Εάν όλοι μπορούσαμε να ζήσουμε έχοντας υπόψη τους άλλους στο μυαλό μας, όλος ο κόσμος θα ήταν ένα πολύ καλύτερο μέρος.

spiros

  • Administrator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 854561
    • Gender:Male
  • point d’amour
Αν με δείτε να φοράω μάσκα δημόσια και στα μαγαζιά, θέλω να το ξέρετε…

– Είμαι αρκετά μορφωμένος , ώστε να ξέρω ότι θα μπορούσα να είμαι ασυμπτωματικος και να μεταδίδω τον ιό.

– Όχι, δεν ′′ζω′′ με τον φόβο του ιού • θέλω απλώς να συμμετέχω στη λύση, όχι στο πρόβλημα.

– Δεν αισθάνομαι ότι η ′′κυβέρνηση με ελέγχει». Νιώθω σαν ενήλικας που συμβάλλει στην ασφάλεια της κοινωνίας μας.

– Εάν όλοι μπορούσαμε να ζήσουμε έχοντας υπόψη τους άλλους στο μυαλό μας, όλος ο κόσμος θα ήταν ένα πολύ καλύτερο μέρος.

– Το να φοράω μάσκα δεν με κάνει αδύναμο, φοβισμένο, χαζο ή ακόμη και ′′ ελεγχόμενο». Με κάνει να νοιάζομαι.

– Όταν σκέφτεσαι την εμφάνισή σου, τη δυσφορία ή τη γνώμη των άλλων για σένα, φαντάσου ένα αγαπημένο σου πρόσωπο – ένα παιδί, πατέρα, μητέρα, παππού, θεία, θείο ή ακόμα και έναν άγνωστο – τοποθετημένο σε αναπνευστήρα μόνος, χωρίς εσένα ή οποιοδήποτε μέλος της οικογένειας επιτρέπεται στο κρεβάτι του • φαντάσου τα επίσης χωρίς αναπνευστήρα.

– Αναρωτηθείτε αν θα μπορούσατε να τους βοηθήσετε λίγο φορώντας μάσκα».
https://www.in.gr/2020/08/18/greece/sygklonistiki-anartisi-xeirourgou-gi-ayto-forao-maska-akoma-kai-se-dimosious-xorous/


Asdings

  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 4118
    • Gender:Male
  • unte þeina ist þiudangardi jah mahts
Αυτό σκέφτομαι, τουλάχιστον, όταν διαβάζω αυτό: https://www.in.gr/2020/10/31/apopsi/tha-pethaines-gia-tin-patrida/

Ηιδέα είχε προκύψει μέσα από το νομικό θρίλερ του Αμερικανού Σκοτ Τάροου, «Οι νόμοι των πατέρων μας» («The Laws of Our Fathers»), ο οποίος εκείνη την εποχή έδρεπε ακόμη δάφνες από το ευπώλητο «Αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου». Ο πρωταγωνιστής του στα χρόνια του ’60 είχε αποφύγει τη στράτευση και την αποστολή στο Βιετνάμ, αντιμετωπίστηκε περίπου ως λιποτάκτης και κάποια στιγμή ήρθε αντιμέτωπος με το βασικό ερώτημα: «Θα πέθαινες για την πατρίδα;». Η απάντηση είχε ξαφνιάσει, όχι μόνον γιατί ήταν σύντομη, χωρίς να υπεκφεύγει, αλλά επειδή ξεκίνησε μια ολόκληρη συζήτηση για τον «ωφέλιμο άνθρωπο». Ωφέλιμο για τους δικούς του, αλλά και την ευρύτερη κοινωνία μέσα στην οποία κινείται. «Θα ζούσα για την πατρίδα…» είχε απαντήσει.

Είναι μια πολύ σωστή άποψη, την οποία επεξεργάζομαι και ο ίδιος εδώ και καιρό. Η θυσία -και η αυτοθυσία- πρέπει να πάψει πια να συνδυάζεται με την απαίτηση θανάτωσης κάποιου για χάρη μιας ιδέας, και να συνδεθεί άρρηκτα με τη θετική αφιέρωση της ζωής του στην εν λόγω ιδέα. Με λίγα λόγια: και στον έρωτα, και στη φιλία, και σε όλα, θα πρέπει να ζητάμε από κάποιον να ζήσει για μας, όχι να πεθάνει για μας.

Η άποψή μου συνοψίζεται στις εξής προτάσεις για μια θετική έννοια της (αυτο-/)θυσίας:

1) Από ΚΑΝΕΝΑΝ δεν πρέπει να ΑΠΑΙΤΕΙ κανείς να πεθάνει.
2) Όποιος θέλει Ο ΙΔΙΟΣ, ΑΥΤΟΒΟΥΛΑ, να πεθάνει για να ζήσει κάποιος άλλος, είναι σίγουρα επαινετέος -αλλά δεν επιτρέπεται ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΘΕΙ κάτι τέτοιο ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ.
3) Όσον αφορά τον πόλεμο -αφού δυστυχώς υπάρχει- το κράτος ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΑΠΑΙΤΕΙ ΤΗ ΘΥΣΙΑ των στρατιωτών, αλλά να βασίζεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ σε επαγγελματίες στρατιώτες που θα έχουν αποδεχτεί με σύμβαση το ρίσκο (όπως σε όλα τα σώματα ασφαλείας), στους οποίους θα δίνει ΚΙΝΗΤΡΑ (μισθολογικά, κοινωνικά κ.ά.) ώστε να τους ωθεί ΝΑ ΘΕΛΟΥΝ να γίνουν επαγγελματίες στρατιώτες.
4) Μοναδική εξαίρεση στα παραπάνω: ΜΟΝΟ άνθρωποι που ήρθαν στη ζωή ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΚΑΠΟΙΟΥ (π.χ. τέκνα), ή που βρέθηκαν στην απειλητική για τη ζωή τους κατάσταση ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΚΑΠΟΙΟΥ, ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΙ δικαιούνται ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΝ αυτός ο κάποιος να θυσιαστεί για να ζήσουν οι ίδιοι.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Η θυσία κι η αυτοθυσία είναι κάτι πολύ όμορφο, αλλά θα πρέπει -με ελάχιστες εξαιρέσεις- να νοείται θετικά, τ.έ. ως αφιέρωση της ζωής κάποιου σε ένα ιδανικό/σε έναν άνθρωπο, ως ευεργεσία, και όχι ως απαίτηση αυτοαναίρεσης. Η ΖΩΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΙΕΡΟΤΕΡΗ ΑΠΟ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΗ ΑΞΙΑ.
« Last Edit: 31 Oct, 2020, 17:14:09 by Asdings »
In dubio pro reo



 

Search Tools