Γιώργος Καλιεντζίδης, Μικρές σιωπές (11)
Κάτω στον ίσκιο που πέρναγε από μπρος μας
βρήκαμε λίγο αναπαμό, λίγη γαλήνη,
έτσι καθώς τραγούδαγαν πιο πέρα
κάποιο σκοπό της κατοχής.
Ό ίσκιος άγγιζε τα σπίτια εκεί,
εκεί πού ένωναν τη δύναμη
φύση κι άνθρωποι.
Σαν έφεξε ο ήλιος, όλα φύγαν
και θαμπωμένοι δε βλέπαμε πια τώρα
όσα μπορέσαμε να δούμε μια στιγμή
κι ας πέρναγε από πάνω τους αιώνας.
Από τη συλλογή Μικρές σιωπές (1981)