Επισφαλής Ραψωδία: Σημειοκαπιταλισμός και οι παθολογίες της μετα-άλφα γενιάς
Precarious Rhapsody. Semio-capitalism and the Pathologies of the Post-Alpha Generation. London: Autonomedia, 2009.
Franco “Bifo” Berardi → Φράνκο Μπεράρντι
Franco Berardi - WikipediaΜια άπειρη σειρά διακλαδώσεων: με αυτό τον τρόπο είναι που μπορούμε
να πούμε την ιστορία της ζωή μας, τις αγάπες μας, αλλά επίσης και την ιστορία των εξεγέρσεων
μας, των ηττών μας και των παλινορθώσεων της τάξης. Σε κάθε δεδομένη στιγμή διαφορετικά
μονοπάτια ανοίγονται μπροστά μας, και συνεχώς βρισκόμαστε μπροστά στην εναλλακτική επιλογή
να πάμε εδώ ή εκεί. Στη συνέχεια αποφασίζουμε, να κόψουμε από ένα σύνολο άπειρων
πιθανοτήτων και να επιλέξουμε ένα μόνο μονοπάτι. Αλλά πραγματικά επιλέγουμε; Είναι
πραγματικά ζήτημα επιλογής, όταν πάμε εδώ και όχι εκεί; Είναι πραγματικά μια επιλογή, όταν οι
μάζες πηγαίνουν στα εμπορικά κέντρα, όταν οι επαναστάσεις μετατρέπονται σε σφαγές, όταν τα
έθνη μπαίνουν σε πόλεμο; Δεν είμαστε εμείς που αποφασίζουμε, αλλά οι αλληλουχίες: μηχανές για
την απελευθέρωση των επιθυμιών και μηχανισμοί ελέγχου επί του φαντασιακού. Η βασική
διακλάδωση είναι πάντα αυτή: ανάμεσα σε μηχανές για την απελευθέρωση της επιθυμίας και
μηχανισμούς του ελέγχου επί του φαντασιακού. Στην εποχή της ψηφιακής μετάλλαξης, οι τεχνικοί
αυτοματισμοί παίρνουν τον έλεγχο της κοινωνικής ψυχής.
Οι παθογόνες ροές της εξάρτησης αποχαυνώνουν το συλλογικό φαντασιακό, αναγκάζοντας
το επιθυμών σώμα σε υποταγή. Όσο περισσότερο το δίκτυο των πιθανοτήτων πυκνώνει, χάρη στην
παγκοσμιοποίηση, τις τεχνολογίες δικτύων και της κοινωνικής και εδαφικής κινητικότητας, τόσο
περισσότερο βρισκόμαστε παγιδευμένοι από τους αυτοματισμούς που κυριαρχούν τις ατομικές
επιλογές: τεχνολογικοί οικονομικοί και ψυχικοί αυτοματισμοί μετατρέπουν το πλήθος σε ένα
σμήνος.
https://autopoiesis.squat.gr/files/2012/08/bifo-precarious-rapsody2.pdf