Translation - Μετάφραση

Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Poetry => Favourite Music and Lyrics => Poetry of Thessaloniki => Topic started by: wings on 17 Mar, 2007, 20:01:39

Title: Τόλης Νικηφόρου
Post by: wings on 17 Mar, 2007, 20:01:39
Τόλης Νικηφόρου

(https://thepoetsiloved.files.wordpress.com/2019/03/nikiforou.jpg)

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1938. Τελείωσε το αμερικανικό κολέγιο Ανατόλια, φοίτησε για δύο χρόνια στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ και, τελικά, σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων. Εργάστηκε ως τραπεζικός υπάλληλος, αναλυτής συστημάτων και διαδικασιών και μεταφραστής-διερμηνέας στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα και στο Λονδίνο. Όταν επέστρεψε στην Θεσσαλονίκη, όπου και συνεχίζει να ζει, δούλεψε ως μελετητής-σύμβουλος επιχειρήσεων ως το 1999.

Ο ιστότοπος του ποιητή: Τόλης Νικηφόρου (http://www.nikiforou-poems.gr/)

Ποιητικές συλλογές:
«Οι άταφοι», 1966
«Αναρχικά», 1979
«Ο μεθυσμένος ακροβάτης», 1979
«Το μαγικό χαλί», 1980
«Με τη φωτιά στα μάτια» (συγκεντρωτική έκδοση των τριών προηγουμένων και της ανέκδοτης συλλογής «Ελεύθερος σκοπευτής»), 1982
«Ο πλοηγός του απείρου», 1986
«Ξένες χώρες», εκδ. Νέα Πορεία, 1991
«Το διπλό άλφα της αγάπης», εκδ. Νέα Πορεία, 1994
«Την κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας της ουτοπίας», εκδ. Νέα Πορεία, 1997
«Χώμα στον ουρανό», εκδ. Νέα Πορεία, 1998
«Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο», εκδ. Νέα Πορεία, 1999
«Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται», 2002
«Ο πλοηγός του απείρου, ποιήματα 1966-2002» (συγκεντρωτική έκδοση), εκδ. Νέα Πορεία, 2004
«Μυστικά και θαύματα, ο ανεξερεύνητος λόγος της ουτοπίας», εκδ. Μανδραγόρας, 2007
«Το μυστικό αλφάβητο», εκδ. Μανδραγόρας, 2010
«Μια κιμωλία στον μαυροπίνακα», εκδ. Μανδραγόρας, 2012
«ν’ ακούγεται από μακριά μια φυσαρμόνικα...» (32 ποιήματα για τη Θεσσαλονίκη (1966-2015)), εκδ. Μανδραγόρας, 2013
«Φωτεινά παράθυρα», εκδ. Μανδραγόρας, 2014
«ρίγος αιχμάλωτο στον ήχο της φωνής σου» (63 ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη (1966-2015)), εκδ. Μανδραγόρας, 2015
«φλόγα απ’ τη στάχτη», εκδ. Μανδραγόρας, 2017
«Ίχνη του δέους» (επιλεγμένα ποιήματα 1966-2017), εκδ. Ρώμη, 2018
«κόκκινες πηχτές σταγόνες», εκδ. Μανδραγόρας, 2019
«φαντάσματα», εκδ. Μανδραγόρας, 2020
«ανώνυμοι», εκδ. Μανδραγόρας, 2021
«συστατική επιστολή», εκδ. Μανδραγόρας, 2022
«Κασταλία πηγή (44 ποιήματα για το παιδί και την αθωότητα (1979-2021))», εκδ. Μανδραγόρας, 2022
«χειμωνιάτικος ήλιος (44 ποιήματα για το φως (1979-2022))», εκδ. Μανδραγόρας, 2022
«σαν τον πυράκανθο», εκδ. Μανδραγόρας, 2022
«η καταγωγή των ηφαιστείων», εκδ. Μανδραγόρας, 2023
«μια τρύπια δεκάρα», εκδ. Μανδραγόρας, 2023
«δακτυλικά αποτυπώματα», εκδ. Μανδραγόρας, 2024

Πεζογραφία:
«Αλμπατζάλ ή πώς βούλωσα τα μεγάφωνα» (διηγήματα), 1971
«Εγνατία οδός» (διηγήματα), εκδ. Νέα Πορεία, 1973
«Ονειροπολών εγκλήματα» (διηγήματα), 1976
«Τα μάτια του πάνθηρα» (διηγήματα), εκδ. Νέα Πορεία, 1996
«Νόστος» (διηγήματα), εκδ. Νέα Πορεία, 2000
«Η γοητεία των δευτερολέπτων» (μυθιστόρημα), εκδ. Νέα Πορεία, 2001
«Το κίτρινο περπάτημα στα χόρτα» (μυθιστόρημα), εκδ. Νεφέλη, 2005
«Η εξαίσια ηδονή του βιασμού» (μυθιστόρημα), εκδ. Νεφέλη, 2006
«Ο δρόμος για την Ουρανούπολη» (διηγήματα), εκδ. Νεφέλη, 2008
«Έρημο νησί στην άκρη τού κόσμου» (μυθιστόρημα), εκδ. Νεφέλη, 2009
«Αγνώστου Στρατιώτου» (διηγήματα), εκδ. Μανδραγόρας, 2016
«Από το τίποτα σαν θαύμα ξαφνικά – ιστορίες ποιημάτων», εκδ. Μανδραγόρας, 2018
«Η λέσχη της κόκκινης ή γαλάζιας αλεπούς» (διηγήματα), εκδ. Μανδραγόρας, 2020
 
Παραμύθια:
«Ένα παραμύθι για όλους», 1984
«Νόσιλκα», 1989
«Σοτοσαπόλ ο Χρυσοθήρας», 1996
 
Ανθολογημένα ποιήματα:


Συνεντεύξεις του Τόλη Νικηφόρου:

Στο Translatum έχουν δημοσιευτεί και πεζογραφήματα του Τόλη Νικηφόρου (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=11825.0).


[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=9084.0) ]
Title: Τόλης Νικηφόρου, Το χάραμα δεν έχει μνήμη
Post by: wings on 10 Jul, 2007, 09:35:16
Τόλης Νικηφόρου, το χάραμα δεν έχει μνήμη

το χάραμα δεν έχει τραύματα και ουλές, δεν έχει μνήμη. δεν έλαμψε ποτέ πάνω από δάκρυα και χαμό, δεν φώτισε εκτελέσεις. γι’ αυτό σαν από θαύμα αστράφτει, και πάλι στην αιώνια εφηβεία του. λέει καλημέρα σας παιδιά, αγγίζει εδώ κι εκεί τα δέντρα, πιάνει κουβέντα με το αδέσποτο σκυλί. το χάραμα δεν έχει μνήμη. έχει μονάχα ένα βαθύ γαλάζιο φως και το απλώνει χωρίς δισταγμό πάνω στον κόσμο

Από τη συλλογή Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται (2002)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Άφυτος, 1
Post by: wings on 04 Aug, 2007, 02:48:52
Τόλης Νικηφόρου: Άφυτος, 1

ανάμεσα σε δυο κόκκινες στέγες
το σιωπηλό πράσινο της συκιάς
διαλέγεται με τους κυματισμούς του γαλάζιου
ως τη θαμπή υπόνοια της μακρινής ακτής
ως το βάθος τ’ ουρανού που ψηλαφούν οι υδρατμοί
ως τις αστραφτερές ζωντανές ανταύγειες
που βασιλεύουν κάτω απ’ την επιφάνεια

λευκά πλεούμενα διασχίζουν το αόρατο φως
μαύρες σαΐτες διαγράφουν απροσδιόριστα σχήματα
πάνω από την επίκληση των δέντρων
πάνω από την πελεκημένη πέτρα
τρυφερή όπως το δέρμα και το άγγιγμα

στους λόφους αιωρούνται νότες
από τ’ αρχαία έγχορδα της παραλίας
όπως φόρεμα πολύχρωμο που θροΐζει στο χόρτο
ένα ξένος μαθαίνει να συλλαβίζει τη γαλήνη
ένα παιδί απλώνει τα παιχνίδια του στο χώμα

οι απαντήσεις βρίσκονται όπως πάντα εδώ
και χαμογελούν με καλοσύνη
σε χιλιάδες μάταια ερωτήματα

Από τη συλλογή Την κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας της ουτοπίας (1997)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Άφυτος, 1
Post by: wings on 04 Aug, 2007, 02:57:28
Την Άφυτο την πρωτογνώρισα γύρω στο 1976, την αγάπησα με την πρώτη ματιά και ήμουν εκεί για διακοπές πέρσι και πρόπερσι. Μιλάμε για έναν από τους ιστορικότερους και γραφικότερους παραδοσιακούς οικισμούς στην Ελλάδα.

Λίγα λόγια για όσους δεν ξέρουν την Άφυτο (και δεν ξέρουν τι χάνουν):


Σύντομη ιστορία της Αφύτου

Στο χώρο που απλώνεται η Άφυτος, φαίνεται από τους προϊστορικούς οικισμούς που επισημάνθηκαν στο σημερινό χωριό, υπήρξε συνεχής εγκατάσταση ανθρώπων από το 3000 π.Χ. περίπου. Αυτό σχετίζεται και με ολόκληρη τη Χαλκιδική, που μέχρι τα Αρχαϊκά χρόνια έχουμε διακίνηση διάφορων Θρακικών και Πελασγικών φυλών.

Από τον 8ο αιώνα και μετά έχουμε στην περιοχή εγκατάσταση αποίκων από την Εύβοια. Χαλκιδείς και Ερετριείς δημιούργησαν ένα μεγάλο αριθμό από μικρές αποικίες σ' ολόκληρη την περιοχή της Χαλκιδικής. Αυτή η μετακίνηση των πληθυσμών κράτησε περίπου μέχρι τον 6ο π.Χ. αιώνα. Σ' αυτά τα χρόνια πρέπει να τοποθετήσουμε και την ίδρυση της Αφύτου (Θουκιδίδης 4, 109). Τα αίτια της ίδρυσης της Αρχαίας πόλης πρέπει να αναζητηθούν στη φυσική οχυρότητα του τόπου, παράγοντας πολύ σημαντικός για την ίδρυση μιας αποικίας. Ο απόκρημνος βράχος από την πλευρά της θάλασσας θα την προστάτευε από θαλάσσιες επιθέσεις. Επίσης η μικρή λίμνη που υπήρχε μέχρι το 1963 και βρισκόταν πολύ κοντά στη θάλασσα, θα ήταν ένας μικρός όρμος και ένα μικρό φυσικό λιμάνι κατάλληλο για την προσόρμηση πλοίων.

Την αρχαία πόλη ο Στέφανος ο Βυζάντιος την αναφέρει με τα ονόματα: Αφύτη, Άφυτις, Άφυτος. Η ονομασία Άθυτος που επικράτησε στα νεότερα χρόνια, είναι φαινόμενο γλωσσολογικό (βλ. Αθηνά 45 σελ. 341 - γιοθύρι αντί γιοφύρι - βλ. Παντελίδη φωνητική 39). Κατά τον Στέφανο Βυζάντιο το όνομα το πήρε από «από Αφύτου τινός εγχωρίου».

Πολλοί αρχαίοι συγγραφείς τη θεωρούν σπουδαία για το μαντείο του Άμμωνα Δία και το ναό του Διονύσου.

Το Ιερό του Διονύσου, που συνδέεται χρονικά με την εγκατάσταση των Ευβοέων και την ανάπτυξη της Αφύτιος, αναφέρεται για πρώτη φορά από τον Ξενοφώντα στα «Ελληνικά» του. Το 381 π.Χ. ο βασιλιάς των Λακεδαιμονίων Αγησίπολις πολιορκούσε την Τορώνη. Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας έπαθε σοβαρότατα εγκαύματα και ζήτησε να τον μεταφέρουν στο ιερό του Διονύσου, το οποίο βρισκόταν σε «σκιερά σκηνώματα» και σε περιβάλλον με «λαμπρά και ψυχρά ύδατα». Εδώ, σύμφωνα πάντα με τον Ξενοφώντα, ο Αγησίπολις ύστερα από μία εβδομάδα πέθανε και αφού τον έβαλαν σε πιθάρι γεμάτο μέλι, τον μετέφεραν στην πατρίδα του για την επίσημη ταφή.

Στη διάρκεια των αρχαϊκών και κλασικών χρόνων η Άφυτις ήταν οικονομικά ευημερούσα πόλη, η οποία έκοβε δικό της νόμισμα που έφερε την κεφαλή του προστάτη της Άμμωνος Διός. Η οικονομία της φαίνεται ότι στηριζόταν κυρίως στη γεωργία και την αμπελουργία. Ο Αριστοτέλης αναφέρει τον «γεωργικό νόμο» των Αφυταίων, ο οποίος αποτελεί ένα ιδιαίτερο, μοναδικό και πολύ ενδιαφέρον κεφάλαιο στην ιστορία των αρχαιο­ελληνικών δημοσιονομικών πραγμάτων.

Η ναυτιλία πρέπει να έπαιζε σπουδαίο ρόλο στα οικονομικά της Αφύτιος αν κρίνουμε από το μέγεθος του λιμανιού της, το οποίο βρίσκεται σήμερα καταχωμένο στη θέση του παραλιακού αλσυλλίου με τα πεύκα.

Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, κατά τους Περσικούς πολέμους (5ος π.Χ. αι.) αναγκάστηκε και αυτή να ενισχύσει τον Ξέρξη με στρατό και πλοία, όπως και οι άλλες πόλεις της σημερινής Χαλκιδικής. Μετά τη μάχη όμως των Πλαταιών (479 π.Χ.), αποστάτησε από τους Πέρσες και εντάχθηκε στην Αθηναϊκή Συμμαχία. Ως μέλος της Συμμαχίας πλήρωνε στο ταμείο της Δήλου τρία τάλαντα το χρόνο, ποσό σημαντικό για την εποχή εκείνη.

Από αθηναϊκό «νομισματικό ψήφισμα», που βρέθηκε στην Άθυτο, μπορούμε να έχουμε μία εικόνα των σχέσεων της Αφύτιος με την Αθήνα. Το ψήφισμα αυτό, του 423 π.Χ., έδινε κατευθύνσεις σχετικά με την κοπή των νομισμάτων και τις νομισματικές σχέσεις γενικότερα.

Αποτέλεσμα της συμμετοχής της στην Αθηναϊκή Συμμαχία υπήρξε η πολιορκία της από τον στρατηγό των Λακεδαιμονίων Λύσανδρο, κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου. Σύμφωνα με τον Παυσανία, ο προστάτης της πόλεως Άμμων Ζεύς παρουσιάσθηκε στον Λύσανδρο σε όνειρό του και τον προέτρεψε να λύσει την πολιορκία, πράγμα το οποίο και έγινε.

Θεωρείται πιθανόν ότι η Άφυτις καταστράφηκε και αυτή από το Φίλιππο το 348 π.Χ., όπως και οι υπόλοιπες πόλεις της Χαλκιδικής. Ωστόσο η οικοδόμηση του Ιερού του Άμμωνος Διός, στο δεύτερο μισό του 4ου π.Χ. αιώνα, προϋπέθετε οικονομική ευμάρεια της πόλεως. Παράλληλα έχει προταθεί και η άποψη ότι στην κατασκευή του ναού συνεισέφεραν οι βασιλείς της Μακεδονίας. Πάντως στους ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους η πόλη ξαναέκοψε νόμισμα, γεγονός το οποίο πιθανότατα σχετίζεται με τη φήμη και την ακτινοβολία του Ιερού του Άμμωνος Διός. Ο Στράβων την αναφέρει ανάμεσα στις πέντε πόλεις της Παλλήνης, που υπήρχαν κατά τον 1ο αι. μ.Χ. (Κασσάνδρεια, ʼφυτις, Μένδη, Σκιώνη και Σάνη).

Μεσολάβησε μεγάλο χρονικό διάστημα για το οποίο δεν έχουμε πληροφορίες σχετικά με την Άφυτιν. Τα ίχνη του μεσαιωνικού τείχους στην ακρόπολή της, δηλαδή τον σημερινό Κουτσόμυλο, και η διατήρηση του ονόματός της, αποδεικνύουν τη συνέχεια της ζωής στην Άθυτο και κατά τους μέσους χρόνους. Τις πρώτες γραπτές πληροφορίες τις έχουμε από αγιορείτικα έγγραφα του 14ου αι., όπου τη συναντούμε με την ονομασία «Άφετος».

Το 1307-1309, φαίνεται ότι το χωριό καταστράφηκε από την καταδρομή των Καταλανών και οι κάτοικοί του εγκαταστάθηκαν για ένα διάστημα στις διεσπαρμένες αγροτικές εγκαταστάσεις τους.

Το τοιχογραφημένο στα 1647 παρεκκλήσι των Ταξιαρχών (το οποίο κατεδαφίστηκε το 1954) είναι μία ένδειξη για το ότι η Άθυτος ευημερούσε οικονομικώς και κατά την εποχή εκείνη.

Στην Επανάσταση του 1821 η Άθυτος έδωσε το παρόν με αγωνιστές και θύματα. Ακολούθησε όμως και αυτή τη μοίρα ολόκληρης της Κασσάνδρας και πυρ­πολήθηκε. Οι κάτοικοί της μετά το χαλασμό σκορπίστηκαν σε διάφορες περιοχές και κυρίως στη Σκόπελο, τη Σκιάθο και την Αταλάντη.

Γύρω στο 1827 άρχισε η επιστροφή μέρους των προσφύγων και η Άθυτος, για λόγους κυρίως θέσεως, φαίνεται ότι ήταν για πολύ καιρό το κεφαλοχώρι της Κασσάνδρας. Σ' αυτήν εγκαταστάθηκε ο καπετάν Ανα­στάσης, ο οποίος κυβέρνησε τη Χερσόνησο μέχρι και το 1834.

Το 1859 ξανακτίσθηκε ο ναός του Αγίου Δημητρίου, ξυλόστεγη, τρίκλιτη βασιλική με τρούλο και ενσωματωμένο κωδωνοστάσιο. Λίγο αργότερα, το 1867, κτίσθηκε ο ναός του Αγίου Γεωργίου στο Λαυριώτικο, το 1885 η εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και αργότερα ο Άγιος Αθανάσιος και ο Άγιος Νικόλαος στη Λιόση (πάνω στα ερείπια παλαιοχριστιανικού ναού).

Στο δεύτερο μισό του 19ου αι. υπήρχε όπως φαίνεται έντονη οικοδομική δραστηριότητα. Χαρακτηριστική είναι η αρχιτεκτονική των σπιτιών του χωριού των κτισμένων με τον ντόπιο πωρόλιθο. Από τα παλαιότερα σπίτια σήμερα σώζονται του Κατσάνη (1860 περίπου), του Παπαβασιλείου (1864), του Γαλάνη (1876), του Αλετρά (1889), του Κ. Αθανασιάδη (1898). Εκτός από αυτά, όλα τα παλιά πέτρινα σπίτια της Αθύτου, με τις κτητορικές επιγραφές και τα λιθανάγλυφά τους, αφήνουν να φανεί η δεξιοσύνη και το μεράκι των παλιών μαστόρων.

Η σημερινή Άφυτος πιστή στην παράδοση έχει να επιδείξει μια αξιόλογη λαϊκή αρχιτεκτονική με τα πέτρινά της σπίτια. Τα τελευταία χρόνια έγινε προσπάθεια από όλους σχεδόν τους κατοίκους του χωριού, που καθοδηγούμενοι από κάποιον εμπνευσμένο Κοινοτάρχη, κατόρθωσε να παρουσιάσει μια εικόνα με όλα εκείνα τα στοιχεία που συνθέτουν ένα σωστά διατηρημένο παραδοσιακό οικισμό.

Σήμερα η Άφυτος είναι σε θέση να ικανοποιήσει κάθε επισκέπτη, με τις πολλές εκδηλώσεις υψηλού καλλιτεχνικού επιπέδου, που οργανώνει ο υπάρχων Πολιτιστικός Σύλλογος και να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις κάθε τουρίστα που την επισκέπτεται.

Πηγή: Ιστότοπος του Συνδέσμου Φίλων Λαογραφίας και Παράδοσης Αφύτου (http://www.aphytos.net/athitos_history.htm)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Άφυτος, 1
Post by: banned on 04 Aug, 2007, 11:23:33
Σε ευχαριστώ, Βίκυ, με συγκίνησες. H Άφυτος είναι και για μένα ένας τόπος πολύτιμος έως μαγικός. Όσο μαγική είναι η παιδική ηλικία και η αθωότητα. Στον παλιό κοινοτικό δρόμο Αφύτου-Φώκαιας, λίγο μετά το υδραγωγείο και κοντά στο γήπεδο, η φίλη μας Κική Καυκούλα, τώρα καθηγήτρια της αρχιτεκτονικής στο Α.Π.Θ., έχτισε το 1983 το σπίτι μας και το δικό τους με θέα τον Τορωναίο ως τη Σιθωνία.

Εκεί φυτέψαμε γύρω στα πενήντα δέντρα και θάμνους, εκεί  έβαφα μια ατέλειωτη σειρά από παντζούρια κάθε καλοκαίρι, κι εκεί από τα τρία του χρόνια «άπλωνε τα παιχνίδια του στο χώμα» ο Νίκος μας μαζί με την Ελένη, τον Μανωλάκη, τη Χρυσαλλίδα, την Άννα-Μαρία και τ' άλλα παιδιά του μικρού οικισμού. Έως ότου όλοι μεγάλωσαν.

Τα δύο αυτά ποιήματα γράφτηκαν τότε και είναι αναρτημένα στο καθιστικό του σπιτιού μας. Την Τρίτη θα πάμε ξανά στην Άφυτο για μερικές μέρες, μάταια αναζητώντας κάτι από τη χαμένη μαγεία της εποχής εκείνης.
Title: Τόλης Νικηφόρου: Άφυτος, 2
Post by: wings on 05 Aug, 2007, 01:16:27
Τόλης Νικηφόρου: Άφυτος, 2

είναι γλυκό το φως
αιώνες που ωρίμασε στην απουσία
και αναδύεται τώρα σε αρχαία ερείπια

αστράφτουν γύρω τα ταπεινά του κόσμου
φύλλα, ζουζούνια, αγριόχορτα
μια σαύρα ακίνητη στο πρόσωπο της πέτρας
σαν προσευχή η μοναχική γυναίκα
στον δρόμο που ανεβαίνει προς τα μνήματα
ανάμεσα σε ξαφνικά λιλά και κίτρινα

είναι γλυκό το φως
μετά το ατέλειωτο ταξίδι στο σκοτάδι
και η μικρούλα έρημη εκκλησιά
με το θαμπό της κόκκινο

Από τη συλλογή Την κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας της ουτοπίας (1997)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ν' ακούγεται από μακριά μια φυσαρμόνικα
Post by: wings on 18 Aug, 2007, 01:06:07
https://www.youtube.com/watch?v=WcvKFcCZmUM

Δημιουργία βίντεο: Βίκυ Βανίδη

Τόλης Νικηφόρου, ν’ ακούγεται από μακριά μια φυσαρμόνικα

ν’ ακούγεται από μακριά μια φυσαρμόνικα
και να χαμογελάει μια γλάστρα στο μπαλκόνι
αχνά μες στο ψιλόβροχο να ξημερώνει Κυριακή

το χώμα να μυρίζει γειτονιά
και ο ταμπλάς ξεροψημένο σάμαλι
ένας χαρταετός να υψώνεται πάνω απ’ τα κάστρα

νωχελικά να κατεβαίνεις την Αριστοτέλους
να κάθεσαι σε καφενείο της παραλίας
πίσω απ’ τα τζάμια να ρουφάς
αργά, πολύ αργά τον τούρκικο
και να καπνίζεις ένα, δύο, τρία τσιγάρα
με τον καπνό να σε τυλίγει σαν ομίχλη
κοιτάζοντας τα ψαροκάικα και πιο βαθιά τη θάλασσα

ν’ ακούγεται από μακριά μια φυσαρμόνικα
χρώματα σκοτεινά να αναδύονται στο φως
να ονειρεύεσαι ταξίδια


Από τη συλλογή Μυστικά και θαύματα ο ανεξερεύνητος λόγος της ουτοπίας (2007)


Όλη η Θεσσαλονίκη μια μαγική εικόνα μέσα από τούτους τους στίχους, μια εικόνα από τα παιδικά μου χρόνια, τότε που είχε τις δικές της μυρωδιές η πόλη.

Πώς μας την πήραν αυτή την εικόνα μέσα απ' τα χέρια μας, βρε Τόλη; Γιατί αφήσαμε να μας λεηλατήσουν τη μαγεία της πόλης μας; Γιατί τώρα πια δεν μπορούμε να ονειρευόμαστε ταξίδια αγναντεύοντας τη θάλασσα απ' την παραλία; Πού πήγαν οι καφενέδες με τον τούρκικο; Γιατί βουβάθηκε η φυσαρμόνικα; Πού πήγαν οι μυρωδιές; Γιατί έπαψε να χαμογελάει η γλάστρα στο μπαλκόνι;

Ίσως μοναχά τη νύχτα μένει λίγη μαγεία ακόμα, αλλά κι αυτή ως πότε;
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Ν' ακούγεται από μακριά μια φυσαρμόνικα
Post by: mavrodon on 18 Aug, 2007, 08:56:26
Καλημέρα.

Εσύ, αγαπητή Βίκυ, μόλις και κάτι πρόλαβες. Στη δεκαετία του εξήντα είχε ήδη γίνει η επέκταση της παραλίας, όπου πριν η θάλασσα έφθανε μέχρι τα αρχοντικά των οδών Βασιλίσσης Όλγας και Βασιλέως Γεωργίου, δεν πρόλαβες το τραμ που διέσχιζε την πόλη και από του Χαριλάου πήγαινε μέχρι το Καραμπουρνάκι, δεν πρόλαβες τους άδειους από αυτοκίνητα δρόμους και την κυριαρχία των φτωχικών μονοκατοικιών, γεμάτων από κληματαριές και οπωροφόρα δέντρα  με νοστιμότατους καρπούς (βερικοκιές, κληματαριές, μουριές και τζανεριές). Δεν γεύτηκες, φαντάζομαι, τα σάμαλι, τα μηλαράκια και το γνήσιο ντοντουρμά που πουλούσαν οι ίδιοι οι παρασκευαστές τους στις πλατείες. Κάτι πήρες από το άρωμα της εποχής που παρήλθε ανεπιστρεπτί. Αυτά, όμως, είναι τίμημα της λεγόμενης προόδου. Φαντάζομαι ότι και τα εγγόνια μου, μετά από 40 χρόνια, τα ίδια θα λένε, αναπολώντας το παρελθόν, ζώντας σε μια πολύβουη πόλη αρκετών εκατομμυρίων.
Title: Τόλης Νικηφόρου: Κίτρινο ξωτικό, κόκκινος χρόνος
Post by: banned on 18 Aug, 2007, 10:03:31
Έτσι είναι, Βίκυ, κι έτσι είναι, Θωμά. Το ξωτικό της Εγνατίας χάθηκε το 1958 μαζί με τα εφηβικά μου χρόνια (όπως και τόσα άλλα πριν και μετά). Όμως...

Τόλης Νικηφόρου: κίτρινο ξωτικό, κόκκινος χρόνος

το ξωτικό της Εγνατίας που χάθηκε
καμιά φορά το σούρουπο ξαναγυρίζει                                         
λουσμένο στα θολά νερά του χρόνου
                                       
στο κίτρινο του πέρασμα μες στην ομίχλη
στο χώμα στρώνονται και πάλι οι ράγες
αρχίζει από το χτες ένα ταξίδι ατέλειωτο
ακούγεται μια μουσική
και ξεπροβάλλουν σπίτια σιωπηλά
μια ελευθερία παράνομη
στην κόκκινη καρδιά του χρόνου
 
στο κίτρινο του πέρασμα μες στην ομίχλη
δακρύζει κείνο το τίποτα της νιότης μας
που ήταν τα πάντα
 
το ξωτικό της Εγνατίας που χάθηκε
καμιά φορά το σούρουπο ξαναγυρίζει
στις γειτονιές που δεν υπάρχουν πια
κι από το Χαριλάου ως το Βαρδάρι
χτυπάει το καμπανάκι του
σαν φωτισμένο τραμ και σαν κορίτσι
που υπόσχεται τον ουρανό

                                       
Από τη συλλογή Μυστικά και θαύματα ο ανεξερεύνητος λόγος της ουτοπίας (2007)                       
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ένας κοινός άνθρωπος
Post by: wings on 20 Sep, 2007, 18:54:11
Τόλης Νικηφόρου, ένας κοινός άνθρωπος

φόρεσε τη γραβάτα
το λευκό του πουκάμισο
τα γυαλισμένα του παπούτσια
το πρόσωπο που αρμόζει στην περίσταση
και λύγισε τη μέση

κάθε άνθρωπος το έχει κάνει αυτό
κάθε άνθρωπος έχει ξεχάσει
μόνιμα το ξεχνάει
να ψάξει μέσα του
φοβάται μην ανακαλύψει
ένα μικρό αναρχικό να κρύβεται και να του γνέφει

και τι θα γίνει τότε
η ακριβέστατα ρυθμισμένη του ζωή

Από τη συλλογή Αναρχικά (1979)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Προσευχή δυτικόφρονος
Post by: wings on 30 Sep, 2007, 19:10:35
Τόλης Νικηφόρου, προσευχή δυτικόφρονος

και δώσε μου σήμερα
ροπαλοφόρε μου αφέντη
την ευτυχία του ζεστού περιστρόφου
μιας κόκα κόλα τη δροσιά
ν’ αλλάζω αυτοκίνητο κάθε έξι μήνες
να αποκτήσω ψυγείο κελβινέιτορ
αυτόματο σκουπιδοφάγο
την προστασία της σαβάκ, της ντίνα, της εσά
να γίνω πάνω απ’ όλα
υπάλληλος μιας πολυεθνικής σου
προοδευτικής και κερδοφόρας
άλλο δεν θέλω

εγώ
θα δώσω βάσεις και διευκολύνσεις
θα είμαι εχθρός για τους εχθρούς σου
θ’ ανακατεύω λέξεις ξενικές στην ομιλία μου
θα τραγουδήσω τα τραγούδια σου

θα γίνω μια ακόρεστη αγορά
θα ζήσω με την αγωνία του χρήματος
θα βλέπω τη μοναδική διάσταση στα πράγματα

παράκληση και προσφορά μου

Από τη συλλογή Αναρχικά (1979)


Τόλη, θα μου επιτρέψεις να διευκρινίσω δύο σημεία του ποιήματος για τους νεότερους σε ηλικία αναγνώστες μας:

Title: Τόλης Νικηφόρου, Προσευχή δυτικόφρονος
Post by: banned on 30 Sep, 2007, 21:12:29
Μπράβο, Βίκυ, αναγκαίες οι επεξηγήσεις. Αυτά ήταν ψωμοτύρι τότε. Μισητά ονόματα όπως και η κόκα-κόλα, που συμβόλιζε τις Η.Π.Α. Πού να φανταστούμε ότι το Ιράν θα κατέληγε στους αγιατολάχ και τον Αχμαντινεζάντ (έτσι δεν το λένε το πλάσμα;). Και πού να φανταστούμε ότι αυτή η προσευχή θα γινόταν μια καθημερινή πραγματικότητα.
Title: Τόλης Νικηφόρου, Προσευχή δυτικόφρονος
Post by: wings on 30 Sep, 2007, 22:58:14
Εδώ που τα λέμε, όταν οποιαδήποτε προσευχή φτάνει να γίνεται καθημερινή πραγματικότητα, κάτι σάπιο υπάρχει γύρω μας και δεν έχουμε πώς αλλιώς να το αντιπαλέψουμε, παρά μόνο καταφεύγοντας στις κάθε λογής «ανώτερες δυνάμεις». Κι όταν τα πράγματα τείνουν να ξεφύγουν τόσο πολύ από τον έλεγχό μας, τότε όλα δείχνουν ότι η επανάσταση καλά θα κάνει να παρατήσει το αγνάντεμα και ν' ανασκουμπωθεί για δουλειά. :-)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Προσευχή δυτικόφρονος
Post by: banned on 01 Oct, 2007, 00:01:20
Δηλαδή, 42 χρόνια στον βιοπορισμό και άλλα 42 στη λογοτεχνική δουλειά δεν είναι αρκετά; Αιωνίως οφειλέτης θα είμαι;

Το άπειρο βρίσκεται και σε πολύ απλά καθημερινά πράγματα. Από κει αρχίζει η κάθε επανάσταση.
Title: Τόλης Νικηφόρου, Προσευχή δυτικόφρονος
Post by: wings on 01 Oct, 2007, 00:04:40
Δηλαδή, 42 χρόνια στον βιοπορισμό και άλλα 42 στη λογοτεχνική δουλειά δεν είναι αρκετά; Αιωνίως οφειλέτης θα είμαι;

Ναι! [Δημοκρατικότατη απάντηση, ε;]

Το άπειρο βρίσκεται και σε πολύ απλά καθημερινά πράγματα. Από κει αρχίζει η κάθε επανάσταση.

Αν μας κάνεις το άπειρο λίγο πιο λιανό και πιο απτό, ψυχικό θα κάνεις. :-)

Ξεκίνα, πάντως, την επανάσταση χωρίς εμένα. Άλλοι μαζεύουν γραμματόσημα, ενώ εγώ από αύριο θα μαζεύω ερωτικά ποιήματα. Αν και ο έρωτας είναι επανάσταση, όχι;
Title: Τόλης Νικηφόρου, Προσευχή δυτικόφρονος
Post by: banned on 01 Oct, 2007, 01:15:09
A, ναι, είμαι ειδικός σε θέματα του απείρου. Αφού σε ένα ποίημά μου λέω, ο θρασύτατος, «το άπειρο μιλάει με τη φωνή μου». Για να μην αναφέρω τον «Πλοηγό του Απείρου» και άλλες συναφείς ασχολίες μου.

Λοιπόν, κοίτα τώρα. Υπάρχει το εξωτερικό άπειρο, όπως το έχουν περιγράψει οι διάφοροι συνάδελφοι μου αστροφυσικοί, και το εσωτερικό άπειρο, όπως το περιγράφουν οι ποιητές απ' την αρχή του κόσμου. To εσωτερικό άπειρο μπορεί να το εκφράσει «ένα χαμόγελο, ένα άγγιγμα χεριού, μια λέξη», ή «μια φλαμουριά που ανθίζει στο μπαλκόνι μου, ένα γατί που περπατάει νωχελικά στον ήλιο». Ή «το διπλό άλφα της αγάπης».

Ο έρωτας, αυτή η τόσο φυσική, η τόσο γήινη πράξη, εκφράζει τη μεταφυσική επανάσταση, την απόπειρα να καταργηθεί ο θάνατος. Όσο διαρκεί ο έρωτας, καταργείται ο θάνατος. Προχώρησε, λοιπόν, με τα ερωτικά ποιήματα και κατάργησε τον θάνατο. Του αξίζει. Για να εξοφλήσω κι εγώ επιτέλους τα χρέη μου στην ανθρωπότητα.
Title: Τόλης Νικηφόρου, Προσευχή δυτικόφρονος
Post by: wings on 01 Oct, 2007, 01:19:17
Όσο διαρκεί ο έρωτας, καταργείται ο θάνατος. Προχώρησε, λοιπόν, με τα ερωτικά ποιήματα και κατάργησε τον θάνατο. Του αξίζει. Για να εξοφλήσω κι εγώ επιτέλους τα χρέη μου στην ανθρωπότητα.

Το ένα δεν προεξοφλεί το άλλο (δηλαδή την αποπληρωμή των δικών σου χρεών), αλλά λέω να κάνω μια υποχώρηση για χατίρι σου και να αναγάγω τη σκέψη σου σε αξίωμα ώστε να μη χρήζει αποδείξεων. Satisfied now?

Εξάλλου, όπως καλά γνωρίζεις και δεν χάνω ευκαιρία να το τονίζω, μου αρέσει όταν πείθω τους άλλους να καταργήσουν το θάνατο. Όντως του αξίζει. :-)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Το τραγούδι του έρωτα
Post by: wings on 08 Oct, 2007, 22:55:22
Τόλης Νικηφόρου, το τραγούδι του έρωτα

είμαι πλασμένος από μαύρο χώμα
ανθίζω όπως η μυγδαλιά το καταχείμωνο
φέρνω πολύτιμο μέσα στις φλέβες μου
αυτής της ίδιας γης το σπέρμα

φιλάω μία μία τις άκρες των δαχτύλων σου
διατρέχω με τα χείλη μου
το κάθε εκατοστό του δέρματός σου
αγγίζω ψηλαφώ ορθώνω τις σκληρές θηλές σου
ψάχνω τις εσοχές σου με τη γλώσσα μου
τις εξοχές σου με τις μύτες των δοντιών
βρίσκομαι πάνω, πλάι, κάτω σου
εισβάλλω μένω ακίνητος
σαν κορυφή βουνού
που την τυλίγει ο μπαμπακένιος ουρανός
νιώθω να πάλλεσαι σαν τρυφερή χορδή
να χαλαρώνεις και να σφίγγεσαι
ν’ αποτραβιέσαι και να δίνεσαι
εισπνέω αχόρταγα το άρωμα
μετράω τους σπονδύλους σου
αδειάζω βίαια τη ραχοκοκαλιά μου
τον νωτιαίο μου μυελό
λούζομαι μέσα στα δάκρυα των μαλλιών σου

είμαι ένα πυρωμένο σίδερο
που ανεξίτηλο σφραγίζει στη μήτρα σου το μέλλον
κάθε σου ηδονικός σπασμός
μια οιμωγή του κόσμου που γεννιέται
είμαι η ίδια η ζωή
και είμαι αθάνατος

Από τη συλλογή Ο μεθυσμένος ακροβάτης (1979)
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Το τραγούδι του έρωτα
Post by: mavrodon on 08 Oct, 2007, 23:47:23
Αυτό και αν είναι ερωτικό ποίημα.
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Το τραγούδι του έρωτα
Post by: wings on 08 Oct, 2007, 23:50:19
Και έπεται συνέχεια εξίσου δυναμική, Θωμά μου. :-)
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Το τραγούδι του έρωτα
Post by: mavrodon on 08 Oct, 2007, 23:59:35
Φαντάζομαι! Κι ο Παλαμάς έγραψε πολύ τολμηρά για την εποχή του ποιήματα.
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ο μυστικός κήπος
Post by: wings on 12 Oct, 2007, 16:25:14
Τόλης Νικηφόρου, ο μυστικός κήπος

κλείνουν τις πόρτες, τα παράθυρα
βουλώνουν με κουρέλια κάθε χαραμάδα
κι ενώ τα σκεύη στην κουζίνα ηχούν
και το διπλό κρεβάτι τρίζει
ο κήπος μπαίνει στο δωμάτιο

ο κήπος μπαίνει στο δωμάτιο μυστικά
μεταμορφώνεται σε πουπουλένιο στρώμα
τα φύλλα και τα πράσινα κλαριά
γίνονται επιδερμίδα, χείλη
γίνονται κεντημένα μαξιλάρια

με τα λουλούδια και τα σιντριβάνια του
με χώμα μυρωμένο, αφράτο
ανθίζει ο κήπος στο δωμάτιο
τα γκρίζα πρόσωπα μιας άλλης εποχής
θυμούνται και παράξενα φωτίζονται
στου τοίχου τις παλιές φωτογραφίες

ο κήπος κατακτά και παραδίδεται
εξερευνά κι ανακαλύπτει
με χίλιες δυο κραυγές, επιφωνήματα
με αναστεναγμούς και βογκητά
ως το μακρόσυρτο αχ και τη σιγή του τέλους

όλα τριγύρω είναι καθημερινά
κι όμως ο κήπος μπαίνει στο δωμάτιο
ο προαιώνιος κήπος
από το τίποτα σαν θαύμα ξαφνικά


Από τη συλλογή Μυστικά και θαύματα ο ανεξερεύνητος λόγος της ουτοπίας (2007)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Σαν άγριος
Post by: wings on 22 Oct, 2007, 01:47:51
Τόλης Νικηφόρου, σαν άγριος

έρωτας είναι η σάρκα μου μέσα στη σάρκα σου
και η καυτή αναπνοή σου
το λείο σώμα σου όταν σπαράζει
και ο υπέρτατος σπασμός της ηδονής

έρωτας και τα μάτια σου κλειστά
το στόμα σου μισάνοιχτο σαν ν’ απορείς
μες στην απόλυτη εγκατάλειψη του ύπνου

έρωτας χωρίς καμιά προοπτική
ίχνη στο δάπεδο και το σκληρό χαλί
με τη μαυλιστική υπόκρουση κουβέντας
από τα διπλανά γραφεία

έρωτας που φωτίζεται στο τραίνο
απ’ τους περαστικούς σταθμούς
έρωτας και στο πεζοδρόμιο της κεντρικής οδού

σαν άγριος θα σε πάρω
πάνω στα αρμυρά σου δάκρυα
σαν τίγρη θα ξεσκίσω το κορμί σου
έρωτας έρωτας φωνάζοντας

Από τη συλλογή Το μαγικό χαλί (1980)
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Σαν άγριος
Post by: Anastasia on 22 Oct, 2007, 08:59:57
Ο έρωτας με λόγια... ε, τώρα θα το πω... είναι εξαιρετικά! ;-)
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Σαν άγριος
Post by: mavrodon on 22 Oct, 2007, 09:58:29
Από το ποίημα διαφαίνεται και η αδυναμία του Τόλη στις τίγρεις. Κατά τα άλλα, η χθεσινή Μακεδονία της Κυριακής παρέθεσε την άποψη του Λόρδου Βύρωνα για την ποίηση «Ποίηση είναι η λάβα της φαντασίας, της οποίας η έκρηξη προκαλεί σεισμό». Σεισμό στο δάπεδο, λοιπόν, μου θύμισε η οργιώδης φαντασία του Τόλη! Αλήθεια, πού βρίσκεται αυτός;
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Σαν άγριος
Post by: wings on 22 Oct, 2007, 11:59:49
Καλημέρα, παιδιά, και καλή μας βδομάδα!

Χαίρομαι που σας άρεσαν τόσο τα ερωτικά ποιήματα του Τόλη Νικηφόρου. Εδώ είναι, αλλά προσπαθεί να τελειώσει ένα νέο μυθιστόρημα, οπότε μας παρακολουθεί διακριτικά. :-)
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Σαν άγριος
Post by: banned on 22 Oct, 2007, 13:38:46
Ήρθα. Πρώτα-πρώτα, να διευκρινίσω ότι δεν πρόκειται για «την οργιώδη φαντασία μου» αλλά για μία μάλλον σεμνή καταγραφή της προσωπικής μου εμπειρίας. Υπερβάλλω ελαφρά μόνο στον στίχο «έρωτας και στο πεζοδρόμιο της κεντρικής οδού». Διότι δεν ήταν η κεντρική οδός αλλά μία πάροδος, στην οποία ο δήμος δεν σπαταλούσε τα χρήματα των φορολογουμένων με απαράδεκτες φωτοχυσίες. Είναι ένα σοβαρό θέμα αυτό, το οποίο θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους οι δημοτικοί μας άρχοντες. Να ψάχνεις σκοτεινό δρόμο και να μην βρίσκεις, ιδίως όταν επείγεσαι (διότι «στη βράση κολλάει το σίδερο» όπως θα έλεγε και το ξωτικό που είναι μανούλα στις παροιμίες). 

Η τίγρη είναι το υπέρτατο σαρκοβόρο. Το μέγεθος της, η δύναμη της, η χάρη και η ομορφιά της, και η απόλυτη αγριότητά της προξενούν δέος ακόμη και πίσω από τα σίδερα. Εγώ όμως ήμουν μόνο μια ισχνή ανθρώπινη απομίμηση.

Τέλος, θα πρέπει να σημειωθεί ότι μιλάμε για την περίοδο της μεταπολίτευσης, τότε που η υποκρισία, σεμνοτυφία, ηθικολογία, είχαν εξατμιστεί μετά μακρά περίοδο κοινωνικής καταπίεσης. Δηλαδή, επιτέλους και η γυναίκα έκανε αυθόρμητα αυτά που πάντοτε αισθανόταν ή σκεφτόταν. Τώρα, πού έχει καταλήξει σήμερα αυτή η απελευθέρωση, μπορεί να μας το πει η νέα γενιά.
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Σαν άγριος
Post by: Anastasia on 22 Oct, 2007, 13:55:28
Προσωπικά, αυτό το ποίημα είναι το αγαπημένο μου (μέχρι στιγμής). ;-)

Συμφωνώ απόλυτα με τα όσα είπες για την τίγρη. Τόση χάρη, ομορφιά, δύναμη, αγριότητα και λεπτότητα κινήσεων δεν έχω ξαναδεί.

Όσο, για την κατάληξη της απελευθέρωσης της νέας γενιάς, νομίζω ότι έχει αλλάξει εντελώς γραμμή πλεύσης και έχει μπερδέψει λίγο αισθήματα, αισθήσεις και νοήματα.
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Σαν άγριος
Post by: mavrodon on 22 Oct, 2007, 14:02:45
Καλώς τον αγαπητό Τόλη. Μας έλειψες.

Το κατάλαβα ότι το ποίημα απέρρεε από προσωπικά βιώματα. Και εμείς είχαμε ανάλογες εμπειρίες (σου θυμίζω το ξενοδοχείο REX απέναντι στον Σ.Σ. Θεσσαλονίκης), αλλά δεν μπορέσαμε να τις αποτυπώσουμε σε έμμετρο λόγο. Γι' αυτό χρειάζεται η φαντασία. Έβαλα το «οργιώδης» σε αναφορά με τον «οργασμό».
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Σαν άγριος
Post by: banned on 22 Oct, 2007, 14:52:58
Nαι, Θωμά μου. Από τον «πολυτάραχο βίο μου», που μου προέκυψε χωρίς να τον επιζητήσω (κισμέτ), έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι, όπως λένε, η ίδια η ζωή υπερβαίνει κάθε φαντασία. Κι αν μπορούσα (χωρίς ολέθριες επιπτώσεις σε άλλους) να γράψω τα όσα έζησα, ίσως και να μη με πίστευε κανείς. Κι αυτό δεν ισχύει βέβαια μόνο για μένα.

Δεν είστε μόνον εσείς μπερδεμένοι, Αναστασία μου. Όλοι είμαστε. Κάποτε τα πράγματα ήταν στυγνά αλλά ξεκάθαρα. Τώρα ζούμε την εποχή της μεγάλης σύγχυσης. Στις ιδεολογίες, στις φιλοδοξίες, στην καθημερινή ζωή, στον έρωτα. Και ο άνθρωπος ζητάει απεγνωσμένα κάπου να πατήσει και κάτι να πιστέψει. Τι άλλο να σημαίνει το ότι οι ταξιτζήδες σταυροκοπιούνται σαν ανεμιστήρες; 
Title: Τόλης Νικηφόρου, Θεσσαλονίκη
Post by: wings on 26 Oct, 2007, 16:39:21
Τόλης Νικηφόρου, Θεσσαλονίκη
με το όμικρον του ονείρου στο τέλος
της δεύτερης μ.Χ. χιλιετίας

ξεχύνεται απ’ τα υψώματα στη θάλασσα
σαν κατρακύλι με το όμικρον του ονείρου
ανηφορίζει από τη θάλασσα στον ουρανό
σαν προσευχή με τη θαμπή φωνή του πλήθους

όχι κούφια κι άφωνη
σαν τις πολύχρωμες κραυγές των διαφημίσεων
όχι φτηνή και χρήσιμη
σαν πλαστικό ουροδοχείο
όχι τυφλή
για τα παιδιά της
για τα δέντρα και τους ποιητές
για καθετί παράλογα που ανθίζει

εβραία σλάβα αρμένισσα
ανατολίτισσα ρωμιά τουρκάλα
κοινότητα της αρετής και της παιδείας
επέμενε ο ανώνυμος εκείνος ζηλωτής
κρατώντας τη στιγμή μετέωρη
πάνω από τα παρελθόντα και τα μέλλοντα
πριν εξακόσια τόσα χρόνια

παγκόσμια πόλη ελληνική
αρσενική σαν τον βαρδάρη της
σαν τα ρεμπέτικα τραγούδια και τα καλντερίμια της
γυναίκα σαν την απεραντοσύνη
και σαν τον ήλιο στον φιλόξενό της κόλπο
μεθυστικά όταν βασιλεύει

παγκόσμια πόλη μακεδονική
με το διπλό άλφα της αγάπης
κυβόλιθο στην Εγνατία Οδό
με τον δικό της ουρανό Ναζίμ στα μάτια σου
κόρη της Ιωνίας
την κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας στα κάστρα της
ψυχή της προσφυγιάς

καμένη κουρσεμένη ανίκητη

κοινότητα της αρετής και της παιδείας
που δεν δανείζεται αλλά δωρίζει
που ζωγραφίζει χαμογελαστές καμπύλες
στην ανθισμένη από το χώμα Παναγία Χαλκέων
με το αβέβαιο άρωμα της ουτοπίας
πατρίδα
με ανοιχτές τις πύλες απροσπέλαστη

κοινότητα της αρετής και της παιδείας
αρχαίο καράβι με κομμένες άγκυρες
μες στο νωχελικό φθινόπωρο της παραλίας
για το ατέλειωτο ταξίδι στο απρόσιτο
πέρα ως πέρα φωταγωγημένο
από τα μάτια των παιδιών

Από τη συλλογή Την κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας της ουτοπίας (1997)
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Θεσσαλονίκη
Post by: wings on 26 Oct, 2007, 18:16:26
Το κατρακύλι με το όμικρον του ονείρου που ανηφορίζει από τη θάλασσα στον ουρανό:

(https://www.translatum.gr/forum/proxy.php?request=http%3A%2F%2Fimg195.imageshack.us%2Fimg195%2F6499%2Fstavroupanselinos.jpg&hash=1e98b691c168b234446b2b95620c4f1f5b25aa16)    (https://www.translatum.gr/forum/proxy.php?request=http%3A%2F%2Fimg854.imageshack.us%2Fimg854%2F435%2Fstavroutram.jpg&hash=3bb8bc7e66d63c67257948ab86132bd91228d1c4)

Γιάννης Σταύρου: Πανσέληνος (λάδι σε καμβά) και Παύλου Μελά, Θεσσαλονίκη (Λάδι).
Πηγή: yannisstavrou.gr (http://www.yannisstavrou.gr/collection-g1.htm)
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Θεσσαλονίκη
Post by: banned on 26 Oct, 2007, 18:50:47
Ευχαριστώ, Βίκυ, (και) για μία ακόμη από τις ατέλειωτες αυτές συμπτώσεις. Τον κάτω δεξιά πίνακα του Γιάννη Σταύρου με τα δύο τραμ τον έχω κρεμασμένο πάνω από το καθιστικό δίπλα στη μεγάλη βιβλιοθήκη μου. Πιστεύω ότι ο ζωγράφος απέδωσε με μοναδικό τρόπο το όμικρον του ονείρου και το αβέβαιο άρωμα της ουτοπίας και της πόλης. 
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Θεσσαλονίκη
Post by: Evmorfia on 26 Oct, 2007, 19:37:08
Υπέροχο τόσο το ποίημα όσο και οι πίνακες μιας πόλης που σήμερα έχει επισήμως την τιμητική της.

Χρόνια σας πολλά!!! :-)
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Θεσσαλονίκη
Post by: wings on 26 Oct, 2007, 19:43:20
Ευχαριστούμε. Και στα δικά σας σε 1,5 μήνα!

Ναι. Όταν οι τέχνες κλείνουν κλεφτά το μάτι η μια στην άλλη πάνω σ' ένα σπουδαίο θέμα, νομοτελειακά το αποτέλεσμα είναι κάτι παραπάνω από ευτυχές. :-)
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Θεσσαλονίκη
Post by: banned on 26 Oct, 2007, 20:25:17
Ευχαριστώ κι εγώ. Κι αν έβαζες, Βίκυ, κι ένα από τα πολλά ρεμπέτικα (κατά προτίμηση του Τσιτσάνη) που έχουν γραφεί για τη Θεσσαλονίκη, θα είχαμε τη συμμετοχή μιας ακόμη τέχνης.
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Θεσσαλονίκη
Post by: wings on 26 Oct, 2007, 20:44:17
Ασφαλώς. Ο Βασίλης Τσιτσάνης ήρθε στην πόλη μας το 1938, έζησε εδώ μέχρι το 1946 και στη χαλεπή αυτή για τον τόπο μας οκταετία έγραψε περίπου το 1/3 του καλύτερουκαταγεγραμμένου έργου του. Το κατά πολλούς σπουδαιότερο, από κάθε άποψη, τραγούδι του Βασίλη Τσιτσάνη, γράφτηκε την πρώτη κιόλας χρονιά που ήρθε, το 1938 και θαρρώ πως ταιριάζει όσο κανένα άλλο στη μεγάλη και επίσημη αγαπημένη όλων των Ελλήνων.

Το αντιγράφω από το νήμα μας με τους στίχους των τραγουδιών του Βασίλη Τσιτσάνη (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=3323.msg66813#msg66813):

tsitsanis pagioumtzis stellakis arhontissa ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑ - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=l70_fD_5T-4)

Αρχόντισσα

Αργό χασάπικο του 1938.
Μουσική & στίχοι: Βασίλης Τσιτσάνης
Πρώτη φωνογράφηση: 1938 [COLUMBIA D.G. 6440]
Πρώτη εκτέλεση: Στράτος Παγιουμτζής & Στελλάκης Περπινιάδης

Κουράστηκα για να σε αποκτήσω,
αρχόντισσά μου, μάγισσα τρελή,
σαν θαλασσοδαρμένος μες στο κύμα,
παρηγοριά ζητούσα ο δόλιος στη ζωή.

Πόσες καρδούλες έχουν μαραζώσει
και ξέχασαν για πάντα τη ζωή,
μπροστά στ’ αρχοντικά σου τα στολίδια,
σκλαβώθηκαν για σένα ξένοι και Ρωμιοί!

Αρχόντισσα, τα μαγικά σου μάτια
τα ζήλεψα, τα έκλαψα πολύ,
φαντάστηκα, σκεφτόμουνα παλάτια,
μα συ με γέμισες μαρτύριο στη ζωή!


παγκόσμια πόλη ελληνική
αρσενική σαν το βαρδάρη της
σαν τα ρεμπέτικα τραγούδια και τα καλντερίμια της
γυναίκα σαν την απεραντοσύνη
και σαν τον ήλιο στον φιλόξενό της κόλπο
μεθυστικά όταν βασιλεύει


Γιατί το αρσενικό πρόσωπο της Θεσσαλονίκης που μνημονεύεις είναι ο Τσιτσάνης και το ρεμπέτικο. Όσο για τη θηλυκή της μορφή - ε, δεν θα μπορούσε παρά να ’ναι η περίφημη Αρχόντισσα του συνθέτη.
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Θεσσαλονίκη
Post by: banned on 26 Oct, 2007, 22:30:19
Νομίζω ότι το 1938 πραγματικά ταιριάζει στην αρχόντισσα και στα μαγικά της μάτια.
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου
Post by: banned on 11 Nov, 2007, 01:08:23
Σήμερα η ποιητική ανθολογία γιορτάζει. Γιορτάζει την αγάπη, την αφοσίωση, τον μόχθο εκείνης που την άρχισε και θα την τελειώσει. Και θα τη συνεχίζει τα χρόνια που έρχονται με καινούρια ποιήματα, με καινούρια χρώματα και μουσικές. Για να διαβάζουμε όλοι και να ακούμε και να ευφραίνεται για λίγο η ψυχή μας.

Αυτός ο ένας από τους πολλούς που τη συνθέτουν εύχεται από την καρδιά στην ανθολόγο του κάθε χαρά και κάθε εκπλήρωση. Να έχει πάντοτε το ίδιο μεράκι και την ίδια λάμψη και να χαρίζει ωραίες στιγμές σε εκείνους που αγαπούν τα ποιήματα κι εκείνη. 
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου
Post by: wings on 11 Nov, 2007, 17:21:52
Και σ' εκείνους που τώρα αρχίζουν να τ' αγαπούν και σ' εκείνους που αργά ή γρήγορα θα τα αγαπήσουν όσο κι εγώ... σ' ευχαριστώ πολύ για όλα, Τόλη!
Title: Τόλης Νικηφόρου: Γενέθλια πόλη, 1
Post by: wings on 14 Nov, 2007, 17:56:48
Τόλης Νικηφόρου: γενέθλια πόλη, 1

αγιόκλημα και ψάθινες καρέκλες
για να τσιμπολογάνε τα παιδιά
απ’ τα χουνάκια με τα τυπωμένα φύλλα
και από το καλοτάξιδο πανί της Αίγλης
σπόρια ονείρου

εκεί στο τέρμα της ανηφοριάς
ο ήλιος ν’ αμολάει απλόχερα τους ήχους
από τα κατρακύλια και τα ξύλινα πατίνια
στο καλντερίμι της Αγνώστου Στρατιώτου

αριστερά και δεξιά πιο κάτω
ν’ απλώνεται η πλατεία ουρανός
με τα αρχαία Λουτρά του Παραδείσου
και τ’ άσπρα σύννεφά της ν’ ανεμίζουν
σημαία στο καμπαναριό του Αϊ-Δημήτρη

μέσα απ’ τη γη να ξεπροβάλλει
η ανθισμένη Παναγία Χαλκέων
όλα στη θέση τους αμετακίνητα
όπως το χέρι του πατέρα
τους εφιάλτες στο σκοτάδι όταν έδιωχνε

η φλόγα απ’ το δαδί να λαμπαδιάζει
στο πρωινό δωμάτιο του χειμώνα
κάθε κατώφλι μια ζεστή ποδιά
και ο βαρδάρης άγριος, παγερός και οικείος
ένας μεγάλος αδερφός, μια βεβαιότητα

διαρκώς ν’ αλλάζουν και να μένουν
όλα στη θέση τους αμετακίνητα
αμετακίνητη η Πλατεία Δικαστηρίων
απ’ όπου ξεκινούσε κι όπου τέλειωνε
η Εγνατία Οδός αυτού του κόσμου

Από τη συλλογή Το διπλό άλφα της αγάπης (1994)


Η Εγνατία Οδός αυτού του κόσμου, η γενέθλια πόλη μας, εγώ και η ποίηση της Θεσσαλονίκης τον 20ό και τον 21ο αιώνα (όλες γένους θηλυκού) είναι πολύ περήφανες για σένα, που πλανιέσαι ανάμεσά τους και τις αγαπάς τόσο. Να ’σαι πάντα καλά και να μας κερνάς χρόνια ατέλειωτα αυτά τα μαγικά σπόρια του ονείρου που κρατάς σφιχτά στη χούφτα σου!

Χρόνια πολλά, Τόλη Νικηφόρου!
Title: Τόλης Νικηφόρου, μοναχικό παιδί κάτω απ' το δέντρο
Post by: banned on 14 Nov, 2007, 23:45:09
Το παιδί μέσα μου και η ουτοπία, δηλαδή το όνειρο της ευτυχίας, θα σβήσουν μόνον όταν θα χαθώ κι εγώ. Αντί για επιπλέον ευχαριστίες, θα αφιερώσω στη Βίκυ και σε όλους σας ένα εντελώς πρόσφατο αδημοσίευτο ποίημά μου.

Τόλης Νικηφόρου, μοναχικό παιδί κάτω απ’ το δέντρο

ένας πολύχρωμος χαρταετός που υψώνεται
κι αστράφτει μαγικά πάνω απ’ τα κάστρα
με ήχους φυσαρμόνικας, με μακρινές φωνές
σχεδόν που αγγίζει κάποτε τον ουρανό
κι ύστερα χάνεται αργά μες στην ομίχλη
ύστερα στροβιλίζεται και πέφτει
πέφτει, σκαλώνει, σκίζεται
χάνει τα χρώματα και χάνει τα στολίδια του
πάνω στα αιχμηρά κλαδιά του χρόνου

αυτό είναι η μνήμη

ένα μοναχικό παιδί κάτω απ’ το δέντρο
βουβό και δακρυσμένο να κοιτάζει

Σημείωση ανθολόγου: Το ποίημα αρχικά δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Μανδραγόρας, τεύχος 38 (Απρίλιος 2008) και, στη συνέχεια, συμπεριλήφθηκε στη συλλογή Το μυστικό αλφάβητο (2010)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Γενέθλια πόλη, 2
Post by: wings on 15 Nov, 2007, 00:03:48
Τόλης Νικηφόρου: γενέθλια πόλη, 2

θίασος παιδικός της γειτονιάς
που ανέβαζε κατοχικά παιχνίδια
στο παλκοσένικο του δρόμου
ενώ ακατάπαυστα η βροχή χειροκροτούσε
στο τσίγκινο υπόστεγο του Μπεμπελέκου

οδός και πρόσβαση και χωματένιο αλώνι
ο μέγας άλλοτε Μητσαίων ποταμός
που πήγαζε στα όρη της Αμύντα
κι εξέβαλε στην ωκεάνεια πλατεία
όπου χιλιάδες χρόνια πριν καταποντίστηκαν
αρχαίες αγορές κι αγάλματα

Πλατεία Δικαστηρίων ο κόσμος όλος
ενώ τα ποντοπόρα πλοία διασχίζουν
το άγριο κύμα της Αγνώστου Στρατιώτου
και ναυλοχούν στο βορινό λιμάνι Ολύμπου

διάσημα ονόματα ηθοποιοί και ναύτες
χλωμά παιδιά της στέρησης με ματωμένα πόδια
πεισματικά που αγκυροβόλησαν
σε κάποια ασπρόμαυρη φωτογραφία
και αξιώθηκαν να μη γνωρίσουν
την καταισχύνη των μεγάλων

τα όνειρα που μείναν όνειρα
κι έτσι διατήρησαν το άρωμα του ονείρου
στα μαγεμένα στενοσόκακα της μνήμης

Από τη συλλογή Το διπλό άλφα της αγάπης (1994)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Καταγωγή
Post by: wings on 06 Dec, 2007, 00:03:46
Τόλης Νικηφόρου, καταγωγή

τι να ’χει απογίνει ο πατέρας
ατμός θαλασσινού νερού
κι ύστερα σύννεφο που ταξιδεύει ανατολικά
αφράτο χώμα μήπως
της γλάστρας στο περβάζι
λουλούδι που ανθίζει
αλλάζει χρώμα και μαραίνεται
ή μήπως άγγιγμα
εκεί που δεν υπάρχει χέρι
δάκρυ αλμυρό
εκεί που δεν υπάρχει μάτι
σπάνια χαμόγελο
που διαγράφεται αχνό στην πρωινή ομίχλη

σε ξένη χώρα γύρισε ο πατέρας
σε χώρα άγνωστη μα και παράξενα οικεία
κει που πηγάζει απρόσιτο το φως
και μεταγγίζεται στο βλέμμα των παιδιών
και μέσα σε οδυνηρή διαφάνεια
μου γνέφει

Από τη συλλογή Ξένες χώρες (1991)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Μαθητεία, 2
Post by: wings on 21 Dec, 2007, 21:25:09
Τόλης Νικηφόρου: μαθητεία, 2

και πάλι υπέβαλα στο άγνωστο
τις πέντε αισθήσεις μου και την ψυχή μου,
και έγινα δεκτός στην πρώτη τάξη
του σύμπαντος σχολείου της αγάπης,
τα τραύματά μου γράφοντας σαν όνομα
στο εξώφυλλο της καθημερινής ζωής.
είναι καλός για άνθρωπος,
λένε οι δάσκαλοί μου με τον τρόπο τους,
μια φλαμουριά που αγγίζει το μπαλκόνι μου,
ένα γατί που περπατάει νωχελικά στον ήλιο,
θα μάθει γρήγορα,
όσα μπορεί να μάθει.
κι εγώ επιμένω,
αφού δεν έχω πού αλλού να πάω,
μερόνυχτα εγκύπτω και λέω
πως συνεχίζω τις σπουδές μου,
σ’ αυτό το πρώτο και πιο δύσκολο σχολείο,
απ’ το οποίο δεν προβλέπεται αποφοίτηση

Από τη συλλογή Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο (1999)


Τόλη, κρύβει πίκρα ή παράπονο για τους δασκάλους σου αυτό το ποίημα;
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου - Μαθητεία, 2
Post by: banned on 21 Dec, 2007, 22:20:43
Κρύβει την πίκρα της ζωής. Είχα πολλούς δασκάλους στη ζωή μου κι είχα την τύχη να είναι σπουδαίοι δάσκαλοι. Ένας πολύ σημαντικός ήταν ο αγαπημένος μας φιλόλογος, Τάσος Γεωργοπαπαδάκος, που αφιέρωνε τις δέκα ώρες την εβδομάδα των αρχαίων και των νέων ελληνικών σε ατέλειωτες συζητήσεις με εμάς, τους έφηβους μαθητές του. Για τους πάντες και τα πάντα. Και, πάνω απ' όλα, μας δίδαξε έμπρακτα την αγάπη και τη συνέπεια σε όσα πιστεύαμε.

Παρ' όλα αυτά, όπως αποδείχτηκε τελικά, οι πιο σπουδαίοι δάσκαλοι μου είναι μια φλαμουριά που αγγίζει το μπαλκόνι μου, ένα γατί που περπατάει νωχελικά στον ήλιο, η ίδια η φύση και τα πλάσματά της. Αυτό είναι το πρώτο και πιο δύσκολο σχολείο, απ' το οποίο δεν προβλέπεται αποφοίτηση. Ή, με άλλα λόγια, η περιπέτεια της ύπαρξης, η περιπέτεια της ψυχής.

Δεν ξέρω όμως αν τελικά έμαθα τίποτα. Ή αν αυτά που έμαθα έχουν κάποιο νόημα. Ακόμη και η αγάπη. Η γνώση είναι πικρή και όλα τα ερωτήματα της εφηβείας μου παραμένουν αναπάντητα.
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου - Μαθητεία, 2
Post by: wings on 21 Dec, 2007, 22:40:41
Ναι, μου έχεις πει για τους δασκάλους σου και κυρίως για τον Τάσο Γεωργοπαπαδάκο. Απλώς η φράση «με τον τρόπο τους» μ’ έκανε να σκεφτώ ότι κάτι δεν σου άρεσε στον τρόπο τους.

Όσο για το τι μαθαίνουμε όταν είμαστε παιδιά και το πώς μας τα φέρνει η ζωή, έχω κι εγώ να πω πολλά, μάλλον παρόμοια με όσα ήδη είπες. Πολλά δεν μ’ αρέσουν, πολλά δεν φανταζόμουν ότι θα ’ταν αλλιώς στην ενήλικη ζωή μου, για πολλά τα έβαλα μ’ εσάς τους συγγραφείς που όλο λέτε ότι η αγάπη είναι το ομορφότερο πράγμα στον κόσμο και σε κάνει, αν μη τι άλλο, πιο ευτυχισμένο αλλά μάλλον κάπου κάνετε λάθος ή κάνω εγώ λάθος (δεν έχει σημασία), οπότε κι εγώ επιμένω, αφού δεν έχω πού αλλού να πάω, μερόνυχτα εγκύπτω και λέω πως συνεχίζω τις σπουδές μου, σ’ αυτό το πρώτο και πιο δύσκολο σχολείο, απ’ το οποίο δεν προβλέπεται αποφοίτηση.
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου - Μαθητεία, 2
Post by: banned on 21 Dec, 2007, 23:32:28
Ας πούμε κάτι για τον τρόπο τους. Ή για το πώς μας διδάσκει η φλαμουριά την αγάπη. Μα, με τα πράσινα γλυκύτατά της φύλλα, με το μεθυστικό της άρωμα, με την ολιγάρκεια, με τη γαλήνη και τη σιγουριά της. Με την ομορφιά της. Με το που είναι πάντα εκεί, κάτω απ' το μπαλκόνι μας χειμώνα καλοκαίρι.

Και πώς μας διδάσκει ένα γατί την αγάπη. Με την απαράμιλλη χάρη του, με το απαλό του τρίχωμα, με το πώς απολαμβάνει το ελάχιστο, τον ήλιο, ένα χάδι, να τρίβεται στο παντελόνι μας.

Τα βλέπουμε όμως εμείς όλα αυτά, τα απολαμβάνουμε, μαθαίνουμε κάτι από τους δασκάλους μας; Αμφιβάλλω. Εμείς είμαστε βυθισμένοι στις απαιτήσεις, στις φιλοδοξίες μας, στο ολοένα και περισσότερα, που τελικά δεν σημαίνουν τίποτα. Εμείς είμαστε βυθισμένοι στον εαυτό μας. «Ο τρόπος τους» λοιπόν μου αρέσει, εκείνο που δεν μου αρέσει είναι ο δικός μας τρόπος.

     
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου - Μαθητεία, 2
Post by: wings on 21 Dec, 2007, 23:52:46
Ναι, η φλαμουριά είναι πάντα εκεί. Δεν φεύγει. Και το γατί έρχεται μόνο του και τρίβεται πάνω μας και όλο κάπου γύρω μας κλωθογυρίζει. Οι τρόποι τους είναι γλυκύτατοι γιατί εμπνέουν σιγουριά, συντροφικότητα, μοίρασμα και, κυρίως, γιατί συμβολίζουν τη μόνιμη παρουσία.

Κι εμένα μου φταίνε οι δικοί μας τρόποι. Αλλά, ξέρεις ποιοι; Οι ποικίλοι τρόποι της απουσίας. Γιατί δείχνουν ότι τελικά τίποτα δεν καταλάβαμε απ' όσα μας μαθαίνει η ζωή και τα όντα γύρω μας για την ανάγκη επαφής και βαθιάς επικοινωνίας ή έστω και απλής παρέας με τους άλλους.
Title: Τόλης Νικηφόρου, Λάμπουν σαν δάκρυα τα Χριστούγεννα
Post by: wings on 24 Dec, 2007, 22:46:21
Τόλης Νικηφόρου, λάμπουν σαν δάκρυα τα Χριστούγεννα

ένας μικρός χριστός γεννιέται πάλι αύριο,
μόνος στον κόσμο.
ένας μικρός χριστός που ζωγραφίζει θαμπά
στο τζάμι δέντρα για τα παιδιά,
καράβια για τα όνειρα,
ένα παραμύθι της αγάπης για τους απελπισμένους.
παραμονή και τα χιλιάδες φώτα της πλατείας
στα μάτια του λάμπουν σαν δάκρυα

Από τη συλλογή Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο (1999)


Τόλη Νικηφόρου, όλοι εμείς, δηλαδή ο Σπύρος κι εγώ που μείναμε μόνοι να δουλεύουμε στο φόρουμ, οι επισκέπτες και τα μέλη μας που είναι μόνοι στον κόσμο και δουλεύουν ή διαβάζουν τα ποιήματά μας απόψε, αλλά και τα παιδιά, τα όνειρα και οι απελπισμένοι, πολύ σ’ ευχαριστούμε γι’ αυτή τη θαμπή ζωγραφιά που μόλις χάραξε ο μικρός χριστός σου στο τζάμι μας παραμονή και τα χιλιάδες φώτα της πλατείας στα μάτια μας λάμπουν σαν δάκρυα...
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Λάμπουν σαν δάκρυα τα Χριστούγεννα
Post by: banned on 28 Dec, 2007, 00:31:33
Με τις υποχρεώσεις των εορτών και με την πονεμένη μέση μου, άργησα να σας ευχαριστήσω για την ανταπόκρισή σας. Το κάνω τώρα με όλη μου την καρδιά.

Η εικόνα αυτού του ποιήματος προέρχεται από τα παιδικά μου χρόνια, όταν κολλούσα τον χειμώνα τη μύτη μου στο τζάμι της μπαλκονόπορτας και έβλεπα για ώρες έξω την έρημη τότε απέραντη Πλατεία Δικαστηρίων. Ήμουν ένα μοναχικό παιδί, όχι από δική μου επιλογή. Έπαιζα και διάβαζα μόνος μου στο σπίτι, θάμπωνα το παγωμένο τζάμι με το χνότο μου και σχημάτιζα ζωγραφιές με το δάχτυλό μου, γελούσα και δάκρυζα μόνος μου, ονειρευόμουν μόνος μου.

Νομίζω ότι από τότε κατάλαβα βαθιά τη μοναξιά και έμαθα να ζω και να αγωνίζομαι χωρίς ελπίδα.
Title: Τόλης Νικηφόρου, Φωτιά μέσα στα χόρτα που έρπει
Post by: wings on 05 Mar, 2008, 00:39:16
(https://thepoetsiloved.files.wordpress.com/2019/03/zarzonis_odoseptapyrgiou.jpg)

Οδός Επταπυργίου
Θεσσαλονίκη, φωτογρ. Γιώργος και Γιάννης Ζαρζώνης, εκδ. Ζαρζώνη


Τόλης Νικηφόρου, φωτιά μέσα στα χόρτα που έρπει

μ’ αρέσει αυτό το κάτι στη φωνή σου. ήχος αχνός κι εκστατικός, ένα φτερούγισμα που απλώνεται τριγύρω, όπως όταν στο βάθος τ’ ουρανού χαράζει κι όλα τα άλλα φώτα χαμηλώνουν. μ’ αρέσει αυτό το κόκκινο στις λέξεις σου, θαμπό σαν τη φωτιά μέσα στα χόρτα που έρπει και φανερώνει ξαφνικά τη λάμψη και το χρώμα της. δρόμος μακρύς κάτω απ’ τα κάστρα κι είσαι η πλατεία με τις μουσικές στο τέρμα του

Από τη συλλογή Το μυστικό αλφάβητο (2010)

Το ποίημα είχε αρχικά δημοσιευτεί στο Translatum και στο περιοδικό Πανδώρα, τεύχος 22 (Μάιος 2008-Νοέμβριος 2008)


Τόλη Νικηφόρου, πέρασαν τόσοι μήνες από τότε που έγραψες αυτό το ποίημα και μου το έδωσες κι ακόμα δεν καταφέρνω να βρω τα λόγια για να σου πω τι σημαίνει για μένα. Είμαι πολύ συγκινημένη που το δημοσιεύω απόψε. Σ’ ευχαριστώ για όσα μου έχεις μάθει όλους αυτούς τους μήνες που είσαι μαζί μας (ιδιοτελές) και για όλα τα γραπτά σου που έχω δει και διαβάσει (ανιδιοτελέστατο).

Να ’σαι πάντα καλά!
Title: Τόλης Νικηφόρου, Φωτιά μέσα στα χόρτα που έρπει
Post by: banned on 05 Mar, 2008, 02:17:34
Δεν ξέρω πώς συμβαίνει αυτό αλλά, όταν ακούω καλά λόγια για κάτι που έγραψα, εκτός από χαρά, νιώθω μια έντονη αμηχανία. Λες και μου αποδίδεται ένας έπαινος που δεν αξίζω. Νομίζω ότι αυτό συμβαίνει γιατί, όπως έχω πει κι άλλες φορές, αισθάνομαι πως είμαι ένας απλός διάμεσος, πως όλα αυτά τα γράφει κάποιος άλλος με το χέρι μου.

Οι αντιδράσεις μου αυτές είναι ακόμη πιο έντονες όταν τα λόγια αυτά προέρχονται από κάποιον που αγαπώ και εκτιμώ. Όπως τώρα. Έχω μάθει κι εγώ πολλά από σένα, Βίκυ, και όχι μόνον, αυτούς τους οκτώ περίπου μήνες που είμαι μέλος του φόρουμ και ελπίζω να είμαι πάντοτε καλός μαθητής για να μάθω κι άλλα.  

Αυτό το ποίημα το γέννησε η συγκίνηση ένα βράδυ. Η πολύ έντονη συγκίνηση και η διαίσθηση. Κάθε φορά που το διαβάζω την ίδια εκείνη συγκίνηση αισθάνομαι. Καλύτερα δεν θα μπορούσα να την εκφράσω εγώ. Μου δόθηκε αυτή η χάρη και το μόνο που μπορώ να υποσχεθώ είναι ότι θα εργάζομαι σκληρά ως το τέλος για να τιμήσω το άγνωστο που θέλησε, μέσα από μεγάλο πόνο, να μιλήσω εγώ με τη φωνή του.  
Title: Τόλης Νικηφόρου, Φωτιά μέσα στα χόρτα που έρπει
Post by: Anastasia on 06 Mar, 2008, 09:37:54
Τόλη, το ποίημα είναι υπέροχο. Μου αρέσει πολύ «αυτό το κόκκινο στις λέξεις του». ;-)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Φωτιά μέσα στα χόρτα που έρπει
Post by: banned on 06 Mar, 2008, 14:32:14
Χαίρομαι που σου αρέσει, Αναστασία. Βλέπεις πόσο αργεί η φωτιά «να φανερώσει τη λάμψη και το χρώμα της»; Από τις 14 Ιουλίου του 2007.
Title: Τόλης Νικηφόρου, Φωτιά μέσα στα χόρτα που έρπει
Post by: wings on 06 Mar, 2008, 14:35:21
Έτσι είμαστε εμείς οι φωτιές και οι πλατείες. Ψυχογράφημα θα κάνουμε πρωινιάτικα;
Title: Τόλης Νικηφόρου, Φωτιά μέσα στα χόρτα που έρπει
Post by: banned on 06 Mar, 2008, 14:41:54
Όπως σου έλεγα, Αναστασία. Χαμπάρι δεν έχουν οι φωτιές πότε είναι πρωί, πότε μεσημέρι και πότε βράδυ. Να καίνε μόνο ξέρουν (τους πυρόπληκτους). Μετά μουσικής (από νυχτερινή πλατεία της Άνω Πόλης).
Title: Τόλης Νικηφόρου, Φωτιά μέσα στα χόρτα που έρπει
Post by: wings on 06 Mar, 2008, 14:45:29
Τελικά είστε πολύ συμβατικοί τύποι. Τι πάει να πει «πρωί, μεσημέρι, βράδυ»; Ζήστε λίγο πιο ανέμελα... όπως η φωτιά.
Title: Τόλης Νικηφόρου, Φωτιά μέσα στα χόρτα που έρπει
Post by: banned on 06 Mar, 2008, 14:51:08
Ανέμελα, ε; Εμ, βέβαια, άλλους τσουρουφλίζει. 
Title: Τόλης Νικηφόρου, Φωτιά μέσα στα χόρτα που έρπει
Post by: Anastasia on 06 Mar, 2008, 14:59:31
Τι τη νοιάζει, καλέ, η ώρα; Έχουν ώρες τα ξωτικά; Τώρα που το σκέφτομαι μπορεί να είναι και πυγολαμπίδα! ;-)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Φωτιά μέσα στα χόρτα που έρπει
Post by: banned on 08 Mar, 2008, 13:37:17
Αναστασία, σου οφείλω μιαν απάντηση από προχτές. Μόλις τελείωσα την ανάγνωση του επιστημονικού συγγράματος με τίτλο «Περί της φύσεως των ξωτικών και άλλων δαιμονίων». Και αισθάνομαι δέος.

Έχεις δίκαιο, είναι και πυγολαμπίδα. Και χίλια δυο άλλα. Ένα σου λέω. Πρόσεχε. Όταν λέει «ζήστε λίγο πιο ανέμελα ... όπως η φωτιά», καταλαβαίνεις ότι είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Πλάσμα ενός άλλου κόσμου.  
Title: Τόλης Νικηφόρου, Φωτιά μέσα στα χόρτα που έρπει
Post by: Anastasia on 11 Mar, 2008, 09:35:32
Ναι, αλλά αυτός είναι ο λόγος που τα ξωτικά και τα υπόλοιπα αερικά είναι εξαιρετικά γοητευτικά και ερωτικά. Μας τραβούν στο μυστήριο και το επικίνδυνο, έτσι δεν είναι;
Title: Τόλης Νικηφόρου, Φωτιά μέσα στα χόρτα που έρπει
Post by: banned on 11 Mar, 2008, 11:16:27
Δυστυχώς έτσι είναι. Το μυστήριο και το επικίνδυνο είναι εξαιρετικά γοητευτικά. Σήμερα, μάλιστα, πρέπει να προσέχουμε ακόμη περισσότερο. Γιατί το ξωτικό γιορτάζει. Έγκυρες πληροφορίες αναφέρουν ότι θα φορέσει το κόκκινο φουστάνι του και τα πράσινα μάτια του. Κίνδυνος - θάνατος.

Τί γιορτάζει; Εκείνο ξέρει και ελπίζω να μας πει κι εμάς. Ως τότε τσιμουδιά, δεν πρέπει να το μάθει κανείς άλλος, έτσι;   
Title: Τόλης Νικηφόρου, Φωτιά μέσα στα χόρτα που έρπει
Post by: Anastasia on 11 Mar, 2008, 11:59:37
Εννοείται! Αν και φοβάμαι ότι υπάρχουν πολλά μάτια κρυμμένα στο σκοτάδι.
Title: Τόλης Νικηφόρου, Φωτιά μέσα στα χόρτα που έρπει
Post by: banned on 11 Mar, 2008, 12:05:49
Μπαααα. Εδώ είναι ερημιά. Κανένας δεν μας ακούει, κανένας δεν μας βλέπει. Το ξωτικό ξύπνησε μεν, αλλά ασχολείται με βραδινούς καθρέφτες και θλιμμένες αλεπούδες.  
Title: Τόλης Νικηφόρου, Φωτιά μέσα στα χόρτα που έρπει
Post by: Anastasia on 11 Mar, 2008, 12:07:48
Ωραία, τότε. Πρόσεχε μόνο μην κουνάς πολύ τα φύλλα γιατί πέφτουν δροσοσταλίδες και θα μας ακούσει.
Title: Τόλης Νικηφόρου, Φωτιά μέσα στα χόρτα που έρπει
Post by: banned on 11 Mar, 2008, 12:25:17
Δεν τ' αγγίζω καν. Γιατί ξέρω ότι μερικές φορές στα φυλλώματα πάει και κρύβεται.  
Title: Τόλης Νικηφόρου, σαν ποίημα μιας εποχής για πάντα ξεχασμένης
Post by: wings on 14 Mar, 2008, 00:59:49
Τόλης Νικηφόρου, σαν ποίημα μιας εποχής για πάντα ξεχασμένης

όπως το σούρουπο ανθίζει η θάλασσα με σκόρπιες λάμψεις και μυστικές φωνές μέσα στα χόρτα τρεμοφέγγουν, έτσι αναδύομαι κι εγώ απ’ το σώμα μου στο άγγιγμά σου. μας περιμένει μια παραλία ερημική μες στο σκοτάδι, με κόκκινα πανιά ένα πλοίο που όλο τον χρόνο ταξιδεύει, η ανάσα σου ένας ψίθυρος μες στο δικό μου χνώτο. αγάπησέ με. σαν όνειρο στα μάτια ενός παιδιού, σαν ποίημα μιας εποχής για πάντα ξεχασμένης, και σαν το κάτι εκείνο που δεν δόθηκε ποτέ και σε κανένα

Από τη συλλογή Το μυστικό αλφάβητο (2010)

Το ποίημα γράφτηκε τον Αύγουστο του 2007 και είχε αρχικά δημοσιευτεί στο Translatum.
Title: Τόλης Νικηφόρου, Το σκοτεινό υπόγειο της γραφής
Post by: wings on 21 Mar, 2008, 03:09:23
Τόλης Νικηφόρου, το σκοτεινό υπόγειο της γραφής

ξέφυγε ανεπαίσθητα και πέφτει

διάφανη και λαμπερή σταγόνα
γράμμα αναλφάβητο
τους στίχους ένα-ένα που νοτίζει
μέχρι το σκοτεινό υπόγειο της γραφής

ψηλά τα μάτια σου εκστατικά
τίτλος σε βουρκωμένο ποίημα

Δημοσιευμένο στο περιοδικό Μανδραγόρας, τεύχος 38 (Απρίλιος 2008)
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Το σκοτεινό υπόγειο της γραφής
Post by: wings on 21 Mar, 2008, 20:01:31
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στους ποιητές μας και ένα μεγάλο ευχαριστώ!

Να σας ευχαριστήσω και εκ μέρους όλων των άλλων. Πάντως, το μεγαλύτερο ευχαριστώ οφείλεται σε σας και στην αγάπη σας. Το ξέρω καλά ότι χωρίς αυτήν τίποτα δεν μπορεί να ανθίσει.

Το μεγαλύτερο ευχαριστώ το οφείλουμε στους ποιητές μας που μας ξεναγούν στο σκοτεινό υπόγειο της γραφής. Και που μας κρατούν τρυφερά το χέρι για να μην τρομάζουμε στο μαύρο σκοτάδι του υπόγειου. Και που μοιράζονται μαζί μας την αγάπη τους για το φως που γεννιέται μαζί με κάθε νέο ποίημα. Κι έτσι μας μαθαίνουν τι θα πει ποίηση και ζωή.

Χρόνια σας πολλά, Τόλη!
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Το σκοτεινό υπόγειο της γραφής
Post by: lionpsyche on 21 Mar, 2008, 21:24:52
Χρόνια Πολλά και από εμένα. Ένα "ευχαριστώ" δε φτάνει σε όλους τους ποιητές μας, αλλά όταν βγαίνει από καρδιάς, τότε πιστεύω πως είναι αρκετό. Utopia να ζήσεις! Όσον αφορά την απάντησή σου, δηλαδή είχες προβλέψει για μένα πριν από μένα; Σ'ευχαριστώ!!! Το ξέρεις ότι ο φόβος να ξεδιπλώσουμε τις ζωγραφιές που κρύβουμε μέσα μας είναι ο χειρότερος; Αν γίνει αυτό, τότε έχει γίνει και το πιο βασικό βήμα στη ζωή μας. Αρκεί να το κάνουμε. Και η αρχή, πίστεψέ με, είναι πολύ δύσκολη, δυστυχώς...
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Το σκοτεινό υπόγειο της γραφής
Post by: banned on 21 Mar, 2008, 22:10:41
Περισσότερο τους ποιητές τρομάζει το μαύρο σκοτάδι του υπογείου, Βίκυ. Γι' αυτό συνεχώς αναζητούν το φως.  Γι' αυτό τραγουδάνε σαν μικρά παιδιά. Κρατάνε τρυφερά το χέρι των συντρόφων τους για να πάρουν και να δώσουν δύναμη. Και τους ξεναγούν στο μυστήριο που και οι ίδιοι μόλις υποπτεύονται. Το μεγαλύτερο ευχαριστώ είναι να κρατάμε σφιχτά το χέρι του άλλου.

Σ' ευχαριστώ, lionpsyche. Πρέπει να βρούμε το θάρρος να απλώσουμε τις ζωγραφιές μας στον κόσμο (ένα πρώτο βήμα ίσως είναι να με λες Τόλη). Οι ζωγραφιές δεν μας ανήκουν, μας δόθηκαν για να τις δείξουμε στους άλλους, για να τις μοιραστούμε με τους άλλους. Όσο δύσκολο κι αν είναι, όσο ακριβά κι αν κοστίζει. Το ξέρω, το έζησα, το πλήρωσα.


Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Το σκοτεινό υπόγειο της γραφής
Post by: lionpsyche on 21 Mar, 2008, 22:32:24
Εγώ ακόμα το πληρώνω, Τόλη μου!
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Το σκοτεινό υπόγειο της γραφής
Post by: banned on 21 Mar, 2008, 23:12:03
Μην ξεχνάς ότι ο πόνος σε έχει κάνει πλουσιότερη ως άνθρωπο. Με περισσότερες ζωγραφιές.

Εύχομαι να ήταν αλλιώς τα πράγματα, αλλά όλη η καλλιτεχνική δημιουργία περνάει μέσα από την κοιλάδα των δακρύων.
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Το σκοτεινό υπόγειο της γραφής
Post by: wings on 21 Mar, 2008, 23:18:23
Θα προτιμούσα τελικά να είχαμε λιγότερους «ζωγράφους» και περισσότερους ευτυχισμένους ή έστω χαρούμενους ανθρώπους, και αναμφίβολα λιγότερα «βουρκωμένα» ποιήματα.
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Το σκοτεινό υπόγειο της γραφής
Post by: banned on 21 Mar, 2008, 23:43:14
Κι εγώ. Όμως «οι ευτυχισμένες χώρες δεν έχουν ιστορία» και κάτι τέτοιο είναι έξω από τη φυσική τάξη των πραγμάτων. Πάντως, επικοινωνώ αμέσως με τον ύψιστο γιατί τα έχει κάνει μπάχαλο στο «σκοτεινό υπόγειο» της ζωής. 
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Το σκοτεινό υπόγειο της γραφής
Post by: wings on 21 Mar, 2008, 23:45:13
Δηλαδή η γραφή δεν είναι η ζωή;
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Το σκοτεινό υπόγειο της γραφής
Post by: banned on 22 Mar, 2008, 00:59:01
Ένα αιώνιο θέμα διαφωνίας στον εξώστη του τραμ με τον επιστήθιο φίλο της εφηβείας μου και μεγάλο λογοτεχνικό ταλέντο, Πόλη Πετρόπουλο. Εκείνος έλεγε «ή ζεις τη ζωή ή γράφεις γι' αυτήν», εγώ «ζεις τη ζωή και γράφεις γι' αυτήν». Εκείνος έζησε τη ζωή και έκανε λεφτά, εγώ έζησα τη ζωή και έγραψα. Τα συμπεράσματα δικά σου.
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Το σκοτεινό υπόγειο της γραφής
Post by: wings on 22 Mar, 2008, 01:37:23
Δεν μπορώ να βγάλω κανένα συμπέρασμα για τις προσωπικές επιλογές κάποιου. Αν σήμερα είστε και οι δυο ευχαριστημένοι από αυτά που επιλέξατε να κάνετε στη ζωή σας, καλώς καμωμένα.

Στο σκοτεινό υπόγειο τής γραφής είναι επόμενο να χαθούν μερικά ταλέντα. Μερικοί χάνονται ακόμα και στο φως, εξάλλου.
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Το σκοτεινό υπόγειο της γραφής
Post by: lionpsyche on 22 Mar, 2008, 11:42:55
Τόλη, συμφωνώ μαζί σου για τον "κόσμο των δακρύων". Ήταν ακριβώς αυτό που σκεφτόμουν. Μόνο που εγώ δε ζω, μα μόνο γράφω γι'αυτήν. Και τώρα τελευταία πιο πολύ πεζό λόγο. Δεν ξέρω αν αυτό παίζει ρόλο στους άλλους, αλλά εγώ καταλαβαίνω την ψυχολογία μου όταν γράφω πεζά. Απλά δε ζω, γράφω. Ίσως να είναι κι αυτό ένα βήμα...
Title: Τόλης Νικηφόρου, Λεξικό συνωνύμων
Post by: wings on 27 Mar, 2008, 17:56:46
Τόλης Νικηφόρου, λεξικό συνωνύμων

τόσες φορές που σε ξεφύλλισα μες στις παλάμες μου,
ντύθηκες πια τη δική μου επιδερμίδα,
τόσες φορές που σε χαϊδέψανε τα μάτια μου,
έχεις πια πάρει κάτι από το μπλε.
φτάσαμε εδώ που φτάσαμε μαζί,
ουλές και τραύματα εσύ
χαρτί από ξύλο
ουλές και τραύματα εγώ
μολύβι από ψυχή.
λέξεις από μελάνι εσύ,
εγώ από δίψα.
κι έτσι όπως γέρνεις δίπλα μου βουβό
και περιμένεις στωικά τη σκέψη μου,
αρχίζω πάλι να ρωτάω για την παλιά μας λάμψη,
αρχίζω πάλι μέσα σου να αναζητώ το φως


Από τη συλλογή Μυστικά και θαύματα ο ανεξερεύνητος λόγος της ουτοπίας (2007)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Στις πράσινες κερκίδες τ' ουρανού
Post by: wings on 11 Apr, 2008, 02:04:59
Τόλης Νικηφόρου, στις πράσινες κερκίδες τ’ ουρανού

το βλέμμα σου κι η καλοκαιρινή σιωπή
το απομεσήμερο κάτω απ’ τις λεύκες
ήχος ξερός των φύλλων στην πνοή του ανέμου
σαν αραιά χειροκροτήματα
στις πράσινες κερκίδες τ’ ουρανού

κι έπειτα, ξαφνικά, το κόκκινό σου φόρεμα
σημαία και λάμψη, εμβατήριο
συμπυκνωμένο φως
και η στιγμή με την κομμένη ανάσα της


Από τη συλλογή Μυστικά και θαύματα ο ανεξερεύνητος λόγος της ουτοπίας (2007)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ο εσωτερικός εχθρός
Post by: wings on 14 Apr, 2008, 22:15:43
Τόλης Νικηφόρου, ο εσωτερικός εχθρός

σε μυστικά κυκλώματα του εγκεφάλου
και σε άγνωστες διαστάσεις των κυττάρων
ελλοχεύει ο θανάσιμος αντίπαλος
ένας καταχθόνιος συνωμότης
που απεργάζεται την καταστροφή μας
με αξιοθαύμαστη υπομονή

να φοβάσαι την πικρή γεύση της μοναξιάς
και το ανεξερεύνητο φάσμα της αλήθειας

Από τη συλλογή Ο πλοηγός του απείρου (1986)
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Ο εσωτερικός εχθρός
Post by: banned on 14 Apr, 2008, 22:39:41
Έχω ιδιαίτερη αδυναμία σ' αυτό το ποίημα γιατί εκφράζει μια οδυνηρή αλήθεια που με βασανίζει από τα εφηβικά μου χρόνια. Ο χειρότερος εχθρός του εαυτού μου είμαι εγώ ο ίδιος. Έτσι, το «θεέ μου, φύλαξέ με από τους φίλους μου γιατί από τους εχθρούς μου ξέρω να προφυλάσσομαι και μόνος μου», καταλήγει να είναι «θεέ μου, φύλαξε με από τις κακές στιγμές του εαυτού μου ...».

Ταυτόχρονα, το ποίημα πιστεύω ότι εκφράζει και μιαν άλλη αλήθεια. Παράλληλα με την επιθυμία για ζωή, την επιθυμία του θανάτου που υπάρχει σε πολλά ανθρώπινα πλάσματα. Το δισυπόστατον του έρωτα στο οποίο αναφέρεται η Καρέλλη στο Αισθηματικό (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=1559.msg121982#msg121982), ισχύει και σ' αυτή την περίπτωση.
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Ο εσωτερικός εχθρός
Post by: spiros on 14 Apr, 2008, 23:10:10
Ο Φρόιντ άλλωστε μίλησε εξίσου για την ενόρμηση του θανάτου (https://en.wikipedia.org/wiki/Death_instinct) ("an urge inherent in all organic life to restore an earlier state of things") όσο για την ενόρμηση του έρωτα. Πιο συγκεκριμένα, η σχέση δημιουργικότητας και αυτοκαταστροφής έχει διερευνηθεί σε βάθος από πολλούς ψυχολόγους. Συνιστώ ανεπιφύλακτα το παρακάτω βιβλίο:

Philip Sandblom, Creativity and Disease: How Illness Affects Literature, Art and Music (http://www.amazon.com/exec/obidos/ASIN/0714529419/translgrthegr-20), Marion Boyars, 1988.
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Ο εσωτερικός εχθρός
Post by: lionpsyche on 14 Apr, 2008, 23:28:06
Προτείνω και Ζακ Λακάν. Μεγάλη ανάλυση και αναθεωρήσεις κάποιων ερμηνειών του Φρόυντ.
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Ο εσωτερικός εχθρός
Post by: banned on 14 Apr, 2008, 23:30:29
Να το ψάξω τότε το βιβλίο.

Κάτι ανάλογο συζητάμε με τη Βίκη στο νήμα της Καρέλλη, Σπύρο. Το πόσο κοντά βρίσκεται ο έρωτας με τον θάνατο.
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Ο εσωτερικός εχθρός
Post by: lionpsyche on 14 Apr, 2008, 23:48:39
Τόλη, πιστεύω πως ο έρωτας μπορεί να σε οδηγήσει στο θάνατο είτε ψυχικά είτε πολλές φορές και σωματικά (κάτι που πάλι από την ψυχή θα έχει προέλθει). Όμως, ο θάνατος είναι κάποιες φορές τόσο ελκυστικός που μπορεί να σε οδηγήσει να ερωτευτείς τον ίδιο... Λίγο μακάβριο, αλλά η πραγματικότητα!
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Ο εσωτερικός εχθρός
Post by: spiros on 15 Apr, 2008, 00:01:56
Κάτι ανάλογο συζητάμε με τη Βίκη στο νήμα της Καρέλλη, Σπύρο. Το πόσο κοντά βρίσκεται ο έρωτας με τον θάνατο.

Έχω κάνει σχετική έρευνα για το ζήτημα από τα φοιτητικά μου χρόνια. Liebestod (http://www.artandpopularculture.com/Liebestod), mein Herr!
Κάποια στιγμή θα βγει και σε έντυπη μορφή.
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Ο εσωτερικός εχθρός
Post by: banned on 15 Apr, 2008, 12:45:27
Μπράβο, Σπύρο. Ενδιαφέρομαι να τη διαβάσω όταν κυκλοφορήσει. Ενδιαφέρον (νοσηρό) παρουσιάζει και το φασιστικό σύνθημα στην Ισπανία κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου (1936-1939). Viva la muerte, ζήτω ο θάνατος. Ένα νεκρόφιλο σύνθημα που καταδίκασε με αποτροπιασμό ο φιλόσοφος Μιγκέλ ντε Ουναμούνο στο Πανεπιστήμιο της Σαλαμάνκα και τον έθεσαν μετά σε κατ' οίκον περιορισμό ως τον θάνατό του.

Όχι, Λεοντόψυχη, εγώ δεν μπορώ να ερωτευτώ τον θάνατο. Γιατί, απλούστατα, είμαι ερωτευμένος με τη ζωή. Εκείνο στο οποίο αναφέρομαι σ' αυτό το ποίημα είναι οι μερικές φορές ανεξέλεγκτες δυνάμεις μέσα μας που συγκρούνται με τη λαχτάρα για αληθινή ζωή, ζωή με δημιουργία και εκπλήρωση.
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Ν' ακούγεται από μακριά μια φυσαρμόνικα
Post by: λinaπ on 15 May, 2008, 01:03:05
Η αποψινή μου επίσκεψη στον χώρο των ποιητών της πόλης σου, Τόλη, με έφερε και μπροστά στο ποίημα σου «ν’ ακούγεται από μακριά μια φυσαρμόνικα (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=8472.msg89148#msg89148)». Βέβαια εγώ μόνο ως επισκέπτης γνωρίζω τη Θεσσαλονίκη, απ' τον καιρό που εργαζόμουν ως ξεναγός. Δεν έχω δηλαδή τις ίδιες εικόνες με σας που γεννηθήκατε και μεγαλώσατε εκεί. Έχω να έρθω πολλά χρόνια, και το ποίημα αυτό μου θύμισε τους περιπάτους που έκανα με τους «ξένους μου». Στο αφιερώνω, λοιπόν, με τις ευχαριστίες μου, για όλες τις ωραίες στιγμές που μου θύμισες.
Title: Τόλης Νικηφόρου, Σύννεφο εσύ κόκκινο στον ουρανό
Post by: banned on 15 May, 2008, 01:23:21
Σ' ευχαριστώ θερμά, Αγγελική μου. Εσύ μας ξεναγείς στον κόσμο της μουσικής κι εμείς, με τη σειρά μας, στον κόσμο της ποίησης. Η ποίηση έχει τη δική της μουσική, στις καλύτερες περιπτώσεις μια μουσική παρόμοια με την προκλασική. Λιτή, διαυγή, κρυστάλλινη.

Αισθάνομαι όμως τώρα την υποχρέωση να σου αφιερώσω κι εγώ ένα ποίημα.

Τόλης Νικηφόρου, σύννεφο εσύ κόκκινο στον ουρανό

να ξαναγεννηθούμε
με το δικό σου χάραμα ν' ανθίσει ο κόσμος

να ξαναγεννηθούμε
σύννεφο εσύ κόκκινο στον ουρανό
άγγιγμα και ταξίδι εγώ σαν άνεμος

να ξαναγεννηθούμε
θάλασσα εσύ των τροπικών
κι εγώ νησί μοναχικό στον κόρφο σου

δάσος εσύ, βελούδινο σκοτάδι
κι εγώ τ’ αγρίμι που προφέρει
με το χνώτο του τις μυστικές σου λέξεις

αγνοί, αθώοι, αθάνατοι
εσύ κι εγώ ψυχή και φως


Από τη συλλογή Μυστικά και θαύματα ο ανεξερεύνητος λόγος της ουτοπίας (2007)
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Σύννεφο εσύ κόκκινο στον ουρανό
Post by: λinaπ on 15 May, 2008, 01:32:20
Ευχαριστώ, Τόλη.
Title: Τόλης Νικηφόρου, Το προαιώνιο ρίγος
Post by: wings on 01 Jun, 2008, 08:37:17
Τόλης Νικηφόρου, το προαιώνιο ρίγος

προφέρεται στη μοναξιά και τη σιγή. στις παρυφές του ονείρου, την ώρα που οι νεκροί υφαίνουν έξω το σκοτάδι και εισρέει από τις χαραμάδες σαν κόκκινο κρασί η ανάσα τους. με δέος προφέρεται η ποίηση, καθώς προφέρει ανθίζοντας ένα ξερό κλαδί το προαιώνιο ρίγος του

Από τη συλλογή Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται (2002)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Κι όσο πλησίαζες ήσουν εσύ
Post by: wings on 16 Jun, 2008, 19:36:59
Τόλης Νικηφόρου, κι όσο πλησίαζες ήσουν εσύ

δέντρα, αραιοί διαβάτες, παγωνιά,
και κάτω απ’ τις κραυγές των γλάρων το ωδείο.
στο πάρκο της Ηλεκτρικής από νωρίς περίμενα,
κοιτάζοντας προς τη μεριά της θάλασσας.
κάποτε φάνηκες, κι όσο πλησίαζες ήσουν εσύ,
κι όσο πλησίαζες ήσουν εσύ
και μέσα στην ομίχλη μου χαμογελούσες.
στις μύτες στάθηκες να με φιλήσεις κι ύστερα έφυγες.
κι όσο, χρόνο το χρόνο, στο βάθος σβήνεις,
τόσο πιο καθαρά λάμπεις στα μάτια μου.
μέχρι που ξέρω πια με βεβαιότητα
πως είσαι δεκαοχτώ χρονώ,
κάπου έξι μήνες πιο μικρή από μένα,
πηγαίνεις στο παλιό ωδείο,
σε λεν Σιμόνη,
κι αγαπιόμαστε τρελά.

Από τη συλλογή Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο (1999)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ελλάδα 1979
Post by: wings on 05 Jul, 2008, 23:38:18
Τόλης Νικηφόρου, Ελλάδα 1979

με το αίμα μου σε ιστορώ πατρίδα μου

πολιτείες παραδομένες στο μπετόν
δρόμοι σημαδεμένοι με ξενικές επιγραφές
κάθε οικοδομή και μια τράπεζα
κάθε γωνιά κι ένα φροντιστήριο
κάθε διαμέρισμα κι ένα διαφθορείο
οι νέοι με τα μηχανάκια
τα αυτοκίνητα στο πεζοδρόμιο
αναρίθμητα ξενοδοχεία και υπηρέτες
εκτρώσεις σε ιδιωτικά ιατρεία
οι άρρωστοι στους διαδρόμους των νοσοκομείων
δεκατρείς χιλιάδες δικηγόροι στην πρωτεύουσα
και οι εργολάβοι σε απεργία
με παγάκια και ξηρούς καρπούς
προδότες που δοξολογούνται
δωσίλογοι που αμείβονται
χαφιέδες που καταχωρούν τα ίχνη της αγωνίας μας

στο καφενείο του χωριού ο λαός περιμένει
πριν και μετά τις διαφημίσεις
το επόμενο έμβασμα του μετανάστη
το επόμενο αστυνομικό σήριαλ
την επόμενη μοναδική διέξοδο
κοινή ευρωπαϊκή εξαγορά
τα ψάρια νεκρά
ο αέρας μαύρος
η γη πουλημένη
ελεύθερο αστικό καθεστώς και ιδιωτική πρωτοβουλία

κι η ελιά να γαντζώνεται με πείσμα
ν’ απλώνει παλάμες στον απίστευτα γαλάζιο ουρανό
αιώνες τώρα
και τα πεύκα να χαϊδεύουν τη θάλασσα

πατρίδα μου
το μεγαλείο σου τέλος δεν έχει

Από τη συλλογή Ο μεθυσμένος ακροβάτης (1979)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Να μου διαβάζεις το βαθύ γαλάζιο
Post by: wings on 23 Jul, 2008, 00:10:35
(https://thepoetsiloved.files.wordpress.com/2019/03/monet_thereader.jpg)

Claude Monet, La Liseuse (The reader), 1872
Πηγή: intermonet.com (http://www.intermonet.com/oeuvre/debuts.htm)



Τόλης Νικηφόρου, να μου διαβάζεις το βαθύ γαλάζιο

σ’ ένα δωμάτιο παλιό, μοναχικό
σ’ ένα δωμάτιο γκρίζο
να μου διαβάζεις το βαθύ γαλάζιο
και το κόκκινο,
να μου διαβάζεις ήχους, μουσικές,
να μου διαβάζεις ποιήματα

στο μισοσκόταδο τα μάτια σου να λάμπουν
να κελαρύζει, να μοσκοβολάει η φωνή σου
να πλημμυρίζει το δωμάτιο λέξεις μυστικές
που αχνίζουν και θαμπώνουν τα παγωμένα τζάμια

στα χείλη σου να ανθίζει
ένα χαμόγελο κρυφό
όπως πετούμενο που ξαφνικά φτερούγισε
σε ερειπωμένο σπίτι
ή ο ξενιτεμένος που επιτέλους γύρισε
στη μία και μοναδική πατρίδα του

να μου διαβάζεις ποιήματα
και να μ’ αγγίζεις με το φως
με κείνο το αχνό λησμονημένο όνειρο

Από τη συλλογή Το μυστικό αλφάβητο (2010)

Το ποίημα γράφτηκε το 2008 και είχε αρχικά δημοσιευτεί στο Translatum.
Title: Τόλης Νικηφόρου, Να μου διαβάζεις το βαθύ γαλάζιο
Post by: lionpsyche on 23 Jul, 2008, 17:20:23
Η πατρίδα μας συνήθως είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Όσο για το αχνό όνειρο, μπορούμε να το κάνουμε να φαίνεται πιο έντονα...
Title: Τόλης Νικηφόρου, Να μου διαβάζεις το βαθύ γαλάζιο
Post by: banned on 25 Jul, 2008, 11:44:02
Ύστερα από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα απουσίας μου από το Translatum, για λόγους που έχουν να κάνουν αποκλειστικά και μόνο με δραματικά γεγονότα της προσωπικής μου ζωής, αισθάνομαι την υποχρέωση, έστω και καθυστερημένα, να ευχαριστήσω θερμά τη Βίκυ για το μεράκι, τη γνώση, την έμπνευση, την ευαισθησία και την καλλιέργεια, με την οποία εικονογραφεί τα ποιήματά μου, με τρόπο κυριολεκτικά εκθαμβωτικό, στην Ανθολογία των ποιητών της Θεσσαλονίκης και στο προσωπικό της Ιστολόγιο.

Είναι πια κοινή διαπίστωση ότι η αγάπη και η αφοσίωσή της στην υπόθεση της ποίησης μπορεί να συγκριθεί μόνο με την αγάπη και την αφοσίωση όσων είναι ταγμένοι να εκφράζουν με λέξεις την περιπέτεια της ψυχής τους. Ισόβια και αδιαπραγμάτευτα. Σε ευχαριστώ, Βίκυ.

Title: Τόλης Νικηφόρου, Να μου διαβάζεις το βαθύ γαλάζιο
Post by: wings on 25 Jul, 2008, 12:04:16
σ’ ένα δωμάτιο παλιό μοναχικό
σ’ ένα δωμάτιο γκρίζο
να μου διαβάζεις το βαθύ γαλάζιο
και το κόκκινο,
να μου διαβάζεις ήχους, μουσικές,
να μου διαβάζεις ποιήματα

στο μισοσκόταδο τα μάτια σου να λάμπουν
...


Εδώ κι ένα χρόνο διαβάζω το βαθύ γαλάζιο και το κόκκινο, διαβάζω ήχους, μουσικές, διαβάζω ποιήματα, πολύ πιο «επιδέξια» απ’ όσο παλαιότερα. Κι αυτό, κατά ένα μεγάλο μέρος το χρωστώ σ’ εσένα, Τόλη Νικηφόρου. Και σ’ ευχαριστώ ολόψυχα για όσα μου έμαθες και για όσα με ώθησες να μαθαίνω κάθε μέρα που περνάει.

Κι ύστερα έρχομαι εδώ στο Translatum και «μεταφράζω» σε απλές, πεζές λέξεις την αγάπη και την αφοσίωση των ποιητών της Θεσσαλονίκης στην τέχνη τους, καμιά φορά και την ψυχή τους την ίδια, για να μπορέσουν οι απλοί αναγνώστες να νιώσουν πόσο δικοί τους είναι αυτοί οι ήχοι, πόσο δικές τους οι μουσικές, πόσο δικό τους το βαθύ γαλάζιο και το κόκκινο της Θεσσαλονικιώτικης ποίησης.

Η ποίηση ήταν για πολλά χρόνια για μένα μια απλή γνωριμία, καλή για κάνα καφέ, αλλά ως εκεί και πολύ της ήταν. Όπως και για τόσους άλλους αναγνώστες στην υφήλιο. Καμιά φορά γινόταν πάθος, αλλά περαστικό κι αχρείαστο να ’ναι. :-)

Κι ήρθε η στιγμή που κοντά σε όλους εσάς τους ποιητές της πόλης μας και, πρωτίστως, μέσ’ απ’ τα γραπτά σας, έγινε πάθος ζωής. Και λάμπουν πια τα μάτια μου στο μισοσκόταδο σαν διαβάζω ποιήματα. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, έτσι δεν είναι;
Title: Τόλης Νικηφόρου, όνειρο
Post by: wings on 17 Aug, 2008, 01:34:37
(https://thepoetsiloved.files.wordpress.com/2019/03/monet_alley.jpg)

Claude Monet, Main Path through the Garden at Giverny, 1901
Oil on canvas 89 x 92 cm, Oesterreichische Galerie Belvedere, Vienna Austria.
Πηγή: intermonet.com (http://www.intermonet.com/oeuvre/giverny.htm)


Τόλης Νικηφόρου, όνειρο

να περπατάς ανάλαφρα σαν μακρινό τραγούδι κι όλα ν’ ανθίζουν γύρω σου μες στον μπαχτσέ το σούρουπο. ένας γαλάζιος άνεμος ν’ ανάβει ξαφνικά τα φώτα τ’ ουρανού, λόγια δειλά στα φύλλα να σου ψιθυρίζει. τα χρώματα που χάθηκαν στα μάτια σου εξαίσια να αστράφτουν πάλι, σαν άρωμα να σε τυλίγουν μυστικά. να είσαι εκεί όπως παλιά κι όπως παλιά να μ’ αγαπάς.

Από τη συλλογή Το μυστικό αλφάβητο (2010)

Το ποίημα είχε αρχικά δημοσιευτεί στο Translatum και στο περιοδικό Πανδώρα, τεύχος 22 (Μάιος 2008-Νοέμβριος 2008)
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Ουτοπία αναρχικού λούστρου
Post by: wings on 23 Sep, 2008, 12:17:00
(https://www.translatum.gr/forum/proxy.php?request=http%3A%2F%2Fimg99.imageshack.us%2Fimg99%2F9303%2Floustros.jpg&hash=901318d12414143dc6331fba63f5591a198fd4f4)
Ο λούστρος
Πηγή: 3lyk-n-filad.att.sch.gr (http://3lyk-n-filad.att.sch.gr/grasep/site_mstoroi/Ganomatis/Loustros.htm)

Τόλης Νικηφόρου, ουτοπία αναρχικού λούστρου

κάθεται σταυροπόδι σ’ ένα σύννεφο
βουτώντας το πινέλο του
στο κασελάκι με τα χρώματα
το κασελάκι με τις λέξεις
με τον τζιλά και τ’ άλλα εκρηκτικά
και βάφει κόκκινα τα υποδήματα
κάθε περαστικού θεού
κόκκινο κόκκινο και μαύρο
ένα παιδικό μπαλόνι

με την απρόσεχτή του κίνηση
τα θαμπωμένα μάτια του
από του ήλιου την εγγύτητα
τα πάντα κάποτε αναποδογυρίζουν
και τότε στάζει ο ουρανός
μυριάδες άστρα

Από τη συλλογή Την κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας της ουτοπίας (1997)
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Ουτοπία αναρχικού λούστρου
Post by: spiros on 23 Sep, 2008, 12:25:10
Μου αρέσει η μεταφορά των άστρων που στάζουν από τον ουρανό, σαν τη βροχή ή τις δροσοσταλίδες.
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Ουτοπία αναρχικού λούστρου
Post by: Anastasia on 23 Sep, 2008, 12:37:38
Κι εμένα μου αρέσει πολύ αυτή η μεταφορά. Είναι γεμάτη από έντονα συναισθήματα, κίνηση, χρώματα και μουσική. Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτά που έρχονται στο νου διαβάζοντας τις συγκεκριμένες αράδες.

Καλημέρα, παιδιά. ;-)
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Ουτοπία αναρχικού λούστρου
Post by: banned on 24 Sep, 2008, 00:12:20
Μόλις είδα εντελώς τυχαία τα σχόλια σας, Σπύρο και Αναστασία, και σας ευχαριστώ. Θα πρέπει να πω ότι ο καθοριστικός στίχος στο ποίημα είναι : «τα πάντα κάποτε αναποδογυρίζουν».  Δηλαδή, ανατρέπεται η τάξη των πραγμάτων και ο κόσμος της ατιμίας και του φόνου, που όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά, γίνεται ένας κόσμος της ομορφιάς και της αγάπης. Αυτό σημαίνει «και τότε στάζει ο ουρανός μυριάδες άστρα».

Αυτή ήταν τουλάχιστον η πρόθεσή μου όταν έγραφα το ποίημα. Ουτοπικό; Ε, ναι.
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Ουτοπία αναρχικού λούστρου
Post by: wings on 24 Sep, 2008, 00:16:21
Όσο ουτοπικό και το να «βάφει κόκκινα τα υποδήματα κάθε περαστικού θεού». :-)
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Ουτοπία αναρχικού λούστρου
Post by: Anastasia on 24 Sep, 2008, 00:38:02
Α... τώρα είδα την απάντηση.

Τόλη, πολύ όμορφη και ενδιαφέρουσα η εξήγηση. Θα μου επιτρέψεις, όμως, να τα βλέπω πιο «χρωματιστά» τα πράγματα. Μου αρέσει, γενικώς, να συνοδεύω τα άστρα και τον ουρανό με χρώματα, μουσικές και ασημόσκονη. ;-)))
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Ουτοπία αναρχικού λούστρου
Post by: banned on 24 Sep, 2008, 02:03:44
Μα, κι εμένα μ' αρέσει, Αναστασία μου, να είναι όλα μέσα στα χρώματα, τις μουσικές, μέσα στο φως και την αγάπη. Μ' αρέσει τόσο πολύ αυτό το στιγμιαίο εκθαμβωτικό χαμόγελο της ουτοπίας, που ξεγελιέμαι πάντα σαν μικρό παιδί. Έτσι, Βίκυ; Κι ύστερα προσγειώνομαι στην άσφαλτο.

Καλή σας νύχτα.
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Ουτοπία αναρχικού λούστρου
Post by: wings on 24 Sep, 2008, 02:14:53
Έτσι είναι, Τόλη. Για να 'χει λόγο ύπαρξης η ουτοπία.

Καλή σου νύχτα και σ' ευχαριστούμε θερμά για το κασελάκι με τα χρώματα, το κασελάκι με τις λέξεις.
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Στη διάλεκτο της μοναξιάς
Post by: wings on 25 Oct, 2008, 21:25:07
https://www.youtube.com/watch?v=-LubkUoj6tQ

Σταμάτης Κραουνάκης & Λίνα Νικολακοπούλου: Μαμά, γερνάω! (με την Τάνια Τσανακλίδου)

Τόλης Νικηφόρου, στη διάλεκτο της μοναξιάς

στο βάθος ξεχωρίζει η θάλασσα
ένα γαλάζιο αστραφτερό κι απρόσιτο
μια δίψα
ψηλά στο μυστικό κελάρι τ’ ουρανού
μπρούσκο εκλεκτό της μνήμης

στο βάθος ξεχωρίζει η θάλασσα
όπως γυναίκα σε φανταστική οθόνη
που ως αργά τη νύχτα μεταφράζει όνειρα
στη διάλεκτο της μοναξιάς

όσοι εδώ μέσα μπήκαν έφυγαν
άφησαν πίσω τα βιβλία τους, τις μουσικές
κάτι απ’ το χνώτο τους
ένα αποτσίγαρο μες στον πηχτό ντελβέ

άφησαν πίσω τους κενό και αινίγματα
κάδρα που όρθια γέρνουν
χρώματα που θαμπώνουν μες στο φως
διπλό κρεβάτι για το αχ χωρίς το άγγιγμα
τον κούφιο ήχο του νερού στο μπάνιο
ένα λυγμό που δεν διαλύει
την πέτρα μέσα της

στο βάθος ξεχωρίζει η θάλασσα
σαν ποίημα που υπόσχεται το μακρινό ταξίδι
ή σαν ψυχή που πρόδωσε
αυτό το κάτι στη φωνή της
και τώρα πνίγεται μέσα στο καθημερινό της τίποτα
μέσα στην έπαρση και τη λαχτάρα της

Το ποίημα γράφτηκε τον Αύγουστο του 2010 και είχε αρχικά δημοσιευτεί στο Translatum. Ανήκει πλέον στη συλλογή Το μυστικό αλφάβητο (2010).


Στα δύο χρόνια που σας παρουσιάζω τα γραπτά των ποιητών της Θεσσαλονίκης δεν μου έχει τύχει δυσκολότερη δημοσίευση από αυτή που κάνω τώρα.

Ο Τόλης Νικηφόρου έγραψε αυτό το ποίημα μέσα από τις αφηγήσεις τόσο τις δικές μου για την ως τώρα ζωή μου όσο και άλλων γυναικών που ζουν μόνες τους – άλλοτε από δική τους επιλογή, άλλοτε από επιλογές άλλων, άλλοτε γιατί απλώς γιατί έτσι τα έφερε η «ρημάδα» η ζωή. Και σκιαγραφεί με εικόνες σκληρές κι οδυνηρές, αλλά απόλυτα ρεαλιστικές, την ψυχή μας και τον ζωτικό μας χώρο.

Όπως βλέπετε, το ποίημα γράφτηκε πολύ πρόσφατα. Ο ποιητής μού το έστειλε με ένα email-έκπληξη μαζί με άλλα δύο ποιήματα στο τέλος του περασμένου μήνα μόλις γύρισα από τις φετινές μου διακοπές, μου αφιέρωσε αυτό το συγκεκριμένο ποίημα και μου έδωσε την άδεια να δημοσιεύσω και τα τρία γραπτά πρώτη εγώ και όπου ήθελα (είτε στο ιστολόγιό μου είτε στο Translatum).

Θα μπορούσα να το κρύψω στα συρτάρια μου ή να το καταχωνιάσω σε κάποιο φάκελο στον υπολογιστή μου. Όμως, κατά την προσωπική μου εκτίμηση και γνώμη, είναι ένα από τα ωραιότερα ποιήματα του Τόλη Νικηφόρου. Θα προτιμούσα να μην το είχε σκεφτεί ποτέ, να μην το είχε γράψει ποτέ – αλλά το ποίημα γεννήθηκε και δεν μπορώ να το σκοτώσω. Δεν έχω, λοιπόν, παρά να το βοηθήσω να βγει στο φως, να μεγαλώσει και να ενηλικιωθεί σαν να ήταν και δικό μου παιδί. Γιατί, τελικά, είναι και δικό μου παιδί, όπως και αρκετών άλλων γυναικών που ζουν μόνες. Είναι και της Τάνιας Τσανακλίδου και της Λίνας Νικολακοπούλου παιδί, αφού πριν από χρόνια μάς έδωσαν το «αυτοβιογραφικό» τραγούδι «Μαμά, γερνάω» που συνοδεύει το ποίημα στη σημερινή μου δημοσίευση. Οι στίχοι τους (του τραγουδιού και του ποιήματος) συνδέονται με «συγγένεια αίματος».

Τόλη Νικηφόρου, είναι στιγμές που νιώθω να σε μισώ γι' αυτό το ποίημα. Κάπως έτσι νιώθω και για το τραγούδι και τους δημιουργούς του. Παρ’ όλα αυτά, σου οφείλω ένα μεγάλο «ευχαριστώ» που το έγραψες και, κυρίως, που μου το έδωσες σχεδόν αμέσως. Μονάχα, πώς να το πω τώρα; – θα ’θελα τα επόμενα που θα μου δώσεις να είναι πιο φωτεινά, πιο αισιόδοξα, ν’ αφήνουν ένα παράθυρο ανοιχτό στη χαρά. Μου το υπόσχεσαι;
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Στη διάλεκτο της μοναξιάς
Post by: Anastasia on 25 Oct, 2008, 21:41:25
Είναι ένα από τα ομορφότερα ποιήματα που έχω διαβάσει... Τόλη, πρέπει να πω... συγχαρητήρια! Διάβαζα το ποίημα και μπροστά μου ζωντάνευε ένα γεμάτο απίτι... γεμάτο από πράγματα και εικόνες... γεμάτο κι από μοναξιά, λύπη, θυμό αλλά και ελπίδα.

Για μένα αυτό το ποίημα είναι σκληρό... βλέπω, όμως, και εικόνες σαγηνευτικές, μυστήριες και ερωτικές μέσα του... κάνω λάθος; Μπορεί και να κάνω... δεν ξέρω... Βίκυ, το ποίημα είναι μαγευτικό!
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Στη διάλεκτο της μοναξιάς
Post by: wings on 25 Oct, 2008, 23:23:35
Αναστασία, μπορεί να είναι όλα τούτα που λες ή και άλλα τόσα ή και τίποτα απ' όλα αυτά... δεν ξέρω να πω. Συγχωρήστε μου τη συναισθηματική φόρτιση – τη δικαιούμαι κι εγώ καμιά φορά με ορισμένα ποιήματα. Συνεχίστε την κουβέντα, αν θέλετε, εσείς οι υπόλοιποι. Θα προτιμήσω απλώς να σας «παρακολουθώ» διακριτικά.
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Στη διάλεκτο της μοναξιάς
Post by: banned on 26 Oct, 2008, 00:29:50
Είναι πολύ δύσκολο και για μένα να πω οτιδήποτε τώρα. Θα προσπαθήσω όμως.

Δεν πίστευα ότι η Βίκυ θα δημοσίευε αυτό το ποίημα. Θαυμάζω τώρα το θάρρος και τη βαθύτερη αξιοπρέπειά της. Πρέπει ακόμη να ομολογήσω ότι έγραψα το ποίημα από μεγάλη συναισθηματική φόρτιση μετά μια εξαιρετικά οδυνηρή προσωπική μου εμπειρία. Τα λάθη μας τα πληρώνουμε όλοι με αίμα, με αίμα τα πλήρωσε η Βίκυ, με αίμα έγραψα κι εγώ αυτό το ποίημα. 

Με συγκίνησε η ανταπόκρισή σου, Αναστασία. Έχεις δίκιο, είναι όλα εκεί. Και παραμένουν. Το ποίημα αυτό όμως δεν είναι ορφανό. Έχει δύο αδέρφια, αδέρφια πιο φωτεινά και αισιόδοξα, όπως τα θέλεις, Βίκυ. Οι τρικυμισμένες ψυχές όπως η δική μου αιωρούνται ανάμεσα στον ουρανό και την άβυσσο. Δεν μπορείς παρά να μας δείξεις τώρα και τον ουρανό.
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Στη διάλεκτο της μοναξιάς
Post by: wings on 26 Oct, 2008, 00:33:14
Δεν μπορείς παρά να μας δείξεις τώρα και τον ουρανό.

Μακάρι να ’ξερα πώς. Δεν ξέρω αν φτάνουν τα δυο αδέρφια του.
Title: Τόλης Νικηφόρου, Μήπως
Post by: wings on 15 Nov, 2008, 18:58:12
Τόλης Νικηφόρου, μήπως

νύχτα αμίλητη που υφαίνεται
απ’ τις θλιμμένες στάλες της βροχής
τόσο που κάπου κρύβεται το κόκκινο
σε κάποια μυστική πηγή ελλοχεύει
εκεί πυκνώνει η ανάσα του
σαν από θαύμα μήπως
και σπινθηρίσει κάποτε το φως

μήπως ανοίξει κάποια πόρτα ξαφνικά
χαμόγελο κρυφό στη σκοτεινιά
ένα χάδι
ο ήχος της φωνής της μήπως
η λάμψη από τα μάτια της
εκείνο το βελούδο των χεριών της

μήπως σκορπίσει κάποτε τριγύρω
θαμπή η μυρωδιά του ξύλου
και η βαθιά κρυμμένη των βιβλίων
μεθυστικό
το ξεχασμένο άρωμα
σαν από τα μπουμπούκια της γαρδένιας της

μήπως η νύχτα γίνει εσύ
η νύχτα γίνει εγώ
και όνειρο

Το ποίημα γράφτηκε το 2008 και είχε αρχικά δημοσιευτεί στο Translatum. Ανήκει πλέον στη συλλογή φλόγα απ’ τη στάχτη (2017).
Title: Τόλης Νικηφόρου, Μήπως
Post by: vbd. on 23 Nov, 2008, 02:53:56
Τα δυο τελευταία ποιήματα είναι πολύ όμορφα! Έχουν μια γλυκιά... οικειότητα. Και αυτό είναι επόμενο όχι μόνο της τέχνης με την οποία ο ποιητής χειρίζεται το θέμα του, αλλά περισσότερο της τέχνης με την οποία διαλέγει το θέμα του.
Title: Τόλης Νικηφόρου, Μήπως
Post by: wings on 23 Nov, 2008, 03:11:25
Πολύ σωστή η επισήμανσή σου, Αλέξανδρε. Όντως, αυτό ισχύει και τα δύο αυτά ποιήματα.

Νομίζω ότι είναι απόρροια της πείρας που αποκτούν οι ποιητές όσο περνούν τα χρόνια και όσο εξελίσσεται η τεχνική και η τέχνη τους. Και μάλλον εξαρτάται και από την ψυχική τους ωριμότητα, τις εμπειρίες τους και τα βιώματά τους. Γι' αυτό συχνά λέμε ότι ένας ποιητής μέχρι τα 50 του είναι ακόμα σχεδόν νεοσσός. :-)

Πάντα, όμως, αυτό που λες είναι γεγονός αναμφίβολο. Η επιλογή του θέματος από το οποίο πηγάζει η έμπνευση του ποιητή, εν προκειμένω του Τόλη Νικηφόρου, είναι απαιτούμενο ή «κεκτημένο» χάρισμα.
Title: Τόλης Νικηφόρου, Μήπως
Post by: banned on 23 Nov, 2008, 14:42:32
Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια και για τις εύστοχες παρατηρήσεις σας. Υπάρχει όμως και μια άλλη οπτική. Υπάρχουν εκείνοι που υποστηρίζουν ότι δεν επιλέγει ο ποιητής το θέμα (του) αλλά το θέμα (του) τον ποιητή. Ότι δεν επιλέγει εκείνος τις λέξεις και τη μουσική για να το εκφράσει αλλά τα ανακαλύπτει μέσα του και απλώς τους δίνει διέξοδο.

Τα τελευταία χρόνια συνειδητοποιώ ολοένα και με μεγαλύτερη ένταση ότι, όπως έχω πει κι άλλες φορές, δεν είμαι παρά ένας διάμεσος, ο πρώτος αναγνώστης των ποιημάτων μου και των βιβλίων μου. Δεν είναι εύκολο να το διατυπώσει κανείς αυτό. Μας κινούν, μας εμπνέουν, μας κατευθύνουν ανεξιχνίαστες αρχέγονες δυνάμεις. Εκείνο που είναι εύκολο να πει κανείς είναι ότι αυτή η συναίσθηση καταρρίπτει την οποιαδήποτε έπαρση και τον οποιοδήποτε εγωισμό.
Title: Τόλης Νικηφόρου, Έρωτας
Post by: wings on 15 Dec, 2008, 23:42:26
(https://thepoetsiloved.files.wordpress.com/2019/03/monet_thewalk.jpg)

Claude Monet, "The Walk (Argenteuil)", 1875, oil on canvas (59.5 x 80 cm), Private Collection, Japan.
Πηγή: intermonet.com (http://www.intermonet.com/)


Τόλης Νικηφόρου, έρωτας

τα χόρτα χάιδευαν τα πόδια της
ο αέρας τα μαλλιά της
η πρωινή δροσιά ριγούσε στην επιδερμίδα της

κι ο ουρανός;

μόλις την είδε στ’ ανοιξιάτικο λιβάδι
ο ουρανός
κατέβηκε αργά και μίκρυνε
και έγινε στο χέρι της γαλάζια ομπρέλα

Αδημοσίευτο ποίημα (2007)

Το ποίημα είναι πλέον δημοσιευμένο και ανήκει στη συλλογή Το μυστικό αλφάβητο (2010)
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Έρωτας
Post by: vbd. on 16 Dec, 2008, 01:58:19
Πολύ γλυκό ποίημα. Αλλά και εσύ, Βίκυ, οι πίνακες που βρίσκεις για να συνοδεύουν τα ποιήματα είναι λες και είναι γι' αυτό φτιαγμένοι.
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Έρωτας
Post by: wings on 16 Dec, 2008, 02:18:56
Να 'σαι καλά, Αλέξανδρε!

Χαίρομαι που σου αρέσει ο συνδυασμός με τους πίνακες, αλλά κυρίως χαίρομαι όταν σου αρέσουν τα ποιήματα που δημοσιεύω στην ανθολογία μας. :-)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Γυμνή ν' ακούγεται ακέραια η ψυχή
Post by: wings on 06 May, 2009, 19:12:40
Τόλης Νικηφόρου, γυμνή ν’ ακούγεται ακέραια η ψυχή

γράφοντας υποστέλλω μία μία τις λέξεις,
τα χρώματα αφαιρώ, τις μουσικές,
στο χάος τον κόσμο απλώνω σαν λευκό χαρτί,
ν’ ακούγεται στο τίποτα ένα σήμαντρο,
ν’ ακούγεται ένα φως μες στην ομίχλη,
γυμνή ν’ ακούγεται ακέραια η ψυχή


Από τη συλλογή Μυστικά και θαύματα ο ανεξερεύνητος λόγος της ουτοπίας (2007)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Μοναξιά
Post by: wings on 07 May, 2009, 13:31:05
Τόλης Νικηφόρου, μοναξιά

έρημος είναι μια θάλασσα χωρίς νερό
θάλασσα είναι μια έρημος χωρίς άμμο
μια έρημος και μια θάλασσα συνθέτουν τον ουρανό
ένα θε κι ένα ου
όπου καταποντίζεται πλησίστια η ψυχή μου

Από τη συλλογή Ξένες χώρες (1991)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Μήπως
Post by: yiannispodinaras on 07 May, 2009, 23:01:02
Μου άρεσαν πάρα πολύ όσα ποιήματα διάβασα του Τόλη Νικηφόρου. Μια βαθιά ευαισθησία και μια ζεστή ανθρωπιά χαρακτηρίζει τη θεματολογία του. Όσον αφορά τη μορφή, πλήρης κατοχή της ποιητικής του τεχνικής και προσωπικού ύφους. Πέρα απ αυτά πολλά ποιήματα του μου θυμίζουν πράγματα που είχα σκεφτεί είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα. Επίσης θα μπορούσα να επισημάνω κοινούς τόπους ή τυχαίες ποιητικές συναντήσεις θεματικά, αλλά με το προσωπικό ύφος που διακρίνει τον καθένα μας. Σ' ευχαριστώ, Βίκυ, που μου έδωσες την ευκαιρία να επικοινωνήσω με μια ποίηση που τόσο με συγκίνησε και με άγγιξε.
Title: Τόλης Νικηφόρου, Στις κορυφογραμμές του τίποτα
Post by: wings on 08 May, 2009, 15:57:57
Τόλης Νικηφόρου, στις κορυφογραμμές του τίποτα

σε χαραμάδες μυστικές δειλά ανατέλλει το χαμόγελο. πρώτα τα χείλη κυριεύει, σκορπίζει ύστερα και διαχέεται, αναζητώντας τις πηγές. αστράφτει στην επιδερμίδα, εγκαθιστά προφυλακές στα υψώματα, πυκνώνει τις λεπτές ρυτίδες, βυθίζεται και λούζεται μέσα στις κόρες των ματιών. έτσι γυμνό και ακέραιο, αρχίζει ένα λυτρωτικό χορό κι ανάβει όλα τα φώτα στις κορυφογραμμές του τίποτα

Από τη συλλογή Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται (2002)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Το ποτάμι
Post by: wings on 09 May, 2009, 17:26:41
Τόλης Νικηφόρου, το ποτάμι

πορτοκαλιές όχθες
κιτρινισμένα φύλλα π’ αγγίζουν το νερό

αυτό το ποτάμι
που φιδοσέρνεται στον κάμπο
είναι η ζωή μου

ήρεμο κι αργό
ένα βουβό πάθος
πυρετός για τη θάλασσα
μια λαχτάρα για τα ψηλώματα που άφησε για πάντα

Από τη συλλογή Αναρχικά (1979)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Κόκκινο ξέφτι στο κατώφλι του κόσμου
Post by: wings on 16 May, 2009, 15:09:48
Τόλης Νικηφόρου, κόκκινο ξέφτι στο κατώφλι του κόσμου

λάμψεις πολύχρωμες και μαγικές κραυγές
ένα κόκκινο ξέφτι στο κατώφλι του κόσμου

δεν βλέπω
δεν σημαίνει δεν υπάρχει
πίσω απ’ την όρασή μου
ρέουν ηφαίστειοι ποταμοί
φτεροκοπούν χίλια πουλιά
υφαίνεται με θαύματα
το μαγικό χαλί του κόσμου

στρώματα αλλεπάλληλα καλύπτουν
τα μυστικά που γεννηθήκαμε γνωρίζοντας
το άπειρο που εμπεριέχεται στο κύτταρο
το αιώνιο στο προσωρινό
η μουσική στη νότα

φως που υπερβαίνει την ταχύτητά του
ήχος που υπερβαίνει
τη μέγιστη και την ελάχιστη έντασή του
θνητός που υπερβαίνει τη φθορά του

λάμψεις πολύχρωμες και μαγικές κραυγές
ένα κόκκινο ξέφτι στο κατώφλι του κόσμου

Από τη συλλογή Την κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας της ουτοπίας (1997)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Το χαρούμενο ποίημα
Post by: wings on 17 May, 2009, 14:02:11
Τόλης Νικηφόρου, το χαρούμενο ποίημα

έπεσε σαν νιφάδα από τον ουρανό
και στροβιλίστηκε στα μάτια των παιδιών

μα τι γυρεύει ένα ποίημα χαρούμενο
σ’ αυτόν τον λυπημένο κόσμο;
και τι γυρεύει ένας κόσμος λυπημένος
σ’ αυτό το χαρούμενο ποίημα;

τίποτα δεν γυρεύουν
δεν έμαθαν ποτέ γραφή και ανάγνωση

Από τη συλλογή Μυστικά και θαύματα ο ανεξερεύνητος λόγος της ουτοπίας (2007)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Αδέσποτα
Post by: wings on 19 May, 2009, 16:40:05
Τόλης Νικηφόρου, αδέσποτα

τ’ αδέσποτα σκυλιά, τ’ αδέσποτα παιδιά, οι αδέσποτες ψυχές. άγριες, φωτεινές, ευάλωτες. όχι ότι δεν έχουν κύριο και αφέντη. μόνο που αιώνες τώρα απουσιάζει εκείνος στην άλλη άκρη τ’ ουρανού. τα αδέσποτα σπάνια ξεγελούν τη θλίψη τους, στήλη καπνού στις κόρες των ματιών τους που αναθρώσκει από μια μακρινή πατρίδα.

Από τη συλλογή Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται (2002)
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Θεσσαλονίκη 1980
Post by: wings on 29 May, 2009, 18:16:49
Γιάννης Σταύρου, Αντικατοπτρισμοί (λάδι σε καμβά)
Πηγή: https://paintings2-yannisstavrou.blogspot.com/

(https://1.bp.blogspot.com/_UWwSslpW3-s/So1HuGPFMmI/AAAAAAAAAgI/iy-blibgeME/s400/greek-landscape-nostalgia.jpg)


Τόλης Νικηφόρου, Θεσσαλονίκη 1980

πολιτεία ρημαγμένη στον μυχό του κόλπου
βάρβαροι με χρωματιστές κορδέλες
με χάντρες εξαγοράζουν την ψυχή σου
πανικός
άγριος πανικός στους δρόμους
πανικός στα γραφεία
πανικός στα σπίτια που υψώνονται
και φράζουν τον άνεμο
καθώς οι νεκροί σαπίζουν
μέσα στα βιβλία τους
και αναδίδουν οσμή βραβείων
στάχτη, αρπαχτικές κραυγές
μια άνοιξη που ευνουχίστηκε
και το αίμα της ζωγραφίζει πολύχρωμες διαφημίσεις
μια στιγμή πριν απ’ το τέλος
και έρωτας
έρωτας που κυκλοφορεί ανύποπτος
που δεν θέλει τίποτα να μάθει
έρωτας στα υγρά μάτια των κοριτσιών

Από τη συλλογή Το μαγικό χαλί (1980)
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται
Post by: wings on 14 Jun, 2009, 23:56:33
Τόλης Νικηφόρου, ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται

να ’μασταν, λέει, τραγούδι σε παλιό γραμμόφωνο, δέντρο σε καλοκαιρινό ψιλόβροχο, ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται. ή μήπως να’ μασταν εκεί ψηλά τα κεραμίδια πλάι στην καπνοδόχο την ώρα που όρθιος ξαποσταίνει ο πελαργός. κι ύστερα, λέει, να φύτρωναν κόκκινα, κατακόκκινα φτερά στους ώμους μας, στα μάτια μας ένας κιτρινισμένος χάρτης για τον ουρανό. να ταξιδέψουμε πέρα απ’ τον πόνο και τον θάνατο. να ’μασταν, λέει, με κόκκινα φτερά ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται

Από τη συλλογή Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται (2002)
Title: Re: Τόλης Νικηφόρου, Ποιητής
Post by: wings on 06 Jul, 2009, 00:31:10
Τόλης Νικηφόρου, ποιητής

εγώ δεν γράφω στίχους
δεν τραγουδάω
σαν προαιώνιος κατακλυσμός
κλονίζω τα ίδια φράγματα
σαν την πανούργα θάλασσα
κατατρώω τον ίδιο βράχο
σαν πεισματάρης γύφτος
δουλεύω το ίδιο φυσερό
ανάβω την ίδια φλόγα
κολλάω αφίσες με το σάλιο μου
σκίζω στολές
τσακίζω αλύπητα παράσημα
χορεύω στις ανύποπτες πλατείες σας
μπερδεύω τους λογαριασμούς σας
ανοίγω το κλουβί να φτερουγίσετε
αδειάζω ένα τσουβάλι ζωγραφιές στα πόδια σας

Από τη συλλογή Ο μεθυσμένος ακροβάτης (1979)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Λέξεις αμετανόητες
Post by: wings on 23 Sep, 2009, 16:00:06
Τόλης Νικηφόρου, λέξεις αμετανόητες

τα χρόνια μου έζησα εξόριστος
ένας μισοσβησμένος στίχος
σ’ αρχαία μετόπη της γενέθλιας πόλης

μέσα στο κάθε κύτταρό μου
ήταν γραμμένη η προαιώνια ουτοπία
έτσι ακριβώς όπως την είχε ονομάσει
ο καθημερινός τριγύρω θάνατος

πάντα ταξίδευα
αφού ο βαρδάρης σου με γέννησε
και το άλφα της αγάπης σου
με σφράγισε, πατρίδα
αφήνοντας ορθάνοιχτες τις πύλες μου

ποτέ το ψέμα δεν προσκύνησα
την ποίηση δεν εγκατέλειψα
τα κάστρα στο γαλάζιο όταν προσεύχονται
πέρα ως πέρα φωταγωγημένα
από τα μάτια των παιδιών

Από τη συλλογή Το διπλό άλφα της αγάπης (1994)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Συνέπεια, 2
Post by: wings on 05 Jan, 2010, 21:51:22
Τόλης Νικηφόρου: συνέπεια, 2

[Ενότητα Ελεύθερος σκοπευτής (1982)]

μέσα μου ζουν και ανασαίνουν
δυο άγριοι διψασμένοι λύκοι
όσα ποτέ δεν έπραξα
κι όσα σε κρίσιμες στιγμές έπραξα λάθος

είναι φορές που ο πόνος γίνεται αφόρητος
καθώς ρουφάνε ανελέητα
το πιο καθάριο αίμα της καρδιάς μου

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Με τη φωτιά στα μάτια (1982)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ένα παιδί
Post by: wings on 08 Mar, 2010, 19:34:05
Τόλης Νικηφόρου, ένα παιδί

με το πρόσωπο κολλημένο στο τζάμι
κοιτάζω εκστατικά
πίσω απ’ τις στάλες της βροχής
ένα πολύχρωμο κόσμο

κρύβω μέσα μου ένα παιδί
με τις τσέπες γεμάτες μπίλιες
μέσα στο χειμώνα
ένα παιδί με δακρυσμένα μάτια
για το γατάκι του που πέθανε
για το λουλούδι που μαράθηκε
για όσους έφυγαν χωρίς επιστροφή
κρύβω μέσα μου ένα παιδί
με τρύπιο παλτό
που λαχταράει τα ζεστά κάστανα
την γειτονιά και τους φίλους
την άνοιξη που θά ’ρθει

κρύβω μέσα μου ένα παιδί
που δεν δέχεται
πως μπορώ να γελάω
όταν την ίδια στιγμή κάποιος κλαίει

κρύβω μέσα μου ένα παιδί
απαρηγόρητο
που θα ’θελε να φτιάξει τη ζωή
στα μέτρα της καρδιάς του

Από τη συλλογή Αναρχικά (1979)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Και πάλι εγώ στο τίποτα θα υπάρχω
Post by: wings on 17 Jun, 2010, 21:35:59
Τόλης Νικηφόρου, και πάλι εγώ στο τίποτα θα υπάρχω

όταν το κάτι αυτό
το οτιδήποτε
για μένα θα τελειώσει
και πάλι εγώ στο τίποτα θα υπάρχω
 
θα είμαι εκείνο που τα μάτια σας θαμπώνει
το ύψιλον στα μυστικά
στη νύχτα
στην ψυχή
η απαλή καμπύλη στο αύριο
το χι στο χάδι ή
στο χώμα της πατρίδας σας

όταν το κάτι αυτό
το μάταιο οτιδήποτε τελειώσει
στο τίποτα η αγάπη ξεχασμένη θα υπάρχει
 
θα σας αγγίζει απαλά,
θα σας ζητάει χαμογελώντας το αδύνατο

Από τη συλλογή Χώμα στον Ουρανό (1998)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Το διπλό άλφα της αγάπης
Post by: wings on 17 Oct, 2010, 14:53:59
Τόλης Νικηφόρου, το διπλό άλφα της αγάπης

κάποτε μέσα απ’ το χώμα εκρήγνυται
σαν ρόδι σκορπίζει στον ουρανό

μέσα στο θριαμβικό ωμέγα της ζωής
ελλοχεύει το διπλό άλφα της αγάπης
για να ολοκληρώσει τους κύκλους του
να αναιρέσει την ήττα που ακολουθεί
να σημάνει την αρχή μετά το τέλος της
να προσθέσει φως στην ύπαρξή της

το διπλό άλφα της αγάπης
που κάποτε υπερβαίνει τον θάνατο
αγγίζει τ’ άστρα
πέφτει χλιαρή βροχή στην πατρώα γη

Από τη συλλογή Το διπλό άλφα της αγάπης (1994)
Title: Τόλης Νικηφόρου, ευτυχία
Post by: wings on 31 Mar, 2011, 20:28:00
Τόλης Νικηφόρου, ευτυχία

σε γνώρισα
σε χρόνο παρελθόντα ή μέλλοντα,
με κάτι από τους γαλαξίες στο βλέμμα σου,
στην κίνησή σου κάτι από γατάκι ή τίγρη,
στο φόρεμά σου κάτι από το φως.
σε κάποιαν άλλη εποχή πρέπει να ζήσαμε μαζί,
σε κάποια χώρα μακρινή σε ξέρω.
ξέρω όταν χαμογελάς κάθε ρυτίδα σου
κι όταν σωπαίνεις
ξέρω το σκοτεινό βελούδο των ματιών σου.
σε νιώθω τώρα μέσα μου να αναδύεσαι,
γεύομαι και μυρίζω κάθε σου τόπο μυστικό.
είσαι ο αρχικός μου κωδικός,
ψυχή αιώνια παρούσα και απρόσιτη

Από τη συλλογή Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο (1999)
Title: Τόλης Νικηφόρου, αίνιγμα
Post by: wings on 04 Apr, 2013, 13:21:08
Τόλης Νικηφόρου, αίνιγμα

με κάποιο τρόπο μαγικό
η ανάμνηση έχει γίνει προσμονή
κι όλες οι σκονισμένες μέρες μου
έχουν λουστεί στα μάτια σου
αστράφτει η Κυριακή στη γειτονιά
σαν καθαρό πουκάμισο φρεσκοσιδερωμένο

λοιπόν τι να ’ναι αυτό το ρίγος
αυτή η εξαίσια λάμψη
οι σπίθες στο μισάνοιχτο παράθυρο
το ξεχασμένο άρωμα στο χώμα
η μουσική που πάλι ακούω στο μπαλκόνι μου
τι να ’ναι αυτό το κόκκινο πουλί
ανάμεσα στα φύλλα
μεθυστικό σαν άνοιξη;

φωνή, ανάσα, ανάλαφρο περπάτημα
ή ξαφνικό χαμόγελο
τι να ’ναι αυτό το θαύμα;

Από τη συλλογή Μια κιμωλία στον μαυροπίνακα (2012)
Title: Τόλης Νικηφόρου, μέσα στο πλήθος ξαφνικά
Post by: wings on 01 Jul, 2014, 01:32:49
Τόλης Νικηφόρου, μέσα στο πλήθος ξαφνικά

και ξαφνικά
βρίσκεσαι ανάμεσα σε πρόσωπα
χιλιάδες πρόσωπα
φωτογραφίες, ονόματα

βρίσκεσαι μέσα στην ομίχλη
ομίχλη από θραύσματα, σκιές, αρώματα
γίνεσαι μια ψηφίδα σε μωσαϊκό
ένα ίχνος σε κινούμενη άμμο
νότα η φωνή από πολλές φωνές

και ξαφνικά
είσαι ένας φίλος
ένας από χιλιάδες φίλους
που έρχονται, μιλάνε, λάμπουν
γνωρίζονται, αγαπιούνται
κουράζονται, μαλώνουν και σκορπίζουν
υλοποιούνται και εξαφανίζονται
ζώντας σ’ ένα σχεδόν φανταστικό
τοπίο ηλεκτρονικό

μέσα στο πλήθος όμως ξαφνικά
το θαύμα αστράφτει
γίνεται χνώτο, άγγιγμα
χαμόγελο αποκλειστικά δικό σου

Από τη συλλογή Φωτεινά παράθυρα (2014)
Title: Τόλης Νικηφόρου: μια αγαθή σκιά, ένας ψίθυρος
Post by: wings on 28 Nov, 2015, 18:09:20
Ημερίδα για την Επανάσταση του 1821 στην Σωζόπολη - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=_7Ng91UFs_I)

Σωζόπολη Ανατολικής Ρωμυλίας

Τόλης Νικηφόρου: μια αγαθή σκιά, ένας ψίθυρος

καθόταν στη γωνιά της μαυροφορεμένη
κι έπλεκε
ξέφτια από κύματα
κόκκινα κεραμίδια σερπαντίνες
πολύχρωμες κλωστές από τα περασμένα

έπλεκε με τα μαλακά της δάχτυλα
κι άλλοτε στην κουζίνα
μου έπλενε το πρόσωπο
άλλοτε αναστέναζε βαθιά
πόσο έμοιαζα στην κάθε κίνηση
με τον πραματευτή παππού μου
που ’χε χαθεί στην πρώτη νιότη του

μια αγαθή σκιά ήταν η γιαγιά μου
ένας ψίθυρος
όπως το φως του πρωινού
δειλά σαν μπαίνει από τις χαραμάδες

μα όταν πάνω από πυκνές ρυτίδες
σήκωνε κείνα τα μάτια
ανάκατα με μπλε και πράσινο
άστραφτε ο ουρανός
άστραφταν οι μπαχτσέδες της Σωζόπολης

Από τη συλλογή Φωτεινά παράθυρα (2014)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Οι άταφοι (I)
Post by: wings on 27 Dec, 2015, 05:26:15
Τόλης Νικηφόρου: Οι άταφοι (I)

κατάγγιχτα στη νύχτα και την άσφαλτο
τα τείχη
η θάλασσα
οξυγώνια κτίσματα λογχίζουν τον ουρανό
καράβια σταχτωμένα από σιγή
της πολιτείας τα νεφελώματα
ρομφαίες στο νερό
μυριόχρωμες
βραχνές φωνές
αποχαμένες πριν την άρθρωση
στου μπετόν τους σπόνδυλους
γαλήνη
πηχτό το μαζούτ
πέτρα ο κάμπος
κάτω από του βορρά τον άνεμο
ως τα τεφρά βουνά
σφραγίδες του ορίζοντα

καμπάνες τοξεύουν την ατμόσφαιρα
οι θόρυβοι αναθρώσκουν
απ’ όλες τις μεριές
πάνω από δέντρα
σπίτια
διαφημίσεις
μέχρι το θόλο του καπνού
πόρτες σ’ εναλλαγή
άνθρωποι βιαστικοί
πυκνώνουν στου τέλματος τις όχτες
με μάτι αδίσταχτο

το άγαλμα του χρυσού θεού
στον ήλιο μεγαλόπρεπα απαστράφτοντας
αγέρωχο
γιομάτο υποσχέσεις κι απαιτήσεις

όλες της πολιτείας τις μέρες
τις νύχτες τον ανήσυχο ύπνο
η απόχτησή του βασανίζει
καθώς ο νους τους μηχανεύεται
τρόπους το τέλμα να διαβούνε

με τους αγκώνες
προχωρούν
με της παλάμης την ανάστροφη
σκουπίζονται
βούρκος το πρόσωπο
τυφλώνουν με λασπόνερα τους άλλους
κέρδος η καθυστέρησή τους

και του χρυσού θεού το άγαλμα
αστράφτει
ηλεχτρίζει
έλκει
μεθά
θαμπώνει

στο τέλος λίγοι
αστμαίνοντας
ηδονικά το μέτωπο αποθέτουν
στου αγάλματος τα πέλματα
ως ο χρυσός θεός
αμόλυντοι
δάχτυλα που στην άκρη της αχτής
γαντζώνονται
λιώμα στις αδυσώπητες πατούσες
στο βούρκο απολαχτίζουν
φωνές θριάμβου και κραυγές
ραπίσματα

απόγεμα
σκιές απ’ το παράθυρο
πρόσκαιρα σχήματα στο πάτωμα
στο λιθόστρωτο της επιστροφής
κατάκοπο το βήμα
της προσμονής αγκάλες ανοιχτές
υποδοχή
απόγεμα ως το βράδυ
λάφυρα στο τραπέζι και λεπίδες
καθαρά ρούχα
αλλαγή προσωπίδας
έξοδος

στη μήτρα της μνήμης
η τύψη αμβλώθηκε

αλαλαγμοί οι μέρες
για κάποιο αύριο
μέρας ωστόσο αλλιώτικης
ξημέρωμα

τα λάβαρα πολύχρωμα στον άνεμο
πολεμικοί παιάνες
για θαμασμό τα πλήθη
παιδιά με το ασπρογάλαζο της νίκης φόρεμα
μέρα γιορτής
στο στήθος περηφάνια αγκιστρωμένη
ορθά τα μέτωπα μετά την κλίση
τάξη απόλυτη
δεμένη με σκοινί
ζητωκραυγές
μέρα γιορτής το δίχως άλλο
άλογα
πλοία
πουλιά
ατσάλινα
λουλούδια στα μπαλκόνια
χαρά η πολιτεία ολάκερη

με δίχως όραση
για σάλπιγγες
ούτε ακοή
ύφος στις περιστάσεις άπρεπο
τέσσερις
κι άλλοι δυο
με εργαλεία κατάλληλα
βαθιές στους ώμους χαρακιές
στη μέση στέκονται
γυμνό το φέρετρό τους
ν’ αποθέσουν

λάθος
στοιχεία ενδειχτικά
περίφραξη
ανύπαρχτα
τα κυπαρίσσια λείπουν
ανώφελος ισχυρισμός
φως εκτυφλωτικό
προθήκες χρυσοποίκιλτες
μεγάλο λάθος
η πολιτεία τέλος τέλος
γιορτάζει σήμερα

και πάλι οι απροσάρμοστοι κινούνε
καλά ωστόσο ξέροντας
πως κοιμητήρι άλλο δεν υπάρχει
άκαμπτοι οι τρελοί
στις βίγλες κι άγρυπνοι
μια κάποιαν άφιξη προσμένουν
άταφοι
μες στους άταφους

πού ο ανείδωτος θεός
ήλιος επώδυνος
τα όνειρα απειροβαθή
και τα φάσματα της αγάπης
πού τ’ ανοξείδωτα χείλη
και των δαχτύλων ο μαγνητισμός
πού η ανάσα και πού η μετάγγιση
και της νιότης το γλαυκό φόρεμα;

Από το ποίημα Οι άταφοι (1966)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Οι άταφοι (II)
Post by: wings on 27 Dec, 2015, 16:32:39
Τόλης Νικηφόρου: Οι άταφοι (II)

πορεύομαι στον πήλινο κόσμο
απ’ την καρδιά στους δρόμους χελιδόνια
κάθε μου βήμα της ζωής τους τέλος
πορεύομαι σε αστραφτερούς καθρέφτες
που κίβδηλα προβάλλουν είδωλα
πίσω από κάτασπρες κουρτίνες
πορεύομαι σε πανοπλίες ατσάλινες
σπαθιά στο πρόσωπο χαράζουν
τα σημάδια των γκρίζων ανθρώπων

πήρα τις πλατιές λεωφόρους
κάτω από στύλων θαμπές αγχόνες
έκκληση αναπόκριτη
κίνησα με της πολιτείας το λήθαργο
κατάντικρυ στ’ άδειο φεγγάρι
περιδίνηση άμετρη
απώλειας αίστηση πριν την απόχτηση
όραση σκορπισμένη στο γυαλί
βγήκα στους δρόμους που δεν οδηγούν
το χτες
το σήμερα
το αύριο
διαχωρισμούς κουτούς ν’ αναζητήσω

μίλησα
και τα λόγια μου
στων μεγαφώνων τις κραυγές
παραμορφώθηκαν
άγγιξε
η λαμαρίνα
η λάσπη
η σάρκα
αντίγραφα

στα τραπεζάκια
της ανανέωσης ξεψύχησε η προσπάθεια
στην αγωνία του σπέρματος
τα χνώτα της αγάπης σβήσαν
όνειρα
στο μπετόν
συνθέτουν τα όριά τους
πόθοι χαρταετοί
πλανεύουνε
και πίσω μένουν
ενώ παράλογα η ζωή
δεν προχωρεί

σκαρφάλωσα στα τείχη
μέσα κι απέξω δρόμοι
καρατομημένοι

τους φίλους μου αποζήτησα
ονόματα της νιότης
φύγαν μαζί της
ναυάγησε η φαντασία τους
για μια στολή
μια υπόληψη
και δυο δεκάρες

συνάντησα της πολιτείας την επανάσταση
νιότη που ευνουχίστηκε
με χορούς
ντυσίματα
κρυφές φοβέρες κι αμοιβές

όσοι ασυμβίβαστοι
στις βίγλες άφιξη
μέρα και νύχτα άγρυπνοι περίμεναν
σαπίσανε
με χειροπέδες στο τσιμέντο μπρούμυτα
όσοι τολμήσανε
πήξανε πια τα αίματα
και σαν λαδομπογιές φαντάζουν
άψυχο κρέμεται στο παραπέτο το κεφάλι
άλλων η μέση τσακισμένη
όσοι την άνοιξη πιστέψαν
λεπτοδείχτες
σ’ άξονα ρολογιού σπασμένο

Γενναίοι δεν υπάρχουν πια

στης αγωνίας το μήκος
ό,τι ποτέ κι αν τραγουδήθηκε
παράφωνα αντήχησε
τόπο εδώ δεν έχουν τα τραγούδια
της ποίησης τα σύμβολα
άοσμο κουνουπίδι
και καρκίνος

διάπυρο φουγάρο
απ’ της φωτιάς την προσμονή
πού να στεγάσω
τις κρήνες που στάζουν
ρόγχο μακρόσυρτο;

όμως να κλείσει ο κύκλος πρέπει
να βρουν οι τύποι εκπλήρωση
ν’ αποδιωχτεί η συναίστηση
με απολαύσεις
μα η πολιτεία είναι νεκρή
με καθαρό πουκάμισο
γραβάτα
κι όπως η γέψη έντονη
οι φωταψίες
οι κραυγές
τα κύμβαλα
τα βροντερά πυροτεχνήματα
δε ξεγελούν

Από το ποίημα Οι άταφοι (1966)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Οι άταφοι (III)
Post by: wings on 27 Dec, 2015, 16:47:38
Τόλης Νικηφόρου: Οι άταφοι (III)

ανήλεος μια νύχτα ο θάνατος
την τραγικότητά του θ’ απαιτήσει

τη νύχτα εκείνη
αόρατο
της πολιτείας το ρολόι
της κάθαρσης την ώρα
θα σημάνει

τα όνειρα που αμβλώθηκαν
το μίσος μας που γέρασε
παράλογη μια πολυτέλεια
σ’ εφημερίδες τυλιγμένα
θα καούν
ενώ λοξές τροχιές διαγράφουνε
αυτόματα επιψευδαργυρωμένα

τα καταχθόνια στυλώματα θα υποχωρήσουν
οι πινακίδες θα αναστραφούν
και τα εμπορεία θα καταρρεύσουν
σηκώνοντας κονιορτό μεγάλο
τα πώματα των τάφων θ’ αποκοχλιωθούν
πτώματα σ’ αποσύνθεση
τους δρόμους θα καταλάβουν
όπου και η κατοικία τους
τα χέρια οι διαβάτες στο πρόσωπο θα φέρνουν
της πραγματικότητας μη αντέχοντας τη συνείδηση
αργά όμως πολύ θα είναι
οι ουράνιοι υδατοφράχτες θα διαγραφούν
φλέματα φθισικών
και ρυπαρά χαρτονομίσματα
στ’ ανοιχτά στόματα μιας διαμαρτυρίας άτοπης

εύνοια οι γυναίκες θ’ αποζητήσουν
τα αιδοία όπως πάντα
θυσία προσφέροντας
για την απατηλή τα κορίτσια αγνότητα
σωτήριο θα γυρέψουν πλειοδότη
μάταια
αφού ο σπασμός ανήδονος
και η σπορά δίχως έρεισμα απόμεινε
πλήθη αλλόφρονα
των ισχυρών την προστασία θα ικετέψουν
καταπώς είναι στην πολιτεία συνήθειο
ασφυχτικά οι ναοί θα πληρωθούν
των πλαστών θεών το έλεος
πρηνείς οι θνητοί να εκλιπαρήσουν
χωρίς απόκριση καμιά
στρόβιλοι παλιρροϊκοί
σιελόστιχτα εικονίσματα
και δαφνοφόρες φωτογραφίες
στη θάλασσα θ’ αποχετέψουν
τα νήπια εγκαταλειμμένα
στο κλάμα θα σπαράξουν
της αθωότητάς τους δώρο
η λύση

τα πάντα τότε θα γαληνέψουν
ανάγλυφος ήλιος
πυραχτωμένος
στα κράσπεδα θ’ ακουμπήσει
της συμφοράς καταυγάζοντας τα σημάδια
και την πολιτεία ρευστοποιώντας

πανέρυθρα σύννεφα
το κουφάρι θα καλύψουν
έσχατο τεράστιο σάβανο
στο βυθό σέρνοντάς το
προορισμό οριστικό
κι αμετάλλαγο

ένα δειλό παιδί
απορημένο
μια χούφτα φως
ένα δάκρυ τραγούδι
του πόνου η ανάμνηση
ανεξίτηλη
στου χαμού τον τόπο
σπέρματα μιας γενιάς καινούριας

στην καρδιά θα τα φυτέψει
ο ποιητής
χώρος απέραντος
να γεννήσει επιτέλους η στείρα γης
το μέλλον

Από το ποίημα Οι άταφοι (1966)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Οι άταφοι (IV)
Post by: wings on 27 Dec, 2015, 16:58:20
Τόλης Νικηφόρου: Οι άταφοι (IV)

είδωλα
στης πεθυμιάς το κάτοπτρο
η λύση και η λύτρωση
τέλος η πολιτεία δεν έχει

να ετοιμαστούμε τώρα πρέπει
αντίο
αδίσταχτα να αρθρώσουμε
τις φλέβες των παλαμαριών
χέρι ασυγκίνητο
σκόρπιες
να υγραίνονται θ’ αφήσει

ίχνη αγάπης
θα ψηλαφίσω μέσα μου
όντας το κλάμα αδύνατο
των φωτεινών επιγραφών
τα δάκρυα θα μαζέψω
τις νύχτες που βρέχει
στα έρημα σοκάκια θα πλανηθώ
δίχως πουκάμισο
και χίμαιρες
κατάμονος και ταπεινός
ποτάμια να οργώσουν το στήθος μου
με το πικρό μαστίγιο του άνεμου
εξαγνισμένος την αυγή
να κινήσω για σένα

είναι καιρός που ανέλπιδα σε αποζητώ
κι απόψε
με κεραύνωσε το όραμα της αγάπης σου
και μέθυσα

πασίχαρη η γη
απ' το χαμένο ορίζοντα της παραλίας
διάφανο πρόσωπο
στραμμένο στ’ αργά βήματά μου
δειλή προσδοκία
γραμμένη στο μέτωπο
μαλλιά λουσμένα
στα πάμφωτα πέλαγα των ματιών σου
της χτεσινής οδύνης τέλος

τα χέρια θ’ αγγίσουμε
οι τελευταίοι ζωντανοί
οι τελευταίοι φυγάδες
οι τελευταίοι λεύτεροι
την ψυχή μας
θα ξαναβρούμε

ποια γαλάζια σημαία ονείρου
φτεροκοπάει στη σκέψη μας
ποια ελπίδα
ποιες πασχαλιές λησμονημένες
ανθίσανε πέρα απ’ τη θάλασσα και μυρώσανε
και στην άκρη μάς καλούν του κόσμου;

ένα σιδερένιο καράβι
στην πλατεία μάς περιμένει
καρφωμένο
με λεπρούς ναύτες χωρίς μάτια
αμίλητοι θα ταξιδέψουμε
η ζωή μας θα γλιστράει δίπλα
αφήνοντας την ψευδαίστηση της κίνησης

Από το ποίημα Οι άταφοι (1966)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Τραγούδι επιτάφιο και επαναστατικό
Post by: wings on 27 Dec, 2015, 17:04:08
Τόλης Νικηφόρου, τραγούδι επιτάφιο κι επαναστατικό

γεννήθηκε ισπανός
αν έχει η φλόγα εθνικότητα

ήταν ένας απλός εργάτης
που έζησε σε τρώγλες
σε τρύπες τοίχων
και πίσω από οδοφράγματα

δεν έμαθε πολλά
να μιλάει μοναχά με τον ήλιο
να μην φοβάται τα ερείπια
έτσι να χτίζει καλύτερα

γκρέμισε τον αρχιεπίσκοπο της σαραγκόσα
ο βίαιος
πυρπόλησε τις μητροπόλεις
ο κακοποιός
χτύπησε τον βασιλιά και τις τράπεζες
ο ληστής
περιπλανήθηκε στη νότια αμερική
ο αλήτης
τέσσερα κράτη τον καταδίκασαν σε θάνατο
όμως αυτός
είχε όλα τα κράτη καταδικάσει
όλες τις κυβερνήσεις
κλαίγοντας και γελώντας σαν παιδί
μπροστά στην οδύνη του ανθρώπου

στην ισπανία γύρισε
να πολεμήσει για την επανάσταση
να καταχτήσει τη ζωή και το μέλλον
γνωρίζοντας πως θάνατος δεν υπάρχει

σκοτώθηκε στη μαδρίτη
μπροστά στην υποδειγματική φυλακή
για να μην υπάρχουν φυλακισμένοι στον κόσμο

ο μπουεναβεντούρα ντουρρούτι
σαν φλόγα καυτή
άναψε πολλές καρδιές

Από τη συλλογή Αναρχικά (1979)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Πένθος
Post by: wings on 27 Dec, 2015, 17:09:48
Τόλης Νικηφόρου, πένθος

πενθώ
για κείνους που πεθαίνουν σε τέσσερις τοίχους
για κείνους που ξεχάσανε
κι εκείνους που συμβιβαστήκαν

πενθώ
για τα παιδιά που εξαργυρώνουν
το ρούχο της νιότης
για τους βασανιστές και τους ηγεμόνες
όσους καταδιώκουν τη δική τους ελπίδα

πενθώ
για τις γυναίκες που δίνουν μόνον ηδονή
μέσα στη νύχτα που μακραίνει
χωρίς να θαμποφέγγει χάραμα

πενθώ ακόμα
για την ανώφελη θυσία των επιγόνων της φωτιάς
για τις θλιμμένες μέρες των δειλών
το θανάσιμο τίμημα της ήρεμης ζωής

Από τη συλλογή Αναρχικά (1979)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Η μουσική των ονομάτων
Post by: wings on 27 Dec, 2015, 17:14:09
Τόλης Νικηφόρου, η μουσική των ονομάτων

διαβάζω ονόματα ένα ένα
φεντερίκα μοντσένι
ελ καμπεσίνο
μιγκέλ ντε ουναμούνο
κι ύστερα
τζων κόρνφορντ
άγγλος φοιτητής πρώτος στο μέτωπο
πιέρ – εργάτης
τζιάκομο – αγρότης
αλέξανδρος – ποιητής
άγνωστος ή ανώνυμος
σκοτώθηκε
σκοτώθηκε
σκοτώθηκε εικοσιδύο χρονώ

διαβάζω φράσεις σαν διάττοντες
οι διεθνείς ταξιαρχίες στη μάχη
από πενήντα ώρες τρέξανε
αλληλεγγύη των λαών

τόση ζωή μέσα στα μνήματα
τόση φωτιά πάνω στα μάρμαρα
τόση δίψα
τόσο μεγάλο το κοιμητήριο της ισπανίας

Από τη συλλογή Αναρχικά (1979)
Title: Τόλης Νικηφόρου, ερωτικό
Post by: wings on 27 Dec, 2015, 17:27:24
Τόλης Νικηφόρου, ερωτικό

τα σκέλια σου ορίζουνε το χάος
στην κορυφή τους ξέπλεκα μαλλιά
οι νεφελοειδείς και οι γαλαξίες

πάρε με σίφουνα και καταπόντισέ με
να σπάσει του κορμιού μου το κατάρτι
ηδονικά να πλανηθώ στην άβυσσο της τίγρης
στα σπλάχνα μου να κρύβω
δημιουργία και θάνατο
συνείδηση και γνώση και κενό
στην αιώνια να βυθίζομαι καταπαχτή
και πάλι ν’ αναδύομαι στο φως
ανάμεσα στο γίγνεσθαι και στην απώλεια
να ταλαντεύομαι

γράφω την τροχιά μου
τις μυστικές θύρες σου παραβιάζοντας, άπειρο
τ’ απόκρυφά σου καταχτώντας και χάνοντας
να κερδίσω το φως
και πάλι να γυρίσω στο σκοτάδι
ποτέ μην αρχίζοντας
ποτέ μην τελειώνοντας
πάνω στην άσφαλτο και το μπετόν
ανασαίνοντας καυσαέρια
πίνοντας μαζούτ
με την ακλόνητη βεβαιότητα μιας πικροδάφνης
γεννιέται ταξίδι η αγάπη μου

τα μάτια της ήλιοι πυραχτωμένοι
το μέτωπό της βαθύ γαλάζιο που φωτίζεται
από μυριάδες άστρα συλλογισμών
όπου χαράζουν την τροχιά τους φωσφορίζοντας
διάττοντες
τα χέρια της χάδι αιωνιότητας
η ύπαρξη, η μετατροπή, η αναγέννηση

Από τη συλλογή Αναρχικά (1979)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Διαφήμιση
Post by: wings on 27 Dec, 2015, 17:31:58
Τόλης Νικηφόρου, διαφήμιση

σε περιοδικά και εφημερίδες
στις αφίσες του τοίχου
σε τετράγωνες οθόνες
μόνιμο το χαμόγελό σου
καθώς εξαργυρώνεις τη σαγήνη σου
προαιώνιο θηλυκό
ηγερία της κατανάλωσης
εφιάλτη της γενιάς σου
ανίδεο και συ εμπόρευμα

Από τη συλλογή Αναρχικά (1979)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ο μέγας κίνδυνος
Post by: wings on 27 Dec, 2015, 17:37:05
Τόλης Νικηφόρου, ο μέγας κίνδυνος

εδώ ενεδρεύει ο μέγας κίνδυνος
πίσω από περίτεχνα μωσαϊκά
σε φώτα εκτυφλωτικά και χρώματα
κάτω από εξαίσιες τοιχογραφίες
μέσα σε πανδαισία αρωμάτων
στην κακότυχη αυλή των εμπόρων

εδώ ενεδρεύει ο μέγας κίνδυνος
όχι ασφαλώς γιατί οι φρουροί
δεν πράττουν το καθήκον τους στο ακέραιο
απρόσβλητα είναι τα τείχη
οι πύλες μέρα νύχτα κλειστές
τέλεια ρυθμισμένοι οι μηχανισμοί

εδώ ενεδρεύει ο μέγας κίνδυνος
στις σπίθες από την πυρά των βιβλίων
που κάψαν οι υποτακτικοί
όταν τους είπαν
πως αναρχία σημαίνει χάος κι έγκλημα
καταστροφή των ιερών και των οσίων

στην κακότυχη αυλή των εμπόρων
ενεδρεύει ο μέγας κίνδυνος
ο μέγας κίνδυνος των οραμάτων

Από τη συλλογή Αναρχικά (1979)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Επενδύσεις
Post by: wings on 27 Dec, 2015, 17:41:00
Τόλης Νικηφόρου, επενδύσεις

χρόνια ολόκληρα δουλειάς
χρόνια μεγάλης προσμονής
είκοσι χρόνια

σε μια μακρινή γειτονιά
ένα σπίτι
τοίχοι γεμάτοι βιβλία
πάτωμα γεμάτο παιχνίδια
μπαλκόνια γεμάτα λουλούδια
παράθυρα γεμάτα φως

ένα σπίτι
πλημμυρισμένο παιδιά
απ’ το ορφανοτροφείο και το άσυλο
μελαγχολικά μάτια
που αύριο θα γελάσουν
τα παιδιά μας

είμαστε πλούσιοι τώρα
είναι δικό μας
το μέλλον του κόσμου

Από τη συλλογή Αναρχικά (1979)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Η επανάσταση
Post by: wings on 27 Dec, 2015, 17:44:34
Τόλης Νικηφόρου, η επανάσταση

η επανάσταση δεν έχει αρχή και τέλος
γεννιέται και πεθαίνει κάθε στιγμή
η επανάσταση κυνηγάει τη χίμαιρα
είναι ένα ποίημα με όπλο
μια μήτρα γεμάτη σπέρμα
ένας έρωτας της αρμονίας τού γίγνεσθαι
κι ακόμα είναι
ψωμί για τα παιδιά του κόσμου

η επανάσταση αγναντεύει το άπειρο

Από τη συλλογή Αναρχικά (1979)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Εκείνο το ατίθασο κόκκινο τ' ουρανού
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 19:38:29
Τόλης Νικηφόρου, εκείνο το ατίθασο κόκκινο τ’ ουρανού

βουβαίνονται στην παραλία οι φανοστάτες
που άλλοτε ψιθύριζαν εκστατικά το όνομά της
μια βάρκα μόνη αργά λικνίζεται
σε σκοτεινά νερά
εκείνο το ατίθασο κόκκινο τ’ ουρανού
τώρα δειλά αποσύρεται στο βάθος

το πρόσωπο της πολιτείας χλομιάζει
γέρνουν τα φύλλα
τα χρώματα διαλύονται που θάμπωναν τα μάτια
μάτια που τώρα βλέπουν καθαρά
κάθε επιφάνεια και κάθε σχήμα
το αύριο ή το τίποτα

άτυχη αγάπη
που κάποια μέρα χάνεται
όπως ο δρόμος, η πλατεία, οι μουσικές
όπως το άγγιγμα ή το φως
και πια απομένει μια λάμψη αχνή
ή κάτι από ψυχή
πάνω στα κάστρα

μια λάμψη αχνή
μια θύμηση
μια γεύση από χαρτί και δάκρυ

Από τη συλλογή Το μυστικό αλφάβητο (2010)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Το χώμα παραμένει χώμα
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 19:44:43
Τόλης Νικηφόρου, το χώμα παραμένει χώμα

το χώμα σιωπηλά συνθέτει τα μαγικά του κόσμου.
πουλιά κρυμμένα στα φυλλώματα,
το ρίγος στην επιδερμίδα σου,
πάνω απ’ τα θαμπωμένα μάτια μας αστέρια.
όμως το χώμα παραμένει χώμα.
το φως που πρόσκαιρα αναδύεται,
στο χώμα πάντοτε επιστρέφει.
στο χώμα καταφεύγει η μνήμη
και χάνονται τα ονόματα,
στο χώμα πάλι ανθίζουν τα μυστικά του κόσμου


Από τη συλλογή Μυστικά και θαύματα ο ανεξερεύνητος λόγος της ουτοπίας (2007)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Γράμμα
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 19:48:37
Τόλης Νικηφόρου, γράμμα

στην Ισιδώρα

συγχώρα με για τον βαρύ χειμώνα
σου αναγγέλλω την επιστροφή των πελαργών
και σου χαρίζω δυο μικρά ποιήματα
να στροβιλίζονται στον κήπο σου
σαν ανοιξιάτικες νιφάδες
είσαι καλά;

Από τη συλλογή Ο πλοηγός του απείρου (1986)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Το μαγικό χαλί
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 19:54:50
Τόλης Νικηφόρου, το μαγικό χαλί

σε μυστικά δωμάτια υφαίνεται
με δάχτυλα σκληρά ή ευαίσθητα
από τεχνίτες που υποπτεύονται
πως το έργο μπορεί και να μην έχει τέλος
—αυτή είναι η φύση του—
που ελάχιστα κατέχουνε
υπόσταση και τον σκοπό της κίνησης
βλέπουνε —ο καθένας— μικρά κομμάτια
από μια μόνο θέση
ταγμένοι να υφαίνουν

όταν πεθαίνουν
μετουσιώνονται σε απειρόχρωμες κλωστές

Από τη συλλογή Το μαγικό χαλί (1980)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Είμαι ένας μεθυσμένος ακροβάτης
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 19:58:36
Τόλης Νικηφόρου, είμαι ένας μεθυσμένος ακροβάτης

είμαι ένας μεθυσμένος ακροβάτης
ένας απίστευτα γενναίος ισορροπιστής
βαδίζω απρόσεχτα, χορεύω
γλιστράω, κρατιέμαι την έσχατη στιγμή
παίζω με την κομμένη σας ανάσα
περιγελώ τα επιφωνήματα
εγώ ο ίδιος πριονίζω το σχοινί
στο χέρι μου κρατάω σφιχτά τον ουρανό
τον τρύπιο σκούφο μου για τα φιλοδωρήματα

το ξέρω πως θα συντριβώ
το αίμα μου πάνω στην άσφαλτο θα σχηματίσει
ένα παράξενο φεγγάρι
οι νοσοκόμοι με τα άγρια γένια
θα διασώσουν μοναχά
κείνο το εκθαμβωτικό λουλούδι
που θε ν’ ανθίσει στο σημείο που έπεσα

Από τη συλλογή Ο μεθυσμένος ακροβάτης (1979)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Αν μπορούσα
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 20:03:51
Τόλης Νικηφόρου, αν μπορούσα

αν μπορούσα
να αιχμαλωτίσω στην ανοιχτή μου παλάμη
το χαμόγελο ενός παιδιού
ένα κουτάβι που κουνάει την ουρά του στον ήλιο
κι αυτή τη λάμψη των ματιών σου
αν μπορούσα
να οδηγήσω τις λέξεις μου
στην τροχιά που χαράζει το βλέμμα σου
στην ατέρμονη πορεία ενός άστρου
αν μπορούσα
να μιλήσω τα λιγοστά μου λόγια
με το πάθος
με τη βεβαιότητα της αγάπης μου
αν μπορούσα
θα σ’ έπαιρνα απ’ το χέρι
και θα ταΐζαμε έναν πεινασμένο κόσμο
με τα κομμάτια της ψυχής μας
κι ύστερα θα ράντιζα
αν μπορούσα
μ’ ένα τέτοιο σπέρμα να γονιμοποιήσω το άπειρο

Από τη συλλογή Ο μεθυσμένος ακροβάτης (1979)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Το μαγικό μπαλόνι
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 20:06:40
Τόλης Νικηφόρου, το μαγικό μπαλόνι

αγόρασα ένα μαγικό μπαλόνι
μη με ρωτήσετε πότε και πού
είναι σαν να το είχα πάντα
κι όμως θυμάμαι ότι το πλήρωσα πανάκριβα
έδωσα το δεξί μου χέρι
κομμάτια ματωμένα από τη γούνα μου
γι' αυτό και το κρατάω τρυφερά
ανάλαφρα στα δυο μου δάχτυλα
μα δεν το κρύβω σε δωμάτια μυστικά
το περιφέρω στους μεγάλους δρόμους
και το εκθέτω στους πιο άγριους καιρούς
κι εκείνο αντέχει μ’ ένα τρόπο θαυμαστό
του ψιθυρίζω λέξεις
μουσικές
και το κοιτάζω εκστατικά
μπορώ να διακρίνω μέσα του ολοκάθαρα
μυριάδες χώρες άγνωστες και μακρινές
και πολιτείες μυθικές ονειρεμένες
άστρα, πλανήτες, νεφελοειδείς και γαλαξίες
και πάνω απ’ όλα
εσένα, τα παιδιά, τον ήλιο τον μοναδικό
το κόκκινο ολοκόκκινό σου ρούχο

Από τη συλλογή Ο μεθυσμένος ακροβάτης (1979)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Η πλατεία των αγγέλων
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 20:09:13
Τόλης Νικηφόρου, η πλατεία των αγγέλων

στην κάποτε έρημη πλατεία των αγγέλων
αυτή που δέχτηκε τον σπόρο της βροχής
αυτή που γέννησε ένα θέατρο αρχαίο
γίνεται μια συνάθροιση παράξενη
ανάξια του χώρου και μοναδική
η εορτή των σαλτιμπάγκων

προσέρχονται οι γέροι της φυλής
με εκθαμβωτικές χλαμύδες
ακαδημαϊκοί, διευθυντές, συνταγματάρχες
κι αυτοί οι υπουργοί του κράτους
ευθυτενείς κι αγέρωχοι
με συνοδεία εξαίσιας μουσικής
και με την ευλογία των αρχιερέων
και τα χειροκροτήματα των αγραμμάτων

προσέρχονται οι γέροι της φυλής
και απονέμουν δάφνες στους υποτακτικούς

ο ήλιος λάμπει ανύποπτος
στον ουρανό υψώνονται σημαίες
είναι πολύ το πλήθος

κι εγώ ανάμεσά τους ξένος
εγώ που έδωσα το όνομά μου στην πλατεία
ωραίος και λευκός σαν άγγελος

Από τη συλλογή Ο μεθυσμένος ακροβάτης (1979)
Title: Τόλης Νικηφόρου, τι θα μείνει
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 20:11:49
Τόλης Νικηφόρου, τι θα μείνει

και ποιον δεν περιμένει το άγιο σκοτάδι
η λησμονιά, η σιγή, το τέλος
καθώς θα εκσφενδονιστεί η μάταιη γη
στην πρώτη και έσχατη πατρίδα μας
καθώς αδιάφορο θα μας υποδεχτεί το χάος
τι θ’ απομείνει άραγε
παρά τα φωτεινά κουρέλια
οι πέντε τρομερές μου λέξεις
για να περιμαζέψουνε με δέος οι κοσμοναύτες
σ’ άλλα συστήματα αστρικά
να αναστήσουνε τους πεθαμένους ήλιους
που γύρω τους θα περιφέρονται
πλανήτες με λαμπρούς πολιτισμούς

το άπειρο μιλάει με τη φωνή μου

Από τη συλλογή Ο μεθυσμένος ακροβάτης (1979)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ζωντανός
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 20:14:25
Τόλης Νικηφόρου, ζωντανός

με οξυγόνο τις εξάρσεις του σεισμού
στην υποθετική γραμμή που σχηματίζουν
μετέωρος σε μια πυκνή καταχνιά
συντηρώ την ανάσα μου

μέσα στην πυκνή καταχνιά
ανοίγω χαραμάδες με την πράξη μου
στην άγρια εποχή
εσένα καταθέτω
τη σχέση μας και τα γραφτά μου

αυτόν τον νικητήριο λόγο
καταθέτω
που κρύβει τη φωτιά στα σπλάχνα του
με τη φωτιά χυμούς που μεταγγίζει
το δέντρο της ζωής ν’ ανθίσει
απλό, περήφανο, μοναδικό
ένα προς ένα για όλους τους ανθρώπους
αυτό το σ’ αγαπώ που λογοκρίθηκε
στην ξενιτειά που επιβίωσε
και την παρανομία
έγινε αγώνας καθημερινός
κι είναι πιο δυνατό από τότε

κι αν τρέμει η φωνή
από τα δάκρυα αν έχουνε θαμπώσει
ακόμα μια φορά τα μάτια μου
η πυρκαγιά ξεκάθαρα το δείχνει
πως είμαι ζωντανός

Από τη συλλογή Το μαγικό χαλί (1980)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Η στιγμή
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 20:17:15
Τόλης Νικηφόρου, η στιγμή

κράτησε τη στιγμή αυτή
στην άκρη των ματιών σου
σαν κάτι το μοναδικό
μια λάμψη εκτυφλωτική
ένα μεθυστικό πουλί με κόκκινα φτερά

στο βάθος της κοιλάδας
λαμπυρίζουν χιλιάδες φώτα
ζει ένας κόσμος άγνωστος πίσω από το σκοτάδι
κι εγώ μέσα στο τραίνο
μονάχος με το άρωμά σου
τα τρυφερά σου γόνατα
το στήθος σου ακουμπισμένο στις παλάμες μου
και την ψυχή σου αχόρταγη και ξένη

μη μου μιλάς και άκουσε
η γη ρουφάει το τραγούδι μου εκστατική
τα άστρα μυριάδες του γαλαξία
φωτίζονται και τρέμουν

Από τη συλλογή Το μαγικό χαλί (1980)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Πάλι και φέτος
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 20:19:41
Τόλης Νικηφόρου, πάλι και φέτος

σε παραλία έρημη
σαν μουσική που απλώνεται θριαμβευτικά
με αδιόρατη μελαγχολία
πάλι και φέτος άνθισαν
μέσα στο αίμα τους οι παπαρούνες

κρατάω μια σκοτεινή ματιά
κι αναλογίζομαι στις ηδονές
αχ πώς σκορπίστηκε η νιότη σου
και στη δουλειά χωρίς δημιουργία
μέρα τη μέρα το ευάλωτο κορμί
πώς κυριεύουν βάρβαροι
προκρούστες πώς πολιορκούν
την ανυπόταχτη ψυχή σου

Από τη συλλογή Το μαγικό χαλί (1980)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Λονδίνο 1967-1971
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 20:22:19
Τόλης Νικηφόρου, λονδίνο 1967-1971

ονειρεμένη πολιτεία του βορρά
ντυμένη στα βουβά σου χρώματα
μέσα σε μαγικές φωνές που προσκαλούν
μέσα σε στάλες καθημερινής βροχής

χρόνια που έζησα στη χαμηλή σοφίτα
περιπλανήθηκα στις γειτονιές σου
είδα τους κρόκους να ανθίζουν μέσα στο χιόνι
μέθυσα με το άρωμα των κοριτσιών σου

πλατείες που έχουν κατακτήσει τη γαλήνη
με γύρω τους τα σπίτια του παραμυθιού
απέραντοι κήποι και σκοτεινά παλάτια
βικτωριανά μέγαρα

απίστευτη πόλη
με χαμόγελο στο πρόσωπο του αστυφύλακα
λεωφορεία κόκκινα με μυθικούς προορισμούς
πόλη της απεργίας
ράθυμη όπως το ποτάμι σου
με την κατάλεπτη επιδερμίδα της ηδονής

παγκόσμια πόλη
με τις χιλιάδες εκδοχές της ίδιας γλώσσας
με τα χιλιάδες πρόσωπα του ίδιου ανθρώπου
με τις χιλιάδες εκκλησιές της ίδιας πλάνης

πόλη που έμαθες να ζεις χωρίς το πάθος
που κρύβεις με στοργή τα λάφυρά σου
στις αίθουσες των μεσαιωνικών κτιρίων
πόλη που κατορθώνεις να φιλοξενείς
και την υπεροψία των αγραμμάτων
και την ελπίδα των κατατρεγμένων

γυναίκες με παράξενα καπέλα
η μυρωδιά του καπνού και του ξύλου
το ευχαριστώ σε κάθε φράση
οι ανεξήγητες επιγραφές
και τα πολύβουα καπηλειά με τη ζεστή τους μπίρα

γυρίζεις κάθε τόσο πολιτεία του βορρά
και φανερώνεσαι χλωμή στον ύπνο μου
λουσμένη στο αβέβαιό σου φως
ποτέ, ποτέ, ποτέ δική μου

Από τη συλλογή Το μαγικό χαλί (1980)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Παντού το άγγιγμά σου
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 20:25:03
Τόλης Νικηφόρου, παντού το άγγιγμά σου

η συνεδρίαση που δεν τελειώνει
τα ρούχα ένας σωρός στην πολυθρόνα
οι τρύπιες κάλτσες μου
και το ξεθωριασμένο νυχτικό σου
παντού η ανάσα
παντού το άγγιγμά σου

οι εφημερίδες σκορπισμένες στη φλοκάτη
εκείνη η στοίβα τα βιβλία στο κομοδίνο
όλο χυμούς κι αγκάθια το φυτό μας
που βρίσκει τόπο και θεριεύει
μες στη μικρή του γλάστρα
παντού η ανάσα
παντού το άγγιγμά σου

οι άσπρες τρίχες που πληθαίνουν
ένα παλιό σου ποίημα μες στα χειρόγραφά μου
η σάρκα μου που αναστατώνεται
μετά από δεκαπέντε χρόνια
παντού η ανάσα
παντού το άρωμά σου
ένα σπουργίτι απ’ το χαμόγελό σου

Από τη συλλογή Το μαγικό χαλί (1980)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Αγωνία θωρακοφόρου
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 20:45:00
Τόλης Νικηφόρου, αγωνία θωρακοφόρου

[Ενότητα Ελεύθερος σκοπευτής (1982)]

οφείλω να σε προειδοποιήσω
οι στίχοι αυτοί σκοπεύουν ίσια στην καρδιά σου

με δάχτυλα γυμνά μην τους αγγίζεις
μέσα από καπνισμένο τζάμι
να φτάνει εδώ η ματιά σου
ύψωσε φράγματα κι αγκαθωτά συρματοπλέγματα
άκοπες άφησε τις τελευταίες σελίδες
θανάσιμο τον κίνδυνο όταν αντιληφθείς
φρόντισε μόνο να μη με πιστέψεις
άσε με μόνο
μείνε μόνος

εγώ που γνώρισα το βάθος της αβύσσου
μπορώ να καταλάβω τη δική σου οδύνη

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Με τη φωτιά στα μάτια (1982)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Στον αστερισμό του σκορπιού
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 20:52:25
Τόλης Νικηφόρου, στον αστερισμό του σκορπιού

είναι μικρός τόσο μικρός
αυτός ο τόπος
μόλις χωράει τους μικρούς καιρούς που ζούμε
μόλις χωράει τις μικρές λογιστικές καρδιές σας

ακούστε βολεμένοι
που μετράτε τις δεκάρες σας
σαν τα τριάντα αργύρια της μίζερης ψυχής σας
ένας μετεωρίτης στροβιλίζεται πυραχτωμένος
σβήνει τα τεχνητά σας φώτα
και σας ραντίζει με τις σπίθες του
και να σας κάψει απειλεί με τη φωτιά του
ακούστε ευνούχοι
με τις λεπτές φωνές και τα καμώματα
της κοινωνίας των εμπόρων
ακούστε εμένα που κατέβηκα μήνα νοέμβρη
με το φαρμακερό αερόπλοιο του σκορπιού
και σας κεντάω θανάσιμα με την ουρά μου

πάνω στις γειτονιές σας απλώνεται ακατάλυτο
μεθυστικό
το ανεξήγητο τραγούδι μου

Από τη συλλογή Ο μεθυσμένος ακροβάτης (1979)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Προειδοποίηση
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 20:57:26
Τόλης Νικηφόρου, προειδοποίηση

το αίμα στους υγρούς τοίχους των υπογείων
το αίμα στο διάτρητο λευκό πουκάμισο
το αίμα που παραμένει κόκκινο

το κρασί της τελευταίας μετάληψης
το κρασί με το απαράλλαχτα ίδιο χρώμα
το κρασί που μεθάει τον ήλιο

η φωνή που σηκώνεται στους έρημους δρόμους
η φωνή που συλλαβίζει την ίδια πάντα λέξη
η φωνή που αρνείται να σωπάσει

είναι τα όπλα μου

κι αυτοί οι στίχοι
οι στίχοι που καίνε τα δάχτυλα
οι στίχοι που υπόσχονται το μέλλον

Από τη συλλογή Αναρχικά (1979)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Χρέος
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 21:00:24
Τόλης Νικηφόρου, χρέος

χρωστάμε μόνον
σε κείνους που πολύ αγάπησαν
και ζήσανε την πίκρα
χρωστάμε μόνον
σε κείνους που πολύ αγωνίστηκαν
και ζήσανε την ήττα
χρωστάμε μόνον
σε κείνους που πολύ ονειρεύτηκαν
και ζήσανε τον εφιάλτη
χρωστάμε μόνον
σε κείνους που περιφρονήσανε τον θάνατο
και πέθαναν
κι είναι νεκροί
κι ανθίζουν
και μυρώνουνε το χώμα

χρωστάμε μόνον
το φως του κόσμου

Από τη συλλογή Αναρχικά (1979)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Εγώ
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 21:02:46
Τόλης Νικηφόρου, εγώ

μη με κοιτάτε έτσι χλωμό
καλοντυμένο
με τρόπους άνετους και με κινήσεις
από το σπίτι στο γραφείο
απ’ το γραφείο στο σπίτι
σε μάταιο κύκλο ερμητικά κλεισμένο

μη με κοιτάτε έτσι δειλό
με το σημάδι του γραφιά στο δάχτυλο
με τον μισθό στην πρώτη και στις δεκαπέντε
ανίδεο
ή με τη γνώση υποταγμένη

εγώ
κρύβω στα μάτια μου οράματα που οδηγούν
σε τόπους και καιρούς που θά ’ρθουν

εγώ
μπορώ με μια φωνή
να πλημμυρίσω τις πλατείες
τους δρόμους με σημαίες και λάβαρα
με μια βουή ασυγκράτητη που καταλύει τα πάντα

η φαντασία μου εξουσιάζει τη ζωή σας

Από τη συλλογή Αναρχικά (1979)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Μαγεμένη ψυχή
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 21:04:50
Τόλης Νικηφόρου, μαγεμένη ψυχή

σ’ αγάπησα
σε σκονισμένες γειτονιές και εργοστάσια
στην άχρωμη επιφάνεια του μπετόν

πίσω από οδοφράγματα σ’ αγάπησα
σε συγκεντρώσεις απεργών
σε διαδηλώσεις φοιτητών
στους διαδρόμους των δικαστηρίων

σε μυστικές συνεδριάσεις της νύχτας
είναι γραμμένο τ’ όνομά σου
στις προκηρύξεις που μοιράσαμε
στις κόκκινες αφίσες που κολλήσαμε
και στα αρχεία των τμημάτων ασφαλείας

σ’ αγάπησα, σύντροφέ μου
η μαγεμένη σου ψυχή είναι δική μου
η αγωνία μου σου ανήκει

Από τη συλλογή Αναρχικά (1979)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Απλά λόγια, 1
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 21:06:58
Τόλης Νικηφόρου: απλά λόγια, 1

αυτά που λέμε σήμερα
είναι πράγματα απλά
πράγματα που καταλαβαίνει
ο υπάλληλος κι ο φοιτητής
ίσως καλύτερα ο εργάτης

αυτά που λέμε σήμερα
είναι πράγματα απλά
που αύριο θα είναι αυτονόητα
σαν το ψωμί στο τραπέζι της κουζίνας
μια καλημέρα
ένα τσιγάρο
μια ματιά
ένα σφίξιμο χεριού
μια λέξη

Από τη συλλογή Αναρχικά (1979)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Το μυστικό
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 21:09:47
Τόλης Νικηφόρου, το μυστικό

όπως ο μυθικός ανταίος
έπαιρνε δύναμη από τη μάνα γη
έτσι κι εγώ
βαφτίζω την ψυχή μου
στ’ απορημένα μάτια σου
στα μαγεμένα σου δυο χρόνια
στις λέξεις σου χωρίς το λάμδα και το ρο

το ξέρω πως θα μεγαλώσεις
πως θα ξεχάσεις τον ακουάκο και το αγιογούουνο
ύστερα μόνος σου θα ψάξεις
θ’ ανακαλύψεις έκθαμβος το μυστικό μου
κι αυτή την απουσία μου

όμως εγώ θα βρίσκομαι στα σκόρπια μου βιβλία
στις λέξεις που σωστά θα μάθεις να προφέρεις
θα περιφέρομαι στους σκονισμένους δρόμους
και θα υπάρχω
εκεί που γράφεται ένα σύνθημα
εκεί που ένα σύνθημα γίνεται πράξη

κοιμήσου τώρα
να πάρεις δύναμη κι εσύ
αργότερα να ψάξεις τους συντρόφους σου
στις μεθυσμένες τις ανήλεες πολιτείες
και να σηκώσεις χωρίς δισταγμό
ακέραια την οδύνη αυτού του κόσμου

Από τη συλλογή Ο μεθυσμένος ακροβάτης (1979)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Παλιοί αριστεροί
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 21:11:53
Τόλης Νικηφόρου, παλιοί αριστεροί

όταν αμέριμνοι ξαπλώνετε να κοιμηθείτε
με το βιβλίο αδιάβαστο
απρόσιτοι στο καταφύγιό σας

νυχτοβατώ στο προσκεφάλι σας
αδίσταχτα σας δείχνω τις πληγές μου
κι ακόμα τρομερότερο
τις ίδιες τις δικές σας τις πληγές
μνήμες τυραννικές της άνοιξης

φέρνετε τις παλάμες σας στο πρόσωπο
κλείνετε με απόγνωση τα μάτια
εγώ ωστόσο εισχωρώ
τοποθετώ κατάντικρυ ένα αμείλιχτο καθρέφτη

και τότε κλαίτε απαρηγόρητα
για τ’ όνειρο που μετατρέψατε
σε καθημερινή συναλλαγή
και για τον κόσμο που δεν άλλαξε
με την αφόρητη συναίσθηση
πως είστε τελικά συνένοχοι

παλιοί μου σύντροφοι απελπιστείτε
μάταιη είναι κάθε απόπειρα φυγής
οι πιο κοινές ασήμαντές μου πράξεις
δολοφονούν τον ύπνο σας

Από τη συλλογή Ο μεθυσμένος ακροβάτης (1979)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Εργατική πρωτομαγιά
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 21:14:24
Τόλης Νικηφόρου, εργατική πρωτομαγιά

ωραία που ήταν η συγκέντρωση
στην πιο μεγάλη μας πλατεία
ωραία τα μάρμαρα
ωραία τα μέγαρα
ωραίο και το παλιό εργατικό μας κέντρο

οι εργάτες είχαν ήδη φύγει
να κάνουν την πρωτομαγιά στις γύρω εξοχές
με τις γυναίκες, τα παιδιά και τα γεμάτα τους καλάθια
απόμεινες εσύ
απόμεινα εγώ
να κρατάμε ένα απορημένο λάβαρο
και τα στολισμένα μπαλκόνια
με τους βραχνούς ομιλητές

Από τη συλλογή Ο μεθυσμένος ακροβάτης (1979)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Σκοτεινή μοίρα
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 21:17:06
Τόλης Νικηφόρου, σκοτεινή μοίρα

εκούσια βυθίζομαι
μες στις αστραφτερές παγίδες
τις κόρες των γυμνών ματιών σου
τη σκοτεινή εκείνη θάλασσα των τροπικών
που λαχταράει τον ξάστερο ουρανό
τους μυστικούς βυθούς όπου ελλοχεύει
στο αίμα βουτηγμένη
γεμάτη αγκίδες κι άρωμα μεθυστικό
ακέραια η ψυχή σου
μετά τις τόσες μάταιες απόπειρες λεηλασίας

τυλίγομαι στα μαύρα σύννεφα
και τον κατακλυσμό δακρύων των μαλλιών σου
κι εσύ δεν μου μιλάς
μα στέλνεις τις σκιές σου αδιάκοπα
να απλωθούν στους ώμους μου

ζητάς βοήθεια απεγνωσμένα
με ήχους που δεν κρυσταλλώνονται
ξέροντας πως καμιά φυγή
καμιά προσποιητή αδιαφορία
τίποτα δεν σε σώζει πια

μα όπως δεν θέλεις να σωθείς
και διάλεξες ν’ ακολουθήσεις χωρίς δισταγμό
τον τελικό αυτό δρόμο της φωτιάς
χαμογελάς και χαίρεσαι
καθώς με βεβαιότητα ορθώνεται μπροστά
η σκοτεινή μας μοίρα

Από τη συλλογή Το μαγικό χαλί (1980)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Τα μάτια του πάνθηρα
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 21:19:55
Τόλης Νικηφόρου, τα μάτια του πάνθηρα

είδα τα φοβερά μάτια του πάνθηρα
κόκκινα απ’ την προσμονή
μια νύχτα κατασκότεινη είδα εσένα

όχι το δικό μου αίμα

Από τη συλλογή Το μαγικό χαλί (1980)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ανατριχίλα
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 21:22:03
Τόλης Νικηφόρου, ανατριχίλα

από τα χείλη αργά
μακρόσυρτα ως τον λαιμό
τα στήθια ανάμεσα, τους ώμους
μια σκοτεινή ανατριχίλα
ανατριχίλα που κυριεύει το μυαλό
ανάβει τη φωτιά στα γόνατα
ως το μεδούλι που εισχωρεί
που καίει το δέρμα
προμήνυμα του πυρετού
και της κοφτής ανάσας
μεθοδικά που κορυφώνεται
που επιταχύνει τον παλμό
ξυπνάει κάθε μόριο στο κορμί
νύχια που ψάχνουν για αίμα
ακόμα πιο βαθιά
πιο δυνατά
ανατριχίλα που γεννάει τον σπασμό
ο ψίθυρος που γίνεται κραυγή, εκτίναξη
γίνεται μούδιασμα, εγκατάλειψη
και σβήνει

Από τη συλλογή Το μαγικό χαλί (1980)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Γυναίκα
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 21:27:07
Τόλης Νικηφόρου, γυναίκα

κάθε μικρή σου υποταγή
μειώνει τη δική μου ελευθερία
εμένα ταπεινώνει
κάθε χαμένο σου δικαίωμα
πληγώνει τη δική μου αξιοπρέπεια
κάθε παραπανίσιο σου φορτίο
έχει σε μένα ρίζες προγονικές
κάθε σε βάρος σου αδικία
είναι μια στυγερή κλοπή
απ’ το παγκάρι της δικής μου εκκλησίας
κι όταν εσύ λιποψυχείς
εγώ είμαι ο αληθινός προδότης

στέκεσαι δίπλα μου
στο σπίτι, στη δουλειά ή στο οδόφραγμα
με τα ίδια μάτια
ελεύθερα ατενίζουμε τον ήλιο
περήφανοι
ασυμβίβαστοι
ωραίοι μέσα στο τόσα ελαττώματά μας
εμείς που η φύση έταξε σε σάρκα μία

Από τη συλλογή Το μαγικό χαλί (1980)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ποίηση 1982
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 21:29:57
Τόλης Νικηφόρου, ποίηση 1982

[Ενότητα Ελεύθερος σκοπευτής (1982)]

οι δικές μας οι λέξεις
είναι λέξεις σκληρές και μεγάλες
μυτερές σαν καρφιά
λέξεις όπως το ξεραμένο πύο
μαύρες όπως τα φλέματα
που βγάζουνε κάθε πρωί τα σωθικά μας
οι καπνοδόχες των εργοστασίων
τα τραίνα που αναπόδραστα ακολουθούν τις ράγες
κόκκινες λέξεις
όπως ο ήλιος ο μοναδικός
και το λουλούδι που σπαραχτικά ανθίζει
σε στεγνό και κατάμαυρο χώμα

οι δικές μας οι λέξεις
είναι λέξεις γυμνές
λέξεις γεμάτες τραύματα
συστατικά στοιχεία, αναγραμματισμοί
και μόρια της ίδιας αγωνίας

οι δικές μας οι λέξεις
προκηρύξεις και αφίσες του τοίχου
φωτισμένα παράθυρα στο σκοτάδι της νύχτας
που αφυπνίζουν την πόλη
όταν κλείνει με πείσμα τα μάτια
στη γραφή του θανάτου

αυτές οι τελευταίες λέξεις
πριν κάθε εκτέλεση
πριν κάθε μεταμφίεση του καθημερινού θανάτου
τα δικά σου είναι δάχτυλα που γνωρίζουν το χάδι
είναι λέξεις κραυγές
οιμωγές και ελπίδες
που δοξάζουν το φως
που μετράνε με δέος το μπόι τους
και δεν τρέμουν

ίσως κάποτε τα δικά μας παιδιά
να μιλήσουν με άλλη φωνή
να βαδίσουν με ξένοιαστο βήμα
πάνω στις νότες της δικής μας μουσικής
και στους κυβόλιθους του δικού μας αγώνα

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Με τη φωτιά στα μάτια (1982)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Εφιάλτες
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 21:32:25
Τόλης Νικηφόρου, εφιάλτες

[Ενότητα Ελεύθερος σκοπευτής (1982)]

τώρα που αχνίζει πίσω μας
το μίζερο χωριό και τα χωράφια
σίγασε πια ο μέγας θρήνος
ο κίνδυνος απομακρύνθηκε
τώρα που προσπελάσαμε τα τείχη
ίσοι κι εμείς με τους αφέντες
ωραία εμπορεύματα θα βρούμε ν’ αγοράσουμε
το πιο εκλεκτό χασίσι

στους πατρογονικούς μας ελαιώνες
ευγενικά ξενοδοχεία θα φυτρώσουν
μιαν άλλη γλώσσα θα μιλήσουν τα παιδιά μας
και δίπλα στους πυραύλους θα υψώνονται
ξένα φουγάρα

με τη χρυσόσκονη πια δεν θα φαίνεται η πληγή μας

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Με τη φωτιά στα μάτια (1982)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Αδερφοσύνη, 2
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 21:34:44
Τόλης Νικηφόρου: αδερφοσύνη, 2

[Ενότητα Ελεύθερος σκοπευτής (1982)]

τρόμο είδα στα μάτια σου
είδα τυφλό τον πανικό
και την ψυχή μου να καταποντίζεται
σε μαύρη άβυσσο
σαν άγρια σκύλα που της πήραν τα μικρά της
και κλαίει
ερημωμένη καθώς σέρνεται στους πέντε ανέμους

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Με τη φωτιά στα μάτια (1982)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Αδερφοσύνη, 5
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 21:37:13
Τόλης Νικηφόρου: αδερφοσύνη, 5

[Ενότητα Ελεύθερος σκοπευτής (1982)]

ο δρόμος ανασαίνει αηδόνια
με μαύρα μάτια ορθάνοιχτα
ωραία μέσα στην άγια απορία τους
νεκρούς χιλιάδες ανασαίνει ο δρόμος
πικρή φωτιά κι απόγνωση

με λένε πάμπλο ή μιγκέλ
δεν θέλω άλλο όνομα
με λένε αμέρικα λατίνα
μεγάλο φωτεινό μαστιγωμένο μέτωπο
κι από το τέξας η νύχτα πέφτει επάνω μου
σαν ιδρωμένη κατσαρίδα

είμαι μαζί σας πεταμένος στο χαντάκι
και γράφω αυτές τις λέξεις
μ’ αίμα που τρέχει από το στόμα

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Με τη φωτιά στα μάτια (1982)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Χειμωνιάτικος ήλιος, 1
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 21:44:11
Τόλης Νικηφόρου: χειμωνιάτικος ήλιος, 1

[Ενότητα Ελεύθερος σκοπευτής (1982)]

έλαμψε ξαφνικά ο ήλιος
σαν ένα ξεχασμένο νόμισμα
στην τσέπη του παλιού πανωφοριού
έλουσε το μπαλκόνι, τα παράθυρα
τη γάτα που μισόκλεισε τα μάτια
με στιγμιαία απέραντη ηδονή

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Με τη φωτιά στα μάτια (1982)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Χειμωνιάτικος ήλιος, 2
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 21:46:41
Τόλης Νικηφόρου: χειμωνιάτικος ήλιος, 2

[Ενότητα Ελεύθερος σκοπευτής (1982)]

όπως ψηλά οι γκρίζες στέγες των σπιτιών
φωτίζονται νοσταλγικά
από τον ήλιο του χειμώνα
ακόμα βουτηγμένες στη βροχή

όπως το μακρινό βουνό
υψώνεται και αιωρείται πάνω στη θάλασσα
σχεδόν αγγίζει την ακτή
μέσα στη διαφάνεια του πρωινού αέρα

όπως τα μάτια της γάτας
ανθίζουν με μικρές φωτιές τη νύχτα
έτσι και το χαμόγελό σου μπουμπουκιάζει
ανάμεσα στους τοίχους και την άσφαλτο

είσαι ένα φύλλο πράσινο
με φλέβες νοτισμένες από τη βραδινή δροσιά
μια κίνηση ανάλαφρη που ζωντανεύει τη χαρά
ένα γλυκό του κουταλιού
ένα νερό στο δίσκο της γιαγιάς
μέσα στην κάτασπρη αυλή της συνοικίας

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Με τη φωτιά στα μάτια (1982)
Title: Τόλης Νικηφόρου: χειμωνιάτικος ήλιος, 4
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 21:48:42
Τόλης Νικηφόρου: χειμωνιάτικος ήλιος, 4

[Ενότητα Ελεύθερος σκοπευτής (1982)]

χωρίς καμιά περιστροφή
απλά σαν το ξημέρωμα
ακούμπησες τα μάτια
ένα μικρό χαμόγελο στο στήθος μου

η αγάπη έτσι δίνεται
έτσι ξαναγυρίζει στη φυσική πηγή της
εκεί που ζουν και τρυφερά ανασαίνουν
τα πιο παράλογα όνειρα

απλά σαν ένα παιδικό τραγούδι
που μακριά ακούγεται να πλησιάζει
και ξαφνικά τυλίγεται στους ώμους σου

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Με τη φωτιά στα μάτια (1982)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Ο θάνατος του ποιητή, 2
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 21:50:58
Τόλης Νικηφόρου: ο θάνατος του ποιητή, 2

[Ενότητα Ελεύθερος σκοπευτής (1982)]

μια πέτρα θ’ απομείνω
ολοστρόγγυλη
που ρούφηξε άπληστα το φως
των παιδιών τις τρελές φωνές
αγριόχορτα και μικρά λουλούδια
χωρίς δισταγμό τον ιδρώτα του περαστικού
στις φλέβες της το δάκρυ που κυκλοφορεί
διάφανο σαν διαμάντι
μια πέτρα που κάποτε θα χτίσει
γειτονιές του δικού της ήλιου
μια πέτρα που τώρα αναπαύεται
στην ήρεμη ζεστασιά του δειλινού
κι έρχονται με το βάδισμα της πεταλούδας
κάτασπρη
οι γάτες ν’ ακουμπήσουν την κοιλιά τους
με τη φωτιά της γλώσσα ηδονικά να γλείψουν
τα μπροστινά τους πόδια

μακριά η μέρα παραδίδεται βουβή
καθώς καινούριο μέσα μου μπουμπουκιάζει το φως

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Με τη φωτιά στα μάτια (1982)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Ο πλοηγός του απείρου, 2
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 21:54:04
Τόλης Νικηφόρου: ο πλοηγός του απείρου, 2

το ένα χέρι αγγίζει τις πληγές
ενώ το άλλο ανιχνεύει το άπειρο
ενέργεια που μετατρέπεται σε λέξεις
λέξεις που μεγαλώνουν σαν τρυφερά βλαστάρια
και κάποτε σφυρηλατούν ένα μεγάλο άνεμο
που μόνο εκείνος καθορίζει
ανεξιχνίαστο το φάσμα της σποράς

αιώνες τώρα
στην τέφρα υφαίνεται το φως
ψηφίδες πόνου συνθέτουν το χαμόγελο
η άνοιξη κυοφορείται στη μήτρα του χειμώνα

Από τη συλλογή Ο πλοηγός του απείρου (1986)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Μυστικοί δρόμοι, 4
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 21:56:47
Τόλης Νικηφόρου: μυστικοί δρόμοι, 4

η πέτρα κρύβει μέσα της
το άγαλμα ή ένα σπίτι
κάθε στιγμή μπορεί το ξύλο
ένα παιχνίδι να γεννήσει ή τη φωτιά
μέσα στη λάσπη
ήδη ανθίζει το πιο μεθυστικό λουλούδι
ένα μεγάλο κόκκινο πουλί
σκίζει σαν αστραπή τον ουρανό

Από τη συλλογή Ο πλοηγός του απείρου (1986)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Μοίρα αγαθή
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 22:00:48
Τόλης Νικηφόρου, μοίρα αγαθή

στην Ισιδώρα

αν είσαι πράσινο φύλλο
σ’ έρημο καπνομάγαζο
κι ούτε μια αχτίδα ήλιου
διαπερνά τα σκονισμένα τζάμια
όταν σε έσχατη απόγνωση
γυρεύεις τις πηγές σου
θυμήσου πως στην κωμόπολη σουγκ-λι της κίνας
υπάρχω εγώ
περίτεχνο ψηφιδωτό και φως
προορισμένος να χαϊδεύω τα γυμνά σου πέλματα

Από τη συλλογή Ο πλοηγός του απείρου (1986)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Φαιά άρκτος
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 22:02:57
Τόλης Νικηφόρου, φαιά άρκτος

αιώνες μακριά περιπλανιέται
από τον κόρφο της σπηλιάς
σέρνοντας τα μοναχικά της πέλματα
σε ξερά φύλλα

με γεύση εξαίσια από μέλι
ψηλά κρατώντας το άγριο μαλλιαρό κεφάλι
αναζητάει στα πυκνά φυλλώματα
τους ανεπαίσθητους ιριδισμούς
και τη φωτιά κάποιου κρυμμένου ήλιου

με νύχια φοβερά και δόντια
και γούνα απαλό μετάξι
έρημη κυκλωμένη από ύαινες και λύκους
βραχνή ακούει τη φωνή της
ν’ αντιλαλεί στους βράχους

είναι η φύση της αυτή
αυτός ο δρόμος
αυτά τ’ αστραφτερά της μάτια

Από τη συλλογή Ο πλοηγός του απείρου (1986)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Συντέλεια 1984
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 22:05:41
Τόλης Νικηφόρου, συντέλεια 1984

σεπτέμβρη μήνα αντήχησε
η μεγάλη καμπανιά στο μέταλλο του χρόνου
κόκκινη τέφρα εκσφενδονίστηκε στον ουρανό
που ορφάνεψε από τ’ αστέρια του
και χαμηλώνει αγγίζοντας το χώμα

έρημος στέκομαι στη σκοτεινιά και συλλαβίζω
Ρίτα Μπούμη Παπά η φλόγα
Μάνος Κατράκης η φωνή
Γιλμάζ Γκιουνέι το βλέμμα

πόσο ωραίο και μακρινό είναι το φως

Από τη συλλογή Ο πλοηγός του απείρου (1986)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ο κατάδικος της ανατολικής συνοικίας
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 22:07:59
Τόλης Νικηφόρου, ο κατάδικος της ανατολικής συνοικίας

παράθυρα στις διαστάσεις του ορίζοντα
στο χρώμα της γαρδένιας το μπαλκόνι
και του βασιλικού
σπίτι ζεστό όπως η αγκαλιά που σφίγγει ένα παιδί
όταν ξυπνάει τη νύχτα τρομαγμένο
σπίτι στο στόχαστρο των δέκα μεγατόνων

πίσω απ’ το φάσμα του ήλιου και των λουλουδιών
η φοβερή παραμονεύει εκατόμβη των αθώων

μια πασχαλίτσα κόκκινη με βούλες
κάπου ανάμεσα στο πρώτο φως και το στερνό σκοτάδι
είναι η καρδιά μου
που ανθίζει και ματώνει και μαραίνεται
σαν ρόδι που σκορπίζει στα παιδιά της γειτονιάς
και ξέρει την αλήθεια

προδότες, δολοφόνοι και παράφρονες
νομοθετούν τη μοίρα μας

Από τη συλλογή Ο πλοηγός του απείρου (1986)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ξένες χώρες
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 22:37:36
Τόλης Νικηφόρου, ξένες χώρες

πέρασα από τον ύπνο σε δωμάτιο σκοτεινό
γύρισα σε μιαν άλλη ξένη χώρα

πίσω απ’ την πόρτα ζει ο δικός μου κόσμος
από τη χαραμάδα εισρέει
και στα θαμπά μου μάτια διαχέεται
ηχεί το σήμαντρο μιας παιδικής φωνής
ανάμεσα στο τέλος, την αρχή
τις σκόρπιες συλλαβές των λέξεων
απλώνεται καπνός, κρασί
μεθυστικό ανθρώπινο άρωμα
ακούγεται ένα γέλιο κοντινό
σαν γυναικεία δάχτυλα που ανιχνεύουν
τη μουσική κάτω απ’ το δέρμα

πίσω απ’ την πόρτα ζει ο δικός μου κόσμος
το φως στον ύπνο που δεν χάρηκα
το φως που τώρα δεν αγγίζω
καθώς ξεφτίζει στο κατώφλι μου

πέρασα από τον ύπνο σε δωμάτιο σκοτεινό
γύρισα σε μιαν άλλη ξένη χώρα

Από τη συλλογή Ξένες χώρες (1991)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ο πόνος της ματιάς που υπήρξε
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 22:39:32
Τόλης Νικηφόρου, ο πόνος της ματιάς που υπήρξε

καπνόν αναθρώσκοντα
μέσα από θάλασσες δακρύων
σε ξένο ορίζοντα να διακρίνω αδυνατώ
πατρίδα

δεν είναι αυτή η πόλη που με γέννησε
σ’ άλλη διάσταση εκείνη ταξιδεύει
ακέραια με τα σκυθρωπά της μέγαρα
με τα τουρκόσπιτα και τα φτωχόσπιτα
με φύλακες τα κάστρα της και τους νεκρούς της
κι ένα βαρδάρη απ’ την πηγή του χρόνου
να αλυχτά απροσκύνητος στα καλντερίμια της

κάποιος για πάντα χάθηκε στ’ αλλότριο πλήθος
τον παραπλάνησε η νοσταλγία της ακτής
ο πόνος της ματιάς που υπήρξε

Από τη συλλογή Ξένες χώρες (1991)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Κατάδυση
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 22:41:03
Τόλης Νικηφόρου, κατάδυση

περιπλανήθηκα σε σκοτεινούς θαλάμους
βγήκα σε δάση σιωπηλά με αιωνόβια δέντρα
ν’ ανακαλύψω παιδικές ηδονικές κρυψώνες
λιβάδι κεντημένο πάπλωμα με παπαρούνες
κείνο τον άνεμο γαλάζιο από τα μακρινά βουνά

και μόνος έμεινα στην ξένη αγαπημένη χώρα
που μέσα μου απλώνεται για πάντα ανεξερεύνητη

αν με τα δάκρυα μπορούσα
την απαγορευμένη είσοδο να προσπελάσω
τη μυρωμένη σάρκα της ν’ αγγίξω μια φορά
και με τα μάτια κάρβουνα να δω

Από τη συλλογή Ξένες χώρες (1991)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Αχ
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 22:42:23
Τόλης Νικηφόρου, αχ

το ανέκφραστο μέσα στις λέξεις
η φωτιά στη ρίζα του καπνού
το άγγιγμα φυλακισμένο στην καρδιά του γρανίτη

χώρες που ποτέ δεν ταξιδέψαμε
χαρές που ποτέ δεν γνωρίσαμε
ένα χαμόγελο σε σφραγισμένα χείλη

πάνω στο πέτρινο ημερολόγιο
η σμίλη και το σφυρί σπασμένο

Από τη συλλογή Ξένες χώρες (1991)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Παραμύθι
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 22:43:42
Τόλης Νικηφόρου, παραμύθι

θα σου υφάνω ένα πολύχρωμο χαλί
κι ύστερα θα σου ψιθυρίσω
ένα ατέλειωτο παραμύθι
η ζεστή φωνή στα άπληστα μάτια
ή ακόμη καλύτερα
θα σου υφάνω ένα ατέλειωτο χαλί
κι ύστερα θα σου ψιθυρίσω
ένα πολύχρωμο παραμύθι
η άπληστη φωνή στα ζεστά μάτια

μα πάνω απ’ όλα
ένα μαγικό χαλί
ένα μαγικό παραμύθι
με μαγεμένη φωνή
στα μαγεμένα μάτια

Από τη συλλογή Ξένες χώρες (1991)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Αποχαιρετισμός
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 22:45:04
Τόλης Νικηφόρου, αποχαιρετισμός

σου χαρίζω μια πήλινη στάμνα
με νερό δροσερό για τον δρόμο
την εξαίσια θύμηση
όσων πια δεν υπάρχουν

σου χαρίζω μιαν απέραντη γη
στον ορίζοντα κι ίσως πιο πέρα
την εξαίσια λάμψη εκείνων
που ποτέ δεν υπήρξαν

τη ζωή μου χαλί σου απλώνω
κι εκεί πάνω μια μια σου χαρίζω
τις λέξεις όλες
που έγραψα ή πρόφερα ποτέ

λίγο κόκκινο τώρα
κάτι γαλάζιο
από μένα έχει μείνει
ό,τι κάνει να φέγγει απαλά
με το χάραμα το μέτωπό σου

Από τη συλλογή Ξένες χώρες (1991)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Τα δέντρα
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 22:46:27
Τόλης Νικηφόρου, τα δέντρα

εξόριστα παιδιά τ’ ουρανού
για την απόλυτη αθωότητά τους
χωρίς πίκρα κατάντικρυ στο γαλάζιο
ανοίγουν μεγάλα πράσινα μάτια
κι άλλες φορές κίτρινα ή κόκκινα
χορδές της μουσικής και της μοναξιάς τους

τα δέντρα υμνούν το φως
ανάβοντας σιωπηλά το κάθε τους φύλλο
ψιθυρίζοντας ένα παιδικό τραγούδι
αγγίζοντας τη φουντωτή ουρά του ανέμου
φιλοξενώντας πουλιά κι αστέρια
έτσι μιλώντας για το απρόσιτο

τα δέντρα
ένα ουράνιο τόξο που φύτρωσε στη γη
φωτίζουν γαλήνια την αιωνιότητα
για τον άνθρωπο

Από τη συλλογή Ξένες χώρες (1991)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ούτε ένα ξέφτι απ' το χαμόγελό σου
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 22:48:12
Τόλης Νικηφόρου, ούτε ένα ξέφτι απ’ το χαμόγελό σου

μου λείπει η άνοιξη
η άνοιξη μετά βαρύ χειμώνα
που πλημμυρίζει τον αέρα φτερουγίσματα
το φως μού λείπει
απ’ τα γαλάζια μάτια σου
τις επτασφράγιστες τώρα μητέρα
πύλες του κόσμου

μου λείπει τ’ όνομά μου στα δικά σου χείλη
αυτά που μόνο εσύ για μένα ήξερες

τώρα δε μένει τίποτα
ούτε το θρόισμα απ’ το φόρεμά σου
μια νότα απ’ τη φωνή σου
μικρό ένα ξέφτι απ’ το χαμόγελό σου
τώρα δεν μένει
παρά να σκεπαστώ μ’ αυτό το τίποτα
και στο κενό βουβός να βλέπω
κάποιον που θα ’λεγες πως είμαι εγώ
σαν τον χλωμό αντικατοπτρισμό
μιας παιδικής φωτογραφίας σου

Από τη συλλογή Ξένες χώρες (1991)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Σαν ήλιοι θ' ανατείλουν
Post by: wings on 05 Jan, 2017, 22:50:05
Τόλης Νικηφόρου, σαν ήλιοι θ’ ανατείλουν

στις άδειες κόγχες θ’ ανατείλουν
και θ’ αστραποβολήσουν κάποτε
σαν ήλιοι τα μάτια των νεκρών μας
το πετρωμένο τελευταίο δάκρυ τους
θα λιώσει

πλατύφυλλο το φως θα δώσει τέλος
στον ισοθάνατο εκπατρισμό τους
και θα γυρίσουμε όλοι αγκαλιασμένοι
από τον ξένο πάνω και τον ξένο κάτω κόσμο
στην κεντρική πλατεία της πατρίδας

ο μόνος που θα κλάψει τότε
θα είναι εκείνος που ονομάσαμε θεό
πρώτη φορά το πρόσωπό του φανερώνοντας
πάνω απ' τις ψάθινες καρέκλες
ν’ ανθίσουν τα μπαλκόνια και τα σύννεφα
να σπάσουν στα σοκάκια οι στάμνες
να πλημμυρίσει ο χώρος μουσική

σαν ήλιοι θ’ ανατείλουν κάποτε
τα ωραία μάτια των νεκρών μας
θεός και άνθρωποι θα εξισωθούν στο φως

Από τη συλλογή Ξένες χώρες (1991)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Αιώνια μουσική ανεξιχνίαστη
Post by: wings on 06 Jan, 2017, 19:28:05
Τόλης Νικηφόρου, αιώνια μουσική ανεξιχνίαστη

ήχοι, θραύσματα ήχων
μέσα στους ήχους ανεξιχνίαστα

γράμματα, θραύσματα λέξεων
μέσα στις λέξεις ανεξιχνίαστα

πρόσωπα, ίχνη προσώπων
πάνω στο πρόσωπο ανεξιχνίαστα

ήχοι στους ήχους
λέξεις στις λέξεις
πρόσωπα στον καθρέφτη

ποτάμι στο ποτάμι
αιώνια μουσική από το τίποτα στο τίποτα
ανεξιχνίαστη

Από τη συλλογή Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο (1999)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Το άλλο όνομα του παραδείσου
Post by: wings on 06 Jan, 2017, 19:29:57
Τόλης Νικηφόρου, το άλλο όνομα του παραδείσου

μοσχοβολούσαν οι πατάτες στο ταψί
άστραφτε το βαρύ τραπέζι
από τη μια, ο μεγάλος μου αδελφός
αγέρωχος ιππεύοντας τα είκοσί του χρόνια
κι από την άλλη
η μάγισσά μας η μικρή
το πρόσωπό της ξέφωτο στο δάσος των μαλλιών της

και η μητέρα να θροΐζει όρθια τριγύρω
μια φράση εδώ
σαν χάδι ένα μάλωμα εκεί
οι λέξεις πινελιές απ' το χαμόγελό της

σε ξένες θάλασσες για πάντα χάθηκε η Κυριακή
με το βαθύ γαλάζιο ιστιοφόρο των ματιών της

Από τη συλλογή Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο (1999)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Με το απαλό της ράμφος τον φεγγίτη
Post by: wings on 06 Jan, 2017, 19:32:05
Τόλης Νικηφόρου, με το απαλό της ράμφος τον φεγγίτη

χαράματα και δάκρυα φορτωμένος ουρανός

χτύπησε η χαρά
με το απαλό της ράμφος τον φεγγίτη

με συγχωρείτε, είπε μ’ ένα δειλό χαμόγελο
οι πόρτες είναι κλειδαμπαρωμένες
έχετε χίλιους λόγους να πενθείτε
κι εγώ ποτέ δεν έμαθα αριθμητική
δεν έμαθα αν πρέπει καν να υπάρχω

όμως εσείς
το φόρεμά μου αν αφήσετε για λίγο
στο πάτωμά σας να θροΐσει
και ψιθυρίσετε
σαν προσευχή το κοριτσίστικο όνομά μου
ίσως και να με θυμηθείτε

χτύπησε η χαρά
με το απαλό της ράμφος τον φεγγίτη
χαράματα ξανά

Από τη συλλογή Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο (1999)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Φόρεσε η απουσία το κενό της πρόσωπο
Post by: wings on 06 Jan, 2017, 19:33:47
Τόλης Νικηφόρου, φόρεσε η απουσία το κενό της πρόσωπο

φόρεσε η απουσία το κενό της πρόσωπο
και χώθηκε απαρατήρητη στο πλήθος

με δύο α και ένα ου
κατάπιε μερικούς
κι έπεσε κάτω σαν ξερό κλαδί
η ανάσα τους

μου αρέσει αυτή η ευλαβική σιωπή
θα έλεγε η απουσία αν υπήρχε
κεντήστε
και το μαύρο φόρεμα που μου πηγαίνει
με ήλιους με στολίδια και φωνές

για να χορτάσει άλλη μια φορά η ζωή
το πάντοτε ανοιχτό μου στόμα

Από τη συλλογή Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο (1999)
Title: Τόλης Νικηφόρου: πατρίδα, 1
Post by: wings on 06 Jan, 2017, 19:38:13
Τόλης Νικηφόρου: πατρίδα, 1

ωραία κυκλική λέξη η πατρίδα
με το διπλό άλφα της αγάπης
προαιώνιο εφαλτήριο του βαρδάρη
κυβόλιθος στην Εγνατία Οδό

μια σειρά όρθια γιώτα τα κάστρα της
λυγισμένα κατάρτια οι νεκροί της
που ναυλοχούν γαλήνια παραδίπλα
μέσα στην προσωρινή ομίχλη της νύχτας

ωραίος προορισμός η πατρίδα
με τη δική της μουσική του ρο
που είναι ρίζες και γίνεται ροή
κάτω από τους φανοστάτες της παραλίας
με τις πυγολαμπίδες στην απέναντι ακτή
πριν και μετά κάθε ταξίδι

το διπλό άλφα της αγάπης
και το δέλτα του ποταμού
που εκβάλλει στην απεραντοσύνη

Από τη συλλογή Το διπλό άλφα της αγάπης (1994)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Πατρίδα, 2
Post by: wings on 06 Jan, 2017, 19:40:18
Τόλης Νικηφόρου: πατρίδα, 2

σαν άγρια σκυλιά
σαν παγωμένος άνεμος
αν κάποτε μέρες τυφλές
ουρλιάζουν στο κατώφλι σου
κρατήσου από το μέσα σου

ποιες λέξεις έγραφε
το βλέμμα μου θυμήσου
πώς φώτιζαν και πώς τριζοβολούσαν
στο σπίτι μας τα ξύλα
γιατί ήταν ανοιχτή
και απροσπέλαστη η πόρτα μας

κόκκινες και γαλάζιες
ψηφίδες αποσπώ για σένα από τον ουρανό
με νύχια και με δόντια αθέατη
σου χτίζω μια μελλοντική πατρίδα

Από τη συλλογή Το διπλό άλφα της αγάπης (1994)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Πατρίδα, 3
Post by: wings on 06 Jan, 2017, 19:41:55
Τόλης Νικηφόρου: πατρίδα, 3

προβάλλει το χαμόγελό σου στο κατώφλι
και η καρδιά μου πράσινο φουντώνει
δέντρο πάνω απ’ τη θάλασσα

κόκκοι ασημένιας σκόνης αιωρούνται
μέσα στο φως του βλέμματός σου
στα ράφια τα βιβλία ξεχειλίζουν
λέξεις μικρές κι αστραφτερές
κλωστές για τα κιλίμια
όπου σφυρίζουν και κινούνται παιχνίδια μαγικά
με τις κουρτίνες κάτασπρα πανιά
οι χαραμάδες διαστέλλονται και ταξιδεύουν

όλβιος εκείνος
που ζωντανός έφθασε κάποτε
στο χνάρι που ’χε αφήσει το πρώτο βήμα του
και αξιώθηκε έκθαμβος ν’ ανακαλύψει
ποια μέσα του υπήρξε πάντοτε η πατρίδα

Από τη συλλογή Το διπλό άλφα της αγάπης (1994)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Αγάπη θάνατος
Post by: wings on 06 Jan, 2017, 19:43:03
Τόλης Νικηφόρου, αγάπη θάνατος

το διπλό άλφα της αγάπης
εμπεριέχεται στις συλλαβές του θανάτου
που δίνουν μιαν υπόσχεση αρχής
σε κάποιο ανεξιχνίαστο μέλλον

όταν λοιπόν τα πάντα ενοποιούνται
μήπως ταυτίζεται και η αγάπη με τον θάνατο;

καθώς στρέφεται η ύπαρξη στην πηγή της
όπως ο νους του ξενιτεμένου στην πατρίδα
μήπως οι λέξεις διαστέλλονται
και χάνουν το ιδιαίτερο νόημά τους
αγγίζοντας το μικρό δαχτυλάκι του θεού;

θάνατος είναι η μύτη μιας καρφίτσας
που σκάζει το παιδικό μπαλόνι της ζωής
και μέσα από το επιφανειακό σκότος
προσδίδει στην αγάπη μιαν ανυπέρβλητη λαμπρότητα

Από τη συλλογή Το διπλό άλφα της αγάπης (1994)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Εφήμερον
Post by: wings on 06 Jan, 2017, 19:45:03
Τόλης Νικηφόρου, εφήμερον

πολιορκούμε τα κάστρα τ’ ουρανού

με τ’ ανυπεράσπιστα φτερά μιας πεταλούδας
η άνοιξη θανάσιμα μας σαϊτεύει
μέσα απ’ τα μάτια των παιδιών
ενώ κάτω έχιδνες καραδοκούν
κι ένας χθόνιος θεός
σιωπηλός περιμένει την πτώση

Από τη συλλογή Το διπλό άλφα της αγάπης (1994)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Η ομίχλη ζωγραφίζει λίχνο
Post by: wings on 06 Jan, 2017, 19:47:11
Τόλης Νικηφόρου, η ομίχλη ζωγραφίζει λίχνο

από σκαρί μοναχικό κι απρόσιτο

λίκνο που ζωγραφίζει η ομίχλη
στην τελευταία ανάμεσα καμπύλη τ’ ουρανού
και τους ορίζοντες της θάλασσας
σαν κατρακύλι παιδικό
γλιστράει στο πρωινό γαλάζιο το τραγούδι

και χάνει την ευκρίνεια των λέξεων
κερδίζει χρώμα και ηδύτητα
πάνω απ’ τον λόφο καντηλιάζεται
χορεύει με γυμνές πατούσες στις πευκοβελόνες
φτάνει με στήθια τρυφερά
και με φιλάει στα μάτια

βουβά και δίσεκτα
χρόνια μετά το πρώτο καλοκαίρι
όταν συγχέεται η ομίχλη με τη νύχτα
όπως το μακρινό ταξίδι με τον θάνατο
μέσα απ’ το χώμα υπερβαίνοντας τη μνήμη
ξανθό με μάτια γαλανά
στο φως και πάλι ανθίζει το τραγούδι

μέσα απ’ το χώμα υπερβαίνοντας τη μνήμη
στο φως και πάλι το τραγούδι

Από τη συλλογή Το διπλό άλφα της αγάπης (1994)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Την κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας της ουτοπίας
Post by: wings on 06 Jan, 2017, 19:56:02
Τόλης Νικηφόρου, την κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας της ουτοπίας

την κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας της ουτοπίας
εισπλέει αθόρυβα
στις γκρίζες γειτονιές του κόσμου
ο μέλλων χρόνος ως πέλμα αιλουροειδούς

ελεύθερο
το πάνσοφα αθώο βλέμμα των νηπίων
στον παρελθόντα χρόνο εναποθέτει
τα πορφυρά ενδύματα της εξουσίας

από το άλφα ως το ωμέγα
ευθύς τα γράμματα ενώνονται κι ενοποιούνται
στο σχήμα του ήλιου ανατέλλουν τα παράθυρα
αρχαίοι λινοτύπες
συνθέτουν τίτλους με λευκά πουκάμισα
και κάτω από τα υψωμένα χέρια
το αύριο έκθαμβοι αναγγέλλουν στους εξώστες
κορίτσια αστραφτερά σαν χελιδόνια
με το άπειρο ολοζώντανο στα μάτια τους
στις στέγες αιωρούνται
και τα ερωτικά προαύλια
φωτιά από σύννεφα απλωμένη στα μαλλιά τους
συστάδες δέντρων διαρρηγνύουν την άσφαλτο
και σιωπηλά αναδύονται στο φως

έφηβοι κωπηλάτες λάμνουν
το πυροτέχνημα κορμί
και στο γαλάζιο εξακτινώνονται
ενώ τριγύρω τα περίπτερα
λικνίζονται στη μουσική
που ηδονικά τις χαραμάδες διαστέλλει

παρέκει ούτε μια μοίρα αστέρι μου
λιγότερο ούτε ένα στίχο από τον ουρανό

Από τη συλλογή Την κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας της ουτοπίας (1997)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ο κηπουρός των άστρων
Post by: wings on 06 Jan, 2017, 19:58:42
Τόλης Νικηφόρου, ο κηπουρός των άστρων

εξόριστος
απ’ όλους τους περιφραγμένους κήπους
φυτεύει νυχτολούλουδα σε άγριο χώμα
και τα ραντίζει με σταγόνες φως

στον ίσκιο εκείνα ενός μαντρότοιχου
κρύβουν προσεχτικά τους σπόρους τους
κι ανέμελα στον άνεμο τους παραδίδουν
μεταναστεύουν το φθινόπωρο στο αόρατο
και απροσδόκητα ξαναφουντώνουν μεγαλύτερα
το τελικό σίγμα της άνοιξης
όταν προφέρει ο χρόνος

με σκόρπιες πινελιές
στα φύλλα τους χορεύει το αύριο
κίτρινα χρώματα φούξια και μοβ
το σούρουπο φεγγοβολούν στο κούτελο

εξόριστος
απ’ όλους τους περιφραγμένους κήπους
ο πρεσβευτής του εγγύτατα απρόσιτου
στη γη προσφέρει όνειρο
τον ουρανό

Από τη συλλογή Την κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας της ουτοπίας (1997)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Οι γειτονιές του παρελθόντος χρόνου
Post by: wings on 06 Jan, 2017, 20:01:07
Τόλης Νικηφόρου, οι γειτονιές του παρελθόντος χρόνου

απόμεινε
ένα γυμνό παράθυρο
οικείο σαν αίνιγμα
που η λύση του ανεξήγητα σου διαφεύγει
μια σιδεριά σε μισογκρεμισμένο τοίχο
ένα τραπέζι
με αποτυπώματα φωνής και χνότου
κι ο άνεμος που υπενθυμίζει την αγάπη
αχνά στις συλλαβές των ονομάτων τους

απόμεινε
ο αφρός στην κορυφή του κύματος
που σαν λουλούδι ανθίζει και μαραίνεται
μια μουσική
που ανεπαίσθητα στο αίμα σου εισβάλλει
και παραμένει μακρινή
όσο κι αν ανιχνεύεις την πηγή της

απόμεινε
προσωρινά αόρατο ένα χαμόγελο
από τις γειτονιές του παρελθόντος χρόνου
που ξαφνικά θα φωτιστεί μες στο σκοτάδι
σαν μια απόδειξη ζωής που δεν τελειώνει

Από τη συλλογή Την κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας της ουτοπίας (1997)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Επίκληση στο ακατανόητο
Post by: wings on 06 Jan, 2017, 20:15:52
Τόλης Νικηφόρου, επίκληση στο ακατανόητο

προσεύχομαι με τις ανεπαρκείς μου λέξεις
με τη θαμπή μου όραση
σφίγγοντας το κενό στο στήθος μου

προσεύχομαι στις ρίζες μου
στον παντοκράτορα ήχο
από το μαντολίνο του παππού
που απλώνεται κρυστάλλινος
από την Ιωνία και τη Μαύρη Θάλασσα
και θρυμματίζει τον ιστό της μοναξιάς

προσεύχομαι σε μιαν ανατολίτισσα
του ήλιου αχτίδα
που υπόσχεται το αυριανό τραγούδι
στην όποια αλήθεια παραλλάσσεται
μέσα στις τελευταίες αυταπάτες μου

προσεύχομαι ο ελάχιστος
στο μέγιστο που δεν γνωρίζω

προσεύχομαι στο ακατανόητο
όπως μια πέτρα ταπεινή, μια στάλα αίμα
απ’ όλους τους κοινούς ανθρώπους ένας
προσεύχομαι στο ακατανόητο
με την πνοή που εκείνο φύτεψε μέσα μου
αυτή που γνώρισε τον πόνο
και ξέρει τη σιωπή να αποδέχεται
αυτή που ακατανίκητη πεθαίνει

Από τη συλλογή Την κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας της ουτοπίας (1997)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Όταν πεθαίνει ένα παιδί, 1
Post by: wings on 06 Jan, 2017, 20:18:45
Τόλης Νικηφόρου: όταν πεθαίνει ένα παιδί, 1

αβιταμίνωση

είναι όρος των στατιστικών δελτίων
η πείνα εξωραϊσμένη
αποπροσωποποιημένη
όπως θα τόνιζε και κάποιος διανοητής
λέξη χωρίς εικόνα

ένα παιδί είναι μονάκριβο
ένα παιδί πεθαίνει κάθε δευτερόλεπτο
με την κοιλιά πρησμένη
μάτια που δεν χωράνε πια στις κόγχες τους
σε χώρες που ονομάζονται εξωτικές
πεθαίνει στο κατώφλι του σπιτιού μου

όταν πεθαίνει ένα παιδί
πέφτει βαθύτατο σκοτάδι το ξημέρωμα
βρέχει μεγάλα δάκρυα λαμπερά
πέτρινα γίνονται τα φύλλα και δέντρα

όταν πεθαίνει ένα παιδί
ταράζεται ο ύπνος των αρχαίων νεκρών
κι από τη γη αναδύονται τα πρόσωπά τους
ενώ σαν χάλκινο πουλί
ο άνεμος τοξεύεται στο χώμα

όταν πεθαίνει ένα παιδί
οι λέξεις κι οι φωνές συντρίβονται
τριγύρω ο κόσμος καταρρέει

Από τη συλλογή Την κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας της ουτοπίας (1997)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Όταν πεθαίνει ένα παιδί, 2
Post by: wings on 06 Jan, 2017, 20:20:52
Τόλης Νικηφόρου: όταν πεθαίνει ένα παιδί, 2

αποχαιρέτισε

το κόκκινο και το βαθύ γαλάζιο

το βιολετί μέσα στο σύθαμπο του ελαιώνα
αποχαιρέτισε
το πρώτο φρρρ και χσσσ του ανέμου
τα φύλλα που αιφνίδια ασημώνει
αποχαιρέτισε
τα ερημωμένα δίπλα πρόσωπα
τον χάρτινο ήχο του νερού
στην πέτρινη αυλή της γειτονιάς σου

με μια σύριγγα καρφωμένη στη φλέβα
αποχαιρέτισε τον κόσμο

πριν από σένα
θα ’χει πεθάνει τ’ όνειρό σου
η αυταρχική πορφύρα και τα κούφια λόγια
σαν τα σκυλιά πριν από σένα
θα έχουμε πεθάνει όλοι

αποχαιρέτισε λοιπόν τον κόσμο
άνοιξε τις μεγάλες πύλες της αβύσσου
να μην υπάρχει πια έλεος για κανένα

να γίνει στάχτη και να σκορπιστεί στο χώμα
ο λόγος και το φως του κόσμου

Από τη συλλογή Την κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας της ουτοπίας (1997)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ένα ποτάμι στοιχειωμένο
Post by: wings on 06 Jan, 2017, 20:22:47
Τόλης Νικηφόρου, ένα ποτάμι στοιχειωμένο

ένα ποτάμι στοιχειωμένο είναι το αίμα μου
από προγόνους και μνήμες σκοτεινές
λάμψεις της αστραπής που σχηματίζουν λέξεις
ταξίδια μυστικά σε χώρες που ποτέ δεν γνώρισα

ένα ποτάμι στοιχειωμένο είναι το αίμα μου
μια μουσική
ένα μελλοντικό καράβι
πλησίστιο που περιπλανιέται
σε κατακόμβες φωτεινές του γαλαξία

Από τη συλλογή Χώμα στον ουρανό (1998)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Το μυστικό εξαίσιο άρωμα
Post by: wings on 06 Jan, 2017, 20:25:21
Τόλης Νικηφόρου, το μυστικό εξαίσιο άρωμα

γράφουμε για να μάθουμε τη μουσική
το όνομα της τίγρης
το μυστικό εξαίσιο άρωμα
γράφουμε για να ζωγραφίσουμε με λέξεις την ψυχή μας
να ανασύρουμε ένα ένα τα αλλεπάλληλα καλύμματα
και κάποτε να φτάσουμε εκεί
όπου όλα τα ποιήματα του κόσμου
είναι πριν από την αρχή γραμμένα
κάποτε έκθαμβοι να οδηγηθούμε
στο λόγο που μας έδωσε πνοή

Από τη συλλογή Χώμα στον ουρανό (1998)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Βυθισμένοι σε αχνά χαμόγελα και φως
Post by: wings on 06 Jan, 2017, 21:05:41
Τόλης Νικηφόρου, βυθισμένοι σε αχνά χαμόγελα και φως

μέσα σε πολύχρωμα αδιάβροχα και ζεστούς σκούφους
φορώντας τις μαγικές τους μπότες
βυθισμένοι σε αχνά χαμόγελα και φως
κάθε πρωί εισπλέουν στο νηπιαγωγείο της γειτονιάς
οι άγγελοι που δεν γνωρίσαμε
σαν μπίλιες απ’ τις τσέπες τους
στο χώμα απλώνουν όλα τ’ αστέρια τ' ουρανού
μας δείχνουν τον θεό που δεν πιστέψαμε
σκορπίζουν στον αέρα θαύματα που δεν αξίζουμε
με μιαν ανάσα τους στηρίζουν την ετοιμόρροπη ζωή μας

Από τη συλλογή Χώμα στον ουρανό (1998)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Χώμα στον ουρανό
Post by: wings on 06 Jan, 2017, 21:09:09
Τόλης Νικηφόρου, χώμα στον ουρανό

το όνομά μου είναι θάλασσα
το όνομά μου είναι ουρανός
ψυχή από χώμα
το όνομά μου είναι φωτιά
μέσα σ’ όλες τις μουσικές
μέσα στις ζωγραφιές
και τα νυχτερινά ποιήματα
το όνομά μου είναι απουσία
και δεν προφέρεται
στις ξένες γλώσσες αυτού του κόσμου

Από τη συλλογή Χώμα στον ουρανό (1998)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Σπίτια αδιάλλακτα στη μοναξιά τους
Post by: wings on 06 Jan, 2017, 21:11:16
Τόλης Νικηφόρου, σπίτια αδιάλλακτα στη μοναξιά τους

σαν μια θλιμμένη γκρίζα πινελιά
σπίτια παλιά, ακέραια
με τα μεγάλα τους παράθυρα κλειστά
εύγλωττα στη σιωπή τους
καθώς μια παιδική σκιά
από τότε τη στέγη αγγίζει
και σαν επίκληση αιωρείται

σπίτια αδιάλλακτα στη μοναξιά τους
μεταξωτή ανεμόσκαλα στον ουρανό

Από τη συλλογή Χώμα στον ουρανό (1998)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Μέσα στην άχνα από το βάθος της πλατείας, 1
Post by: wings on 06 Jan, 2017, 21:17:19
Τόλης Νικηφόρου: μέσα στην άχνα από το βάθος της πλατείας, 1

σε είδα μεσημέρι στ’ όνειρό μου
μέσα στην άχνα από το βάθος της πλατείας
ν’ απλώνεις ρούχα σε ψηλό μπαλκόνι
κι έγειρα να σ’ αγγίξω όπως το φως
εκείνο το γαλάζιο φως στα μάτια σου

και ξαφνικά θυμήθηκα
πως δεν απλώνουν ρούχα στην πλατεία
και ξαφνικά θυμήθηκα
πως το μπαλκόνι αυτό πια δεν υπάρχει
κι είδα να εκτείνεται μπροστά μου ανεξερεύνητη
η χώρα όπου πηγάζει αυτό το φως
το φως από την απουσία
που μας ενώνει με μια υπόσχεση εκθαμβωτική
πέρα απ’ τον χρόνο και τον θάνατο
μητέρα

Από τη συλλογή Χώμα στον ουρανό (1998)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Μέσα στην άχνα από το βάθος της πλατείας, 2
Post by: wings on 06 Jan, 2017, 21:18:25
Τόλης Νικηφόρου: μέσα στην άχνα από το βάθος της πλατείας, 2

σε είδα μεσημέρι στ' όνειρό μου
μέσα στην άχνα από το βάθος της πλατείας
να ξεπροβάλλεις με το σκεφτικό σου βήμα
στα δάχτυλά σου αβέβαια κρατώντας
τα παιδικά μου χρόνια
κι ήταν το μέτωπό σου
μια σταγόνα φως
κι από τις άκρες των χειλιών σου
το χάδι σου με τύλιξε
όπως σ’ εκείνη την παλιά φωτογραφία
που χαμογελούσε
με θλίψη μακρινή και ανεπαίσθητη
ένας μακρόσυρτος σκοπός της Ιωνίας
για όσα χάθηκαν
και μας ορίζουν αμετάκλητα
πατέρα

Από τη συλλογή Χώμα στον ουρανό (1998)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Είμαι όσα μου δόθηκαν
Post by: wings on 06 Jan, 2017, 21:21:39
Τόλης Νικηφόρου, είμαι όσα μου δόθηκαν

είμαι όσα μου δόθηκαν
μια στάλα κόκκινο στο απέραντο του μπλε
ένα ελάχιστο κομμάτι από το τίποτα

ήχους του κάποτε στον άνεμο σκορπίζω
με το δικό μου όνομα
γράφω για τον δικό σας πόνο
που ούτε δικός μου είναι ούτε δικός σας

δεν είμαι εγώ λοιπόν που σας μιλώ
γιατί εγώ είμαι όσα μου δόθηκαν
γιατί εγώ δεν ξέρω καν ποιος είμαι

τώρα απομένει να επιστρέψω
εκεί που κάποτε ξεκίνησα
να επιστρέψω εκεί που οφείλω
το εγώ που είμαι
και που ποτέ δεν γνώρισα

Από τη συλλογή Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο (1999)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Μυστικά και θαύματα, 1
Post by: wings on 06 Jan, 2017, 21:24:30
Τόλης Νικηφόρου: μυστικά και θαύματα, 1

η μάταιη γνώση θάμπωσε το βλέμμα τους, ψιθύρισε η πνοή του ανέμου, και το ασήμι χαμογέλασε δειλά στα φύλλα της ελιάς. μ’ αυτόν τον τρόπο παίζεται η τυφλόμυγα του κόσμου. πέρα μακριά, πριν και μετά, μέσα τους ίσως και τριγύρω. το καθετί ένα τίποτα κι ένα αιώνιο μυστικό, το καθετί ένα τίποτα και ένα θαύμα

Από τη συλλογή Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται (2002)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Βόλτα στις ράμπλας τ' ουρανού, 1
Post by: wings on 06 Jan, 2017, 21:27:20
Τόλης Νικηφόρου: βόλτα στις ράμπλας* τ’ ουρανού, 1

αργά χτες βράδυ ξαφνικά συνάντησα στις ράμπλας τ’ ουρανού τον φοιτητή Καλιάγεφ παρέα με τον Ντουρρούτι να τα πίνει, ενώ η Ούλρικε στο παραδίπλα τραπεζάκι ζωγράφιζε με τη σκιά της μια τίγρη μες στα σύννεφα, δώρο στον Έζρα και τον Βλαντιμίρ. εκεί που έπιανα μια ψάθινη καρέκλα να καθίσω, βγήκε από την πόρτα ο πανάγαθος σέρνοντας πίσω του, όπως το συνηθίζει, και μια ταξιαρχία γαλαξίες. άντε, να πάνε τα φαρμάκια κάτω, είπε, βάζοντας στο γραμμόφωνο ένα βαρύ ζεϊμπέκικο, και μοίρασε τα καραφάκια με το τσίπουρο απ' το κρυφό του αμπέλι. κουράστηκε ο πατέρας, ρε παιδιά, μ’ αυτόν τον χαλασμό εκεί κάτω, πρόσθεσε με γλυκό χαμόγελο ο Ιησούς, λες και παρηγορούσε πάλι τους απελπισμένους, κι από την άλλη του λείπει αυτός ο άκαρδος ο αυτόνομος κι είναι άγριο πράγμα ο παράδεισος χειμώνα καλοκαίρι με τα χερουβείμ

* Σημείωση του ποιητή:
ράμπλα: κεντρικός δρόμος στις ισπανικές πόλεις. Στη Βαρκελώνη, η Rambla de las Flores αρχίζει από την Πλατεία της Καταλονίας και καταλήγει στο λιμάνι, στο άγαλμα του Κολόμβου και το πλοίο Σάντα Μαρία.


Από τη συλλογή Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται (2002)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Απαρηγόρητος
Post by: wings on 06 Jan, 2017, 21:29:00
Τόλης Νικηφόρου, απαρηγόρητος

πώς και γιατί δεν ξέρω, αυτή η λέξη μου ταιριάζει. ίσως να είναι σαν το χνώτο μου από παλιά στο τζάμι, σαν τα ρυάκια της βροχής στο χώμα της Πλατείας Δικαστηρίων. ίσως να είναι σαν τον γόο του βαρδάρη στα καλντερίμια της γενέθλιας πόλης ή σαν τα γράμματα που αναβοσβήνουν μακριά στις φωτεινές επιγραφές. και σαν το άγνωστο εκείνο που κάποτε με έσπειρε και χάθηκε. πώς και γιατί δεν ξέρω, αυτή η λέξη μου ταιριάζει. σε ξένο τόπο και σε ξένους δρόμους, μόνο

Από τη συλλογή Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται (2002)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ένας ξένος από παλιά στο σπίτι μας
Post by: wings on 06 Jan, 2017, 21:30:29
Τόλης Νικηφόρου, ένας ξένος από παλιά στο σπίτι μας

το ποίημα επιλέγει τον δικό του χρόνο για να γεννηθεί. είναι ένας ξένος που κατοικεί από παλιά στο σπίτι μας, κυκλοφορεί στο υπόγειο και λούζεται με φως στο υπερώο, διαβάζει ένα ένα τα χειρόγραφά μας, αποκρυπτογραφεί τις μυστικές φωνές που ταξιδεύουν μέσα μας. και πίνει για να μεγαλώσει, γι’ αυτό και είναι πάντα μεθυσμένο. το ποίημα επιλέγει τον δικό του χρόνο για να γεννηθεί, όπως πριν από μας επέλεξε αυτό το σπίτι για να κατοικήσει

Από τη συλλογή Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται (2002)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Στις άγριες γειτονιές του γαλαξία
Post by: wings on 06 Jan, 2017, 21:32:44
Τόλης Νικηφόρου, στις άγριες γειτονιές του γαλαξία

ξημέρωνε και πάλι στις άγριες γειτονιές του γαλαξία όταν τα επουράνια αστεροσκοπεία κατέγραψαν μεγάλη έκρηξη στον μυστικό πυρήνα της δημιουργίας. ήταν το τελευταίο έτος της βασιλείας του φόνου. από τα μάτια των παιδιών και την οδύνη των αιώνων, αυτόφωτη πλέον η γη έλαμψε στο διάστημα σαν άστρο. μ’ αυτόν τον τρόπο έκλεισε οριστικά ο κύκλος της ντροπής και άρχισε η ιστορία του ανθρώπου

Από τη συλλογή Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται (2002)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Είναι τοπίο μυστικό
Post by: wings on 06 Jan, 2017, 21:34:48
Τόλης Νικηφόρου, είναι τοπίο μυστικό

όπως σε γυάλινη επιφάνεια
σκορπίζεται άνυδρη η ψυχή
το ποίημα δεν είναι λέξεις
δεν είναι σύμβολα με το μελάνι στο χαρτί

το ποίημα είναι πλάσμα ζωντανό
που ελλοχεύει μέσα στην ομίχλη
είναι τοπίο μυστικό
που ξαφνικά αναδύεται στο φως

όταν πουλί γεννιέται το βαθύ γαλάζιο
και άστρο το κόκκινο στον ουρανό


Από τη συλλογή Μυστικά και θαύματα ο ανεξερεύνητος λόγος της ουτοπίας (2007)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Πράσινα αινίγματα στο φως
Post by: wings on 06 Jan, 2017, 21:36:55
Τόλης Νικηφόρου, πράσινα αινίγματα στο φως

αν ήταν ξαφνικό φτερούγισμα οι λέξεις
και απαλή σκιά
στα κουρασμένα βλέφαρα του οδοιπόρου
κι ακόμη αν ήταν
ήχος και λάμψη
πράσινη επίκληση της γης στον ουρανό
λέξεις κοινές
κι όμως εκστατικές σαν θαύμα
τότε θα έγραφα ένα μικρό τραγούδι
να ψιθυρίζει και ν’ αστράφτει
στα δέντρα όπως τα φύλλα

θα έγραφα ένα βελούδινο άγγιγμα
αινίγματα και μυστικά στο φως


Από τη συλλογή Μυστικά και θαύματα ο ανεξερεύνητος λόγος της ουτοπίας (2007)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Κόσμος της τίγρης, κόσμος του χαμού
Post by: wings on 06 Jan, 2017, 21:39:27
Τόλης Νικηφόρου: κόσμος της τίγρης, κόσμος του χαμού

ένα σπουργίτι στην ξερή μου γλάστρα
και η γυναίκα έρημη πίσω απ’ το χνώτο της
στο απέναντι μπαλκόνι
παράθυρα κλειστά και παγωμένο χώμα
γυμνό σκοτάδι από ψηλά στα τζάμια
χειμώνας άτεγκτος
που δεν παρηγορεί, δεν ψεύδεται
κόσμος της τίγρης, κόσμος του χαμού
πόνος από τον ουρανό ως την άσφαλτο
και θάνατος
θάνατος που χορεύει στο κενό
και στροβιλίζεται
ποιος ζωγραφίζει θαύματα πάνω στους τάφους
ποιος είναι εκείνος
που μας δίδαξε όλες τις ερωτήσεις
και καμία απάντηση
σαν έντομα ποιος στις σελίδες καρφωμένους
μας περιεργάζεται
κόσμος της τίγρης, κόσμος του χαμού
όρθια δέντρα και τυφλά βήματα στο πλακόστρωτο
ριπές ανέμου
φώτα που ανάβουν δω κι εκεί στη γειτονιά
απορημένα
ψυχές μέσα στο δέος της νύχτας
που ονειρεύονται


Από τη συλλογή Μυστικά και θαύματα ο ανεξερεύνητος λόγος της ουτοπίας (2007)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ο ανεξερεύνητος λόγος της ουτοπίας
Post by: wings on 06 Jan, 2017, 21:41:39
Τόλης Νικηφόρου, ο ανεξερεύνητος λόγος της ουτοπίας

πια δεν υπάρχει τόπος
πια δεν υπάρχει χρόνος
πια δεν υπάρχει φως

για να διαβάσει σιωπηλά το πρώτο θαύμα

πως χάθηκαν τα ονόματα
πως έλιωσαν τα μάρμαρα
πως σκόρπισαν στο τίποτα οι γκρίζες στάχτες

τα δάκρυα, οι λέξεις
όλα τα χρώματα και οι μουσικές
πως συμπυκνώθηκαν στην αρχική γαλήνη

και με μια κόκκινη έκρηξη
πως κάποτε ακούστηκε και πάλι
ανεξερεύνητος ο μυστικός λόγος της ουτοπίας


Από τη συλλογή Μυστικά και θαύματα ο ανεξερεύνητος λόγος της ουτοπίας (2007)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Δεν γνώρισα ποτέ το Σαλιχλί
Post by: wings on 06 Jan, 2017, 21:44:45
Τόλης Νικηφόρου, δεν γνώρισα ποτέ το Σαλιχλί

εκεί γεννήθηκε ο πατέρας μου
εκεί ξεψύχησε ο παππούς μου
όμως εγώ
δεν γνώρισα ποτέ το Σαλιχλί

τα τρένα όταν σφυρίζουν στον σταθμό
φωνές και γλώσσες μυστικές
δεν άκουσα
το αιωνόβιο επιφώνημα των δέντρων
από τις χαραμάδες της αυγής
τα χόρτα όταν νοτίζουν το αρχαίο λιθόστρωτο

κορίτσια με πολύχρωμα φορέματα
δεν είδα
δεν αγάπησα
τη γειτονιά ν’ αχνίζει μες στο σύθαμπο
ένα λευκό κοπάδι τ’ ουρανού
το απέραντο γαλάζιο να ξεφτίζει

δεν γνώρισα ποτέ το Σαλιχλί
δεν πήγα και δεν έφυγα
ποτέ μου δεν ανάσανα το χνώτο του
γιορτάζουν όμως μέσα μου μεθυστικά οι ψυχές
όλες οι μακρινές του μουσικές
τα φώτα

Από τη συλλογή Το μυστικό αλφάβητο (2010)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Μέσα στο αχ και μέσα στ' όνειρο
Post by: wings on 06 Jan, 2017, 21:47:38
Τόλης Νικηφόρου, μέσα στο αχ και μέσα στ’ όνειρο

λευκές καμπύλες απαλές πάνω στο σκούρο
μια χώρα μαγική, ουτοπική
που εκτείνεται σε θαμπωμένα μάτια
άγνωστη σε κάθε λόχμη και κρυψώνα της
με το γυμνό και το βελούδινο
ακόμη ανεξερεύνητο

ψηλά μια τούφα καστανά μαλλιά
στα μαξιλάρια βυθισμένα
κι ως κάτω ανεπαίσθητο
ένα σκίρτημα
μια λάμψη υγρή μελωδική
που στην επιδερμίδα αχνά λικνίζεται

όλα είναι απλά και ηδονικά
όλα είναι δέος
από τα γόνατα ως τους ώμους
κι ως το εξαίσιο τόξο του λαιμού
ως το πυκνό σκοτάδι στην ανάσα της
που ψιθυρίζει λέξεις μυστικές

βαθύσκιο πρόσωπο εκστατικό
μέσα στο αχ και μέσα στ’ όνειρο

Από τη συλλογή Το μυστικό αλφάβητο (2010)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Ο πλοηγός του απείρου, 1
Post by: wings on 09 Feb, 2017, 19:51:59
Τόλης Νικηφόρου: ο πλοηγός του απείρου, 1

είναι ανεξακρίβωτες οι προθέσεις του
καθώς σιωπηλός μας οδηγεί
πέρα από τις γνωστές θάλασσες
πλοηγός του απείρου
με πρόσωπο σκοτεινό

έχουν πολλά να εξερευνήσουν
τα τυφλά μας μάτια
τα μυστικά της άλλης όχθης
τι κρύβεται μέσα από την αγάπη
πώς από μαύρο πυρήνα
εκσφενδονίζεται ακέραιο το φως

ο δικός του ουρανός
είναι μια έρημος με υπόγεια νερά
ένας ανεξερεύνητος γαλαξίας
όπου καίγονται οι ψυχές σαν άστρα

Από τη συλλογή Ο πλοηγός του απείρου (1986)
Title: Τόλης Νικηφόρου: ο πλοηγός του απείρου, 3
Post by: wings on 09 Feb, 2017, 19:55:53
Τόλης Νικηφόρου: ο πλοηγός του απείρου, 3

οι ποιητές είναι το πιο ψηλό κατάρτι
ο κόσμος φως
κι εσείς περήφανοι σαν ποιητές

οι ποιητές είναι τα φωτεινά αστέρια
κι εσείς ο απέραντός τους γαλαξίας

οι ποιητές είναι τα κόκκινα αιμοσφαίρια
κι εσείς οι φλέβες της οικουμένης

οι ποιητές είναι η μάνα γη
κι εσείς ο μυστικός τους σπόρος

οι ποιητές είναι παιδιά
ο κόσμος φως
κι εσείς αθώοι σαν ποιητές

Από τη συλλογή Ο πλοηγός του απείρου (1986)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Ο πλοηγός του απείρου, 4
Post by: wings on 09 Feb, 2017, 20:00:28
Τόλης Νικηφόρου: ο πλοηγός του απείρου, 4

ξυπόλητος βαδίζοντας στην έρημο
καπνίζω το χαρμάνι γης κι ουρανού
η καύτρα από τα μάτια μου
τρυπάει την αιώνια σκοτεινιά
και λάμπει σαν αστέρι

δουλεύω μεροκάματο στις σκαλωσιές του απείρου
μέσα στο αίμα των αθώων
και τα σκατά των δολοφόνων
ένα παραμυθένιο κόσμο χτίζω της φαντασίας μου

μιλάω με τη φωνή της αρμονίας του χάους
στα σπλάχνα της αβύσσου δίνω ζωή
δίνω φωτιά και δίψα
προσφέρω την ψυχή μου σαν ποτάμι
μαύρο ψωμί για τους σκληρούς καιρούς

Από τη συλλογή Ο πλοηγός του απείρου (1986)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Μυστικοί δρόμοι, 1
Post by: wings on 09 Feb, 2017, 20:06:14
Τόλης Νικηφόρου: μυστικοί δρόμοι, 1

ταιριάστε μόνοι σας τις λέξεις
όπως τα αινιγματικά κομμάτια
που ένα ένα σχηματίζουν
την τελικά ωραία εικόνα
εγώ σας δίνω τη δική μου εκδοχή

Από τη συλλογή Ο πλοηγός του απείρου (1986)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Μυστικοί δρόμοι, 2
Post by: wings on 09 Feb, 2017, 20:10:34
Τόλης Νικηφόρου: μυστικοί δρόμοι, 2

αν πω γλυκό
αν πω γελούν
αν πω συντρόφισσά μου
μήπως κανείς θα καταλάβει
πόσο γλυκό είναι το χαμόγελο
πόσο γελούν τα μάτια σου
πόσο ζεστό είναι το χέρι σου
που με κρατάει σφιχτά

μέσα από χίλιες λέξεις καθημερινές
διαβαίνει το ακαταμέτρητο

Από τη συλλογή Ο πλοηγός του απείρου (1986)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Μυστικοί δρόμοι, 3
Post by: wings on 09 Feb, 2017, 20:12:23
Τόλης Νικηφόρου: μυστικοί δρόμοι, 3

ο πελαργός ταΐζει τα μικρά του
με ψήγματα ουρανού
είναι η στιγμή που τα φτερά
κρατάει στη στέγη διπλωμένα
ή μήπως όχι
το ένα πόδι υψώνοντας
και το λευκό κηρύκειο του λαιμού

Από τη συλλογή Ο πλοηγός του απείρου (1986)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Μυστικοί δρόμοι, 5
Post by: wings on 09 Feb, 2017, 20:15:12
Τόλης Νικηφόρου: μυστικοί δρόμοι, 5

μνήμες δολοφόνων ορίζουν τους δρόμους
πτώματα αιωρούνται στους σηματοδείχτες
οι νεκροί δεν γνωρίζουν τον θάνατό τους

παφλάζοντας εισρέει
το αίμα του κόσμου στις αρτηρίες μου
και οι πληγές μου ανθίζουν
μέρα τη μέρα καθώς η στάχτη κυοφορεί
μια παράλογη άνοιξη

Από τη συλλογή Ο πλοηγός του απείρου (1986)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Δική μου γλώσσα ο πόνος
Post by: wings on 09 Feb, 2017, 20:18:43
Τόλης Νικηφόρου, δική μου γλώσσα ο πόνος

γυμνός, απέραντος, ανυπόκριτος
εν αρχή ην ο πόνος
το μέγα της γης μαγνητικό πεδίο
η σφραγίδα των αιώνων

σύντροφοι, αντιλάλησε
ο υπέρτατος ειρηνοποιός
άστρα είναι τα δάκρυα του θεού
πάνω στο ανθρώπινο δράμα

η κραυγή που αναθρώσκει στον σύμπαντα κόσμο

Από τη συλλογή Ο πλοηγός του απείρου (1986)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Αιωνιότητα
Post by: wings on 09 Feb, 2017, 20:21:23
Τόλης Νικηφόρου, αιωνιότητα

γενεές καλπάζουν στο φως
γενεές κατακρημνίζονται στη στάχτη

αυτό το ανυπόταχτο κλαδί
σαν αετός στο μπλε που φτερουγίζει
είναι μια τούφα απ’ τα μαλλιά μου
κι ο άνεμος που μες στα φύλλα του γεννιέται
είναι η καυτή ανάσα μου

ανθίζω και δοξάζω τη ζωή
στο παγωμένο στήθος του θανάτου

Από τη συλλογή Ο πλοηγός του απείρου (1986)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ικέτης
Post by: wings on 09 Feb, 2017, 20:25:38
Τόλης Νικηφόρου, ικέτης

παιδικές φωνές ζωγραφίζουν ποιήματα
στον αέρα
μπαλόνια έρωτα αιωρούνται αβέβαια
στις θηλές σου
η μέρα ξεδιπλώνει καινούριο το ρούχο της
στο φως
όμως αύριο ο κόσμος τελειώνει
ο φαλλός
σιντριβάνι της ζωής που στέρεψε
και σαν ατσάλινος κροταλίας ορθώνει
το πυρηνικό του κεφάλι

ικέτης δέομαι στα τέσσερά σου χρόνια
με τα δάκρυα ενός ερημίτη
που δεν γνώρισε άλλο θεό

Από τη συλλογή Ο πλοηγός του απείρου (1986)
Title: Τόλης Νικηφόρου, ειρήνη
Post by: wings on 09 Feb, 2017, 20:28:33
Τόλης Νικηφόρου, ειρήνη

λέξη αγαπημένη σαν το μονάκριβο παιδί
που λούζεται στον ύπνο του
εξαίσια λάμψη σαν ασημένιο νόμισμα
στο πήλινο δοχείο της ανθρωπότητας

λέξη στο χρώμα της ελπίδας
ντυμένη τα φύλλα της ελιάς
θηλυκή σαν την πικροδάφνη
ζωτική σαν το ψωμί
τρυφερό δώρο σε παλάμες αθώων
κι όμως χτισμένη με αίμα

ειρήνη
πολύτιμη λέξη ελληνική
πάνω στη γη των ανθρώπων

Από τη συλλογή Ο πλοηγός του απείρου (1986)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Θέα απ' τη λεκάνη της ξενιτιάς
Post by: wings on 09 Feb, 2017, 20:32:19
Τόλης Νικηφόρου, θέα απ’ τη λεκάνη της ξενιτιάς

το κρύο μπαίνει απ’ το σπασμένο τζάμι
μπαίνει το μαυροπούλι με το ράμφος του
και το αχνό διάγραμμα τριών σπιτιών
μπαίνει μια λυγερή αφρικάνα
με τις αυθάδικες γροθιές για στήθια
μπαίνουνε γλάστρες κίτρινες, πορτοκαλιές
ρούχα που κυματίζουν στο σχοινί
κάποιος που πίνει απέναντι καφέ
σκυφτός και μόνος

το κρύο μπαίνει γκρίζο απ’ το σπασμένο τζάμι
μπαίνει σκυφτό και μόνο
η μουσική ακούγεται
σαν να ’ναι λάθος οι στροφές του δίσκου

Από τη συλλογή Ο πλοηγός του απείρου (1986)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ναυαγός στο τέλος της δεύτερης χιλιετίας
Post by: wings on 09 Feb, 2017, 20:36:56
Τόλης Νικηφόρου, ναυαγός στο τέλος της δεύτερης χιλιετίας

εδώ γκρεμίζονται οι αιώνες μέσα στη θάλασσα
χωρίς ούτε ένα ήχο
το ψάρι γεννιέται και το φύλλο
στο ίδιο ακριβώς σημείο
που χάνονται οριστικά τα ίχνη
της πανανθρώπινης πορείας

τον χώρο σημαδεύει ένας ήλιος γυμνός
μεγάλος σαν το γαλάζιο τ’ ουρανού
που περικλείουν τα φτερά του γλάρου
απέραντος σαν τις σκόρπιες φωνές
και τα παιχνίδια των παιδιών
κάτω απ’ τ’ αγιόκλημα και τα γεράνια

στο κοντάρι ανεμίζει η ψυχή μου
φωτιά που ανάβει με περηφάνια ο ναυαγός
γνωρίζοντας πως χαιρετίζει κάθε μέρα
την αντανάκλασή της σαν καράβι
σ’ ένα ορίζοντα αμετάκλητα άδειο

Από τη συλλογή Ο πλοηγός του απείρου (1986)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Λάλον ύδωρ
Post by: wings on 09 Feb, 2017, 20:41:49
Τόλης Νικηφόρου, λάλον ύδωρ

τώρα που η πηγή έχει στερέψει μέσα μου
στο πιο βαθύ κουρνιάζω μέρος της σπηλιάς μου
και μελετώ τον ύπνο σου
μετράω πολλές φορές τα δάχτυλά σου
τις φανερές και τις κρυφές ελιές στο σώμα σου
εισπνέω το χνώτο σου
αποκρυπτογραφώ τα μυστικά που διαγράφουν
οι ανεπαίσθητες κινήσεις των χειλιών σου

είσαι τόσο μικρός
όσο ο πιο μεγάλος σοφός του κόσμου

γνωρίζω πάλι πώς και γιατί
φύλλο το φύλλο απόρθητη
στην έρημο η όαση θα φυτρώσει

Από τη συλλογή Ξένες χώρες (1991)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ιχνηλατώντας το φως
Post by: wings on 09 Feb, 2017, 20:46:42
Τόλης Νικηφόρου, ιχνηλατώντας το φως

σε μυστικά κλαδιά των άστρων
θ’ αναζητήσω ξέφτια από το φόρεμά σου
ιχνηλατώντας σκοτεινά μονοπάτια
με τα τυφλά μου μάτια θα τρυπήσω
τον μελανό πολτό της μοναξιάς

μια αιωνιότητα ανυπαρξίας
βυθισμένος στ’ απόνερα ενός πλοίου
που ’χει πια χαθεί στον ορίζοντα
βυθισμένος στην τροχιά ενός άστρου
που ’χει ήδη συρρικνωθεί στον αρχικό του πυρήνα

απρόσιτος μέσα στο μέσα μου
απρόσιτος στο πρώτο μου κύτταρο
απρόσιτος στη μελλοντική μου έκρηξη
απρόσιτος αναδύομαι και αγγίζω
την τελική διάσταση του χρόνου

υποθαλάσσια σήμαντρα
μετουράνιοι διάττοντες
ένας αστραφτερός ψίθυρος στις παρυφές της σιγής
φωτεινό προοιωνίζεται το φως

Από τη συλλογή Ξένες χώρες (1991)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Άλφα στερητικό
Post by: wings on 09 Feb, 2017, 20:49:46
Τόλης Νικηφόρου, άλφα στερητικό

μερικές φορές χαμογελούν ανεξήγητα
δεν ενδίδουν όμως ποτέ
ασυγκίνητοι μένουν στα δάκρυά μας
απρόσιτοι
όπως ο μυστικός κρουνός
που τη νύχτα σκορπίζει στον κόσμο

οι νεκροί
για πάντα άτρωτοι από τη μοναξιά ή την αγάπη

Από τη συλλογή Ξένες χώρες (1991)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Κρυστάλλινη σφαίρα
Post by: wings on 09 Feb, 2017, 20:53:39
Τόλης Νικηφόρου, κρυστάλλινη σφαίρα

χάλασε το φλοτέρ της καρδιάς του
κι από τα μάτια τρέχουν ασταμάτητα
δάκρυα μεγάλα
σαν τους πολύχρωμους χαρταετούς
που κάποτε ξεφεύγουν και υψώνονται
μέχρι τα κρόσσια και τα μυστικά κράσπεδα τ’ ουρανού

μέσα απ’ αυτά τα κρύσταλλα
κάποτε ίσως στιγμιαία
να διακρίνει την πατρώα γη

Από τη συλλογή Το διπλό άλφα της αγάπης (1994)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Το έσχατο ίσως κύτταρό μου
Post by: wings on 09 Feb, 2017, 20:57:37
Τόλης Νικηφόρου, το έσχατο ίσως κύτταρό μου

κάτι ακαθόριστο
το έσχατο ίσως κύτταρό μου
αρνείται πάντοτε ν’ αποδεχτεί τον θάνατο
κάθε προσωρινή παρηγοριά
κάθε προσωρινή αγάπη

κάτι στις ρίζες των ματιών μου
τώρα και πριν
κι ίσως μετά από μένα
αρνείται αμείλιχτα ν’ αποδεχτεί τη λογική
τα λάθη μου κι αυτά τα δάκρυά μου

κάτι ελάχιστο
μοναχικό
πανίσχυρο κι ανυπεράσπιστο
κάτι εξόριστο πλασμένο από το φως
ορθώνεται και λάμπει απελπισμένα
και στρέφεται προς την πηγή
και την πατρίδα του

Από τη συλλογή Το διπλό άλφα της αγάπης (1994)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Πηχτή σταγόνα
Post by: wings on 09 Feb, 2017, 21:01:25
Τόλης Νικηφόρου, πηχτή σταγόνα

παράξενο πυρωμένο πουλί
ή δροσερό ένα φύλλο
έστω πηχτή σταγόνα χρώματος
να υπήρξα
να γίνω κάποτε άραγε
στα φωτεινά λιβάδια των ματιών σου
Μαρκ Σαγκάλ

με μιαν ανάσα πάλι
ζητώ τα πάντα
ή το τίποτα
τα πάντα μέσα από το τίποτα
καταποντίζομαι στο πριν και το μετά
στον ακατάτμητο παρόντα χρόνο

ψυχή αχόρταγη είναι το χάος
αφετηρία και τέρμα, διάρκεια
πατρώα γη

Από τη συλλογή Το διπλό άλφα της αγάπης (1994)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Μνήμη της βροχής
Post by: wings on 09 Feb, 2017, 21:06:56
Τόλης Νικηφόρου, μνήμη της βροχής

μνήμη της βροχής γεύση της τέφρας
ένας πυρακτωμένος άνεμος
σηκώνει ξερά φύλλα στον ουρανό

ποιος έκαψε το πλατάνι
ως την τελευταία στάλα
ποιος στράγγισε το νερό
απ’ τα γυμνά πόδια ποιος σέρνει
μακριά το πτώμα του δασοφύλακα

μνήμη της βροχής γεύση της πέτρας
ένας πυρακτωμένος άνεμος
σηκώνει νεκρά πουλιά στον ουρανό

ποιο έκαψε τα σύννεφα
ως το τελευταίο κατάρτι
ποιος τουφέκισε τ' αστέρια
από τα ξύλινα μαλλιά ποιος σέρνει
μακριά το χλωμό πρόσωπό μας

μνήμη της βροχής γεύση της τέφρας
ένας μοναχικός διαβάτης στην πλαγιά
πέφτει, σηκώνεται
χαϊδεύει τα λερωμένα γένια
αγκαλιάζει το έρημο τοπίο με υγρά μάτια

λαμπερά, ακτινοβόλα, εκθαμβωτικά
απορρίμματα καταυγάζουν τον ουρανό

Από τη συλλογή Το διπλό άλφα της αγάπης (1994)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Έλεος της νύχτας
Post by: wings on 09 Feb, 2017, 21:10:28
Τόλης Νικηφόρου, έλεος της νύχτας

εξαϋλώνοντας το υπαρκτό των αισθήσεων
προσφέρει το δικό της υπέρτατο έλεος

η νύχτα επουλώνει κάθε πληγή
σβήνει απαλά κάθε μνήμη
μέσα στην παγκόσμια συνείδηση

στο άφθαρτο βελούδο της
η ψυχή αιωρείται σαν πούπουλο
υπερβαίνει την ανθρώπινη αγάπη
και ταξιδεύει στους μυστικούς δρόμους του γαλαξία
με μιαν εκθαμβωτική ακεραιότητα

Από τη συλλογή Το διπλό άλφα της αγάπης (1994)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Έσχατη λάμψη των ματιών
Post by: wings on 09 Feb, 2017, 22:40:24
Τόλης Νικηφόρου, έσχατη λάμψη των ματιών

με την έσχατη λάμψη των ματιών
εισπλέουμε στον άπειρο χρόνο
στο έλεος που συνθέτουν τα φωνήεντα της σιγής

σε μιαν άλλη διάσταση ανήκουμε τώρα
προσπελάσαμε το απαγορευμένο υψίπεδο
που εκμηδενίζει την ανθρώπινη οδύνη
κατακτήσαμε τη θάλασσα της ουτοπίας
ακούσια εγκαταλείποντας στον γρανίτη
το οπτικό πεδίο της οπισθοφυλακής

από μας δεν μπορείτε πια να ζητήσετε
ούτε μία προσωρινά παρήγορη αυταπάτη
η ψυχή μας πάλλεται και δονείται
σε χώρο της αιώνιας απουσίας
υπήρξαμε ένα παιδικό μυστικό
που συγχέεται με τ’ όνειρο
και παραμένει ανεξιχνίαστο

Από τη συλλογή Την κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας της ουτοπίας (1997)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Μαθητεία, 1
Post by: wings on 09 Feb, 2017, 22:44:38
Τόλης Νικηφόρου: μαθητεία, 1

μαθαίνω μια ζωή την αλφαβήτα
γλιστράω στην επιφάνεια των γραμμάτων
με την παρήγορη ψευδαίσθηση
ότι θα φτάσω στο ωμέγα κάποτε
όπου ενεδρεύει όμως αναπόφευκτα
το ωκεάνιο και πάλι άλφα

με τις καμπύλες του
τον κύκλο του
τον πρώτο κι ίσως τελευταίο βηματισμό του
τις απροσμέτρητες στον χωροχρόνο
διαστάσεις του

γύρω απ’ το άλφα περιστρέφομαι
στο αιμοσφαίριο αυτό βυθίζομαι
όπως σε αιώνια μήτρα
πύλη του κόσμου και του άδη
έσχατο όριο της δικής μου επίγνωσης

η αρχή της μαθητείας μου
δεν έχει τέλος

Από τη συλλογή Την κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας της ουτοπίας (1997)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Να μη φοβάστε λοιπόν τον θάνατο
Post by: wings on 09 Feb, 2017, 22:48:59
Τόλης Νικηφόρου, να μη φοβάστε λοιπόν τον θάνατο

γαλήνιοι και σιωπηλοί
όταν θα διαπλέετε τα άγνωστα νερά
σφιχτά στα δόντια σας κρατήστε
ένα μικρό αγαπημένο ποίημα
σαν νόμισμα αστραφτερό
για τον ψηλό και σκοτεινό πορθμέα

γιατί το ποίημα είναι ένα αχ
που αποκρυπτογραφεί με τρόπο μαγικό
το μυστικό εξαίσιο όνομα
μέσα στον πέτρινο ήχο του θανάτου

γιατί το ποίημα είναι ένα φως
που στιγμιαία αναδύεται από την απουσία
κι η τελευταία του λάμψη
είναι το πρώτο άλφα της αγάπης

γιατί το ποίημα είναι μουσική
από τα έγχορδα του κάτω κόσμου
που ζωγραφίζει με διαδοχικά φωνήεντα
μικρές σκιές από το πρόσωπο του απείρου

γιατί το ποίημα είναι εσύ
το ποίημα είναι εγώ
αυτό που μας συνθέτει και μας υπερβαίνει

να μη φοβάστε λοιπόν τον θάνατο
όταν στα δόντια σας κρατάτε την ψυχή σας
για τον ψηλό και απόμακρο πορθμέα
που αιφνιδίως μέσα στο σκότος
θα χαμογελάσει

Από τη συλλογή Την κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας της ουτοπίας (1997)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Δωρεά
Post by: wings on 09 Feb, 2017, 22:52:47
Τόλης Νικηφόρου, δωρεά

τίποτα και ποτέ δεν μου χαρίσατε
τίποτε και ποτέ εγώ δεν θέλησα

άλλος σε μένα δώρισε
σ’ άλλον οφείλω
όσα σ’ εσάς απλόχερα επιστρέφω

από την εύνοια και τον έπαινο
εγώ που διάλεξα την εξορία
ζω στη δική μου χώρα

αυτή που αύριο εσείς θα ονομάζετε πατρίδα

Από τη συλλογή Την κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας της ουτοπίας (1997)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Επικίνδυνα έως απαράδεκτα αθώος
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 12:42:24
Τόλης Νικηφόρου, επικίνδυνα έως απαράδεκτα αθώος

ο καλοκαιρινός μου ίσκιος
μακρύς, λεπτός κι αγέρωχος
ούτε μια μέρα πάνω απ’ τα δεκαοχτώ

αν το παιδί πράγματι είχε πει
ο βασιλιάς είναι γυμνός
μετά την πρώτη έκπληξη
τον πρώτο ίσως θαυμασμό και φθόνο
θα επέπιπτε ως είθισται η εξουσία
με τους λακέδες και τις πόρνες της
να το κατασπαράξει

ως είθισται αιώνες τώρα

καμία έκπληξη λοιπόν
όταν καλείται η αθωότητα να απολογηθεί
καμία έκπληξη όταν δοξάζεται η ατιμία
ούτε ίχνος παραπόνου
γι’ αυτά και τα χειρότερα
να βλέπουμε μονάχα και να ξέρουμε
και να μην επιτρέπουμε την αυταπάτη

και να κρατάμε ακέραια
στο στήθος μας την έκρηξη

ο καλοκαιρινός μου ίσκιος
μακρύς, λεπτός κι αγέρωχος
ούτε μια μέρα πάνω απ’ τα δεκαοχτώ

Από τη συλλογή Την κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας της ουτοπίας (1997)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Απλά λόγια, 2
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 12:47:09
Τόλης Νικηφόρου: απλά λόγια, 2

όπως το αθέατο είναι η μήτρα του ορατού
αυτά που λέμε σήμερα
είναι πράγματα απλά
που αύριο θα είναι αυτονόητα
χωρίς η λάμψη τους να θαμπώνει
χωρίς να χάνεται η μουσική
χωρίς στο αυτονόητο να διαλύεται
η μαγεία των καθημερινών πραγμάτων

στη διάλεκτο του σήμερα
λέμε το πάντα
στη γλώσσα μιας μικρής πατρίδας
προφέρουμε το όνομα της οικουμένης
προσθέτουμε τη δική μας οδύνη
στον μέγιστο ωκεανό των δακρύων

γιατί στ’ αλήθεια είναι πράγματα απλά
όπως κάθε άνθρωπος στην ερημιά του
που ακόμα ονειρεύεται το φως

Από τη συλλογή Την κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας της ουτοπίας (1997)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Ποίηση, 1
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 12:51:59
Τόλης Νικηφόρου: ποίηση, 1

δεμένο παλαμάρι σ’ ένα σύννεφο που σφίγγεις με σακατεμένα δάχτυλα, στη μαύρη άχνα που ανεβαίνει από τη θάλασσα να ζωγραφίσεις με τα μάτια τον θεό

Από τη συλλογή Χώμα στον ουρανό (1998)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Σαν πυροτέχνημα στον ουρανό
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 12:55:15
Τόλης Νικηφόρου, σαν πυροτέχνημα στον ουρανό

κοίταξε πώς διαλύομαι σαν πυροτέχνημα στον ουρανό και κατακλύζω με τα θραύσματά μου τον επίγειο χώρο, πώς παραδίδεται η ψυχή μου στον άτμητο χρόνο και κάποτε σαν από θαύμα αναδύεται ανεξερεύνητη στο στήθος σου, πώς ζωγραφίζει με χιλιάδες χρώματα τα ίδια πάντα αινίγματα σε χώμα και νερό

Από τη συλλογή Χώμα στον ουρανό (1998)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Σαν να κρατάτε με τα χείλη μιαν αχτίδα φως
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 13:00:23
Τόλης Νικηφόρου, σαν να κρατάτε με τα χείλη μιαν αχτίδα φως

προφέρετε τις λέξεις απαλά σαν να κρατάτε με τα χείλη μιαν αχτίδα φως και σταθερά σαν μια μπουκιά ψωμί στα δόντια, ύστερα αφήστε τες να περιπλανηθούν στην ερημιά, για λίγο σ’ άγριες γειτονιές κι εκεί που ζουν και μεγαλώνουν τα παιδιά στο χώμα, προφέρετε τις λέξεις απαλά με τα δικά τους σχήματα, με τις δικές τους μουσικές και εικόνες, σαν να κρατάτε με τα χείλη μιαν αχτίδα φως ή την ψυχή του ναυαγού όταν μοναχική επιστρέφει στην πατρίδα

Από τη συλλογή Χώμα στον ουρανό (1998)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Το κίτρινο περπάτημα στα χόρτα
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 13:04:21
Τόλης Νικηφόρου, το κίτρινο περπάτημα στα χόρτα

την ώρα που ένιωθα ασφαλής στην πέτρινη σιγή του κόσμου, άνοιξαν ξαφνικά οι μυστικοί κρουνοί το απομεσήμερο και η αυλή πλημμύρισε κίτρινες πεταλούδες, γιορταστικά, πολύφωτα, ιπτάμενα ίχνη του απρόσιτου που ενεδρεύει. την ώρα που ένιωθα ασφαλής, με ξύπνησε το κίτρινο περπάτημα στα χόρτα κι είδα μέσα στο φως να ξεπροβάλλει η τίγρη

Από τη συλλογή Χώμα στον ουρανό (1998)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Από τις χαραμάδες των ματιών μου
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 13:07:30
Τόλης Νικηφόρου, από τις χαραμάδες των ματιών μου

αργά τη νύχτα γλίστρησε από τις χαραμάδες των ματιών μου και κάθισε κοντά μου το θηρίο, με πέλματα ένα σκοτεινό βελούδο. ήρθα για να σε πάρω, μου ψιθύρισε, και μη φοβάσαι το αίμα σου στα νύχια μου και τη δική σου μυρωδιά στο χνώτο μου, μαζί θα ταξιδέψουμε πίσω από τον καθρέφτη, στη χώρα που δεν γνώρισαν οι λέξεις, μαζί σαν αντανάκλαση θα ξαναγεννηθούμε

Από τη συλλογή Χώμα στον ουρανό (1998)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ύπαρξη
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 13:10:40
Τόλης Νικηφόρου, ύπαρξη

ο θεατής είναι θεατής, το μάτι από την όχθη που παρατηρεί ξέρει νερά, κλαριά και χώματα, δεν ξέρει το ποτάμι, το μάτι από την όχθη που παρατηρεί δεν είναι το ποτάμι. από το άγνωστο στο άγνωστο προορισμένος είναι ο άγνωστος να κατευθύνεται, στη χώρα που δεν έχει μονοπάτι, έως ότου το μάτι κάποτε γίνει νερό, κλαριά και χώματα, και στρόβιλος για το βυθό, ακούσια, μυστικά και αναπόφευκτα, έως ότου γίνει κάποτε ποτάμι ο θεατής

Από τη συλλογή Χώμα στον ουρανό (1998)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Λουσμένη στην ομίχλη όπως το σαββατόβραδο
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 13:13:31
Τόλης Νικηφόρου, λουσμένη στην ομίχλη όπως το σαββατόβραδο

λουσμένη στα δεκαοχτώ σου χρόνια θα σε περιμένω, λουσμένη στην ομίχλη όπως το σαββατόβραδο, ένα όνειρο του φανοστάτη πάνω απ’ τη θάλασσα, εκεί που ο δρόμος μόλις άρχισε, εκεί που κάνει η δίψα το αδύνατο ν’ ανθίσει, εκεί που η προσμονή θαμπά φωτίζει χιλιάδες μυστικά και θαύματα

Από τη συλλογή Χώμα στον ουρανό (1998)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Κάτι όπως έκρηξη ηφαιστείου ή επίκληση
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 13:16:48
Τόλης Νικηφόρου, κάτι όπως έκρηξη ηφαιστείου ή επίκληση

σε γνώρισα πριν ανακαλυφθούν οι λέξεις, κι ήσουν όσα με λέξεις δεν εκφράζονται, κάτι όπως λάμψη, χάδι, κασταλία πηγή, κάτι όπως έκρηξη ηφαιστείου ή επίκληση. σε γνώρισα αργότερα με ονόματα, κάτι όπως Ρόζα, Κάθι, Αϊλάτι Αζμάγα, Σοφία του παρόντος χρόνου, όμως εσύ δεν ήσουν τα ονόματα. χιλιάδες χρόνια τώρα προσπαθώ να γράψω αυτό που με τις λέξεις χάνεται, στο φως που κρύβεται, στους ήχους που σωπαίνει

Από τη συλλογή Χώμα στον ουρανό (1998)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Μια φράση καθημερινή με τ' όνομά σου
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 13:20:34
Τόλης Νικηφόρου, μια φράση καθημερινή με τ’ όνομά σου

στα φύλλα από το τίποτα όταν πρασινίζουν, ένα γέλιο που αστράφτει ξαφνικά σαν παρουσία, εκείνη η παλιά φωτογραφία που ξεθώριασε. να μας θυμάσαι. κάποιο αποτύπωμα αχνό στη δεξιά σελίδα, μια φράση καθημερινή με τ’ όνομά σου, ένα κόκκινο μπαλόνι που ξεφεύγει και υψώνεται. να μας θυμάσαι. στους τοίχους μάταιες οι επικλήσεις κι οι δρόμοι που οδηγούν, που τέμνονται, με τις σκιές, τα δέντρα τους, τα τραπεζάκια στη γωνία, στο χώμα οι δρόμοι, στη φωτιά, στον ουρανό. να μας θυμάσαι.

Από τη συλλογή Χώμα στον ουρανό (1998)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Απαρηγόρητος στην παντοδυναμία σου
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 13:23:30
Τόλης Νικηφόρου, απαρηγόρητος στην παντοδυναμία σου

κράτα το χέρι μου κι άλλο μην κλαις απαρηγόρητος στην παντοδυναμία σου, πατέρα, μόνος στην απεραντοσύνη σου, αλύτρωτος στην πέτρινη αθανασία σου, εγώ είμαι εδώ, μια σπίθα από τη φλόγα σου, μια στάλα απ’ τη βροχή σου, ένα αχ απ’ τον παγκόσμιο πόνο σου και, σαν χαμόγελο, ένα έψιλον μικρό από το έλεός σου

Από τη συλλογή Χώμα στον ουρανό (1998)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ποιος σκόρπισε τον πόνο και τα θαύματα
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 13:26:31
Τόλης Νικηφόρου, ποιος σκόρπισε τον πόνο και τα θαύματα

ποιος σκηνοθέτησε αυτή την αποτρόπαια κωμωδία, ποιος είναι πρωταγωνιστής και υποβολέας, ποιος χρονομέτρης, που παρακολουθεί με παγωμένα μάτια τις λέξεις μας να εξοστρακίζονται στους τοίχους, ποιος σκόρπισε τον πόνο και τα θαύματα και κρύβεται μέσα στο φως, από το τίποτα ποιος είναι ο ξένος που ζητάει πίσω την ψυχή μου

Από τη συλλογή Χώμα στον ουρανό (1998)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ίσως ποτέ να μην υπήρξα
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 13:30:54
Τόλης Νικηφόρου, ίσως ποτέ να μην υπήρξα

κανείς δεν γνώρισε τον ποταμό όταν κοχλάζει, φιδοσέρνεται και βραχνά σφυρίζει σαν ατμομηχανή του κάτω κόσμου, κανείς δεν γνώρισε την έκρηξη, τα μυαλά σκορπισμένα στον νυχτερινό άνεμο, τα μάτια μου αερόστατα στον ουρανό, δαχτυλικά αποτυπώματα στην άσφαλτο, την ψυχή μου να δραπετεύει στη δική της διάσταση. κι αφού κανένας δεν με γνώρισε και οι καθρέφτες το είδωλό μου παραμόρφωσαν, ίσως ποτέ να μην υπήρξα, κι έτσι κανένας δεν μπορεί να με ξεχάσει, και με τα λόγια αυτά δεν χαιρετίζω ούτε αποχαιρετώ κανένα, γράφω μονάχα από το τίποτα στο τίποτα ένα τίποτα που μου είναι αδύνατον να διαβαστεί

Από τη συλλογή Χώμα στον ουρανό (1998)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Όταν ανθίζει κρύβεται
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 13:39:07
Τόλης Νικηφόρου, όταν ανθίζει κρύβεται

στους πίνακες απλώνονται χρώματα μυστικά, τα πιο ωραία ποιήματα γράφονται χωρίς λέξεις, όταν ανθίζει κρύβεται και τους ήχους χάνεται το κάτι αυτής της άλλης μουσικής, και εμφανίζονται σκιές, θρυμματισμένα σύμβολα, ίχνη που οδηγούν σε νέα αινίγματα, και η σιγή, η απόλυτη πυκνότητα, το ανέκφραστο λυτρωτικό σαν μοίρα, σαν πατρίδα

Από τη συλλογή Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο (1999)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Και από μέσα άφθαρτο
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 13:43:31
Τόλης Νικηφόρου, και από μέσα άφθαρτο

ήταν ένα κοινό παλτό, τίποτα παραπάνω, ένα παλτό πλάι στην εξώπορτα αργά το μεσημέρι, όταν γυρνούσε ο πατέρας με τα σημάδια της ζωής στο πρόσωπο. ένα παλτό που στον βαρδάρη μας χωρούσε και τους δυο. και στις βαθιές του τσέπες, κάτι για κείνον που έψαχνε, πάντα κάτι για μένα. σαν το ζεστό παλτό θυμάμαι τον πατέρα μου, στην επιφάνεια κοινό και από μέσα άφθαρτο

Από τη συλλογή Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο (1999)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 13:59:38
Τόλης Νικηφόρου, γαλάζιο βαθύ σαν αντίο

κι έμεινα μόνος, με το γαλάζιο έλεος της τελευταίας στιγμής στα μάτια σου, γαλάζιο ωκεανός και σιωπητήριο, γαλάζιο που με γέννησε, με φώτιζε και με σκοτείνιαζε, που ακτινοβολούσε και φτερούγιζε. έμεινα μόνος με το βαθύ γαλάζιο σαν αντίο στα μάτια σου, μητέρα

Από τη συλλογή Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο (1999)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Στην κινούμενη άμμο της ψυχής μας
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 14:04:44
Τόλης Νικηφόρου, στην κινούμενη άμμο της ψυχής μας

κι αν κάποτε περάσουμε τ' αγκαθωτά συρματοπλέγματα, τα πλαγιομετωπικά πολυβολεία του χρόνου, και αντικρίσουμε πάνω απ’ τα μνήματα σαν όνειρο να λάμπει η πολιτεία του χρυσού, για πάντα στην κινούμενη άμμο της ψυχής απροσπέλαστο θα παραμένει το μυθικό Ελντοράντο

Από τη συλλογή Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο (1999)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Αιώνες τώρα ο γρανίτης στον βυθό
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 14:08:52
Τόλης Νικηφόρου, αιώνες τώρα ο γρανίτης στον βυθό

στα μάτια ίσως του θεατή, από το πράσινο ως το γαλάζιο, ν’ αστράφτουν κάποτε παρήγορες χιλιάδες αποχρώσεις. όμως εκείνος δεν ενθαρρύνει ψευδαισθήσεις και δεν εξευμενίζεται ποτέ. ούτε με άγγιγμα ή ομιλία θνητού ούτε με δάκρυα και επικλήσεις. αιώνες τώρα ο γρανίτης στον βυθό, μέσα στο σιωπηλό του χρώμα

Από τη συλλογή Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο (1999)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Σε ακύμαντα νερά
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 14:12:27
Τόλης Νικηφόρου, σε ακύμαντα νερά

καθώς η θάλασσα έρεε προς την αμμουδιά, η σκάλα με τα βαποράκια απτόητη προχωρούσε στ’ ανοιχτά. ξεχείλιζε στις κουπαστές ο κόσμος κι εγώ από τις χαραμάδες βυθιζόμουνα σε ακύμαντα νερά. Μπαξέ τσιφλίκι μήνα καλοκαιρινό κι ενώ μακριά αχνά χαμογελούσε η πόλη και πίσω μου αντηχούσαν μουσικές

Από τη συλλογή Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο (1999)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Με κάθε ανάσα σε πυκνότερο σκοτάδι
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 14:16:39
Τόλης Νικηφόρου, με κάθε ανάσα σε πυκνότερο σκοτάδι

με κάθε βήμα στον λαβύρινθο μαθαίνω τον μινώταυρο καλύτερα, με κάθε ανάσα σε πυκνότερο σκοτάδι γνωρίζω περισσότερο το φως. κι όπως πηγαίνω χωρίς νήμα προς το τέλος μου, βλέπω να αχνοφέγγει στο βάθος η αρχή. βλέπω στο αίμα μου ν’ ανθίζουν η Ιωνία και η Μαύρη Θάλασσα κι όλες οι πολιτείες της ανατολής που χάθηκαν. μες στην ομίχλη εξαίσια βλέπω να χαμογελάνε οι αγαπημένοι μου νεκροί. και βλέπω να με περιμένει πλησίστιο το βαθύ γαλάζιο για το ατέλειωτο ταξί στα βάθη τ’ ουρανού

Από τη συλλογή Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο (1999)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Έζησα χρόνια και δεν έμαθα
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 14:19:56
Τόλης Νικηφόρου, έζησα χρόνια και δεν έμαθα

έζησα χρόνια, διάβασα, ταξίδεψα, όμως ποτέ δεν έμαθα ποιος είμαι, τι είναι αυτός ο δρόμος και πού βγάζει. ίσως τα μάτια μου να θάμπωσαν ίχνη ζωής κρυσταλλωμένα στις σελίδες, κάτω απ’ το φως όσα κοιτούσα και δεν έβλεπα, εκείνοι που πολύ αγάπησα, ανίδεοι σαν εμένα. έζησα χρόνια και δεν πήρα απάντηση γιαυτό που αστράφτει μέσα μου, αυτό που μου ’δωσε πνοή και με σκοτώνει. έζησα χρόνια και δεν έμαθα

Από τη συλλογή Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο (1999)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Όσα δεν έγραφε η δική μου μοίρα
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 14:23:34
Τόλης Νικηφόρου, όσα δεν έγραφε η δική μου μοίρα

κι όμως, θα πρέπει κάπου να υπάρχει ειρήνη. μα και ζωή ταυτόχρονα. ίσως στις νότες που συνθέτουν το βλέμμα ενός παιδιού, στα μυστικά γονίδια του πιο απελπισμένου ονείρου. κάπου θα πρέπει να υπάρχουν όσα εγώ δεν αξιώθηκα, όσα δεν έγραφε η δική μου μοίρα. σαν χάδι και σαν έλεος από το τίποτα να μοιραστούν στους εξουθενωμένους

Από τη συλλογή Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο (1999)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Τα μυστικά αρχεία του κόσμου
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 15:33:05
Τόλης Νικηφόρου, τα μυστικά αρχεία του κόσμου

γράφω τους στίχους που ανακάλυψα στα μυστικά αρχεία του κόσμου. με τα πρωτόγονά μου σύμβολα, καταχωρώ την προαιώνια μουσική που οι μέλλοντες αιώνες θα συνθέτουν με αστραπές. σαν άνεμος στην πέτρα της ερήμου γράφω τα ονόματα που δεν προφέρονται. βυθίζομαι στο απρόσιτο να ανιχνεύσω τις δικές του λέξεις, το δέος μέσα μου ιχνηλατώ να ζωγραφίσω το δικό του φως

Από τη συλλογή Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται (2002)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Βουβό τηλεγραφόξυλο του γαλαξία
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 15:36:54
Τόλης Νικηφόρου, βουβό τηλεγραφόξυλο του γαλαξία

στο αναλφάβητο τραγούδι που συνθέτει το σκοτάδι και το φως, και στο βουβό τηλεγραφόξυλο του γαλαξία. στα απαγορευμένα μυστικά και θαύματα και στον ανεξερεύνητο λόγο της ουτοπίας. σε κάθε αγγελτήριο της απουσίας του, πίσω από κάθε φόνο και στις χιλιάδες γλώσσες της σιγής. πατρίδα μου ονομάζεσαι ανυπαρξία, ανυπαρξία, το όνομά σου είναι θεός

Από τη συλλογή Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται (2002)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Μυστικά και θαύματα, 2
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 15:55:02
Τόλης Νικηφόρου: μυστικά και θαύματα, 2

ξυπόλητη κάτω απ’ την άσπρη νυχτικιά που της πηγαίνει, η Σοφία γέρνει και σκαλίζει το χώμα στη μεγάλη γλάστρα. κατάξανθος στα τρία και κάτι χρόνια του, ο Νικολίκος σηκώνει κάστρα με τους κύβους του, ενώ ο πατέρας σοβαρός του ρίχνει κάπου κάπου μια έκπληκτη ματιά πίσω απ’ την κυριακάτικη εφημερίδα. στο μάρμαρο ξαπλώνει τη φουντωτή ουρά του ένα πάντα από τα δάση της γαλήνιας σεκόια, κόκκινοι σκίουροι γλιστράνε στο πεζούλι και ο αλήτης γάτος γλείφει απολαυστικά δίπλα στα κάγκελα τα πέλματα και τ’ άσπρα του μουσούδια. και βέβαια κανείς ούτε στιγμή δεν έφυγε, είναι κι όλοι οι άλλοι εδώ, ακόμη αόρατοι όπως κι εγώ σε κάποια μυστική διάσταση του χρόνου. κάποτε όμως σηκώνει από το κέντημα τα μάτια η μητέρα και τότε όλοι εμφανιζόμαστε μέσα σ’ ένα γαλάζιο φως

Από τη συλλογή Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται (2002)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Χελιδόνια στην Άφυτο
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 15:59:11
Τόλης Νικηφόρου, χελιδόνια στην Άφυτο

πώς άκουσα τον μυστικό λόγο της ουτοπίας, πώς ξαφνικά κατάλαβα ότι είμαι ευλογημένος; μα από τα χελιδόνια όταν συνθέτουν τον ουρανό στην Άφυτο, για να ταΐσουν τα μικρά τους ύστερα με τα γαλάζια ξέφτια του. τα χελιδόνια που μπαίνουν από το παράθυρό μου κι εγώ βουβαίνομαι ενώ τα μάτια μου φωτίζονται και μεγαλώνουν. φτεροκοπάνε, διαγράφουν άσπρα και μαύρα ημικύκλια και μου τα φανερώνουν όλα. όλα όσα ρωτούσα και μια ζωή δεν έμαθα

Από τη συλλογή Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται (2002)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ούτε ένα μυτερό καρφί και σκουριασμένο
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 16:02:59
Τόλης Νικηφόρου, ούτε ένα μυτερό καρφί και σκουριασμένο

μια έρημη σοφίτα μακρινή μέσα στη θλίψη τ’ ουρανού είναι η ψυχή μου. γεμάτη άχρηστα αντικείμενα, μια ψάθινη καρέκλα, ένα ποδήλατο με τρύπια λάστιχα, μια κόκκινη ξεφουσκωμένη μπάλα. κι ένα σωρό θαμπές φωτογραφίες απ' τους αρχαίους ενοίκους της. όμως δεν κρύβει πλάσματα επικίνδυνα κι ούτε ένα μυτερό καρφί και σκουριασμένο. μια έρημη σοφίτα μακρινή, μια λέξη ανείπωτη είναι η ψυχή μου, ένα μοναχικό παράθυρο που κάποτε φωτίζεται μέσα στη θλίψη τ’ ουρανού

Από τη συλλογή Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται (2002)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Αρχαία πυξίδα
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 16:06:33
Τόλης Νικηφόρου, αρχαία πυξίδα

μια αιωνιότητα μετά, είμαστε πάντοτε θρυμματισμένα αστέρια στην άλλη άκρη τ’ ουρανού. κι είναι το κάθε κύτταρό μας αρχαία πυξίδα που, μέσα απ’ τη μεγάλη σκοτεινιά, αλάνθαστα μας κατευθύνει στην πατρίδα. απορημένη η ψυχή μας αναπέμπεται στο χάος, έκθαμβη παραδίδεται στο άπειρο. εκεί όπου αναδύονται και τελικά ερμηνεύονται οι μυστικές γραφές της ουτοπίας

Από τη συλλογή Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται (2002)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Δικαιοσύνη
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 16:09:40
Τόλης Νικηφόρου, δικαιοσύνη

για πρώτη και έσχατη φορά θα απονεμηθεί δικαιοσύνη. στον ουρανό θα σβήσουν τα μεγάλα φώτα, στα μάτια όλων μας θα σβήσει η λάμψη, στα στήθη ο πόνος. τα γράμματα θα εξατμιστούν και οι σελίδες θα επανακτήσουν τη λευκότητά τους. στην αρχική αθωότητα το άγιο σκοτάδι θα μας εξισώσει, όλα θα ξαναγίνουν χώμα, όλα θα παραμείνουν ανεξιχνίαστα. και θ’ απλωθεί μπροστά μας το μεγάλο τίποτα και η απόλυτη ελευθερία

Από τη συλλογή Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται (2002)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Προδομένες λέξεις
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 16:12:50
Τόλης Νικηφόρου, προδομένες λέξεις

στις ίδιες λέξεις επανέρχομαι μονότονα
αυτές που έκαναν κουρέλι οι αιώνες
οι ίδιες λέξεις από μέσα μου αναβλύζουν

κόκκινο και βαθύ γαλάζιο, επανάσταση
αγάπη, όνειρο και θαύματα του κόσμου
χώμα στον ουρανό και μυστικά, ελευθερία
και πάνω απ’ όλα η πατρίδα που είναι φως
και πάνω απ’ όλα η ψυχή μου που είναι φως

στις ίδιες λέξεις επανέρχομαι μονότονα
στο αίμα μου και στο άγνωστο που είμαι

Από τη συλλογή Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται (2002)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Μικρό, ελάχιστο, ανοιξιάτικο του κόσμου
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 16:32:43
Τόλης Νικηφόρου: μικρό, ελάχιστο, ανοιξιάτικο του κόσμου

μην φύγεις
ξαναγύρισε
εγώ εδώ θα ’μαι να σε περιμένω

μικρό, ελάχιστο, ανοιξιάτικο
φτερούγισμα σε παγωμένους δρόμους
κόκκινο και βαθύ γαλάζιο
όνειρο στην ψυχή του κόσμου

κι αν γίνω στάχτη μες στη φλόγα μου
ατμός πάνω από ξένη θάλασσα
χόρτο που ψιθυρίζει μυστικά στον άνεμο
χρώμα βαθύ όταν δακρύζει ο ουρανός

κι αν φύγεις
και ποτέ σου δεν ξαναγυρίσεις
εγώ εδώ θα ’μαι να σε περιμένω


Από τη συλλογή Μυστικά και θαύματα ο ανεξερεύνητος λόγος της ουτοπίας (2007)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Με χίλια χρώματα ονειρεύεται το φως
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 16:36:57
Τόλης Νικηφόρου, με χίλια χρώματα ονειρεύεται το φως

δρόμος στο χρώμα της νυχτερινής σιγής
και ο διαβάτης μόνος
πυκνή βροχή πίσω απ’ τους φράχτες
το όρθιο μαυροπράσινο των δέντρων
προαύλια έρημα, γυμνά παράθυρα
κι οι φανοστάτες ηττημένοι απ’ το σκοτάδι
και ξαφνικά
μια εξώπορτα ανοίγει ξαφνικά
με χίλια χρώματα το φως
στο πρόσωπό της λάμπει κι ονειρεύεται

ναι, τόσο απλά
εκείνη, ο διαβάτης, άλλο τίποτα
με χίλια πρόσωπα ονειρεύεται το φως


Από τη συλλογή Μυστικά και θαύματα ο ανεξερεύνητος λόγος της ουτοπίας (2007)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Μέσα από τη λευκή σκουριά του χρόνου
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 16:41:24
Τόλης Νικηφόρου, μέσα από τη λευκή σκουριά του χρόνου

μέσα απ’ τη νύχτα
μέσα από τη λευκή σκουριά του χρόνου
να ξαναγύριζαν οι εφηβικοί μου φίλοι
αστραφτεροί σαν ανοιξιάτικο χορτάρι
αθώοι σαν το βαθύ γαλάζιο τ’ ουρανού

παιδιά στην ίδια γειτονιά και πάλι
που αξιώθηκαν το μακρινό ταξίδι
και τώρα πια καλά γνωρίζουν
πως όνειρο άφθαρτο
πλούτος μοναδικός είναι η πατρίδα

τα κάστανα στη σιδερένια σόμπα
και η γιαγιά να λέει το παραμύθι
το λίγο, το ελάχιστο, το απέραντο του κόσμου


Από τη συλλογή Μυστικά και θαύματα ο ανεξερεύνητος λόγος της ουτοπίας (2007)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ελεγεία φωτός
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 16:44:58
Τόλης Νικηφόρου, ελεγεία φωτός

ελεγεία φωτός
κόκκινος θρήνος
σε βαθιά γαλάζια μάτια
φυλακισμένα χρώματα
στο σούρουπο του δρόμου

ελεγεία φωτός
καθώς αγγίζει η γη τον ουρανό
εδώ κοντά
εκεί μακριά
στο οπουδήποτε και πουθενά

δειλό φτερούγισμα
στις παρυφές της νύχτας
χαιρετισμός
έλεος που σκορπίζεται στο χώμα


Από τη συλλογή Μυστικά και θαύματα ο ανεξερεύνητος λόγος της ουτοπίας (2007)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Τα σκοτεινά φωνήεντα
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 16:48:06
Τόλης Νικηφόρου, τα σκοτεινά φωνήεντα

στο ρίγος του κλαδιού που ανθίζει
στα χρώματα της μουσικής
τα σκοτεινά φωνήεντα χαράζει πάντα η θλίψη

μ’ αυτό το προαιώνιο θήτα
χαμογελάει στο φως του μέσα ο κόσμος
κρυφά το κόκκινο στο χώμα ελπίζει
στη θάλασσα βαθύ γαλάζιο απονέμει ο ουρανός

μνήμη και αύριο του θανάτου
και κάτι πριν, κάτι μετά απ’ τον θάνατο
κάτι που μεταφράζει στη διάλεκτο του απείρου
τη φύση και τη μοίρα μας


Από τη συλλογή Μυστικά και θαύματα ο ανεξερεύνητος λόγος της ουτοπίας (2007)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Το τέλος είναι πάντοτε θλιμμένο
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 16:51:21
Τόλης Νικηφόρου, το τέλος είναι πάντοτε θλιμμένο

παρ’ όλα όσα ισχυρίζεται η αρχή, το τέλος είναι πάντοτε θλιμμένο. χωρίς ωραία ενδύματα το σώμα αναγνωρίζει την αλήθεια του, με τη λευκή σημαία της η οθόνη άνευ όρων παραδίδεται στον θεατή που έχει ήδη αποχωρήσει. το τέλος είναι πάντοτε θλιμμένο. ενώ και πάλι μυστικά τα χρώματα στην άδεια οθόνη αναδύονται

Από τη συλλογή Μυστικά και θαύματα ο ανεξερεύνητος λόγος της ουτοπίας (2007)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Αφιέρωση
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 19:14:48
Τόλης Νικηφόρου, αφιέρωση

στο μυστικό αλφάβητο
που γράφει με ανοιχτά φτερά
ένα θαλασσοπούλι στο γαλάζιο

στο αλμυρό νερό
στις μαγικές φωνές που προσκαλούν
μέσα από την ομίχλη στο λιμάνι

στους γερανούς
που υψώνουν τα σπασμένα χέρια τους
μάταιη επίκληση στον ουρανό

στην πολιτεία
που αποπλέει για τ’ όνειρο
με κόκκινα πανιά το ηλιοβασίλεμα

σε όσους κάθονται απέναντι βουβοί
μες στο σκοτάδι και καπνίζουν
και ταξιδεύουν με τα παιδικά τους χρόνια στ’ άστρα

και στη στιγμή που χάνεται
που κρύβεται στα μάτια σου
και λάμπει για να μην δακρύσει

Από τη συλλογή Το μυστικό αλφάβητο (2010)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Σκορπίζει κόκκινα πουλιά στον ουρανό
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 19:18:54
Τόλης Νικηφόρου, σκορπίζει κόκκινα πουλιά στον ουρανό

φθινόπωρο. με χρώματα βαθιά, ηδονικά, ανερμήνευτα. ακούς πώς φτερουγίζει ο άνεμος στα κεραμίδια; γλιστράει από τις χαραμάδες, σφυρίζει ένα νυχτερινό τραγούδι, σκορπίζει κόκκινα πουλιά στον ουρανό. φθινόπωρο. το φως γίνεται σύννεφο και στα μαλλιά σου χαμηλώνει μυστικά. ένας θλιμμένος άγγελος κάθισε δίπλα σου δειλά και σου κρατάει το χέρι

Από τη συλλογή Το μυστικό αλφάβητο (2010)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Θα αγαπηθούμε ατέλειωτα
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 19:23:15
Τόλης Νικηφόρου, θα αγαπηθούμε ατέλειωτα

θα σκοτεινιάσει ο ουρανός στην παραλία και θα απομείνουν τα σκόρπια φώτα και η υγρή τους λάμψη στα πλακάκια. η θάλασσα θα ψιθυρίζει ένα παλιό σκοπό καθώς στο βάθος θα ανατείλει το περπάτημά σου. ένα χαμόγελο ύστερα, το ανεπαίσθητο άρωμα της προσμονής μια λέξη πριν το άγγιγμά σου. θα αγαπηθούμε ατέλειωτα. εκείνο το θλιμμένο δειλινό ως το χάραμα

Από τη συλλογή Το μυστικό αλφάβητο (2010)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Τίτλος σε βουρκωμένο ποίημα
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 19:44:50
Τόλης Νικηφόρου, τίτλος σε βουρκωμένο ποίημα

ξέφυγε ανεπαίσθητα και πέφτει
διάφανη και λαμπερή σταγόνα
γράμμα αναλφάβητο
τους στίχους ένα-ένα που νοτίζει
μέχρι το σκοτεινό υπόγειο της γραφής

ψηλά τα μάτια σου εκστατικά
τίτλος σε βουρκωμένο ποίημα

Από τη συλλογή Το μυστικό αλφάβητο (2010)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Παλιές γραφές και θαύματα
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 19:48:22
Τόλης Νικηφόρου, παλιές γραφές και θαύματα

πειρατικό καράβι στ’ ανοιχτά
μες στην ομίχλη με σημαία τ’ όνειρο
κόκκινο και βαθύ γαλάζιο
σ’ ένα χρώμα μονοσύλλαβο
όπως το δάκρυ τ’ ουρανού
ή το φως
αυτό είσαι

κι εγώ
ρίγος αιχμάλωτο
στον ήχο της φωνής σου
βαθιά στα μάτια σου
κρυμμένη λάμψη
καυτή ανάσα
που ανεμίζει τα μαλλιά σου

έκθαμβος μελετώ
παλιές γραφές και θαύματα
αναζητώ τον μυστικό ορίζοντα
όπου ελλοχεύει η μοίρα

Από τη συλλογή Το μυστικό αλφάβητο (2010)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Πέρα απ' τις λέξεις
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 19:52:24
Τόλης Νικηφόρου, πέρα απ’ τις λέξεις

πώς ονομάζει η γη τον ουρανό
το έρημο νησί τον άδειο ορίζοντα
η νύχτα τη στιγμή που ξημερώνει;

ποια λέξη υπάρχει
για το σούρουπο στα μάτια σου
το μουσικό βελούδο στην αφή σου;

πώς λέγεται
το μονοπάτι στην παλάμη σου
το ουράνιο τόξο
στο χρώμα της φωνής σου
και το καμίνι στην ανάσα σου
μ’ όλα τ’ αρώματα το άγριο μέλι
που αναβλύζει στην επιδερμίδα σου;

πώς είναι ο ήχος
για τη λάμψη εκείνη
πώς τα φωνήεντα
που εκφράζουν το φτερούγισμα
τη μυστική πηγή που κάποτε μας γέννησε
και την ψυχή που έγινε θάλασσα
και μας ενώνει;

ποια είναι η γλώσσα
που μιλάει το φως;

Από τη συλλογή Το μυστικό αλφάβητο (2010)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ομίχλη
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 19:56:11
Τόλης Νικηφόρου, ομίχλη

πέπλο διάφανο υγρό
σύννεφο χάδι ερωτικό
στην παραλία ως το λιμάνι
από τη γη ως τον ουρανό

ομίχλη
από κρυστάλλινες στιγμές
της μνήμης ή της προσμονής
ομίχλη από νότες μυστικές
σκόρπιες κραυγές των γλάρων

ομίχλη
της δύσης ή της χαραυγής
αιώνια ομίχλη μαγική
αίνιγμα στο εξώφυλλο
στο πάντα αδιάβαστο βιβλίο του κόσμου

ομίχλη
που συνθέτεις τ’ όνειρο
που πέφτεις και πυκνώνεις
και χορεύεις στο νερό
σαν παραμύθι παιδικό
σαν θαύμα

Από τη συλλογή Το μυστικό αλφάβητο (2010)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Εκρηκτικά το κόκκινο ενεδρεύει
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 19:59:37
Τόλης Νικηφόρου, εκρηκτικά το κόκκινο ενεδρεύει

η αμέλεια
είναι πιο επινοητική από την προμελέτη

ένα όνειρο
που διαφεύγει από τη λήθη
και ξεφτισμένο στο γαλάζιο υπερίπταται
έχει πιο αιχμηρές γωνιές
από κάθε αστικό τετράγωνο

οι υπνοβάτες
στο γκρίζο μάταια εκπαιδεύονται
η επιφάνεια στην άσφαλτο
στο ρυθμικό τους βήμα οι πεζοπόροι

στη λάμψη του σηματοδότη
στις χαραμάδες της παλάμης
εκρηκτικά πάντα το κόκκινο ενεδρεύει

Από τη συλλογή Το μυστικό αλφάβητο (2010)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ζω
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 20:08:43
Τόλης Νικηφόρου, ζω

τη στιγμή που ένα παιδί
στο βλέμμα του σηκώνει
την οδύνη αιώνων

τη στιγμή που το φτερό
με ένα του άγγιγμα
το σίδερο λυγίζει

ζω τη στιγμή
που ακούω εκστατικά
τη μελωδία των χρωμάτων

ζω στο έλεος των θαυμάτων

Από τη συλλογή Μια κιμωλία στον μαυροπίνακα (2012)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Παντού εκεί
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 20:11:33
Τόλης Νικηφόρου, παντού εκεί

γυναίκα όρθια μαυροντυμένη
πάνω από ανθισμένο τάφο
ή έφηβος αχνά
σε πλατεία τού κάποτε
ένα γαλάζιο έστω ξέφτι τ’ ουρανού

μπορεί και ξαφνική νεροποντή
σ’ έρημη πολιτεία
ίσως ακόμη ένα δειλό φτερούγισμα
ενώ έχει χαθεί από χρόνια
στο βάθος το μικρό πουλί

σπασμένα δάχτυλα
που αφήνουν ίχνη στο χαρτί
το ποίημα
παντού εκεί όπου καταφεύγει
απαρηγόρητη η ψυχή

Από τη συλλογή Μια κιμωλία στον μαυροπίνακα (2012)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Αχνό κουρέλι
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 20:14:25
Τόλης Νικηφόρου, αχνό κουρέλι

στο πάτωμα διακρίνω σχήμα ακαθόριστο
ίσως μικρό χαρτί σκισμένο
αχνό κουρέλι
και σκύβω να το σηκώσω

μα με ξεγέλασε
μια αδέσποτη του ήλιου αχτίδα
που ξέφυγε από τις κουρτίνες
και κάτω εκεί παράξενα
τα δάχτυλα και την παλάμη μου
τώρα φωτίζει

ή μήπως πρόκειται
για την εξαίσια λάμψη εκείνη
στο πρωινό χαμόγελό σου
που γλίστρησε και έπεσε
από τα θαμπωμένα μάτια μου

Από τη συλλογή Μια κιμωλία στον μαυροπίνακα (2012)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ένα χάος κατασκότεινο που αστράφτει
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 20:17:30
Τόλης Νικηφόρου, ένα χάος κατασκότεινο που αστράφτει

όπως σε κάθε απάντηση
τα νέα πάντα ερωτήματα
όπως στον πυρήνα του ήλιου
το αρχέγονο σκοτάδι

γαλήνια θάλασσα
θάλασσα απέραντη τα μάτια σου
και μνήμες
μνήμες της καταιγίδας
ναυάγια στον βυθό
ανεξερεύνητα

είσαι το νήμα στον λαβύρινθο
η έξοδος στο βάραθρο ή το φως
ένα χάος κατασκότεινο
που αστράφτει

Από τη συλλογή Μια κιμωλία στον μαυροπίνακα (2012)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Άγγιγμα
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 20:20:06
Τόλης Νικηφόρου, άγγιγμα

σαν ξαφνικό φτερούγισμα
σ’ έρημο σπίτι
μ’ όλα τα χρώματα
κάθισε πλάι μου
και φώτισέ με

μ’ όλες τις μυρωδιές σου
μέθυσέ με
με την ανάσα σου
φλόγισε και γαλήνεψέ με

μίλησε
χαμογέλασε
κάθισε πλάι μου
κι αγκάλιασέ με

Από τη συλλογή Μια κιμωλία στον μαυροπίνακα (2012)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Μαθαίνω πάλι να διαβάζω
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 20:23:56
Τόλης Νικηφόρου, μαθαίνω πάλι να διαβάζω

όπως σε σκοτεινό δωμάτιο
από τις χαραμάδες εισχωρεί
παρήγορη μια αχτίδα φως
και ξαφνικά στη μνήμη
μ’ ένα δειλό φτερούγισμα
αστράφτει το γαλάζιο
μαθαίνω πάλι να διαβάζω
τα μυστικά φωνήεντα στο άγγιγμά σου

το βλέμμα μου στο άπειρο
μαθαίνω πάλι να εμπιστεύομαι
στο μονοπάτι που ελίσσεται
ανάμεσα σε απαλές καμπύλες
ως τη διάφανη κοιλάδα της παλάμης σου

αυτός ο δρόμος δεν αρχίζει και δεν φτάνει
δεν έχει λύση το αίνιγμα
η ισόβια μαθητεία στο θαύμα

Από τη συλλογή Μια κιμωλία στον μαυροπίνακα (2012)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Νυχτερινό τοπίο μετά την καταιγίδα
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 20:27:10
Τόλης Νικηφόρου, νυχτερινό τοπίο μετά την καταιγίδα

ούτε ένας ήχος
εισχωρεί
ούτε μια δίπλα στην πολύχρωμη κουρτίνα
κυματίζει

κάτι ακαθόριστο, θαμπό
κάτι σαν φως που φτερουγίζει
κάνει τον ξένο χώρο οικείο

εισπνέω την ανάσα σου
εισπνέω το ρίγος
εισπνέω την απαλή σου επιδερμίδα
σπαρακτικά υγρή και ηδονική

και τη στιγμή
στα μάτια και τα χείλη σου
λόγια παράξενα
και λόγια μαγικά
να ψιθυρίζει

Από τη συλλογή Μια κιμωλία στον μαυροπίνακα (2012)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Μνήμη
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 20:28:31
Τόλης Νικηφόρου, μνήμη

ο συνήθης τόπος των εκτελέσεων, εκεί όπου
οι νεκροί έχουν για πάντα αλώσει την ψυχή μας

Από τη συλλογή Μια κιμωλία στον μαυροπίνακα (2012)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Αργά το βράδυ
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 20:33:04
Τόλης Νικηφόρου, αργά το βράδυ

η μουσική αργοσβήνει
και ξεθωριάζουν
τα χρώματα και οι λάμψεις

με την ανάσα της
στην πέτρα και το σίδερο
η γειτονιά ησυχάζει
κάπου μακριά
μια εξάτμιση πυροβολεί
το προαιώνιο πυκνό σκοτάδι

πίσω απ’ τα κλειστά παραθυρόφυλλα
είναι αργά
πολύ αργά το βράδυ

οι σκόρπιες ζωγραφιές ψηλά
και οι τυφλές οθόνες αντικρίζουν
ατέλειωτες σειρές βιβλία στα ράφια
μάταιες επικλήσεις
χρόνο ατέλειωτο χωρίς επιστροφή
κι ανάμεσα σε μια γωνιά
εκεί που ένα κορίτσι
ξένοιαστα χαμογελάει στο κάδρο
κι ο τοίχος ανεπαίσθητα ραγίζει
μόνος με το βλέμμα αμίλητο
κάθεται ένας άντρας
και θυμάται

είναι αργά
πολύ αργά το βράδυ

Από τη συλλογή Μια κιμωλία στον μαυροπίνακα (2012)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Κυριακή στην Πλατεία Δικαστηρίων
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 20:40:13
Τόλης Νικηφόρου, Κυριακή στην Πλατεία Δικαστηρίων

απέραντη στην ερημιά της η πλατεία
το βροχερό εκείνο σούρουπο της Κυριακής
πίσω απ’ τις στάλες να χλωμιάζουν σκόρπια τα φώτα
κι από τα λούκια το νερό
να γουργουρίζει στο πλακόστρωτο

υγρά και μόνα τα συρματοπλέγματα
γύρω απ’ το λυμφατικό παρκάκι
υγρά και μόνα τα αρχαία αγάλματα
βαθιά μέσα στο χώμα
και το παιδί στην μπαλκονόπορτα
το τζάμι να θαμπώνει με το χνώτο του
και να το ζωγραφίζει με το δάχτυλο

νυχτώνει και θα ξημερώσει
στην πινακίδα απέναντι
του τέταρτου αστυνομικού που στάζει
στα παραπήγματα λίγο πιο πάνω
στα σκυθρωπά της μέγαρα τριγύρω
στα μάτια που περίμεναν και περιμένουν

νυχτώνει και θα ξημερώσει
με άλλο όνομα, άλλη όψη της πλατείας
θα αποκαλυφθούν τα αγάλματα
θα φωτιστεί εκθαμβωτικά
θα εξωραϊστεί η πλατεία
θα μεγαλώσει το παιδί
θα ξαναρχίσει ο κύκλος και θα κλείσει

και θα ’ναι ίδια εκείνη η Κυριακή
κι απέραντη στην ερημιά της η πλατεία

Από τη συλλογή Μια κιμωλία στον μαυροπίνακα (2012)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Κι εγώ δεν ξέρω τι αναζητώντας
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 20:45:41
Τόλης Νικηφόρου, κι εγώ δεν ξέρω τι αναζητώντας

καμιά φορά αργά το βράδυ
ξαναγυρίζω στο παλιό μας σπίτι
με προσμονή την πόρτα ανοίγω
αναζητώντας μέσα στο σκοτάδι
κι εγώ δεν ξέρω τι αναζητώντας

με το κλειδί στο χέρι ακόμα
το σιδερένιο εκείνο, το μεγάλο
από δωμάτιο σε δωμάτιο τριγυρίζω
αγγίζοντας, μυρίζοντας και βλέποντας σχεδόν
σε κάθε αέρινό μου βήμα

μήπως και είναι κάπου εδώ
πάντα ζεστό το χέρι του πατέρα
του αδερφού μου η προστατευτική αγριάδα
κι αυτή της μάνας μου
η πανταχού παρούσα απουσία
μήπως και είναι εδώ
το καλογυαλισμένο μας βαρύ τραπέζι
η φωτογραφία που χαμογελάει στον τοίχο
με τα πολύχρωμά του σχέδια το χαλί
μήπως και είναι εδώ
το πάτωμα, οι τοίχοι, το ίδιο το σπίτι
μήπως ακόμα μπαίνει από την μπαλκονόπορτα
η απέραντη πλατεία που αγαπούσα

και ξαφνικά καταλαβαίνω ότι κλαίω
κλαίω απελπισμένα στ’ όνειρό μου
τα δάκρυά μου όλα τα θαμπώνουν
όλα όσα το φως της μνήμης καταυγάζει

Από τη συλλογή Μια κιμωλία στον μαυροπίνακα (2012)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Σαν
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 20:47:57
Τόλης Νικηφόρου, σαν

ωραία μέρα σήμερα
μεθυστική
με μυρωδιές και χρώματα
μες στη λιακάδα
σαν ανθισμένη φλαμουριά
κάτω από το μπαλκόνι μου

ωραία μέρα σήμερα
σαν άνοιξη
σαν νιότη
σαν θαμπωμένα μάτια
σαν το αίμα όταν φουντώνει
και σαν έρωτας

ωραία μέρα σήμερα
σαν τίποτα
τίποτα να μην χάθηκε για πάντα

Από τη συλλογή Μια κιμωλία στον μαυροπίνακα (2012)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Δεν είμαι μόνος
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 20:51:53
Τόλης Νικηφόρου, δεν είμαι μόνος

κάποιες στιγμές
κάποιες πολύχρωμες κλωστές
που αιωρούνται στο κενό
μες στην ομίχλη

μάτια γαλάζια
φωτεινά
μάτια γλυκά
κι όμως θλιμμένα, μακρινά
πηγές της μνήμης

ο ήχος μιας φωνής
φωνής από άλλες φωνές
και μουσική
καθώς προφέρει απαλά
το λάμδα στ’ όνομά μου

πέρα απ’ τον κόσμο
με καλούν
πέρα απ’ τον κόσμο
τις καλώ

κι είμαστε ένα
μέσα μου όπως πάντα ένα
εγώ και οι σκιές
οι αγαπημένες μου σκιές

δεν είμαι μόνος

Από τη συλλογή Μια κιμωλία στον μαυροπίνακα (2012)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Στα μαύρα σύνορα
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 20:56:34
Τόλης Νικηφόρου, στα μαύρα σύνορα

βαδίσαμε μέρες και μήνες
χρόνια βαδίσαμε σαν μόνο μια στιγμή
μες σε λιβάδια και φαράγγια
και στην πολύβουη ερημιά των πόλεων
κοιτάζοντας τ’ αστέρια ή το χώμα
μα πάντα μέσα στην ομίχλη
ακολουθώντας πάντα τους σταυρούς
που πίσω αφήναμε
πάντα ρωτώντας και μην παίρνοντας απάντηση

φτάσαμε τέλος στα μαύρα σύνορα
χωρίς ποτέ να ξέρουμε
εκείνον που μας οδηγούσε
χωρίς ποτέ να ξέρουμε
αν θέλαμε να φύγουμε ή να μείνουμε
και αν θα αφήναμε ή θα βρίσκαμε
μια ξένη χώρα ή την πατρίδα

από τα σύνορα λοιπόν σας γράφω τώρα
αυτές τις μάταιες λέξεις στο σκοτάδι
μόνος του με τους λίγους που απόμειναν
και τυχερός την τελευταία στιγμή
ένα σπασμένο χέρι που μπορώ
να τους απλώσω ή να κρατήσω

Από τη συλλογή Μια κιμωλία στον μαυροπίνακα (2012)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Εδώ τελειώνει ο κόσμος
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 21:00:40
Τόλης Νικηφόρου, εδώ τελειώνει ο κόσμος

σιγή
απέραντη σιγή
γκρίζο παντού έως μαύρο
αμίλητο

φεύγω
βυθίζομαι στο τίποτα
βουβός κι εγώ
βυθίζομαι στο μέγα δέος
ανυπεράσπιστος
επάνω στο χειρουργικό τραπέζι
με την καρδιά τραυματισμένη και γυμνή

για μένα εδώ τελειώνει ο κόσμος
εκείνοι που πολύ αγάπησα
βιβλία, ταξίδια, χρώματα και μουσικές
εκστατικές στιγμές
όλα τα πλούτη της ζωής μου
σε μια στιγμή εξανεμίζονται

κι αυτό το κάτι μέσα μου
στο φως που επιμένει απελπισμένα
νιώθω να αποδέχεται το τέλος
νιώθω να παραδίδεται η ψυχή μου
στα αναπάντητα ερωτήματα
με προσδοκία δειλή ότι θα συναντήσω
εκείνους που έφυγαν πριν από μένα
να παραδίδεται στο χάος
στο άγνωστο ατέλειωτο ταξίδι

Από τη συλλογή Μια κιμωλία στον μαυροπίνακα (2012)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Μια κιμωλία στον μαυροπίνακα
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 21:04:04
Τόλης Νικηφόρου, μια κιμωλία στον μαυροπίνακα

ξαναδιαβάζω τα ποιήματά μου
χρόνια μετά βυθίζομαι στα χρώματα
στη μουσική των λέξεων
έκπληκτος διακρίνω
να αναδύονται γρίφοι και αινίγματα
εκστατικά φωνήεντα
που θέλγεται το άγνωστο να μου υπαγορεύει

κάπως καλύτερα αναγνωρίζω τώρα
αυτά που γράφει ο δάσκαλος στον μαυροπίνακα
μια κιμωλία εγώ που λιώνει αργά
ανάμεσα στα δάχτυλά του

Από τη συλλογή Μια κιμωλία στον μαυροπίνακα (2012)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ύμνος ερωτικός
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 21:55:31
Τόλης Νικηφόρου, ύμνος ερωτικός

κανένα γυναικείο χέρι
δεν κράτησα
δεν χάιδεψα ως τώρα
με την παλάμη μου
με τ’ ακροδάχτυλα
τόσο ανάλαφρα
τόσο θερμά κι ερωτικά
όσο ένα κοινό μολύβι

ένα μολύβι που κουρνιάζει
ανάμεσα στον μέσο και τον δείκτη
και κάτω απ’ τον αντίχειρά μου
έτοιμο
να γονιμοποιήσει το λευκό χαρτί
ένα μολύβι που ποτέ δεν ζήλεψε
την άψυχη παρέμβαση των πλήκτρων

γνωρίζει πως εμείς οι τρεις
τις ίδιες ρίζες έχουμε
κοινή καταγωγή το δάσος
και φτερουγίζει στο άγγιγμά μου
μέσα στα μάτια μου θυμάται
το δέντρο που ήταν κάποτε
και δακρυσμένο σηκώνει απ’ το χαρτί
τα φύλλα του στον ουρανό

Από τη συλλογή Φωτεινά παράθυρα (2014)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Κάτι σαν
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 21:58:28
Τόλης Νικηφόρου, κάτι σαν

ανάμεσα στις λέξεις
όταν ανοίγει ένας φεγγίτης
ή μυστική καταπακτή

κάτι ολοφάνερο και μαγικό
σαν άγριο θηλυκό
σαν οπτασία
κραυγή των γλάρων
μέσα στην ομίχλη

κάτι σαν άρωμα
κάτι σαν άγγιγμα
κάτι σαν αίσθηση
πέρα από τις αισθήσεις
κάτι σαν φως

ανάμεσα στις λέξεις
κάτι σαν φως

Από τη συλλογή Φωτεινά παράθυρα (2014)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ποιητής
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 22:01:41
Τόλης Νικηφόρου, ποιητής

από μικρός διδάχτηκε
εκείνες τις σκληρές
τις ιδρωμένες λέξεις

και στα ογδόντα εφτά του χρόνια
με τα ξερά του δάχτυλα
και την πλημμυρισμένη του καρδιά
στο χώμα ο γέρος έγραφε τον ουρανό

κάτσε, του είπαν, ξεκουράσου
πού βρίσκεις τόση δύναμη
να βγαίνεις κάθε μέρα στο χωράφι

για λίγο σήκωσε πέρα μακριά
τα ήμερά του μάτια
αν δεν τσαπίσω θα πεθάνω
είπε απλά

Από τη συλλογή Φωτεινά παράθυρα (2014)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Μαθήματα δημιουργικής γραφής
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 22:17:13
Τόλης Νικηφόρου, μαθήματα δημιουργικής γραφής

το πρώτο μάθημα
ονομάζεται απώλεια
που σε σφραγίζει
με πυρωμένο σίδερο
μικρό κι ανυπεράσπιστο

αν είσαι δυνατός και επιβιώσεις
θα συνεχίσεις τις σπουδές σου
διαβάζοντας βιβλία
μα πάντα ρίχνοντας κλεφτές ματιές
στο νηπιαγωγείο της γειτονιάς
και στ’ ασημένια φύλλα της ελιάς
κάτω από το μπαλκόνι σου

αυτά κι ο έρωτας
θα σε οδηγήσουν
και ίσως κάνουν κάποτε
τα ανοιχτά σου τραύματα ν’ ανθίσουν

δεν μένει παρά να κοιτάζεις
το θηρίο στα μάτια
καθώς σου πίνει κάθε μέρα το αίμα
στο μονοπάτι προς μια κορυφή
που δεν υπάρχει

Από τη συλλογή Φωτεινά παράθυρα (2014)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Το χρέος της στο ακέραιο
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 22:48:47
Τόλης Νικηφόρου, το χρέος της στο ακέραιο

πολλές φορές ως τώρα
από τα πρώτα παιδικά μου χρόνια
με κοίταξε ο θάνατος στα μάτια

είχε βλέμμα ψυχρό και σκοτεινό
απέραντα κενό
αλλά και αδιόρατα θλιμμένο
από γρανίτη βλέμμα κι ουρανό

έτσι λοιπόν ήταν γραφτό να ζήσω
με πάθος πάντα για ζωή
κάτω απ’ το χνώτο πάντα του θανάτου

ώσπου ένα καλοκαίρι τρία χρόνια πριν
με πήρε απ’ το χειρουργικό τραπέζι
για το στερνό ταξίδι μέσα στο σκοτάδι

μα κάπου εκεί στις παρυφές του τίποτα
ένιωσα να μου ψιθυρίζει ξαφνικά
δεν ήρθε η ώρα σου ακόμα
εκείνος που κανένας δεν γνωρίζει
θέλει κι άλλα βιβλία
θέλει από σένα κι άλλο αίμα

πριν επιστρέψει στην πατρίδα
πρέπει να εξοφλήσει στο ακέραιο η ψυχή
το χρέος της στον πάνω κόσμο

Από τη συλλογή Φωτεινά παράθυρα (2014)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Μουσική
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 22:52:18
Τόλης Νικηφόρου, μουσική

το φόρεμά της όταν θροΐζει
όπως στον άνεμο ένα δάσος σκοτεινό

το όνομά μου στη φωνή της
το χνώτο της μες στο δικό μου χνώτο

τα γόνατά της καθώς τρέμουν
πριν απ’ το άγγιγμα και μισανοίγουν

το χέρι μου στην απαλή επιδερμίδα
καθώς αναζητάει κάθε ποτάμι μυστικό

ψίθυροι και πνιχτές φωνές
ένα μακρόσυρτο αχ που τρεμοσβήνει

και η απόλυτη σιγή, η έκσταση
μες σε πυκνό βελούδινο σκοτάδι

Από τη συλλογή Φωτεινά παράθυρα (2014)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Δεν γράφονται ποτέ
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 22:56:27
Τόλης Νικηφόρου, δεν γράφονται ποτέ

τα πιο ωραία ποιήματα
γράφονται χωρίς λέξεις
οι πιο μεγάλοι έρωτες
δεν γράφονται ποτέ

μια φλόγα είναι η ιστορία τους
που λιώνει το μολύβι
που κάνει στάχτη το χαρτί
και παραμένει μυστική
εκστατική
ένα άρωμα που δεν διαλύεται
στον άνεμο του χρόνου

οι πιο μεγάλοι έρωτες
αθώοι ταυτόχρονα
και καταχθόνιοι συνωμότες
στο μισοσκόταδο θροΐζουν
ανάσα ή άγγιγμα
σε μια μεταξωτή κουρτίνα
και χάδι σε βελούδινο κορμί

τα μαγικά τους δευτερόλεπτα
είναι το ρίγος της ζωής
ισόθεο με το δέος του θανάτου

Από τη συλλογή Φωτεινά παράθυρα (2014)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Όταν το αύριο γίνει τώρα
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 23:00:28
Τόλης Νικηφόρου, όταν το αύριο γίνει τώρα

όταν την άνοιξη συναντηθούμε
σε μια επόμενη ζωή
να με κοιτάξεις πάλι
βαθιά στα μάτια
να θυμηθείς το άγγιγμά μου
πόσο απελπισμένα
σε είχα κάποτε αγαπήσει

όταν το αύριο γίνει τώρα
στο Βαλπαραΐζο ή το Βλαδιβοστόκ
σ’ ένα πλανήτη μακρινό του γαλαξία
μη με ξεχάσεις

πάνω απ’ τον μικρό μας εαυτό
και πέρα από τον θάνατο
εσύ κι εγώ να γίνουμε για πάντα
στο χώμα η φλόγα που δεν σβήνει
κόκκινο σύννεφο στον ουρανό
 
Από τη συλλογή Φωτεινά παράθυρα (2014)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ρομαντικά
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 23:04:20
Τόλης Νικηφόρου, ρομαντικά

πάμε μια βόλτα στην παραλία το βράδυ
να σε αγγίζω
με τις άκρες των δαχτύλων μου
κι άλλοτε με το βλέμμα
ή ένα δειλό χαμόγελο

πέρα απ’ τους μικροπωλητές
κι από τον πύργο τον λευκό
πέρα απ’ το λαμπερό ξενοδοχείο
κι από τα σκοτεινά μας χρόνια
ολόισια στην καρδιά της μνήμης
στη φωτεινή υπόσχεση των πλοίων

γι’ ακόμα μια φορά να ακούσουμε το κύμα
και να μετρήσουμε τ’ άστρα στον ουρανό

εκστατικά μου μάτια
που τόσο αστραφτερά
λυτρωτικά δακρύζουν
θυμήσου τα όλα
κι όλα ξέχασέ τα
να ξαναγεννηθεί μ’ ένα φιλί σου ο κόσμος
 
Από τη συλλογή Φωτεινά παράθυρα (2014)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Πλατεία Αρχαίας Αγοράς
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 23:08:35
Τόλης Νικηφόρου, πλατεία Αρχαίας Αγοράς

ήλιος νωχελικός του φθινοπώρου
σαν από τότε
Σάββατο απομεσήμερο
στα χόρτα και τα μάρμαρα
στ’ αρχαία αγάλματα

ήλιος νοσταλγικός
στην παιδική μου γειτονιά
κι εκεί στην άκρη
της κάποτε Πλατείας Δικαστηρίων
σκόρπια τα τραπεζάκια
κουβέντες και χαμόγελα
κορίτσια με πολύχρωμα φορέματα

στιγμές παράξενα μαγευτικές
παράξενα από το χτες εφηβικές
καθώς στα μάτια σου
η μνήμη αστράφτει
κι εγώ ακέραιος αναδύομαι
λουσμένος στο δικό σου φως
 
Από τη συλλογή Φωτεινά παράθυρα (2014)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Φωτεινά παράθυρα
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 23:12:46
Τόλης Νικηφόρου, φωτεινά παράθυρα

σαν κρεμασμένα από τον ουρανό
στην παγωμένη ερημιά του δρόμου
προβάλλουν σκόρπια εκεί ψηλά
και μες στη νύχτα εκπέμπουν
ένα χάδι απρόσιτο

για λίγο στέκεται με θαμπωμένα μάτια
ο οδοιπόρος που αγάπησε
αυτό το ξένο φως
από το χτες τόσο παράξενα οικείο
και τώρα τόσο μακρινό
όσο η άνοιξη ή ο έρωτας

μπορεί διστακτικά να φανταστεί
χείλη και μάτια να χαμογελάνε
χέρια ν’ αγγίζουν απαλά
μπορεί σαν μουσική σχεδόν ν’ ακούσει
λέξεις και φράσεις καθημερινές
να νιώσει μέσα στο σκοτάδι
ίσως κάποια επιτυχία

τα φωτεινά παράθυρα
σαν όνειρο ένας κόσμος μυστικός
για πάντα εκστατικός στη μνήμη
 
Από τη συλλογή Φωτεινά παράθυρα (2014)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Εγώ είμαι εσύ
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 23:19:12
Τόλης Νικηφόρου, εγώ είμαι εσύ

σου στρώνω καθαρά σεντόνια
ζεστή και απαλή κουβέρτα
για να κοιμηθείς
σου λέω ιστορίες αληθινές
και σε φιλώ στο μέτωπο
κι όταν ξυπνάς μες στ’ άγρια μεσάνυχτα
ενώ λυσσομανάει έξω ο βαρδάρης
παίρνω και σου κρατάω σφιχτά το χέρι
να διώξω κάθε εφιάλτη
από τα βλέφαρά σου

το ξέρω
ότι δεν είναι εύκολο να με πιστέψεις
όμως εγώ είμαι πια
από σένα μεγαλύτερος
εγώ είμαι εσύ
όπως εσύ για μένα κάποτε
με κείνο το μοναδικό
χαμόγελό σου στη φωτογραφία

το χάδι μου ελαφρύ ας σε σκεπάζει
έως ότου η μνήμη γίνει αντάμωση
στη μακρινή πατρίδα μας
πατέρα
 
Από τη συλλογή Φωτεινά παράθυρα (2014)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Πρωτόγονοι
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 23:22:07
Τόλης Νικηφόρου, πρωτόγονοι

με τη λαχτάρα
με την αγωνία στα μάτια
αναζητούσαν πίσω απ' τα βουνά
μια λάμψη
ένα ξημέρωμα
μια ελάχιστη ελπίδα
ο ένας ανασαίνοντας το χνώτο του άλλου
μες στο σκοτάδι της σπηλιάς

πάντα πρωτόγονοι κι εμείς
και πάντα σε βαθύ σκοτάδι
μα τώρα μόνοι
μέσα στην τεχνολογική σπηλιά μας
τον ήλιο ν’ ανατείλει περιμένουμε
οι πρώτοι άνθρωποι το πρώτο φως
 
Από τη συλλογή Φωτεινά παράθυρα (2014)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Το ιδανικό σημείο
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 23:25:30
Τόλης Νικηφόρου, το ιδανικό σημείο

τα φύλλα ψιθυρίζουν απαλά
την πράσινη αντίσταση στο φως
το αφράτο χώμα παραμένει σιωπηλό
ένα άγγιγμα από χρόνια ξεχασμένο

ίσως λοιπόν μια απόμερη γωνιά
εκεί που διάβαζα κι ονειρευόμουν
μια εφηβική κρυψώνα
μέσα στα δέντρα
μακριά από κάθε θόρυβο
μακριά από κάθε βλέμμα

ίσως μια απόμερη γωνιά
να είναι το ιδανικό σημείο
για να κλάψω
μόνος κάτω απ’ τον ουρανό
κοντά
κοντά πολύ κοντά στη νύχτα
στο αδιαπέραστο
λυτρωτικό σκοτάδι
 
Από τη συλλογή Φωτεινά παράθυρα (2014)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Το ωραίο ψέμα
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 23:49:40
Τόλης Νικηφόρου, το ωραίο ψέμα

κοιτάζω εκστατικά
τα θαύματα του κόσμου
σκόρπια στα καθημερινά μου βήματα
κρυμμένα στ’ ολοφάνερο
σε αυτονόητο μεταμφιεσμένα

κοιτάζω εκστατικά
τα μυστικά και θαύματα
ηδονικά διαβάζω λέξη-λέξη
το αιώνιο παραμύθι της ζωής
κι εγώ ταγμένος να προσθέτω
μια φράση εδώ
ένα στίχο παρακάτω
σαν έτσι να εξορκίζω
τον πόνο και τον θάνατο

σαν έτσι να πιστεύω το ωραίο ψέμα
ένα χάδι ή ένα χαμόγελο
πριν σβήσουν όλα στο σκοτάδι
 
Από τη συλλογή Φωτεινά παράθυρα (2014)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Τις ώρες της βουβής απελπισίας
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 23:53:31
Τόλης Νικηφόρου, τις ώρες της βουβής απελπισίας

ο δείκτης απαλά καλύπτει το πάνω χείλος
ο αντίχειρας στηρίζει το πηγούνι
ίσως να το χαϊδεύει κατά διαστήματα
το βλέμμα ελίσσεται για λίγο
στο βαθύ πράσινο της φλαμουριάς
έξω από το παράθυρο
ύστερα περιφέρεται στον χώρο
σαν να βλέπει
τα έπιπλα και τα φυτά, τις συσκευές
και σαν να ανακαλύπτει
το απελπιστικά οικείο

στα ράφια ατέλειωτες σειρές βιβλία
μικροαντικείμενα, φωτογραφίες
αγαπημένα ερείπια της μνήμης

τις ώρες της βουβής απελπισίας
φαντάσματα κυκλοφορούν στο σπίτι
τα μάτια αντικρίζουν το κενό
 
Από τη συλλογή Φωτεινά παράθυρα (2014)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Πεπρωμένο
Post by: wings on 10 Feb, 2017, 23:56:45
Τόλης Νικηφόρου, πεπρωμένο

σε μια ρωγμή του τοίχου
σε μια σχισμή του βράχου
στην έρημο άγριο φυτό
να ζήσω ήμουν ταγμένος
και ν’ ανθίσω

με τα ελάχιστα της γης
και τα πιο λίγα τ’ ουρανού
με το βαθύ γαλάζιο
και το κόκκινο
με το δικό σου χνώτο

να φλέγομαι ταγμένος
να φλέγομαι και να ονειρεύομαι
με όλες τις αισθήσεις μου
με την ψυχή μου

θα ’ναι δικός μας αύριο ο κόσμος
 
Από τη συλλογή Φωτεινά παράθυρα (2014)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Είναι καιρός που ανέλπιδα σε αποζητώ
Post by: wings on 11 Feb, 2017, 14:00:04
Τόλης Νικηφόρου, είναι καιρός που ανέλπιδα σε αποζητώ

ίχνη αγάπης
θα ψηλαφήσω μέσα μου
όντας το κλάμα αδύνατο
των φωτεινών επιγραφών
τα δάκρυα θα μαζέψω
τις νύχτες που βρέχει
στα έρημα σοκάκια θα πλανηθώ
δίχως πουκάμισο και χίμαιρες
κατάμονος και ταπεινός
ποτάμια να οργώσουν το στήθος μου
με το πικρό μαστίγιο του ανέμου
εξαγνισμένος την αυγή
να κινήσω για σένα

είναι καιρός που ανέλπιδα σε αποζητώ
κι απόψε
με κεραύνωσε το όραμα της αγάπης σου
και μέθυσα

ποια γαλάζια σημαία ονείρου
φτεροκοπάει στη σκέψη μας
ποια ελπίδα
ποιες πασχαλιές λησμονημένες
ανθίσανε πέρα απ’ τη θάλασσα και μυρώσανε
και στην άκρη μάς καλούν του κόσμου;

ένα σιδερένιο καράβι
στην πλατεία μάς περιμένει
καρφωμένο
με λεπρούς ναύτες χωρίς μάτια
αμίλητοι θα ταξιδέψουμε
η ζωή μας θα γλιστράει δίπλα
αφήνοντας την ψευδαίσθηση της κίνησης

(1966)
 
Από τη συλλογή ρίγος αιχμάλωτο στον ήχο της φωνής σου [63 ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη (1966-2015)] (2015)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ταξίδι
Post by: wings on 11 Feb, 2017, 14:03:12
Τόλης Νικηφόρου, ταξίδι

πώς θα διασχίσω το άπειρο
για το όραμα του πυρετού μου
χωρίς τις άκρες των δαχτύλων σου
γυμνός απ’ το χαμόγελό σου
χωρίς ελπίδα να σε δω ξανά
στη μακρινή πλευρά του γαλαξία

(1979)
 
Από τη συλλογή ρίγος αιχμάλωτο στον ήχο της φωνής σου [63 ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη (1966-2015)] (2015)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Το ποίημα το πιο ωραίο
Post by: wings on 11 Feb, 2017, 14:07:52
Τόλης Νικηφόρου, το ποίημα το πιο ωραίο

το ποίημα το πιο ωραίο
τους απαράμιλλους στίχους
τους έγραψες εσύ
έφηβη όταν δούλεψες καπνεργάτρια
για να πληρώσεις το ψωμί και το βιβλίο σου

το ποίημα το πιο ωραίο
τους απαράμιλλους στίχους
και πάλι εσύ τους γράφεις
στα δικόγραφα και τις γυμνές αίθουσες
τους απαγγέλλεις με πεντακάθαρη φωνή
μπροστά σ’ εκείνους που δικάζουν τα παιδιά
για τις εφημερίδες, τα χουνιά και τις αφίσες

σηκώνομαι και σε φιλώ ψηλά στο μέτωπο
σφίγγω συντροφικά το χέρι σου
μοιράζομαι μ’ ευγνωμοσύνη το φορτίο
ποιήτρια της καθημερινής ζωής

(1979)
 
Από τη συλλογή ρίγος αιχμάλωτο στον ήχο της φωνής σου [63 ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη (1966-2015)] (2015)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Πράξη ζωής
Post by: wings on 11 Feb, 2017, 14:11:18
Τόλης Νικηφόρου, πράξη ζωής

αιμάτινη μια στάλα βροχής
παντοτινός ο έρωτας φτερουγίζει
στα νύχια του νεκρού
που εξακολουθούν να μεγαλώνουν
στο αγριόχορτο που αδιάφορο φυτρώνει
γύρω απ’ τους τάφους
στην έσχατη εκείνη συνουσία
του ετοιμοθάνατου ελέφαντα

ο έρωτας ραπίζει το πέτρινο πρόσωπο της ανυπαρξίας

(1980)
 
Από τη συλλογή ρίγος αιχμάλωτο στον ήχο της φωνής σου [63 ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη (1966-2015)] (2015)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Αγάπη
Post by: wings on 11 Feb, 2017, 14:16:19
Τόλης Νικηφόρου, αγάπη

φιλώ τα ματωμένα σου ίχνη
το δάκρυ του αγώνα σου
τολμώ να αγγίσω αγάπη
καθώς μέσα στα μάτια μου
γεννιέσαι κι αναδύεσαι
και λούζεσαι στις ίδιες τις αχτίδες σου
μύριες και μια καθώς συνθέτεις
ανίδωτες τις αποχρώσεις του φωτός
καθώς μες στης παλάμης σου
τις άγριες χαραγματιές
κυκλοφορείς και ανασαίνεις

μα πώς να καταλάβουν οι νεκροί
το χνώτο της μεγάλης παγωνιάς
το αίμα που ανάβει σαν φωτιά
τα χίλια μυστικά που δεν καταχωρούνται
στη μάταιη περιπλάνησή τους
αχ πώς να καταλάβουν οι νεκροί
τον τρόμο του θανάτου

(1980)
 
Από τη συλλογή ρίγος αιχμάλωτο στον ήχο της φωνής σου [63 ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη (1966-2015)] (2015)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ο τελευταίος καταζητούμενος αντάρτης
Post by: wings on 11 Feb, 2017, 14:23:20
Τόλης Νικηφόρου, ο τελευταίος καταζητούμενος αντάρτης

πρώτα με τον Απρίλη και την άνοιξη
με μεσογειακά νησιά
με μέρες στρόγγυλες σαν το παλιό ψωμί
απρόσκλητο
το συνεργείο του χρόνου
μεθοδικά ερείπωσε το πρόσωπό της
μην παραλείποντας και το ωραίο κορμί
τα άλλοτε όρθια στήθη

θροΐζοντας και τρεμοπαίζοντας
έτσι έσβησε το πρωινό χαμόγελό της

στις γκρίζες λόχμες των ματιών
η εξαίσια λάμψη εκείνη
άοπλη τώρα κρύβεται
σαν τελευταίος καταζητούμενος αντάρτης

(1997)
 
Από τη συλλογή ρίγος αιχμάλωτο στον ήχο της φωνής σου [63 ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη (1966-2015)] (2015)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Κορίτσια με αστραπές και καταιγίδες
Post by: wings on 11 Feb, 2017, 14:26:57
Τόλης Νικηφόρου, κορίτσια με αστραπές και καταιγίδες

γράμματα οικεία σε γλώσσες που κανείς δεν μίλησε, ζωγραφισμένα μ’ ένα μαύρο ρούχο που γιορτάζει, με την ουρά του ανέμου στα μαλλιά τους, κάτω απ’ το δέρμα αστραπές και καταιγίδες, μάτια ιστιοφόρα που αποπλέουν για το νυχτερινό ταξίδι στο άπειρο. στις απαλές καμπύλες των χειλιών του, κρατάει ένα κορίτσι την καρδιά μου, που ονειρεύεται με δάκρυα από χώμα κι ουρανό

(1998)
 
Από τη συλλογή ρίγος αιχμάλωτο στον ήχο της φωνής σου [63 ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη (1966-2015)] (2015)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Λεπτή πολύχρωμη κλωστή
Post by: wings on 11 Feb, 2017, 14:31:11
Τόλης Νικηφόρου, λεπτή πολύχρωμη κλωστή

από τα παιδικά σου χρόνια ξύπνησες πλάι μου και μέσα στο σκοτάδι λάμπεις, με τις οικείες κινήσεις των χεριών σου, με χώρες μακρινές να φτερουγίζουν στην ανάσα σου. ξύπνησες πλάι μου με θαύματα μικρά και μέσα στο σκοτάδι λάμπεις, λεπτή πολύχρωμη κλωστή, που με κρατάει ακέραιο πάνω απ’ την άβυσσο

(1999)
 
Από τη συλλογή ρίγος αιχμάλωτο στον ήχο της φωνής σου [63 ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη (1966-2015)] (2015)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Μέσα στα χρώματα μπροστά μου η Έφη
Post by: wings on 11 Feb, 2017, 14:57:27
Τόλης Νικηφόρου, μέσα στα χρώματα μπροστά μου η Έφη

εκεί που πήγαινα βαρύς και μόνος με τα χρόνια μου στην Εγνατία, ανάμεσα σε χωρικούς και μαγαζάτορες, βγήκε και πάλι ξαφνικά μέσα στα χρώματα μπροστά μου η Έφη κι έγειρε να σκουπίσει με τα μάτια της τη μελανιά απ’ το παλιό μου μπικ στο μέτωπο. ένα δειλό πορτοκαλί αχνοχάραζε στα χείλη της κι ένα βαθύ γαλάζιο ξέφτι τ’ ουρανού είχε σκαλώσει στα μαλλιά της. σφιχτά κρατώντας τα βιβλία στο λευκό πουκάμισο, η ίδια εκείνη Έφη απ’ τα δεκαοχτώ, το ίδιο σκονισμένο απομεσήμερο, τα ίδια εκείνα μάτια μέσα στη θλίψη που χαμογελούσαν

(2002)
 
Από τη συλλογή ρίγος αιχμάλωτο στον ήχο της φωνής σου [63 ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη (1966-2015)] (2015)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ο προορισμός του ονείρου
Post by: wings on 11 Feb, 2017, 15:01:20
Τόλης Νικηφόρου, ο προορισμός του ονείρου

θα ξαναγεννηθούμε σε μιαν άλλη χώρα. θ’ ανακαλύψουμε και πάλι τις πρώτες λέξεις και θα προφέρουμε περήφανα κάθε ελάχιστο αυτονόητο, στη γνώση μάταια θ’ αναζητήσουμε τον κόσμο. θα περιπλανηθούμε στους μεγάλους δρόμους, με τις σειρήνες μέσα στην ομίχλη, και κάποτε έκθαμβοι θα συναντήσουμε την πρώτη μας αγάπη. στα μάτια μας θ’ αστράφτει η ίδια προαιώνια λάμψη. τίποτα δεν θα θυμηθούμε και τίποτε δεν θα ’χουμε ξεχάσει

(2002)
 
Από τη συλλογή ρίγος αιχμάλωτο στον ήχο της φωνής σου [63 ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη (1966-2015)] (2015)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Είσαι
Post by: wings on 11 Feb, 2017, 15:12:16
Τόλης Νικηφόρου, είσαι

ένα επιφώνημα
τα μυστικά εξαίσια όργανα
που αιφνίδια θρυμματίζουν τη σιγή

μια λάμψη
που δραπετεύει από τα σύννεφα
οι ιαχές στο γήπεδο
που στιγμιαία διαρρηγνύουν
τις γκρίζες πύλες τ’ ουρανού

είσαι
βαθύ πηγάδι αφύλαχτο
σε ανθισμένη αυλή

(2010)
 
Από τη συλλογή ρίγος αιχμάλωτο στον ήχο της φωνής σου [63 ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη (1966-2015)] (2015)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Δυο λέξεις έξι γράμματα
Post by: wings on 11 Feb, 2017, 15:16:25
Τόλης Νικηφόρου, δυο λέξεις έξι γράμματα

το όνειρο είναι όνειρο
αυτό είναι σ’ αγαπώ

από το άλφα ως το ωμέγα του
αυτό είναι σ’ αγαπώ

δυο λέξεις που κανείς
δεν πρόφερε ως τώρα
και μόλις ανακάλυψα εγώ

με την ομίχλη
με το άρωμα του ονείρου
όμως απτές, πραγματικές
όπως η γη
όπως η ανάσα σου

εσύ τρομάζεις κι εγώ τρέμω
μα σ’ αγαπώ
μ’ όλα τα γράμματα
μ’ όλα τα ρήματα
τα επιφωνήματα
με τη σιωπή μου
σ’ αγαπώ

(2010)
 
Από τη συλλογή ρίγος αιχμάλωτο στον ήχο της φωνής σου [63 ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη (1966-2015)] (2015)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ένα ποίημα
Post by: wings on 11 Feb, 2017, 15:20:28
Τόλης Νικηφόρου, ένα ποίημα

ένα ποίημα
από παλιό σκοτάδι
από θολό πυκνό βυθό
που αναδύθηκε στο φως

ένα ποίημα
γυμνό
εμπρηστικό
κόκκινο επιφώνημα
της φλόγας ή της αστραπής

ένα ποίημα
μυστικό
εξωτικό
κι όμως απλό
κι όμως γλυκό
κι όμως απέραντα μαγευτικό

ένα ποίημα
που δεν γνωρίζει
το άρωμα
τη μουσική
το ίδιο τ’ όνομά του

ένα ποίημα
ένα τρέμουλο στα γόνατα
ή τα χείλη
που κρύβεται και φανερώνεται
και λάμπει

εσύ

(2010)
 
Από τη συλλογή ρίγος αιχμάλωτο στον ήχο της φωνής σου [63 ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη (1966-2015)] (2015)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Αισιοδοξία
Post by: wings on 11 Feb, 2017, 15:23:24
Τόλης Νικηφόρου, αισιοδοξία

μια λάμψη
στο μαύρο χώμα τ’ ουρανού

ένα λουλούδι
πάνω στον τάφο του
ή ένα χαμόγελο
σε ραγισμένο πρόσωπο

ο έρωτας
μπροστά στον θάνατο

(2010)
 
Από τη συλλογή ρίγος αιχμάλωτο στον ήχο της φωνής σου [63 ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη (1966-2015)] (2015)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Το κάτι εκείνο και το τίποτα
Post by: wings on 11 Feb, 2017, 15:27:20
Τόλης Νικηφόρου, το κάτι εκείνο και το τίποτα

είμαι ένα σύννεφο το δειλινό
που αναζητά το απέραντο βαθύ γαλάζιο
με κόκκινο για να συνθέσει το δικό σου χρώμα

στην έρημο είμαι κόκκος άμμου
που λαχταράει τον άνεμο
για να τρυπώσει στα μαλλιά του

είμαι ένα άγγιγμα στα δάχτυλα
ψίθυρος στην κομμένη ανάσα
χάδι απαλό στους ώμους
ένα χαμόγελο που ξάφνου αστράφτει
στα μελαγχολικά σου μάτια

στην άκρη της αβύσσου είμαι
το μυστικό αλφάβητο
το κάτι εκείνο και το τίποτα
που αναδύθηκε στο φως
για να ζητήσει τη δική σου αγάπη

(2012)
 
Από τη συλλογή ρίγος αιχμάλωτο στον ήχο της φωνής σου [63 ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη (1966-2015)] (2015)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Εκστατικά
Post by: wings on 11 Feb, 2017, 15:31:37
Τόλης Νικηφόρου, εκστατικά

σιγή
απέραντη σιγή
σαν από θάλασσα βαθιά
πολύ βαθιά
σιγή με λάμψεις
που συνθέτουν φως
ένα άλλο φως
πιο μαγικό
εκστατικό
μια νύχτα κι έναν ουρανό
μια δίψα

σιγή
που εκπέμπει μουσικές
που πλημμυρίζει χρώματα
κι όλα είναι απλά
μεθυστικά
όλα είναι τώρα
κι ύστερα
και πριν
και πάντα

τα μάτια σου

(2012)
 
Από τη συλλογή ρίγος αιχμάλωτο στον ήχο της φωνής σου [63 ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη (1966-2015)] (2015)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Πρόταση
Post by: wings on 11 Feb, 2017, 15:39:08
Τόλης Νικηφόρου, πρόταση

έχω
μια αρκουδίσια αγκαλιά
τη θέλεις;

μεγάλη και ζεστή
και χωρίς ίχνος μαύρου
το μαύρο κρύβεται
πίσω απ’ το πράσινο στα μάτια μου
κι είναι μόνο για μένα
για σένα φυλάω το βαθύ γαλάζιο
και ιδίως το κόκκινο

τι λες;
θα σου χαϊδεύω τα μαλλιά
τη λακκουβίτσα στο λαιμό
την άλλη εκείνη στην παλάμη σου
θα σε χαϊδεύω με το χνώτο μου
χνώτο απαλό, μοναχικό
του δάσους
λιγάκι απελπισμένο

ααα...
κι ένα παραμύθι μαγικό
ένα παραμύθι θα σου ψιθυρίζω
και βέβαια της αγάπης
γλυκά τα δυο μας για να κοιμηθούμε
σαν τα μικρά παιδιά
για πάντα

(2012)
 
Από τη συλλογή ρίγος αιχμάλωτο στον ήχο της φωνής σου [63 ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη (1966-2015)] (2015)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Όσα για λίγο τιθασεύει η προσμονή
Post by: wings on 11 Feb, 2017, 15:46:06
Τόλης Νικηφόρου, όσα για λίγο τιθασεύει η προσμονή

πορτοκαλί ημίφως στο δωμάτιο
μισάνοιχτα τα χείλη
μισάνοιχτα τα γυναικεία γόνατα
όσα για λίγο
πολύ λίγο τιθασεύει η προσμονή

μάτια υγρά απάτητα
ψιθυριστή φωνή
ένα ρίγος ανεπαίσθητο
που διατρέχει την επιδερμίδα
και τη βελούδινη κομμένη ανάσα

μετέωρη η στιγμή
πάνω απ’ την άβυσσο
μετέωρη η φωτιά
στις χαραμάδες
μέχρι το πρώτο άγγιγμα
το πρώτο εκείνο αχ

(2012)
 
Από τη συλλογή ρίγος αιχμάλωτο στον ήχο της φωνής σου [63 ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη (1966-2015)] (2015)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Και πάλι στα δεκαοχτώ ένα βράδυ
Post by: wings on 11 Feb, 2017, 15:51:26
Τόλης Νικηφόρου, και πάλι στα δεκαοχτώ ένα βράδυ

ένα καράβι μαγικό αργά το βράδυ
με κόκκινα πανιά και ξάρτια
ρίχνει άγκυρα στης παραλίας το βαθύ γαλάζιο

μόλις κι οι δυο πατήσετε τη σκάλα
κι είναι το χέρι της σφιχτά μες στο δικό σου
αρχίζει να γυρίζει πίσω ο χρόνος

καθώς κάτω απ' τον ουρανό απλώνεται
μεθυστική η σειρά τα φώτα
από το Καλοχώρι ως το Μικρό Καραμπουρνάκι
καθώς το χέρι σου χαϊδεύει τα μαλλιά της
κι είναι τα μάτια σου μες στα δικά της μάτια
καθώς απέναντι η ρουτίνα της ζωής
γίνεται όνειρο νυχτερινό μέσα στη λάμψη
ξαναγυρίζετε στα δεκαοχτώ σας χρόνια

βουβοί κι εκστατικοί μπροστά στο θαύμα
εισπνέετε τότε το εξαίσιο άρωμα
της νιότης σας που χάθηκε για πάντα

(2013)
 
Από τη συλλογή ρίγος αιχμάλωτο στον ήχο της φωνής σου [63 ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη (1966-2015)] (2015)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ουρανός
Post by: wings on 11 Feb, 2017, 15:56:08
Τόλης Νικηφόρου, ουρανός

χάραμα
πράσινο φύλλο εσύ
μέσα στη νύχτα
και την έρημο του κόσμου
αγάπησέ με

αγάπησέ με
μ’ όλα τα πάθη
και τα λάθη μου
με της ψυχής το κόκκινο
και το βαθύ γαλάζιο

άνοιξε τους κρουνούς
για να λουστείς
στις λέξεις και το βλέμμα
στις άκρες των δαχτύλων μου
νίκησε τη φθορά
το καθημερινό μας γκρίζο
μετάγγισε στις φλέβες μας πνοή

αγάπησέ με
δεν έχω άλλο κλαδί να κρατηθώ
άλλο ουρανό

(2014)
 
Από τη συλλογή ρίγος αιχμάλωτο στον ήχο της φωνής σου [63 ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη (1966-2015)] (2015)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Κάτι από σένα
Post by: wings on 11 Feb, 2017, 15:59:47
Τόλης Νικηφόρου, κάτι από σένα

στο μεγάλο ταξίδι της νύχτας
στην ωκεάνια ερημιά που με περιμένει
θέλω να πάρει η ψυχή μου
κάτι από σένα

φθαρτό κι όμως αιώνιο
γλυκό κι απελπισμένο
κάτι απ’ τα μάτια σου
κάτι απ’ το άγγιγμα
και το χαμόγελό σου
ένα ξέφτι, μια νότα
κάτι σαν φυλαχτό απ’ τη φωνή σου

κάτι από σένα
για να μην ξεχάσω ποτέ την πατρίδα
να υπερβώ το τίποτα
και κάποτε ακέραιος να ξαναγεννηθώ

(2015)
 
Από τη συλλογή ρίγος αιχμάλωτο στον ήχο της φωνής σου [63 ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη (1966-2015)] (2015)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Όρθιος
Post by: wings on 24 Mar, 2017, 15:02:34
Τόλης Νικηφόρου, όρθιος

σαν να μην ήταν το παιχνίδι
απ’ την αρχή στημένο

σαν να νικούσε κάποτε
τον θάνατο η αγάπη

σαν ν’ αχνοφέγγει
κει στο βάθος η πατρίδα

όρθιος
στο μονοπάτι προς μια κορυφή
που δεν υπάρχει

όρθιος
περήφανο ένα τίποτα
στην άβυσσο της λήθης

Από τη συλλογή φλόγα απ’ τη στάχτη (2017)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Απ' τη φωτιά κι από τη στάχτη
Post by: wings on 24 Mar, 2017, 15:06:45
Τόλης Νικηφόρου, απ’ τη φωτιά κι από τη στάχτη

είναι μια ράθυμη μέρα
φθινοπωρινή
κι η γειτονιά ησυχάζει
καθώς το δροσερό αεράκι
τα φύλλα ελαφρά ανεμίζει
κι απ’ τ’ ανοιχτό παράθυρο
σκορπίζει στο δωμάτιο
τους ήχους της ζωής

γαλήνιος κάθομαι απέναντι
και φλέγομαι

εγώ
φλόγα απ’ τη φωτιά
φλόγα απ’ τη στάχτη

Από τη συλλογή φλόγα απ’ τη στάχτη (2017)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ασκήσεις ματαιότητας
Post by: wings on 24 Mar, 2017, 15:09:49
Τόλης Νικηφόρου, ασκήσεις ματαιότητας

μοναχικός και αδύναμος
γράφω μάταιες λέξεις
λέξεις βουβές και χάρτινες
για κείνους που μιλάνε άλλη γλώσσα
εκείνους που δεν ξέρουν να διαβάζουν

γράφω για τους απόκληρους
και για τους καταδικασμένους
γράφω αν και γνωρίζω
πως η οδύνη ακυρώνει
κάθε συνδυασμό των λέξεων
κάθε αθώο ποίημα
κι όταν ακόμη εκείνο σφίγγει τη γροθιά του

κι όταν ακόμη ανώφελα δακρύζει

Από τη συλλογή φλόγα απ’ τη στάχτη (2017)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Γιορτάζω
Post by: wings on 24 Mar, 2017, 15:13:49
Τόλης Νικηφόρου, γιορτάζω

δεν θ’ απομείνει
ούτ’ ένας στίχος
μια λέξη
ελάχιστο ένα ίχνος
στην κινούμενη άμμο

υμνώ λοιπόν το φως
μπροστά στην προαιώνια νύχτα
γιορτάζω
το δευτερόλεπτο της ύπαρξης
γράφοντας δακρυσμένα ποιήματα

κάθε βιβλίο μου
στην άβυσσο του τίποτα
είναι ένα πείσμα
μια περηφάνια

μια χειραψία με τη ματαιότητα
και το ανεξιχνίαστο μέλλον

Από τη συλλογή φλόγα απ’ τη στάχτη (2017)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ένα πρώτο φως
Post by: wings on 24 Mar, 2017, 15:17:13
Τόλης Νικηφόρου, ένα πρώτο φως

από λέξη σε λέξη
από εικόνα σε εικόνα
στα τραύματά μου επάνω
ακροβατώντας

ως κάτι μακρινό κι ανέγγιχτο
στα τρίσβαθα της μνήμης

ο νους μου έχει μάθει από παλιά
με συνειρμούς και άλματα
ν’ αυτονομείται και να ταξιδεύει
αιφνίδια ν’ ακολουθεί
δικές του μυστικές διαδρομές

σε κάθε επικίνδυνη στροφή
αναζητώντας
σε κάθε σκοτεινή παγίδα ή βάραθρο
παρήγορο
λυτρωτικό
ένα πρώτο φως

Από τη συλλογή φλόγα απ’ τη στάχτη (2017)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Άγρια φυτά στην έρημο του κόσμου
Post by: wings on 24 Mar, 2017, 15:22:24
Τόλης Νικηφόρου, άγρια φυτά στην έρημο του κόσμου

παράξενα πλάσματα
αμετανόητα
να γράφουν με σπασμένα δάχτυλα
να τραγουδούν με κομμένο λαιμό

παράξενα πλάσματα
ασυμβίβαστα
ταχυδρομικά περιστέρια
σε χώρα κυνηγών
μικρά θερμαντικά σώματα
στην επικράτεια των πάγων

μαντατοφόροι μιας αθωότητας
που αιώνες τώρα
αναπέμπει νότες μουσικής
σ’ ένα χαμένο ουρανό

μικρά δακρυσμένα αδέρφια
άγρια φυτά στην έρημο του κόσμου

Από τη συλλογή φλόγα απ’ τη στάχτη (2017)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Συλλέκτης τραυμάτων
Post by: wings on 24 Mar, 2017, 15:25:41
Τόλης Νικηφόρου, συλλέκτης τραυμάτων

από την εποχή της αθωότητας
υπήρξα ακούσιος συλλέκτης
στο μέτωπο ή το σώμα
στο κέντρο ιδίως της καρδιάς

απέκτησα λοιπόν μια πλούσια συλλογή
και όσο κι αν τα νόμιζα θανάσιμα
έμαθα τελικά να επιβιώνω
με τα πολλά μου τραύματα

κατάπληκτος αργότερα ανακάλυψα
ότι καμιά φορά τα τραύματα
έχουν στενή συγγένεια με το φως
κατάπληκτος διαπίστωσα
ότι απ’ τα γονίδια πιο πολύ
κι απ’ οτιδήποτε άλλο στη ζωή
είμαι τα τραύματά μου

Από τη συλλογή φλόγα απ’ τη στάχτη (2017)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Κάποτε κάτι
Post by: wings on 24 Mar, 2017, 15:28:45
Τόλης Νικηφόρου, κάποτε κάτι

πιστέψαμε σε κάτι κάποτε (τουλάχιστον)
τώρα πιστεύουμε στο τίποτα (έστω)
και αν αυτό το κάτι κάποτε
μας βγήκε τίποτα (λοιπόν;)
το τίποτα του τώρα
ίσως αποδειχθεί κάποτε κάτι

κάτι από χώρα μυστική
του κάτι και του τίποτα
κάτι που εξατμίζεται
ανασυντίθεται και αστράφτει (πάλι)

Από τη συλλογή φλόγα απ’ τη στάχτη (2017)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ευχαριστώ
Post by: wings on 24 Mar, 2017, 15:32:45
Τόλης Νικηφόρου, ευχαριστώ

αχτίδες του ήλιου
καθώς με το αεράκι παιχνιδίζετε
στο πράσινο της φλαμουριάς
κάτω από το μπαλκόνι μου
μικρές απλές
πολύτιμες στιγμές
σκόρπιες εδώ κι εκεί

ευχαριστώ
για το γαλάζιο και το κόκκινο
για το άγγιγμα
το φως
για ένα βιβλίο μια μουσική
και μερικές γουλιές καφέ
για τα γυμνά μου πέλματα στο χώμα

ευχαριστώ που μου θυμίζετε
πόσο κοινό και καθημερινό
είναι στ’ αλήθεια το ανεκτίμητο

μικρές απλές
πολύτιμες στιγμές
φωτεινά ίχνη ενός άγνωστου θεού

Από τη συλλογή φλόγα απ’ τη στάχτη (2017)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Στον ουρανό της μνήμης μου
Post by: wings on 24 Mar, 2017, 15:36:49
Τόλης Νικηφόρου, στον ουρανό της μνήμης μου

είδα
στο Hyde Park τους κρόκους
ν’ ανθίζουν εκθαμβωτικά
μέσα στο χιόνι
από τα βάθη της Ασίας ένας άγνωστος
στην Κόκκινη Πλατεία μου έσφιξε το χέρι
με χτύπησε φιλικά στην πλάτη
απρόσμενα
σε κάποιο πεζοδρόμιο της Θεσσαλονίκης
ένα γατάκι τρίφτηκε στο παντελόνι μου

πολύτιμες στιγμές
σκόρπιες στα χρόνια και τον κόσμο
το πιο φωτεινό όμως αστέρι
στον ουρανό της μνήμης μου
είναι το πρόσωπό σου στο παράθυρο

πέρα μακριά μες στο σκοτάδι
να μου χαμογελάς και να μου γνέφεις
καθώς γύριζ’ αργά απ’ το γραφείο
έρημος σ’ έρημους δρόμους στο Λονδίνο

Από τη συλλογή φλόγα απ’ τη στάχτη (2017)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ποιος τώρα
Post by: wings on 24 Mar, 2017, 15:41:59
Τόλης Νικηφόρου, ποιος τώρα

θα σε βλέπει να λικνίζεσαι
νεράιδα του παραμυθιού
με την πνοή του ανέμου

ποιος τώρα
με τ’ ακροδάχτυλα θα σε αγγίζει
βάζο πολύτιμο
αρχαίας δυναστείας των μινγκ

ποιος τώρα
θα μεθάει με τη φωνή σου
και θα καταποντίζεται στα μάτια σου

κορίτσι εσύ της λογικής
ποιος τώρα
θα σου γράφει ποιήματα

σε ποιο σύννεφο ποιον ουρανό
τώρα θα λούζεται ο έρωτας
για ν’ αναδύεται άφθαρτος
στο γκρίζο της καθημερινής ζωής;

Από τη συλλογή φλόγα απ’ τη στάχτη (2017)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Ο εσωτερικός εχθρός, 2
Post by: wings on 24 Mar, 2017, 15:44:47
Τόλης Νικηφόρου: ο εσωτερικός εχθρός, 2

όπως τα κάστρα
που υψώνονται περήφανα
σχεδόν αγγίζοντας τον ουρανό
κάποτε υποστέλλουν τις σημαίες τους
και καταρρέουν στη λάσπη
πυργίσκοι και επάλξεις

έτσι από μέσα
προδίδονται οι μεγάλοι έρωτες
οι αγάπες που ήταν για πάντα

σαθρά θεμέλια
το πάθος
και η ευτέλεια της καρδιάς

Από τη συλλογή φλόγα απ’ τη στάχτη (2017)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ολάνθιστη
Post by: wings on 24 Mar, 2017, 15:48:03
Τόλης Νικηφόρου, ολάνθιστη

μ’ ένα εξαίσιο χάραμα στα μάτια
να ερχόσουν σαν το πρώτο φως

μέσα απ’ τον δαίδαλο του χρόνου
να πρόβαλε ολάνθιστη η αθωότητα
με το δειλό φως της προσμονής

ανέγγιχτη
μαγική
εκθαμβωτική

να ερχόσουν πάλι ευλογία του έρωτα
εδώ και χρόνια πια λησμονημένη άνοιξη

Από τη συλλογή φλόγα απ’ τη στάχτη (2017)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ανοιξιάτικο σπουργίτι
Post by: wings on 24 Mar, 2017, 15:51:45
Τόλης Νικηφόρου, ανοιξιάτικο σπουργίτι

ένα μακρόστενο τραπέζι με καφέδες
και γύρω-γύρω οι παλιοί συμμαθητές
φίλοι από τα δώδεκα ως το τέλος

από τα δέντρα ν’ αναθρώσκουν
οι ευωδιές του Μάη στο μπαλκόνι
ο πρωινός ήλιος να φωτίζει
χαμόγελα κι άσπρα μαλλιά
μια ανεπαίσθητη μελαγχολία

η θάλασσα απρόσιτη
να αστράφτει πέρα κάτω
σαν όνειρο εφηβικό
κι ένα σπουργίτι
να φτερουγίζει με το αεράκι
και να τσιμπολογάει τα ψίχουλα

ωραίος επίλογος
το ανοιξιάτικο σπουργίτι

Από τη συλλογή φλόγα απ’ τη στάχτη (2017)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Και ξαφνικά η ζωή
Post by: wings on 24 Mar, 2017, 15:57:47
Τόλης Νικηφόρου, και ξαφνικά η ζωή

μνήμη Κικής Καυκούλα

ένα μικρό πουλί φτεροκοπάει στη στέγη
κι ύστερα χάνεται στα βάθη τ’ ουρανού

χρόνια κυοφορείται
η στιγμή
η εκρηκτική στιγμή
σε μυστικά εργαστήρια της ψυχής
μα και μπροστά σε μάτια ανύποπτα

και ξαφνικά η ζωή
συντρίβεται
ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί
πάνω στο επίβουλο
οδόστρωμα της καθημερινότητας

και ξαφνικά εισβάλλει το απίστευτο
κίτρινο ρίγος
πικρή
σπαρακτική σιωπή
και δάκρυ

χρόνος ατέλειωτος χωρίς

Από τη συλλογή φλόγα απ’ τη στάχτη (2017)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Στον δρόμο για το πουθενά
Post by: wings on 24 Mar, 2017, 16:01:29
Τόλης Νικηφόρου, στον δρόμο για το πουθενά

κουρασμένα
απελπισμένα
ανεπιθύμητα
θλιμμένα χελιδόνια
χωρίς φωλιά
άνοιξη
ουρανό

παιδιά της προσφυγιάς
στη θάλασσα
σε βάρκες
σε σκηνές
όπως κάποτε οι γονείς μας
κάποτε οι παππούδες μας

παιδιά στον δρόμο
για το πουθενά
η αθωότητα
η ελπίδα όλων μας
ένα κουρέλι σκαλωμένο
σ’ αγκαθωτά συρματοπλέγματα

Από τη συλλογή φλόγα απ’ τη στάχτη (2017)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ως τον υπόνομο
Post by: wings on 24 Mar, 2017, 16:08:15
Τόλης Νικηφόρου, ως τον υπόνομο

με τις αστραφτερές βιτρίνες
και τα πολύχρωμά της φώτα
με μουσικές και με κραυγές
μέσα στα πλούτη πολιτεία ρακένδυτη

ένας γέρος πεταμένος στη γωνιά
πιο πέρα ο ανάπηρος που ζητιανεύει
ένας άνεργος που περιφέρεται
με την απόγνωση στα μάτια
στο πεζοδρόμιο προκλητικές
ημίγυμνες γυναίκες
ο έφηβος που χτυπάει την ένεση
στην πόρτα παρακάτω

από το ρείθρο ως τον υπόνομο
οι άνθρωποι μαζί με τα σκουπίδια
που παρασέρνουν τα βρομόνερα
χαρτοπετσέτες κι αποτσίγαρα
φλέματα και ωραία λόγια, διακηρύξεις

Από τη συλλογή φλόγα απ' τη στάχτη (2017)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Μια άτυχη ζαριά
Post by: wings on 24 Mar, 2017, 16:12:05
Τόλης Νικηφόρου, μια άτυχη ζαριά

τι όνειρο ήταν κάποτε
τι πάθος
η περιπέτεια της ζωής
η γνώση πάνω απ’ όλα
να ταξιδέψουμε
να ερωτευτούμε
ν’ ανακαλύψουμε τον κόσμο

πενήντα χρόνια αργότερα
με όλα όσα ζήσαμε
με αιώνια αναπάντητα
τα εφηβικά μας ερωτήματα
και με τη φλόγα που δεν λέει να σβήσει
δεν έχουμε καταλάβει τίποτα
υπήρξαμε ένα τίποτα
μια σύμπτωση
ένα λάθος
ή ένα παραμύθι
που ψιθυρίζει η θάλασσα στην άμμο

ένα παιχνίδι με σημαδεμένη τράπουλα
μια άτυχη ζαριά

Από τη συλλογή φλόγα απ’ τη στάχτη (2017)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Στάση ζωής
Post by: wings on 24 Mar, 2017, 16:15:33
Τόλης Νικηφόρου, στάση ζωής

να αποδεχτείς τη ματαιότητα
το σκοτεινό μηδενικό
που καθημερινά στα βήματά μας ενεδρεύει

να ζήσεις πάντα διψασμένος
ερωτευμένος με τα θαύματα
λες κι είσαι δεκαοχτώ χρονών
λες και δεν πρόκειται αύριο
να γίνουν όλα στάχτη
ή ακριβώς γι’ αυτό

όχι λοιπόν στη ματαιοδοξία
και ναι στα εκστατικά
στα θαμπωμένα μάτια
ναι στο μολύβι που επιμένει
ένα μολύβι που πεθαίνει
ανυπότακτο

Από τη συλλογή φλόγα απ’ τη στάχτη (2017)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Το άγριο θηρίο της μοναξιάς
Post by: wings on 24 Mar, 2017, 16:19:06
Τόλης Νικηφόρου, το άγριο θηρίο της μοναξιάς

ανοίξτε την καρδιά σας στα παιδιά
στον διπλανό και στον απέναντι
στ’ αδέσποτα
σε κάθε μικρό κι ανυπεράσπιστο

μη φοβηθείτε τη διάψευση
την πιθανή απογοήτευση
κι αυτή την προδοσία

ανοίξτε την καρδιά σας στον κόσμο
τρυφερή κι ευάλωτη
με τη βαθύτερή της όμως δύναμη
απόρθητη

με μια ανοιχτή καρδιά
φονεύεται το άγριο θηρίο της μοναξιάς

Από τη συλλογή φλόγα απ’ τη στάχτη (2017)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Να είσαι καλός
Post by: wings on 24 Mar, 2017, 16:21:36
Τόλης Νικηφόρου, να είσαι καλός

κάτι σαν άγγιγμα ή χαμόγελο
κάτι σαν φύλλο

να είσαι καλός
ανυπεράσπιστος
μπροστά στην αθωότητα
εκστατικός
μπροστά στο θαύμα
αιώνια πιστός στην ουτοπία

στη χώρα που δεν έχει δρόμο
στον δρόμο που δεν έχει τέλος
στο τέλος που δεν έχει ελπίδα

να είσαι καλός

Από τη συλλογή φλόγα απ’ τη στάχτη (2017)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Αναμέτρηση
Post by: wings on 20 Dec, 2019, 23:05:07
Τόλης Νικηφόρου, αναμέτρηση

τολμάς
ν’ αφήσεις την πόρτα σου ανοιχτή
και όταν νιώσεις το καυτό του χνότο
τολμάς και πάλι
να κοιτάξεις το θηρίο στα μάτια

συχνά αδιάφορο εκείνο φεύγει
άλλοτε όμως ξαφνικά
σ’ αρπάζει
με νύχια κοφτερά και δόντια
πίνει αχόρταγα
για να σ’ αφήσει λίγο μετά
εκστατικό και εξουθενωμένο

ποίημα ονομάζονται
οι κόκκινες πηχτές σταγόνες
που κάποτε γλιστράνε
και πέφτουν στο χαρτί

Από τη συλλογή κόκκινες πηχτές σταγόνες (2019)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ίχνη του δέους
Post by: wings on 20 Dec, 2019, 23:08:01
Τόλης Νικηφόρου, ίχνη του δέους

τα ποιήματα που ανθίζουν γύρω μας
εκείνα που δεν γράφονται
και δεν προφέρονται
τα ποιήματα που βλέπουμε
και σπάνια αναγνωρίζουμε
σπάνια ακούμε την εξαίσια μουσική τους
μας προκαλούν
να επιχειρήσουμε το αδύνατον

κι εμείς πιστοί στην προαιώνια εντολή
χαράζουμε ίχνη τους στο χαρτί
με δέος συνθέτουμε θαμπές εικόνες
εκστατικοί
μπροστά στη μυστική αλήθεια των θαυμάτων

Από τη συλλογή κόκκινες πηχτές σταγόνες (2019)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Σαν άγριο θηλυκό σαν οπτασία
Post by: wings on 20 Dec, 2019, 23:11:34
Τόλης Νικηφόρου, σαν άγριο θηλυκό σαν οπτασία

αιφνιδιαστικά αναδύεται
μέσα από την ομίχλη
και με μαγεύει πάντα
πάντα με ματώνει
ισόβια όπως την πρώτη νύχτα ερωμένη

με το δικό της φως
με τη γυμνή της μελωδία
λέξη προς λέξη
στίχο προς στίχο αποκαλύπτει
τα μυστικά μου τραύματα
κάθε παράλογη λαχτάρα της ψυχής

γι’ αυτό επιχειρώ να δραπετεύσω
σε ιστορίες που συνθέτει η λογική
ζητάω μια μικρή εκεχειρία
καθώς μ’ αυτό το άγριο θηλυκό
είναι αδύνατον να υπάρξει
μια μόνιμη και διαρκής ειρήνη

Από τη συλλογή κόκκινες πηχτές σταγόνες (2019)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Οικογενειακή συγκέντρωση
Post by: wings on 20 Dec, 2019, 23:15:19
Τόλης Νικηφόρου, οικογενειακή συγκέντρωση

ψάχνω στα ράφια μου παλιά βιβλία
γκρίζα και σιωπηλά μέσα στα χρόνια
παρά τα τόσα αδέρφια τους τριγύρω

βιβλία παραμελημένα
ξεχασμένα
να λαχταράνε ένα βλέμμα
το χάδι μου και την ανάσα

με τα κρυμμένα ποιήματα
και πάλι να δακρύζουν
όπως την άνοιξη εκείνη
που είχαν δει πρώτη φορά το φως

ζούμε όλοι μαζί σ’ αυτό το σπίτι
εμείς με τα πολλά παιδιά μας
κι οι φίλοι από κάθε εποχή
κάθε γωνιά του κόσμου
μια αγαπημένη οικογένεια
στην περιπέτεια της ψυχής

μάλιστα κατά διαστήματα εγώ
σκουπίζω επιμελώς
τα ίχνη του αίματος στα ράφια

Από τη συλλογή κόκκινες πηχτές σταγόνες (2019)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Το πιο βαθύ μου κόκκινο
Post by: wings on 20 Dec, 2019, 23:18:36
Τόλης Νικηφόρου, το πιο βαθύ μου κόκκινο

όπως μέσα στα σύννεφα το ηλιοβασίλεμα
το πιο βαθύ μου κόκκινο είναι τώρα

με φως να χαιρετίσω το σκοτάδι
από την παραλία ως τα κάστρα
γνώση ταξίδια και ουρανό
όλη την περιπέτεια της ζωής μου
με κόκκινο βαθύ το πάθος του έρωτα

σαν το πουλί ας φτερουγίζει
μέσα σ’ αυτό το κόκκινο η ψυχή μου
μέσα στο φως που τόσο απελπισμένα
αγάπησε

Από τη συλλογή κόκκινες πηχτές σταγόνες (2019)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ηδονική αλχημεία
Post by: wings on 20 Dec, 2019, 23:22:27
Τόλης Νικηφόρου, ηδονική αλχημεία

έκθαμβος παρακολουθώ
μια θαυμαστή
ηδονική αλχημεία
στα μυστικά εργαστήρια της ψυχής

απ’ τη χαρά
κι από την πίκρα της ζωής
από τον πόνο και τα τραύματά μου
χρόνια μετά να αναδύεται
κάτι σαν άγγιγμα
κάτι σαν άρωμα
κάτι σαν γέννηση και σαν πατρίδα

κάτι σαν φως

Από τη συλλογή κόκκινες πηχτές σταγόνες (2019)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ένα παράξενα ωραίο χαμόγελο
Post by: wings on 20 Dec, 2019, 23:28:57
Τόλης Νικηφόρου, ένα παράξενα ωραίο χαμόγελο

κυλούσαν αργά στα μάγουλα
έφταναν ως τα χείλη
είχαν μια γεύση από προδοσία αλμυρή
γεύση πικρή από εγκατάλειψη

από μικρός λοιπόν συνήθισε
να καταπίνει τ’ ανώφελα δάκρυά του

δάκρυ το δάκρυ αργότερα
σήκωσε το κεφάλι
έμαθε να χαμογελάει στα δύσκολα
σχεδόν πάντα να χαμογελάει

καμιά φορά τα δάκρυα συνθέτουν
ένα παράξενα ωραίο χαμόγελο

Από τη συλλογή κόκκινες πηχτές σταγόνες (2019)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Το πιο ασήμαντο αντικείμενο
Post by: wings on 20 Dec, 2019, 23:31:59
Τόλης Νικηφόρου, το πιο ασήμαντο αντικείμενο

στο πιο μικρό
στο πιο ασήμαντο αντικείμενο
ελλοχεύει
και περιμένει τη στιγμή

η μικρή
η αδιόρατη εκείνη φλόγα
που κάποτε φουντώνει
κι ανάβει μια μεγάλη πυρκαγιά

το πιο ασήμαντο αντικείμενο
κάπου βαθιά
μέσα στην έκστασή του
λάμπει

Από τη συλλογή κόκκινες πηχτές σταγόνες (2019)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Λέξεις του ανέμου
Post by: wings on 20 Dec, 2019, 23:37:41
Τόλης Νικηφόρου, λέξεις του ανέμου

στάλες βροχής στη θάλασσα
σπίθες ηφαιστείου στον ουρανό
ψιθυρίζω
λέξεις του ανέμου

τόσο να ζήσουν

στο ευάλωτο και το στιγμιαίο
να παραλλάσσεται η αιωνιότητα

Από τη συλλογή κόκκινες πηχτές σταγόνες (2019)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Στιγμές χαράς
Post by: wings on 20 Dec, 2019, 23:40:33
Τόλης Νικηφόρου, στιγμές χαράς

όπως όταν ο ήλιος τρυπάει τα σύννεφα
κι αστράφτει
και θαμπώνει τα μελαγχολικά της μάτια

όπως όταν η δίψα εκείνη
ξάφνου από μέσα σου αναδύεται
κι είναι δικός σου
είναι ωραίος πάλι ο κόσμος

όπως όταν ένα χέρι τρυφερά
αγγίζει το δικό σου χέρι
και σε μεθάει για λίγο
για λίγο σε ξαναγυρίζει
στα εφηβικά σου χρόνια

κάποιες στιγμές χαράς
που σου θυμίζουν
πόσο απρόσιτη είναι η ευτυχία

Από τη συλλογή κόκκινες πηχτές σταγόνες (2019)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Στα μαγεμένα στενοσόκακα
Post by: wings on 20 Dec, 2019, 23:44:15
Τόλης Νικηφόρου, στα μαγεμένα στενοσόκακα

όπως οι τελευταίες παραδίδονται
αχτίδες του ήλιου
κόκκινες πίσω απ’ τα βουνά
ή πυρπολούν τη θάλασσα

όπως το άρωμα του ονείρου
από το μέλλον στο παρελθόν
σκορπίζει ο χρόνος

όπως μες στην ομίχλη
ανθίζουν το φθινόπωρο
τα βουρκωμένα μάτια
μ’ ένα αχνό χαμόγελο

έτσι οι χαμένες αγάπες
μοναχικές περιπλανιούνται
στα μαγεμένα στενοσόκακα της μνήμης

Από τη συλλογή κόκκινες πηχτές σταγόνες (2019)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Εκπλήρωση
Post by: wings on 20 Dec, 2019, 23:48:25
Τόλης Νικηφόρου, εκπλήρωση

το πλοίο που δεν σήκωσε άγκυρα
ένα τρένο που έμεινε για πάντα στον σταθμό
όσα ποτέ μας δεν γνωρίσαμε
πέρα από τους ορίζοντες

θάλασσες και βουνά
και πολιτείες μυθικές ονειρεμένες
με τους μεγάλους δρόμους
κάτω απ’ τ’ άστρα

τα χρώματα, τις μουσικές
όσα δεν θάμπωσαν
δεν μέθυσαν την άπληστη ψυχή μας
τα μαγικά εκείνα δάχτυλα
που δεν αγγίσαμε ποτέ

όλα τα άγνωστα
τα προαιώνια μυστικά και θαύματα
εκστατικά πάντα αναδύονται
στα φωτεινά σου μάτια

αυτό το φως είναι το τέλος
και η αρχή του κόσμου
και το δικό μου ατέλειωτο ταξίδι

Από τη συλλογή κόκκινες πηχτές σταγόνες (2019)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Γυναίκες μόνες
Post by: wings on 20 Dec, 2019, 23:51:54
Τόλης Νικηφόρου, γυναίκες μόνες

γυναίκες μέσης ηλικίας στην καφετέρια
μόνες
καλοντυμένες με ριχτά φορέματα
που κάτι λίγο αναδεικνύουν
και κάτι κρύβουν λίγο περισσότερο

γυναίκες χειραφετημένες, δυνατές
ακόμα ελκυστικές
γυναίκες μόνες
γυναίκες που θυμούνται, ελπίζουν, συζητούν
περήφανες γυναίκες που χαμογελούν
ευθυτενείς
μπροστά σε αστραφτερά σερβίτσια
με μια αδιόρατη σκιά στα μάτια

γυναίκες μέσης ηλικίας στην καφετέρια
μόνες
στο σπίτι μόνες
μ’ άλλες γυναίκες μόνες

κάπου μακριά δακρύζει
ένα λησμονημένο όνειρο

Από τη συλλογή κόκκινες πηχτές σταγόνες (2019)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Άρχοντας και στοιχειό της πόλης
Post by: wings on 20 Dec, 2019, 23:59:40
Τόλης Νικηφόρου, άρχοντας και στοιχειό της πόλης

κατέβαινε ασυγκράτητος
απ’ την κοιλάδα του Αξιού
και εισχωρούσε στην καρδιά της πόλης
αψηφούσε τον Αϊ-Δημήτρη
το Εργατικό Κέντρο και το Τέταρτο Αστυνομικό
με μια πνοή καταλάμβανε την Πλατεία Δικαστηρίων
καταλάμβανε γη κι ουρανό

άφηνε τις προφυλακές του
να ξεχυθούν στην Αριστοτέλους
έστελνε μανιασμένη τη θάλασσα
στα τρία ψαροχώρια απέναντι
κουρέλιαζε και σκόρπιζε τα σύννεφα
σάρωνε κάθε επιφάνεια
έτρεπε τους διαβάτες σε άτακτη φυγή
με το κεφάλι βαθιά μέσα στα πέτα
αναμετρούσε τα σκυθρωπά μέγαρα
γλιστρούσε μέσα από κάθε άνοιγμα και χαραμάδα
βροντούσε πόρτες κι ανασφάλιστα παντζούρια
έμπαινε ουρλιάζοντας στις πίσω αυλές
πετούσε κάτω καρέκλες, γλάστρες, τεντζερέδες
ξεκάρφωνε τις πινακίδες
κι ανέμιζε τα απλωμένα στο σχοινί
ξεθωριασμένα γυναικεία εσώρουχα
σφυρίζοντας μακρόσυρτα, δυσοίωνα
στα καλντερίμια και τα κεραμίδια

Βαρδάρης ο άτεγκτος και απροσκύνητος
άρχοντας και στοιχειό της πόλης
της κάθε εποχής και ιδίως του χειμώνα

γέρασε όμως τώρα πια ο βόρειος άνεμος
τον νίκησαν οι πυκνές οι υψηλές οικοδομές
τον έφθειρε ο χρόνος
ο ήλιος έχασε τον σύμμαχό του
όμως και πάλι καμιά φορά εισχωρεί
περιπλανιέται στα σοκάκια αδύναμος
με κάτι σαν λυγμό μακρόσυρτο
και σαν αποχαιρετισμό
αφήνει την κάποτε δική του πόλη
στην επικράτεια της βροχής

Από τη συλλογή κόκκινες πηχτές σταγόνες (2019)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ονειρεύτηκα
Post by: wings on 21 Dec, 2019, 00:04:49
Τόλης Νικηφόρου, ονειρεύτηκα

ονειρεύτηκα πως έζησα

τα παιδικά μου χρόνια στην πλατεία
με μπάλα και χαρταετούς
με τους γονείς μου και τ’ αδέρφια

ονειρεύτηκα πως σπούδασα
εργάστηκα, ταξίδεψα
γνώρισα μυστικά και θαύματα
τον πόνο και τον θάνατο
ονειρεύτηκα πως έγραψα ωραία βιβλία

ονειρεύτηκα με την ψυχή μου
πως σ’ αγάπησα
και πως αγωνιστήκαμε μαζί
πάντα μαζί

όνειρο ήταν
η περιπέτεια της ζωής
στάχτη στη φαντασία
ενός άγνωστου θεού

κι εκείνο που τελευταίο
θα διαλυθεί μες στην ομίχλη
είναι το χέρι σου
που ακόμα με κρατάει σφιχτά

Από τη συλλογή κόκκινες πηχτές σταγόνες (2019)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος
Post by: wings on 21 Dec, 2019, 00:09:24
Τόλης Νικηφόρου, μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος

στη Σοφία

σύντροφοι στ’ όνειρο
στην περιπέτεια της ζωής
να ταξιδέψουμε
και να διαβάσουμε
ν’ ανακαλύψουμε έκθαμβοι τον κόσμο

εσύ κι εγώ
ποτέ πια μόνοι
να χτίσουμε ένα σπίτι
να μεγαλώσουμε ένα παιδί
να επιβιώσουμε στις καταιγίδες

να γράψουμε
να τραγουδήσουμε
να κλάψουμε
να ζήσουμε την καθημερινή ρουτίνα
ν’ απλώσουμε ένα χέρι
ν’ ανάψουμε ένα φως

πενήντα χρόνια τώρα με τη φλόγα
με τις αδυναμίες και τα λάθη μας
και μιαν αγάπη ανίκητη

μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος

Από τη συλλογή κόκκινες πηχτές σταγόνες (2019)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Παράξενη απουσία
Post by: wings on 21 Dec, 2019, 00:14:00
Τόλης Νικηφόρου, παράξενη απουσία

λες κι όλοι εξατμίστηκαν
χάθηκαν ξαφνικά σε μια γκρίζα ομίχλη

υποπτεύομαι όμως ότι παίζουν
και κρύβονται χαμογελώντας
μες στη μεγάλη τρίφυλλη ντουλάπα
και στα βιβλία ανάμεσα στα ράφια
ή μήπως έπεσαν ανύποπτοι
σε κάποια μυστική ρωγμή του χρόνου
και αναδύθηκαν στις φωτογραφίες του τοίχου
και μέσα στον καθρέφτη

ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο ζωντανή
αυτή η παράξενη απουσία
τόσο μελωδική η φωνή τους
καθώς κυλούν στις φλέβες μου
καθώς πάντα μ’ αυτούς
εγώ γράφω κι ανασαίνω

και περιμένω πάντα τη στιγμή
σαν από θαύμα
να εμφανιστούν και πάλι πίσω μου
και να ρωτήσουν τ’ όνομά τους

με τα ζεστά τους χέρια κλείνοντας
τα δακρυσμένα μάτια μου

Από τη συλλογή κόκκινες πηχτές σταγόνες (2019)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Επιστροφή στην πατρίδα
Post by: wings on 21 Dec, 2019, 00:17:10
Τόλης Νικηφόρου, επιστροφή στην πατρίδα

τις ώρες της βουβής απελπισίας
όταν τριγύρω ο κόσμος καταρρέει
και σβήνουν τ’ άστρα
όταν η άβυσσος με κοιτάει στα μάτια
γέρνει πλάι μου ξάφνου και πάλι
ο άγγελος των παιδικών μου χρόνων

και μου χαμογελάει
μου κρατάει το χέρι
μου ψιθυρίζει ένα παλιό τραγούδι

ο άγγελος των παιδικών μου χρόνων
ξέρω όταν έρθει η ώρα
ανάλαφρα πως θα σηκώσει
επάνω στα φτερά του την ψυχή μου
κι από την εξορία αυτού του κόσμου
γαλήνια θ’ ακολουθήσουμε το φως
για τη χαμένη μας πατρίδα

Από τη συλλογή κόκκινες πηχτές σταγόνες (2019)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Και όμως
Post by: wings on 21 Dec, 2019, 00:20:54
Τόλης Νικηφόρου, και όμως

μέσα στα ερείπια
πάνω στους τάφους
κόκκινες και γαλάζιες σημαίες
θ’ ανεμίσουν
η άνοιξη εκθαμβωτικά
και πάλι θα χαμογελάσει

και όμως
οι νέοι και πάλι
θ’ ανακαλύψουν τις ξεχασμένες λέξεις
εκστατικά
θα τις προφέρουν
με την ίδια ελπίδα
την ίδια πάντα βεβαιότητα

και όμως
μέσα απ’ τις στάχτες
ανίκητη η ζωή
θα πάρει και πάλι
τον προαιώνιο δρόμο της
σαν να ’ναι η πρώτη φορά
σαν τίποτα
να μην έχει προδοθεί
τίποτα
να μην έχει χαθεί για πάντα

Από τη συλλογή κόκκινες πηχτές σταγόνες (2019)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Φαντάσματα
Post by: wings on 10 Oct, 2020, 20:46:03
Τόλης Νικηφόρου, φαντάσματα

ευγενικέ αναγνώστη πρόσεχε
όπως σ’ ερειπωμένους πύργους
χαμένους μέσα στην ομίχλη
ανάμεσα σ’ αυτούς τους στίχους
κυκλοφορούν φαντάσματα
που σέρνουν πίσω τους βαριά
τις αλυσίδες του ανεκπλήρωτου

φαντάσματα της νιότης και του έρωτα
ιδανικών και ονείρων
μιας κάποιας φευγαλέας ευτυχίας

κι ακόμα πρόσεχε γιατί δεν ξέρεις
αν το χαμόγελό τους είναι δάκρυ
κι όταν απλώνουν χέρια αόρατα
πόσο σφιχτά θα σ’ αγκαλιάσουν

φαντάσματα ποιήματα με λέξεις μυστικές
περιπλανιούνται μες στο φως
σε γειτονιές παλιές λησμονημένες
αναζητώντας όσα αγάπησαν
και ίσως κάποτε αλώσουν την ψυχή σου

Από τη συλλογή φαντάσματα (2020)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Η σκληρή εντολή
Post by: wings on 10 Oct, 2020, 20:53:21
Τόλης Νικηφόρου, η σκληρή εντολή

να γνωρίζεις την ισόβια εντολή
να γνωρίζεις τον προορισμό σου
να κοιτάζεις κατάματα το θηρίο
και να γράφεις στο κελί σου ποιήματα

να ξέρεις ότι όλα είναι μάταια
να καταθέτεις γυμνή την ψυχή σου
να προφέρεις ηδονικά τις λέξεις
και να επιδιώκεις μια ανέφικτη τελειότητα

όχι για αραχνιασμένα ράφια βιβλιοπωλείων
όχι για τον έπαινο και την ιστορία
να γράφεις για σένα
γι’ αυτό που είσαι και που δεν αλλάζει
ίσως έτσι ν’ αγγίζεις και τ’ αδέρφια σου

τα τραύματα που ματώνουν και πονάνε
είναι η δωρεά σου
να είσαι ευγνώμων
και να γράφεις στο κελί σου ποιήματα

Από τη συλλογή φαντάσματα (2020)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ανταλλαγή
Post by: wings on 10 Oct, 2020, 20:56:27
Τόλης Νικηφόρου, ανταλλαγή

πενήντα τέσσερα χρόνια στη λογοτεχνία
και τριάντα εννιά βιβλία
εξακόσια τόσα ποιήματα

το έργο της ζωής μου
ανταλλάσσω
χωρίς κανένα δισταγμό
με ευτυχισμένα τα παιδικά μου χρόνια

κι ας είναι αυτή η πιο μάταιη προσφορά
κι η πιο μεγάλη αγνωμοσύνη

Από τη συλλογή φαντάσματα (2020)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Μακρινά φώτα
Post by: wings on 10 Oct, 2020, 21:00:08
Τόλης Νικηφόρου, μακρινά φώτα

η μουσική της κάθε λέξης
κι η μουσική κάθε φωνής
συνθέτουν το χρώμα κάθε στίχου
κι όλοι μαζί οι στίχοι
το ποίημα σαν ουράνιο τόξο
μετά τα δάκρυα της βροχής

όλα τ’ αστέρια τ’ ουρανού
ποιήματα είναι μυστικά
που κάποτε έλαμψαν στη γη
κι έγιναν φώτα μακρινά
για τη νυχτερινή πορεία της ψυχής

χαράζει
στήνεται πάλι το αρχαίο σκηνικό
νέα ποιήματα κυοφορεί ο πόνος
στο πολυσέλιδο τετράδιο της ζωής

Από τη συλλογή φαντάσματα (2020)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Το ποίημα της ζωής μας
Post by: wings on 10 Oct, 2020, 21:04:18
Τόλης Νικηφόρου, το ποίημα της ζωής μας

το έργο ήταν δύσκολο
μεγάλη η ευθύνη
από την πρώτη όμως στιγμή
και χρόνια ολόκληρα μετά
μας δίδαξε η αθωότητα
μας δίδαξε η αγάπη
πώς να συνθέσουμε μαζί
με πράξεις καθημερινές
περίτεχνα απλό
και ανθρώπινα ωραίο
το ποίημα της ζωής μας

μοναδικέ και αγαπημένε μας

κι ακόμη έκθαμβοι απορούμε
πώς με το μαγικό σου άγγιγμα
μας έκανες κι εμάς καλύτερους

Από τη συλλογή φαντάσματα (2020)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Αινίγματα του χρόνου
Post by: wings on 10 Oct, 2020, 21:07:59
Τόλης Νικηφόρου, αινίγματα του χρόνου

πότε και πού και πώς
το καλοκαίρι είναι μια αιωνιότητα;

μα όταν είσαι ερωτευμένος
στα δεκαοχτώ σου χρόνια
σ’ ένα καφενεδάκι πλάι στη θάλασσα

γιατί βεβαίως ο έρωτας είναι για πάντα
και η εφηβεία ατέλειωτη
όπως ο ήλιος στη χρυσή αμμουδιά

κι εκεί όλοι βρισκόμαστε από τότε

Από τη συλλογή φαντάσματα (2020)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Σε κάθε αλφάβητο το πρώτο γράμμα
Post by: wings on 10 Oct, 2020, 21:12:07
Τόλης Νικηφόρου, σε κάθε αλφάβητο το πρώτο γράμμα

να ξεπροβάλλεις στη γωνιά του δρόμου
και να ’σαι η αιώνια άνοιξη
ένας έρωτας που δεν τελειώνει
το κόκκινο πουλί που φτερουγίζει
για πάντα έξω απ’ το κλουβί

το θαύμα εκείνο να ’σαι
που καταργεί τον χρόνο
σε κάθε αλφάβητο το πρώτο γράμμα
σε κάθε ποίημα η μουσική
σε κάθε βλέμμα η λάμψη

απ’ όλα τ’ άστρα τ’ ουρανού
μέσα στη νύχτα να είσαι φως

Από τη συλλογή φαντάσματα (2020)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Η κορυφαία στιγμή
Post by: wings on 10 Oct, 2020, 21:16:24
Τόλης Νικηφόρου, η κορυφαία στιγμή

η τυχαία συνάντηση
η ανεξήγητη έλξη
τα βλέμματα το άγγιγμα
το ναι στα μάτια της
το πρώτο φιλί μέσα στον κόσμο
στην αρχή διστακτικό
απαλό και τρυφερό
και βαθμιαία διψασμένο
παθιασμένο αχόρταγο

μετά αυτή την κορυφαία στιγμή
τα υπόλοιπα είναι απλώς
η γνωστή ρυθμική γυμναστική

Από τη συλλογή φαντάσματα (2020)
Title: Τόλης Νικηφόρου, πέρα από κάθε λογική
Post by: wings on 10 Oct, 2020, 21:21:03
Τόλης Νικηφόρου, πέρα από κάθε λογική

με πόσα επιφωνήματα
γράφεται ο έρωτας
με πόσες αυταπάτες η διάρκεια
με πόσο ψύχος συλλαβίζεται
το τέλος;

και το νηφάλιο ύστερα
με πόσες γράφεται απορίες
μα τίποτα δεν φοβηθήκαμε
μια ξαφνική επιστροφή
τους γείτονες που σίγουρα μας άκουγαν
κάποια προδοτικά ίχνη;

πώς άραγε άναψε η φωτιά
πώς έσβησε
πώς χόρτασαν οι αχόρταγοι
κι έγινε στάχτη τέτοιο πάθος;

ένα ποίημα
μια λάμψη ξαφνικά απ’ το τίποτα
είναι ο έρωτας
μυστήριο πέρα από κάθε λογική
και κάθε απάντηση

Από τη συλλογή φαντάσματα (2020)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Μνήμη
Post by: wings on 10 Oct, 2020, 21:25:24
Τόλης Νικηφόρου, μνήμη

και πάλι δάκρυα για σένα
μετά σαράντα τόσα χρόνια

και έμεινα βουβός και μόνος
χωρίς να βλέπω να κοιτάζω
την γκρίζα μέρα έξω απ’ τα τζάμια

υγρά τα μάτια πικρά τα χείλη
με το χαμόγελό σου ν’ αναδύεται
πέρα απ’ τον χρόνο

θα είχα τόσα να σου πω
από την περιπέτεια της ζωής μου
ίσως αρκεί όμως μόνο αυτό

με τα ζεστά σου χέρια
έζησα, πατέρα
στα μάτια μου με τη δική σου αγάπη

Από τη συλλογή φαντάσματα (2020)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Σπίτια παλιά
Post by: wings on 10 Oct, 2020, 21:28:57
Τόλης Νικηφόρου, σπίτια παλιά

παραθυρόφυλλα κλειστά
ξεθωριασμένα
κάποτε κόκκινα
σπασμένα κεραμίδια
και από την καμινάδα
αχνά μια θλίψη να αναθρώσκει
μια παγερή ερημιά

καθώς θυμούνται ακόμη σιωπηλά
εκείνους που πολύ αγαπήθηκαν
και από χρόνια έχουν φύγει
φωνές παιδιών μέρες γιορτής
σαν ρίγος ένα χνώτο ανθρώπινο

σπίτια παλιά
που τώρα κατοικούνται από τη μνήμη
από μια λάμψη αδιόρατη
έναν βαθύ ανέκφραστο λυγμό

Από τη συλλογή φαντάσματα (2020)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Φως
Post by: wings on 10 Oct, 2020, 21:34:21
Τόλης Νικηφόρου, φως

χωρίς να ξέρω
από πού έρχομαι και πού πηγαίνω
χωρίς να ξέρω καν ποιος είμαι
βαδίζω μέσα σε πυκνή ομίχλη
μόνος και άστεγος
κάτω από ερείπια τ’ ουρανού
κι απορημένος ψιθυρίζω λέξεις
για ν’ ακούω τη φωνή μου
να συνοδεύει τον ήχο της βροχής
και το δυσοίωνο σφύριγμα του ανέμου

μέσα σ’ αυτό το αδιέξοδο
νιώθω μια λέξη μέσα μου να επιμένει
ν’ αστράφτει και να διαλύει την ομίχλη
μια λέξη οριστική και μονοσύλλαβη
να σβήνει κάθε πόνο

η λέξη απ’ την αρχή του χρόνου
που όλα τα εκφράζει κι όλα τα σημαίνει
και δίνει απάντηση σε κάθε ερώτημα

Από τη συλλογή φαντάσματα (2020)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Έκθαμβα μάτια
Post by: wings on 10 Oct, 2020, 21:42:54
Τόλης Νικηφόρου, έκθαμβα μάτια

πίσω από έκθαμβα μάτια κρύβονται
σε χαραμάδες αχνές της μνήμης

διάφανα ονειρικά κι όμως απτά
αμίλητα και ηλεκτρισμένα

αιφνιδιαστικά εμφανίζονται
συχνά χαμογελούν γλυκά
πιο οδυνηρά μες στο δικό τους φως

απόσταγμα από πολύτιμες στιγμές
φαντάσματα για πάντα αγαπημένα

Από τη συλλογή φαντάσματα (2020)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Στη μαγεμένη ομίχλη
Post by: wings on 10 Oct, 2020, 21:47:13
Τόλης Νικηφόρου, στη μαγεμένη ομίχλη

ξέφυγα απόψε στο επικίνδυνο
βυθίστηκα στη μαγεμένη ομίχλη
από τα χρόνια εκείνα

γύρισα στο παλιό σχολείο μου
συνάντησα συμμαθητές και φίλους
περπάτησα άνοιξη στα δρομάκια
κι έπαιξα μπάλα στα γήπεδα
μπήκα στις τάξεις κάθισα στα θρανία
είδα στον πίνακα ίχνη από τότε
έκανα αταξίες και τρέλες
ανάσανα το εξαίσιο άρωμα
του πρώτου μου έρωτα
για λίγο ζωντανά αναδύθηκαν
όσα έχουν χαθεί για πάντα

ένας έφηβος έκλαψε απόψε μέσα μου
και μ’ έκανε κομμάτια

Από τη συλλογή φαντάσματα (2020)
Title: Τόλης Νικηφόρου: Δικαιοσύνη, 2
Post by: wings on 10 Oct, 2020, 21:50:42
Τόλης Νικηφόρου: δικαιοσύνη, 2

οι κατηγορίες είναι σοβαρές
αλλά άγνωστες
το δικαστήριο άτεγκτο
αλλά αόρατο
η καταδίκη αμείλικτη
σε βάρος των παιδιών

ποιος φιλοτέχνησε τον ωραίο διάκοσμο
για τις στυγερές δολοφονίες
και παραμένει βουβός θεατής
μπροστά στο μαρτύριο των αθώων;

κραυγή θανατοποινίτη
λίγο πριν την εκτέλεση

Από τη συλλογή φαντάσματα (2020)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Το έργο της Δευτέρας
Post by: wings on 10 Oct, 2020, 21:55:22
Τόλης Νικηφόρου, το έργο της Δευτέρας

με βεγγαλικά αναγγέλλεται
και τυμπανοκρουσίες
οι θεατές εναγωνίως το περιμένουν
κι όταν αρχίζει επιτέλους
δεν χάνουν ούτε επεισόδιο

χιλιετηρίδες τώρα
προβάλλεται αυτό το έργο
σε κάθε γωνιά της γης
με διάφορες παραλλαγές
και με την ίδια πάντοτε
εκπληκτική πρωτοτυπία

θεατές είναι και οι ηθοποιοί
που παρακολουθούν το έργο
από το ύψος της σκηνής
στα θεωρεία και την πλατεία

τέλος σβήνουν τα φώτα
ανοίγει μια τεράστια καταπακτή
κι όλους τους καταπίνει
ενώ εισέρχονται στο θέατρο
και τις θέσεις τους καταλαμβάνουν
νέοι ενθουσιώδεις ηθοποιοί και θεατές
στο ίδιο πάντα καινούριο έργο

Από τη συλλογή φαντάσματα (2020)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ιστορία μυστηρίου
Post by: wings on 10 Oct, 2020, 21:59:54
Τόλης Νικηφόρου, ιστορία μυστηρίου

άγνωστος παραμένει ο συγγραφέας
με χίλια ονόματα
η γλώσσα απατηλά οικεία
και στην ουσία ακατάληπτη
τα θύματα και οι δολοφόνοι
παροδικοί και εναλλασσόμενοι
το τέλος τους προδιαγεγραμμένο

για τα αγωνιώδη ερωτήματα
που εκκρεμούν απ’ την αρχή του χρόνου
γενναιόδωρα χορηγούνται
παρήγορα ναρκωτικά
και διάφορα πολύχρωμα παιχνίδια
άλλοτε οι καταδικασμένοι καταφεύγουν
στο βάθος της τεχνολογικής σπηλιάς
κι άλλοτε ο ένας στο χνότο του άλλου

στην ιστορία μυστηρίου της ζωής
δεν προβλέπεται λύση
καμία δεν υπάρχει απάντηση

Από τη συλλογή φαντάσματα (2020)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Στα νύχια σαρκοβόρων
Post by: wings on 10 Oct, 2020, 22:05:00
Τόλης Νικηφόρου, στα νύχια σαρκοβόρων

οι ωραίοι στίχοι
τα εμπνευσμένα ποιήματα
σε κάθε γλώσσα και εποχή
δεν άλλαξαν ούτε μια λέξη
στη δολοφονική ιστορία του κόσμου
και στα μελλοντικά σενάρια φρίκης

από την πιο ταπεινή καλύβα
ως τα βασιλικά ανάκτορα
και ως τις εσχατιές του σύμπαντος
νόμος υπήρξε και θα είναι πάντα
η δύναμη, η βία, η εξουσία
ενώ η ποίηση θα προσθέτει
την παρήγορη πινελιά ομορφιάς
και θα αναπέμπει
μία ψευδαίσθηση ελευθερίας

στα νύχια και τα δόντια σαρκοβόρων
είμαστε καταδικασμένοι ν’ ανασαίνουμε
στα νύχια και τα δόντια σαρκοβόρων
γράφουμε και ονειρευόμαστε

Από τη συλλογή φαντάσματα (2020)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Επανόρθωση
Post by: wings on 10 Oct, 2020, 22:09:30
Τόλης Νικηφόρου, επανόρθωση

δεν ξέρω σε κάτι ελάχιστο
αν ωφελεί ο λυγμός
η αυταπάτη
και η επίκληση στο ανύπαρκτο

δεν ξέρω καν τι γυρεύω εδώ
τι ψάχνω τόσα χρόνια μέσα στο σκοτάδι
για να εισπράξω τραύματα και διαψεύσεις
και αν δεν θα ’ταν προτιμότερο
να μην είχα γεννηθεί ποτέ

έτσι κι αλλιώς
ήρθα στον κόσμο ανεπιθύμητος
και το αρχικό αυτό λάθος
ακολούθησαν άλλα πολλά
λάθη δικά μου αποκλειστικά

έστω λοιπόν και με μεγάλη καθυστέρηση
μια επανόρθωση επιβάλλεται
επίκειται κάτι σωστό επιτέλους
που θα διαγράψει οριστικά
όλα τα προηγούμενα λάθη

Από τη συλλογή φαντάσματα (2020)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Αθανασία
Post by: wings on 10 Oct, 2020, 22:14:34
Τόλης Νικηφόρου, αθανασία

πέθανα και ξαναγεννήθηκα
χίλιες φορές ως τώρα
σε διάφορες χώρες κι εποχές
μίλησα πολλές γλώσσες
αγάπησα τον άνθρωπο
σε κάθε χρώμα και μορφή
έζησα άπειρες παραλλαγές
στην περιπέτεια της ύπαρξης

κι όλα όσα έζησα κι έμαθα
από τον ανεξάντλητο ωκεανό
βρίσκονται κάπου μέσα μου ανεξίτηλα
μα δεν θυμάμαι τίποτα απολύτως
γιατί θα ήτανε για μένα αδύνατον
ν’ αντέξω τόση έκταση και τόσο πόνο
τη γνώση γενεών και αιώνων

έτσι λοιπόν εκεί που γράφει θάνατος
εγώ διαβάζω αναγέννηση
και πίσω από κάθε τάφο
βλέπω ν’ ανθίζει ένα λουλούδι
όταν τελειώνει γνωστή μια περιπέτεια
πέφτουν ξανά τα ζάρια
κι αρχίζει μια περιπέτεια άγνωστη
σαν πάνω σε άγραφο χαρτί

Από τη συλλογή φαντάσματα (2020)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ανώνυμοι
Post by: wings on 06 Jul, 2021, 18:19:43
Τόλης Νικηφόρου, ανώνυμοι

είμαστε όλοι ανώνυμοι
άμμος που σκορπίζει ο χρόνος
στην έρημο του κόσμου

στιγμιαίες λάμψεις
φτερουγίσματα
προσωρινή απόδραση
από το τίποτα στην αυταπάτη

ζούμε τα δευτερόλεπτά μας
σ’ ένα περίπλοκο οικοδόμημα
επινοούμε θρησκείες και θεούς
μήπως και παρηγορηθούμε
για την αφόρητη αλήθεια του πεπρωμένου

είμαστε όλοι ανώνυμοι
εναλλασσόμενες σκιές της ύπαρξης
φαντάσματα σε θέατρο παραλόγου

Από τη συλλογή ανώνυμοι (2021)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Το ατέλειωτο ταξίδι
Post by: wings on 06 Jul, 2021, 18:25:08
Τόλης Νικηφόρου, το ατέλειωτο ταξίδι

με κάτι απ’ τη φωτιά
κι από το τελευταίο του φως
μας γέννησε ένα άστρο μακρινό
και στη μεγάλη σκοτεινιά
μας εκσφενδόνισε
ν’ αναζητήσουμε μια νέα πατρίδα

ατέλειωτους αιώνες ταξιδέψαμε
πεθάναμε και ξαναγεννηθήκαμε
μάθαμε να μιλάμε αλλότριες γλώσσες
μάθαμε να αγαπάμε
ξένους και αφιλόξενους πλανήτες

η ψυχή όμως και μόνο εκείνη
γνωρίζει πάντα την καταγωγή μας
είναι η μοναδική πυξίδα μας
καθώς μες στο σκοτάδι ταξιδεύουμε
απλώνοντας σπασμένα δάχτυλα
προς την πατρίδα και το φως

Από τη συλλογή ανώνυμοι (2021)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Αισιόδοξος
Post by: wings on 06 Jul, 2021, 20:02:07
Τόλης Νικηφόρου, αισιόδοξος

όπως εκείνος που σφυρίζει
έναν χαρούμενο σκοπό μες στο σκοτάδι
που απλώνει ένα χέρι
σ’ έρημους δρόμους
ή ανάβει ένα φως
σε λάμπα καμένη από καιρό

κι όπως εκείνος που επιμένει
να γράφει πάνω στο νερό
που παραπατάει συχνά
αλλά δεν πέφτει στον γκρεμό

αισιόδοξος όπως εκείνος που φοβάται
μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα
αλλά σηκώνει το κεφάλι
και αντικρίζει πίσω απ’ τις κάννες
ένα πουλί να φτερουγίζει στον ουρανό

Από τη συλλογή ανώνυμοι (2021)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Κάπου εδώ περιπλανιέται
Post by: wings on 06 Jul, 2021, 20:06:54
Τόλης Νικηφόρου, κάπου εδώ περιπλανιέται

βλέπω μια γκρίζα και μελαγχολική
παλιά φωτογραφία της γενέθλιας πόλης

από τη μια άκρη της παραλίας ως την άλλη
βυθίζομαι στα κάθετα δρομάκια
στα λιτά έρημα καφενεία
στα μέγαρα με τα κλειστά παραθυρόφυλλα

κάπου εδώ κρύβεται η νιότη μου
κάπου εδώ περιπλανιέται
με το βλέμμα χαμένο στον ορίζοντα
επαναστατημένη κι ονειροπόλα

μια νιότη που δεν γνώριζε την αθωότητά της
κάπου στο παρελθόν περιπλανιέται
στο τίποτα και στο πουθενά
και πίσω από δακρυσμένα μάτια

Από τη συλλογή ανώνυμοι (2021)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Η θέα της πλατείας τον χειμώνα
Post by: wings on 06 Jul, 2021, 20:13:35
Τόλης Νικηφόρου, η θέα της πλατείας τον χειμώνα

η απέραντη έρημη πλατεία
και τα κλειστά παραθυρόφυλλα απέναντι
δίδαξαν στην αθωότητα τον χειμώνα
της δίδαξαν την απουσία και τη μοναξιά
με τους ήχους της ζωής να φτάνουν
μισοσβησμένοι από μακριά

άλλοτε πάλι τη διδασκαλία ενίσχυαν
η μονότονη βροχή στο χώμα
ή ο δυνατός βόρειος άνεμος
που σάρωνε κάθε παρήγορη αυταπάτη

ώρες μόνο του στο άδειο σπίτι
το παιδί δεν έκλαψε ποτέ
καθόταν σιωπηλό στο μικρό μπαλκόνι
με τα πόδια απλωμένα στα κάγκελα
και κοίταζε τη γυμνή πλατεία
από τη μια άκρη ως την άλλη
σαν να ονειρευόταν τον θάνατο
τη φυγή μέσα απ’ τον θάνατο
πάνω σ’ ένα καράβι με κόκκινα πανιά

πώς τελικά επιβίωσε το παιδί και πώς μεγάλωσε
είναι μια άλλη ιστορία με πολλά επεισόδια
το βέβαιο είναι ότι πάντα ταξίδευε
με το κόκκινο καράβι προς τον θάνατο
κι ότι αυτή η ισόβια περιπέτεια
ήταν η πιο γνήσια έκφραση της ψυχής του

Από τη συλλογή ανώνυμοι (2021)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Δακρύζει η γνώση
Post by: wings on 06 Jul, 2021, 20:18:57
Τόλης Νικηφόρου, δακρύζει η γνώση

είναι αδιέξοδη
είναι καταθλιπτική
κι όμως όλοι αγωνίζονται να την κατακτήσουν

όσο όμως πιο πολύ κανείς βυθίζεται
στον ωκεανό της γνώσης
τόσο πιο έντονα νοσταλγεί την αθωότητα
εκστατικά κοιτάζει τα παιδιά
που τόσο απλά, τόσο φυσιολογικά
απολαμβάνουν το ανεκτίμητο αγαθό
που εκείνος έχει στερηθεί για πάντα

η γνώση όλου του κόσμου
δακρύζει
μπροστά σ’ ένα παιδικό χαμόγελο

Από τη συλλογή ανώνυμοι (2021)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Φιλάργυρος
Post by: wings on 06 Jul, 2021, 20:22:58
Τόλης Νικηφόρου, φιλάργυρος

ωραία κοσμήματα
περίτεχνα
στην όψη τους που χάραξε αρχαίος τεχνίτης
βλέπω το αίμα να κυλάει σαν ταξίδι
ν’ αστράφτουν μυστικά οι αιώνες

ωραία κοσμήματα
βελούδινα
γενεές που σφυρηλάτησαν στο χώμα
καμιά φορά τους ψιθυρίζω λέξεις
τ’ αγγίζω έτσι αυθόρμητα, εκστατικά

όντα θνητά και μαγικά
ένα όνειρο που επιβιώνει
στο θηριοτροφείο της πόλης
ψυχές που πάντα αναζητούν το φως

Από τη συλλογή ανώνυμοι (2021)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Η μηχανή του χρόνου
Post by: wings on 06 Jul, 2021, 20:27:20
Τόλης Νικηφόρου, η μηχανή του χρόνου

το άγγιγμά σου καταργεί τη μνήμη
κάθε χαρά και κάθε θλίψη
κι αποκαλύπτει έναν απέραντο ουρανό

είσαι η μηχανή του χρόνου
που μαυρίζει τα μαλλιά πυρώνει το αίμα
και με ξαναγυρίζει στα δεκαοχτώ μου χρόνια

πυροδοτεί έναν εκρηκτικό μηχανισμό
κατεδαφίζει τις συμβάσεις
για να ανθίσει στα συντρίμμια τους
ένα κόκκινο μεθυστικό λουλούδι

Από τη συλλογή ανώνυμοι (2021)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Η θλίψη και το φως
Post by: wings on 06 Jul, 2021, 20:32:30
Τόλης Νικηφόρου, η θλίψη και το φως

υμνούνται απ’ την αρχή του κόσμου
όμως για μένα είναι πρωτοφανέρωτα
και με μαγεύουν πάντα με εμπνέουν

το φως στα μελαγχολικά σου μάτια
η θλίψη στο γλυκό χαμόγελό σου

και γράφω
γράφω αν και γνωρίζω
ποια είναι τα αληθινά ποιήματα
πόσο αδύναμες είναι οι λέξεις
μπροστά στη θλίψη και το φως

Από τη συλλογή ανώνυμοι (2021)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Ο έρωτας
Post by: wings on 06 Jul, 2021, 20:35:16
Τόλης Νικηφόρου, ο έρωτας

αιθέριο λεξικό
που έχει εξοστρακίσει
τις λέξεις φθορά προδοσία τέλος

κόκκινο πυροτέχνημα
που καταυγάζει τη σκοτεινιά
και πέφτοντας αφήνει αποκαΐδια

μνήμη ανίκητη
που ανέτειλε στον ουρανό
και λάμπει σαν αστέρι

Από τη συλλογή ανώνυμοι (2021)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Όλα τελειώνουν κάποτε
Post by: wings on 06 Jul, 2021, 20:39:45
Τόλης Νικηφόρου, όλα τελειώνουν κάποτε

το ανεπαίσθητο άρωμα της προσμονής
τα βήματά της στη γωνιά του δρόμου
ένα τρέμουλο στα γόνατα
η απόλυτη εγκατάλειψη στην αγκαλιά του

όλα τελειώνουν κάποτε
στα μάτια η εξαίσια λάμψη
στα χείλη ή στο μολύβι
η μεγάλη αγάπη
το κάθε τι που ήταν για πάντα

όλα φθείρονται
όλα προδίδονται
όλα τελειώνουν κάποτε

και μένει απορημένη
βουβή και δακρυσμένη
πάνω από τα ερείπια
η ψυχή
μονάχα αυτή
που πίστεψε βαθιά
κι αρνείται απελπισμένα
τη νομοτέλεια του θανάτου

Από τη συλλογή ανώνυμοι (2021)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Θαύματα φθινοπωρινά
Post by: wings on 06 Jul, 2021, 20:45:57
Τόλης Νικηφόρου, θαύματα φθινοπωρινά

οι πορτοκαλί καρποί του πυράκανθου
που απλώνει αιχμηρά τα κλαδιά του
ανάκατα με το βαθυκόκκινο μεθυστικό
του κισσού που τυλίγεται ως ψηλά
στα μαύρα κάγκελα απέναντι
συνδυάζονται με το βαθύ πράσινο της συκιάς
και όλες της τις πρασινοκίτρινες αποχρώσεις
ως το απαλό χάδι της ελιάς
που αγγίζει το μπαλκόνι μας

και όλα αυτά κι άλλα πολλά
όπως η ροδιά που λυγίζει
από το βάρος των καρπών
χωρίς καμιά φροντίδα ανθρώπου
μόνα στο δάσος της πρασιάς
να τρέφονται και να ανθίζουν
από το χώμα και τον ουρανό
και κάθε τόσο ένα πουλί
να ξεπετάγεται απ’ τον κόρφο τους
και ως ψηλά να φτερουγίζει στο γαλάζιο

κάτω απ’ το πίσω μας μπαλκόνι
απλόχερα είναι σκορπισμένα
τα θαύματα του φθινοπώρου
ανάμεσα σε μεγαθήρια του μπετόν
και κρεμασμένα ρούχα στα μπαλκόνια

Από τη συλλογή ανώνυμοι (2021)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Πανδημία
Post by: wings on 06 Jul, 2021, 20:54:40
Τόλης Νικηφόρου, πανδημία

στη μοναξιά
αναγνωρίζεις τον αδερφό

στον εγκλεισμό
νιώθεις τον ισοβίτη

στον φόβο
μοιάζει εξαίσιο άνθος το χαμόγελο

στην απώλεια
στα μάτια σου αναδύεται η αξία

πρώτη φορά οι κάκτοι της ερήμου
γίνονται όλοι μια απρόσιτη αγκαλιά

Από τη συλλογή ανώνυμοι (2021)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Το θέατρο του παραλόγου
Post by: wings on 06 Jul, 2021, 20:59:17
Τόλης Νικηφόρου, το θέατρο του παραλόγου

οι απόκληροι
που γεννιούνται καταδικασμένοι
και χάνονται νωρίς
χωρίς καμία ευκαιρία στη ζωή

οροσειρές αδικίας
ωκεανοί δακρύων
 
οι ευτραφείς πομπώδεις ιερείς
που υμνούν έναν πανάγαθο
έναν παντοδύναμο θεό
σε μεγαλοπρεπείς ναούς

το αιχμάλωτο πλήθος που καταπίνει
το τεράστιο ψεύδος
ως καταφύγιο από χιλιάδες φόβους
και κυρίως τον φόβο του θανάτου

κι όσοι στην ερημιά απελπισμένοι
από το θέατρο αυτό του παραλόγου
γράφουν μάταιες λέξεις και δακρύζουν

Από τη συλλογή ανώνυμοι (2021)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Η τάξη αυτού του κόσμου
Post by: wings on 06 Jul, 2021, 21:04:50
Τόλης Νικηφόρου, η τάξη αυτού του κόσμου

όπως το πρώτο χάραμα την άνοιξη
παράφορη κάποτε θα ξαναζήσουμε μια νιότη
και θα πιστέψουμε ολόψυχα στην ουτοπία
σε κάθε όνειρο ιδανικό κι απρόσιτο

οι τυχεροί από μας θα πέσουν
στο πρώτο βήμα της πορείας
απελπιστικά περήφανοι και αθώοι
χωρίς ποτέ να υποπτευθούν
τι ψέμα δολοφονικό
κρύβεται στο βάθος του ορίζοντα

όσοι δεν καταδεχθούν την αυταπάτη
στην ερημιά θα επιβιώσουν
μ’ ένα αγιάτρευτο τραύμα στο στήθος
όπως είναι η τάξη αυτού του κόσμου
και το δικό τους πεπρωμένο

Από τη συλλογή ανώνυμοι (2021)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Το νόημα του έργου
Post by: wings on 06 Jul, 2021, 21:06:51
Τόλης Νικηφόρου, το νόημα του έργου

κάπου εδώ τελειώνει η παράσταση
και δεν έχουν καταλάβει ακόμα
αν το έργο ήταν κωμωδία ή τραγωδία
ποιος ήταν ο σκοπός και το νόημά του

στη μακρά διάρκειά του βέβαια
περισσότερο έκλαψαν παρά γέλασαν
και τώρα ακόμη προς το τέλος
όταν κάπου πάνε να γελάσουν
τα δάκρυά τους πνίγουν

ενώ ούτε καν είχαν ζητήσει να παίξουν
τους ανέβασαν με το ζόρι στη σκηνή
να μάθουν τον ρόλο τους στην πράξη
σ’ ένα εντελώς άγνωστο έργο

σύντομα λοιπόν φτάνει το τέλος
χωρίς να έχει ποτέ δοθεί
μια στοιχειωδώς πειστική απάντηση
με την απορία βαριά ως αυλαία

Από τη συλλογή ανώνυμοι (2021)
Title: Τόλης Νικηφόρου, Χαμογελάνε μελαγχολικά οι θεοί
Post by: wings on 06 Jul, 2021, 21:14:40
Τόλης Νικηφόρου, χαμογελάνε μελαγχολικά οι θεοί

προσφέρουμε τα πάντα χρόνια τώρα
για μια μικρή επιστροφή
να μας επιτραπεί να βάλουμε και πάλι
τα μαγικά γυαλιά μιας πρώτης νιότης
σε χρώμα πράσινο ή βαθύ γαλάζιο

αν και το ξέρουμε καλά
πως δεν υπάρχει αντάλλαγμα
κι από την αθωότητα
είμαστε εξόριστοι για πάντα

ίσως γι’ αυτό στον Όλυμπο απέναντι
τις μέρες που σε εκπληκτική διαφάνεια
οι χιονισμένες κορυφές του
σχεδόν αγγίζουν τον ουρανό
βλέπουμε τους δώδεκα θεούς
να χαμογελάνε μελαγχολικά

σαν να ζητάνε εκείνοι
τη δική μας επιείκεια

Από τη συλλογή ανώνυμοι (2021)
Title: Τόλης Νικηφόρου, συστατική επιστολή
Post by: wings on 20 Jun, 2022, 23:44:12
Τόλης Νικηφόρου, συστατική επιστολή

κοίταξέ με ίσια στα μάτια
σφίξε μου ζεστά το χέρι
με όλη την παλάμη σου
και μίλησέ μου στον ενικό
με το μικρό μου όνομα
καθαρά και ειλικρινά

μια θέση αν θέλεις στην καρδιά μου

Από τη συλλογή συστατική επιστολή (2022)
Title: Τόλης Νικηφόρου, πατρίδα
Post by: wings on 20 Jun, 2022, 23:49:19
Τόλης Νικηφόρου, πατρίδα

να είμαι πάντα με καλή παρέα
και να μιλάμε για τα χίλια δυο
να είμαστε χαρούμενοι να γελάμε
γιατί σαν το παλιό σκαρί βυθίζομαι
όταν είμαι μόνος στο σπίτι
βγαίνουν απ’ τους τοίχους διψασμένα
φαντάσματα εκείνων που αγάπησα
σαν να μην πέρασε ούτε μέρα
κάθονται δίπλα και μου μιλάνε
πίνουν το φως στα μάτια μου

ανήκω στα φαντάσματα
σκιές είναι που γράφουν στ’ όνομά μου
κι ας μην έχουν διαβάσει ούτε στίχο
στη μάταιη επίγεια διαδρομή τους

Από τη συλλογή συστατική επιστολή (2022)
Title: Τόλης Νικηφόρου, ποιήματα του χειμώνα
Post by: wings on 20 Jun, 2022, 23:54:33
Τόλης Νικηφόρου, ποιήματα του χειμώνα

ο άνεμος έδιωξε τα σύννεφα
κι έλαμψε ο ήλιος εκθαμβωτικά
τιμώντας το γαλάζιο τ’ ουρανού

συνεσταλμένα ένα-ένα τότε
χαμογέλασαν μαγικά τα ποιήματα
στο πρόσωπο ενός μικρού παιδιού
σ’ ένα γατάκι που απλώθηκε νωχελικά
στα μάρμαρα του κήπου
και στην ελιά που κρύβει τα σπουργίτια
μες στο απαλό της πράσινο

με το σύνθημα του ήλιου
αναδύονται στη γειτονιά
όλα τα μυστικά ποιήματα
κι αρχίζουν να λούζονται στο φως

Από τη συλλογή συστατική επιστολή (2022)
Title: Τόλης Νικηφόρου, ένα ποίημα του δρόμου
Post by: wings on 21 Jun, 2022, 00:00:06
Τόλης Νικηφόρου, ένα ποίημα του δρόμου

έγραψα ένα ποίημα του δρόμου
χωρίς μολύβι και χαρτί
μέσα στην κίνηση της πόλης
λες κι έπεσαν στη θέση τους οι λέξεις
κι ήταν αρμονική η μουσική
τα δάκρυα και το φως

μα την επόμενη στιγμή
το ποίημα βυθίστηκε και χάθηκε
σε κάποια σκοτεινή γωνιά της μνήμης

κάπως έτσι ίσως να είμαστε όλοι
εσύ κι εγώ το κάθε τι στον κόσμο
ένα ποίημα στο βλέμμα του θεού
που στη στιγμή εξατμίζεται για πάντα

Από τη συλλογή συστατική επιστολή (2022)
Title: Τόλης Νικηφόρου, ανίσχυρος γραφιάς
Post by: wings on 21 Jun, 2022, 00:04:41
Τόλης Νικηφόρου, ανίσχυρος γραφιάς

σ’ αυτόν τον κόσμο της οδύνης
ας ήμουν ένα άγριο βότανο
που ανακουφίζει κάθε πόνο
και σύννεφο που σκορπίζει τη χαρά
σαν καλοκαιρινή βροχή
σε διψασμένο χώμα

είμαι όμως μόνο ένας γραφιάς
που θαύματα ονειρεύεται
με λέξεις στο χαρτί ανίσχυρες
μπροστά στα δακρυσμένα μάτια

Από τη συλλογή συστατική επιστολή (2022)
Title: Τόλης Νικηφόρου, τα αληθινά ποιήματα
Post by: wings on 21 Jun, 2022, 00:11:49
Τόλης Νικηφόρου, τα αληθινά ποιήματα

όχι οι αρμονικές ωραίες λέξεις
σε σελίδες έντυπων ή ηλεκτρονικών βιβλίων
ποίημα είσαι εσύ γλυκό κορίτσι
που σκύβεις το κεφάλι και διαβάζεις
ποίημα είναι η φωνή και το χαμόγελό σου
στον δρόμο το ανάλαφρο περπάτημά σου
και οι απαλές καμπύλες στο κορμί σου

ο κόσμος όλος είναι πλημμυρισμένος
ποιήματα ζωντανά αληθινά
κι εμείς αποτυπώνουμε με λέξεις
μία ισχνή περιγραφή του

βγείτε στον δρόμο και διαβάστε
πραγματικά απολαύστε
τα καθημερινά αυτά θαύματα
από το φως στα μάτια της
ως το ανθισμένο δέντρο στην αυλή
κι ένα πουλί που φτερουγίζει στον ουρανό

Από τη συλλογή συστατική επιστολή (2022)
Title: Τόλης Νικηφόρου, το τυχαίο και το πεπρωμένο
Post by: wings on 21 Jun, 2022, 00:15:07
Τόλης Νικηφόρου, το τυχαίο και το πεπρωμένο

τυχαία συναντηθήκαμε
τυχαία γνωριστήκαμε
κι όταν τυχαία καθίσαμε ένα βράδυ
σε απόμερη γωνιά του πάρκου
όταν σε κοίταξα και με κοίταξες
σε άγγιξα και με άγγιξες
όταν τα είπαμε όλα το βράδυ εκείνο
τότε ήξερα μέσα μου βαθιά
ότι θα ζήσουμε όλη μας τη ζωή μαζί

πενήντα πέντε χρόνια αργότερα
αναλογίζομαι πόσο αρμονικά
συνεργάζονται καμιά φορά
το τυχαίο με το πεπρωμένο

Από τη συλλογή συστατική επιστολή (2022)
Title: Τόλης Νικηφόρου, φωτεινό αίνιγμα
Post by: wings on 21 Jun, 2022, 00:19:30
Τόλης Νικηφόρου, φωτεινό αίνιγμα

τα μάτια σου
και το μοναδικό χαμόγελο
δάχτυλα που εκπέμπουν φως

ζούσα στο μισοσκόταδο
όταν ξάφνου έγειρες μπροστά μου
μου κράτησες ζεστά τα χέρια
κι άναψαν όλα τα φώτα

Από τη συλλογή συστατική επιστολή (2022)
Title: Τόλης Νικηφόρου, το δικό της φως
Post by: wings on 21 Jun, 2022, 00:23:16
Τόλης Νικηφόρου, το δικό της φως

θα περιπλανηθώ σε μητροπόλεις
στην έρημο και σε εξωτικά νησιά
θ’ αναζητήσω
σε κάθε τόπο και σε κάθε χρόνο
φωτεινό, ακτινοβόλο, σαγηνευτικό
το μαγικό χαμόγελό της

ένα χαμόγελο για μέρα και για νύχτα
για κάθε χώρα και εποχή
χάδι, ελιξίριο, μουσική
λάμψη απ’ το δικό της φως

Από τη συλλογή συστατική επιστολή (2022)
Title: Τόλης Νικηφόρου, το μακρινό χαμόγελό σου
Post by: wings on 21 Jun, 2022, 00:27:34
Τόλης Νικηφόρου, το μακρινό χαμόγελό σου

θέλησα να το υμνήσω
με ωραίες λέξεις και εκφράσεις
που αναζήτησα ακόμη και σε ξένες γλώσσες
και άλλες που εγώ ο ίδιος επινόησα
με την ανεξάντλητη φαντασία του έρωτα

καμία όμως και τίποτα
δεν μπόρεσε να προσθέσει κάτι ελάχιστο
στο μαγικό του φως
και στη δική του εξαίσια μουσική

κι έμεινε να τα λέει όλα
έτσι απλό κι έτσι γλυκό
όπως με μια ματιά το αγάπησα
το μακρινό χαμόγελό σου

Από τη συλλογή συστατική επιστολή (2022)
Title: Τόλης Νικηφόρου, το ατέλειωτο ταξίδι
Post by: wings on 21 Jun, 2022, 00:33:19
Τόλης Νικηφόρου, το ατέλειωτο ταξίδι

ποτέ πια δεν θ’ αξιωθώ
τον γύρο του κόσμου που ονειρεύτηκα
αρχίζοντας με τον υπερσιβηρικό
από τη Μόσχα ως το Βλαδιβοστόκ
δεν θα γνωρίσω εξωτικά νησιά
στον μακρινό Ειρηνικό
ούτε θα δροσιστώ σε όαση της Σαχάρας

το ανέλπιστο όμως και μαγικό
το πιο συναρπαστικό ταξίδι
είναι στα βάθη των ματιών σου
που εκπέμπουν φως
το πιο μεγάλο ρίγος
στον ηλεκτρισμό που σπινθηρίζει
στις άκρες των δαχτύλων σου
στη μουσική των λέξεων
που εκστατικά προφέρεις

εξερευνώ τα μυστικά και θαύματα
στα πέρατα του κόσμου
με το ατέλειωτο αυτό ταξίδι

Από τη συλλογή συστατική επιστολή (2022)
Title: Τόλης Νικηφόρου, παράξενο κοιμητήριο
Post by: wings on 21 Jun, 2022, 00:42:28
Τόλης Νικηφόρου, παράξενο κοιμητήριο

εκεί που κάποτε
θριάμβευε η επικοινωνία
παράξενα η γραφή ξεθώριασε
πέρασαν τα ονόματα στην απουσία
σίγησαν οι αριθμοί

παράξενα πληθαίνουν οι νεκροί
ενώ ηχεί στη μνήμη ακόμα
το γέλιο η φωνή
το κάθε τι αποκλειστικά δικό τους

παράξενο ένα κοιμητήριο
ο κατάλογος του τηλεφώνου
που κάποτε έλαμπε
με κάθε νέα γνωριμία
και τώρα λες ότι συχνά δακρύζει

Από τη συλλογή συστατική επιστολή (2022)
Title: Τόλης Νικηφόρου, χώμα στο χώμα
Post by: wings on 21 Jun, 2022, 00:46:56
Τόλης Νικηφόρου, χώμα στο χώμα

στις πόλεις λάμπουν τα φώτα
και παιανίζουν μουσικές
αποπειράται ο κόσμος
να ξεχάσει και να ζήσει

καθώς ο προαιώνιος βόρειος άνεμος
λυγίζει στα κοιμητήρια τα κυπαρίσσια
ενώ στις στέγες και στα καλντερίμια
για μια φορά ακόμη αναγγέλλει παγερά
το πεπρωμένο των θνητών

το άγγιγμα το χνότο η ζεστασιά
η στιγμιαία παρήγορη αυταπάτη
και ύστερα πάλι χώμα στο χώμα
καταγωγή και προορισμός
το τίποτα

Από τη συλλογή συστατική επιστολή (2022)
Title: Τόλης Νικηφόρου, τα πολλά και τα λίγα
Post by: wings on 21 Jun, 2022, 00:51:11
Τόλης Νικηφόρου, τα πολλά και τα λίγα

όχι μυαλό βασανισμένο
μεγάλα ιδανικά και ουτοπία
ταξίδια μακρινά και περιπέτειες
φλογερά πάθη και λάθη
όχι χιλιάδες βιβλία να διαβάζω
κι άλλα πολλά εγώ να γράφω

τα εντελώς απλά κι ανθρώπινα
θα ήθελα σε μια επόμενη ζωή
γαλήνη μόνο
συντροφικό ένα χέρι
όσα μας δίνουν γη και ουρανός

τότε θα δούμε
ποια είναι τα πολλά
και ποια τα λίγα

Από τη συλλογή συστατική επιστολή (2022)
Title: Τόλης Νικηφόρου, οδηγίες προς χρυσοθήρες
Post by: wings on 21 Jun, 2022, 00:55:12
Τόλης Νικηφόρου, οδηγίες προς χρυσοθήρες

μη σκάβετε μην ψάχνετε άδικα
σε χώρες μακρινές εξωτικές
σε κοίτες ποταμών και υπόγειες στοές

μα ούτε καν σε τράπεζες χρηματιστήρια
στα κάθε είδους τυχερά παιχνίδια
και οικονομικές συναλλαγές

πλούτος αμύθητος είναι
ένα χαμόγελο ένα σφίξιμο χεριού
τα μαγεμένα μάτια των παιδιών
κάθε μικρό θαύμα καθημερινό

με ανεξάντλητα κοιτάσματα χρυσού
της πιο εκλεκτής ποιότητας
το μυθικό Ελντοράντο αποκαλύπτεται
σε μια ανοιχτή καρδιά
που ξέρει να δέχεται και να προσφέρει

Από τη συλλογή συστατική επιστολή (2022)
Title: Τόλης Νικηφόρου, στη χώρα του αιώνιου τώρα
Post by: wings on 21 Jun, 2022, 00:59:56
Τόλης Νικηφόρου, στη χώρα του αιώνιου τώρα

μ’ ένα κόκκινο σύννεφο
ο άνεμος στη χώρα θα μας ταξιδέψει
χωρίς αύριο και χωρίς χτες

θα ’ναι βουνό θα ’ναι νησί
θα είναι καταπράσινο λιβάδι
με μια εκτυφλωτικά γαλάζια θάλασσα
η χώρα της αιώνιας νιότης

η κάθε ανάσα και το κάθε φύλλο
η κάθε στάλα της βροχής
η αχτίδα του ήλιου
θα είναι έρωτας και αγάπη
πάθος δημιουργικό κι ατέλειωτο

θα ’χουμε φτάσει επιτέλους στην πατρίδα
για πάντα ένα εσύ κι εγώ μέσα στο φως

Από τη συλλογή συστατική επιστολή (2022)
Title: Τόλης Νικηφόρου, για μια παράταση
Post by: wings on 21 Jun, 2022, 01:04:10
Τόλης Νικηφόρου, για μια παράταση

στη γη των ανθρώπων
διεξάγεται το προαιώνιο παιχνίδι
που ονομάζεται ζωή
όλοι είναι θεατές και όλοι παίκτες
όλοι ανήκουν σε ομάδες
και όλοι λένε ότι στο γήπεδο
αγωνίζονται για τη νίκη

όμως το παιχνίδι είναι στημένο
ο διαιτητής κρατάει δρεπάνι
και όλοι θέλουν να ξεχάσουν
πως κάθε νίκη είναι προσωρινή
το μόνο που μπορούν να ελπίζουν
είναι μια παράταση του αγώνα
πριν την οριστική τους συντριβή

στη γη των ηττημένων
όλοι αγωνίζονται για μια παράταση
μικρή ή μεγαλύτερη
παράταση που μεταθέτουν
στα παιδιά και τα εγγόνια τους
ως επισφράγισμα της παρήγορης
ισόβιας αυταπάτης

Από τη συλλογή συστατική επιστολή (2022)
Title: Τόλης Νικηφόρου, έτος πρώτο του ανθρώπου
Post by: wings on 21 Jun, 2022, 01:07:46
Τόλης Νικηφόρου, έτος πρώτο του ανθρώπου

τελικά λοιπόν ο κόσμος άλλαξε
αργά κι επώδυνα
όχι σε εκατό ή διακόσια
αλλά σε μερικές χιλιάδες χρόνια
κι από το θεωρείο του μέλλοντος
ιστορικοί και επιστήμονες
μελετούν πώς ακριβώς
μεταμορφώθηκε το αρπακτικό
κι εξαφανίστηκαν σταδιακά
πρωτόγονα ένστικτα και δοξασίες

ο κόσμος άλλαξε
μέσα από ωκεανούς αίματος
έφτασε σε μια μακρινή ακτή
η κάποτε ουτοπία έγινε πραγματικότητα
και στη διαδικασία της εξέλιξης
τον τρελό πίθηκο που ρήμαξε τη γη
για πρώτη φορά διαδέχτηκε ο άνθρωπος

Από τη συλλογή συστατική επιστολή (2022)
Title: Τόλης Νικηφόρου, σαν τον πυράκανθο
Post by: wings on 18 Oct, 2022, 20:55:27
Τόλης Νικηφόρου, σαν τον πυράκανθο

να μη φοβάσαι σκοτεινιά και κρύο
ν’ απλώνεις φωτεινά κλαδιά το καταχείμωνο

σαν τον πυράκανθο ν’ ανθίζεις με το ελάχιστο
λίγα να ζητάς πολλά να δίνεις
και με τα κοφτερά αγκάθια σου να προστατεύεις
τα λευκά άνθη τους φλογισμένους σου καρπούς

δίπλα στο χάδι της ελιάς και της ροδιάς
να είσαι εσύ το πάθος κι η αλήθεια της ζωής

Από τη συλλογή σαν τον πυράκανθο (2022)
Title: Τόλης Νικηφόρου, το πρώτο ποίημα
Post by: wings on 18 Oct, 2022, 21:02:21
Τόλης Νικηφόρου, το πρώτο ποίημα

αίμα από τα πιο βαθιά τραύματα
επέλεξε ο επουράνιος αλχημιστής
κάτι από το θάμβος των ονείρων
και σκόρπιες νότες μουσικής
χρώματα άπειρα και αρώματα
το φωτεινό χαμόγελο ενός παιδιού
το αχ του έρωτα και του θανάτου

τα ανακάτεψε σ’ ένα βαθύ καζάνι
όπου κόχλαζαν οι λέξεις των θνητών
τι άλλο πρόσθεσε ποτέ δεν αποκάλυψε
μόνο ανέσυρε και απέθεσε στο τέλος
το πρώτο αυτό ποίημα ως εντολή
σε μια απάτητη κορυφή και αποσύρθηκε
αιώνια σιωπηλός και ανεξιχνίαστος

ακολούθησαν γενιές και γενιές ποιητών
που ευλαβικά τηρούν την εντολή
κι ακόμα στρώνουν ματωμένο
το μονοπάτι προς μια κορυφή
για πάντα απαγορευμένη στους θνητούς

Από τη συλλογή σαν τον πυράκανθο (2022)
Title: Τόλης Νικηφόρου, δεν έφυγαν ποτέ δεν χάθηκαν
Post by: wings on 18 Oct, 2022, 21:06:43
Τόλης Νικηφόρου, δεν έφυγαν ποτέ δεν χάθηκαν

σούρουπο φθινοπωρινό
και στην απέραντη πλατεία
μια σιγανή βροχή
ψιθυρίζει μυστικά στα φύλλα
καθώς οι αγαπημένοι μου αναδύονται
στο χώμα κόκκινα λουλούδια
αστέρια φωτεινά στον ουρανό

τα χρόνια πέρασαν κι όμως
δεν έφυγαν ποτέ δεν χάθηκαν
πρωί και βράδυ ζουν στα μάτια μου
μεταγγίζουν στα δάκρυά μου φως
μουσική στη φωνή μου
με παίρνουν πάλι από το χέρι
και μου δείχνουν τον δρόμο

μια αιωνιότητα είναι η αγάπη

Από τη συλλογή σαν τον πυράκανθο (2022)
Title: Τόλης Νικηφόρου, με κομμένα φτερά
Post by: wings on 18 Oct, 2022, 21:14:53
Τόλης Νικηφόρου, με κομμένα φτερά

πρόσφυγας απ’ τη Σωζόπολη το ’24
με δυο ανήλικα κορίτσια
γνώρισε τον θάνατο στην προσφυγιά
την κατοχή τον χωρισμό της κόρης της
γνώρισε μόνο φουρτούνες στη ζωή

έπλεκε μαυροφορεμένη στη γωνιά της
κι άλλοτε έλεγε στη μητέρα μου
πως έβλεπε σε κάθε λέξη
σε κάθε νεύμα ή κίνησή μου
τον άντρα της που είχε χάσει πολύ νέα

τις τελευταίες στιγμές της στο νοσοκομείο
κατάφερε να σηκωθεί να με φιλήσει
προφέροντας μ’ έναν λυγμό το όνομά μου
και μ’ άφησε ανυπεράσπιστο στη θλίψη

με τα πολύχρωμά της μάτια
με τα ζεστά τα τρυφερά της χέρια
πάντα με τον πράο τον καλό της λόγο
ένας άγγελος χωρίς φτερά ήταν η γιαγιά μου

Από τη συλλογή σαν τον πυράκανθο (2022)
Title: Τόλης Νικηφόρου: γράμμα, 3
Post by: wings on 18 Oct, 2022, 21:23:55
Τόλης Νικηφόρου: γράμμα, 3

πάνε τριάντα τόσα χρόνια που έφυγες
με το βαθύ γαλάζιο σαν αντίο στα μάτια
και θέλω να σου πω πρώτη φορά
πως σε καταλαβαίνω απόλυτα, σε νιώθω
ήσουν ένα κορίτσι ορφανό της προσφυγιάς
κάθε λόγο είχες να μη με θέλεις
τόσοι και τόσοι έρχονται στον κόσμο ανεπιθύμητοι
ούτε κι εγώ ήμουν το καλύτερο παιδί
ατίθασος και πεισματάρης μελαγχολικός
ποτάμι όμως τα δάκρυα κυλούσαν όταν έφευγες
δεν έχω κλάψει τόσο σ’ όλη τη ζωή μου
και τώρα που σου γράφω πάλι κλαίω
γιατί ήσουν ο παράδεισός μου
που μ’ άφησε για πάντα εξόριστο
κι ενώ δεν είναι λογικό το ξέρω
να έχω ζήσει τόσα χρόνια με το τραύμα
και τώρα ακόμη που ασπρομάλλης
σύντομα έρχομαι κοντά σου
θα ήθελα, πόσο πολύ θα λαχταρούσα
έστω λιγάκι να μ’ αγαπούσες, ρε μαμά
για να βουλώσει επιτέλους μέσα μου
αυτό το απύθμενο κενό
που μια ζωή πονάει και ματώνει
και γαλήνιος πια να οδηγηθώ στο τίποτα

Από τη συλλογή σαν τον πυράκανθο (2022)
Title: Τόλης Νικηφόρου: γυναίκα, 2
Post by: wings on 18 Oct, 2022, 21:28:20
Τόλης Νικηφόρου: γυναίκα, 2

είσαι μοναδική
και είσαι χιλιάδες
μάνα πηγή της ύπαρξης
απαλό ένα χάδι
παρήγορη αγκαλιά
είσαι φίλη και αδερφή
χέρι συντροφικό
στις καταιγίδες της ζωής
είσαι το πάθος του έρωτα
και η ισόβια αγάπη
ταυτόχρονα πιστή κι αστάθμητη
σωτήρια και θανάσιμη
γοητευτικό ένα αίνιγμα
πλάσμα του μυστηρίου
αστραπή κάθε έμπνευσης
πνοή δημιουργίας

είσαι μοναδική
κι είσαι χιλιάδες
η πρώτη λεία κάθε βάρβαρου
το πρώτο θύμα κάθε δυνάστη
κι όμως η άνοιξη ανίκητη
ένα μαγικό φως στον κόσμο

Από τη συλλογή σαν τον πυράκανθο (2022)
Title: Τόλης Νικηφόρου, ψίθυροι κι άρωμα θαλασσινό
Post by: wings on 19 Oct, 2022, 00:07:47
Τόλης Νικηφόρου, ψίθυροι κι άρωμα θαλασσινό

ονειρική
η πόλη με το βραδινό της ένδυμα
προθήκες φωτισμένες σκοτεινές γωνιές
σοκάκια φιδοσέρνονται και χάνονται
εδώ κι εκεί σ’ άγνωστες γειτονιές
ψίθυροι κι άρωμα θαλασσινό
ένα ρίγος μια ανάσα ερωτική
διαπερνά μεθυστικά κάθε διαβάτη
μαγεύει και μαγεύεται

από την παραλία ως τα κάστρα
γίνονται όλα κρυψώνα μυστικό
φιλί και χάδι ατέλειωτο
αναστεναγμός

κάθε νύχτα η πόλη γεννάει τον έρωτα
που έρπει, εισχωρεί, κυριαρχεί
κι εκπνέει ξαφνικά το χάραμα

Από τη συλλογή σαν τον πυράκανθο (2022)
Title: Τόλης Νικηφόρου, πρωινό φως
Post by: wings on 19 Oct, 2022, 00:13:12
Τόλης Νικηφόρου, πρωινό φως

σε κάθε χώρα και εποχή
σε περιμένω
στη γη και στ’ άστρα
σε ζωή και θάνατο

και όπως το φεγγάρι
ξεπροβάλλει πίσω απ’ τα σύννεφα
φωτεινή ένα βράδυ θα εμφανιστείς
στη στροφή του δρόμου

θα είσαι άγνωστη
μα και παράξενα οικεία
και ήδη θα γνωρίζω
κάθε νότα στη φωνή σου
κάθε αχτίδα στη λάμψη των ματιών
στο άγγιγμά σου το ηδονικό βελούδο

δεν θα μιλήσουμε
μα θα τα έχουμε πει όλα
θα γίνουμε ένα με το χάραμα
κάθε πρωί στη γη το φως

Από τη συλλογή σαν τον πυράκανθο (2022)
Title: Τόλης Νικηφόρου, ο έρωτας
Post by: wings on 19 Oct, 2022, 00:16:21
Τόλης Νικηφόρου, ο έρωτας

βουβοί
χωρίς μελάνι και χαρτί
τα είπαμε όλα
σε μια στιγμή
τα ζήσαμε όλα

τα μάτια σου βαθιά
μες στα δικά μου μάτια

Από τη συλλογή σαν τον πυράκανθο (2022)
Title: Τόλης Νικηφόρου, η αλήθεια της ζωής
Post by: wings on 19 Oct, 2022, 00:20:27
Τόλης Νικηφόρου, η αλήθεια της ζωής

ο πυριφλεγής αρνείται
την αόρατη ημερομηνία λήξης

τη φύση του για να αντέξει
ασυναίσθητα την αγάπη υποδύεται
μέχρι την αδυσώπητη αλήθεια
να αποδείξει ο χρόνος

όταν όμως η φλόγα σβήνει
ακέραιο παραμένει το φως
και τα φαρμακωμένα χείλη
δεν αναιρούν τη γλύκα των καρπών

πονάει αφόρητα η αλήθεια
κι ας είναι τελικά η μόνη λύτρωση

Από τη συλλογή σαν τον πυράκανθο (2022)
Title: Τόλης Νικηφόρου, το ξεχασμένο εκείνο άρωμα
Post by: wings on 19 Oct, 2022, 00:26:11
Τόλης Νικηφόρου, το ξεχασμένο εκείνο άρωμα

και ξαφνικά συναντηθήκαμε
σε μια στροφή του δρόμου
αυθόρμητα απλώσαμε τα χέρια
μετά από τόσα χρόνια
δεν άλλαξες θα λέγαμε
αν έβγαιναν οι λέξεις απ’ το στόμα
και πάντα σ’ αγαπώ
χαθήκαμε για λίγο
ο ένας μέσα στα μάτια του άλλου

καθίσαμε μετά σ’ ένα παγκάκι
όπως σχεδόν μιαν άλλη εποχή
βουρκώσαμε αλλά δεν κλάψαμε
εισπνεύσαμε βαθιά
το ξεχασμένο εκείνο άρωμα
ενώ κάπου μακριά ακούσαμε
να παίζει το τραγούδι μας

χωρίσαμε ύστερα διστακτικά
μ’ ένα τρυφερό σπαρακτικό φιλί
γιατί ήταν ήδη νύχτα σκοτεινή
και πια δεν θα ξημέρωνε ποτέ

Από τη συλλογή σαν τον πυράκανθο (2022)
Title: Τόλης Νικηφόρου, το μέχρις εσχάτων όχι
Post by: wings on 19 Oct, 2022, 00:33:37
Τόλης Νικηφόρου, το μέχρις εσχάτων όχι

η ανένδοτη ψυχή
που πρώτα φανερώνει την καταγωγή
το χρώμα και τη μουσική της
προφέροντας την καταιγίδα

χρόνια και χρόνια αργότερα
γκρίζος πολτός η απόγνωση
μέσα στο τέλμα
ενώ αιφνίδια κάποτε ένα χαμόγελο
αναθρώσκει

τέλος η γαλήνια ματιά
χωρίς προσπάθεια χωρίς οδό
το φως που αποκαλύπτεται
πέρα από την κινούμενη άμμο
η λύτρωση στην έρημο του κόσμου

Από τη συλλογή σαν τον πυράκανθο (2022)
Title: Τόλης Νικηφόρου, απόσταγμα
Post by: wings on 19 Oct, 2022, 00:38:48
Τόλης Νικηφόρου, απόσταγμα

αγάπη
που εξατμίστηκε στην πάροδο του χρόνου
καράβι
που προσάραξε μετά πολλά ταξίδια
όνειρα
που πια δεν ανατέλλουν σε φλογισμένα μάτια

και πίκρα
η αλήθεια της ζωής
στα χείλη που ανεβαίνει απ’ την καρδιά

Από τη συλλογή σαν τον πυράκανθο (2022)
Title: Τόλης Νικηφόρου, το σχολείο της απώλειας
Post by: wings on 19 Oct, 2022, 00:44:03
Τόλης Νικηφόρου, το σχολείο της απώλειας

αμέσως μετά τη γέννησή μου
με οδηγίες της ίδιας της ζωής
με εγγράψανε οι γονείς μου
στο παγκόσμιο σχολείο της απώλειας
με άτεγκτο διευθυντή τον θάνατο
βοηθούς την ατιμία και τον φόνο
και ταπεινούς δασκάλους
την ομορφιά και την αγάπη

όσα ωραία μάθαινα λοιπόν
έσπευδε να τα διαψεύσει
αμείλικτα η διευθυντική ομάδα
ενώ εγώ γελούσα κι έκλαιγα
και άλλοτε αντίκριζα περιδεής
στο θέατρο αυτό του παραλόγου

στη διάρκεια των σπουδών μου
έχασα πολλά και ανεκτίμητα
γονείς, αδέρφια, όνειρα και ιδανικά,
με την απώλεια να σφραγίζεται
σαν άριστα στην ψυχή μου
και είμαι πλέον έτοιμος να αποφοιτήσω
με τελικό προορισμό το τίποτα
που είναι η αρχική καταγωγή μου

Από τη συλλογή σαν τον πυράκανθο (2022)
Title: Τόλης Νικηφόρου, κι αν κάποτε
Post by: wings on 19 Oct, 2022, 00:48:34
Τόλης Νικηφόρου, κι αν κάποτε

κι αν κάποτε διάπλατα μας άνοιγε τις πύλες
το Ελντοράντο του χρυσού και της καρδιάς
κι ήταν αυτή η μαγική εκπλήρωση
κάθε φιλοδοξίας μας και κάθε ονείρου
πώς θα αντέχαμε μετά την τόση ευτυχία;

θα κλείναμε τα μάτια στην οδύνη
θα παύαμε να ακούμε τις κραυγές
να βλέπουμε τον τρόμο στις ειδήσεις
πώς τη συνείδησή μας θα ναρκώναμε;

κι αν τέλος πάντων βρίσκαμε μια λύση
δεν θα γινόταν πλήξη κάποτε η τόση ευτυχία
κι ένα πρωί δεν θα τα εγκαταλείπαμε όλα
για να αναζητήσουμε το πεπρωμένο μας
σ’ έναν ακόμη ωραίο χαμένο αγώνα;

Από τη συλλογή σαν τον πυράκανθο (2022)
Title: Τόλης Νικηφόρου, σκιάς όναρ άνθρωπος
Post by: wings on 19 Oct, 2022, 00:53:43
Τόλης Νικηφόρου, σκιάς όναρ άνθρωπος

τα δάκρυά μου ισχυρίζονται
πως είχα κάποτε γονείς κι αδέρφια
και πως υπήρξε κάποια νιότη
ισχυρίζονται πως κάποτε αγάπησα
φίλους γυναίκες και ταξίδια
πως διάβασα ατέλειωτα βιβλία
κι άλλα βιβλία εγώ έγραψα
ισχυρίζονται πως όλα αυτά
δεν ήτανε καπνός στα μάτια κι αυταπάτη

όνειρο μιας σκιάς όμως εγώ
δεν ξέρω καν αν και τώρα υπάρχω

Σημείωση: Σκιάς όναρ άνθρωπος, Πίνδαρος, Πυθιονίκαις VIII

Από τη συλλογή σαν τον πυράκανθο (2022)
Title: Τόλης Νικηφόρου, να φύγουμε μαζί
Post by: wings on 19 Oct, 2022, 00:57:46
Τόλης Νικηφόρου, να φύγουμε μαζί

όταν καμιά φορά επανέρχεται
εκείνη η παλιά κατάθλιψή μου
με την παρόρμηση να δώσω τέλος
στα βάσανα και την περιπέτεια της ζωής
με συγκρατεί η αγάπη μου για σένα
ο φόβος ότι δεν θα επιβιώσεις μόνη

αν πάλι φύγεις πρώτη εσύ
έρημο με βλέπω να γυρίζω
από άδειο δωμάτιο σε δωμάτιο
φωνάζοντας το όνομά σου
χαϊδεύοντας τα ρούχα σου
κλαίγοντας σε κάθε κίνησή μου

σε μια συντροφική ζωή
ένα κοινό αρμόζει τέλος

Από τη συλλογή σαν τον πυράκανθο (2022)
Title: Τόλης Νικηφόρου, νικώντας τα χιλιόμετρα
Post by: wings on 19 Oct, 2022, 01:00:58
Τόλης Νικηφόρου, νικώντας τα χιλιόμετρα

όπως ο μαραθωνοδρόμος
νικώντας τα χιλιόμετρα
αυξάνει τον ρυθμό του
λίγο πριν τερματίσει
έτσι κι ο ασπρομάλλης ποιητής
ξεπερνάει τη ματαιότητα
όσα έχει ζήσει στην πορεία του
και σαν μικρό παιδί
έκθαμβος πάλι ανακαλύπτει
τα θαύματα και την οδύνη

και γράφει ολοένα γράφει
ολοένα βιβλία εκδίδει
να είναι η μουσική των λέξεων
ο δρόμος προς την τελική γραμμή
της ποίησης και της ζωής

Από τη συλλογή σαν τον πυράκανθο (2022)
Title: Τόλης Νικηφόρου, η καταγωγή των ηφαιστείων
Post by: wings on 20 Jul, 2023, 22:16:38
Τόλης Νικηφόρου, η καταγωγή των ηφαιστείων

η λάβα που αναζητά διέξοδο
από τα έγκατα της γης
και κάποτε αιφνιδίως προκαλεί
την έκρηξη των ηφαιστείων
δεν είναι ένα απλό φυσικό φαινόμενο

το ανέκφραστο υπόγειο πάθος
αιώνες συσσωρεύεται και κοχλάζει
αιώνες ο ανεκπλήρωτος έρωτας
κατακαίει και ρευστοποιεί το χώμα
και κάθε χαμένο όνειρο
αναζητά απελπισμένα τη δικαίωση

να από τι αποτελείται η λάβα
που πρώτα εκτοξεύεται στον ουρανό
και ύστερα ως υπόγειο ποτάμι
ασυγκράτητη πυρπολεί τα πάντα

Από τη συλλογή η καταγωγή των ηφαιστείων (2023)
Title: Τόλης Νικηφόρου, η αρχική πηγή
Post by: wings on 20 Jul, 2023, 22:23:21
Τόλης Νικηφόρου, η αρχική πηγή

για πρώτη φορά ποιος άραγε
να έγραψε αυτά τα ποιήματα
που ανίδεος εγώ τώρα αντιγράφω
από ποια χώρα και εποχή
και σε ποια γλώσσα
ο χαμένος μου αδερφός
μεταγγίζει τη δική του ματιά
τη δική του αγωνία και πόνο
ποιον αγκαλιάζω μέσα στο σκοτάδι
και με την πνοή του ανασαίνω

ίσως όμως όλα τα ποιήματα
που γράφτηκαν και θα γραφτούν ποτέ
είναι μηνύματα από τον κόσμο των ψυχών
αιώνια μυστηριώδη και ανεξιχνίαστο

Από τη συλλογή η καταγωγή των ηφαιστείων (2023)
Title: Τόλης Νικηφόρου, παράξενο ένα φως
Post by: wings on 20 Jul, 2023, 22:25:43
Τόλης Νικηφόρου, παράξενο ένα φως

θέλησα να γράψω ποιήματα
κι έγραψα τη λαχτάρα του έρωτα
όνειρα και ταξίδια σε ξένους τόπους
έγραψα νιότη
εκείνους που πολύ αγάπησα
κι έχουν χαθεί μέσα στη νύχτα

θέλησα να γράψω ποιήματα
κι έγραψα μνήμες και δάκρυα
παράξενο ένα φως

Από τη συλλογή η καταγωγή των ηφαιστείων (2023)
Title: Τόλης Νικηφόρου, το ποίημα
Post by: wings on 20 Jul, 2023, 22:28:45
Τόλης Νικηφόρου, το ποίημα

είναι χαμένη μάχη
αιφνίδια του θνητού
σύγκρουση με το πεπρωμένο

κραυγή και μουσική
επίκληση που αναπέμπεται
σε άδειο ουρανό

μάταιη απόπειρα
ισόβια εξόριστου
να επιστρέψει στην πατρίδα

είναι το αίμα της καρδιάς
που αρχαίος αλχημιστής
μετέτρεψε σε λέξεις

Από τη συλλογή η καταγωγή των ηφαιστείων (2023)
Title: Τόλης Νικηφόρου, σχεδόν ένα τίποτα
Post by: wings on 20 Jul, 2023, 22:32:56
Τόλης Νικηφόρου, σχεδόν ένα τίποτα

ένα δευτερόλεπτο του χρόνου
σε ένα χιλιοστό του χώρου
είναι αυτό που μας αναλογεί
μια στάλα γνώσης απ’ τον ωκεανό

μια λάμψη από το φως
ένα αχ από τον πόνο
το άγγιγμα του έρωτα
και της αιωνιότητας

είμαστε ένα τίποτα σχεδόν
ένα κάτι από τα πάντα

Από τη συλλογή η καταγωγή των ηφαιστείων (2023)
Title: Τόλης Νικηφόρου, τα αντικαταθλιπτικά μου
Post by: wings on 20 Jul, 2023, 22:36:58
Τόλης Νικηφόρου, τα αντικαταθλιπτικά μου

στη μεγάλη βιβλιοθήκη πλάι μου
έχω κρεμάσει φωτογραφίες
της τετράχρονης εγγονούλας μας
με τα ματάκια και το χαμόγελό της
αντιστάθμισμα στις μαύρες σκέψεις
και στο δελτίο ειδήσεων των οκτώ

επιβιώνω και συνεχίζω να γράφω
με καθημερινές βαθιές εισπνοές
ομορφιάς και αθωότητας

Από τη συλλογή η καταγωγή των ηφαιστείων (2023)
Title: Τόλης Νικηφόρου, μια απρόσμενη αγκαλιά
Post by: wings on 20 Jul, 2023, 22:44:02
Τόλης Νικηφόρου, μια απρόσμενη αγκαλιά

μακρόστενα μπαλκόνια αντικριστά
ρούχα απλωμένα διάφορα αντικείμενα
ή εντελώς γυμνά κατεβασμένα στόρια
και κάποτε ένα ξαφνικό φτερούγισμα
σαν αεράκι ανάμεσα στα δέντρα
μες στην απόλυτη σιγή το μεσημέρι

είναι η θελκτική κατάφυτη πρασιά
ο δημόσιος και ιδιωτικός μας κήπος
με το γλυκύτατο πράσινο της ελιάς
να μπαίνει ως μέσα στο μπαλκόνι μας
με του πυράκανθου τα αιχμηρά κλαδιά
περήφανα με τους πορτοκαλί καρπούς του
με τη ροδιά, με τη συκιά, τον κισσό απέναντι
τόσα άλλα δέντρα παντού και θάμνους
τόσα γαλήνια παιδιά της γης και τ’ ουρανού
να λούζονται μες στη βουβή λατρεία
που εκπέμπει το δικό μας βλέμμα

θα μπορούσε να ονομαστεί και έρωτας
ή ακόμη ένας μικρός παράδεισος
σίγουρα όμως είναι μια απρόσμενη αγκαλιά
μες στη σκληρή αλήθεια της μεγάλης πόλης

Από τη συλλογή η καταγωγή των ηφαιστείων (2023)
Title: Τόλης Νικηφόρου, η πατρίδα μου
Post by: wings on 20 Jul, 2023, 22:46:35
Τόλης Νικηφόρου, η πατρίδα μου

κάθε άνθρωπος
έχει μια πατρίδα
μια χώρα
μια πόλη
τα παιδικά του χρόνια

εγώ έχω εσένα

Από τη συλλογή η καταγωγή των ηφαιστείων (2023)
Title: Τόλης Νικηφόρου, ένα τελευταίο φτερούγισμα
Post by: wings on 20 Jul, 2023, 22:50:18
Τόλης Νικηφόρου, ένα τελευταίο φτερούγισμα

ένα τελευταίο φως το σούρουπο
τελευταίο φτερούγισμα στον ουρανό

απλώνεται ξαφνικά ένα χέρι
ανθίζει ένα δειλό χαμόγελο

κι είναι τόσο παράξενα
τόσο απελπισμένα ωραίος

ο έρωτας αυτή την τελευταία στιγμή

Από τη συλλογή η καταγωγή των ηφαιστείων (2023)
Title: Τόλης Νικηφόρου, όνειρο μέσα στο φως
Post by: wings on 20 Jul, 2023, 22:53:58
Τόλης Νικηφόρου, όνειρο μέσα στο φως

γερμένο ανάλαφρα στα κάγκελα
βλέμμα στο βάθος τ’ ουρανού
ένα κορίτσι σε ψηλό μπαλκόνι
νότες που πήρε ο άνεμος
από τραγούδι ερωτικό
για να συνθέσει
όνειρο μέσα στο φως

μαγεία κι ευλογία της γειτονιάς
απλή και οικεία
κι όμως απρόσιτη

Από τη συλλογή η καταγωγή των ηφαιστείων (2023)
Title: Τόλης Νικηφόρου: σ' αγαπώ
Post by: wings on 20 Jul, 2023, 22:59:34
Τόλης Νικηφόρου: σ’ αγαπώ

κινδυνεύω να εκραγώ
να σκορπιστεί η καρδιά μου στον ουρανό
από τα σύννεφα να πέφτει απαλή βροχή
να φτάνει απ’ τα μακρινά αστέρια φως

γι’ αυτό μην απορείτε όταν επανέρχομαι
είναι τόση η αγάπη μέσα μου
που πρέπει οπωσδήποτε να εκφραστώ
με κάθε τρόπο να τη μεταδώσω

δεν είναι λοιπόν κάτι κοινό για μένα
είναι άγγιγμα ανάσα λύτρωση
μια λέξη μαγική ευεργετική
ένας μικρός επίγειος παράδεισος

Από τη συλλογή η καταγωγή των ηφαιστείων (2023)
Title: Τόλης Νικηφόρου, ο λαστιχένιος ήχος
Post by: wings on 20 Jul, 2023, 23:04:11
Τόλης Νικηφόρου, ο λαστιχένιος ήχος

είχα διαβάσει όλα τα περιοδικά
είχα πια λύσει όλα τα σταυρόλεξα
και βαριόμουν, αφόρητα βαριόμουν
ξαπλωμένος διαγώνια επάνω στην κουβέρτα
όταν ξαφνικά ακούστηκαν από κάτω
τα παιδιά της γειτονιάς να με φωνάζουν
να κατεβώ να παίξουμε μπάλα
στην κακοτράχαλη απέραντη πλατεία

τα παιδιά κι ο ήχος της ευτυχίας
ο λαστιχένιος ήχος στο τσιμέντο

Από τη συλλογή η καταγωγή των ηφαιστείων (2023)
Title: Τόλης Νικηφόρου, τίποτα και ποτέ
Post by: wings on 20 Jul, 2023, 23:07:18
Τόλης Νικηφόρου, τίποτα και ποτέ

υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν
όνειρα που δεν εκπληρώθηκαν
αγάπες που δεν άνθισαν
ερωτήματα που δεν απαντήθηκαν

και αγώνας ως το τέλος
στη μάταιη ύπαρξή μας

Από τη συλλογή η καταγωγή των ηφαιστείων (2023)
Title: Τόλης Νικηφόρου, στιγμιαία έστω ευτυχία
Post by: wings on 20 Jul, 2023, 23:11:31
Τόλης Νικηφόρου, στιγμιαία έστω ευτυχία

να σε χαϊδεύει ο ήλιος απαλά
φθινόπωρο στο νότιο μπαλκόνι
ενώ δίπλα κάθεται χαμογελώντας
η αγαπημένη της ζωής σου
ασπρομάλληδες πια και οι δύο
να είναι απόλυτη η γαλήνη
μπροστά σου να θροΐζουν
πολύχρωμα ποιήματα
που αναδίνουν μυρωμένο οξυγόνο
και κατά διαστήματα ένα ποίημα
από μιαν άλλη ανθολογία
στον ουρανό να φτερουγίζει

να μια ατελής περιγραφή
της στιγμιαίας έστω ευτυχίας

Από τη συλλογή η καταγωγή των ηφαιστείων (2023)
Title: Τόλης Νικηφόρου, με δάκρυ και με φως
Post by: wings on 20 Jul, 2023, 23:15:02
Τόλης Νικηφόρου, με δάκρυ και με φως

τα όνειρά μας δεν πεθαίνουν
ποτέ δεν σβήνουν
γίνονται άνεμος μετά από μας
αποδημητικά πουλιά
κόκκινο σύννεφο στον ουρανό
ποιήματα και μουσική
και εισχωρούν στις φλέβες των παιδιών
τα μάτια τους φλογίζουν
και παραμένουν ζωντανά
όπως είχαν παραδοθεί σε μας
ακέραια με δάκρυ και με φως

Από τη συλλογή η καταγωγή των ηφαιστείων (2023)
Title: Τόλης Νικηφόρου, η πικρή αλήθεια
Post by: wings on 20 Jul, 2023, 23:18:27
Τόλης Νικηφόρου, η πικρή αλήθεια

μισώ το ψέμα
δεν καταδέχομαι την αυταπάτη
ούτε όμως την αδράνεια

το ξέρω πια καλά
πως οι θυσίες ο ηρωισμός
ο ωραίος αγώνας
απ’ την αρχή είναι καταδικασμένος
κι αυτή του η φύση
τον κάνει ανθρώπινο
τον κάνει ακόμη πιο ωραίο

αγωνίζομαι λοιπόν σκληρά
ως την τελευταία μου πνοή
σ’ αυτόν τον ωραίο χαμένο αγώνα

Από τη συλλογή η καταγωγή των ηφαιστείων (2023)
Title: Τόλης Νικηφόρου, λαθραία στον Άδη
Post by: wings on 20 Jul, 2023, 23:21:32
Τόλης Νικηφόρου, λαθραία στον Άδη

μοναδική μου σκέψη τώρα
που η κρίσιμη ώρα πλησιάζει
είναι τον υψηλό και σκυθρωπό πορθμέα
να βρω έναν τρόπο για να ξεγελάσω
και στην αιώνια νύχτα του Κάτω Κόσμου
εκεί που απολύτως τίποτα μαζί σου
δεν επιτρέπεται να πάρεις

λαθραία να περάσω το άγγιγμά σου
κι ένα παιδικό χαμόγελο

Από τη συλλογή η καταγωγή των ηφαιστείων (2023)
Title: Τόλης Νικηφόρου, αν ξαναγεννηθώ
Post by: wings on 20 Jul, 2023, 23:24:32
Τόλης Νικηφόρου, αν ξαναγεννηθώ

να γίνω οπωροφόρο δέντρο
ή φτερωτό στο απέραντο γαλάζιο
ίσως πηγή με δροσερό νερό
για κουρασμένους οδοιπόρους

δεύτερη φορά άνθρωπος δεν θέλω
την τόση οδύνη δεν αντέχω
το θέατρο αυτό του παραλόγου

καλύτερα λοιπόν ο αιώνιος ύπνος
ή κάτι που την άνοιξη ανθίζει
σαν άρωμα, σαν άγγιγμα ή χάδι

Από τη συλλογή η καταγωγή των ηφαιστείων (2023)
Title: Τόλης Νικηφόρου, μια τρύπια δεκάρα
Post by: wings on 24 Oct, 2023, 13:25:36
Τόλης Νικηφόρου, μια τρύπια δεκάρα

απ’ τους γονείς μου κληρονόμησα
καυγάδες και προβλήματα
ένα διαλυμένο σπίτι
και μια τρύπια δεκάρα

κληρονόμησα ευαισθησία κι αγάπη
που μ’ έσκιζαν στα δυο
και μια ακατάσχετη παρόρμηση
να γράψω και να σκοτωθώ

ήμουν λοιπόν ο ιδανικός Σκορπιός
και μια ζωή αγωνίστηκα να επιβιώσω
να κάνω εγώ το αντίθετο από κείνους
ενώ παράλογα κι αφόρητα
μου λείπουν πατέρας μάνα κι αδερφός
κλαίω μονάχος μου τα βράδια
κι ανίσχυρα τους γράφω ποιήματα

να όμως κάπου εκεί στο βάθος
μας διακρίνω όπως ποτέ άλλοτε
όλους αγαπημένους μες στο φως

Από τη συλλογή μια τρύπια δεκάρα (2023)
Title: Τόλης Νικηφόρου, αλχημεία
Post by: wings on 24 Oct, 2023, 13:31:33
Τόλης Νικηφόρου, αλχημεία

με κληρονομιά μια τρύπια δεκάρα
παιδικά και εφηβικά τραύματα
κι ανώφελη αγάπη στην ερημιά μου
με τα αναρίθμητα βιβλία που διάβασα
την ανταρσία και την ουτοπία στα μάτια
βγήκα στον δρόμο για το πουθενά

δάσκαλοι καλοί με μεγάλωσαν
μα τα πιο σπουδαία έμαθα
από τη φλόγα μέσα μου
και από τραύματα οδυνηρά
σε κάθε περιπέτειά μου

η φλόγα και τα τραύματά μου
τα βιβλία το πάθος και η ουτοπία
σε παράξενη αλχημεία μετέτρεψαν
τη δεκάρα σε ανεκτίμητη μαγεία
και η μαγεία αναζήτησε την έκφραση
στη γραφή ως προορισμό μου στη ζωή

Από τη συλλογή μια τρύπια δεκάρα (2023)
Title: Τόλης Νικηφόρου, έμπνευση
Post by: wings on 24 Oct, 2023, 13:37:23
Τόλης Νικηφόρου, έμπνευση

σαν άγραφο χαρτί οι μέρες
απλώνονται ατέλειωτες
η μια μετά την άλλη
εκτελεστικό απόσπασμα
που παρατάσσεται μπροστά
σε πρόσωπο με δεμένα μάτια

όταν δεν ανάβει η φλόγα
τον ουρανό δεν σκίζει ξαφνικά
λυτρωτική η αστραπή εκείνη

Από τη συλλογή μια τρύπια δεκάρα (2023)
Title: Τόλης Νικηφόρου, μια φωτεινή στιγμή
Post by: wings on 24 Oct, 2023, 13:48:56
Τόλης Νικηφόρου, μια φωτεινή στιγμή

έψαξα να βρω το ποίημα
μα εκείνο είχε δραπετεύσει
από στίχους και λέξεις
είχε γίνει βραδινό χαμόγελο
άλλοτε ανθισμένο δέντρο
είχε γίνει πολύχρωμο πουλί
που φτερουγίζει ανάλαφρα
και χάνεται στο βάθος τ’ ουρανού
και ύστερα ξαναγυρίζει
μια φωτεινή στιγμή
στο μεγάλο ρολόι της γης

το ποίημα έρχεται όταν εκείνο θέλει
μεταμορφώνεται διαρκώς
αλλά το νιώθεις το καταλαβαίνεις
στο στήθος σου σαν φλόγα
ή μια μεγάλη θερμή αγκαλιά
χάδι απαλό σε δακρυσμένα μάτια

είναι το μικρό θαύμα που φωτίζει
μιαν άλλη διάσταση του κόσμου

Από τη συλλογή μια τρύπια δεκάρα (2023)
Title: Τόλης Νικηφόρου, προσμονή
Post by: wings on 24 Oct, 2023, 13:52:22
Τόλης Νικηφόρου, προσμονή

ο καθένας κάτι σπουδαίο
περιμένει με λαχτάρα
να κερδίσει το λαχείο
να του δώσουν το βραβείο
να κάνει ένα μακρινό ταξίδι

εγώ περιμένω ν’ ακούσω
τα βήματά σου στα πλακάκια

Από τη συλλογή μια τρύπια δεκάρα (2023)
Title: Τόλης Νικηφόρου, μακρινός έρωτας
Post by: wings on 24 Oct, 2023, 13:55:44
Τόλης Νικηφόρου, μακρινός έρωτας

όπως ένα παράθυρο
που μισανοίγει ξαφνικά
κι η ερημιά παρήγορα φωτίζεται

χαμογελούν τα χείλη σου
χαμογελούν τα μάτια
ηχεί σαν αστραπή
το πρώτο γράμμα στ’ όνομά σου
που αναγγέλλει καταιγίδα

είσαι ένα μακρινό χαμόγελο
ή μήπως είσαι έρωτας
απόλυτος κι απελπισμένος
ένα χέρι διψασμένο
που απλώνεται στη σκοτεινιά

Από τη συλλογή μια τρύπια δεκάρα (2023)
Title: Τόλης Νικηφόρου, μάγισσα
Post by: wings on 24 Oct, 2023, 14:04:08
Τόλης Νικηφόρου, μάγισσα

μια ερωτευμένη μυγδαλιά
που ανθίζει μες στο καταχείμωνο

ένα πλοίο που ξάφνου καταπλέει
στο έρημο νησί του ναυαγού

φωτεινή μια αστραπή
που σκίζει το πυκνό σκοτάδι

θερμό και τρυφερό ένα χέρι
που απλώνεται στην παγωνιά

μια αγκαλιά για τον ξενιτεμένο
που επιτέλους επιστρέφει στην πατρίδα

όλα αυτά και κάτι ακόμη
μυστικό μεθυστικό ιαματικό
είναι το χαμόγελό σου

Από τη συλλογή μια τρύπια δεκάρα (2023)
Title: Τόλης Νικηφόρου, μεθυστικό ένα φως
Post by: wings on 24 Oct, 2023, 14:32:54
Τόλης Νικηφόρου, μεθυστικό ένα φως

έκλεψε η θάλασσα γαλάζιο τ’ ουρανού
το έλουσε με αρώματα από εξωτικά νησιά
κι από θησαυρούς στα βάθη της
για να το κάνει ταξίδι κι όνειρο
και το μετάγγισε στα μάτια σου

πρόσθεσε αυθόρμητα τον έρωτα η καρδιά
και τη μαγνητική της δύναμη η ψυχή
και άρχισαν τα μάτια σου να εκπέμπουν
παράξενα μεθυστικό ένα φως

κυκλοφορεί από τότε ανάμεσά μας
το μυστήριο και το θαύμα
που μόνο οι μαγεμένοι αναγνωρίζουν

Από τη συλλογή μια τρύπια δεκάρα (2023)
Title: Τόλης Νικηφόρου, η χώρα της ομίχλης
Post by: wings on 24 Oct, 2023, 14:47:36
Τόλης Νικηφόρου, η χώρα της ομίχλης

το καθαρτήριο πυρ του χρόνου
συχνά εξαγνίζει και εξιδανικεύει
τα πικρά αρχεία του παρελθόντος

τυλιγμένη σε διάφανη ομίχλη
η μνήμη είναι μια άλλη χώρα
με χρώματα μεθυστικά και αρώματα
λυτρωτικό κάθε τόσο ένα δάκρυ

πονάει καμιά φορά αφόρητα
χωρίς όμως αιφνιδιασμούς και προδοσίες
ένας μικρός προσωπικός παράδεισος
σχεδόν μια ευτυχία είναι η μνήμη

Από τη συλλογή μια τρύπια δεκάρα (2023)
Title: Τόλης Νικηφόρου, ιδιωτικό κοιμητήριο
Post by: wings on 24 Oct, 2023, 14:51:02
Τόλης Νικηφόρου, ιδιωτικό κοιμητήριο

καθώς έψαχνα κάποιο τηλέφωνο
ξαφνικά στον παλιό κατάλογο
συνάντησα εκείνους που έφυγαν
αγαπημένους που ποτέ δεν ξέχασα
κι άλλους που αμυδρά θυμάμαι
ενώ στα μάτια μου αναδύονταν
στιγμές από την περιπέτεια της ζωής

όλοι τους ανεπίστροφα νεκροί
με σκόρπια ίχνη δακρύων για σταυρό
σ’ αυτή την τελευταία κατοικία τους

Από τη συλλογή μια τρύπια δεκάρα (2023)
Title: Τόλης Νικηφόρου, το τότε και το τώρα
Post by: wings on 24 Oct, 2023, 14:59:16
Τόλης Νικηφόρου, το τότε και το τώρα

σήμερα το πρωί με ξύπνησαν
φαντάσματα της νιότης μου
πενήντα τόσα χρόνια πριν
μες στην ομίχλη του Λονδίνου

ξεπήδησαν η χαμηλή σοφίτα
δρόμοι και πάρκα στο γραφείο
μυρωδιές χιλιάδες αρώματα
σκόρπιες κουβέντες μουσικές
μορφές χαμένες στο ψιλόβροχο

ζεις ένα όνειρο μου ψιθύρισαν
και δεν μας εγκατέλειψες ποτέ
για σένα είμαστε κι εμείς
πατρίδα μακρινή κι αγαπημένη

ανυπεράσπιστος παλινδρομώντας
ανάμεσα στο εκεί και το εδώ
στο τότε και το τώρα
ένιωσα ξαφνικά να κλαίω απελπισμένα

Από τη συλλογή μια τρύπια δεκάρα (2023)
Title: Τόλης Νικηφόρου, η αίσθηση της ματαιότητας
Post by: wings on 24 Oct, 2023, 15:04:24
Τόλης Νικηφόρου, η αίσθηση της ματαιότητας

ιός ιπτάμενος δηλητηριώδης
είναι η αίσθηση της ματαιότητας
που μολύνει και παραλύει
και βαθμιαία προκαλεί αδράνεια

δραστικό αντίδοτό του
το ελάχιστο του χρόνου
που ανήκει στη δημιουργία
απρόσβλητο από κάθε εισβολέα

γράφουμε λοιπόν για το σήμερα
τη γοητεία των δευτερολέπτων
που είναι η μοναδική μας περιουσία
αφού αύριο και μέλλον για μας
μπορεί ποτέ να μην υπάρξει

υπερβαίνοντας την αίσθηση της ματαιότητας
και εξοβελίζοντας την υστεροφημία
ομογάλακτες αν και αντίρροπες
κόρες κάποιου υποθετικού αύριο
αναγνωρίζουμε το πρόσκαιρο
της ύπαρξης και κάθε έργου
και παραμένουμε δημιουργικοί
μέσα στα δευτερόλεπτα που μας ανήκουν

Από τη συλλογή μια τρύπια δεκάρα (2023)
Title: Τόλης Νικηφόρου, τα καθημερινά αυτονόητα
Post by: wings on 24 Oct, 2023, 15:13:11
Τόλης Νικηφόρου, τα καθημερινά αυτονόητα

και ξαφνικά
ξαφνικά και απροειδοποίητα εντελώς
όλα σου τα αυτονόητα
διαλύονται και χάνονται σαν τον καπνό
στο φύσημα του ανέμου
τα απλά και καθημερινά
γίνονται τώρα ανεκτίμητα

είσαι πια έγκλειστος
φυλακισμένος στο ίδιο σου το σπίτι
με εντολή ενός αόρατου δυνάστη
και δεσμοφύλακα τον φόβο
που αφίχθηκε ιπτάμενος
απ’ την άλλη άκρη του κόσμου

και ούτε καν γνωρίζεις
πόσο θα διαρκέσει αυτή η εξορία
κι αν κάποτε προκύψουν
επιβαρυντικά στοιχεία
κι όπως πολλοί άλλοι καταδικαστείς
εις στην εσχάτην των ποινών

τουλάχιστον για όσο σου μένει
έγινες τώρα πιο σοφός
διδάχτηκες πόσο είσαι μικρός και αδύναμος
πόσο πολύτιμη είναι η κάθε ανάσα σου
πόσο πολύτιμος είναι ο κάθε φίλος και γνωστός

Από τη συλλογή μια τρύπια δεκάρα (2023)
Title: Τόλης Νικηφόρου, διέξοδος
Post by: wings on 24 Oct, 2023, 15:16:25
Τόλης Νικηφόρου, διέξοδος

όταν
διάφοροι κίνδυνοι σε απειλούν
δεν φαίνεται πουθενά ελπίδα
και σε πλακώνει η σκοτεινιά
αναζητάς
εκείνο που δεν έσβησε ποτέ
εκείνο που σε οδήγησε ως τώρα
και θα σε οδηγήσει ως το τέλος
και τότε
όλα σαν από θαύμα αλλάζουν
όλα αρχίζουν και πάλι απ’ την αρχή
λουσμένα μέσα στο φως που αναδύεται
από μέσα σου βαθιά

Από τη συλλογή μια τρύπια δεκάρα (2023)
Title: Τόλης Νικηφόρου, αυταπάτες
Post by: wings on 24 Oct, 2023, 15:19:17
Τόλης Νικηφόρου, αυταπάτες

πολύ νέοι όλοι αποφασίσαμε
και να πεθάνουμε ακόμη
στον αγώνα για τ’ όνειρο
όταν όμως πέρασαν τα χρόνια
έσβησε άδοξα τ’ όνειρο
ενώ κάπως εμείς επιβιώσαμε

γυμνοί πια από όνειρα και αυταπάτες
μες στην πικρή αλήθεια της ζωής

Από τη συλλογή μια τρύπια δεκάρα (2023)
Title: Τόλης Νικηφόρου, δεν θα παραδοθεί δεν θα σβήσει
Post by: wings on 24 Oct, 2023, 15:24:26
Τόλης Νικηφόρου, δεν θα παραδοθεί δεν θα σβήσει

έρχεται κάποτε ένα σούρουπο βαθύ
που η διαδρομή από τα δάχτυλα
ως το μολύβι και το λευκό χαρτί
περνάει από γκρεμούς και πειρασμούς
και πρέπει η φλόγα να υπερβεί
τη φοβερή αίσθηση της ματαιότητας
την κούραση από την περιπέτεια της ζωής
τις μνήμες που αχόρταγες σε κατακλύζουν

η φλόγα που με τρόπο εκπληκτικό
τηρεί την εντολή και ανάβει πάντα
φαίνεται ότι θα σβήσει μόνο
όταν σβήσει και η ίδια η ζωή

Από τη συλλογή μια τρύπια δεκάρα (2023)
Title: Τόλης Νικηφόρου, το πιο μεγάλο λάθος
Post by: wings on 24 Oct, 2023, 15:32:46
Τόλης Νικηφόρου, το πιο μεγάλο λάθος

έκανα πολλά λάθη στη ζωή
αλλά το πιο μεγάλο λάθος
το έκαναν οι πολλοί που νόμισαν
πως θα με σταματήσει η ανάγκη
και θα με υποτάξουν οι συμβάσεις

διάβαζα από πολύ μικρός
κι όταν στα δεκαπέντε μου
μπήκα στη μεγάλη βιβλιοθήκη
κι άρχισα να ξεφυλλίζω τα βιβλία
ένιωσα μέσα μου βαθιά
ότι προορισμός μου ήταν να γράψω
για να μην πεθάνω από κατάθλιψη

πάλεψα με νύχια και με δόντια
για να ξεπεράσω τις αντιδράσεις
και κάθε είδους εμπόδια
στον δρόμο για την πατρίδα
βγήκα και είπα την αλήθεια
έγραψα πενήντα βιβλία
και συνεχίζω ως το τέλος

ποιος μπορεί ποτέ να εμποδίσει
έναν διψασμένο να ψάξει την πηγή
ή το πουλί να φτερουγίσει
ψηλά στο γαλάζιο τ’ ουρανού;

Από τη συλλογή μια τρύπια δεκάρα (2023)
Title: Τόλης Νικηφόρου, γιατί γράφω συνεχώς
Post by: wings on 24 Oct, 2023, 15:37:08
Τόλης Νικηφόρου, γιατί γράφω συνεχώς

τι νόημα έχει ακόμη ένα βιβλίο
κάθε χρόνο ή και κάθε εξάμηνο;

σε μοναχικό δωμάτιο
ή σε πολύβουη καφετέρια
μικρής μακρινής πόλης
ή και μεγαλούπολης
ακόμη και σε διπλανή οικοδομή
κάποιο κορίτσι στα δεκαοχτώ
ως τα εξήντα οχτώ και βάλε
νιώθει ένα χέρι αδερφικό
απαλά να της χαϊδεύει τα μαλλιά
διαβάζει και δεν είναι πια μόνο
διαβάζει και δακρύζει

για το κορίτσι εκείνο γράφω

Από τη συλλογή μια τρύπια δεκάρα (2023)
Title: Τόλης Νικηφόρου, δωρεά
Post by: wings on 03 Mar, 2024, 19:06:50
Τόλης Νικηφόρου, δωρεά

είμαι ένας απλός τεχνίτης
από την παιδική μου ηλικία
με εκπαίδευσαν εντατικά
πολλά βαθιά τραύματα
κι ένα κοινό μαύρο μολύβι

έτσι κι εγώ χρόνια τώρα
αλύπητα πελεκάω την καρδιά μου
στα τραύματα βουτάω το μολύβι
και προσπαθώ με ματωμένες λέξεις
να συνθέσω αρμονία και μουσική

όλα όσα γράφω τα δωρίζω
όπως δωρίστηκαν και σ’ εμένα
έτσι άρχισα και έτσι θα τελειώσω
άλλο δεν μου δόθηκε
άλλη εντολή δεν έχω

Από τη συλλογή δακτυλικά αποτυπώματα (2024)
Title: Τόλης Νικηφόρου, δακτυλικά αποτυπώματα
Post by: wings on 03 Mar, 2024, 19:15:52
Τόλης Νικηφόρου, δακτυλικά αποτυπώματα

σημαδεμένα απ’ το μολύβι
απ’ τη δουλειά κι από τον χρόνο
σκληρά όπως η αλήθεια της ζωής
και τρυφερά όπως το χάδι

από τα μάτια σου εμπνεόμενα
ερωτικά στο άγγιγμά σου
ρομαντικό όπως το όνειρο
και γήινα
γήινα όπως το ψωμί

αυτά τα δάχτυλα
το χέρι που απλώνεται αδερφικά
και επικαλείται πάντοτε τον ουρανό

Από τη συλλογή δακτυλικά αποτυπώματα (2024)
Title: Τόλης Νικηφόρου, ένα χέρι αδερφικό
Post by: wings on 03 Mar, 2024, 19:19:31
Τόλης Νικηφόρου, ένα χέρι αδερφικό

στίχοι που δεν γράφονται
με μολύβι ή με μελάνι στο χαρτί
ούτε καν στον υπολογιστή
για τυχερούς και ευνοημένους

στίχοι που γράφονται με αίμα
από ισόβια τραύματα ανοιχτά
μετά οδυνηρή διαδρομή
μες στην κοιλάδα των δακρύων

ένα ποίημα που μόνο αιμόφυρτο
τον λόγο του μπορεί να αρθρώσει
να απλώσει ένα χέρι αδερφικό
σ’ άλλους απελπισμένους
και αιμόφυρτους του κόσμου

Από τη συλλογή δακτυλικά αποτυπώματα (2024)
Title: Τόλης Νικηφόρου, η θέση μας στον κόσμο
Post by: wings on 03 Mar, 2024, 19:23:46
Τόλης Νικηφόρου, η θέση μας στον κόσμο

μας βλέπει ο ήλιος και χαμογελάει
που κι οι θνητοί γράφουν ποιήματα

μας βλέπουν η θάλασσα κι ο ουρανός
οι απανταχού γνήσιοι ποιητές
κι επιδεικνύουν κατανόηση πατρική
για όσα εκείνοι μας εμπνέουν
κι εμείς κάποτε τα εκφράζουμε
με ατελείς ανθρώπινες λέξεις
και τα χαράζουμε στο χαρτί

τους βλέπουμε κι εμείς με δέος
και πια γνωρίζουμε πολύ καλά
ποια είναι η θέση μας στον κόσμο

Από τη συλλογή δακτυλικά αποτυπώματα (2024)
Title: Τόλης Νικηφόρου, τα παιδιά τού τίποτα
Post by: wings on 03 Mar, 2024, 19:28:32
Τόλης Νικηφόρου, τα παιδιά τού τίποτα

κατά λάθος βγήκαμε στο φως
και ζούμε εντελώς τυχαία
με την αυταπάτη της διάρκειας
γράφουμε ωραίες λέξεις
πάνω στο πέλμα του μαστόδοντου
που κάποτε θα μας λιώσει

παιδιά μιας σκοτεινής αβύσσου
στην άβυσσο θα γυρίσουμε
μετά το ασήμαντο αυτό επεισόδιο
που θα σβήσει θα χαθεί
και δεν θα έχει συμβεί ποτέ

Από τη συλλογή δακτυλικά αποτυπώματα (2024)
Title: Τόλης Νικηφόρου, πεπρωμένο
Post by: wings on 03 Mar, 2024, 19:49:45
Τόλης Νικηφόρου, πεπρωμένο

με βεβαιότητα το είχαν προβλέψει
φίλοι κοινοί πριν γνωριστούμε

κι όταν τα είπαμε όλα ένα βράδυ
σε μισοσκότεινη γωνιά του πάρκου
κάτι κι εμείς απ’ τους αιώνες
του Λευκού Πύργου απέναντι
όταν σε άγγιξα και με άγγιξες
και φιληθήκαμε σαν τα παιδιά
και σαν παλιοί εραστές

το ξέραμε πια καλά κι οι δυο
ότι θα ζούσαμε όλη μας τη ζωή μαζί

Από τη συλλογή δακτυλικά αποτυπώματα (2024)
Title: Τόλης Νικηφόρου, πότε πέφτει η νύχτα
Post by: wings on 03 Mar, 2024, 19:53:59
Τόλης Νικηφόρου, πότε πέφτει η νύχτα

χρήσιμη είναι για πολλούς
η επιστήμη με τα δεδομένα της
για το ηλιακό μας σύστημα
και την περιστροφή της Γης

για μένα όμως πέφτει η νύχτα
όταν κλείνεις τα μάτια σου

Από τη συλλογή δακτυλικά αποτυπώματα (2024)
Title: Τόλης Νικηφόρου: τι έγινε τόση αγάπη;
Post by: wings on 03 Mar, 2024, 19:58:07
Τόλης Νικηφόρου: τι έγινε τόση αγάπη;

στο τέλος πάντα πέφτει η νύχτα
η αυλαία στο θέατρο της ζωής
σβήνει η ανάσα, σβήνουν τα φώτα
και μένουν άδεια τα καθίσματα
ενώ βαθιά θλιμμένη η μνήμη
αιωρείται αβέβαια στην αίθουσα

τι έγινε η λαμπρή παράσταση;
τόση δίψα, τέτοια φλόγα
μια περιπέτεια απίστευτη
στα μάτια η εξαίσια λάμψη
τι έγινε τόση αγάπη;

Από τη συλλογή δακτυλικά αποτυπώματα (2024)
Title: Τόλης Νικηφόρου, το απώτατο σημείο της γνώσης
Post by: wings on 03 Mar, 2024, 20:03:46
Τόλης Νικηφόρου, το απώτατο σημείο της γνώσης

δρόμος ατέλειωτος είναι η γνώση
ισόβια συναρπαστική εξερεύνηση
με μυστικά και θαύματα ολοένα
να αποκαλύπτονται στον οδοιπόρο
ενώ μια σκιά θλίψης αιωρείται
για τον πάντα άγνωστο προορισμό

μετά από αναρίθμητα χιλιόμετρα όμως
κάτι σαν αστραπή επιτέλους τον φωτίζει
κι έκθαμβος φτάνει πάλι στην αφετηρία

νους και καρδιά τώρα γνωρίζουν
ότι απώτατο σημείο της γνώσης
είναι η επιστροφή στην αθωότητα

Από τη συλλογή δακτυλικά αποτυπώματα (2024)
Title: Τόλης Νικηφόρου, ένα βήμα πριν τη λήθη
Post by: wings on 03 Mar, 2024, 20:08:42
Τόλης Νικηφόρου, ένα βήμα πριν τη λήθη

αισθάνεσαι μερικές στιγμές
η αίσθηση της ματαιότητας
κυριολεκτικά να σε κατακλύζει
και να ακυρώνει κάθε σχέδιο

περιορίζεσαι στον παρόντα χρόνο
στις μέρες και τα δευτερόλεπτα
όταν η ανάσα σου απεγνωσμένα
αναζητά διέξοδο σε καθαρό αέρα

όταν από τον παρόντα χρόνο
ανατρέχεις συνεχώς στις μνήμες
πάντα ζωντανές μέσα σου
πώς η καρδιά να μην αναζητήσει
κάποια έστω αβέβαιη πρακτική;

πεπρωμένο των θνητών
είναι μια μετέωρη στιγμή
στο άπειρο του χρόνου
ένα βήμα πριν τη λήθη

Από τη συλλογή δακτυλικά αποτυπώματα (2024)
Title: Τόλης Νικηφόρου, οι εννιά του Πανοράματος
Post by: wings on 03 Mar, 2024, 20:15:06
Τόλης Νικηφόρου, οι εννιά του Πανοράματος

εννιά παλιοί συμμαθητές
από τους μισούς που έχουν μείνει
παίρνουν κάθε Κυριακή τον δρόμο
για την καφετέρια του Πανοράματος

περνάνε έξω από το καλό σχολείο
που τους έδωσε τόσα πολλά
με το πιο πολύτιμο μια ισόβια φιλία

μετά σπουδές και πτυχία
επιστήμες και επαγγέλματα
μετά μουσικές, ζωγραφιές και βιβλία
επιτυχίες και βραβεία
ήττες και τραύματα της ζωής
μετά παιδιά και εγγόνια
γελάνε και πειράζονται
λες και είναι πάντα σε διπλανά θρανία

το ξέρουν βέβαια ότι φτάνουν στο τέρμα
και ότι δεν τους περιμένουν επευφημίες
το ξέρουν και χαμογελάνε
με το ίδιο εκείνο εφηβικό χαμόγελο

οι παλιοί συμμαθητές του γυμνασίου
περισσότερο από αδέρφια
στον μαραθώνιο της ζωής

Από τη συλλογή δακτυλικά αποτυπώματα (2024)
Title: Τόλης Νικηφόρου, η εποχή των σπηλαίων
Post by: wings on 03 Mar, 2024, 20:23:34
Τόλης Νικηφόρου, η εποχή των σπηλαίων

κάποτε στις γειτονιές της πόλης
απ’ το πρωί μέχρι το σούρουπο
και με τις λάμπες του δήμου ακόμη
έπαιζαν στο χώμα τα παιδιά

οι δρόμοι και οι αυλές πλημμύριζαν
χαρούμενες φωνές ζητωκραυγές
ακόμη και τραγούδια ή μαλώματα

τώρα τα παιδιά έχουν αποσυρθεί
και παίζουν τα αυτοκίνητα
ακούγονται μηχανικοί ήχοι
στους δρόμους και στις πιλοτές
κι ύστερα πέφτει μια δυσοίωνη σιωπή

τώρα πια τα παιδιά παίζουν
σκυμμένα στην οθόνη του κινητού
του υπολογιστή ή της τηλεόρασης
κλεισμένα στο δωμάτιό τους

είναι η εποχή των σπηλαίων
του τεχνολογικού πολιτισμού

Από τη συλλογή δακτυλικά αποτυπώματα (2024)
Title: Τόλης Νικηφόρου, κλειστά παραθυρόφυλλα
Post by: wings on 03 Mar, 2024, 20:29:05
Τόλης Νικηφόρου, κλειστά παραθυρόφυλλα

τα διαμερίσματα που συχνά βλέπω
με ερμητικά κλειστά παραθυρόφυλλα
σε διάφορα σημεία της πόλης
ξυπνάμε μέσα μια παράξενη επιθυμία
να ξανάρχιζα τη ζωή μου απ’ την αρχή

βλέπω τον εαυτό μου στην εφηβεία
ν’ ανεβαίνει στο σπίτι που γεννήθηκα
να ξαπλώνει με τα ρούχα διαγώνια
αναπαυτικά, σχεδόν ηδονικά
στο διπλό κρεβάτι και να διαβάζει
να διαβάζει και να ονειρεύεται

δεν ξέρω αν πρόκειται για απλή νοσταλγία
ή για ολόψυχη λαχτάρα επιστροφής
κάπου στην αρχή και την αθωότητα
στην αναγέννηση που θ’ ανοίξει
τα κλειστά παραθυρόφυλλα του θανάτου

Από τη συλλογή δακτυλικά αποτυπώματα (2024)
Title: Τόλης Νικηφόρου, μια φιλική ανάσα
Post by: wings on 03 Mar, 2024, 20:34:07
Τόλης Νικηφόρου, μια φιλική ανάσα

κανένας δεν πρέπει
να τριγυρίζει σε άδεια δωμάτια
να μιλάει με τους τοίχους
να κλαίει μόνος

αξίζουμε όλοι ένα χέρι αδερφικό
μια φιλική ανάσα
δυο κουβέντες και μια αγκαλιά

ένα μηδενικό είναι τα πλούτη
μια σαπουνόφουσκα ο πολιτισμός
όταν υπάρχουν άνθρωποι
που ζουν και πεθαίνουν μόνοι

Από τη συλλογή δακτυλικά αποτυπώματα (2024)
Title: Τόλης Νικηφόρου, μπροστά στο πεπρωμένο
Post by: wings on 03 Mar, 2024, 20:38:34
Τόλης Νικηφόρου, μπροστά στο πεπρωμένο

στα δύο αν σπάσει το κατάρτι μας
και απειλεί να μας καταποντίσει
κατάρτι εμείς ας γίνουμε στην καταιγίδα

όπως ο ήλιος λάμπει κάτω απ’ τα σύννεφα
κι η μυγδαλιά το καταχείμωνο ανθίζει
έτσι κι εμείς και με πικρά τα χείλη
τα μάτια ας αφήσουμε να χαμογελάσουν

όποιο κι αν είναι το πεπρωμένο μας
ας το υποδεχτεί όρθια η ψυχή

Από τη συλλογή δακτυλικά αποτυπώματα (2024)
Title: Τόλης Νικηφόρου, επιβίωση
Post by: wings on 03 Mar, 2024, 20:42:39
Τόλης Νικηφόρου, επιβίωση

δεν φταίω εγώ αλλά η ίδια η ζωή
που επιχείρησε να με εξοντώσει
από τα πρώτα παιδικά μου χρόνια

μπουνιά στην μπουνιά λοιπόν
και απώλεια στην απώλεια
στην άκρη άκρη του γκρεμού
ξύπνησε μέσα μου μια τίγρη
που κατασπάραξε τη θλίψη

είμαι τώρα μια ζωντανή αντίφαση
ευαίσθητος και ευάλωτος
στην καθημερινή ζωή
και σκληρός σαν τα νύχια της
τις κρίσιμες στιγμές

είναι παλαιών αρχών η ζωή
δασκάλα με τη βίτσα στο χέρι

Από τη συλλογή δακτυλικά αποτυπώματα (2024)
Title: Τόλης Νικηφόρου, στην πρώτη γραμμή
Post by: wings on 03 Mar, 2024, 20:47:01
Τόλης Νικηφόρου, στην πρώτη γραμμή

ας κουραστούν οι άλλοι
οι άλλοι ας σωπάσουν

στην πρώτη γραμμή
που ονομάζεται γραφή
ήταν και είναι η δική σου θέση
στο στήθος να δέχεσαι τα βέλη
και όταν πέφτεις να σηκώνεσαι
λαβωμένος και απτόητος
στον ίδιο δρόμο να συνεχίζεις

η δική σου θέση ήταν και είναι
στην πράξη της γραφής
στίχος κι εσύ κάποτε να σβήσεις
έτσι να κλείσει το βιβλίο της ζωής

Από τη συλλογή δακτυλικά αποτυπώματα (2024)
Title: Τόλης Νικηφόρου, απολογία θνητού
Post by: wings on 03 Mar, 2024, 20:51:17
Τόλης Νικηφόρου, απολογία θνητού

τήρησα την εντολή
αγωνίστηκα σκληρά
ίδρωσα και μάτωσα
για να εκφράσω
όσο το δυνατόν καλύτερα
όσα εσύ μου δώρισες
κι όλα όσα έφερε η ζωή

λάθη έκανα πολλά, μερικά σοβαρά
μα πάντα προσπαθούσα να επανορθώσω
κι όταν έπεφτα στον δρόμο
έβρισκα μέσα μου τη δύναμη
να σηκωθώ και να συνεχίσω

όσα είχα στην καρδιά μου
τα έγραψα απλά και ξεκάθαρα
και τα δώρισα απλόχερα
τίποτε δεν κράτησα για μένα
και σαν παιδί ή λευκό χαρτί
επιστρέφω τώρα στην πατρίδα

τίμησα τη δωρεά
εκπλήρωσα το χρέος μου, πατέρα

Από τη συλλογή δακτυλικά αποτυπώματα (2024)