Γιάννης Γ. Μασμανίδης: [Κολλημένο το πρόσωπο...]
Κολλημένο το πρόσωπο, το παγωμένο
πρόσωπό του στην πόρτα
και αφουγκράζεται.
Το στόμα της μισάνοιχτο.
Διαγράφει τα ίχνη της.
Τα μάτια της ερημώνουν.
Ήταν εκεί
συμπληρώνοντας το κενό.
Διασκόρπιζε τα κομμάτια του
μέσα σε φθινοπωρινή ομίχλη.
Από τη συλλογή Φως εν τέλει (1997)