Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=QlqblJuvWOI

Δημήτρης Ζερβουδάκης & Μάριος Μήτσιου, Κλείσ’ τα μάτια σου και κοίτα (δίσκος: Κλείσε τα μάτια σου και κοίτα (1998))

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Από άλλη αλφαβήτα
 
Ένα παιδί κι εγώ
μοναχικό
μες στα παιδιά
που ξέχασαν τα παραμύθια
και ντύθηκαν
την αμείλικτη αλήθεια
πλάθω με φως
του φεγγαριού
και πέταλα σεμνής
μαργαρίτας
γράμματα από μιαν
άλλη αλφαβήτα
για να γράψω
καινούργια παραμύθια
 
Από τη συλλογή Από άλλη αλφαβήτα (1999)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=9Bx49tpQ_SA

Αφροδίτη Μάνου, Βαβέλ (δίσκος: Πού πας καραβάκι με τέτοιον καιρό (1994))

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Βαβέλ
 
Με πόσο απλά λόγια
ανταλλάξαμε συναισθήματα
με πόσο μικρές
λέξεις
κτίζαμε παραμύθια
ούτε θυμάμαι πια
πώς ο μικρός παράδεισος
έγινε μαρτύριο
και Βαβέλ μας
 
Από τη συλλογή Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη: Ποιήματα του ’87 (1988)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=E7eKrRMLYo0

Γιώργος Ανδρέου, Η πόλη που ονειρεύτηκα
(τραγούδι: Ελένη Βιτάλη / δίσκος: Γι’ άλλες πολιτείες (1992))

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Η πόλη

[Ενότητα II]
 
Ξεκίνησα να βρω την πόλη
που εμπιστεύτηκα
τα πρώτα χρόνια της ζωής μου
που τόσο με βασάνισε
Τριγύρισα ψηλαφώντας
κάθε σταυροδρόμι της
Προσπάθησα μέσα στα τόσα
άγνωστα πρόσωπα που με προσπέρασαν
κάτι ν’ αναγνωρίσω
Αφουγκράστηκα τους ήχους όλους
πιστεύοντας πως μέσα μου
κάποια μελωδία θα ξυπνήσω
Τα πόδια μου ματώσανε
να ψάχνουνε τη νιότη
στην πόλη αυτή
που χίλιες φορές με πρόδωσε
 
Από τη συλλογή Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη: Ποιήματα του ’83 (1984)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=fpd3MtJzdak

Γιώργος Χατζηνάσιος & Γιώργος Κανελλόπουλος, Τα γαλάζια σου γράμματα
(τραγούδι: Δήμητρα Γαλάνη / δίσκος: Λεύκωμα (1976))

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Παλιά γράμματα
 
Απ’ το πρωί πέφτει
μια παλιά γνώριμη βροχή
Τα γράμματά σου
τα διάβασα πάλι
κι όλες οι λέξεις ήχησαν
παράφωνα
ο χρόνος και τα δάκρυα
ξεθώριασαν τη γραφή
κι εκείνο το
«για πάντα δικός σου»
ούτε που φαίνεται
 
Από τη συλλογή Αποσπερίσματα (1997)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=KfsC2ZTJY_o

Μάνος Χατζιδάκις & Νίκος Γκάτσος, Τα παιδιά της καταιγίδας
(τραγούδι: Μανώλης Μητσιάς / έργο: Χειμωνιάτικος ήλιος (β' κυκλοφορία, 1987))

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Ενταφιασμός

[Ενότητα I]
 
Πόσο μικροί φανήκαμε
μπρος στα περιστατικά
Αδιάφοροι και άβουλοι
μείναμε έξω απ’ τα μεγάλα
γεγονότα
Παρατηρητές στις εξελίξεις
βρεθήκαμε οι ίδιοι
σε μια στασιμότητα
και με τον τρόπο μας καταξιώσαμε
τους ανάξιους και τους μυσαρούς
Μέσα στην άγνοιά μας
χειροκροτήσαμε τα κολάσιμα
υποκλιθήκαμε στην χυδαιότητα
δεχτήκαμε την δωροδοκία
σαν επιτυχία
Αμέριμνοι συνεχίσαμε τον τρόπο ζωής μας
κι ενταφιαστήκαμε στην ποταπότητα
της βολής μας
 
Από τη συλλογή Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη: Ποιήματα του ’83 (1984)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=8sQTh95bv8s

Georges Moustaki & Δημήτρης Χριστοδούλου, Μεσόγειος
(τραγούδι: Μελίνα Μερκούρη / δίσκος: Μελίνα Μερκούρη (1972))

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Θρήνος για το μέλλον
 
Φορώ το μανδύα
της μοναξιάς
η τελευταία φωνή
στα τρίσβαθα του είναι μου
σιωπά
άμυαλες χρυσές πεταλούδες
ερωτοτροπούν
στην χλόη των ματιών μου
ένα λευκό ανυποψίαστο σύννεφο
νωχελικά ξαπλώνει
στο ροδαλό ορίζοντα

Η κουρασμένη Μεσόγειος
θλιμμένη αναδιπλώνεται και θρηνεί
το μέλλον
 
Από τη συλλογή Τα χρόνια του δράκου (1991)

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Η σπατάλη
 
Σπατάλησα τη ζωή
σε αίθουσες αναμονής
σε βλοσυρά ιατρεία
αχανή αεροδρόμια
σταθμούς μελαγχολικούς
αφετηρίες λεωφορείων
για ασήμαντους προορισμούς
και τώρα την μετρώ
στάλα στάλα
σπυρί σπυρί
μη μου τελειώσει
 
Από τη συλλογή Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη: Ποιήματα του ’88 (1989)

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Γιατί λένε
 
Σαν ήμασταν παιδιά
βλέπαμε όνειρα τρομακτικά
δράκους με δόντια μαχαίρια
κοφτερά
λύκους να τρέχουν πίσω
γκρεμούς να χάσκουν
μπρος
Τώρα που μεγαλώσαμε
γίναν όλα πραγματικά
Γιατί λένε τάχα
πως τα όνειρα δεν
βγαίνουν αληθινά;
 
Από τη συλλογή Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη: Ποιήματα του ’88 (1989)

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Σούρουπο
 
Βαθιανασαίνει η μέρα
και πλέκει θηλιά
γύρω από τον λαιμό
Αυτή η ώρα που φαρμακώνει
τις άδειες καρδιές
αυτή η ώρα που
σκοτώνει
ταιριάζει να πεθαίνουν
οι ποιητές
 
Από τη συλλογή Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη: Ποιήματα του ’88 (1989)

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Οι συγκυρίες
 
Ας γιορτάσουμε σήμερα
που το αχνογάλαζο πρωινό
μας κερνάει δροσιά
και η λάγνα θάλασσα
με τρόπο μοναδικό
γλυκοφιλάει το στέρνο
όπου καιρό τώρα
έχει ριζώσει
ο σπόρος της ερημιάς
Ας γιορτάσουμε σήμερα
αύριο ίσως δεν το επιτρέψουν
οι συγκυρίες
 
Από τη συλλογή Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη: Ποιήματα του ’88 (1989)

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Η προαναγγελία
 
Με το δάκρυ στα μάτια
λυγμός φθινοπωρινός σε φύλλο
που μέλλει ανήμπορο να χλωμιάσει
αχνογραφείς το πεπρωμένο
Κάθε γέννηση προαναγγέλλει
τον θάνατο
Σκοντάφτεις πάνω στα λάθη
και πληγώνεσαι
από τα λόγια των άλλων
που είναι αντίλαλος
των δικών σου
Κακίζεις τη μάνα
που προανήγγειλε
τον θάνατο
Κρατάς το δάκρυ στα μάτια
λυγμός φθινοπωρινός σε φύλλο
που μέλλει ανήμπορο να χλωμιάσει
κι αχνογραφείς το πεπρωμένο
 
Από τη συλλογή Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη: Ποιήματα του ’88 (1989)

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Η κάμαρη
 
Σα να την έχω ξαναδεί
αυτή την κάμαρη
λιτή μόνο με τ’ απαραίτητα
γεμάτη όμως ενοχές
(όλες οι κάμαρες κρύβουν
κάποιες ενοχές)
Σα να την έχω ξαναδεί
αυτή την κάμαρη
ασάλευτη από το βάρος
των μυστικών
πνιγμένη από μια οσμή
ξεχωριστών ηδονών
 
Από τη συλλογή Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη: Ποιήματα του ’88 (1989)

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Το αθάνατο νερό
 
Όταν το πέρασμα του χρόνου
σα θύελλα σαρώσει
το μέλλον
η δύση θα σημαίνει
τέλος
κι όχι άλικη ομορφιά
όταν η άνοιξη
δεν θα ’ναι πια παρηγοριά
κι οι φίλοι θα λιγοστέψουν
Τρέξε στην άκρη
της γης
να με προκάνεις
θα ’χω στα σπλάχνα μου
τα σκοτεινά
τ’ αθάνατο νερό
να πιεις
να μην πεθάνεις
 
Από τη συλλογή Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη: Ποιήματα του ’88 (1989)

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Τα ανεξήγητα
 
Οι χίλιοι ψίθυροι
μιας απέραντης σιωπής
με καθηλώνουν
Ανήμπορος ο άνθρωπος
στ’ ανεξήγητα
Εχθές ακόμα πίστευες
ότι τρυγούσες
τη ζωή
ενώ αυτή
σε κούρσευε
 
Από τη συλλογή Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη: Ποιήματα του ’88 (1989)

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Της ζωής και της νιότης
 
Ξεκινούσαμε
νιώθοντας ότι μ’ ένα
νεύμα
θα κατακτούσαμε τον κόσμο
με μια ματιά θα σταματούσαμε
τη γη·
φτερουγίζαμε εδώ κι εκεί
σαν να ’μασταν
πουλιά
φτάναμε στην άλλη άκρη
με μία δρασκελιά
Ξεκινούσαμε και μια αντάρα
δονούσε το κορμί·
μέσα στη χούφτα αδράχναμε
τη ζωή
Λες να ’ταν η νιότη
που έδινε φτερά,
λες να ’ταν ο έρωτας
που έκανε τα πόδια μας
γοργά;
 
Από τη συλλογή Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη: Ποιήματα του ’88 (1989)