Ανδρέας Λίτος

[wings]

Ανδρέας Λίτος, Χριστουγεννιάτικα αλληλούια

Αλληλούια... στο περίγραμμα της καθημερινής μας ανάσας.

Αλληλούια... στα ανθρώπινα σώματα τα γεμάτα το θαύμα της ζωής.

Αλληλούια... για το μυρωδάτο ψωμί και το νόστιμο σουσάμι.

Αλληλούια... για το Φως που γλυκαίνει το μεδούλι της ύπαρξης.

Αλληλούια... γιατί κάνεις εκκλησιά της αγάπης το σπίτι.

Αλληλούια... γιατί γεμίζεις με δοσίματα του φτωχού τις υψωμένες χούφτες.

Αλληλούια... το νοιάξιμο για τους ανήμπορους και τα παιδιά της οικουμένης.

Αλληλούια... βουβό και μέγα η συγχώρηση για εχθρό και φίλο.

Αλληλούια... που σημαίνει δοξολογώ τον Θεό για τις ευλογίες του, τον Άρτο και τον Οίνο.

Αλληλούια... Αλληλούια... Αλληλούια...

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)

[wings]

Ανδρέας Λίτος: Λιγοστεύει το όνειρο...

Για όποιον έχει πράγματα να συλλογάται,
για όποιον δεν έχει να κάνει πολλά...
Δεν μεταμορφώνεται, βουλιάζει
κι άλλοτε έρχεται η έκρηξη, σύντομη, φευγαλέα.
Είναι οι μέρες ατέλειωτες
κι όμως ξέρει το υψηλόκορμο της ύπαρξης του τέλους.
Σκοτίζεται ο νους, η νόηση ρηχαίνει
κι η θέληση παγώνει το χαμόγελο.
Κι όπως η διάβαση πλησιάζει,
το φως νοστιμεύει ή χάνεται.
Τότε ο νους βασιλεύει στη σκέψη
και λιγοστεύει στο όνειρο.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)

[wings]

Ανδρέας Λίτος, Θεσσαλονίκη Μάης 1942

Πάνω στο μακρόστενο κάρο κουβαλάμε
τα λίγα συμπράγκαλα.
Φτάσαμε με τρένο από την Δράμα.
Βροντάνε οι ρόδες στο καλντερίμι.
Βροντάνε κι οι μπότες των Γερμανών την σκλαβιά.
Στα παιδιά μάτια η βουλγαρική θηριωδία, νωπή.
Η Εγνατία με τους λιπόσαρκους φτωχούς διαβάτες
φιλοξενεί την απελπισία, τον φόβο και την οδύνη.
Το φτωχικό δωμάτιο μας υποδέχεται με την φωνή
της καμπάνας του εσπερινού της Αγίας Τριάδας.
Στους παραδιπλανούς δρόμους διάσπαρτα πτώματα
τυμπανιαία από την πείνα και την αβιταμίνωση.
Το κάρο του Δήμου περιφέρεται αργό, φρικτό, αδιάφορο.
Την νύχτα τα βαριά βήματα της περιπόλου του τρόμου
δεν μπορούν να σκεπάσουν το αγιόκλημα
και την ευωδιά του.
Στην παραλία η θάλασσα λάμπει σαν ωραία νεράιδα.
Στις αυλές, ζεματιστές μπουγάδες για τις άφθονες ψείρες,
στα τραπέζια λιγοστή η μπομπότα κι η λαχανίδα.
Στις ανοικτές αλάνες Ελληνόπουλα κι Εβραιόπουλα
συναγωνίζονται στην ανέμελη εγκληματική τραγωδία,
σπανιόλικα τραγούδια αντηχούν στα εβραίικα χαμόσπιτα.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)

[wings]

Ανδρέας Λίτος, Το ρήμα

Άκυρες θα γίνουν οι επιχωματώσεις
πάνω στο ζωντανό θησαυρό.
Οι επικυριαρχίες των ειδώλων
θα πάψουν να λαμπυρίζουν
όταν κατορθώσεις να αφουγκραστείς
το ανοδικό ρεύμα μέσα στις φλέβες σου.
Τότε, το επόμενο θύμα θα σου πει
γιατί το θαύμα στη ζωή είναι τόσο απροσδόκητο,
γιατί ο Έρωτας νικάει πάντα τον θάνατο.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)

[wings]

Ανδρέας Λίτος, Συγχορδία

Μα ποιος το είπε
ότι θα γίνεις εσύ μόνο
η παντοτινή αγάπη;
Αμέτρητοι είναι
που θέλουν μοναδικότητα.
Η συμφωνία του απείρου
είναι για όλους.
Η κάθε συγχορδία των πλησίον
οδεύει στην τελείωσή της.
Σκεπάζει όλους η Αγάπη.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)

[wings]

Ανδρέας Λίτος: Η άλγεβρα...

Γλυκούς σκοπούς και καρπούς
από τα βάθια του κορμιού
συνταιριάζει ο ποιητής.
Με γλώσσα κρυφή, υποδόρια του νου,
σαν τρεμούλιασμα από τα έγκατα.
Κι έτσι προχωράει η ζωή
πέρα από το ορατό προς το επέκεινα.
Τα σύμβολα, οι εξισώσεις, οι παρθένες λέξεις
γοργοπετάνε σαν φλογίτσες
σε μανουάλια της εκκλησιάς,
λαμπερές καίγονται θυμιάζοντας το τώρα και πάντα.
Άλγεβρα της λογοτεχνίας, η ποίηση!
Είναι οι «εξισώσεις» πολλαπλές,
ανώριμες να πεθάνουν, αυταπόδεικτες,
φωτεινές και ουσιώδεις.
Ένας ουρανός καθαρός που διαβάζεται.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)

[wings]

Ανδρέας Λίτος, Η Τράπεζα

Η Τράπεζα με το €uro
άρπαξε την Ελευθερία σου.
Κι όμως οι ουράνιοι φίλοι σου
σου κλείσανε το μάτι με σημασία.
Δεν πρόσεξες, δεν τους πίστεψες.
Κι όλο €π€στρ€φ€ς στην παγίδα του €.
Δεν €φταιγ€ το €.
€σύ μ€ταλλάχτηκ€ς. Κόλλησ€ς.
Δεν έγινες γνήσιος διαβάτης.
Δεν πέρασες πιο πέρα
απ’ την αίγλη του χρήματος,
τον φωτοστέφανο του €uro.
Έμεινες στάσιμος, σκλάβος.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)

[wings]

Ανδρέας Λίτος, Η εκδρομή

Όλο το πρωί έβρεχε ασταμάτητα,
οι υπεύθυνοι του ομίλου δεν το πρόβλεψαν
κι εμείς, συρφετός τουριστών, παπίζαμε!
Η ποίηση προσφέρθηκε αργότερα, εκτός προγράμματος,
ως αντίδοτο της πρωινής υγρασίας.
Τα ποιήματα απάλυναν την βαρυστομαχιά
του λουκούλλειου δείπνου.
Η εκδρομή συνεχίστηκε με θαυμαστικά επιφωνήματα,
shop therapy, φωτογραφήσεις και περισσή ανία.
Η ελαφρότητα της περιήγησης
είχε υπογραφή Πολιτιστικός Σύλλογος...
Εκείνο που γοητεύει το υψηλό άνθος του νου
είναι η ουτοπία.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)

[wings]

Ανδρέας Λίτος, Αλαζονεία

Δύσκολο το αλώνι της ζωής,
καλή παραμυθία
το μέστωμα μεσοδρομίς.
Χωρίς λογισμό κι όνειρο...
το γένος των Ρωμηών
φορτώθηκε της αλαζονείας την αίγλη,
θυσίασε της λευθεριάς τον πόθο
και τον ιδρώτα της τίμιας δουλειάς.
Διάλεξε την τάξη της φύσεως
και λησμόνησε την ατίμητη Χάρη.
Δεν μέστωσε...

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)

[wings]

Ανδρέας Λίτος, Η δεξίωση

Μας μάζεψαν οι πολιτικοί
ως ψηφοσυλλέκτες.
Κεράστηκε κόκκινο κρασί,
που χρωμάτισε τα μάγουλά μας
σαν ερύθημα ντροπής
για τις ανοησίες τους.
Ο προγάστωρ ο νεότερος
ήταν φανατικός με την ασκητική
των δημοσίων εξόδων,
για το καλό μας, βέβαια.
Η μεγαλαυχία και η παχυσαρκία
σφράγισαν την δεξίωση με επιτυχία.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)

[wings]

Ανδρέας Λίτος, Ένα κλαδάκι ελιάς

Όταν η στέγη γέρνει,
δεν πρέπουν δάκρυα στον ορίζοντα,
μόνον οι αρμοί του νου να ηχούν.
Εύκαμπτη, σπονδυλωτή η αντίσταση
κι ορατή η διαύγεια της γνώσης.
Το λιοπύρι, δικό μας ερέθισμα εποποιίας,
η απλοχωριά του ευλογημένου φωτός.
Μας στεγάζει τρυφερά η πατρίδα
και μας δωρίζει ένα κλαδάκι ελιάς.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)

[wings]

Ανδρέας Λίτος, Μίμηση

Έτσι πορευόμαστε.
Επηρμένοι, με ευγενικές υπεκφυγές
και ραθυμίες.
Κληρονόμοι αυτοκρατορικού μεγαλείου!
Ένα μεγαλείο, στάσιμο νερό, πριν το τέλμα.
Η άσκηση, στην έρημο μένει, ξεχασμένη.
Γύρω μας τόσος πόνος, τόση φτώχεια
κι όμως επιπλέουσα κρυφή η Χάρη.
Ανθοστολισμένος, θαλερός ο άριστος βίος,
η νέα περπατησιά μας στη γη.
Τα ηλιοτρόπια, φωτοδείκτες
στη γραμμή του ωραίου ορίζοντα,
προσκαλούν σε μίμηση.
Ελάτε όλοι όσοι...

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)

[wings]

Ανδρέας Λίτος, Φιλί

Η μνήμη ενός φιλιού αλλοτινού,
τόσο μικρού, τόσο αέρινου...
Καρφωμένο κι ανεπανάληπτο.
Μήτε δροσιά μήτε καημός
μόνο ανάμνηση.
Κέρασμα του παρελθόντος.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)

[wings]

Ανδρέας Λίτος: Της μοναξιάς...

Η μοναξιά σού δίνει και σου παίρνει
τον βαθύ λογισμό και τον χρόνο.
Ο λόγος ενδόμυχος κι ο διάλογος τρυφερός.
Κι η σιωπή υπερίπταται του κόσμου σου.
Οι ώρες διαβαίνουν με τερπνό τίμημα
κι οι μακρινοί στην λευτεριά τους.
Ο τρόπος σου σιωπηλός, εύκαρπος,
για τους μακρινούς οι αλαλαγμοί της αλαζονείας.
Άφθονη η μοναξιά!
Ζεστή επίσκεψη στον ολοζώντανο μέσα κόσμο,
που ξετρυπώνει γλαυκός ως αυγουστιάτικη αυγή.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)

[wings]

Ανδρέας Λίτος, Μάθημα καρδιολογίας

Για την καρδιά το «όλα ή τίποτα»
είναι το κάλλος της αγαπητικής συνύπαρξης.
Η άντληση ζωής αυξάνει όσο η συστολή
των στοιχείων ολοκληρώνεται.
Η κορύφωση της αστραπής χαρίζει
την ευωχία του ερωτικού καρπού.
Ενδόμυχα ή ξένα ζιζάνια,
με ρίγος πολυσημίας,
με τραύλισμα απροσδιοριστίας
κι άλλες παραδοξότητες
υποσημαίνουν ανασφάλειες,
εισάγοντας την αταξία του συμπτώματος.
Η άλλοτε συμμετρία γίνεται αρρυθμία,
τραύμα καίριο στην αρμονία της θείας φύσεως.

Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)