inkstone and rubbings

[elena petelos]

Το φροτάζ και το γκρατάζ :)) είναι... πρόσφατος (σχετικά) χαβαλές:

FROTTAGE
Surrealist automatist technique developed by Max Ernst in drawings made from 1925. Frottage is the French word for rubbing. Ernst was inspired by an ancient wooden floor where the grain of the planks had been accentuated by many years of scrubbing. The patterns of the graining suggested strange images to him. He captured these by laying sheets of paper on the floor and then rubbing over them with a soft pencil. The results suggest mysterious forests peopled with bird-like creatures and Ernst published a collection of these drawings in 1926 titled Histoire Naturelle (natural history). He went on to use a wide range of textured surfaces and quickly adapted the technique to oil painting, calling it grattage (scraping). In grattage the canvas is prepared with a layer or more of paint then laid over the textured object which is then scraped over. In Ernst's Forest and Dove the trees appear to have been created by scraping over the backbone of a fish.
 
 

http://www.tate.org.uk/collections/glossary/definition.jsp?entryId=113


Φροτάζ: Η εμμονή του Ερνστ με το υποσυνείδητο, εισήγαγε στο σούρεαλ ιδίωμα τη τεχνική του φροτάζ. Προέκυψε κάποια στιγμή, που παρατηρούσε τις φθαρμένες γραμμές των ξύλινων σανίδων ενός δαπέδου, σ' ένα μικρό ξενοδοχείο στο Πορνάν της Γαλλίας, στις όχθες του Ατλαντικού, τον Αύγουστο του 1925. "Όπως βλέπουνε στα οράματά τους οι υπνοβάτες", οι γραμμές δημιουργούσαν εικόνες π' αλλάζανε, συνεχώς μεταβάλλονταν και με στόχο να οδηγήσει σ' οξεία μορφή τα στοιχεία του διαλογισμού και της παραίσθησης, άντλησεν από το πάτωμα μια σειρά εικόνων. 'Απλωσε χαρτί πάνω στο δάπεδο και πέρασε την επιφάνειά του με μαλακό μολύβι, διαδικασία που επανέλαβε και σ' άλλες επιφάνειες, από φύλλα, χαρτί συσκευασίας και μεταλλικά πλέγματα. Στο ανάγλυφο που δημιουργήθηκε, συνέθεσε νέες ποιητικές εικόνες, πιο ελεύθερες παραλλαγές της τεχνικής του κολάζ. Το 1926 συγκέντρωσε κι εξέδοσε 34 φροτάζ με τίτλο "Φυσική Ιστορία" που σαφώς αναφερότανε στο φυσικό κόσμο.

Γρατάζ: Αναζητώντας νέες αυτόματες τεχνικές, βασισμένες σ' έμμεσες μεθόδους χειραγώγησης του υλικού, υιοθέτησε τη τεχνική του φροτάζ και στην ελαιογραφία και τη βάφτισε γκρατάζ. Τοποθετούσε τον καμβά πάνω σε ξύλινα αντικείμενα, -χτένι, μυστρί, επεξεργασμένο γυαλί- κι ύστερα μ' ένα φτυαράκι, άπλωνε το χρώμα, δουλεύοντας με την ίδια τεχνική και δημιουργικήν ελευθερία που του προσέφερε και το φροτάζ. Πρόκειται για πιο αφηρημένα έργα, μεγάλων διαστάσεων, που ωστόσο διαθέτουν εντονότερη δραματικότητα και ξεχωριστήν ατμόσφαιρα, που κυριαρχεί κλίμα βίας κι εχθρότητας.

   Ντεκαλκομανί: Χάρη σ' αυτή τη τεχνική, με το μελάνι να ρέει ανάμεσα σε δυο φύλλα χαρτί, σχεδίαζε πάνω στη ζωγραφικήν επιφάνεια, υποβλητικές γραμμές. Οι σούρεαλ ποιητές, είχανε δοκιμάσει τη τεχνική κατά το 2ο μισό της 10ετίας του '30, αλλά εκείνος την εφάρμοσε στην ελαιογραφία, όπως και στο γκρατάζ. Ζωγράφισε πάνω στην αυτόματην επιφάνεια, αν και κάποιες φορές χρησιμοποίησεν ένα λεπτομερές ιλουζιονιστικό στυλ. Σε μερικούς πίνακες, οι δυο αυτές τεχνικές ερχόντανε σε πλήρη αντίθεση μεταξύ τους, ενώ σ' άλλους, εμφανιζόντανε πλήρως εναρμονισμένες και δύσκολα διαχωριζότανε που τέλειωνε η μια κι άρχιζεν η άλλη.


Και -ίσως με τις τηλεσυνδιασκέψεις να έχω ζαλιστεί τα μάλα- αλλά τη σχέση δεν τη βλέπω...

[banned8]

Καλέ, τι καθόσουν και τα έγραφες όλα αυτά; Αφού πρόλαβα και έγραψα ότι το φροτάζ είναι για το frottage;

Εγώ δεν ξέρω αν πήρε πινέλα η τύπισσα της Νίνας, αλλά αναζητώ μετάφραση του rubbings. Όπως εδώ (από Britannica):

one of the most universal and perhaps the oldest of the techniques used in printmaking. Rubbings
are made by carefully pressing paper onto a carved or incised surface so that the paper conforms to the
features to be copied. The paper is then blacked and the projecting areas of the surface become dark,
while indented areas remain white. In East Asia, a special ink is used, and in the West, a mixture of wax
and carbon black, called heelball, is rubbed onto the paper. A carefully made rubbing provides an
accurate, full-scale facsimile of the surface reproduced.

Rubbings are generally used to reproduce surfaces carved or incised by someone other than the person
who makes the rubbing. The end product, therefore, cannot be considered an original print but rather an
accurate record of the work of others.

Rubbings probably originated in East Asia, where they served many utilitarian purposes.  Japanese
fishermen, for example, continue the centuries-old practice of using rubbings to record the size of the
various fish that they catch. The earliest known rubbings are Buddhist texts rubbed from wooden blocks
in Japan in the 8th century AD. Evidence suggests, however, that rubbing may have been practiced in
China as early as the 2nd century AD. There, rubbing (t'a-pen) was used to disseminate Confucian
texts carved on large stones. These inscriptions and the rubbings made from them were valued both for
their information and for their calligraphy. Even after prints began to be made from woodcuts and stone
engravings, rubbings remained the most common method of reproducing Confucian texts. In the Sung
dynasty (960-1279), antiquarian research became fashionable, and rubbings were used to make copies of
ancient relief carvings.

The technique of rubbing began to be practiced in the West at a relatively late date. In the United States,
rubbing is most often used to reproduce reliefs carved on gravestones, especially of the colonial period
and the early 19th century. In Europe it is almost exclusively applied to monumental brasses, engraved
memorial brass sheets mounted into large stone slabs.

Είναι συνώνυμο του intaglio;

[elena petelos]

Καλέ, τι καθόσουν και τα έγραφες όλα αυτά; Αφού πρόλαβα και έγραψα ότι το φροτάζ είναι για το frottage;

Εγώ δεν ξέρω αν πήρε πινέλα η τύπισσα της Νίνας, αλλά αναζητώ μετάφραση του rubbings. Όπως εδώ (από Britannica):

[...]
Είναι συνώνυμο του intaglio;

Τι να σε κάνω, έθιξες ευαίσθητα θέματα!

Το ιντάλιο και το μετζοτίντο (κ.λπ.) είναι τεχνικές στις οποίες έχουμε χάραξη. Πλησιάζουν, αλλά (με πρώτη ματιά) δεν τα θεωρώ συνώνυμα. Θα τα ξαναδώ αργότερα και μπορεί να σωθούμε από κάποιον πιο κατατοπισμένο κ.λπ.
:)))) (βλ. και προηγούμενη αναφορά μου στη «βαθυτυπία» κ.λπ.

btw: ναι, τα «rubbings» της Britannica, είναι τα ίδια με αυτά που περιέγραψα. Το «incise» με ζορίζει λίγο.

post-btw: τα «πινέλα» τι δουλειά έχουν εδώ;;;!!


post-post-btw: «μελανόπετρα» και κολοκυθοκορφάδες. Νot... δόκιμο. Συμπαθέστατο, βέβαια. :))

[psifio]

Οκ, τη μελανόπετρα την απορρίψατε ("πλάκα για την προετοιμασία του μελανιού" έχω βάλει εγώ στη μετάφρασή μου) τα πινέλα εξήγησα πού τα βρήκα --είναι προφανές ότι για το ink rubbings που αναλύουμε δεν κάνουν-- αλλά από τη στιγμή που στο κείμενό μου λέει rubbings σκέτο, γιατί να υποθέσουμε ότι είναι ink rubbings και όχι παρατσούκλι του rubbing brushes;


[Τα 'σβησα κι από τον τίτλο για να μην μπερδευτεί κανένας άλλος χριστιανός ώσπου να καταλήξει κάπου η συζήτηση.]

[banned8]

Καλά έκανες και το έσβησες από εκεί γιατί βοηθά να έχουμε στον τίτλο αποδόσεις γενικοτέρης χρήσης. Αν ήταν εδώ πινέλα, θα ήταν εξαίρεση. Πιο πιθανό είναι να πρόκειται για τίποτε έτοιμα στένσιλ. Παίρνεις τη μελανόπετρα (;), παίρνεις και το στένσιλ και πας στο σπίτι σου και φτιάχνεις δικά σου rubbings. Αλλά θα σκάσω αν δεν βρω κατά πόσο έχουμε ελληνική λέξη για δαύτα. Μη μείνουμε με τα ξεπατικώματα.

[psifio]

[Εγώ πάντως καλύφθηκα - η αναφορά γίνεται άπαξ και σε εντελώς άσχετα συμφραζόμενα, οπότε αν δεν μπορώ να βρω κάτι κομψό, χαρακτηριστικό και σύντομο δεν έχω κανένα λόγο να κάθομαι να μπερδεύω τον αναγνώστη για κάτι που δεν τον αφορά και μάλιστα στην κορύφωση της δράσης (το τελευταίο που τον νοιάζει εκείνη την ώρα είναι τι πήγε ν' αγοράσει στο παζάρι, αλλού είναι το ζουμί).]

Όσον αφορά τα rubbings δε νομίζω ότι μας καλύπτει το στένσιλ (γιατί στο στένσιλ η φιγούρα ή ο χαρακτήρας είναι χρωματιστός και το γύρω-γύρω μένει αχρωμάτιστο, ενώ στο rubbing είναι το αντίθετο - άσε που το στένσιλ μπαίνει πάνω στην προς χρωμάτισμα επιφάνεια, ενώ το άλλο από κάτω).

[banned8]

Γλωσσικά μπορεί να μη μας καλύπτει (όρκο δεν παίρνω), απλώς σκέφτηκα: πάει να αγοράσει inkstone and rubbings. Αν το rubbings είναι το έτοιμο προϊόν, τι το θέλει το inkstone; Μήπως πουλάνε πέτρα με μελάνια και «κάτι σαν στένσιλ» και πας και φτιάχνεις μόνο σου τα rubbings;




_{Στένσιλ, μμμ.}

[elena petelos]

Αχ, θα με σκάσεις!
ΔΕΝ είναι στένσιλ!

ΟΥΤΕ καν μοιάζει με στένσιλ!

Δεν ξέρω τι έχει «μεταφράσει» η Κινέζα με τα παράξενα αγγλικά -psifio, είναι πάλι η κυρία που μας μίλαγε για την εταιρεία-χαρτοφύλακα-σφραγίδα;-
αλλά θα σας πω πώς το λένε αύριο ή αργότερα μια και είχα ωραιότατο βιβλίο (δις -στ'αγγλικά και στα ελληνικά), ωραιότατο για Λονδίνο και Μόντρεαλ και εντελώς άχρηστο για Ελλάδα.
Χειροτεχνίας, τέχνης για παιδιά κ.λπ.
Είχε ενότητα πώς να αποτυπώσετε τα καπάκια από τα φρεάτια -δίκτυο ύδρευσης κ.λπ.

Googl-αρα κι έπεσα στο άκρως -ΑΚΡΩΣ- αντιπροσωπευτικό:



btw: τα στένσιλ ήταν σε άλλο κεφάλαιο -παρακάτω, μαζί με το λινόλεουμ και τις στάμπες από πατάτες...

[psifio]

Καλά, προφανώς κάτι τέτοιο κάνει. Το θέμα είναι πώς θα το πούμε χωρίς να σκοντάψει ο αναγνώστης -- και μην ξεχνάμε ότι αυτή είναι επαγγελματίας ζωγράφος και φτιάχνει έργα κατά παραγγελία, σε τι θα της χρησίμευε κάτι τέτοιο; Μήπως πάει ν' αγοράσει κάποιο υλικό πάνω στο οποίο θα χαράξει κάτι για να το αντιγράψει;

Εν τω μεταξύ, παρακάτω μια άλλη (προσποιείται ότι) πηγαίνει ν' αγοράσει rubbings από μικροπωλητές [σε άλλη μεριά της αγοράς, στοιχείο σημαντικό, γιατί εκεί τα προϊόντα είναι ξεχωρισμένα - αλλά καμία σημασία για την υπόθεση δεν έχει, θα μπορούσε να χαζεύει φρούτα ή σώβρακα], οπότε υποθέτω ότι στη δεύτερη περίπτωση, πουλάνε αντίτυπα, εννοώ την ξεπατικωμένη εικόνα, έτσι δεν είναι; Σ' αυτή την περίπτωση πώς θα το πούμε;

Διάβασα και την απάντηση της Έλενας στο μεταξύ, ναι, αυτή η Κινέζα είναι.

[banned8]

Σ' αυτή την περίπτωση πώς θα το πούμε;

Ξεπατικωτούρα...

(Θα της σπάσω εντελώς τα νεύρα!)

[elena petelos]

Psifi-άκι, αν είναι η ίδια, υποψιάζομαι ότι ξέρω τι εννοεί.
Rubbed-down charcoal or paint....




Aκόμα και στο σχολείο, ξύνουμε με μαχαιράκι το μολυβάκι κι απλώνουμε με... βαμβάκι.

Στην πρώτη περίπτωση αναφέρεται στο ξύσμα (είναι εξαιρετικά αργά για καλύτερη απόδοση :)), στην δεύτερη στην αποτύπωση.

[elena petelos]

Ξεπατικωτούρα...

(Θα της σπάσω εντελώς τα νεύρα!)

Αίσχος... (Θα πάρω το Μπενάκη να σου ρίξουν εγκλεισμό!) (Είσαι και επίμονος! Δεν έχουμε, καλό μου, ρυζόχαρτο! Δεν έχουμε αντιγραφή του σχεδίου ΚΑΤΩ από το ρυζόχαρτο. Δεν αντιγράφουμε το σχέδιο.

Εν ολίγοις.... ΔΕΝ κάνουμε ΤΙΠΟΤΑ από τα παρακάτω:

ξεπατικώνω [ksepatikóno] -ομαι P1 : (ειρ., προφ.) 1. αντιγράφω σωστά μια παράσταση, ένα σχέδιο τοποθετώντας από πάνω ένα διαφανές χαρτί, το οποίο επιτρέπει να διακρίνονται όλες οι λεπτομέρειες του πρωτοτύπου: Ξεπατίκωσε μια παράσταση με θέμα τη φύση, γιατί δεν προλάβαινε να τη ζωγραφίσει. 2. (μτφ.) μιμούμαι χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία άλλα πρότυπα: Ξεπατικωμένη θεατρική παράσταση. [ξε- πατικώνω]

[psifio]

Έχω καταλάβει τι είναι!!! (μου πήρε λίγες ώρες, αλλά το έπιασα)

Το rubbings μπορεί να αναφέρεται σε τρία πράγματα (διορθώστε με αν κάνω λάθος)
α) στην τεχνική
β) στο υλικό
γ) στην παραγόμενη εικόνα

Δηλαδή, στην πρώτη περίπτωση, πάει ν' αγοράσει χρώμα, μελάνι ή γραφίτη σε σκόνη, ράιτ;

Καλά, η αποτύπωση στο κείμενό μου δεν ταιριάζει γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να καταλάβει ο αναγνώστης τι είναι αυτή η αποτύπωση που την πουλάν οι γυρολόγοι ανάμεσα στις χάντρες, τα μπιχλιμπίδια και τα ψευτοκοσμήματα.
Εγώ πάντως αυτό θυμάμαι ότι το λέγαμε πατικωσούρα στο δημοτικό και ξεπατικωσούρα στην αντιγραφή με το τσιγαρόχαρτο, αλλά καλά, ούτε αυτά παίζουν!

[F_idάνι]

Καλέ, τόση ώρα μιλάτε για αυτό που κάνουμε με τα κέρματα; Που τα βάζουμε κάτω από ένα χαρτί, και μετά απαλά με το μολυβάκι σκιάζουμε και βγαίνει η εικόνα από το ανάγλυφο; Αλλά αντί για μολύβι έχουμε ξηρό μελάνι τριμμένο;

Και το rubbing είναι αυτή η στάμπα στο ρόλο του κέρματος, ας πούμε;

ΥΓ: (Ελένη, ελπίζω η επόμενη απάντησή σου να μην περιέχει συνταγή για κινέζικο μαντζούνι :-)

[elena petelos]

ΥΓ: (Ελένη, ελπίζω η επόμενη απάντησή σου να μην περιέχει συνταγή για κινέζικο μαντζούνι :-)

Με λίγη τύχη, θα περιέχει εβραϊκή κινέζικη κατάρα (κι όχι εκείνο το «may you live in interesting times»).

Καλέ, τόση ώρα μιλάτε για αυτό που κάνουμε με τα κέρματα; Που τα βάζουμε κάτω από ένα χαρτί, και μετά απαλά με το μολυβάκι σκιάζουμε και βγαίνει η εικόνα από το ανάγλυφο; Αλλά αντί για μολύβι έχουμε ξηρό μελάνι τριμμένο;

Και το rubbing είναι αυτή η στάμπα στο ρόλο του κέρματος, ας πούμε;

Όχι. Τόση ώρα μιλάμε για το «chinese rubbing». Mε πινελάκια, δοχεία κ.λπ.
Στην περίπτωση της απίστευτης Κινέζας, το «rubbing» αποκτά νέες διαστάσεις -καμία από τις οποίες δεν ανταποκρίνεται ιδιαίτερα- σε ορθές αποδόσεις.
Δηλ. στην πρώτη περίπτωση έχουμε ξηρό μελάνι
και στη δεύτερη περίπτωση έχουμε το αποτύπωμα του ανάγλυφου (μέχρι και το ΛΚΝ «αποτύπωμα σφραγίδας» δίνει).
Το «rubbing» ΔΕΝ είναι αυτή η στάμπα στο ρολό του κέρματος, εκτός αν Κινέζα είναι ακόμα πιο περίπτωση απ'ό,τι φανταζόμασταν, στην οποία περίπτωση -δεν το νομίζω, δεν θέλω να το πιστεύω, πάει κια αγοράζει πραγματάκια για να τα... αποτυπώσει.

(@Νίκο: δεν θα με κάνεις να πω αυτήν την απαίσια λέξει με το «-πατικωσ-» ο κόσμος να χαλάσει...)