Translation - Μετάφραση

Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Poetry => Favourite Music and Lyrics => Poetry of Thessaloniki => Topic started by: wings on 03 Sep, 2019, 22:15:13

Title: Ειρήνη Ιωαννίδου
Post by: wings on 03 Sep, 2019, 22:15:13
Ειρήνη Ιωαννίδου

(https://thepoetsiloved.files.wordpress.com/2019/09/ioannidou_eirini-e1567537094362.jpg)

[Πηγή για τη φωτογραφία: η σελίδα της ποιήτριας στο Facebook (https://www.facebook.com/profile.php?id=100002963256867)]

Γεννήθηκε το 1967 στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει. Είναι απόφοιτος του τμήματος γαλλικής γλώσσας και φιλολογίας της φιλοσοφικής σχολής του ΑΠΘ. Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα έντυπα και διαδικτυακά περιοδικά.

Ποιητικές συλλογές:
«Ονειροβάτης», εκδ. Tsigaridas, 2000
«Σώμα δρομολόγιο», εκδ. Σαιξπηρικόν, 2016
«τα ρόδα κόβονται στα 2/3», εκδ. Σαιξπηρικόν, 2023

Ανθολογημένα ποιήματα:


[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=9084.0) ]
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου: [φλεγόμενη βάτος]
Post by: wings on 03 Sep, 2019, 22:18:23
Ειρήνη Ιωαννίδου: [φλεγόμενη βάτος]

Καταφύγιο πυρπολημένο
το μισό πρόσωπο
τοπίο εντός των τειχών
φλεγόμενη βάτος
όσο το άγγιγμα διαρκεί το επισφαλές
και μετά νηνεμία
ώσπου το κουπί να μην μπορεί
να διανύσει την απόσταση
από τα άκρα ως
τον πυρήνα
τον Λίθο

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Βραδινό
Post by: wings on 03 Sep, 2019, 22:38:09
Ειρήνη Ιωαννίδου, Βραδινό

Με κρύο νερό
ξεπλένω χλόη για βραδινό
Σ’ ένα μεγάλο μπολ
κόβω καρδιά, μαρούλι, δυόσμο
Στην άκρη του δωματίου
σε βλέπω να με τρως

Εγώ
μικρές μπουκιές
αμάσητα φιλιά
να κατεβαίνω στον λαιμό
Στις σκοτεινές γωνίες σου
Να κρύβομαι
Με καταπίνεις
Σε κατοικώ –

Ποιήματα ανθολογούνται τώρα
πάνω στο σώμα σου

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Ρέκβιεμ
Post by: wings on 03 Sep, 2019, 22:40:55
Ειρήνη Ιωαννίδου, Ρέκβιεμ

Ο ορίζοντας
ένα ανείπωτο
όχι

Κάτω από το στρώμα
Τα χέρια συναντιούνται ξανά – άγνωστοι κόσμοι
εκλιπαρούν
αθέλητα, αδόκιμα, ανόρεχτα
Οι ήχοι, οι οσμές, οι γλώσσες
ρέκβιεμ
ο ανθόσπαρτος βίος

Τα λόγια
λιπόσαρκα, ασθενικά
Όπως και τα σώματα

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Εαρινή προσδοκία
Post by: wings on 03 Sep, 2019, 22:44:37
Ειρήνη Ιωαννίδου, Εαρινή προσδοκία

Να κατασπαράξουμε
Να φάμε σάρκες

Εγώ θα σου χαρίσω τα χέρια μου
αιμοσταγή –
Άλλωστε η Απόσταση
εξουσιάζει το συναίσθημα
σε δρόμο δύσκολο

Κόκκινη παπαρούνα
το πάθος

περιμένω να ανθίσει

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Επιθυμία
Post by: wings on 03 Sep, 2019, 22:47:01
Ειρήνη Ιωαννίδου, Επιθυμία

Σουρουπώνει

Ξένα φώτα
στοιχειώνουν τη μνήμη

Αναρωτιέμαι τι να κρύβει
αυτό το καλοσχηματισμένο κρανίο
Θέλω να το διαμελίσω
να βρω το ελατήριο
που το απογειώνει
Τα πάντα ναρκώνονται

Πέφτει σκοτάδι

Τώρα το πλατύσκαλο φαντάζει χάρτινο
Αιωρείσαι
φιγούρα ανυπόστατη
στο φύσημα του ανέμου

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Λάφυρο
Post by: wings on 03 Sep, 2019, 22:50:00
Ειρήνη Ιωαννίδου, Λάφυρο

Στον Βασίλη Αμανατίδη (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=14875.0)

Ένα μεγάλο φτερό
από παγόνι
πεσμένο στο πάτωμα
Τρυφερής εκδοράς λάφυρο

Λαμπυρίζει ακατέργαστο
στους πολύχρωμους ρόμβους
παλαιού μωσαϊκού
Ορατή απειλή μεταξύ των αρμών

Συνδαιτημόνες
Συνυπάρχοντες στο λεπτό
εκείνο το ήδη υπάρχον και μη
Στο κάδο ριγμένο
στις αποσκευές που ηθελημένα αφήσαμε

στα σκουπίδια

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Στιγμή
Post by: wings on 03 Sep, 2019, 22:53:27
Ειρήνη Ιωαννίδου, Στιγμή

Το σώμα γλιστράει
στον υγρό δρόμο
Τα γκάζια πατημένα τέρμα

Στη στροφή
οι κορυφές των δέντρων
αδυνατούν να ρυμουλκήσουν
το φαιό

Τοξικές εκκενώσεις
Παιδικά δάχτυλα
Διαμπερή τραύματα

Στο τραπέζι χορεύουν φράσεις
κάτω απ’ τα μάτια
κάτω απ’ το βάρος

απειλούν, ικετεύουν, σκοτώνουν

Η στιγμή είναι κάθετη και περιεκτική
χωράει μια αιωνιότητα
κορεσμού

Αύριο θα χρησιμοποιώ και πάλι λέξεις
φθόγγους
Θα λέω
Βγάλτε μου τις χειροπέδες
Εξημερώθηκα

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Θήραμα
Post by: wings on 03 Sep, 2019, 22:56:31
Ειρήνη Ιωαννίδου, Θήραμα

Τρεις το πρωί
Σμήνος ακαθόριστης σύστασης
Εισβάλλει εχθρικά
Στα ύδατά μου

Η γλώσσα ασφυκτιά
αναστατώνει το πέλμα
των νυχτερινών μου εξορμήσεων

Μυρωδιά αγνώστου θηράματος
με προσελκύει
ενδόμυχα σχεδόν

θα ενδώσω

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Γαμήλια τούρτα
Post by: wings on 03 Sep, 2019, 22:59:04
Ειρήνη Ιωαννίδου, Γαμήλια τούρτα

Νήματα,
στρόβιλος λευκού
γάμος
κάτι θα στάξει
από τις άκρες των χειλιών
βατόμουρο
χαμογελά
στα δόντια σου

Μην πέσεις τώρα,
θα λερώσει το νυφικό
Κατάμαυρος διάσχισέ με

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Ανομβρία
Post by: wings on 03 Sep, 2019, 23:01:37
Ειρήνη Ιωαννίδου, Ανομβρία

Την ώρα του ύπνου
σε καταλαμβάνει άθελα η εγρήγορση
Όμως τεχνάσματα τα θεωρείς αυτά του νου
ακολουθείς το ευκόλως εννοούμενον:

Η ζύμη και η δοσολογία ακριβής
Όμως η πείνα πάντα ίδια

Μικρά αρτοσκευάσματα
οι σκέψεις
μπορεί και να σε θρέψουν σε ανομβρία

όχι γιατί η τροφή δεν είναι αρκετή
αλλά γιατί ο φόβος περισσεύει

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Φοβού τους λωτοφάγους
Post by: wings on 03 Sep, 2019, 23:04:00
Ειρήνη Ιωαννίδου, Φοβού τους λωτοφάγους

Η μνήμη απωλέσθη
καρπός ώριμος και γευστικός
Έγκαιρα από κοπτήρες καταναλώθηκε
στα σπλάχνα πλέον
περιφέρεται

Η γνώση και αυτή θα υποκύψει
η γλώσσα θα πλαταγίζει άσκοπα
αναζητώντας την εκφορά

εκεί που τώρα άνθη φύονται

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Εσωστρέφεια
Post by: wings on 03 Sep, 2019, 23:07:41
Ειρήνη Ιωαννίδου, Εσωστρέφεια

Πρωί, μα όχι ακριβώς
ήχος καλωδιακής
μέσα από ξεχασμένη ωτοασπίδα
Ο δεξιός μηρός
δρασκελίζει
λόφους, αποξηραμένα, εύφορες κοιλάδες

Εσύ σε μυωπική αστάθεια
μεταξύ νιπτήρα και καθρέφτη —
απρόσμενη διαθλαστική ικανότητα

Το σώμα διαιρείται,
Θραύσματα
λιγότερο ή περισσότερο αιματηρά

Επιταχυνόμενη επαναφορά —
όλα έγχρωμα ξανά
και σε διαστάσεις 3-D

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Σύμπαν
Post by: wings on 03 Sep, 2019, 23:10:28
Ειρήνη Ιωαννίδου, Σύμπαν

Κάθε που το μάτι στρέφεται
μην και χαθεί το αυθαίρετο της ύπαρξης
Ίσαμε να πιεις μια γουλιά και να αφουγκραστείς
από πού αυτές οι αχτίνες φωτός
Το σύμπαν καταγράφεται

Το συναίσθημα της πρόωρης διεκπεραίωσης
καταγράφεται
με κάτι σκούρα πέταλα τριαντάφυλλου
εκφυόμενα τώρα στο τραπέζι, σκληρό υλικό
με ρίζες στο υπέδαφος

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Ύπαρξη
Post by: wings on 03 Sep, 2019, 23:13:50
Ειρήνη Ιωαννίδου, Ύπαρξη

Ευτυχώς τώρα έχεις χέρια
αντί για εκείνα τα φύλλα
με τις νευρώδεις παραχαράξεις
που ορίζουν τη μοίρα

Τώρα σου είναι
πιο εύκολο να τα μετατρέψεις
σε βατήρα εκτόξευσης
ή απλά σε ένα σχοινί για να κρατηθείς

Θα αναληφθείς όμως

Προς εκείνο το μη μετρήσιμο
Αναδεύοντας πλέον απαλά τα άκρα σου
τα αυτόνομα μέλη

καθόλου κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν
μόνο ως ύπαρξη
της οποίας ουκ έσται τέλος

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Πλημμυρίδα
Post by: wings on 03 Sep, 2019, 23:16:31
Ειρήνη Ιωαννίδου, Πλημμυρίδα

Μια πλημμυρίδα
να ανασαλεύει
άκρα αιχμάλωτα
σε διαμπερές σπίτι

Και όστρακα ασχημάτιστα
Λευκοί ιριδισμοί
αποκαλύπτουν την άγονη γραμμή σου

Το περίβλημά σου
διαχέεται από παντού
Επί ματαίω το περιφρουρείς

Διάτρητο τώρα
πάλλεται ζωντανός οργανισμός
Αναχαιτίζεται σε κάθε εφόρμηση

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Ένοικοι
Post by: wings on 03 Sep, 2019, 23:21:10
Ειρήνη Ιωαννίδου, Ένοικοι

Ξαφνικά, το στόμα μόνο σαρκοβόρο
όχι εκ προμελέτης —
είναι αυτές οι σκληρές αλήθειες
θα έπρεπε να είσαι εκπαιδευμένος πια
μετά από τόσα χρόνια μαθητείας

Δεν χρειάζεται θόρυβος σε αυτό το σπίτι
Δεν στήνεται έτσι ένα σπίτι
Οι ένοικοι απουσιάζουν
(όπως συνήθως γίνεται)

Δεν έχει σημασία να περπατάς στις μύτες
να κλείνεις την πόρτα ενώ πλένεις τα πιάτα
Αυτό που πρέπει είναι να καταπίνεις λόγια
σοκολατάκια —
Για σένα προορίζονταν τόσα χρόνια
αν και υπήρχαν παιδιά

Κοίτα την αναρριχώμενη έξω από το παράθυρο
είναι γεμάτη κόκκινα

– και εγώ, αλλά πρέπει

να τα καταπίνω πάντα με λίγο νερό

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Η κούκλα
Post by: wings on 04 Sep, 2019, 15:35:54
Ειρήνη Ιωαννίδου, Η κούκλα

Σούρουπο,
πρόσωπο παγωμένο,
ανάσα ζεστή, αχνιστή
μυρίζει σουσαμένιο κουλούρι
και ζεστή σοκολάτα.
Το πλήθος κοχλάζει,
η κούκλα κοιτάζει τη λατέρνα
που στρίβει στη γωνία.
Τα ίδια πρόσωπα, τα ίδια πόδια και χέρια.
Το φανάρι έχει χαλάσει,
τ’ αυτιά παύουν ν’ ακούν τη λεωφόρο.
Θέλω να φύγω.
Σκίζω την κορδέλα του περιτυλίγματος,
το ένα μου πόδι έχει σκαλώσει,
το άλλο ακολουθεί τις σκέψεις μου
πάνω σ’ ένα ροζ σύννεφο
υγρασίας και αιθαλομίχλης.
Τα φώτα σβήνουν,
η βιτρίνα τώρα είναι άδεια.
Είμαι εκεί με το ένα πόδι ακίνητο, κοκαλωμένο,
τα μάτια όμως εξακολουθούν να κινούνται.
Μπορώ να φύγω
για πού, αναρωτιέμαι.
Μυρίζω τα απόβλητα του λιμανιού.
Ένα περιστέρι μού πετά περιφρονητικά
την ακαθαρσία του στα μούτρα.
Θα βάλω τα κλάματα.
Τα μάτια παύουν, να υπακούν.
Το φανάρι της αποβάθρας ανάβει
κάτι υγρό κυλά στο μάγουλο μου
φθάνει στο στόμα μου.
Θα ’θελα ξανά μια ζεστή σοκολάτα.
Έχει σκοτεινιάσει πια για τα καλά.
Δεν έχω πια ούτε χέρια ούτε πόδια.
Είμαι ελεύθερη.
Νιώθω την άσφαλτο να παγώνει
δεν ακούω πια τον θόρυβο της.
Σήμερα θα κοιμηθώ πιο ήσυχα.

Από τη συλλογή Ονειροβάτης (2000)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Ωραία κοιμωμένη
Post by: wings on 15 Sep, 2019, 20:33:56
https://www.youtube.com/watch?v=BPGzMiYFORk

Paul Gauguin: A Return to France and Second Voyage to Tahiti (by the Seattle Art Museum)

Ειρήνη Ιωαννίδου, Ωραία κοιμωμένη

Κοιτάς το ηλεκτρονικό ξυπνητήρι
είσαι η ωραία κοιμωμένη
σ’ ένα δάσος με τριανταφυλλιές

Ακουμπάς το πόδι σου στο δάπεδο
Διαπιστώνεις ότι το χώμα είναι
ένα σκούρο καφέ [λάμινεϊτ το λένε]
ασορτί με τις πόρτες
Καμία που να γράφει

Έξοδος Κινδύνου

Μόνο ένα αντίγραφο του Γκογκέν στον απέναντι τοίχο
Άλλωστε, και η δική του Ταϊτή ψεύτικη ήταν

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Κυλιόμενες εμπορικού
Post by: wings on 15 Sep, 2019, 20:40:52
Ειρήνη Ιωαννίδου, Κυλιόμενες εμπορικού

Λάνσελοτ, σου φωνάζω
ρίχνοντας σκάλες τα μαλλιά
Σε άλλη εποχή
θα έπρεπε να ζούμε –

Οι κυλιόμενες εμπορικού
δεν βοηθάνε στην απαγγελία
των προϊόντων ομορφιάς

Σήμερα φοράω όλη μέρα
νεότητα κατάσαρκα
Κοιτάζω στον καθρέφτη
όλα τα σημάδια είναι ακόμη εκεί:
ένα πόδι χήνας
μια σκιά στα κάτω βλέφαρα
χρόνια αϋπνίας
και ήλιου

Κι η αγάπη μαζεμένη
σε ένα χαμόγελο
Μάζεψες αρκετή ζέστη τα καλοκαίρια,
μου ψιθυρίζω στο ταμείο


(δικαιούστε δώρο μια κρέμα νυκτός)

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Ενίοτε το κόκκινο πληγώνει
Post by: wings on 15 Sep, 2019, 21:55:53
Ειρήνη Ιωαννίδου, Ενίοτε το κόκκινο πληγώνει

Την έχω χρόνια αυτή την κόκκινη ζακέτα, δεν θυμάμαι πια πόσα. Ξυπνάω και κοιμάμαι μαζί της. Όταν την πλένω κάτι μου λείπει, αυτό το ζωηρό κόκκινο, δεν αρκετό πια και το αγαπάω. Ήταν καλής ποιότητας, έχει αντέξει χρόνια. Μόνο τώρα τελευταία πρόσεξα κάτι κόμπους, μικρούς, ανεπαίσθητους. Μου φάνηκε, είπα στην αρχή, μα πλέον είναι περισσότεροι δεν μπορώ να τους αγνοήσω. Θα το επιχειρήσω, ναι, με ξυράφι, κάπου το διάβασα.

***
Αντιστέκεσαι, όμως εγώ θα σε κάνω καινούρια! Μην κουνιέσαι γιατί θα πληγωθείς. Είδες, κόπηκες, μια κλωστή κρέμεται. Εσύ φταις. Έχω θυμώσει, θα είμαι πια άγρια μαζί σου. Ξεκίνησα με καλή πρόθεση, μα εσύ τα χάλασες όλα. Είχα σχέδια για μας – ίσως μια δεκαετία ακόμα.

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Λέξεις
Post by: wings on 15 Sep, 2019, 22:00:22
Ειρήνη Ιωαννίδου, Λέξεις

Παιδί, σου άρεσε να καταπίνεις εικόνες
έπειτα να τις γεννάς σε μια λευκή λεωφόρο
– Λέξεις πια με το δικό σου δέρμα
το δικό σου σχήμα

Ήταν εύπλαστες, δίχως μέλη
Τους τα αφαιρούσες, έμοιαζαν με αγάλματα
τις κοίταζες, τις φανταζόσουν μόνο εσύ
Είχαν μια γοητεία αυτές οι επεμβάσεις
Ανώδυνες
Η Νίκη δεν χρειάζεται τα φτερά της

Ήταν σπλαχνικές μαζί σου
σε άφηναν να τις κάνεις και πάλι εικόνες
Τότε έμπαινες μέσα τους
Τις μύριζες, τις άκουγες
μπορούσες και να τις γεύεσαι

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Υδρατμός σε ημίφως
Post by: wings on 15 Sep, 2019, 22:03:50
Ειρήνη Ιωαννίδου, Υδρατμός σε ημίφως

Φλύαρο στόμα
Θέλεις να φυτέψεις εκεί
τον πλατύφυλλο
– στον κήπο των προσδοκιών
Λέξεις σε βάθος και πλάτος
Τις μετράς
ένα στολίδι έπαρσης σε κάθε γραμμή

Κάθε φιλί στην κόψη
κι εγώ σου γλείφω την πληγή
Παράξενο πράγμα η επούλωση
με ένα τσάι και μια κουταλιά δάκρυα

Οι λέξεις γνωρίζουν να κολυμπούν
και ας μη σώζονται
Ήδη υδρατμός σε ημίφως

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Ιερή νόσος
Post by: wings on 15 Sep, 2019, 22:07:09
Ειρήνη Ιωαννίδου, Ιερή νόσος

Ανοίγεις τη σελίδα –
ένα ποίημα
Δεν θα το διαβάσεις
η απόσταση θα το σβήσει
ο χρόνος θα θέσει τα όρια

Ένα ποίημα
δεν διαβάζεται
σε καταβροχθίζει
σαν ιερή νόσος
σου τρώει τα σωθικά
σε κάνει δικό του

Όπως το σκοτάδι ακουμπάει
στη στέγη του σπιτιού
και οι τοίχοι σε συνθλίβουν
με αγάπη λευκή και ακατέργαστη –

κλείνεις τη σελίδα
έξω από το μυαλό σου

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Οδοιπορικό
Post by: wings on 15 Sep, 2019, 22:25:38
Ειρήνη Ιωαννίδου, Οδοιπορικό

Κάθε βράδυ
πόδια γυμνά
ψηλαφούν το έδαφος

τομές εγκάρσιες
τα θωπεύουν

Η λάμπα
ένα άκαιρο αστέρι της Βηθλεέμ
δίπλα σε άκαπνη καμινάδα

Κάποιος φυσάει
ομίχλη

Κάθε βράδυ μια χούφτα σταφύλια
μία ρώγα στο στόμα πολύτιμη
μέχρι την πρωινή βροχή

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Συγκομιδή φθινοπώρου
Post by: wings on 15 Sep, 2019, 22:29:24
Ειρήνη Ιωαννίδου, Συγκομιδή φθινοπώρου

Πότε ήρθε η ώρα δεν κατάλαβα
Μια συγκομιδή δεν αρκεί
ούτε ένα κίτρινο λιβάδι ιδεών

Τα είπαμε όλα ή σχεδόν
σε παθητικούς χρόνους
σε ενεργητική φωνή, αλλά όχι διάθεση

Το πρωινό ρίγος θα με βρει
περίπου στις έξι και μισή.
Θα προσποιηθώ ότι χωράω
στα παλιά αθλητικά
στις χοντρές μάλλινες κάλτσες

Το ρολόι χτυπάει ανελέητα
Ξεκούρδιστη χορεύτρια
με τα χέρια σου στα μαλλιά μου

σπασμένα

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Παραλιακή λεωφόρος
Post by: wings on 15 Sep, 2019, 22:32:13
Ειρήνη Ιωαννίδου, Παραλιακή λεωφόρος

Παγωμένη λίμνη κάτω από τα πόδια
πάλι από μανίκι γραπώνεσαι

Δείξε μου τώρα
εκείνη την πιρουέτα

Θα σε ακολουθώ όπως πάντα στις μύτες
πρώτα όμως
κατέβασε κάτω τα σκουπίδια –

η σκάλα γλιστράει        Είμαστε μιούζικαλ τελικά

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Έδεσμα
Post by: wings on 15 Sep, 2019, 22:36:40
Ειρήνη Ιωαννίδου, Έδεσμα

Αν είχε εσοχή θα μπορούσε
να είναι καταφύγιο
Δεν έχει όμως
Μόνο ένα αμύγδαλο στη μέση

Θα γίνει μάχη τώρα ποιος θα ’χει μερίδιο
Όποιος έχει μεγαλύτερο διασκελισμό
όποιος έχει μεγαλύτερο εκτόπισμα
όποιος ποθεί περισσότερο
και χωθεί μες στο τεράστιο στόμα
με τα καραμελωμένα τείχη

Και όταν κάποτε ανοίξει τα μάτια, τι;

Πάλι μόνο
ζάχαρη

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Δείπνο
Post by: wings on 15 Sep, 2019, 23:10:21
Ειρήνη Ιωαννίδου, Δείπνο

Ένα τραπέζι στρωμένο
Δυο στόματα καθηλωμένα
στο ερώτημα της τροφής:
και τώρα που τελείωσε η επιθυμία
τι προς βρώση; Τα οστά μήπως;

Και τα μέλη αυτά που τόσο εξαίσια μαζί
επί ξύλου κρεμάμενα
Και το μαρτύριο εις σάρκα μία
εσαεί και εις τους αιώνας ανυπόστατο –

Τι και αν τον χυμό με ζήλο ρούφηξαν
Τώρα η ερώτηση καθηλωτική:
Πόσο το μαχαίρι εις βάθος
θα λάμψει την αλήθεια των σπλάχνων;

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Γέννηση
Post by: wings on 15 Sep, 2019, 23:13:11
Ειρήνη Ιωαννίδου, Γέννηση

Ανθοφορία προς επιτέλεση έργου
Ουρανός καθαρός
χλόη ακμάζουσα
γλώσσα ποτάμι
καλπασμός λέξεων

Δάχτυλα οι ήχοι
εδώ και εκεί φιλήματα
Μια πηγή αναβλύζει
Σάρκα ευάλωτη
Μια παιδική μπούκλα

Η γέννηση συντελείται
σε μια νυχτερινή τρίλια

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Τοπίο
Post by: wings on 15 Sep, 2019, 23:18:18
Ειρήνη Ιωαννίδου, Τοπίο

Όλη νύχτα ούρλιαζε
ο αέρας
κάρφωνε την ακοή στο ψιλόβροχο
Να βγεις έξω ξυπόλητος
δίχως ανάσα
Να μαζέψεις τα φύλλα χούφτες
να τα φορέσεις

Δυο φορές γύρισε
γύρω από τον λαιμό του το λουρί
– Άτιμο σκυλί
την άλλη φορά θα σε αφήσω
Να μάθεις
να ελέγχεις τους φόβους

Έτσι είναι η ζωή
δεν γλιστράνε τα βήματα
αλυσίδες σέρνουν
χλιμιντρίζουν μόλις τεντωθεί το σχοινί
Μέχρι να βγεις απέναντι
σε τόπο

Τοπίο αναγεννησιακό
Γαλάζια συννεφάκια και τα συναφή

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Χειρουργική
Post by: wings on 15 Sep, 2019, 23:21:59
Ειρήνη Ιωαννίδου, Χειρουργική

Στρίβεις στο τρίτο στενό αριστερά
Η μαρμάρινη σκάλα μπροστά
οδηγεί στη Χειρουργική.
Το αριστερά σε καθορίζει:
όπως το αριστερό σου χέρι
η αριστερή πλευρά του θώρακα
η μέρα που γεννήθηκες

Μια σκουριασμένη πόρτα
Ο ουρανός
ξεχειλίζει
αδειάζει τα σπλάχνα του
πάνω σου

Ένα δύο βήματα ασταθή
κομμάτια δέρμα, ξερό αίμα
μάσκα οξυγόνου

Αστρικό σώμα

Μια δεύτερη ευκαιρία
ο πολυέλαιος με τα κρύσταλλα
στο κέντρο του δωματίου

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Σώμα
Post by: wings on 15 Sep, 2019, 23:24:24
Ειρήνη Ιωαννίδου, Σώμα

Σε υφαίνω
με λέξεις
σε φοράω

Ανίσχυρο
έτσι σε θέλω
απ’ τα μαλλιά να κρέμεσαι

Σε εκείνο το δωμάτιο
επί πληρωμή
Δεσμό γόρδιο
να σε λύνω

να σε κόβω

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου: Σπίτι-κιβωτός
Post by: wings on 15 Sep, 2019, 23:29:17
Ειρήνη Ιωαννίδου: Σπίτι-κιβωτός

Η βροχή έκανε το σπίτι κιβωτό
Όλα τα είδη έχουν συναχθεί για το ταξίδι
δυο πεταλούδες
Φοράς τα φτερά τους
χορεύεις

Όμως, εγώ, η εκλεκτή
προς διάσωση
– λείπει το άλλο μου μισό
Το ρολόι χτυπάει δώδεκα
Η οροφή του δωματίου λιώνει
Χαράζει
από το παράθυρο της κουζίνας
η άσπρη πετσέτα
ιστίο που ανεμίζει

Το σπίτι κινείται
–ένα τροχήλατο στην άσφαλτο–
δεμένο πάνω σου.
Ένα σαλιγκάρι βγαίνει από την πόρτα

Το μόνο που θα σωθεί

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Ροζ ιβίσκος
Post by: wings on 15 Sep, 2019, 23:32:09
Ειρήνη Ιωαννίδου, Ροζ ιβίσκος

Αλμύρα
για πάντα μαζί σου
κάτω απ’ το λευκό λινό φόρεμα

Βυθίζεσαι
Μια καμπυλότητα στη μέση του κορμιού γόνιμη
τα άκρα διαλεκτικά με το χώμα
απαριθμούν μια ήβη εκρηκτική

Άνθος
ανθεκτικό στην ξηρασία του τοπίου
πλάι σε ένα στόμα
παράλληλο με το δικό σου

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Κέντημα
Post by: wings on 15 Sep, 2019, 23:35:36
Ειρήνη Ιωαννίδου, Κέντημα

Ένα πρωί σαν καλοκαίρι
θα βρω ένα ψαλίδι
και θα τα κόψω τα μαλλιά μέχρι τη ρίζα
για να φανεί ξεκάθαρο το τοπίο

στο κέντρο του προσώπου

θα βάλω ένα μάτι
να εξιστορεί τα ανιστόρητα.
Όμως, το δέρμα και στάχτη να το κάνεις
από τα περιγράμματα πάντα θα διαρρέει

θα ματώνει, όπως το δάχτυλό σου στα κεντήματα
που τα χαράματα στις τέσσερις
τα ξηλώνεις και τα ξανακεντάς
κάθε φορά με άλλο χρώμα στην κλωστή

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Ερώτων αρχή
Post by: wings on 15 Sep, 2019, 23:39:13
Ειρήνη Ιωαννίδου, Ερώτων αρχή

Ερώτων αρχή, ερώτων τέλος
Μεσούσης της επιθυμίας
Αναρωτιούνται και οι δύο:

ουκ εκ του ασφαλούς το ευ
και ύδωρ αρκετό για να αποσβέσει
τις πληγές ημών
και ευθύτητα αρκετή
όση χρειάζεται
για να μπεις ολόκληρος στο φως

και θάρρος
για να απωλέσεις το προσωπείο αυτό
γιατί το κρυφό
ουδέν φανερότερον του φανερού
και η σφαγή παρούσα και αμετάκλητη

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Τοπογραφία
Post by: wings on 15 Sep, 2019, 23:42:47
Ειρήνη Ιωαννίδου, Τοπογραφία

Αναμετρήθηκα με τη νύχτα
Με το στόμα σου στο στόμα μου
Με τη γλώσσα μου στο μυαλό σου
Έφτιαξα μια τοπογραφία
εντός
και την ιχνηλατώ σαν μετανάστης
στο διηνεκές

Το χώμα σου θα ακολουθεί το δικό μου

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Κήπος
Post by: wings on 15 Sep, 2019, 23:46:23
Ειρήνη Ιωαννίδου, Κήπος

Φύτεψα δυο μάτια χθες στον κήπο
δεν μιλούσαν, περίμεναν

Τα κοιτούσα και σκεφτόμουν
– Τι ωραία μάτια
Μακάρι να ανθίσουν
του χρόνου τέτοια εποχή

Θα περάσω τον χειμώνα
ποτίζοντάς τα
με ιστορίες για τα σύννεφα
που με κατοικούν

Χθες βράδυ, τα φιλούσα
Όλο το αλάτι της γης
μαζεμένο πάνω τους

Θα καρυκεύω την ζωή μου
με εσάς, σκέφτηκα
Κάθε που θα μου λείπετε
θα τρώω τα δάκρυά σας, είπα

Και έριξα μια χούφτα χώμα

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Υδατογραφία
Post by: wings on 15 Sep, 2019, 23:49:11
Ειρήνη Ιωαννίδου, Υδατογραφία

Κάποτε ξύπνησα μετά από χρόνια
δίχως πόδια και χέρια
Ανάλαφρη σαν παιδική υδατογραφία
με κόκκινα χείλη από τη βυσσινάδα

Είχα μια σιδηροδρομική γραμμή
για σπονδυλική στήλη
Είχα ρυάκια πάνω μου
ήχους κελαρυστούς

Όταν λέω «στάση»
θα ανταμώνουμε
εγώ θα αλλάζω χρώματα
στο ουράνιο τόξο
την ώρα που θα περνάει
το τρένο από πάνω μας

Από τη συλλογή Σώμα δρομολόγιο (2016)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου, Γαλάζια παραλία
Post by: wings on 20 Sep, 2022, 01:03:45
Ειρήνη Ιωαννίδου, Γαλάζια παραλία

Πάνω στην άμμο της γαλάζιας παραλίας
τα βήματά σου, ανέγγιχτα
απ’ τη φθορά του χρόνου,
ακολουθώ
και της μορφής σου
την ολόλευκη ανάμνηση
προσπαθώ να αναστήσω.
Νιώθω το χάδι του ανέμου στα μαλλιά
κι ανατριχιάζω
καθώς τη θύμηση
απ’ τα δικά σου ακροδάχτυλα
μου φέρνει.
Κοιτώ ίσια μπροστά μου στον ορίζοντα
κι αναζητώ μ’ απελπισία
την τρυφερότητα μιας οπτασίας
που τη σκέψη βασανίζει.
Είχες τη δύναμη της νιότης σου,
θυμάσαι; Κι όμως σ’ το είχα πει
πως είναι πλάνη.

Φέρνω το χέρι μου στην άκρη των ματιών
για να σκουπίσω
κάποιο δάκρυ ξεχασμένο
σ’ το είχα πει κι όμως δεν πίστεψες
είχες τη δύναμη της νιότης σου,
θυμάσαι;

Από τη συλλογή Ονειροβάτης (2000)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου: Απαγορευμένη πόλη | Τελευταίος αυτοκράτορας
Post by: wings on 20 Sep, 2022, 01:16:56
Ειρήνη Ιωαννίδου: Απαγορευμένη πόλη | Τελευταίος αυτοκράτορας

Μέσα στην πόλη
της μαγείας και του σκότους
το φως της ρόδινης αυγής
σου χρύσωνε το μέτωπο.
Μυστήριο η λάμψη των κεριών
και πανδαισία, μέσα στις σκοτεινές
τις κόρες των ματιών σου.
Μαργαριτάρι άπλαστο η λύπη τους
σαν το κερί, που λιώνει και κυλάει.
Μετάξι μαύρο κι έβενος
η σάρκα της ψυχής σου
κι η λύτρωση αβάσταχτη
απ’ την αδυναμία την ανθρώπινη.
Της ιερής πόλης το κλειδί σημάδι πύρινο
χαράζει τη ζωή σου μες στις χούφτες.
Κι από τις φλέβες μαύρο μελάνι
στάζει το αίμα σου. Ψευδαίσθηση.
Μιας προδομένης εποχής ο μάρτυρας
με τον σταυρό μπηγμένο στην καρδιά σου
προχωρούσες
κι ο πόνος λευκό λουλούδι
μες στα χείλη σου μαράζωνε
κι όμως της πόλης
το θεόρατο το τείχος
δεν το διάβηκες ποτέ σου.

Ήσουν το σύμβολο
θυσία στον βωμό μιας εποχής
κι ενός λαού που δεν σε πόνεσε
ενός λαού που σ’ έντυσε
τον πλούτο και τη γύμνια.

Σημάδι ανεξίτηλο μες στην ψυχή σου
τα πολύχρωμα φτερά μιας πεταλούδας
που αιώνια θα ψάχνεις.
Μέσα στους θλιβερούς τους κήπους
των ματιών σου, της απαγορευμένης πόλης
το μυστήριο έχεις κλείσει.
Θρύλος μιας εποχής
που μόνο το σκαθάρι της ψυχής σου το χιλιόχρονο
μπορεί να μαρτυρήσει.

Μέσα στη πόλη
της μαγείας και του σκότους
το φως της ρόδινης αυγής
τρεμόσβηνε μέσα στις σκοτεινές
τις κόρες των ματιών σου...

Από τη συλλογή Ονειροβάτης (2000)
Title: Ειρήνη Ιωαννίδου: Πρόλογος (Στην Αγγελική)
Post by: wings on 03 Aug, 2023, 17:14:27
Ειρήνη Ιωαννίδου, Πρόλογος

Στην Αγγελική

Υπάρχει κάτι που σαπίζει στο φως του πρωινού. Μια αγγελικούλα φυτεμένη σε γλάστρα. Καστανές μπούκλες αιωρούνται, φίδι κουλουριασμένο το λάστιχο κοιμάται στο τσιμέντο. Ίσα που πρόλαβα να αγγίξω τη ραφή στη σπονδυλική στήλη, πριν αποκτήσεις φτερά και με κοιτάξεις κλεφτά απ’ το μπαλκόνι.

Γρυλίζει το σκυλί τα απογεύματα που ξανάρχεσαι με τη βροχή.

Από τη συλλογή τα ρόδα κόβονται στα 2/3 (2023)