρτζή, Μνήμη

Για μια ξένη γιορτή
η εκεχειρία,
νήστεψα
το πρώτο
δεκαήμερο
του Ιούλη...
συλλέγοντας
τις απλοϊκές
σας εκδοχές
– σαν αριθμομνήμων
κλεπταποδόχος.


Λευκά σεντόνια
κοσμούν περίτεχνα
κρυμμένες μνήμες.


Και εκβολές.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Συνοχή
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 20:48:58
Χρυσούλα Βακιρτζή, Συνοχή

Ποια φιλόξενη
Ναυσικά θα
με υποδεχτεί;
Τώρα που οι
γυμνές εποχές
αιωρούνται και
εκτοξεύουν τη
φρίκη, την απειλή;
Νωθρή η μήτρα.
Καμιά θαλπωρή
για το τάμα μου
– για μένα. Μαύροι
μανδύες και
απορρίμματα
στοιχειώνουν
το σκηνικό.


Σχεδόν αδέσποτα. Ξανά.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Αξίωμα
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 20:52:45
Χρυσούλα Βακιρτζή, Αξίωμα

Τόσον καιρό
στο μάτι του
κυκλώνα,
μ’ έχουν
κουράσει
οι ήπιοι
θάνατοι (μη
μου ζητάτε άλλα
συνώνυμα)

πόση επιείκεια
μπορεί να δείξει ο
Μονοσάνδαλος;


Απομεινάρι
η αγχόνη κι
ο πανικός...

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Σπασμός
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 20:56:32
Χρυσούλα Βακιρτζή, Σπασμός

Ύστερα
το σχοινί
τεντώθηκε
(πριν σπάσει;)
κι απόμεινε
σαν πρόχειρη
καρικατούρα,
ένας νεκρός
«ενδεδειγμένα»
προσιτός και
προτεινόμενος

«Ίσως –
πάντως
όχι εγώ...»

ξεφώνισα

Σχεδόν ακούσια
Ηθελημένα. Βίαια,
με διαμπερείς
τους σπασμούς


όπως σε άηχο εφιάλτη

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Έλξη
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 20:59:29
Χρυσούλα Βακιρτζή, Έλξη

Με τυλίγουν
οι πιο σκληρές
διαστάσεις.
Ψευδαισθήσεις
ελκυστικές
(το προσφιλές
παραμύθι μου,
τα παιδιά που
δεν γέννησα,
το ξυράφι στη φλέβα).
Φεύγω τώρα.
Ξεκάθαρα, ευλαβικά.

Πριν δω την ομίχλη
να ταριχεύει
τους καρπούς

ως πλεόνασμα.


Υστερώ ακόμα
όταν σας μεταγγίζω;

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Ροές
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 21:03:11
Χρυσούλα Βακιρτζή, Ροές

Θ’ αφήσω
ανέπαφη τούτη
τη ρευστοποίηση
Είναι δική μου πια
η όλη ανυδρία.
Κι αν το αρχέτυπο
μου ζητάει ένα τεκμήριο
– δεν πρόκειται να
δεσμευτώ ή
να αργήσω...
Ας παραμείνω
δίχως όνομα.


Όπως ο Σίσυφος
στα κίτρινα λιοτρόπια.


Λευκές αδράνειες
και αυτοκαταδίκη;

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Επιλογή
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 21:06:48
Χρυσούλα Βακιρτζή, Επιλογή

Ας μείνει μόνο
η αίσθηση της
βροχής, σε ώρες
που ασκητικοί ιερείς
– θα καταθέτουν υπέρ
των ενστίκτων ή
τ’ ουρανού. Μεταλλικές
και χημικές παραλλαγές
μετουσιώνουν
την ύπαρξή μου...
εδώ, η αστάθεια δεν
έχει παραλλήλους.

Αφύλαχτη διάβαση
η κάθε «επιλογή».


Πλαισιώνουν οι χλευασμοί,
τα στεγνά σου χείλη.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Κύκλος
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 21:12:36
Χρυσούλα Βακιρτζή, Κύκλος

Σπασμένο
κατάρτι η
ψυχή μου.
Το όλο σύμπαν
με καλεί,
ενώ προσφέρω
τον σύσσωμο
εαυτό μου.
Υδάτινη τέφρα
που αναλώνεται
σε τεκμήρια
θριάμβων.
Ανέλπιδα.
Προσεκτικά.


Και σα να προσποιούμαι.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Βωμός
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 21:16:53
Χρυσούλα Βακιρτζή, Βωμός

Σε νιώθω
είσαι το
αγρίμι
μέσα μου.
Ο βωμός
– τίνος;
Ογκώδης
η δίψα κι
εγώ απαιτώ
μελλοντικά
εδάφη ή μια
παραβολή
για να μην
αφανιστώ.
Τυπικά.
Αβάσταχτα,
σχεδόν ανίερα...

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Σύμβολο
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 21:19:51
Χρυσούλα Βακιρτζή, Σύμβολο

Αβάσταχτο,
πενιχρό το
σχήμα σου.
Ήρεμα σχετικά,
αφομοιώνω την
κινούμενη άμμο
– σαν σύμβολο.
Αλληλουχία ή
πληρότητα εξορίας.
Σίγουρη αποδοχή
η εξουσία. Μόνο
που ένας χάρτινος
ήλιος πάλλει
στα χέρια μου
τόσο άμεσα.

Κίτρινο το σκοτάδι.
Υποχωρώ ανύπαρκτη...

σχεδόν αυθαιρετώ.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Κάθοδος
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 21:24:05
Χρυσούλα Βακιρτζή, Κάθοδος

Η άνοδος
καθοδική,
έτσι που με
παγίδευσαν
οι ξένοι εφιάλτες.
Ενώ τα μηνίγγια
σφυροκοπούν...


ξεσκίζω τις
σάρκες μου
ή εσένα;

Ένας λιτός εξαγνισμός
λάμπει στα κάτοπτρα.

Και σ’ όσα είχες κάποτε
επίμονα χλευάσει.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Επίλογος
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 21:31:35
Χρυσούλα Βακιρτζή, Επίλογος

Δεν υπάρχει
καμία Μοίρα
να δεχτώ,
μόνο αυτή η
ετοιμότητα
– που υγραίνει
τα χέρια
και μοιάζει
με υποταγή...

Ανάδρομα
ο επίλογος.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Απειλή
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 21:33:51
Χρυσούλα Βακιρτζή, Απειλή

Τώρα...
οι σκέψεις μου
δεν έχουν
αυξημένη φοβική
καταβολή.
Ενώ η πέμπτη
Μέδουσα
προσμετρά τις
επόμενες απειλές της

ή μήπως τη βόρεια
λύτρωση των αισθήσεων
και της διαύγειας;

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Καταλύτης
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 21:36:39
Χρυσούλα Βακιρτζή, Καταλύτης

Ελώδεις
εκτάσεις
διεκδικούν
το όραμα...
Εχθρική
κάθε μετάβαση,
σαν όρος
εξάντλησης
ή εφεύρεσης.
Κι οι δρόμοι
ελεύθεροι
για όσα ήθελα
– για μένα.

Καταλύτης
το αόριστο
που εκπνέει.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Αλώβητα
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 21:39:05
Χρυσούλα Βακιρτζή, Αλώβητα

Τα χέρια
σπαράζουν
τραντάζοντας
θεμέλια.
Κραυγή.
Κι ο κόσμος
βουβός.
Αδιάφορος...
Να εγγυάται
το αλώβητο
(της σήψης μου).

Πολλαπλά

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Αυτούσια
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 21:41:30
Χρυσούλα Βακιρτζή, Αυτούσια

Στην εποχή
των παγετών,
η φυλακή μου
δεν έχει σύνορα.
(Θα κληθούν
αυτούσιες
οι δεσμίδες.)
Είτε εγώ...


Με παροχές
Συμπληγάδων.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Εστία
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 21:52:51
Χρυσούλα Βακιρτζή, Εστία

Στα αιχμηρά
σχήματα της
πραγματικότητας,
επείγει και
τούτη η
αποκαθήλωση
– χωρίς κάποια
δυνατότητα
για ενστάσεις
Με συνθλίβει
η εστία μου...

Όσο ποτέ.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Θρόμβος
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 21:55:56
Χρυσούλα Βακιρτζή, Θρόμβος

Απώθηση
και θρόμβος...
το τέλος
– σαν ήχοι
που σβήνουν.
Ξέθωρα όλα
όσα με κάλεσαν
εδώ. Να
συστηθώ,
σαν αίμα,
σαν σώμα που
μετουσίωσε την
απόσταση.
Ρακένδυτες
εποχές
εμμένουν.
Πρακτικά.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Επίκτητα
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 21:58:33
Χρυσούλα Βακιρτζή, Επίκτητα

Καλύπτω με
άλγος φυσικό
ως και την πιο
βαθιά σχισμή μου.
Μόνο έτσι θα
γίνουν φωτεινά
τα αδιέξοδα που
χρεώθηκαν οι
φωσφορίζουσες
επιγραφές.
Γι’ αυτό, λοιπόν,
ησυχάστε.

Αδέσμευτα.
Επίκτητα.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Συνδρομή
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 22:04:17
Χρυσούλα Βακιρτζή, Συνδρομή

Υπήρξα ο πιο
δυνατός κρίκος
της αμηχανίας σου.
Έκρυβα μέσα μου
τη σπηλαιώδη
σιωπή που είχες.
Τώρα, ο χρόνος
δεν παγώνει σε
πρόχειρους ορίζοντες,
στα τεθλασμένα σύνορα.
Αλληλουχία οι
φυλακές μου.
Και τα τουβλάκια
πλαστικά.


Μια αμοιβαία
συνδρομή στη
μοναξιά μας.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Επίδραση
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 22:07:47
Χρυσούλα Βακιρτζή, Επίδραση

Χάθηκα,
σε πλήθη
ανώνυμα.
Εικονικά.
Ζήτησα
πρόχειρο
καταφύγιο
και μια μορφή
αιχμηρή που
οξύνει επικίνδυνα
τις άμυνες.
Μη με ζητήσεις.
Επιστρέφω
από άλλη οδό,
δίχως καμία
μεσολάβηση.


Η πραγματεία
διαφέρει – ως
προσφορά

η επίδραση

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Ειρμός
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 22:10:43
Χρυσούλα Βακιρτζή, Ειρμός

Σφάδαζες
όταν σε
ανέσυρα από
μέσα μου
– σαν ήδη
νεκρός
απόηχος
ή κάποια
απόπειρα
ειρμού
Ώριμο το
πορτοκάλι
σκιάζει τ’
απόβραδο.

Η μοναξιά
δεν αλώθηκε
ισόποσα εδώ.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Ραγδαία
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 22:14:11
Χρυσούλα Βακιρτζή, Ραγδαία

Έδινες όλη σου
την προσοχή
– σε μένα.
Κι εγώ έκρυβα
ό,τι ραγδαίο
είχα μέσα μου,
καθώς το
σούρουπο
αγκάλιαζε
βιαστικά τα
πάντα. Να που
τώρα, αποδέχομαι
τη μνήμη ή
τη μήτρα μου,
σε μια εκτόξευση
ασφυκτική.
Ιδιόχειρη.
Θέλω να φύγω,
γιατί κουράστηκα εδώ...

με όλους τους
συσχετισμούς
και τα εγκαύματα. Τελεία.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Επιμονή
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 22:17:10
Χρυσούλα Βακιρτζή, Επιμονή

Εδώ, οι αισθήσεις
εκπέμπουν την
υπέρυθρη διάσταση
– πολύ πιθανόν
ν’ ανακαλώ
κάτι παλιό.
Τραυματικό.
Έχει θολώσει
η αντίληψη και
τίθεται αβέβαια
η κάθε εκδοχή.


Τούτος ο ρόλος
εμμένει άσκοπα.


Ως τάξη κι αγωνία...

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Στόχος
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 22:20:34
Χρυσούλα Βακιρτζή, Στόχος

Μετέωροι δείκτες
μπερδεύουν το
μυαλό μου – και
αδρανώ στο πιο
ουδέτερο χείλος
της αβύσσου.
Αδέξια αφαιρώ
το παλιό μέταλλο.
Σε χρόνους
απρόσιτους
εκπέμπω, ξεχνιέμαι.
Το ρήγμα οξειδώνει
τη μετάπτωση.
Ή την αναμονή.

Ο κάθε στόχος
με μουδιάζει.

Απρόκλητα.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Ωστικά
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 22:23:42
Χρυσούλα Βακιρτζή, Ωστικά

Κράτησα
τη σκιά μου
για να φωτίζω
τις νύχτες
κι αυτό το
ανήλιαγο
δωμάτιο...
θυμήσου με,
αν θέλεις,
όταν θα
πεθάνουν
τα αστέρια.

(Λάμπει
μεταλλικά
η οργή μου.)

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Ερέθισμα
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 22:36:18
Χρυσούλα Βακιρτζή, Ερέθισμα

Ένα αιχμηρό
εφιαλτικό φως
μου ξεσκίζει
το μυαλό μόλις
κλείσω τα βλέφαρα
– σαν άπληστο
ερέθισμα των
αισθήσεων.
Αποφεύγω
το καθετί.
Δεν αντιδρώ
και γίνομαι
σιωπή, το
σκοτάδι που
θ’ αφαιρέσει το
στίγμα μου.


Ακραίο όριο
λογικής και
ενστίκτου.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Σύρραξη
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 22:40:08
Χρυσούλα Βακιρτζή, Σύρραξη

Μην κοιτάς τις
ραγισμένες
βιτρίνες ή τα
δέντρα που
φυλλορροούν
γερασμένα πια
– η άνοιξη, ο
ουρανός, τα
πάντα μέσα μου
παραμένουν
αλώβητα κι
αναγεννούν
ενδογενείς
συρράξεις.
Τόσο φωτεινή
η διαύγεια...

Σχεδόν αβάσταχτο
προνόμιο αποχής.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Μύθος
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 22:47:46
Χρυσούλα Βακιρτζή, Μύθος

Με κούρασαν
οι στρόβιλοι
της γης που
γδέρνουν
«φυσικά» την
ύπαρξή μου
κι εγώ να
είμαι δότης
συμβατός
στην κάθε
αιμορραγία
των Σειρήνων.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Άνθρακας
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 22:52:03
Χρυσούλα Βακιρτζή, Άνθρακας

Οι απειλές σας
με κάνουν
επίορκο.
Ο άνθρακας,
το δίκοπο μαχαίρι
και κάποια
ανυποψίαστη ακόμα
Ιφιγένεια – με περιμένουν.
Ασελγώ με νέα οράματα
κι αφήνω πίσω
γκρεμισμένους ουρανούς...
Όπως οι πρόσφυγες
ή σαν αμαρτωλή...


Υπάρχει λήθη
απόψε στις Πλειάδες;

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Κοινωνός
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 22:54:33
Χρυσούλα Βακιρτζή, Κοινωνός

Κανείς και τίποτα
ας μη λαβώσει
αυτή τη σιωπή.
Στα όρια μιας
πρόσκαιρης
εκεχειρίας
– επεμβαίνει
ως κοινωνός η
δική μου αυταρέσκεια.


Υπάρχει «αδράνεια»
στους ομφάλιους λώρους.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Αιχμή
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 22:57:59
Χρυσούλα Βακιρτζή, Αιχμή

Σαν ένας νόμος φυσικός
τούτ’ η κυρίαρχη στιγμή
της όλης νηνεμίας – που
αφαιρεί τη θαλπωρή
από τους ίσκιους και
τις ερημιές μου.
Εκτός ελέγχου ίπταμαι
κι ακολουθώ αδιάφορη
τις τρέχουσες μορφές σας.

(Πρώιμα ίσως μάτωσε
το άστρο του θανάτου.)

Είναι το δείπνο μυστικό
ή άγρια συγκυρία;

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Δεσμά
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 23:01:21
Χρυσούλα Βακιρτζή, Δεσμά

Απέριττη θα αφεθώ
στη γύμνια της ψυχής μου
– για να δεχτώ ευλαβικά
τον μύθο του Δεσμώτη.

Καθώς νεκρώνει ο
σπαραγμός στις έξω
πολιτείες, απουσιάζουν
οι θεοί από τα μυστικά
δεσμά σας. Προσάπτω
κάποιο γκράφιτι στον
οραματισμό μου, που
μεταγγίζει ύπουλα
επώνυμες διαψεύσεις.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Εξορία
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 23:05:16
Χρυσούλα Βακιρτζή, Εξορία

Κρυστάλλινη
διαφάνεια η
εξορία μου.
Μια θορυβώδης
αϋπνία κομματιάζει
τον έξω κόσμο
κι εμένα. Εύθετος
ο συντονισμός.
Προκαλώ αυτές
τις εκλάμψεις;
(Απορρίπτω τον
ευγενή ενεστώτα.)

Μια σιδερένια μέγγενη
οι ενοχές που με σκουριάζουν.


Οξύτατα, αιχμηρά
– σαν γραμμική παράνοια.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Έρημος
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 23:09:57
Χρυσούλα Βακιρτζή, Έρημος

Στη μέση μιας
άνυδρης ερήμου.
Το κίτρινο της
στεγνής άμμου
και το ψυχρό
γαλάζιο, απέραντο,
μεταλλικό
– ευγενικό.
Από μέσα μου
θα αντλήσω
δύναμη, νερό
για να συντηρηθώ.
Εφιαλτική η
μετάλλαξη.
Δεν είμαι εγώ
όλα αυτά. Κι αν
βασιστείς σε μένα,
θα καταρρεύσω και
πάλι... Χωρίς τελείες,
σαν απόσπασμα.
Που δηλώθηκε.
Από ειδήμονες...

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Εν λευκώ
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 23:16:17
Χρυσούλα Βακιρτζή, Εν λευκώ

Έχω λάβει τις
αποστάσεις μου...
Κανένα πλήθος
ούτε συγκερασμός
δεν θα επιβληθεί
στο παρόν ψυχόδραμα
όπως παλιά.
Έτσι κι αλλιώς
εν λευκώ υπήρξα
ανάμεσά σας.
Ο σκόρπιος
υδράργυρος
(ευθύνη άσκοπη)
επιβραδύνει
ακόμα τους
τρόμους μου.


Ψυχρό το ερέθισμα
που με στεγνώνει.

Σχεδόν ανεπαίσθητα

Τώρα

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Φλοιός
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 23:20:02
Χρυσούλα Βακιρτζή, Φλοιός

Πώς θα σβήσουν
με ποιο τρόπο θα
ξεχαστούν τούτοι
οι κρότοι, οι σκιές
που έχουν θρονιάσει
στο μυαλό μου;
«Μείνε», μου είπες,
«όλα είναι εδώ και
σε περιμένουν».

Αλλά...
τι απομένει
να περιμένω εγώ;

Όλα ερήμην μου
λοιπόν...;

Ως και οι σαρκοφάγοι
του περιβάλλοντος χώρου;

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Απώθηση
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 23:23:50
Χρυσούλα Βακιρτζή, Απώθηση

Άναρθρος τούτος ο
τρόμος που βιώνω
– για πολλοστή φορά
θα κρυφτώ μέσα στην
κρούστα της σιωπής.
Γλείφοντας τις
πληγές μου γεμάτη
όρια (με όρους).
Στις ετικέτες, στο
συναίσθημα, στη
λογική, κάποιες
θαμπές ακουαρέλες
απεικονίζουν μια
ακραία απώθηση...
σα να εγκυμονώ μια
αθωότητα δίκοπη,
«επικίνδυνη».


Αδιαπέραστη. Ενοχική.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή: Απειλή (2)
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 23:27:37
Χρυσούλα Βακιρτζή: Απειλή (2)

Αθόρυβα θ’ αναδυθώ
μέσ’ από τις σιωπές μου.
Κι ο κόσμος, ο εξωγενής,
αγγίζει την ασκητική
λαίλαπα των ειρμών μου.
Κανείς δεν είναι πια εδώ.
Μόνο ένα φοινικόδεντρο...
ίσως και η ψυχή μου.

Εισπράττω αναλογικά
– τις δέουσες μονώσεις.


Σαν περιστέρι η λευκή
κραυγή μου σας απείλησε.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Μάρτης
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 23:31:29
Χρυσούλα Βακιρτζή, Μάρτης

Κάποια ανάγκη μυστική
σκεβρώνει πια οριστικά
όλη τη θέλησή μου.
Και γίνονται οι εμμονές
ατέλειωτοι μουσώνες.
Σαν παραπλάνηση μυαλού,
αισθήσεων, χρωμάτων,
δέσμευσε το διαμάντι σου
την πιο καυτή ανάσα.
Σε διαδρομές ναρκομανών
κατέφυγε ο Μάρτης
– χωρίς ο ήλιος ν’ απαιτεί
απ’ τα παιδιά βραχιόλια.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Εκδορά
Post by: wings on 13 Nov, 2018, 23:33:52
Χρυσούλα Βακιρτζή, Εκδορά

Η πιο μεγάλη
εκδορά είναι
ο απόηχος
του εφιάλτη
μέσα μου...
ακολουθώ
τους αγγέλους
στις πτωτικές
ακροβασίες.


Χαράζει ποτέ
δίπλα στον ίσκιο σου;

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Αίσθηση
Post by: wings on 19 Nov, 2018, 00:34:32
Χρυσούλα Βακιρτζή, Αίσθηση

Καθώς τα σκυλιά
ξαγρυπνούν, στην
πίσω πλευρά της
σελήνης. Μόνη

εγώ περιστρέφομαι
σε τεθλασμένους
καθρέφτες ενός
σύμπαντος. Σκληρό
στην αφή και στη
σκέψη μου, το
κατάλευκο μάρμαρο.

Η τελεία θα μπει στο
αρχέτυπο των
βελούδινων ανέμων. Άλικη.

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Τομή
Post by: wings on 20 Nov, 2018, 00:42:35
Χρυσούλα Βακιρτζή, Τομή

Αιμορραγώ σαν
άνεμος, που χάθηκε
στους δρόμους.

Αιμορραγώ με
μια σιωπή, να
έλκει τις πληγές
μου. Στο χιλιοστό
σκοτάδι της, μεσουρανεί
η πληγή μου.

Μέσα σε εναργείς
σκιές, ήλιους
της Περσεφόνης,
ακούω τον δοξαστικό
ύμνο των τοκογλύφων.
Νεκρή η ανακύκλωση,
σαν άκυρη Ιθάκη.
Λευκό το παραπέτασμα
κι εγώ μια
ενδοφλέβια σχισμή
παλιού κυκλώνα.

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Κρυστάλλινο ποτήρι
Post by: wings on 20 Nov, 2018, 00:48:42
Χρυσούλα Βακιρτζή, Κρυστάλλινο ποτήρι

Τούτη η σιωπή μου απόψε είναι
πολύτιμη, αιχμηρή, όπως ένα παλιό
κρυστάλλινο ποτήρι.
Διάφανη και αιχμηρή μοιάζει
η κάθε πιθανότητα στα χέρια μου,
έτσι που λάμπει στα χέρια μου
το γυαλί. Κι αν τύχει και μεθύσω
κι αν κοπώ με βαθύ τραυματισμό,
η όλη μεταξύ μας οδύσσεια θα
τεκμηριωθεί με τρόπο απόλυτο.
Έτσι, απόλυτα, όπως προστάζουν
οι μοίρες που ποτέ δεν πίστεψα –
το μαχαίρι εκείνο με το οποίο ποτέ
δεν μαχαιρώθηκα ή ένας παμπάλαιος
εφηβικός έρωτας... Ναι, αυτός ο
πεισματάρης νεαρός, που γκρι-
ζάρει πια στα γέρικα μαλλιά του,

σαν την άσφαλτο της νέας
Εγνατίας Οδού και μου
χαμογελά ακόμα. Πόσο
ανέκφραστοι παραμένουν εν τέλει
οι πιο φρικτοί εφιάλτες μας.
Ή η πενιχρή ευτυχία που δε μέθυσε,
δεν έκοψε ακαριαία τις φλέβες
των ήδη νεκρών χεριών μου.

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Γεύση αίματος
Post by: wings on 22 Nov, 2018, 00:30:50
Χρυσούλα Βακιρτζή, Γεύση αίματος

Έκρυψα τα όνειρα, στο
πιο βαθύ σκοτάδι και
παίρνει γεύση αίματος το
πιο βαθύ κενό μου.

Φοβάμαι τούτες τις σκιές
που με κερνάς σαν λείπεις
– σε ώρες τόσο αιχμηρές,
παλεύω με τις λογικές τής
πιο βαθιάς μου τρέλας.

Και γίνομαι ο εύθραυστος
χορός, μιας ρυθμικά καιόμενης
αρχαίας μπαλαρίνας,
που ακροβατεί σε δάχτυλα
εμπύρετης απώλειας.

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Χωρίς επιστροφή
Post by: wings on 22 Nov, 2018, 00:34:54
Χρυσούλα Βακιρτζή, Χωρίς επιστροφή

Δεσμεύτηκα μ’ ένα τέλος
που δε λέει να ’ρθει. Κι
αυτή η γκρίζα, θολή,
καταραμένη βροχή που
συνεχίζει μέρες τώρα...

Ανέπαφη μένει η χαρακιά
στα χέρια μου, ενώ κρατώ
υπό έλεγχο το ρίγος μου.

Το τέλος μου δεσμεύτηκα, μαζί
με όσα έχουν γράψει σε
πορτοκαλί, κακόγουστα
επιστολόχαρτα οι σιωπηλοί
(ακόμη) εραστές. Δεν ξεχωρίζω
πια καλά τους εγγαστρίμυθους

μίμους των παλιών παραμυθιών
και ευθυνών μου, όμως κι αυτοί
μου λένε να προχωρήσω προς
τον εαυτό μου. Το προσπαθώ,
χωρίς δυνατότητα επιστροφής.

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Τις Κυριακές
Post by: wings on 22 Nov, 2018, 00:38:21
Χρυσούλα Βακιρτζή, Τις Κυριακές

Καμιά γωνία του κόσμου
τούτου δεν χωράει πια
τη σκιά μου. Κι εγώ
φοβάμαι τη νύχτα και τα
σκοτάδια της, ακόμα
τρέχουν αίμα οι χαρακιές
στα χέρια μου. Τις
Κυριακές δεν μ’ ακούει
κανείς όταν με αγωνία
αποζητώ μέσα μου τον
Θεό για ν’ ανταλλάξω
μια καλημέρα μαζί του.

Βλέπεις, βαραίνει πολύ η
μοναξιά και βλέπω τη
σύζευξη δύο θανάτων, ως
αλκαλική ζωοδόχος πηγή.

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Η αλήθεια μου
Post by: wings on 22 Nov, 2018, 00:42:11
Χρυσούλα Βακιρτζή, Η αλήθεια μου

Εγώ δεν έχω επίκαιρα
σλόγκαν, βιτρίνες κιαι
πρόχειρα πλακάτ να
σου προτείνω.
Βλέπεις, δεν περιμένω
γραπτά μηνύματα SMS
αγάπης στο κινητό
μου ή άλλες λαμπερές
βιτρίνες, που θα
εξιτάρουν το μυαλό
και τις αισθήσεις μου.
Μόνο αλήθεια
κρύβω μέσα μου και
μόνο αυτήν μπορώ να
σου χαρίσω, καθώς το
αίμα κυλάει (ακόμα)
ζεστό στις φλέβες
μου. Όμως, μη με
φοβηθείς εσύ για όλ’
αυτά, γιατί εσύ με
ξέρεις.

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Νηνεμία
Post by: wings on 24 Nov, 2018, 00:05:26
Χρυσούλα Βακιρτζή, Νηνεμία

Ένας γέροντας
συνήθισε να
κοιμάται ήσυχα,
εδώ πλάι μου.

Η όλη σιωπή που μας
τυλίγει, μοιάζει
ήσυχη, ουδέτερη. Δεν
έχω πού να πάω και
έτσι «ταξιδεύω» στη
βουβή πορεία του,
σαν ανένταχτος
συνεπιβάτης. Είναι μια
αυθαίρετη ασέλγεια,
εν τέλει, η προσμονή;

Ήσυχα περνάμε στον
αμμουδερό σπασμό
των ψευδαισθήσεων,
γέροντα.

Όπως μου το τάζουν
οι γεννήτορες των
ενοχών κι αυτής της
νηνεμίας,
σε ονειρεύομαι.

«Για πάντα»

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Θαλπωρή
Post by: wings on 24 Nov, 2018, 00:23:27
Χρυσούλα Βακιρτζή, Θαλπωρή

Ας γινόταν να μη με πληγώνουν οι
γλάροι...
τούτο το ξημέρωμα,
κάτι λευκό και άγριο με
τυλίγει. Τρέμω.

Τυλίγομαι την κουβέρτα,
θέλοντας να διώξω το σάλτο
μορτάλε, που πάει να κάνει
το μυαλό μου.

Μήπως οι γλάροι είναι το
σάβανο των ποιητών,
εν τέλει; Και τι ακριβώς μου
ζητάνε οι συμβολισμοί σου;
Σαν μέγιστη ταχύτητα

να με βάζεις στα όνειρά σου – και
να χαμογελάς αθώα, όπως τα
παιδιά. Ακόμα κι όταν ο κόσμος
σε τυλίγει με θαλπωρή
σπασμένου γυαλιού.

Ίπταμαι στ’ αλήθεια ή εκκρεμούν
οι ανάγκες μου. Ανέκφραστα.

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Πιο πέρα
Post by: wings on 24 Nov, 2018, 00:41:16
Χρυσούλα Βακιρτζή, Πιο πέρα

Πιο πέρα απ’ τους νεκρούς,
πιο λευκοί κι από το χιόνι,
είμαστε εμείς. Εμείς, που
τολμούμε να μεθάμε απ’ το
νέκταρ των σκοταδιών, χωρίς
να φοβηθούμε κανένα
φως. Καμιά σκουριά –
καμία ρίμα ατράνταχτων
στοιχείων ή δεδομένων.

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Εξέδρα
Post by: wings on 24 Nov, 2018, 00:44:53
Χρυσούλα Βακιρτζή, Εξέδρα

Σαν τάλαντο το τύμπανο,
ηχούσε μες στ’ αυτιά μου
και ξέσκιζαν το στήθος μου
βυζαντινές ρομφαίες. Σαν
εθνική παρέλαση,
δεσμεύεις λεωφόρους κι
όσα σ’ εσένα πίστεψα, με
γδέρνουν στις εξέδρες.
Είναι κάποια διέξοδος το
ξύλινο γεφύρι, που οδηγεί
σε θάλασσες ναυαγισμένης
πόλης;

Χαμογελάς, ανάσα μου,
τώρα που δεν υπάρχεις
και αρνιέσαι κάθε στα-
τικό ηγέτη και Ιούδα.

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Εχθρός
Post by: wings on 24 Nov, 2018, 00:48:43
Χρυσούλα Βακιρτζή, Εχθρός

Φοβάμαι πολύ τούτες τις
νύχτες, που με συντροφεύουν
οι αλεξίσφαιροι εχθροί μου.
Πόσο μετανιώνω, για όσα
προσπέρασα με πλήξη κι
αδιαφορία σχεδόν. Τώρα, αυτά
θα έδιναν ένα χλωμό κιτρινωπό
χρώμα, σε μια αναμνηστική
φωτογραφία. Και, πιθανόν, να
γλυκοπίκριζε ο πρωινός καφές
του φετινού φθινοπώρου.

Αλήθεια σου λέω. Φοβάμαι
κάθε αλεξίσφαιρο εχθρό μου...

Εμένα,

δηλαδή.

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Κύκλος
Post by: wings on 24 Nov, 2018, 00:52:49
Χρυσούλα Βακιρτζή, Κύκλος

Σε λίγο, οι αναμνήσεις θ’
αγγίξουν το σούρουπο.
Κι εγώ, μέσα στη θλίψη,
θα συναντώ αμφίρροπες
σιωπές, να κλείνουν τον
κύκλο τους. Τότε, ένα
παιδί μέσα μου, θα βρει
κουράγιο να υπερασπι-
στεί την πανσέληνο. Ήταν
η σιωπή μου αβάσταχτη,
παγωμένη – όμως τώρα
μη φοβηθείς τη γιορτή
που αρχίζει... Οι θεοί
έχουν χάσει την ουδέτερη
όψη τους, καθώς εμείς
συναντιόμαστε με τον
αληθινό εαυτό μας. Το
σιωπηλό σούρουπο.

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Δοτικά
Post by: wings on 24 Nov, 2018, 00:58:03
Χρυσούλα Βακιρτζή, Δοτικά

Έρχομαι να σε βρω
με την ψυχή μου
γυμνή από όλες τις
νύχτες και τα
κιγκλιδώματα που
σκουριάζουν τις
μνήμες. Ψυχρός κι
αδειανός δε μοιάζει
απόψε ο κύκλος τής
πανσέληνου;

Με φρέσκο, ζεστό γάλα
έλα να ταΐσουμε τα φίδια,
πριν χύσουν
δηλητηριώδεις άμυνες στα
τετραγωνάκια των
επιτραπέζιων παιχνιδιών
μας.

Υπερβολικά δοτικός
μοιάζει τώρα ο θάνατος, αν
τον συγκρίνω μ’ έναν
επίμονο εφιάλτη που
στοιχειώνει τα ακυρωμένα
όνειρα μου. Του κόσμου η
ανάσα καυτή αιωρείται
πάνω στην γκρίζα την
άσφαλτο. Πιο κει

κάποιος μύθος ασκεί
εξουσία, ενώ συλλαμβάνω
μια νέα Αφροδίτη να
αναδύεται μοναχική. Στο
αίμα μου.

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Έρμα
Post by: wings on 24 Nov, 2018, 01:03:12
Χρυσούλα Βακιρτζή, Έρμα

Όλα για σένανε, ζωή
ελπίδα μου
παντοτινή και
αθάνατε λυτρωτικές
αγέρα Της
διάψευσής μου
απαντοχή, που
αγγίζεις
(στεγνώνεις)
το κάθε μου αγγείο.
Στους ώμους σ’
αναζητώ, ενώ
βαραίνεις σαν λεπτό
αλφαβητάρι τής
τρέλας. Σε άσφαλτο
μεσημβρινή, ραγίζει
το πολύχρωμο γυαλί
της μνήμης. Ας
φτερουγίσουμε
ψηλά, εκεί που ο
χρόνος δεν ζητά την
πτώση. Την ήττα.
Καθώς το
αναλφάβητο παιδί
σου γράφει μια
λευκή επιστολή, στα
σύννεφα, στην
άμμο. Για να ’χεις
έρμα τους ωκεανούς
κι αμέτρητους
αστερισμούς.

Στη λησμονιά μας.

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Αργά
Post by: wings on 24 Nov, 2018, 15:08:03
Χρυσούλα Βακιρτζή, Αργά

Ένας άσκοπος,
σχεδόν μαρτυρικά
γαλάζιος ουρανό
πλανιέται σήμερα.
Δεν ξέρω γιατί,
αλλά την άνοιξη
ηχεί πιο έντονα ο
θάνατος. Ίσως γιατί
οι σκιές δεν
βρίσκουν καμία
θέση, καθώς τα
σώματα
μηδενίζονται στο
άπλετο φως. Ίσως
αργότερα, γενικά
και αόριστα, να
δοθούν οι
απαντήσεις – σαν
τρεμάμενη φλόγα
κίτρινου κεριού. Κι
αν πάλι όχι, θα είναι
γιατί δεν
συναντήθηκα ποτέ
με τους αγγέλους
που είχα κάποτε
πιστέψει.

Κάποιο
θυμωμένο
μικρό παιδί
κλαίει εκεί, στο
βάθος;

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Σήμα
Post by: wings on 24 Nov, 2018, 15:10:47
Χρυσούλα Βακιρτζή, Σήμα

Άυπνη κέντησα
απόψε τα όνειρά
μου, πάνω στην
γκρίζα άσφαλτο.

Σαν ροδαλά μωρά
φλέγονται οι ήλιοι,
ενώ ο παγωμένος
ιδρώτας κρύβει
νοτιάδες ξεσκισμένης
μοναξιάς.

Πόσα σκουριασμένα
καρφιά απορροφούν
τα δυτικά, νεκρά
ήδη αγγεία μου;

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Απώλεια
Post by: wings on 24 Nov, 2018, 15:15:39
Χρυσούλα Βακιρτζή, Απώλεια

Γεύση στυφή στο στόμα μου.
Δεν έχω άλλο δρόμο παρά
να απομονωθώ στη φυλακή
του κόσμου. Το πλοίο
ακυβέρνητο, πυξίδα δεν
υπάρχει... μονάχα μπεζ

αδιάβροχα και κόκκινες
ομπρέλες. Στη φυλακή των
αστεριών και σε βυζαντινές
εικόνες, σκλαβώθηκαν τα
όνειρα, μαζί κι οι Κυριακές
μου. Σαν θόρυβος ηχεί ξανά

όλη η συννεφιά μου – δεν θα
υπάρξει πια καμιά σκιά,
εικόνα στον καθρέφτη.

Δεν θέλω άλλους εραστές, να
κείτονται μπροστά μου (ούτε
εγώ να μεριμνώ τη ζοφερή
σας μοίρα).

Γεύση στυφή στο στόμα μου.
Λάμπεις και είναι Μάρτης,
κοντά στην ακροθαλασσιά.

Μαζί με τους ζητιάνους.

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Λίθος
Post by: wings on 24 Nov, 2018, 15:19:10
Χρυσούλα Βακιρτζή, Λίθος

Εδώ που τελειώνει
ο λίθος και η πέτρινη
νοσταλγική οδύνη.

Κάπου εδώ, παλιοί άγγελοι
των ευφάνταστων μοναχικών
ανθρώπων θα ανοίξουνε
φτερά, για σκισμένα ατλάζια,
θόλους κι ουρανούς.

Δεν κρύβει η ανάσα μου
διάφανους ανέμους,
κρυμμένες υποσχέσεις.
Οικοδομημένα τα τετράγωνα

δίνουν ένα σκιερό αντίκρισμα
στην πόλη που αγγίζουν τα
μελλοντικά μου όνειρα.

Σε ευαίσθητα, ατσάλινα
υψώματα, φτερουγίζω σαν τις
υπαρκτές μονώσεις.

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Γεύση
Post by: wings on 24 Nov, 2018, 15:22:34
Χρυσούλα Βακιρτζή, Γεύση

Μες στη βροχή
και στη σκουριά,
σ’ αγγίζω. Και
είναι η αφή μια
τόσο εύθραυστη

(στυφή σαν την
πρώτη γεύση τού
πηλού)

Αθανασία.
Γκρίζα μπετόν με
κρύβουνε, λες και
η διαφάνεια
προδίδει δίχως
συστολές

Τον δότη.
Εμένα.
Σε πενιχρούς

κι αδέσποτους
ενδοιασμούς,
που αφήνουν

Σημάδι. Στην
άμμο. Στο
τούνελ. Στα
χέρια,

Δυνάστη
Προμηθέα.

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Καύση
Post by: wings on 24 Nov, 2018, 15:26:25
Χρυσούλα Βακιρτζή, Καύση

Τρέχω,
ξεφεύγω,
βυθίζομαι,
σ’ αισθήσεις
πυκνής κι
ολισθηρής
ταχύτητας.

Κι αδυνατώ να
συγκρατήσω μια
στάλα ζωής. Μέσα
μου.

Ίσως περνάω σε
κάποιο άλλο,
διάτρητο επίπεδο
(η θλίψη ζητάει τη
νέα της μορφή).
Πόσο αρχέτυπη
είναι τούτη η
μοναξιά;

Έχουν ωριμάσει
αρκετά πια οι
καιροί, όσο κι αν
είναι Αγγελικός ο
Τιμωρός μου.

Το πρώτο μου
αμνιακό υγρό
ξεπλένεται με
Νερό και Ύδωρ...

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Χρησμός
Post by: wings on 24 Nov, 2018, 15:29:46
Χρυσούλα Βακιρτζή, Χρησμός

Τα όνειρά σου δεν
μετρούν, όταν ο ήλιος
δύει – κι ένας πεσμένος
πια σοβάς εθίζεται στους
τοίχους.

Εριστική η ανάσα μου,
βρόχινη η οργή μου
σμιλεύουν την ακύρωση
κι όλη την Ιστορία. Εκεί
στη χώρα των Σκιών, του
Ανώνυμου Πελάγους,

πένθιμοι λωτοφάγοι
χρίζουν τραχείς
αστερισμούς. Κι
αλλοτινούς βοριάδες.

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Σάρκα
Post by: wings on 24 Nov, 2018, 15:33:29
Χρυσούλα Βακιρτζή, Σάρκα

Πόσο ρυτιδωμένη
είναι η αντηλιά
–εδώ–

Σε πέντε άλικους
ανέμους σκορπώ,
το υγρό και
παμπάλαιο
πρώτο μου
εκμαγείο.

Η σάρκα.

Ρητά μεθάνε τα
βράδια θλιμμένοι
θεοί

–για μένα–

Λες να θηλάζουν
τα μωρά τους

–άλικο–

γάλα;

Πύρινη έγινα,
δίχως σκιές

Στην εύνοια

–του–

χάους.

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Επώνυμα
Post by: wings on 24 Nov, 2018, 15:41:00
Χρυσούλα Βακιρτζή, Επώνυμα

Σέρνονται γυμνά τα
όνειρά μου, σκληρή
παράκρουση – και
δάπεδο, δεν ξέρω.

Ψυχρά θα έρθει
κάποια στιγμή η
απόσβεση

(σε δρόμους που δεν
ξενύχτησαν παιδιά και
μάγισσες, μη με
περιμένεις)

Πόσο αργεί
η βροχή
κι ως πότε θα
λιμνάζεις στην
πολύχρωμη
Μονόπολη;

Έτσι, παράταιρη
γυμνή κι από τις
σάρκες μου, αφήνομαι
να τραγουδήσω...

«Νάνι του
ρήγα το
παιδί, του
βασιλιά τ’
αγγόνι»


σαν κύκλος,
που κλείνει

Επώνυμα.

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Λήθη
Post by: wings on 25 Nov, 2018, 14:28:46
Χρυσούλα Βακιρτζή, Λήθη

Σπάζω τον κώδικα της
μοναξιάς μου,
σε στέρεο έδαφος
πια δεν πατώ.

Οι ιεροί μου χώροι μ’
εκμηδενίζουν κι
αυθυποβάλλομαι σα
σκόρπια σελήνη

που δεν την αγγίζουν
νεαρές ερωμένες
(γύρω μου αιωρούνται
χίλιοι μυθομανείς)

Τα χίλια ψευδώνυμά σου
τώρα μετράω και
δεν μου ανήκει κάτι
απ’ τον κόσμο που
είχαμε μοιραστεί.

Σκληρό ναρκοπέδιο
γίνεται η ψυχή μου,
όλα θανατηφόρα, όλα
ελπιδοφόρα

όπως όταν ακόμα
ήσουν ο πηλός

και η προσμονή.

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Η σιγή που τρέμει
Post by: wings on 25 Nov, 2018, 14:41:16
Χρυσούλα Βακιρτζή, Η σιγή που τρέμει

Ήμουν τόσο δα μικρή, κει
μέσα στους καθρέφτες, κει
όπου άγρια μπλέχτηκαν
φανταστικά τα ινδάλματα,
απεγνωσμένα βρέφη, μαζί με
ύπουλους θεούς και πορφυρές
ταυτίσεις. Πληγώνουν τα

θαυμαστικά τη σιγανή βροχούλα,
έστω κι αν είναι ο Μάρτιος των
ανθισμένων κρίνων ή των δειλών
πολιτικών οι «προσεγμένες»
λέξεις.

Αβάσταχτη πια έμεινε τούτη η
σιγή που τρέμει κι ο κόμπος στον
λαιμό, που τόσο επιμένει. Έτσι
όπως μου χαμογελούν τα σύνορα
μιας τρέλας – μέσα σε
μισοφέγγαρα

ημιτελών χειμώνων. Οι νύχτες που
τις ξαγρυπνώ μην ξέροντας πού
είμαι, αν υπάρχω... Ούτε κι αν
ήπια βρόχινο νερό να ξεδιψάσω
όταν

στεφάνια ακάνθινα ραγίζουν τη
φωνή μου – λες και οι σκέψεις μ’
απειλούν, σαν εχθρικοί πύθωνες.

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Δίχως δέος
Post by: wings on 25 Nov, 2018, 14:46:43
Χρυσούλα Βακιρτζή, Δίχως δέος

Τόσο πολύ έχουν φθαρεί τα
όνειρά μου που κείτονται
στο έδαφος αποσπασματικά.
Τρελά. Με δέος κάποιου
χιλιοειπωμένου τραγουδιού.

Το τελευταίο βραδινό
απορριμματοφόρο θα μ’
απαλλάξει απόψε κι από τους
τελευταίους ουρανούς – αυτό
ελπίζω τουλάχιστον.

Αυτό προσπαθώ. Να μείνουν
δίχως μεταλλικά αντίτιμα,
αντίδοτα ή πόθους οι δρόμοι
(η ψυχή μου). Κι ανέπαφες,
ανένταχτες, ουδέτερες να
ανταμώνουνε οι αγωνίες μου
– εγώ. Στο σύνολό μας πλέον
όταν γίνονται πολύ μουντά
τα πρωινά.

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Πρώτη πτώση
Post by: wings on 25 Nov, 2018, 14:53:01
Χρυσούλα Βακιρτζή, Πρώτη πτώση

Δικό μου πλέον το κενό
των άλικων ονείρων
που γέμισαν με αιχμηρά
κενά όλα τα βράδια. Λίγο

πιο πριν, υπήρχε εδώ μόνο ο
άδειος τοίχος κι αυτός ο
πεσμένα άχαρα σοβάς – σα
να μου δίνει σχήμα.

Ίσως γιατί αφήνομαι σε
σχήματα προγόνων όταν σ’
αυτά αποδέχομαι μια ζωή
χαμένη. Ποτέ δεν επανέρχονται
όσα δεν έχεις
ζήσει.

Μ’ ανατριχιάζει όμορφα ο
πρώτος καφές της μέρας – τις
ώρες που νιώθω κάτι το
υγρό, κάτι σαν υγρασία να
υγραίνει το δωμάτιο. Το
σώμα μου. Τα μάτια.

Σαν Άγριο Απόλυτο, Σαν
Άναρχή μου Πτώση, Έλκεται
Από Τον Σοβά Και Κατακτά
Εμένα.

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Αγέρωχο βλέμμα
Post by: wings on 25 Nov, 2018, 14:58:55
Χρυσούλα Βακιρτζή, Αγέρωχο βλέμμα

Η σιγή των ειρμών είναι
μια καυτή και αρχέγονη
θλίψη. Τη σελήνη κοιτώ
που έχει κάτι λευκό σαν
μικρό πεφταστέρι ή
κάποια δίκοπη λάμα να
θέλει τούτη

τη νύχτα να κόψει σε χίλια
κομμάτια; Ασημένιος ο
κύκλος της απώλειας και τη
σέρνω με πείσμα μαζί μου –λες
και πιστεύω ακόμα στο

γλυκόπικρο παραμύθι τής
μικρής ερωτευμένης
γοργόνας. (Η διάσπαση των
ειρμών ήρθε απ’ τους
νόμους της φύσης.)

Κι οι «μεγάλες» αλήθειες
γέρνουν, γερνούν είτε
φωλιάζουν μέσα στων
αλκοολικών το αγέρωχο

βλέμμα. Που εν τέλει είναι το
μόνο θετικό που μας σώζει.

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Ξενύχτι
Post by: wings on 25 Nov, 2018, 15:02:13
Χρυσούλα Βακιρτζή, Ξενύχτι

Ξενυχτώντας
χορεύω γύρω
απ’ την πυρά τής
απόλυτης τρέλας.

Κι όλα μέσα μου
σα στρόβιλος.
Αρμονικά, έξαλλα.
Μονολογώ στα
αρχαϊκά σου σημάδια
που ποτέ δεν
συνάντησα κι ας
μου ξεσκίζουν
τα σωθικά.

Αμέριμνα
πιο κει
το ασημί
τ’ αποσπερίτη
τσαλακώνει
όνειρα και
λαμαρίνες.

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Αντοχή
Post by: wings on 25 Nov, 2018, 15:14:51
Χρυσούλα Βακιρτζή, Αντοχή

Κλείνει η
παρένθεση. Όσο
φωτεινό κι αν
είναι τ’ αστέρι
δεν θα χρυσίσει
στα πρόσωπά μας
ο ιδρώτας.

Οι άνεμοι
αντέχουν
(ακόμα)
να γίνονται
διπολική
θαλπωρή

–στην ερημιά
σου, γυναίκα–

Προαιώνια
παντοτινή
στιγμιαία η
προσέλευση της
Περσεφόνης

Στον Άδη.

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Επαφή
Post by: wings on 25 Nov, 2018, 15:23:45
Χρυσούλα Βακιρτζή, Επαφή

Είδες χτες βράδυ
τον αποσπερίτη;
Είχε το χρώμα
του ζεστού μαρμάρου
μαζί μ’ αυτό το
άλικο, του άλικου
μετέωρου. Ή της
καρδιάς που
ασκητεύει, δυο
νύχτες πριν να
γεννηθούνε οι
πλάνητες θεοί.

Εγώ
εσύ
ας είναι
και η θάλασσα
(φαινόμενο
επίπλαστο)

Αισθήσεις
κόβουν τους
τεμαχισμένους
πόθους μας

Σπασμένο
το γυαλί.

Στην επαφή

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Χάρτινη σιγή
Post by: wings on 25 Nov, 2018, 15:27:31
Χρυσούλα Βακιρτζή, Χάρτινη σιγή

Τρίζει σα νύχτα χάρτινη
η ζωή μου απόψε. Κι εγώ
ακολουθώ όσα δεν πρόλαβαν
να ’ρθουν ποτέ
καθώς αναπολώ τις
στιγμές που δεν έχω
Λευκή θα μείνει τούτη η
στιγμή, λες και οι
εφιάλτες ζητούν απ’ τους
περαστικούς ν’ ανάψουν
οι διαβάτες το τελευταίο
τσιγάρο. Με θέλγεις
όπως η σιωπή στους
άγραφους κανόνες.

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Κάπου βαθιά
Post by: wings on 25 Nov, 2018, 15:32:34
Χρυσούλα Βακιρτζή, Κάπου βαθιά

Γράφω αυτές τις γραμμές
σα να ’χω κατέβει στο τελευταίο
σκαλί της ερημιάς μου.
Ξέρεις, φίλε αναγνώστη
θαρρώ πως είναι όντως
λυτρωτική τούτη η
ύστατη απόγνωση. Τόσο
αναπόφευκτα λυτρωτική που
επιτέλους χαμογελάω...
Ναι, μου χαμογελώ!
Ξημέρωμα Δευτέρας και
κάπου βαθιά στον ορίζοντα
αστράφτει. Σε ποια σταγόνα
της βροχής λάμπουν πιο αιχμηρά
οι λαμαρίνες; Δεν έχω ενοχές,
αναστολές ούτε τύψεις καθώς
πρόχειρα ντύνομαι στα ηλεκτροφόρα
τζιν ρούχα μου. Χαμογελώ
ξανά, σχεδόν ανέμελα, στην
αποκτημένη μου νοσταλγία.
Ελεύθερα, θα έλεγα, αν δεν
ήμουν (ακόμα) τόσο πιστή
στους αρχαίους δεσμώτες μου.

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Πτώση
Post by: wings on 25 Nov, 2018, 15:37:24
Χρυσούλα Βακιρτζή, Πτώση

Είμ’ εδώ...
Δίχως όρια,
σύνορα, δίχως τραύματα...

Είμ’ εδώ, λες
και ανιχνεύω τα πιο
τραχιά τοιχώματα
της δικής σου
σιωπής.

Σε φθαρτές αποστάσεις
τώρα πια
ασκητεύω
το χαμόγελο έχει
γίνει ανυπόστατη
σκιά. Είμ’ εδώ,
χωρίς ν’ ανήκω
ούτε σ’ εσένα
ούτε στο πουθενά.

Ως και ο ήλιος με
παραπλανάει
καθώς γύρω
λιμνάζει ένα φως
που δεν θα μοιραστούμε

γιατί δεν μου
είναι οικείο

ούτε και αυτό.

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Αποστάσεις
Post by: wings on 25 Nov, 2018, 15:47:11
Χρυσούλα Βακιρτζή, Αποστάσεις

Πονάνε πολύ αυτές οι
στιγμές... πονάνε
τόσο που θέλω ν’
ακουμπήσω στο πιο
βαθύ, μοναχικό
σκοτάδι σου. Είναι λευκό,
πάλλευκο, το γέρικο
χελιδόνι κι ας μ’
αγγίζουν απαλά τα
φτερά του. Πολλές
τρικυμίες ξερνάνε
απόψε τα δίκοπα
μαχαίρια καθώς
στριφογυρνάνε στις
πληγές μας. Αύριο
ένα ακόμη ήλιος θα
με πάει πιο μακριά.

Εκεί, στις στέπες, που
σιγούν για πάντα τα
παλιά παραμύθια.

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Σιγή
Post by: wings on 25 Nov, 2018, 15:50:08
Χρυσούλα Βακιρτζή, Σιγή

Σ’ αυτές τις
νύχτες που
ριγείς, δε
βρίσκεις
λύτρωση
ούτε καν
στα όνειρά σου.
Αφήνεις τη
λευκή σιγή
να γίνει
πανωσέντονο
για σένα και
τ’ αδέσποτα
της πόλης.

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Δίχως προορισμό
Post by: wings on 25 Nov, 2018, 15:53:50
Χρυσούλα Βακιρτζή, Δίχως προορισμό

Οδυνηρά, ουδέτερα
πέφτουνε οι αυλαίες.
Έτσι όπως κόβει το
γυαλί σπασμένο στις
χλαμύδες. Γλιστράνε,

φεύγουν μακριά όσα
είχα πιστέψει και
μένει τώρα ανύπαρκτο
το ασκητικό όνομα
των ερώτων. Αφήνω
δίχως

προορισμό
τη θάλασσα, την άμμο
καθώς δύο μικρά
παιδιά λένε δειλά,
τρεμουλιαστά

το πρώτο έγκυρο
όνομα των μυθικών
θανάτων.

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Μύθος
Post by: wings on 25 Nov, 2018, 15:58:32
Χρυσούλα Βακιρτζή, Μύθος

Ο νόμος της βαρύτητας
σκορπάει τρικυμίες και
ώρες ανυπόστατες
χλωμιάζουν τους νοτιάδες.

Ας είναι τώρα χάλκινος ο
δρόμος, η αφή μου.

Η όποια μου προσέγγιση –
ως άλλη νηνεμία, αρκεί να
είναι σιωπηλός ο επόμενος
σταθμός μου.

Μη με κρατάτε δέσμια σε
χίλιους δυο θανάτους.

Μοίρα τραχιά, ατημέλητη
και μυθικοί οι δείκτες που
δείχνουνε ακλόνητους
τους μυστικούς τυφώνες.

Οριστικά σ’ αρνήθηκα
ανώνυμη σκιά μου και
σμίγει πια αρμονικά
ο Μύθος με τον Άρτο.

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Σπιρτόκουτα
Post by: wings on 25 Nov, 2018, 16:06:12
Χρυσούλα Βακιρτζή, Σπιρτόκουτα

Κάπου εδώ, πρέπει να θέσω
ένα ερωτηματικό, αλλιώς η
κραυγή μέσα μου θα με
συνθλίψει. Άσκοπα καίει ο

πάγος μέσα στις χούφτες
των χεριών μου, μια που βλέπω πως
όσα κι αν γράψουν μολύβια ή
στίχοι, ο θάνατος δεν μπορεί να
σταθεί διαγώνια στους
καθρέφτες. Να μουδιάσει

αν προτιμάτε, εγκλωβισμένος (για
τον θάνατο πάντα μιλώ) σε
επερχόμενες γιορτές ισοβίων
φυλακισμένων. Είναι τόσο
φρικτό

να ουρλιάζει μέσα σου η ζωή, ο
ούριος άνεμος των υπερπόντιων
πλοίων κι εσύ να μην μπορείς
ν’ ανάψεις ένα τσιγάρο το πρωί.

Θέλγομαι στην απόγνωση, όπως
η ερωτευμένη πεταλούδα που
ηλεκτρίζεται απ’ τη φλόγα
κόκκινων κεριών ανήμερα
τα Χριστούγεννα.

Τους ζυγούς ας λύσουν
τα σπιρτόκουτα και τα μικρά
κορίτσια που πενθούν. Χωρίς να
γνωρίζουν ακόμα για ποιους
δικούς τους νεκρούς πενθούν.

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Νοσταλγική καταστροφή
Post by: wings on 25 Nov, 2018, 16:13:45
Χρυσούλα Βακιρτζή, Νοσταλγική καταστροφή

Έχω κουραστεί τόσο πολύ
που θέλω ένα σύννεφο να
κρυφτώ και να χαθώ για
πάντα μέσα του. Ας είναι

λευκό το συννεφάκι μου
ας αλλάζει συνεχώς χρώμα,
σχήμα. Έτσι κι αλλιώς, εγώ
που δεν πίστεψα ποτέ σε

θεούς, τώρα ζητώ κάποιο
κισμέτ, μια πεπαλαιωμένη
χάλκινη εποχή ώστε μ’ αυτά
να φτιάξω τις αναμνήσεις μου.

Και με τούτες τις αναμνήσεις
θα θέλξω, θα ξαναγεννήσω
εσένα κι εμένα. Σε εποχές που
όσες συντέλειες έρθουν στον
κόσμο, εγώ δεν θα καταστρέψω

τις σιωπηλές αισθήσεις των
σωμάτων. Γιατί ό,τι δεν θέλεις πια
να σβήσεις, να χάσεις, να
καταστρέψεις από τις αναμνήσεις σου
είναι η αποστειρωμένη γάζα

που απορροφά τις μοναχικές
σου αιμορραγίες. Μαζί με τ’
άσπρα σμήνη των νοσταλγιών
που με κάνουν να χαμογελώ
σαν Εσταυρωμένος Άνθρωπος.

Με τα πιο πεζά πλέον γράμματά
μου γράφω. Γιατί έχω κουραστεί
πολύ, όπως σου τονίζω στην αρχή.

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)
Title: Χρυσούλα Βακιρτζή, Κακεντρεχής Καιάδας
Post by: wings on 25 Nov, 2018, 16:19:35
Χρυσούλα Βακιρτζή, Κακεντρεχής Καιάδας

Συχνά δεν ξέρω τι ακριβώς
μου συμβαίνει και
συνθλίβομαι τόσο αβάσταχτα.
Συχνά

πολύ συχνά τελευταία, το
φεγγάρι γίνεται πέτρινο πάνω
στο σώμα μου

καθώς οι εξομολογήσεις
των φίλων γύρω δεν μ’
αφήνουν να πάρω ανάσα.

Κι αυτό συμβαίνει τις
νύχτες, την ώρα που
γίνομαι σκόνη
αναλώσιμων υλικών
της μνήμης. Της μνήμης...

Αυτού του κακεντρεχή,
παντοτινού Καιάδα που τόσο
καλά ξέρει να σε κρύβει.

Να σε συντηρεί, σα να ’σαι η άλλη
πλευρά του εαυτού μου
βαρύγδουπε εκπρόσωπε παλιών
ονείρων ή ιδεολογιών που κάποτε
είχα πιστέψει. Ακράδαντα.

Ακραία. Με έκδηλη την τρέλα
μέσα μου, τολμώ να πω – πριν
ακόμα «λογικευτώ». Ως ώριμος
ενήλικος πια.

Από τη συλλογή Άλικος άνεμος (2011)