Νίκος Μυλόπουλος

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=B9IqV5SazpU

Γιώργος Σεφέρης & Μίκης Θεοδωράκης, Άρνηση
(Ανατολικό Βερολίνο, 1987 / τραγούδι: Μίκης Θεοδωράκης, Σοφία Μιχαηλίδου & Θανάσης Μωραΐτης)

Νίκος Μυλόπουλος, Η μικρή και η μεγάλη συμπόρευση (III)

[Ενότητα Η μικρή και η μεγάλη συμπόρευση]

III
 
Τι κι αν τα βήματα δεν ήτανε σωστά;
Όλοι φτάσανε κάπου.
Ύστερα φύσηξε άστατα
Σβήνοντας μονομιάς όλα τα χρώματα.
Μόνο το χώμα βάραινε αναλλοίωτο
Κι οι εικασίες...
Κι εμείς αρχίσαμε να το κοιτάμε
Ελπίζοντας μάταια να βρούμε
Όλα εκείνα τα χνάρια
Που κάποτε νομίζαμε
Πως έχουμε χαράξει
Όμως το χώμα
Τύπωνε αδιάφορο τα καινούργια.

Πώς χύθηκε ολόκληρη η ζωή
Από μια τόσο μικρή κλειδαρότρυπα;
 
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)

[wings]

ΝΤΑΛΑΡΑΣ DALARAS " ΤΟ ΚΥΚΛΑΜΙΝΟ " 1974 - YouTube

Γιάννης Ρίτσος & Μίκης Θεοδωράκης, Το κυκλάμινο
(τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας / δίσκος: 18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας (1974))

Νίκος Μυλόπουλος, Κυκλάμινα λήθης (ΙΙ)

[Ενότητα Κυκλάμινα λήθης]

ΙΙ
 
Θυμάμαι τα άβαφα λόγια
Που ανάμεσα σε δροσάτα φιλιά
Πρόσφεραν στα οράματα νερό κι ελπίδα
Τους υπαίθριους πωλητές μιας καινούργιας ζωής
Την κουβέντα στα χείλη που έγινε λόγος
Ένα βλέμμα δενδρόφυτο, ερχομός και σκιά
Και μια φτώχεια λαχτάρα
Του Θεού να γιατρέψει τα χέρια.

Θυμάμαι ακόμα στη γειτονιά
Μια πετρούλα μικρή
Που αργότερα άλλαξε φύλο
Κι έγινε βράχος

Θυμάμαι αυτούς που χάθηκαν.
 
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)

[wings]

apousia lia vissi απουσια ΛΙΑ ΒΙΣΣΗ - YouTube

Σάββας Σάββα & Βάσος Βενιζέλος, Η απουσία σου
(τραγούδι: Λία Βίσση / δίσκος: Στης νύχτας την ανάσα (2001))

Νίκος Μυλόπουλος, Οι λέξεις
 
Τ’ αποτυπώματά σου παντού
Πάνω στη νύχτα.
 
Μισάνοιχτη η ζωή
Ποτίζει βασανιστικά
Την απουσία σου.
 
Κι οι λέξεις ...
Αμέτρητες μικρές ερωμένες
Που σκοτώνουν αλύπητα
Σαν τις χαϊδέψεις.
 
Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)

[wings]

Ντίνος Χριστιανόπουλος Απληστία - YouTube

Ντίνος Χριστιανόπουλος (σύνθεση & στίχοι), Απληστία
(τραγούδι: Αριάδνη / δίσκος: Βαρδάρι κι Εγνατία (2002))

Νίκος Μυλόπουλος, Οι εραστές πάντα σιωπούν (I)

[Ενότητα Οι εραστές πάντα σιωπούν]

I
 
Ήταν τότε που ο ήλιος είχε αρχίσει
Να δουλεύει τα βράδια σε βενζινάδικο
Κι οι φίλοι που παλιά ήταν πονετικοί
Όσο τουλάχιστον για να ρίξουν μια ματιά στα χρυσάνθεμα
Ή να προσφέρουν ένα άδειο πιάτο αλληλεγγύης
Τώρα η απληστία τούς μικραίνει το πρόσωπο
Θαρρείς και θέλει τεράστια προσπάθεια
Για να κερδίσεις ελάχιστο χώμα
Να το ρίχνεις επάνω σου όταν ξεβάψεις.
 
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)

[wings]

Βίκυ Μοσχολιού - ξύπνησε η πόλη - Γιάννης Σπανός - YouTube

Γιάννης Σπανός & Λευτέρης Παπαδόπουλος, Ξύπνησε η πόλη
(τραγούδι: Βίκη Μοσχολιού / δίσκος: το Σαββατόβραδο (1970))

Νίκος Μυλόπουλος, Η μάχη
 
Τελειώνει η νύχτα των παρωπίδων.
Κουλουριασμένοι στην πολύχρωμη ματαιοδοξία
Πιαστήκαμε.
Ανοίγουμε τώρα τη σπονδυλική μας στήλη.
Ξαρματωνόμαστε το ψεύτικο χρυσό.
Μένουμε με την πένα.
Και τα σκόρπια μας κόκαλα.
Δεν έμεινε άλλο
Απ’ την τρύπια αξιοπρέπειά μας.
Το χαμόγελο σπρώχνει αργά
Το λαβωμένο μόνιππο της ελπίδας.

Ξημερώνει.
Η μάχη, όπου να ’ναι, ξεκινάει.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)

[wings]

Φόβοι Περίστροφα...Πάνος Κατσιμίχας.. ( Λωτοφάγοι ) - YouTube

Δημήτρης Παπαδημητρίου & Χρήστος Παναγιωτόπουλος, Φόβοι περίστροφα
(τραγούδι: Πάνος Κατσιμίχας / δίσκος: Λωτοφάγοι (2014))

Νίκος Μυλόπουλος, Οι φόβοι
 
Κάθε καλοκαίρι στα μέρη μας
Φυτρώνουν κάτι βράχια πανέμορφα.
Ανεβαίνω πάντοτε στο πιο ψηλό
Και ρίχνω έναν έναν στη θάλασσα
Όλους τους φόβους μου.

Ύστερα βυθίζομαι
Σ’ έναν ύπνο γεμάτο περίεργα όνειρα
Ώσπου κάποια στιγμή πετάγομαι όρθιος
Και διαπιστώνοντας έντρομος
Πως δε μου ’μεινε πια κανένας
Αρχίζω βιαστικά να μαζεύω καινούριους.

Είναι ντροπή στα μέρη μας
Σα θα ’ρθει τ’ άλλο καλοκαίρι
Να μην έχεις να ρίξεις
Φόβους στη θάλασσα.
 
Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)

[wings]

Νίκος Μυλόπουλος, Θεσσαλονίκη
 
Μέσα στην άχνη της άμμου
Έκρυβα τη σκόνη μου
Και περίμενα τ’ απόβραδα
Νά ’ρθουν οι θάλασσές σου
Να τη σκορπίσουν.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)

[wings]

Νίκος Μυλόπουλος, Η σταύρωση
 
Πολύχρωμα τ’ αυγά,
Οι φωνές και οι πασχαλίτσες.
Σκοτεινή η ψυχή,
Η νυχτιά, οι Ιούδες.
Ξαναφορώ σκεφτικός
Την τριμμένη καρφίτσα της μοναξιάς.
Χωρίς να το θέλει μ’ αγκυλώνει
Θάνατοι τρυπάνε τη σκέψη μου.
Ούτε και φέτος μονολογώ
Ούτε δυο ούτε ένας ληστής
Θα αγγίξουν δειλά το κορμί μου.
Οι καμπάνες χτυπάν δυνατά
Μες στα αίματα
Η Ανάσταση φτάνει.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)

[wings]

Νίκος Μυλόπουλος, Δε χωράνε μαζί
 
Ανοίγω τον προβολέα του χρόνου
Ακούγονται τα κύματα
Στις θάλασσες της ζωής
Γέμισαν φέρετρα κι οι έρωτες
Αφού σε μια στιγμή
Δε χωράνε μαζί
Ποτέ δύο άνθρωποι.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)

[wings]

Νίκος Μυλόπουλος, Παράκτιος πια ο έρωτας
 
Ρίχνω για στερνή φορά δίχτυα
Στων ματιών σου τις θάλασσες.
Κλείνω προσεκτικά τα διάφανα βλέφαρα.
Κοχύλια με κάτασπρα φτερά
Χορταριασμένα ρολόγια της ελπίδας
Λόγια αλμυρά, πνιγμένα στο βυθό
Κύματα άδηλα που σέρνουν τ’ άρωμά σου.
Ξεφυλλίζοντας τώρα τις τελευταίες οργιές
Του κορμιού σου που τρέμει
Τραβάμε μαζί δυο σταυρούς σκουριασμένους
Που κάποτε ήταν άγκυρες.

Παράκτιος πια ο έρωτας
Κι ο ανεμοδείκτης συνέχεια
Στραμμένος πάνω σου.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)

[wings]

Νίκος Μυλόπουλος, Δραπέτης
 
Τα μάτια σου είναι γλυκά σαν τ’ απόβραδο
Κι η ζωή μου καρτερεί να σημάνουν μεσάνυχτα
Για να τα χρωματίσει και να χρωματιστεί.
Την αυγή ανάβουν πράσινα φωτάκια στο δέντρο σου
Και εγώ κολυμπώ στα διάφανα νερά σου αργά
Για να φτάσω ευτυχισμένος απέναντι.

Πόσο μαράζωσε ο χάρος αυτό το φθινόπωρο.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)

[wings]

Νίκος Μυλόπουλος, Σαν τους υπαίθριους μουσικούς
 
Θαυμάζαμε αυτούς που παίρνανε τα φτυάρια
Για να βρούνε το φως
Αυτούς που καλλιεργούσανε φτερά
Για να πετάξουν
Αυτούς που κράταγαν στη μύτη τους
Τ’ άρωμα που μύρισαν κάπου αλλού.
Ύστερα μαζευόμασταν κάτω απ’ τη σκάλα
Για να μη μας δει ο φονιάς του εαυτού μας.

Μαγεμένοι από μελωδίες ανύπαρκτες
Σαν τους υπαίθριους μουσικούς
Δε παίζαμε πια
Παρά κοιτάγαμε βουβοί
Τον ήλιο να χάνεται στα βάθη του χρόνου.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)

[wings]

Νίκος Μυλόπουλος, Ιδιωτικό ταξίδι
 
Νέος ακόμα μπάρκαρα σε πλοίο της γραμμής
Χαιρόμουνα που θα ’παιρνα του ναυτικού το χρίσμα.
Κυλούσε ο καιρός
Κρεμασμένος στων γλάρων τις φτερούγες.
Ο κόσμος μούχλιαζε, το πλοίο άντεχε
Η πλήξη άρχισε να με χαϊδεύει.
Ταξίδια ήρεμα, ακτή-ακτή
Ταξίδια άχρωμα και πάνε-έλα.

Μια νύχτα που οι ναύτες βίαζαν τη ζωή
Κι οι φαροφύλακες τους δολοφόνους τους
Έπεσα στα νερά γυμνός.
Χαμογελούσα με τ’ αλατιού το τσούξιμο
Έφτασα σε κόλπο που δεν είχα ξαναδεί
Μαγεμένος ακούμπησα να ξαποστάσω.
Όνειρο ζωής βραχύβιο μα η μοναξιά εφιάλτης.

Σαν τραβήχτηκαν τα νερά κι απλώθηκε η σκέψη
Βάλθηκα να φτιάξω ένα δικό μου σκαρί.
Μάζευα ξύλα και τα γυάλιζα μαζί με τις αναμνήσεις.
Κάρφωνα στ’ άλμπουρα τ' άσπρα πανιά
Περίμενα να φυσήξει
Να σκίσει η πλώρη μου το γαλάζιο σκοτάδι

Κυλούσε ο καιρός
Κρεμασμένος στων γλάρων τις φτερούγες.
Αντάλλαξα όλα τα μυστικά μου με τους άλλους
Ήμουνα έτοιμος, γεμάτος ρουφήγματα απ’ το χρόνο.
Μα τι κρίμα! Το ταξίδι μου δεν έγινε ποτέ.
Η ταλαίπωρη η θάλασσα είχε πια μαραζώσει.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)

[wings]

Νίκος Μυλόπουλος, Η ζωγραφιά
 
Ένα άσπρο τετράδιο η ζωή
Κι εμείς προσπαθούμε
Όπως στο παιδικό παιχνίδι
Να ενώσουμε τις τελείες μας.
Γυρνάμε με υπομονή
Τα ογδόντα φύλλα του
Κρατάμε μαζί το μολύβι
Να φτιάξουμε το σχήμα μας.
Λίγες μαύρες γραμμές
Η προσπάθειά μας όλη
Μα η γυμνή φαντασία μας
Χρωματίζει τις μέρες.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)

[wings]

Νίκος Μυλόπουλος, Απόγνωση
 
Κατάσπαρτη κι απόψε η μελαγχολία
Ξαπλώνεται αθόρυβα μπροστά μου.
Ανοίγω τυχαία ένα παράθυρο
Για να δροσιστούν οι σκέψεις.

Ράθυμα γυρνάν οι ώρες
Μάταιη η αναζήτηση.
Και σφραγίζω απαρηγόρητος
Την κλειδαριά του έξω κόσμου.

Όμως εσύ στέκεις πλάι μου
Πλέκοντας ήδη τα σημάδια της έλλειψης.
Λιώνεις τους καημούς της απόγνωσης
Να κολλήσουν οριστικά
Οι κυβόλιθοι του χρόνου
Που απέμεινε.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)