Λία Μεγάλου-Σεφεριάδη, Τα μάτια
[Β' Μέρος: Αέρινη κλωστή (1973-1997)]
Περπατούσα στην πόλη που γεννήθηκα, όταν ξαφνικά σβήσαν όλα τα φώτα με τους ήχους μαζί. Βαδίζοντας στα τυφλά βρέθηκα κλεισμένη στην ντουλάπα, όπου άλλοτε έπαιζα κρυφτό. Μοσχοβολούσε πάλι λεβάντα και κυδώνι. «Δε θα με βρεις», κρυφογέλασα. Περνώντας ωστόσο μέσ’ απ’ τις χαραμάδες της πόρτας κάτι τεράστιες βελόνες, προσπαθούσε κάποιος να με τρυπήσει. Κι εγώ, το μόνο που νοιαζόμουνα να προστατέψω μέσα στο εφεξής σκοτάδι ήταν τα μάτια μου!
Από τη συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων Στις κρύπτες του χρόνου (1997)