κάνναβος και κάναβος

[user4]

Μιας και άρχισα να ψάχνω, κοίταξα και τον "κάνναβο" που πάντα απορούσα από πού έρχεται και πόσα ν θέλει.
Το word δεν τον ξέρει.
Ο Τριανταφυλλίδης λέει:
κάνναβος ο [kánavos] : (αρχιτ.) χωρισμός μιας επιφάνειας για σχεδίαση, σε κανονικά τετράγωνα. [λόγ. < ελνστ. κάνναβος, κάναβος, αρχ. σημ.: `σκίτσο ανθρώπινου σώματος΄]  και τον γράφει και με ένα και με δύο ν.

Σε ένα «οικογενειακό» site (http://kannavos.gr της οικογένειας Κανναβού), αναφέρει σαν ετυμολογία της λέξης κάνναβος μεταξύ άλλων:

[…]2. ξύλινος σκελετός γύρω από τον οποίο οι ανδριαντοποιοί έπλαθαν το πρόπλασμα του αγάλματος με πηλό ή κερί. 3. σχεδίασμα των κυριότερων μερών του ανθρωπίνου σώματος με γραμμές που παριστάνουν τις φλέβες, όπως στους ανατομικούς πίνακες. 4. (μτφ.) ισχνός άνθρωπος.

Βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα την πρώτη γιατί ακριβώς αυτή και η λειτουργία του καννάβου στην αρχιτεκτονική σχεδίαση.
Τσ, τσ, τσ, όσο ζω μαθαίνω!

κάνναβος - Ancient Greek (LSJ)
κάνναβις - Ancient Greek (LSJ)
κάναβος - Ancient Greek (LSJ)

[Dr Moshe]

Πολύ καλό το ερώτημά σας, αγαπητή Έλσα.

Ο αρχ. κάν(ν)αβος απαντά γραμμένος τόσο με ένα όσο και με δύο -ν-, αλλά επειδή προέρχεται από το αρχ. κάννα / κάννη (με παραγωγικό επίθημα -βος), είναι προτιμότερο να τον ορθογραφούμε με τρόπο που να συνδέει τις δύο λέξεις: κάνναβος. Η λ. πρωτοαπαντά στον Αριστοτέλη και εκεί δηλώνει το «σκίτσο ανθρώπινου σώματος», ενώ σε μεταγενέστερα κείμενα σημαίνει επίσης «σκελετός» και «ισχνός άνθρωπος».

Ας σημειωθεί ότι η λ. δεν έχει ετυμολογική σχέση με το μερικώς ομώνυμο αρχ. κάνναβις, -εως, το οποίο είναι δάνειο ανατολικής προελεύσεως (σκυθικής ή σουμεριακής).

Καλή σας ημέρα.