Ντέμης Κωνσταντινίδης

[wings]

Ντέμης Κωνσταντινίδης, Προγραμματικό

Ωραία ν’ ακούγονται όλα.
Ωραία και, προπαντός, ανώδυνα.
Να κρατούν μια εντύπωση
Τρυφερής και υποσχόμενες νεότητας!
Μια φιλάρεσκη αίσθηση
Ότι το μέλλον μάς ανήκει.
Κι ας είναι άτοπο
Κι ας είναι ψέμα
Έστω... ζωτικόν!

Από τη συλλογή Κι όμως, γελούν καλύτερα οι τζίτζικες (2013)

[wings]

Ντέμης Κωνσταντινίδης, Κλίσεις

Άλλοι σπέρνουν αχτίδες
Άλλοι σελώνουν ακρίδες
Άλλοι θυμώνουν ελπίδες...
Εγώ μουτζουρώνω σελίδες.

Άλλοι θερίζουν λιακάδες
Άλλοι σέρνουν χαλκάδες
Άλλοι φέρνουν παράδες...
Κι εγώ γεμίζω αράδες.

Από τη συλλογή Κι όμως, γελούν καλύτερα οι τζίτζικες (2013)

[wings]

Ντέμης Κωνσταντινίδης, Βιομηχανία

Μόνοι ξημερωθήκαμε
Μακριά απ’ την αλήθεια.

Τις σάρκες μας τρων ύαινες
Και φαλακρά πουλιά...

Στην ξενιτιά, από παιδιά
Ζούμε, χωρίς βοήθεια!

Ψοφίμια μάς κατάντησαν
Η κάπνα και η σκουριά.

Από τη συλλογή Κι όμως, γελούν καλύτερα οι τζίτζικες (2013)

[wings]

Ντέμης Κωνσταντινίδης, Κριτική

Μόνοι και μονόχνοτοι
Πάντοτε αδιόρθωτοι
Σχολική παράσταση
Με άλλοθι επανάσταση!
Λεν, μα δεν το κάνουν
Κι όλο αναβάλλουν
Γι’ αύριο απροσδιόριστο
Άνεργο, αδιόριστο!
Κι έξω απ’ το ποτάμι
Ψάχνουν για τσουνάμι
(Χρόνια μου, που χάλασα
Μακριά απ’ τη θάλασσα...)

Από τη συλλογή Κι όμως, γελούν καλύτερα οι τζίτζικες (2013)

[wings]

Ντέμης Κωνσταντινίδης, Αντιστρόφως

Ένα ατελείωτο οδοιπορικό
Το ταξίδι στη μοναξιά
Με χειραποσκευή
Τον ανεπίστρεπτο χρόνο
(Όλα όσα δεν κάνεις
Κάθε σήμερα, που λες
Πως αρχίζει η πρώτη μέρα
Της μπροστά ζωής).

Από τη συλλογή Κι όμως, γελούν καλύτερα οι τζίτζικες (2013)

[wings]

Ντέμης Κωνσταντινίδης, Αίθριο

Σαν σε εσωτερική αυλή
Περίκλειστη
Οι παιδικές μνήμες
Προφυλαγμένες
Απ’ τη βροχή
Το ξέπλυμα του χρόνου...
Περιμένουν τον ήλιο!

Από τη συλλογή Κι όμως, γελούν καλύτερα οι τζίτζικες (2013)

[wings]

Ντέμης Κωνσταντινίδης, Παρέλαση

Κυματίζουν οι φωνές μας μεσίστιες
Έχουν διανύσει την απόσταση του δρόμου
Ντοπαρισμένες είναι αθλήτριες
Κι έχουν παράστημα λαμπαδηδρόμου.

Από τη συλλογή Κι όμως, γελούν καλύτερα οι τζίτζικες (2013)

[wings]

Ντέμης Κωνσταντινίδης, Αργία

Μπες στη γραμμή
Για ένα ψωμί...
Και λίγη φασολάδα.
Με τη λιακάδα
Τράβα κουπί...
Έχει ωραίο αιώνα
Για βαρκάδα!

Από τη συλλογή Κι όμως, γελούν καλύτερα οι τζίτζικες (2013)

[wings]

Ντέμης Κωνσταντινίδης, Μυρωδιά

Σε ένα σπίτι άδειο και κρύο
Ολοένα επιστρέφω...
Ζεστό φαΐ δεν με περιμένει
Είναι απολυμένη η χαρά.

Κλείνω τα μάτια κι ανατρέχω
Σε άλλους χρόνους, όταν παιδιά
Με κέφι, μπρίο – άβρεχο πλοίο
Είχαμε ζήσει τη συντροφιά.

Από τη συλλογή Κι όμως, γελούν καλύτερα οι τζίτζικες (2013)

[wings]

Ντέμης Κωνσταντινίδης, Σταυροδρόμι

Η πολιτεία των ταπεινών
Η κοινωνία των πουλιών
Οι λέξεις των νηπίων.

Η πολιτεία των εκλεκτών
Η κοινωνία των ερπετών
Οι φράσεις των αχρείων.

Αναρωτήσου ποιες θα συλλαβίσεις...
Πριν, όμως, συλλογίσου τι θ’ αφήσεις...

Από τη συλλογή Κι όμως, γελούν καλύτερα οι τζίτζικες (2013)

[wings]

Ντέμης Κωνσταντινίδης: Σ’ αυτόν που κρύβεις μέσα...

Για να μη σε φτάνουν του κράτους
Οι απάνθρωποι νόμοι
Ζούσες στα ψηλά με παρανόμι...
Κι όταν σε ζώναν τάγματα
Εθνοφυλακές και αστυνόμοι
Το τουφέκι σου έβγαζε φωτιές!
Άγνωστε, ηρωικέ, μεγάλε αντάρτη
Άνεργε, βιοπαλαιστή, αγρότη, εργάτη
Σύντροφε, πατέρα, γιε, αδελφέ
(Μάθε, αν θες, από το χθες...)
Πέρασε ξανά τ’ όπλο στην πλάτη!

Από τη συλλογή Κι όμως, γελούν καλύτερα οι τζίτζικες (2013)

[wings]

Ντέμης Κωνσταντινίδης, Γόνοι

Κάτι μικρά ευφυολογήματα!
Αυτά μας μείνανε.
Τ’ άλλα, τα πήρανε...
Το αίμα των παππούδων μας
Στις ξενιτιές και στους αγώνες
Στις εξορίες και στους στρατώνες
Δεν το τιμήσαμε.
Ζήσαμε, κατώτεροι
Απ’ ό,τι λαχταρήσαμε.

Από τη συλλογή Κι όμως, γελούν καλύτερα οι τζίτζικες (2013)

[wings]

Ντέμης Κωνσταντινίδης, Πρωτοπορίες

Οι υμνητές του ακατάληπτου
Φονιάδες του ομοιοκατάληκτου
Εφηύραν το ανεπανάληπτο
Πρόσχημα για τον στίχο τους τον άλυτο.

Από τη συλλογή Κι όμως, γελούν καλύτερα οι τζίτζικες (2013)

[wings]

Ντέμης Κωνσταντινίδης, Εποχή

Η απλότητα των συνειρμών
Η ομορφιά της
Που απ’ τα χείλη των γκρεμών
Πετάει μακριά της
Είναι το επιστέγασμα των χρόνων
Του ανθρώπου, των πραμάτων
Και των πόνων
Των εραστών που σφράγισε
Και πάει...

Από τη συλλογή Κι όμως, γελούν καλύτερα οι τζίτζικες (2013)

[wings]

Ντέμης Κωνσταντινίδης, Όριο φτώχειας

Κατά συνέπεια
Το πιο ακριβό
Το πιο πολύτιμο χαρτί
Που εξασφαλίζει
Το ρευστό
Είναι αυτή
Η αξιοπρέπεια.

Από τη συλλογή Κι όμως, γελούν καλύτερα οι τζίτζικες (2013)