Translation - Μετάφραση
Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Poetry => Favourite Music and Lyrics => Poetry of Thessaloniki => Topic started by: wings on 03 Oct, 2009, 15:58:17
-
Ρωξάνη Παυλέα (1951-1990)
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1951. Ήταν κόρη του ποιητή Σαράντου Παυλέα (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=8466.0). Τελείωσε τη φαρμακευτική σχολή του ΑΠΘ. Έγραψε ποιήματα και ένα θεατρικό έργο («Το κέντρο τού ήλιου») που παραμένει αδημοσίευτο. Πέθανε στη Θεσσαλονίκη το 1990.
Ποιητικές συλλογές:
«Άνθη της λήθης», Θεσσαλονίκη, 1978
«Γλυπτή σκιά», Θεσσαλονίκη, 1981
«Καρφωμένα ελάφια», Θεσσαλονίκη, 1983
«Πληγωμένη Ροδιά», Θεσσαλονίκη, 1984
«Γεωμετρικά πουλιά», Θεσσαλονίκη, 1985
«Χλωμή ομίχλη», Θεσσαλονίκη, 1987
«Κερένια χαρά», Θεσσαλονίκη, 1988
«Η άλλη όψη», Θεσσαλονίκη, 1990
«Παραλειπόμενα από την άλλη όψη», Θεσσαλονίκη, 1990
Ανθολογημένα ποιήματα:
- Γραμμένη γραμμή / Πληγωμένη ροδιά (1984) (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=48640.msg646354#msg646354)
- Δήλωση / Πληγωμένη ροδιά (1984) (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=48640.msg646363#msg646363)
- Διαπίστωση / Πληγωμένη ροδιά (1984) (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=48640.msg646290#msg646290)
- Εγώ... κάποτε... / Πληγωμένη ροδιά (1984) (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=48640.msg646280#msg646280)
- Εγώ κλείνω τα μάτια / Πληγωμένη ροδιά (1984) (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=48640.msg558845#msg558845)
- Είμαστε / Πληγωμένη ροδιά (1984) (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=48640.msg646276#msg646276)
- Ελπίζω / Πληγωμένη ροδιά (1984) (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=48640.msg646365#msg646365)
- Ένα θέμα / Πληγωμένη ροδιά (1984) (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=48640.msg646366#msg646366)
- Επιθυμίες / Πληγωμένη ροδιά (1984) (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=48640.msg646361#msg646361)
- Η ζωή μας / Πληγωμένη ροδιά (1984) (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=48640.msg646352#msg646352)
- Η χαρά που κυνηγώ / Πληγωμένη ροδιά (1984) (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=48640.msg646287#msg646287)
- Θα ’θελα να ήμουν / Πληγωμένη ροδιά (1984) (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=48640.msg646357#msg646357)
- Θα έλεγα / Πληγωμένη ροδιά (1984) (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=48640.msg646355#msg646355)
- Θέληση / Πληγωμένη ροδιά (1984) (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=48640.msg646294#msg646294)
- Ίσως ήταν / Πληγωμένη ροδιά (1984) (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=48640.msg646358#msg646358)
- Κατάρτιση / Πληγωμένη ροδιά (1984) (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=48640.msg646359#msg646359)
- Ορίζοντας / Πληγωμένη ροδιά (1984) (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=48640.msg646275#msg646275)
- Παράκληση / Πληγωμένη ροδιά (1984) (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=48640.msg646281#msg646281)
- Παράξενη αλήθεια / Πληγωμένη ροδιά (1984) (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=48640.msg646283#msg646283)
- Παρατήρηση / Πληγωμένη ροδιά (1984) (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=48640.msg646360#msg646360)
- Περίγραμμα / Πληγωμένη ροδιά (1984) (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=48640.msg228387#msg228387)
- Πού ανήκω; / Πληγωμένη ροδιά (1984) (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=48640.msg646291#msg646291)
- Ροδιά πληγωμένη / Πληγωμένη ροδιά (1984) (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=48640.msg289419#msg289419)
- Σκοποί / Πληγωμένη ροδιά (1984) (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=48640.msg646351#msg646351)
- Σκόρπια κι άλλα / Πληγωμένη ροδιά (1984) (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=48640.msg646362#msg646362)
- Τομή / Πληγωμένη ροδιά (1984) (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=48640.msg646288#msg646288)
- Υποθέσεις / Πληγωμένη ροδιά (1984) (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=48640.msg646277#msg646277)
- Φαντασία / Πληγωμένη ροδιά (1984) (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=48640.msg646274#msg646274)
- Χάραξε τον κόσμο / Πληγωμένη ροδιά (1984) (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=48640.msg646364#msg646364)
- Χωρίς καταφύγια / Πληγωμένη ροδιά (1984) (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=48640.msg646356#msg646356)
- Ωδή στην Κύπρο / Πληγωμένη ροδιά (1984) (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=48640.msg646353#msg646353)
- Έλκοντας / Γεωμετρικά πουλιά (1985) (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=48640.msg636234#msg636234)
- Ερήμωση / Γεωμετρικά πουλιά (1985) (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=48640.msg209385#msg209385)
- Μεταμφιέσεις / Γεωμετρικά πουλιά (1985) (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=48640.msg610489#msg610489)
- Μοναξιά / Γεωμετρικά πουλιά (1985) (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=48640.msg248741#msg248741)
[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=9084.0) ]
-
https://www.youtube.com/watch?v=_elZ1C569MQ
Δημήτρης Αποστολάκης, Ο ακροβάτης
(τραγούδι: Χαΐνηδες / δίσκος: Με κόντρα τον καιρό (1994))
Ρωξάνη Παυλέα, Ερήμωση
Μια μέρα η θάλασσα ονειρευόταν.
Ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα μιλούσε με το άρωμά του.
Θυμάστε κάποτε η ζωή ήταν πιο εύκολη.
Θυμάσαι κάποτε μια ελπίδα άνοιγε δρόμους.
Τα μήλα τα κόκκινα στα δέντρα σάπισαν,
ερήμωσε ο άνεμος τη σοδειά.
Οι αποθήκες είναι άδειες,
ο χειμώνας πλησιάζει,
όλα τα σημάδια δείχνουν θύελλα.
Σκύβουμε το κεφάλι
στη γη και περπατάμε σαν ακροβάτες με τα χέρια.
Το ρόδο μαράθηκε πρόωρα.
Το δέχθηκε.
Από τη συλλογή Γεωμετρικά πουλιά (1985)
-
https://www.youtube.com/watch?v=FJcwi7ZErPM
Σταύρος Ξαρχάκος & Νίκος Γκάτσος, Η νύχτα (https://thepoetsiloved.wordpress.com/2010/05/31/kostas-papadopoulos-stavros-xarhakos-i-nyhta%CE%B7-%CE%BD%CF%8D%CF%87%CF%84%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%BE%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%AC%CE%BA%CE%BF%CF%82-%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%BF/)
(τραγούδι: Βίκη Μοσχολιού / δίσκος: Ένα μεσημέρι (1966)
Ρωξάνη Παυλέα, Περίγραμμα
Η νύχτα ήταν στολισμένη
τα αστέρια δονούσε μια χαρά.
Η νύχτα μόνη σαν και μένα
πλησίαζε στο τέλος της.
Το σύννεφο έκλαιγε χθες.
Θλίψη κεντημένη στα όνειρά μου.
Μια λύπη όλη μου η ζωή.
Σα βροχή που δεν έπεσε στη γη
σαν ήλιος που ξέχασε ν’ ανατείλει.
Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)
-
https://www.youtube.com/watch?v=2oMfWfmQkZQ
Φίλιππος Πλιάτσικας & Όλγα Βλαχοπούλου, Μοναξιά μου όλα
(τραγούδι: Πυξ Λαξ / δίσκος: Στίλβη (1998))
Ρωξάνη Παυλέα, Μοναξιά
Πόσο εύκολη αδυναμία
σου δίνει η μοναξιά.
Ένα μοναχικό ψαροπούλι
σε μια τρικυμία,
ένα καράβι στοιχειό
τρελαίνει το κύμα.
Ναι, καταντήσαμε έτσι μόνοι
σ’ αυτή τη ζωή.
Σα φαντάσματα βλέπουμε
τους ανθρώπους.
Τους απλώνουμε το χέρι
και δεν τους ακουμπούμε.
Πώς καταντήσαμε έτσι μόνοι.
Σα σύννεφα που δεν μπορούν
ούτε να κλάψουν.
Σαν αντίκες παλαιοπωλείου
που κανείς δεν τις κοιτά.
Μόνοι μ’ έναν Άγνωστο Θεό.
Από τη συλλογή Γεωμετρικά πουλιά (1985)
-
https://www.youtube.com/watch?v=o0ZePTIIs5Y
Μίκης Θεοδωράκης & Πάνος Κοκκινόπουλος, Ροδιά τετράκλωνη
(μπουζούκι: Μανώλης Χιώτης, τραγούδι: Μαίρη Λίντα / δίσκος: Αρχιπέλαγος (1959))
Ρωξάνη Παυλέα, Ροδιά πληγωμένη
Το τέλος το βλέπω
και δε μπορώ να το αλλάξω.
Φύγε, όλα φεύγουν.
Πέταξε, κέρδισε, χάσε.
Εγώ έχασα τα ίχνη
και σταμάτησα.
Ξέρεις πού κοιμάται
τα βράδια αυτή η πεταλούδα;
Είναι νοικάρισσά μου, κοιμάται
στον κήπο μου.
Το φίδι κι εγώ θα πεθάνουμε.
Έχουμε κοινό σημείο.
Γι’ αυτό δε του κρατώ κακία.
Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)
-
https://www.youtube.com/watch?v=n8SSnyl-xhA
Νίκος Παπάζογλου & Λάζαρος Ανδρέρου, Ο μοναχός ο άνθρωπος
(τραγούδι: Νίκος Παπάζογλου / δίσκος: Μέσω νεφών (1986))
Ρωξάνη Παυλέα, Εγώ κλείνω τα μάτια
Ξέρεις γεννήθηκα μόνη.
Μάταια προσπάθησαν να με πλησιάσουν.
Μόνη σ’ ένα γεφύρι χωρίς ποταμό.
Μόνη σ’ ένα χορό χωρίς μουσική.
Γελά ο γελωτοποιός για τη δουλειά του.
Κόβει ο ξυλοκόπος το γλυκό πράσινο δενδρί.
Φύγετε φωνάζει μέσα μου μια φωνή.
Είμαι μόνη γιατί το θέλω.
Θέλω τη μοναξιά για να σας αγαπώ.
Αν σας γνωρίσω σίγουρα θα λυπηθώ.
Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)
-
https://www.youtube.com/watch?v=tTzPLzgi4R8
Βασίλης Τσιτσάνης & Κώστας Βίρβος, Το καράβι (http://thepoetsiloved.wordpress.com/2011/06/03/kostas-papadopoulos-to-karavi-vassilis-tsitsanis-kostas-virvos-laoura-%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B2%CE%B9-%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%82-%CF%84%CF%83%CE%B9%CF%84%CF%83%CE%AC/)
(τραγούδι: Λάουρα & Βασίλης Τσιτσάνης / δίσκος 45 στροφών (1957))
Ρωξάνη Παυλέα, Μεταμφιέσεις
Ξεπέρασε το αδύνατο
σήμερα η ζωή.
Ντύθηκε σαν υπνοβάτης
και περπάτησε αντάμα ύπνος και ζωή
σε χωράφι στρωμένο ακακίες.
Ντύθηκε σαν καράβι σήμερα η ζωή
και ανοίχτηκε στα πέλαγα.
Ντύθηκα κι εγώ σαν άνθρωπος
και κοίταξα με λύπη το σύμπαν.
Από τη συλλογή Γεωμετρικά πουλιά (1985)
-
https://www.youtube.com/watch?v=nQ_YjMVScHk
Λουκιανός Κηλαηδόνης & Κωστούλα Μητροπούλου, Σπίτι του καλοκαιριού (http://thepoetsiloved.wordpress.com/2010/08/01/kostas-papadopoulos-spiti-tou-kalokairiou-loukianos-kilaidonis-kostoula-mitropoulou-vicky-moscholiou-%CE%BA%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B4%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB/)
(τραγούδι: Βίκη Μοσχολιού / δίσκος: Η πόλη μας (1970))
Ρωξάνη Παυλέα, Έλκοντας
Κλαίω για τα χαμένα χαμόγελα.
Μια ζωή γεμάτη λύπη
μια ζωή χωρίς ήλιο και γαλήνη.
Τον πελαργό και αυτόν ζηλεύω
που μελετά απ’ την κορυφή της φωλιάς του
τους καπνούς των εργοστασίων,
τους εργάτες και τους αστούς
και δε συμπεραίνει τίποτα.
Θέλω πεύκα με σκίουρους
όχι ένα πολλούς
να καταλάβω
την ωριμότητα της ζωής.
Κι όταν είμαι μακριά από δω
όταν σαν καπνός θα φύγω
θα με θυμούνται οι μικροί
σκίουροι σαν τη Χιονάτη.
Μόνο στα παραμύθια ζούμε.
Από τη συλλογή Γεωμετρικά πουλιά (1985)
-
Ρωξάνη Παυλέα, Φαντασία
Ο γλάρος έβρεχε τα φτερά του
στη θάλασσα.
Στις χώρες της ζέστης θέλω να ζω.
Θέλω να είμαι ξένοιαστη, δυνατή.
Ποτάμια μεγάλα, βουβά βλέπω στη φαντασία μου,
και δίπλα βουβάλια και γελάδια
και πρωτόγονοι βοσκοί, χωρίς πολιτισμό.
Βουνά μαχαιρώνουν τον ουρανό
απάτητα
και εγώ τραγουδάω τη δύναμή τους.
Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)
-
Ρωξάνη Παυλέα, Ορίζοντας
Οι σημαίες στόλιζαν τις εορτές.
Και τα άσπρα λουλούδια
λικνίζονταν στον άνεμο.
Περνάμε ωραία, έλεγαν όλοι.
Έχουμε παρελάσεις, θεάματα και τροφή.
Περνάμε ωραία. Πιο ωραία δε γίνεται.
Μακριά όμως τελειώνουν όλα.
Φωσφορίζει το τέλος.
Το άγνωστο τέλος.
Κι όταν αγγίξει το τέλος
μη φοβηθείς.
Είσαι ένα καραβάκι που
χάνεται στον ορίζοντα.
Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)
-
Ρωξάνη Παυλέα, Είμαστε
Σε μιαν έρημη ακτή κατοικώ.
Τα πλοία τα βλέπω με τα κιάλια.
Τίποτα δεν πλησιάζει.
Αγωνία έχει η ματιά μου στυλωμένη στον ορίζοντα.
Μισώ την ακτή μου την έρημη.
Κι όταν πλησιάσει το πλοίο θα το δω.
Δε θα φοβηθώ τον κόσμο
αν βρεθώ κάποτε ανάμεσά του.
Χορεύω θα λέω, είμαστε
σ' ένα καρναβάλι χορού και χορεύουμε.
Είμαστε πίνακες σε μια έκθεση.
Δημιουργήματα με αρκετή φαντασία.
Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)
-
Ρωξάνη Παυλέα, Υποθέσεις
Ψηλά σαν πτηνά του γαλανού ουρανού
μια ελπίδα διαφαίνεται.
Έπνιξα με τα ίδια μου τα χέρια
τη ζωή μου.
Θαρρείς κι είχα πολλές ζωές.
Την έθαψα σε άγνωστους τάφους.
Τώρα μόνη βλέπω την εικόνα μου στο νερό.
Παρακαλώ απλά και όμορφα
το τέλος που σα βέλος έρχεται
να ’ναι πιο ενδιαφέρον απ’ τη ζωή.
Ένας νάρκισσος έχασε μια μέρα τα πέταλά του.
Τι κακός που είναι καμιά φορά ο άνεμος.
Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)
-
Ρωξάνη Παυλέα: Εγώ... κάποτε...
Σχεδιάζω ένα κάμπο.
Τα δένδρα στην άκρη θέτω.
Μια ομάδα ανεμώνες κάπου.
Σχεδιάζω ένα ποίημα
και βάζω ένα πόνο
κι έναν οίκτο στη ζωή.
Μια τρίαινα μου φαίνεται
πως κουβαλώ όλη μέρα.
Κι είναι ασήκωτη.
Διατάζω μ’ αυτή τα πελάγη
να δώσουν κύματα αφρώδη σαν της Οδύσσειας.
Μα πούλησα την τρίαινά μου
ήταν βαριά.
Και αγαπώ τα καταστροφικά
θεόρατα κύματα.
Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)
-
Ρωξάνη Παυλέα, Παράκληση
Ανοιχτή θάλασσα χωρίς τελειωμό
κι εγώ στην αμμουδιά
τα φύκια παίζω συχνά.
Είμαστε τόσο αδύναμοι
που καλύτερα να μην το ξέραμε.
Ζηλεύω μια φώκια γιατί αγαπά
τον ήλιο και τη θάλασσα τίποτ’ άλλο.
Και θέ’ ν’ ανεβώ μια μέρα το κάστρο
το πιο ψηλό
και θα κρατώ ένα μαντίλι, να μη βρέχομαι.
Κι από κει θα δω το πρόσωπο
της αστραπής
μια μέρα με μιαν ευαίσθητη βροχή.
Αγάπα με, ζωή, γιατί εγώ δε σ’ αγαπώ.
Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)
-
Ρωξάνη Παυλέα, Παράξενη αλήθεια
Κοίτα πόσο υπομονή έχει η γη
και περιμένει τη βροχή.
Αγάπησα μια ροδιά
κι ένα ουράνιο τόξο.
Κλείδωσα μέσα μου ένα μυστικό.
Είμαι φίλη με τον άνθρωπο
που πρώτος χάραξε ένα κύκλο.
Και ενώ το μυαλό μου
ανεξήγητα σκέφτεται
κι ενώ μια καταιγίδα
χορεύει κάπου
νιώθω μόνη
σ’ ένα γεμάτο κόσμο.
Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)
-
Ρωξάνη Παυλέα, Η χαρά που κυνηγώ
Γυαλίζει απ’ τη βροχή η πέτρα∙
η σκεφτική μέρα τρέχει και θα προσπεράσει.
Κάποτε τα πλοία της καταιγίδας
θα αγναντέψουν το λιμάνι.
Θα σκορπίσω το λιβάνι
να εξευμενίσω το άγνωστο.
Όταν επιστρέφει ο Δον Κιχώτης
στην πόλη μου
μετράει τα λάφυρά του.
Έτσι κι εγώ μετράω τα δικά μου.
Κάθε φορά και πιο κουρασμένη.
Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)
-
Ρωξάνη Παυλέα, Τομή
Τα χιόνια και οι βροχές είναι
σαν κραυγές του χειμώνα.
Κι είναι τόσο λυπηρό
να έχει ο άνθρωπος ένδεια.
Το Μάρτη θα βρούμε μια βαρκούλα.
Ναι σε μια λίμνη με μια βαρκούλα
θα νιώσουμε ελεύθεροι.
Γελούσε πολύ εκείνο το κορίτσι στη φωτογραφία.
Ήταν στιγμή που ο θάνατος πεθαίνει.
Σαν γελάμε ευτυχισμένα.
Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)
-
Ρωξάνη Παυλέα, Διαπίστωση
Οι λόφοι πήραν φωτιά
μια δύση λαμπρή σαν πυρκαγιά.
Σαν ηφαίστειο ειρηνικό με φλόγες
κοιμήθηκε ο ήλιος κι ήρθε το σκοτάδι.
Μα τώρα είναι συννεφιά.
Η ζωή παίζει με το θάνατο.
Κρύβεται μέσα μας και την αγαπάμε.
Μα ο θάνατος πάντοτε τη βρίσκει.
Αργά ή γρήγορα.
Μα τώρα είναι συννεφιά
και μελαγχολία σα να βλέπεις
κοπάδια αποδημητικά πουλιά
να σ’ αποχαιρετούν.
Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)
-
Ρωξάνη Παυλέα, Πού ανήκω;
Πόση μοναξιά έχουν αυτοί οι δρόμοι.
Σαν ψεύτικα μου φαίνονται
τα γκρίζα σπίτια.
Άγνωστα κι ας έζησα εδώ.
Απλησίαστα κι ας τα έχω αγγίξει.
Με τις σημαίες τις Κυριακές.
Μου φαίνεται πως ανήκω στο δάσος.
Εκεί να παίζω με τα ζουζούνια
που κρύβονται στα κίτρινα χόρτα.
Και γελά ο ήλιος, χαχανίζει δυνατά.
Και ακούς τη χρυσή φωνή του
και γελάς μαζί του.
Κι όταν μια μέρα πεθάνω
μέσα στα γκρίζα αυτά σπίτια
θα μιλώ μέσα μου μ’ ένα ζουζούνι
στο κατακίτρινο θερισμένο λιβάδι.
Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)
-
Ρωξάνη Παυλέα, Θέληση
Ζω μέσα σ’ ένα κλουβί
κάποτε το ήξερα, τώρα όχι.
Φαντάσματα γύρω μου.
Ζω μέσα σ’ ένα υπόγειο,
που τα σκαλοπάτια του δεν τελειώνουν.
Για να με βρείτε θα κατεβαίνετε
χρόνια υγρά σκαλοπάτια.
Το ένα οδύνη, το άλλο αρρώστια
όλο φοβίες, αδυναμίες, δολοπλοκίες.
Μα αν κάποτε λοιπόν ελευθερωθώ
δεν θα τα βάλω με το Θεό.
Θα παίξω το παιχνίδι του Ιώβ.
Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)
-
Ρωξάνη Παυλέα, Σκοποί
Αγαπώ τα κίτρινα μαραμένα χόρτα∙
αγαπώ τα λουλούδια που είναι στις κορυφές,
μόνα κι απάτητα.
Μέσα μας έχουμε λόγχες.
Μας τρυπούν.
Δεν κατοικώ μόνη μου σ’ αυτόν
τον πλανήτη.
Πολλές φορές όμως νομίζω ότι τον κατοικώ
μόνη μου.
Και σαν ανάβει ο φάρος μες στη θάλασσα
οδηγώ το καράβι μας προς τα εκεί.
Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)
-
Ρωξάνη Παυλέα, Η ζωή μας
Αλυσοδέσανε τη ζωή σ’ ένα υπόγειο.
Παρέα μ’ αράχνες κι ύποπτα όντα.
Και κλαίγαμε όλοι μαζί.
Μ’ αυτή γλίτωσε κι έτρεξε μακριά
τραγούδησε με τ’ αηδόνια
και στολίστηκε με γλάρους του πελάγους.
Κι όλο τη δένουν τη ζωή σε υπόγεια
κι όλο φεύγει και γυρίζει στην ομορφιά.
Κι εμείς μαζί της
είμαστε ευτυχισμένοι και δυστυχισμένοι
γελαστοί και κλαμένοι.
Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)
-
Ρωξάνη Παυλέα, Ωδή στην Κύπρο
Την ελευθερία την πίνουμε
σα νερό αρχαίας κρήνης.
Είναι σαν το αίμα μας
σαν το τραγούδι μας
σαν τη ζωή μας.
Η δυστυχία οργιάζει δίπλα μας.
Μα ο Κυπριακός λαός ξέρει.
Τα λουλούδια της Κύπρου ξέρουν∙
ότι η Κύπρος είναι ελεύθερη
σαν τον καλοκαιρινό της άνεμο
μια μέρα θα γελά ξένοιαστα.
Το ξέρουμε όλοι όσοι ξέρουμε
τι είναι ελευθερία.
Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)
-
Ρωξάνη Παυλέα, Γραμμένη γραμμή
Ξέρεις εκείνο το πλοίο
που τάραζε τη σιωπή των καλοκαιρινών κυμάτων.
Χάθηκε μια νύχτα στον τροπικό.
Ξέρεις η καρδιά μου έπαψε να χτυπά
μια νύχτα στα στήθια μου.
Βρέθηκα στο άγνωστο
μια τρικυμισμένη βραδιά
εγώ και η μοίρα μου.
Σαν κόκκινη παπαρούνα άνθισα
σα μοβ βιολέτα έζησα
στον κήπο της ζωής.
Καλά έκανα ή όχι;
Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)
-
Ρωξάνη Παυλέα, Θα έλεγα
Είδα μια βάρκα έρημη.
Είδα μια χελώνα σκοτωμένη.
Κι είμαι μόνη και φοβισμένη.
Κι απορώ γιατί είμαι τόσο μόνη
όταν τ’ αστέρια έχουν τόση συντροφιά
τις νύχτες το ένα με τ’ άλλο.
Ίσως γιατί είμαι δυνατή και δεν το ξέρω.
Μα σαν πέσει η νύχτα
και κλαίει το νυχτοπούλι
φοβάμαι μήπως όλα είναι παράλογα
σαν σκηνή παράλογου θεάτρου.
Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)
-
Ρωξάνη Παυλέα, Χωρίς καταφύγια
Κοιτάζω τριγύρω μου
σαν περίεργη και βλέπω τα ίδια.
Χρωματιστά σπίτια,
παράξενα σχήματα,
κομματιασμένα και πεταμένα
σαν τ’ αποφάγια της ύαινας,
τα σχέδια τα νεανικά.
Όνειρα εσείς φευγαλέα αγαπημένα
όνειρα παιδικά παλιά
καλύτερα χωρίς εσάς.
Κάποτε σταματούν τα όνειρα.
Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)
-
Ρωξάνη Παυλέα, Θα ’θελα να ήμουν
Θα ’θελα να ’μουν μια μικρή πράσινη
σαύρα δίπλα σ’ ένα γελαστό ποτάμι.
Να μουσκεύω την ουρά μου στα
τρεχούμενα βιαστικά νερά του
και να ακούω το τραγούδι του
να με νανουρίζει τις σκιερές νύχτες.
Θα ’θελα να ’μουν ένας γερο-πελαργός
σοφός σαν αρχαίος ποιητής
που είδε σύννεφο την κίτρινη άμμο
των ερήμων να τον κυνηγά.
Είμαι ένας άνθρωπος
που δεν πετά ούτε ξέρει τα μυστικά
των ποταμών.
Μα σαν αντικρίσω μια καταπράσινη
σαύρα ή έναν γέρο πελεκάνο
ξέρω καλά πως δεν απέχουμε πολύ.
Είμαστε δέσμιοι της ίδιας γης.
Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)
-
Ρωξάνη Παυλέα, Ίσως ήταν
Χθες ήταν γιορτή
καλοκαιρινή.
Χθες ήταν καλοκαίρι.
Αγόρασα μια λέξη.
Τη διάβασα στο βιβλίο.
Σκέφθηκα το θάνατο μιας κουκουβάγιας.
Φόρεσα το ένδυμά μου.
Η απελπισία φέρνει παγωνιά.
Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)
-
Ρωξάνη Παυλέα, Κατάρτιση
Αγαπώ ένα συνηθισμένο φύλλο σ’ ένα δένδρο
σα να είναι άνθος.
Έπαιξε χθες μουσική μια κιθάρα
για αγάπες παλιές.
Καρφώνω ένα καρφί στην καρδιά μου
να δω αν είναι δυνατή.
Μπολιάζω το χέρι μου
με καλύτερη ποιότητα ανθρώπου.
Στέκομαι προσοχή μπροστά
σε κάθε άγαλμα.
Με βλέπει καλύτερα
από τους ανθρώπους.
Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)
-
Ρωξάνη Παυλέα, Παρατήρηση
Ένα λουλούδι ήθελε να πετάξει.
Μια σημαία έλαμπε από περηφάνια.
Αργά που κυλάει η ζωή.
Σα ρυάκι που το ξέχασε η βροχή.
Ένας καπετάνιος αγαπούσε το πλοίο του
όπως η μέλισσα την τριανταφυλλιά μου.
Καλαμιές της λίμνης
ήρεμες κι ακίνητες.
Κατακίτρινες σαν λόγχες.
Κάποτε σας είδα στη λίμνη σας
μα εσείς δε με προσέξατε.
Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)
-
Ρωξάνη Παυλέα, Επιθυμίες
Κάποιο τοπίο νοσταλγώ.
Ένα χαμένο καλοκαίρι.
Μια νιότη μακρινή
που η ζωή απλωνόταν κάμπος ελεύθερος
κι εγώ άγριο αδάμαστο άσπρο άτι.
Με δάμασες όμως ζωή
κι έμαθα μαστίγιο τι θα πει.
Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)
-
Ρωξάνη Παυλέα, Σκόρπια κι άλλα
Βασιλεύει κάπου μια χαρά.
Ένα τρόλεϊ μεταφέρει κόσμο.
Μοναξιά, ζύγισε μέσα μου τον ύπνο.
Θα μείνω τελευταία στη σειρά.
Δε θα ξαναδώ κανένα γνωστό.
Θα φορέσω μιαν ασπίδα,
και καθώς θα βλέπω διαφημίσεις στην τηλεόραση
θα γελώ όπως
ο δρυοκολάπτης τρυπά το ζωντανό ξύλο.
Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)
-
Ρωξάνη Παυλέα, Δήλωση
Πράσινη πεδιάδα δική μου
μ’ άσπρα διαβατάρικα, ταξιδιάρικα πουλιά
στη σκέψη σε χαράζω.
Στέλνει κακός κυνηγός βέλη εναντίον
των ονείρων μου.
Μα εγώ με ασπίδα φωνάζω, με σιδερένια κραυγή
και πέρα από τα κτίσματα και τις αιτίες
θα στήσω βωμό στη νίκη την κάτασπρη.
Μη φωνάζετε άδικα δε σας ακούω∙
οι ήχοι είναι για μένα σχετικοί.
Σαν της παπαρούνας τα κατακόκκινα πέταλα
που παίρνει και σκορπά ο αέρας
εγώ δε θ’ αφήσω να με παρασύρετε
γιατί εγώ δε φοβάμαι.
Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)
-
Ρωξάνη Παυλέα, Χάραξε τον κόσμο
Τα λάφυρα σκόρπια∙
τα παιδιά απορημένα.
Χάραξε τον κόσμο σήμερα
να φτάσει ψηλά στα μάτια.
Χορευτική μουσική σε λιβάδια,
πεταλούδες ανοιξιάτικες∙
αγάπησε τη ζωή,
σκάλισε την υπομονή
τραγούδια ν’ ακουστούν
και στα υπεργήινα δωμάτια.
Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)
-
Ρωξάνη Παυλέα, Ελπίζω
Τα πλοία κάηκαν
τα χωριά ερήμωσαν
ο καημός μου κλαίει
στα σκοτεινά της νύχτας.
Ζήτησα βοήθεια,
δε βρήκα απάντηση.
Θα ξαναζητήσω, γιατί ελπίζω.
Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)
-
Ρωξάνη Παυλέα, Ένα θέμα
Το ροζ έγινε τριαντάφυλλο.
Το πλοίο ονειρεύτηκε ένα καινούριο ωκεανό.
Κατάρτισα μια πανοπλία.
Να πολεμήσω ετοιμάστηκα.
Δυο δάκρυα έχυσα
και η αδικία χόρευε
πιασμένη με τον πολιτισμό χέρι χέρι.
Δορυφόρε που εμείς
σε βάλαμε να μας βλέπεις
άλλαξε τροχιά.
Φύγε στο χάος και πες σε όλους
οι άνθρωποι είναι μόνοι
πολύ μόνοι.
Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)