Κατερίνα Καριζώνη, Πάνω σ’ ένα παλιό ποίημα
[Από την ανέκδοτη συλλογή Ρεσάλτο (2008)]
Γύρισαν πάλι, γιατρέ,
και ρωτούν για την Άννα
τριάντα τόσα χρόνια πεθαμένη
να την κρύβουμε στα σεντούκια
με τις προκηρύξεις
και τις ραγισμένες τσαγιέρες
να κινδυνεύουμε σε κάθε μετακόμιση
μην καταλάβουν τίποτα οι περίοικοι
μη μας προδώσει η σκόνη στα ρούχα
και το σφύριγμα των τρένων
που αφήσαμε πίσω μας.
Γύρισαν πάλι, γιατρέ,
κι αιμορραγούν σαν πληγές
κάθε φορά που κατεβαίνουμε στον σταθμό
και δεν βλέπουμε αυτούς που αγαπήσαμε
παρά μονάχα ανθρώπους να μοιράζουν φυλλάδια
και βλέμματα που δεν έχουν ούτε κόρη
ούτε ίριδα.
Θ’ αναρωτιέστε φυσικά, αγαπητοί μου,
ποιοι γύρισαν
και ποια ήταν η Άννα
και γιατί κανένας χάρτης ποτέ δεν μας χώρεσε
παρά τις τόσες άσκοπες μετακινήσεις
καμιά αγάπη δεν μας κράτησε
κανένα ποίημα δεν μας έδωσε μια λύση.
Από το ανθολόγιο Ρεσάλτο (2009)