Για ένα ελεύθερο πανεπιστήμιο

[KaterinaD]

Το σκεφτόμουν περισσότερο με την έννοια της αυθεντίας μάλλον παρά της εξουσίας. Αυτή η αίσθηση του moral supremacy που σου δίνει τελικά το right to give an ultimate decision.

[zephyrous]

Να θέσω διαφορετικά την ερώτησή μου: από τη στιγμή που αναλαμβάνεις τη θέση αυτού που θα δείξει σε κάποιον τι πρέπει να πιστεύει και τι όχι, τι πρέπει να αγαπάει ή να μισεί και τι όχι, δεν θέτεις αυτομάτως (έστω κι αν όχι εσκεμμένα ή εκούσια) στη θέση μιας αρχής ή μιας authority; Και όταν το κάνεις αυτό, μπορείς να του δείξεις ότι οι αρχές αυτού του είδους είναι περιττές, χωρίς να συγκρούεται η θεωρία με την πράξη; Τι καθιστά τη δική σου αρχή διαφορετική από τις υπόλοιπες και τι της προσδίδει το κύρος από το οποίο αντλείς τη βεβαιότητά σου;  Και νομίζω ότι το ίδιο ερώτημα μπορεί να επεκταθεί και στο θέμα της εξουσίας. Είμαι σαφής ή τα μπέρδεψα πάλι (για να ξαναθυμηθούμε τα παλιά);

Κατερίνα, δεν αντικαθιστάς κάποιον αναλαμβάνοντας και συνεχίζοντας το ρόλο που είχε. Δεν διαιωνίζεις την ίδια κατάσταση. Δεν δείχνεις σε κάποιον τι να πιστεύει. Απλώς λες ότι υπάρχει ένα σώμα πολιτών, π.χ. 100.000 άτομα, τα οποία αποφασίζουν δημοκρατικά και ισότιμα για τα κοινά, για τα της πόλης. Σε κάθε απόφαση που λαμβάνουν, τα μεγέθη της πλειοψηφίας και των αντίστοιχων μειοψηφιών είναι διαφορετικά, δεν αποτελούν στατικά μεγέθη. Π.χ., όταν αποφασίζει η πόλη για την αποκομιδή των σκουπιδιών και ένα 56% είναι υπέρ του α' τρόπου, αυτό δεν σημαίνει ότι αυτό το 56% συγκροτεί στατικό σώμα και παραμένει το ίδιο στις συνελεύσεις που θα γίνονται για τα υπόλοιπα θέματα. Τώρα, αν αυτή η πλειοψηφία ασκεί μια μορφή εξουσίας στους υπόλοιπους, ναι, ισχύει, αλλά αυτό είναι αναπόφευκτο. Δεν αποτελεί, όμως, θεσμισμένη εξουσία (εκεί έγκειται το σημερινό πρόβλημα). 
Αν τώρα μιλάς για αυθεντία (τώρα το είδα), μια αυτοθεσμισμένη κοινωνία, μια κοινωνία που δεν αναθέτει τις τύχες της σε τρίτους, δεν μπορεί να έχει και αυθεντίες, καθώς τα μέλη της είναι ισότιμα (όχι, Νίκο, δεν είναι ουτοπικά όλα αυτά -δες αρχαία Αθήνα, μεσαιωνικές πόλεις, Ισπανία 1936).

[Αλ.]

(όχι, Νίκο, δεν είναι ουτοπικά όλα αυτά -δες αρχαία Αθήνα, μεσαιωνικές πόλεις, Ισπανία 1936).

Ωραία η αρχαία Αθηνα αλλά μεταξύ μας οχι τόσο ωραία όσο το σήμερα...Διότι μπορεί να ήταν λίκνο πολιτισμού, δημοκρατίας και πολύ μπροστά από τον υπόλοιπο κόσμο, υπάρχουν όμως πάρα πολλές άσχημες πτυχές τις οποίες ασυνείδητα τις αποσιωπούμε. Υπήρχε και τότε αλισβερίσι, διαφθορά και πολλά άλλα. Τότε στην εκκλησία του
Δήμου αποφάσιζε μια ισχνη μειοψηφία, του συνολικού πληθυσμού της πόλης. Ακόμα και αν υιοθετήσουμε μόνο τα θετικά της τότε εποχής, πάλι ορισμένα ειναι δυσεφαρμοστα ακόμα και με τη χρήση του διαδικτύου και των νεων τεχνολογιών. Εχει περιπλακεί τόσο η ζωή μας λογω του αυξημένου όγκου γνώσεων που απαιτούνται για να ληφθούν ορισμένες αποφάσεις που το να αποφασίζουν όλοι για ολα τα ζητήματα  ειναι ανέφικτο απο χρονικής άποψης.
Οταν όλοι οι πολίτες θα μπορουν να συνδεθουν με εναν υπολογιστή και να ενημερώνονται μεσα απο ενα mail και από το διαδικτύο...και μαθουν να χρησιμοποιούν νεες τεχνολογίες τότε τα δημοψηφίσματα θα είναι πιο ουσιαστικά και αποτελεσματικά.

Και υπάρχουν ορισμένα θέματα που δεν μπορούν να αποφασιστούν στο επίπεδο της αυτο-οργάνωσης μια πόλης αλλά σε ευρύτερο επίπεδο και τότε χρειάζονται κάποιοι για να συντονίσουν και να εκτελέσουν...

[KaterinaD]

Και όταν, προτού ψηφίσει το σώμα των πολιτών, αισθάνεσαι την πολιτική ευθύνη και προσπαθείς να τους ανοίξεις τα μάτια και να τους πείσεις να αποφύγουν πιθανές κακοτοπιές, δεν αναλαμβάνεις τον ρόλο μιας αυθεντίας κατά κάποιον τρόπο; Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας μπορεί να το σεβαστείς, μα δεν μιλάω για αυτό. Να το πω κι αλλιώς: όταν λες σε κάποιον ‘μην ακούς κανέναν’, δεν διακρίνεις κάποια αντίφαση;

[zephyrous]

Και όταν, προτού ψηφίσει το σώμα των πολιτών, αισθάνεσαι την πολιτική ευθύνη και προσπαθείς να τους ανοίξεις τα μάτια και να τους πείσεις να αποφύγουν πιθανές κακοτοπιές, δεν αναλαμβάνεις τον ρόλο μιας αυθεντίας κατά κάποιον τρόπο; Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας μπορεί να το σεβαστείς, μα δεν μιλάω για αυτό. Να το πω κι αλλιώς: όταν λες σε κάποιον ‘μην ακούς κανέναν’, δεν διακρίνεις κάποια αντίφαση;

Δεν αναλαμβάνεις ποτέ το ρόλο της αυθεντίας, γιατί αυτός είναι ρόλος θεσμισμένος, παγιωμένος. Δεν έχει να κάνει με την απλή έκφραση άποψης. Και δεν λες πουθενά: "μην ακούς κανέναν". Για μένα, δημοκρατία είναι: λέω το α, λες το β, λέει το γ, το προπαγανδίζουμε με τον τρόπο μας, εκφράζουμε ελεύθερα τις απόψεις μας και στο τέλος αποφασίζουμε για το ποια άποψη θα υπερισχύσει. Η δημοκρατία είναι δύσκολη. Δεν έχει σίγουρα καμία σχέση με αυτό που βλέπουμε σήμερα. Για να ανταποκριθείς, όμως, στις δυσκολίες της, πρέπει να έχεις και ενεργούς πολίτες. Και εκεί, χωλαίνουμε σε τραγικό βαθμό (ειδικά στην Ελλάδα).

[F_idάνι]

Η γνώμη μου είναι ότι είναι πολύ όμορφο που διακινούνται ιδέες, έστω και αν φαντάζουν ουτοπικές. Ας μην ξεχνάμε ότι εκτός από εμάς τους….δεινόσαυρους, υπάρχουν και πολλοί νέοι που έρχονται για πρώτη, ίσως, φορά, σε επαφή με εναλλακτικό πολιτικό λόγο. Και ο κάθε ένας από αυτούς τα επεξεργάζεται στο δικό του μικρόκοσμο, και θα τα ανασύρει έτσι κι αλλιώς κάθε φορά που οι συγκυρίες το απαιτούν.
Πού βρίσκεται το κακό στο να εκφράζει κανείς τα όνειρά του; Και πού βρίσκεται το κακό στο να αρθρώνει κανείς εναλλακτικές πολιτικές; Ξεχνάτε πόσοι νέοι πάσχουν από ναρκωμένη φαντασία; Κάποιες από αυτές τις φαντασίες θα ξυπνήσουν αργά ή γρήγορα. Είναι χρέος μας πιστεύω, να δίνουμε ερεθίσματα σε αυτές τις φαντασίες. Όσα πιο πολλά μπορούμε. Όχι να διδάσκουμε σαν αυθεντίες. Όχι να προσηλυτίζουμε και να φανατίζουμε. Απλά, να εκθέτουμε τα παιδιά μας σε ιδέες και λύσεις τις οποίες δε θα τις ακούσουν εύκολα από αλλού.
Ναι, κάποιοι από αυτούς είναι ‘καλοί’, κάποιοι είναι ‘κακοί’. Δεν μπορεί κανένα μανιφέστο και κανένας άνθρωπος να το αλλάξει αυτό. Αλλά όσοι από εμάς νοιώθουμε ότι δε μας εκφράζει η πολιτική βούληση του τόπου και του κόσμου, γιατί δηλαδή θα πρέπει να σιωπούμε;
Εντάξει, συμφωνώ ότι το να διδάσκω εγώ στα δικά μου τα παιδιά ή στους δικούς μου μαθητές την αλληλεγγύη, και ναι, και τη sympathy, αυτό δε σημαίνει ότι και ο ‘κακός’ άνθρωπος, ο ‘κακός’ πολιτικός (είτε βρίσκεται μέσα στο πανεπιστήμιο είτε αλλού) ή ο ‘κακός’ στρατός θα κάνει το ίδιο. Και, ναι, τους διδάσκω και ένταξη στην πραγματικότητα. Αλλά επίσης πιστεύω ότι η πραγματικότητα είναι πάντα ρευστή, όσο στατική και αν φαίνεται. Και ότι πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στο ότι μπορεί εμείς (σαν άτομα αλλά και σα γενιά) να αισθανόμαστε ανήμποροι να βάλουμε το μαχαίρι στο κόκαλο, για πολλούς και διάφορους λόγους, αλλά κάποιοι που έχουν περισσότερο μέλλον μπροστά τους, μπορεί να μπορέσουν. Μπορεί και όχι.
Πάντα έρχεται μια στιγμή που ωριμάζουν τα πράγματα και οι ιδέες.
Συγγνώμη που προσωπικά δεν έχω συγκεκριμένες προτάσεις, αλλά αν είχα θα γινόμουνα πολιτικός και θα προσπαθούσα να τις προωθήσω με κάθε τίμημα. Όμως έγινα δασκάλα και μαμά, γιατί αυτά ήταν τα ταλέντα μου, και νοιώθω χρέος μου να ενημερώνομαι και να ενημερώνω, για να μπορώ να βοηθώ τα παιδιά σε ό,τι αυτά τα ίδια διαλέγουν να κάνουν. Κάποιος άλλος με ταλέντο στη χάραξη πολιτικής θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά πράγματα.

Δεν αναλαμβάνεις ποτέ το ρόλο της αυθεντίας, γιατί αυτός είναι ρόλος θεσμισμένος, παγιωμένος. Δεν έχει να κάνει με την απλή έκφραση άποψης. Και δεν λες πουθενά: "μην ακούς κανέναν". Για μένα, δημοκρατία είναι: λέω το α, λες το β, λέει το γ, το προπαγανδίζουμε με τον τρόπο μας, εκφράζουμε ελεύθερα τις απόψεις μας και στο τέλος αποφασίζουμε για το ποια άποψη θα υπερισχύσει. Η δημοκρατία είναι δύσκολη. Δεν έχει σίγουρα καμία σχέση με αυτό που βλέπουμε σήμερα. Για να ανταποκριθείς, όμως, στις δυσκολίες της, πρέπει να έχεις και ενεργούς πολίτες. Και εκεί, χωλαίνουμε σε τραγικό βαθμό (ειδικά στην Ελλάδα).

Ακριβώς αυτός είναι και ο λόγος που εγώ προσωπικά, συμπαθώ αυτού του είδους τις διακυρήξεις και συζητήσεις :-)
Α, και διαφωνώ με το ότι δεν έχουμε ''ενεργούς'' πολίτες. Έχουμε, αλλά λίγο με την εμβέλεια σκέψης και ιδεών έχουμε νομίζω πρόβλημα.... Και επίσης έχουμε και να παλέψουμε και το πολύ διαδεδομένο σύμπλεγμα του Έλληνα... Το σύμπλεγμα ανωτερο-κατωτερότητας.... :-)

[banned8]

Η γνώμη μου είναι ότι είναι πολύ όμορφο που διακινούνται ιδέες, έστω και αν φαντάζουν ουτοπικές.

Αυτό που λες, Έφη, δεν είναι το ίδιο με το λόγο που εγώ αντέδρασα σε τούτο το νήμα. Δεν αντέδρασα στη διακίνηση ιδεών που φαντάζουν ουτοπικές. Αντέδρασα στη διακίνηση ιδεών που για το προβλέψιμο μέλλον ΕΙΝΑΙ ουτοπικές. Είναι το αντίστοιχο της βασιλείας των ουρανών στο χώρο της πολιτικής. Και ο νέος που τροφοδοτείται με μύθους, που πιστεύει ότι μπορεί να πολεμήσει γι’ αυτούς, απλώς θα απογοητευτεί μια ώρα αρχύτερα και θα γυρίσει για τα καλά την πλάτη του στην πολιτική.
Θα προτιμούσα μια μπροσούρα που να εξηγεί λ.χ. γιατί είναι πολύ δύσκολο να υπάρξει αποκλιμάκωση των εξοπλισμών στην περιοχή και που δεν θα δίνει την εντύπωση ότι π.χ. επειδή είναι προδότες οι πολιτικοί μας δεν αποφασίζουν να διαθέσουν τα αμυντικά κονδύλια για την ενίσχυση της παιδείας. Διότι έτσι βλέπεις την ήδη πολύπλοκη πραγματικότητα μέσα από παραμορφωτικούς φακούς, αποκτάς στρεβλή εικόνα των ισορροπιών της πολιτικής και αποκλείεται να μάθεις να διαμορφώνεις ρεαλιστική* άποψη ακόμα και στο τοπικό επίπεδο ή στον φοιτητικό χώρο ή οπουδήποτε αποφασίσεις να κάνεις τον ενεργό πολίτη. (*Ρεαλιστική δεν σημαίνει ότι αποδεχόμαστε τα δεδομένα, αλλά μαθαίνουμε να τα χειριστούμε προς όφελός μας.)
Δεν θέλω να είμαι καλός άνθρωπος για να πάω στον παράδεισο αλλά για τους σωστούς λόγους, επειδή ωφελεί εμένα και τους γύρω μου να είμαι καλός άνθρωπος. Και δεν θέλω να πολεμήσω πολιτικά για τις τόσο μακρινές ουτοπίες χωρίς να ξέρω πώς να πολεμήσω για το πολύ συγκεκριμένο αύριο. Να τις έχω τις ουτοπίες στο βάθος του ορίζοντά μου, αλλά να ξέρω ότι σήμερα πρέπει να πολεμήσω για να διανύσω τα δύο μέτρα που έχω μπροστά μου μήπως και κάποτε, δυο-δυο μέτρα, φτάσω στο βάθος του ορίζοντα. Αυτό που θέλω από τους διαμορφωτές ιδεολογίας και πολιτικής είναι να μου δείχνουν και το μεν και το δε – και τον συντομότερο δρόμο ανάμεσά τους, αν γίνεται.
Ωραία ακούγεται το We want the world and we want it now! Αλλά δυστυχώς ο κόσμος είναι ένα μωσαϊκό από πολλά πολλά μικρά κομματάκια που πρέπει να κατακτηθούν ένα ένα.
Βεβαίως, η συγκεκριμένη μπροσούρα με ενόχλησε επειδή ακόμα και στο επίπεδο των προτάσεων για το συγκεκριμένο θέμα, του «ελεύθερου» πανεπιστήμιου, μου έδωσε την εντύπωση μιας εντελώς πρόχειρης και αντιεπιστημονικής προσέγγισης.

P.S. Αν, τις τελευταίες μέρες, είμαι οξύτερος από το σύνηθες, έχω τους λόγους μου. Μετά από μια παρέα του περασμένου Σαββάτου, που οι τρεις στους τέσσερις κάπνιζαν στριφτά τσιγάρα, τις παραινέσεις του Γιάννη και την επιρροή του γιου μου (επίσης στριφτά), αποφάσισα το τελευταίο τριήμερο να το γυρίσω κι εγώ στο στριφτό. Δεν την έχω ωστόσο κατακτήσει ακόμα την τέχνη (το ένα στα τρία τσιγάρα αποτελεί υποψήφιο έκθεμα του ΜΟΜΑ), καπνίζω έτσι κι αλλιώς αρκετά λιγότερο, και τα νεύρα μου έχουν γίνει τέλια.

[wings]

P.S. Αν, τις τελευταίες μέρες, είμαι οξύτερος από το σύνηθες, έχω τους λόγους μου. Μετά από μια παρέα του περασμένου Σαββάτου, που οι τρεις στους τέσσερις κάπνιζαν στριφτά τσιγάρα, τις παραινέσεις του Γιάννη και την επιρροή του γιου μου (επίσης στριφτά), αποφάσισα το τελευταίο τριήμερο να το γυρίσω κι εγώ στο στριφτό. Δεν την έχω ωστόσο κατακτήσει ακόμα την τέχνη (το ένα στα τρία τσιγάρα αποτελεί υποψήφιο έκθεμα του ΜΟΜΑ), καπνίζω έτσι κι αλλιώς αρκετά λιγότερο, και τα νεύρα μου έχουν γίνει τέλια.

Βάλε τελεία και παύλα στα στριφτά και τις συζητήσεις με τον Γιάννη για να ξαναγίνουν τα νεύρα σου τέλεια.:-)

[zephyrous]

η συγκεκριμένη μπροσούρα με ενόχλησε επειδή ακόμα και στο επίπεδο των προτάσεων για το συγκεκριμένο θέμα, του «ελεύθερου» πανεπιστήμιου, μου έδωσε την εντύπωση μιας εντελώς πρόχειρης και αντιεπιστημονικής προσέγγισης.

Αυτό μόνο ως κοπλιμέντο μπορεί να λογαριαστεί.

Αντέδρασα στη διακίνηση ιδεών που για το προβλέψιμο μέλλον ΕΙΝΑΙ ουτοπικές.

Άρα, θα πρέπει να προωθούνται ιδέες που αναφέρονται στο ΠΡΟΒΛΕΨΙΜΟ μέλλον, δηλαδή: "μια εκσυγχρονιστική μεταρρύθμιση που θα ξαράχνιαζε το πανεπιστήμιο, θα εξασφάλιζε περισσότερους καθηγητές, καλύτερα αμφιθέατρα, έναν μεγαλύτερο προϋπολογισμό για την παιδεία, ίσως μια περισσότερο φιλελεύθερη συμπεριφορά στην πανεπιστημιούπολη και σαν επιστέγασμα όλων αυτών, μια σίγουρη δουλειά".

Αυτό που θέλω από τους διαμορφωτές ιδεολογίας και πολιτικής είναι να μου δείχνουν και το μεν και το δε – και τον συντομότερο δρόμο ανάμεσά τους, αν γίνεται.

Όταν μιλάς για ανθρώπους που διαμορφώνουν ιδεολογία και χαράζουν πολιτική, αυτομάτως κάνεις το διαχωρισμό μεταξύ του "επαΐοντα" και του "απλού πολίτη", δηλαδή, ξεφεύγεις τελείως από το πλαίσιο στο οποίο (πρέπει να) συγκροτείται, διαμορφώνεται και δημιουργεί ο "δημοκρατικός άνθρωπος".

Δεν δίνω το δικαίωμα στον εαυτό μου να περιγράψει τι ακριβώς μπορεί να είναι μια μελλοντική κοινωνία. Αντίθετα, επιχειρώ να δείξω γιατί η σημερινή τάξη είναι ανυπόφορη. (Κορνήλιος Καστοριάδης)

Αν, βέβαια, όλοι ξέρουμε/ξέρετε ότι είναι ανυπόφορη η κατάσταση, οπότε θεωρούνται περιττές και τετριμμένες αντίστοιχες αναλύσεις, τότε μάλλον θα πρέπει να προβληματιστούμε κάπως περισσότερο.

[banned8]

Καμιά φορά δεν ξέρω πού ν' αρχίσω και πού να τελειώσω μ' αυτά που γράφεις (όπως φαντάζομαι το ίδιο σε κάνω κι εσένα να νιώθεις), μπαίνω σ' έναν πειρασμό να αναβάλω τη συζήτηση μέχρι την επόμενη σύναξη, αλλά προς το παρόν λέω να πάω να γράψω κάτι στο σέλινο.

Μία παρατήρηση μόνο: Δεν πρόκειται να κρίνω κανένα τσιτάτο από το όνομα που το ακολουθεί. Ούτε να το αφήσω να με επηρεάσει. Μόνο το περιεχόμενό του κρίνω και από το περιεχόμενό του επηρεάζομαι.

[KaterinaD]

Όταν μιλάς για ανθρώπους που διαμορφώνουν ιδεολογία και χαράζουν πολιτική, αυτομάτως κάνεις το διαχωρισμό μεταξύ του "επαΐοντα" και του "απλού πολίτη", δηλαδή, ξεφεύγεις τελείως από το πλαίσιο στο οποίο (πρέπει να) συγκροτείται, διαμορφώνεται και δημιουργεί ο "δημοκρατικός άνθρωπος".

Δεν δίνω το δικαίωμα στον εαυτό μου να περιγράψει τι ακριβώς μπορεί να είναι μια μελλοντική κοινωνία. Αντίθετα, επιχειρώ να δείξω γιατί η σημερινή τάξη είναι ανυπόφορη. (Κορνήλιος Καστοριάδης)

Μα έχω μια εντύπωση ότι εδώ ακριβώς χωλαίνει η μπροσούρα από την οποία ξεκινήσαμε.

[rnylk]

Το όλο κείμενο που διάβασα στο πρώτο μήνυμα μου κάνει για κομουνισμός με ολίγη από Πλάτωνα.

Αναρωτιέμαι ποιος θα με βοηθήσει να κάνω πραγματικότητα το μαράζι μου, που είναι να σπουδάζω και να ασχολούμαι με την πνευματική μου ανάπτυξη με τη βοήθεια σπουδών δια βίου. Έκανα βλέπετε ένα μικρό λάθος όταν γεννήθηκα και δε διάλεξα γονείς που να τους τρέχουν τα λεφτά από τα μπατζάκια. Ή πρόκειται να με επιδοτεί η κοινωνία; (εδώ υπεισέρχεται ο Πλάτων με τις κάστες του και τα γενναία ψεύδη του) Και γιατί να επιδοτεί εμένα και όχι ο καθείς τον εαυτό του; Αλλά πώς θα γίνει αυτό; Μόνο αν σπουδάζουμε και εργαζόμαστε παράλληλα. Τώρα αυτό χωλαίνει κάπου γιατί για κάποια επαγγέλματα πρέπει να σπουδάσει πι του χι στο Πολυτεχνείο. Άρα τελειώνεις με το Πολυτεχνείο, πιάνεις μια δουλίτσα, παντρεύεσαι και κάνεις και κανα παιδί (λέω να μην είμαστε η τελευταία γενιά των Ελλήνων) και παράλληλα σπουδάζεις κι όλας; Να σου πω, μόλις το κάνουν όλοι αυτοί που έγραψαν την μπροσούρα ή πιστεύουν ότι έχει δίκιο (είναι θεωρητικά εφικτό και σήμερα κάτι τέτοιο, δεν είναι ανάγκη να περιμένουμε το "ουτοπικό" μέλλον) θα το σκεφτώ.

Και πάμε παρακάτω. Ή που θα έχουμε μια ελίτ που θα γνωρίζει περί ανθρωπιστικών σπουδών και μετά θα τους κάνουμε και φιλόσοφους βασιλείς και θα ξεμπερδέψουμε και με τις εκλογές να τελειώνουμε, ή που όλοι θα σπουδάζουμε αν θέλουμε αφού ξεπεράσουμε τα παραπάνω περιγραφέντα προβλήματα. Και φυσικά, όσοι δεν θέλουν να ακολουθήσουν θεωρητικές σπουδές, καλά θα κάνουν να είναι ρομποτάκια στη δουλειά τους και να μην ασχολούνται με την ηθική και τη φιλοσοφία του επαγγέλματός τους όταν σπουδάζουν πάνω σ' αυτό. Δηλαδή τι; Να ασχολείται ο μελλοντικός δικηγόρος με την ηθική του επαγγέλματος και τη φιλοσοφία του νόμου; Αυτά είναι θεωρητικές σπουδές ανήκουσες σε Πανεπιστήμιο όχι σε "επαγγελματική σχολή" Να πάει σε Πανεπιστήμιο αν θέλει να τα μάθει, και όσοι γκρινιάζουν ότι δεν δίνεται αρκετή βαρύτητα σε τέτοιου είδους μαθήματα, καλά θα κάνουν να μάθουν ότι δεν έπρεπε καν να διδάσκονται.

Και όσοι θέλουν να γίνουν φιλόλογοι; Εδώ σε θέλω κάβουρα ! Το ίδιο το αντικείμενο των σπουδών τους είναι οι ανθρωπιστικές επιστήμες. Μια εξ αυτών είναι η παιδαγωγική που ακροβατεί μεταξύ τέχνης και τεχνικής, επιστήμης και διαίσθησης. Μ'αυτούς τι κάνουμε; Πανεπιστήμιο ή επαγγελματική σχολή;

Και από πού κι ως πού άλλαξε ο κόσμος και οι φοιτητές έγιναν ανώτεροι των άλλων στην ηθική; Από πού κι ως που ως φύλακες δε θα γίνουν τραμπούκοι; Ποιος μας εγγυάται ότι οι πρώτοι μεταξύ των ίσων δεν θα εκβιάζουν τους καθηγητές; Ότι οι καθηγητές δεν θα καλοπιάνουν τους φοιτητές για να επανεκλεγούν;

Και μιας και έπιασα το θέμα των εκλογών: Πριν πάρουν οι φοιτητές στα χέρια τους και άλλες εκλογές πέραν των φοιτητικών, καλά θα κάνουν να καταφέρουν πρώτα να βγάλουν, ως παρατάξεις, ενιαία και κοινώς αποδεκτά αποτελέσματα από τις φοιτητικές.

Και τέλος για να το πάρω αλλιώς: ΄Οταν προτείνει καποιος μια αλλαγή η οποία ακόμα και ο ίδιος πιστεύει ότι "αποτελεί πτυχή μιας συνολικής δημιουργικής αναγέννησης του δυτικού ανθρώπου" (ο ανατολικός δηλαδή είναι μια χαρούλα; Ή ενδιαφερόμαστε μόνο για την πάρτη μας; Και τι θα γίνει δηλαδή αν γίνουμε όλοι οι εν τη δύσει παροικούντες παιδιά των λουλουδιών και μας την πέσει κανας ανατολικός "υπάνθρωπος" που δεν έχει αναγεννηθεί;) καλό είναι να προτείνει συνολικές αλλαγές. Δεν μπορείς να μου λες "πρέπει το Πανεπιστήμιο να αλλάξει αλλά αυτό θέλει να αλλάξει όλη η κουλτούρα του δυτικού πολιτισμού και κόψε το κεφάλι σου να βρεις πώς θα γίνει". Θέλω συγκεκριμένες προτάσεις η γυναίκα.

Οι θεωρητικές συζητήσεις ανήκουν στη σφαίρα του "φιλοσοφικού" ανθρώπου. Ο "πολιτικός" άνθρωπος ενδιαφέρεται και για το τι γίνεται στην πράξη. Εδώ ο Πλάτων (η αγάπη μου η ΜΕΓΑΛΗ αν δεν το έχετε καταλάβει) κάθισε ο άνθρωπος και, επειδή δεν του άρεσε η κοινωνία της Αθήνας, μίλησε ειλικρινά ακόμα και για το κατάπτυστο "μεγάλο ψέμα". Είχε όμως τα κότσια να το πει. Αυτό πρέπει να γίνει και έτσι θα επιτευχθεί. Αυτό του το αναγνωρίζω. Ήταν άνθρωπος "πολιτικός".

[banned8]

Βρέθηκε, βλέπω, και κάποιος με την υπομονή να απαντήσει σε συγκεκριμένα σημεία της προκήρυξης. Εύγε. Μην ξεχνάς ωστόσο την πρώτη παράγραφό της:

Το πανεπιστήμιο δημιουργείται στις πόλεις του Μεσαίωνα, κατά τον 13ο αιώνα. Είναι η συντεχνία αυτών, που επιθυμούν να ασχοληθούν με τη φιλοσοφία και τις επιστήμες. Το πανεπιστήμιο είναι ένας θεσμός, ο οποίος γεννήθηκε με σκοπό να προαγάγει τη σκέψη και τη γνώση και όχι με σκοπό να προετοιμάζει τους μελλοντικούς υπαλλήλους και εργαζόμενους. Ευθύς εξαρχής υπήρξε ένας θεσμός αποκομμένος από πρακτικά και λειτουργικά καθήκοντα. Η ενασχόληση με τη σκέψη και τη γνώση γινόταν χάριν του έρωτα γι’ αυτές κι όχι χάριν της εξυπηρέτησης κάποιων εξωτερικών προς αυτές σκοπών.

Θυμίζω ότι η προκήρυξη ανήκει στην ομάδα Αυτονομία ή Βαρβαρότητα. Και αν κατάλαβα καλά, θέλουν να μας επιστρέψουν στον ... Μεσαίωνα :-}

(Φατσούλα, για να μη θεωρηθεί ότι το παραπάνω είναι κάτι περισσότερο από χιούμορ.)

[zephyrous]

Οι θεωρητικές συζητήσεις ανήκουν στη σφαίρα του "φιλοσοφικού" ανθρώπου. Ο "πολιτικός" άνθρωπος ενδιαφέρεται και για το τι γίνεται στην πράξη. Εδώ ο Πλάτων (η αγάπη μου η ΜΕΓΑΛΗ αν δεν το έχετε καταλάβει) κάθισε ο άνθρωπος και, επειδή δεν του άρεσε η κοινωνία της Αθήνας, μίλησε ειλικρινά ακόμα και για το κατάπτυστο "μεγάλο ψέμα". Είχε όμως τα κότσια να το πει. Αυτό πρέπει να γίνει και έτσι θα επιτευχθεί. Αυτό του το αναγνωρίζω. Ήταν άνθρωπος "πολιτικός".

Προφανώς  προσπέρασες σκόπιμα αυτό που είπα για τον πολιτικό άνθρωπο, σύμφωνα με την τριπλή διάκριση της Άρεντ (μόχθος, εργασία, πράξη). Προφανέστερα θεωρείς ότι η φιλοσοφία ανήκει στους ειδήμονες, αποτελεί κτήμα τους. Προφανέστατα ασπάζεσαι τις ολιγαρχικές πλατωνικές απόψεις για την αρχαία Αθήνα: "Ο Πλάτων ήθελε οι φιλόσοφοι να γίνουν κυρίαρχοι της πόλης λόγω της σύγκρουσης μεταξύ φιλοσόφου και πόλης, ή της εχθρότητας της πόλης προς τη φιλοσοφία, που πιθανά υπόφωσκε για κάποιο διάστημα προτού να εκδηλωθεί σαν άμεση απειλή για τη ζωή του φιλοσόφου με τη δίκη και το θάνατο του Σωκράτη. Πολιτικά, η φιλοσοφία του Πλάτωνα δείχνει την εξέγερση του φιλοσόφου ενάντια στην πόλη" (Χάνα Άρεντ,  Μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος). Μετά τον Πλάτωνα, το σύνολο της πολιτικής φιλοσοφίας αντιμετωπίζει το πεδίο της πολιτικής ως πεδίο ειδημοσύνης. Διαμετρικά αντίθετες οι απόψεις μας, λοιπόν.  Κοινό σημείο: κανένα.

[banned8]

Σας παρακαλώ πολύ, για να μη βγάλει σαράντα χιλιάδες χνούδια τούτο το νήμα, μπορούμε να μείνουμε στο θέμα του «Ελεύθερου» Πανεπιστήμιου; Γιατί, αν πιανόμαστε από άλλα περιφερειακά σημεία της συζήτησης, δεν είναι μόνο που θα χάνουμε ώρες, αλλά θα χάνει κι η μάνα το παιδί (και αντιστρόφως). Ζητώ αναδρομικά συγγνώμη γιατί κι εγώ καταπιάστηκα με αλλότρια.

Οπότε, η ερώτηση-πρόκληση προς τον Ζεφυρόγιαννο, που άνοιξε το νήμα: Υποστηρίζεις τη λύση που προτείνει η α-ή-β για το θεσμό του πανεπιστημίου; Τη θεωρείς εφαρμόσιμη; Αν ναι, να συζητήσουμε γι' αυτό. Αν όχι, να κλείσουμε εδώ αυτό το νήμα.