Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης: [Χορτάτος απορεί με τις φωνές προς τη νύχτα...]
1
Χορτάτος απορεί με τις φωνές προς τη νύχτα
την ομορφιά από το παρελθόν των πραγμάτων
το σχήμα της παρούσης υπάρξεως
τον αυριανό χαιρετισμό στους φίλους
πριν σβήσει στο αίμα όλον τον κάμπο η φωτιά
επαινώ δεύτερη φορά την οικοδομή
τον καινούριο φυλάξαμε μήνα του χειμώνα
την μετεωρολογία και τα ποντίκια
είχε αλλάξει τον τοίχο η ζωή
θέλεις να σ’ ομιλήσω για το ένδυμα
το καλό και το ζεστό πανωφόρι χειμωνιάτικο
η ημερομηνία των φροντίδων δεν διαβάζεται
δεν βρίσκω νόημα στις σκέψεις και γνώμες
σ’ έναν ουρανό δίχως πρόσωπο και άκρα
ένα πεθαμένο γάντι στο χέρι
πλεχτό στη μηχανή με σειρές χρώματα
ένδειξη μετά τον αγώνα των στοιχείων
πάνω από τους αγρούς της σποράς στο κορμί
με τον ήλιο πο’ ’χει φυλαχτό η μασχάλη
αποκάλυψη της Μαργαρίτας στην ανέμη
ευρύτερη με τα μαλλιά τα κλωσμένα
θέα του κόσμου που με συνοδεύει
πρώτο βήμα στη γεωμετρία του χώρου.
Από την ανέκδοτη συλλογή Φωτογραφίες
Το ποίημα γράφτηκε στις 28 Ιουλίου του 1943 (διαγραμμένο με σημείωση «Εκταφή 25-5-47»).
Πηγή: Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης | Γραφή κατοχής [εκδ. Άγρα (2008)]