Ποιητής δεν είμαι, ούτε πρόκεται να γίνω και η ελληνική ποίηση μπορεί να κοιμάται ήσυχη...
Πάντως, όταν ήμουν νέος και κάτι με βασάνιζε ή αισθηματικά παρακινούσε, έγραφα πού και πού κάποια ποιήματα ως διέξοδο και παρηγοριά. Το συγκεκριμένο το έγραψα για μια νεαρά κυρία, συμφοιτήτριά μου στο ωδείο, η οποία, εκτός των άλλων της προσόντων, ήταν και εξαιρετική εκτελεστής του πιάνου. Δεν είχα την ευκαιρία να της το διαβάσω και καλύτερα ίσως, για να μη φορτώσω στους στίχους την ερωτική μου αποτυχία. :) Δεν θα σας γράψω όλο το ποίημα αλλά ορισμένες χαρακτηριστικές στροφές. Μακάρι να παρακινήσω και άλλους φίλους να μας δώσουν κάποια δείγματα ποιητικής τους δουλειάς και η τόση, αναίτια, έκθεση του γράφοντος να μην πάει χαμένη.
*έχω μια δική μου τεχνική όταν γράφω. Ένα χαρακτηριστικό της είναι ο «εγκλεισμός» σε αγκύλες των ακόμα πιο προσωπικών αισθημάτων, απόψεων ή δευτερευουσών προτάσεων. Αυτό δίνει ακόμα ένα επίπεδο στον λόγο ή τουλάχιστον αυτός είναι ο σκοπός.
Στάζει η νύχτα δάκρυα,
στη δύση του Ιούλη
πικρά, αργοσταλάζουνε στ' ωραίο πρόσωπό της.
Ακύμαντη, ασάλευτη, δες!, σιγογέρνει η μέρα,
στον ύπνο της τον 'ράθυμο,
[που τόσο τον ζηλεύω]
........................................................................
κι η νύχτα αναδύεται [στη μυστική την αύρα]
και στο χλωμό το φέγγος της
χιλιάδες άστρα λάμπουν
πρωτόγνωρα, ασύγκριτα και μαγικά συνάμα
ν' ανταγωνίζονται θαρρείς, απέλπιδα
[και μάταια]
το φως Σου, το ανέσπερο, που στη καρδιά Σου κρύβεις.
Και ξεμακραίνει τ' όνειρο,
[αλαργινό καράβι]
στη νύχτα τη γιουλιάτικη και μνήμες ταξιδεύει,
στη μακρινή τη θάλασσα,
στην έξοχη τη Δύση.
« Last Edit: 26 Dec, 2013, 10:47:25 by dimace »
South Africa (1961-1994) presidents: Charles Swat, Jozua Naude, Jacobus Fouche, Johannes de Klerk, Nicolaas Diederichs, Marais Viljoen, Balthazar Vorster, Pieter Botha, Chris Heunis, Frederik de Klerk.