Κώστα, επαναλαμβάνω τα λόγια σου: :)
Όταν οι γνώμες διίστανται ο καθένας κάνει του κεφαλιού του: ο μαθητής γράφει ό,τι θέλει και ο δάσκαλος βαθμολογεί όπως θέλει :-)
Κοίταξε εδώ: Η ελληνίδα νοικοκυρά, Η Ελληνίδα νοικοκυρά, ... Πραγματικά ο καθένας κάνει του κεφαλιού του.
Καλά έκανες και το επανέλαβες, Frederique :-)
Εγώ - από την πλευρά της Ορολογίας - αντιμετωπίζω τα
Έλληνας και
Ελληνίδα πάντα ως ουσιαστικά (έστω και αν ήταν επίθετα και ουσιαστικοποιήθηκαν, τώρα είναι ουσιαστικά!) και το δίλεκτο
Ελληνίδα νοικοκυρά δεν το θεωρώ της ίδιας φύσης με το δίλεκτο
ελληνικό νοικοκυριό ή το δίλεκτο
ελληνική νοικοκυροσύνη. Θεωρώ ότι πρόκειται για
ουσιαστικό-ουσιαστικό, όπως ακριβώς το δίλεκτο
κράτος μέλος, όπου το δεύτερο ουσιαστικό προσδιορίζει το πρώτο (το κράτος
που είναι μέλος, η Ελληνίδα
που είναι νοικοκυρά)
(χωρίς κόμμα πριν από το "που", βέβαια :-) Σας μεταφέρω την άποψη του Γιάννη Χάρη ο οποίος είχε την ευγενή καλοσύνη να μου την κοινοποιήσει.
...
Και δεν είναι πάντοτε τόσο ξεκάθαρα τα πράγματα, και ψάχνεσαι για τη διάκριση, κτλ. Εν πάση περιπτώσει, κι αν είναι καθαρά για σένα, ο αναγνώστης τρελαίνεται..., όθεν κεφαλαία να τελειώνουμε.
Δεν ξέρω, Σπύρο, τι είδους σκέψη τεκμηρίωσης έκανε ο Γ.Μπ. στο ΛΝΕΓ (μπορούμε να επιχειρήσουμε να τον ρωτήσουμε...) και υιοθέτησε το κεφαλαίο, αλλά πάντως συμφωνεί και ο Χάρης μαζί του έστω και με το "άντε να τελειώνουμε" :-)