Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Απρόσμενες αντιδράσεις
«Ο άνδρας που θα έρθει σε λίγο
είναι η τελευταία μου γνωριμία,
μείνε ν’ απολαύσεις το ειδύλλιο
που αρχίζει να πλέκεται», με παρότρυνε.
Τον περιμέναμε στην κουζίνα, όπου εκείνη έπλενε.
Αδιάφορη συνέχισε να πλένει
ακόμη κι όταν ήρθε ο άνδρας.
Με γυρισμένη πλάτη του μιλούσε,
φορώντας κάτι τρισάθλιες παντόφλες
κι ένα τριμμένο μπλουτζίν.
Απρόσμενες αντιδράσεις έφταναν
κι από την πλευρά του:
«Βρίσκω άσχημα, κοντά τα πόδια σου», της είπε,
«ανέκαθεν ήσουν μικροκαμωμένη.»
Την αισθάνθηκα που ταράχτηκε,
αν και πολύ γρήγορα ξεπέρασε την προσβολή.
Μικροκαμωμένη και εκ πρώτης όψεως ασήμαντη
μια χαρά τα είχε καταφέρει∙
από ειδύλλια και αγάπες έβριθε η ζωή της.
Όταν επιτέλους τέλειωσε με τον νεροχύτη
έφερε σοκολατάκια.
Καθένα που άνοιγε, έτρωγε λίγο,
κι από το ίδιο σημείο του έδινε να δαγκάσει.
Η κατάσταση περνούσε στα χέρια της.
Με τα σοκολατάκια και τα δαγκάματα
τον είχε ερεθίσει.
Μεταμορφωμένος της χαμογελούσε
και στριφογύριζε με έξαψη.
Από εκεί και πέρα άρχιζε το ειδύλλιο
και έπρεπε να φύγω.
Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)