Αργύρης Μαρνέρος, Το κήτος της εξουσίας
Αχόρταγο κήτος του Ιωνά στους αιώνες
Πόσους έβγαλες σε όμορφες ακτές
Και πόσους σε ξέρες άνυδρες και μακρινές
Χωρίς ποτέ να τους ξανακοιτάξεις
Και όμως χιλιάδες φλερτάρουν εραστές
Με το αχόρταγο απύθμενο στομάχι σου
Και ακόμα δεν κατάλαβα πολύ καλά
Την ομορφιά της έλξης αυτής της ηδονής
Να ’ναι αλήθεια οι χρυσές κορόνες
Της αεικίνητης μασέλας σου ή η βελούδινη
Ταπετσαρία της παραφουσκωμένης σου κοιλιάς
Ή τα λαμπιόνια στα λιπαρά τα άντερά σου
Ή το πανάκριβο χαλί της γλώσσας σου
Εκεί επάνω στριμώχνονται οι μνηστήρες
Και είναι να τους βλέπεις ήδη ζαλισμένοι και τυφλοί
Μέσα στη φωταγωγημένη κατηφόρα του λαιμού σου.
Από τη συλλογή Αίθουσα αναμονής (2003)