Translation - Μετάφραση

Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Poetry => Favourite Music and Lyrics => Poetry of Thessaloniki => Topic started by: wings on 04 Apr, 2021, 02:07:14

Title: Δήμητρα Κουβάτα
Post by: wings on 04 Apr, 2021, 02:07:14
Δήμητρα Κουβάτα

(https://poets.gr/images/poihtes/kouvata.jpg)

[Πηγή για τη φωτογραφία: poets.gr (https://poets.gr/el/poihtes/kouvata-dimitra)]

Γεννήθηκε το 1970 στο Βελεστίνο. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ. Ζει στη Θεσσαλονίκη, όπου και εργάζεται ως καθηγήτρια στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Ποιήματα και μικρά πεζά της έχουν δημοσιευτεί σε συλλογικές εκδόσεις, έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά.

Ποιητικές συλλογές:
«Σκυλί δεμένο», εκδ. Μανδραγόρας, 2017
«Καθαρό οινόπνευμα», εκδ. Μανδραγόρας, 2020

Ανθολογημένα ποιήματα:


[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=9084.0) ]
Title: Δήμητρα Κουβάτα, Νήπιες λέξεις
Post by: wings on 04 Apr, 2021, 02:10:18
Δήμητρα Κουβάτα, Νήπιες λέξεις

Οι λέξεις μου
όταν σε συναντώ,
μικρά παιδιά.
Πισωπατούν, δειλιάζουν.
Κρύβονται πίσω απ’ τη φούστα μου.

Και όταν γυρνάμε σπίτι μας,
λιγάκι πριν τον ύπνο
μονάχα τότε αναθαρρούν
κι αρθρώνουνε λαλίστατες
τα χρώματα,
τις εποχές,
την πρέπουσα τη σύνταξη
παιχνίδια
και τραγούδια.

Και εγώ πάντα τις μαλώνω τρυφερά
«Κάθε φορά τα ίδια».

Από τη συλλογή Σκυλί δεμένο (2017)

Πηγή: ιστολόγιο Ανδρέα Καρακόκκινου (https://whenpoetryspeaks.blog/2020/09/%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%B1-%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%B2%CE%B1%CF%84%CE%B1/)
Title: Δήμητρα Κουβάτα, Με τον τρόπο των ξωμάχων
Post by: wings on 04 Apr, 2021, 02:13:20
Δήμητρα Κουβάτα, Με τον τρόπο των ξωμάχων

Έκοψε μια φέτα
με τον τρόπο των ξωμάχων.
Με το ψωμί να ακουμπάει στο στήθος.
Την έσπασε σε κομμάτια και μοίρασε.
Μια για τα δαρμένα παιδιά
μια για τις παλιές αγάπες
μια για τα ανεκπλήρωτα όνειρα
μια για σένα
που τα υπήρξες όλα.
Ξεφέλλωσε και το κρασί.
Λάβετε βρώσιν και πόσιν, λοιπόν.

Οι αδέσποτοι σκύλοι
έγλειψαν τις μουσούδες τους.

Από τη συλλογή Σκυλί δεμένο (2017)

Πηγή: ιστολόγιο Ανδρέα Καρακόκκινου (https://whenpoetryspeaks.blog/2020/09/%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%B1-%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%B2%CE%B1%CF%84%CE%B1/)
Title: Δήμητρα Κουβάτα, Διανυκτερεύον
Post by: wings on 04 Apr, 2021, 02:15:45
Δήμητρα Κουβάτα, Διανυκτερεύον

Σε ψηλόλαιμα μπουκάλια κλειστές
φωλιάζουν
οι επιθυμίες μου
σκεπασμένες με ζάχαρη.
Στη ζύμωση του ήλιου
εκτίθενται
στο περβάζι μου
χρόνια τώρα.

Γι’ αυτές
πρέπει να γίνω πουλί
και αψήφιστα να στριμώξω στο στόμιο
το πελαργίσιο ράμφος μου.
Να τις περάσω γυμνές από τη στενωπό
των αναγκών
και της καθημερινής λάτρας.

Έτσι μετά από τόσο κόπο
εγώ θα πετώ
με μια παλλόμενη επιθυμία
δεμένη σφιχτά στο ράμφος μου.
Με ένα φτερό κουτσό
και με ένα μάτι καρφωμένο στην πλάτη.
Γιατί
καθώς εγώ θα ίπταμαι,
θα με κυνηγά,
όσο και αν απομακρύνομαι,
η αγωνία του δραπέτη
του καταδικασμένου
να κοιτάζει ισόβια πίσω.

Ευτυχώς που
όταν αποτυγχάνω,
διανυκτερεύει με φώτα ανοιχτά
η ποίηση.

Από τη συλλογή Σκυλί δεμένο (2017)

Πηγή: ιστολόγιο Ανδρέα Καρακόκκινου (https://whenpoetryspeaks.blog/2020/09/%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%B1-%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%B2%CE%B1%CF%84%CE%B1/)
Title: Δήμητρα Κουβάτα, Στη σταύρωση
Post by: wings on 04 Apr, 2021, 02:18:49
Δήμητρα Κουβάτα, Στη σταύρωση

Οι ώριμες γυναίκες
όταν εκκλησιάζονται
κάνοντας το σημείο του σταυρού
αγγίζουν τις πάσχουσες περιοχές.
Την άνοιξη
τις νιώθουν να φλεγμαίνουν.

Αιώνες τώρα
τα συμπτώματα επιμένουν στα ίδια σημεία

Από τη συλλογή Σκυλί δεμένο (2017)

Πηγή: ιστολόγιο Ανδρέα Καρακόκκινου (https://whenpoetryspeaks.blog/2020/09/%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%B1-%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%B2%CE%B1%CF%84%CE%B1/)
Title: Δήμητρα Κουβάτα, Νυχτερινό άλγος
Post by: wings on 04 Apr, 2021, 02:21:11
Δήμητρα Κουβάτα, Νυχτερινό άλγος

Αυτός ο πόνος ερχόταν το φθινόπωρο,
και πάντα πρώτα στον αυχένα.
Έπρεπε να τυλίγεται
σε ένα πλεκτό μαντίλι σιωπηλό
να προφυλάσσεται.

Του συνέστησαν
τις νύχτες
να καταπίνει πριν την κατάκλιση
λίγες γουλιές ανόθευτο
συμπυκνωμένο φεγγαρόφωτο,
της δυσθυμίας το αντίδοτο.

Μα αυτός, όλα τα βράδια,
επέμενε
να μέμφεται όχι το ανθυγιεινό του κλίματος,
αλλά μια μόνιμη ευπάθεια
που άφησε το χέρι της
ακουμπισμένο απαλά πάνω στην κλείδα του
στους μακρινούς νυχτερινούς περίπατους,
όταν ο καιρός άρχιζε να κρυώνει.

Από τη συλλογή Σκυλί δεμένο (2017)

Πηγή: ιστολόγιο Ανδρέα Καρακόκκινου (https://whenpoetryspeaks.blog/2020/09/%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%B1-%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%B2%CE%B1%CF%84%CE%B1/)
Title: Δήμητρα Κουβάτα, Κάποιος να γράψει
Post by: wings on 04 Apr, 2021, 02:23:10
Δήμητρα Κουβάτα, Κάποιος να γράψει

Κάποιος πρέπει να γράψει
για τις νοικοκυρές,
αυτές που στέκονται στον νεροχύτη το πρωί
να κάνουν τον καφέ τους.
Σ’ αυτά τα ελάχιστα λεπτά που χαμηλώνουν τη φωτιά,
ισιώνουν
για να κοιτάξουν πέρα απ’ το παράθυρο.
Μαρμαρωμένες,
όρθιες.
Καπετάνισσες
στο άλογο του χρόνου.
Ώσπου αναστατώνονται, κλείνουν εν τάχει τη φωτιά
και βίαια επανέρχονται
στη φύση τους.

Κάποιος πρέπει να γράψει και για τις νοικοκυρές.
Ναι, αυτές
με τη φωλιά στα αχτένιστα μαλλιά τους.

Από τη συλλογή Σκυλί δεμένο (2017)

Πηγή: ιστολόγιο Ανδρέα Καρακόκκινου (https://whenpoetryspeaks.blog/2020/09/%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%B1-%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%B2%CE%B1%CF%84%CE%B1/)
Title: Δήμητρα Κουβάτα, Η σοφία των πελμάτων
Post by: wings on 04 Apr, 2021, 02:25:08
Δήμητρα Κουβάτα, Η σοφία των πελμάτων

Τα πέλματα
πάντα με ελαφρόπετρα τα έτριβα επίμονα,
να διώξω την υπερκεράτωση απ’ τους μεγάλους δρόμους.

Χρόνια μετά
ξυπόλυτη
στης πατρικής αυλής τις απολιθωμένες πλάκες
άκουσα με τα πέλματα
ριγώντας να πέφτει ο σπόρος του βασιλικού,
πηγάδια που σκεπάστηκαν, βαθιά να ανασαίνουν,
ομφάλιους λώρους και νεογιλούς
ξανά ν’ ανασκιρτούνε,
πεντάσημα να περπατούν ζώντες και τεθνεώτες.

Ανώφελη η φροντίδα, τελικά.
Στα ξένα χώματα
τα πέλματα, μες στη σοφία τους, εκούσια θα κωφεύουν.

Από τη συλλογή Σκυλί δεμένο (2017)

Πηγή: ιστολόγιο Ανδρέα Καρακόκκινου (https://whenpoetryspeaks.blog/2020/09/%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%B1-%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%B2%CE%B1%CF%84%CE%B1/)
Title: Δήμητρα Κουβάτα, Είδος αποικιακό
Post by: wings on 04 Apr, 2021, 02:27:22
Δήμητρα Κουβάτα, Είδος αποικιακό

Δεν πρέπει να ’μαι απ’ εδώ.
Ψάρι πάνω στην ξέρα.

Μες στης γιορτής τον συρφετό
τον άχαρο εσμό της,
τον βόμβο,
το αλύχτισμα,
την κάτισχνη χαρά τους
εγώ,
ένας αντάμωτος
παραπανίσιος ξένος.

Όμως,
μιλώ με ποιητές,
ιδρώνω με εικόνες.
Χορεύω
μόνο ακίνητος.
Σαστίζω με τους στίχους.

Μάλλον
θα ’μαι ηλίανθος.
Στρέφω μόνο στον ήλιο.

Από τη συλλογή Σκυλί δεμένο (2017)

Πηγή: ιστολόγιο Ανδρέα Καρακόκκινου (https://whenpoetryspeaks.blog/2020/09/%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%B1-%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%B2%CE%B1%CF%84%CE%B1/)
Title: Δήμητρα Κουβάτα, Η δενδροκόμος
Post by: wings on 04 Apr, 2021, 02:30:55
Δήμητρα Κουβάτα, Η δενδροκόμος

[Ενότητα Α. Φερτά υλικά]

Στον κήπο μου να φύτρωνε εξάπαντος το κλήμα
το αναμενόμενο, ας φύονταν σειρές
η κερασιά, μία ελιά και άλλα καρποφόρα,
που εξαρχής για ομορφιά τις επαινούν,
μετά για όλα τα χρειώδη.
Πελώρια να ’χα μια βελανιδιά, να γίνει
αυτή η αλύγιστη στο σπίτι μας,
η ισοβίως μόνη.
Και μια ιτιά να έβγαινε, μία κλαίουσα
να κλαίει καυτή όταν χρειάζεται
να μένω εγώ αδάκρυτη,
αστέναχτη
κι ωραία.

Έτσι να ζω.
Καταμεσής στα δέντρα. Μαζί με τα πουλιά.
Κι ας φθίνουν οι οπώρες τους.
Κι ας φθίνουν κι οι δικές
μας.

Από τη συλλογή Καθαρό οινόπνευμα (2020)
Title: Δήμητρα Κουβάτα, Μακρά οδός απανδόκευτος
Post by: wings on 04 Apr, 2021, 15:02:50
Δήμητρα Κουβάτα, Μακρά οδός απανδόκευτος

[Ενότητα Α. Φερτά υλικά]

του παιδιού

Στο σιτοχώραφο με δυο σπρωξιές
κεραυνό ή απήγανο γέννησε.
Στη λοχεία επάνω
εννόησε
την ασήκωτη πέτρα. Σιτάρι
θέρισε αγίνωτο.

Με τα πρώτα της ξανά έμμηνα
λοξά τον μίσχο της τον σουγιάδισε
και ρίχτηκε στους αγέρηδες
μυτερό άγανο, καημός
στο ατέλειωτο γλέντισμα,
στης αγάπης
βαθιά την αιώρηση, μιας αγάπης
που πάντοτε οδεύει

έστω και απανδόκευτος.

Βίος ανεόρταστος, μακρά οδός απανδόκευτος (Δημόκριτος)
Μια ζωή χωρίς γιορτές μοιάζει με δρόμο μακρύ χωρίς πανδοχεία.

Από τη συλλογή Καθαρό οινόπνευμα (2020)
Title: Δήμητρα Κουβάτα, Οσμαντάκα Λάζαρος
Post by: wings on 04 Apr, 2021, 15:10:47
Δήμητρα Κουβάτα, Οσμαντάκα Λάζαρος

[Ενότητα Α. Φερτά υλικά]

Και τάχα γλίστρησαν μέσα στον θάλαμο
από τους τοίχους
τα όργανα.

Και παραμέρισες, λέει, τον βράχο
με τις διαγνώσεις, τα καλώδια.
Κι αργά-αργά σηκώθηκες
να δείξεις τα πατήματα
χάριν της λεβεντιάς
της αξιοπρέπειας ένεκα.

Και να μυρίζει κρύο αέρα κι έλατο.
Και να βαράει ο γύφτος το βιολί
μα κουρνιαχτός να μη σηκώνεται.

Και να κερνάς, λέει, τα όργανα
και όπα κι έστα στο διηνεκές
σε όλα τα πλάτη και τα μήκη
του περασμένου χρόνου.

Μετά, έβαλες πάλι το αριστερό
πλάι στο δεξί σκαρπίνι
ξάπλωσες, λέει, στην εντατική
για τον υπόλοιπο επιθανάτιο ρόγχο.

Από τη συλλογή Καθαρό οινόπνευμα (2020)
Title: Δήμητρα Κουβάτα, Στο πρώτο άνοιγμα
Post by: wings on 04 Apr, 2021, 15:21:44
Δήμητρα Κουβάτα, Στο πρώτο άνοιγμα

[Ενότητα Α. Φερτά υλικά]

στην πόρτα
μια μυρωδιά από κλειστό κουτί
όρθια
με περίμενε.

άργησες.
παντού ζάχαρη νοτισμένη.
άνοιξες τα παράθυρα;
τους γείτονες χαιρέτησες; τα δέοντα.
ιδιαιτέρως στους απόντες.

με βόμβο εντόμου καλοκαιρινού
όρμηξα προς κάθε τζάμι
που χτυπά
και πέταξα από το πρώτο άνοιγμα
το αρθριτικό μου σέρνοντας ποδάρι.

απλώς, η κληρονομικότητα, ήρθε
ξανά το πόρισμα.

Από τη συλλογή Καθαρό οινόπνευμα (2020)
Title: Δήμητρα Κουβάτα, Βραχνό πουλί
Post by: wings on 04 Apr, 2021, 15:24:44
Δήμητρα Κουβάτα, Βραχνό πουλί

[Ενότητα Α. Φερτά υλικά]

Αν εξαιρέσεις τα κεντητά τραπεζομάντιλα
και τ’ αρραβώνα όσα χρυσαφικά
τίποτε άλλο,
μάνα,
δεν σου αξιώθηκα.

Τις μάνες ο κόσμος αποχαιρετά
με κοπετούς και βόγγους.
Με τα σανδάλια τα εξώφτερνα εγώ,
μάνα,
βουβή
σε κήδεψα.
Βραχνό πουλί, πάντα σε λάθος τόνο.

Όπως τα έλεγες
μάνα μου,
αποδείχτηκα.
Κοινωνικής μαθήσεως ανεπίδεκτη.
Κράτησα όλες τις κραυγές για τα ποιήματα.

Από τη συλλογή Καθαρό οινόπνευμα (2020)
Title: Δήμητρα Κουβάτα, Με δεδομένη τη διαδρομή
Post by: wings on 04 Apr, 2021, 15:27:00
Δήμητρα Κουβάτα, Με δεδομένη τη διαδρομή

[Ενότητα Α. Φερτά υλικά]

Τόσες παλιές ευχές.
Τόσες βαριές κατάρες.

Το κάρο κολλημένο.
Ίδια η λάσπη.

Τι παραπάνω απ’ τους καημούς
να μας πουν πια
τα ποιήματα;

Από τη συλλογή Καθαρό οινόπνευμα (2020)
Title: Δήμητρα Κουβάτα, Πειθήνια στην πολλαπλότητα
Post by: wings on 04 Apr, 2021, 15:32:48
Δήμητρα Κουβάτα, Πειθήνια στην πολλαπλότητα

[Ενότητα Α. Φερτά υλικά]

Για όλα να γράψω ένα επίθετο, μία μεταφορά ή ένα σχήμα λόγου εύστοχο.
Μπορούσα. Όλα φερτά υλικά κι ανούσια προίκα.
Παρακαλώ όμως αφήστε με στα ταπεινά να στέκομαι και στα μικρά, και ας σπουδαία να φανώ διόλου μου επιτρέπουν.
Λόγου χάρη: αφήστε με να κλαίω καθημερινά για το έκθαμβο –ημέρα πρώτη στο σχολειό– πεντάχρονο παιδί του άλμπουμ στο συρτάρι. Ανίδεο πως κουβαλάει τη μυρωδιά του μοσχοσάπουνου και του λευκού του κατσικιού που με μπιμπερό ταΐζει.
Ανίδεα αίματος, μάτια μου, και τα δυο, σαν όλους τους αθώους. Πόσες φορές, για να πειστώ

ότι το έργο έτσι παίχτηκε
και τώρα δεν αλλάζει;

Από τη συλλογή Καθαρό οινόπνευμα (2020)
Title: Δήμητρα Κουβάτα, Δεν θέλω να θυμίζεις
Post by: wings on 04 Apr, 2021, 15:38:22
Δήμητρα Κουβάτα, Δεν θέλω να θυμίζεις

[Ενότητα Β. Έως την πέτρα οργωμένα]

Θα έρθεις
και θα κρεμάσεις στο καρφί
το άσπρο σου πουκάμισο: όπως πάντα.
Στον ύπνο σου θα σε κοιτώ,
όπως γυναίκα μοναχή κοιτάζει απ’ το παράθυρο
απέναντι το Πήλιο.

Θα ξαναγίνεις όπως σ’ ήθελα. Όπως
σε διάλεξα, θα ξαναγίνεις:
Πίνδος
που γάνιασα για να σε περπατήσω.
Από την Πρέβεζα στη Λάρισα,
από τον Παγασητικό στο Μεσολόγγι.
Θα στάζουνε τον ίδρωτα οι λιμνοθάλασσες.
Και γύρω, να στολίζουν το Αιγαίο σου
τα φώτα μου,
φώτα βυθού που ανέσυρα για σένα.

Δεν θέλω ως και στον ύπνο σου
το κάθαρμα που είσαι
να θυμίζεις.

Από τη συλλογή Καθαρό οινόπνευμα (2020)
Title: Δήμητρα Κουβάτα, Επίγραμμα
Post by: wings on 04 Apr, 2021, 15:42:53
Δήμητρα Κουβάτα, Επίγραμμα

[Ενότητα Β. Έως την πέτρα οργωμένα]

υπέρ ανάπαυσης

των ανιόντων εραστών ό,τι ζεστό θυμάμαι
(τον στεναγμό, τη μυρωδιά
και τη μικρή συνήθεια)

ποιος δώρισε το πέταγμα
τον ίλιγγο
ή ποιος πολύ παλιά μας έμαθε το γέλιο;

χωράφια οι πάλαι ποτέ μας εραστές
κορμιά
έως την πέτρα οργωμένα.

Από τη συλλογή Καθαρό οινόπνευμα (2020)
Title: Δήμητρα Κουβάτα, Σωματικοί δείκτες
Post by: wings on 04 Apr, 2021, 15:48:10
Δήμητρα Κουβάτα, Σωματικοί δείκτες

[Ενότητα Β. Έως την πέτρα οργωμένα]

Την απουσία σου με δείκτες μετρώ
σωματικούς.
Πόσο μακρύναν τα μαλλιά,
πόσες φορές τα νύχια έβαψα.

Στην καθιστική διαμαρτυρία των αισθήσεων
κάθε τους εκατοστό εξ-
εγείρεται.

Πότε ξανά θα ’ρθεις,
με δάκρυα, πάλι να σε στολίσουν;

Από τη συλλογή Καθαρό οινόπνευμα (2020)
Title: Δήμητρα Κουβάτα, Στο τρίτο ουίσκι
Post by: wings on 04 Apr, 2021, 15:53:31
Δήμητρα Κουβάτα, Στο τρίτο ουίσκι

[Ενότητα Β. Έως την πέτρα οργωμένα]

Τα σαββατόβραδα με πρόσχημα
στο τρίτο ουίσκι θα εμφανίζομαι. Πάντα αιφνίδια. Θα
στέκομαι την κρίσιμη ώρα
στο απέναντί σου πεζοδρόμιο. Στις αφηγήσεις για των
μηρών το in medias res κάπου στο μπαρ θα υπερ-
ίπταμαι.

Από Δευτέρα
κάτω από τα τονισμένα bold, τις υψηλές τιμές
στις εξετάσεις των γιατρών τα καρδιογραφήματα
κι εγώ θα σου μαυρίζω,
όπως από τη φέρμα σου
η πάπια η κρυμμένη στα νεροκάλαμα.

Χωρίς ποτέ ξανά να αγγιχτούμε.
Σχόλες ή καθημερινές, συνέχεια χωρίς.

φέρμα: η προσήλωση του κυνηγετικού ζώου στο κρυμμένο θήραμα, λίγο πριν επιτεθεί.
in medias res: από τη μέση των πραγμάτων.

Από τη συλλογή Καθαρό οινόπνευμα (2020)
Title: Δήμητρα Κουβάτα, Επ' ουδενί
Post by: wings on 04 Apr, 2021, 16:00:02
Δήμητρα Κουβάτα, Επ’ ουδενί

[Ενότητα Β. Έως την πέτρα οργωμένα]

Πάντα μετά τ’ αντίδωρο
μας μοίραζαν τα πολυτεκνικά φυλλάδια.
Παιδιά, σαν τα καρπούζια, λες, εν παρατάξει,
με το ευμέγεθες μπροστά,
πιο πίσω τα αποφόρια. Τα θήλεα για δόσιμο
τα άρρενα για φάγωμα.

Πώς να προχώρησε άραγε
η στωικά πρωτότοκη ή ο βενιαμίν τους
όταν ο δείκτης σουβλερός έπαψε ν’ ανεβοκατεβαίνει.
Αραίωσε του βλέμματος το αυστηρό οινόπνευμα;
Για τα επ’ ουδενί ευδόκησε η κατήχηση;
Σταμάτησαν, σκέφτομαι πικρά, στον ύπνο τους
με χίλιες να βάζουν ενοχές
το χέρι
στην πληγή τους;

Από τη συλλογή Καθαρό οινόπνευμα (2020)
Title: Δήμητρα Κουβάτα, Αποφορά
Post by: wings on 04 Apr, 2021, 16:04:17
Δήμητρα Κουβάτα, Αποφορά

[Ενότητα Β. Έως την πέτρα οργωμένα]

Ό,τι είχα για σένα στο δισάκι μου
το ξόδεψαν τα τρίστρατα
μαντεύοντας τα ξέφωτα που έρχονταν
σε σένα.

Κι εσύ επέστρεφες σαν κυνηγός τα ξημερώματα
σαν τον Νεάντερταλ
με τα θηράματα
ανάποδα στη ζώνη κρεμασμένα.
Να ξεψυχούν των αηδονιών οι σπαραγμοί
σε κάθε μώλωπα
σε κάθε χτύπημα της μπότας.

Ο δράκος έγινες
και μόνο σκόρδο πια μυρίζεις. Το παραμύθι
το φονέψαμε.

Από τη συλλογή Καθαρό οινόπνευμα (2020)
Title: Δήμητρα Κουβάτα, Μέδομαι λένε αλλιώς το σκέφτομαι
Post by: wings on 04 Apr, 2021, 16:09:55
Δήμητρα Κουβάτα, Μέδομαι λένε αλλιώς το σκέφτομαι

[Ενότητα Β. Έως την πέτρα οργωμένα]

Με σφίγγει απόψε το βραχιόλι που μ’ αγόρασε
όταν απ’ την Κολχίδα δραπετεύαμε
και το Αιγαίο φαινότανε μικρό να μας χωρέσει.
Ερχόμουν κι ήθελα μονάχα
τα πόδια να του πλένω, να του γεννώ παιδιά,
πάντα θερμή, πάντα ζεστή και αρωματισμένη.
Πάχυνα λίγο, το βραχιόλι με πονά,
το μπράτσο σημαδεύει.
Του γέννησα δύο παιδιά και έκτοτε
ρίχνω στη μήτρα μου δύο σταξιές λεμόνι,
για να μπορώ απίκραντη και άκαρπη
προς χάριν του να λύνω τα μαλλιά μου.
Μέδομαι λέγεται αλλιώς το σκέφτομαι.
Τα βράδια που εκείνος δε γυρνά
με λίγη άψινθο το πίνω το κρασί μου
και σκέφτομαι στης Αμπχαζίας τα βουνά
άραγε θυμούνται το όνομά μου;
Μέγγενη απόψε το βραχιόλι μου.
Σαν να ’μουνα πουλί, το τύλιξε στο πόδι μου,
μ’ έσυρε σαν δαμάλα, σα να ’μουν σκλάβα του,
με μάρκαρε.
Και μέδομαι: πουλί, σκλαβί, δαμάλι από τη μια
το δέρας, το καράβι, ένα βραχιόλι από την άλλη.
Δεν βγάζουνε σωστό λογαριασμό.

Λείπεις πολύ, Ιάσονα, στα ξένα τα κρεβάτια.
Και δεν ευθύνομαι εγώ, γι’ αυτό που θα προκύψει.

Από τη συλλογή Καθαρό οινόπνευμα (2020)