Ο ΜΟΛΥΒΙΑΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΣ ΤΟΥ ΜΑΝΟΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ
"Έφυγε" στα 85 του ο ποιητής Πάνος ΘασίτηςΦτωχότερο άφησε από την Πέμπτη τον λογοτεχνικό κόσμο της χώρας με το θάνατό του ο Μολυβιάτης - στην καταγωγή - ποιητής, δοκιμιογράφος και μεταφραστής Πάνος Θασίτης, "χτυπημένος" από τον καρκίνο. Τον τελευταίο μήνα τα προβλήματα της υγείας του παρουσίασαν ραγδαία επιδείνωση και τις δύο τελευταίες εβδομάδες νοσηλευόταν σε κλινική της Θεσσαλονίκης. Η κηδεία του έγινε την Παρασκευή στη Θεσσαλονίκη.
Εξορία σε Μακρόνησο και Άη ΣτράτηΓεννημένος το 1923 στο Μόλυβο, από γονείς πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, μετοίκησε με την οικογένειά του στη Θεσσαλονίκη το 1930 και ήταν από τους εκπροσώπους της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς, που αφομοίωσαν δημιουργικά τον αφηγηματικό τόνο του Γιώργου Σεφέρη, αλλά και της λεγόμενης λογοτεχνικής "Γενιάς της ήττας", Σπούδασε στη Νομική σχολή του ΑΠΘ και εργάστηκε ως δικηγόρος.
Κατά τη γερμανική Κατοχή, φοιτητής ακόμα, πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση ως μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού "Ξεκίνημα", όπου πρωτοεμφανίστηκε στον χώρο της λογοτεχνίας με το ποίημα "Έτσι είναι πάντα" και ως αρχισυντάκτης του περιοδικού της ΕΠΟΝ Μακεδονίας-Θράκης, "Λεύτερα νιάτα". Για τα πολιτικά του φρονήματα εξορίστηκε στον Άη Στράτη και στη Μακρόνησο (1947-1950).
Το έργο τουΠρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1951 με την ποιητική συλλογή "Δίχως Κιβωτό", ενώ το 1957 ακολούθησε η συλλογή "Πράγματα". Ακολούθησαν οι εκδόσεις "Πράγματα 2 - Αριθμοί" το 1962, "Εκατόνησος" το 1971, "Ελεεινόν θέατρον" το 1980 και "Σχιστολιθικά" το 1983.
Έγραψε επίσης δοκίμια και κριτικά σχόλια στο λογοτεχνικό περιοδικό "Νέα Πορεία" (με το ψευδώνυμο Βασίλης Νησιώτης) καθώς και στο περιοδικό "Κριτική" (του φίλου του Μανόλη Αναγνωστάκη) από το 1959 ως το 1961. Επίσης συνεργάστηκε με τα περιοδικά “Ελεύθερα Γράμματα“, “Φοίνικας“, “Αντί“, “Ο Πολίτης“, “Ο Παρατηρητής“. Ασχολήθηκε επίσης με τη θεωρία και την κριτική της λογοτεχνίας. Oξυδερκής ως κριτικός, ήταν από τους πρώτους που έγραψαν θετικά σχόλια για το "Άξιον Εστί" του Oδυσσέα Ελύτη (1959).
Τιμήθηκε με το Βραβείο Ποίησης του Δήμου Θεσσαλονίκης το 1951 και υπήρξε επίτιμο μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, επέλεξε να σιωπήσει, απογοητευμένος για την τύχη της γενιάς του και για τα όνειρά της, που τσακίστηκαν.
Τα ποιήματά τουΠοιήματά του μεταφράστηκαν στα γαλλικά, αγγλικά, γερμανικά, ιταλικά, ρωσικά, πολωνικά και σε άλλες γλώσσες. Το ποιητικό του ύφος φαίνεται από τους παρακάτω στίχους.
ΜαθήματαΗ λέξη Ελευθερία είναι σχετική.
Ελλάς, επίσης σχετική, αυτό το παραδέχονται όλοι.
Κόβοντας κάτι από τη μια,
προσθέτοντας στην άλλη κάτι,
τουλάχιστον φαινόμαστε - κι εν μέρει είμαστε
και φιλελεύθεροι κι εθνικοί συνάμα.
Ο νεκρός ποιητήςΔεν είμ' εδώ που ψάχνεις.
Τι γυρεύω εγώ μες στα λουλούδια
στ' αβάσταχτο φως του φεγγαριού.
Στις αίθουσες που οι ρήτορες
εκπολιτίζουν το κοινό
με τα φαντάσματά μας.
Τι γυρεύω.
80 χρόνια- Κι ο Κωνσταντίνος πέθανε
κι ο Βενιζέλος πάει
κι ο γιος του Κωνσταντίνου πάει κι αυτός
κι ο γιος του Βενιζέλου.
80 χρόνια τι είναι για την Ιστορία
γριούλα απ΄τ' Αϊβαλί Ευθαλία;
- Παιδιά κι εγγόνια όλα θαμμένα
στο 12, το 22, το 41...
Όπως έγραψε ο καθηγητής του ΑΠΘ Γιώργος Κεχαγιόγλου, στο έργο του Θασίτη, όπως και των Αναγνωστάκη και Κύρου, το ποιητικό υποκείμενο, ο ανθρώπινος περίγυρος, οι τόποι και η ιστορία αντικρίζονται μέσα από το δραματικό πολιτικό πρίσμα: Η παραγωγή τους σφραγίζεται από τα στρατόπεδα, την εκτόπιση και τη φυλακή, το φόβο, την πολιτική επιτήρηση και πίεση, τη διάψευση των ανθρωπιστικών ή πολιτικοκομματικών οραματισμών, την απουσία κοινωνικής δικαιοσύνης, την επιστροφή σε ρημαγμένους ή αλλοιωμένους τόπους και "ηττημένα" ή προσαρμοσμένα περιβάλλοντα και ομάδες, τη φθορά των σχέσεων που αναπτύσσονταν στην παλαιότερου τύπου γειτονιά και πόλη”.
Συντάκτης:
Χριστίνα Βογιάννη Πηγή:
http://www.aiolikanea.gr/news/culture/detail.php?ID=35400
