Η λεξιπενία δεν πιάνεται (είναι παράλειψη ενός λεξικού, αλλά όχι αθησαύριστη).
Η λεξιπενία συμφωνώ ότι δεν πιάνεται, ανμητιάλλο επειδή την έχει το άλλο λεξικό, του Μπαμπινιώτη.
Ομως, με προβληματίζει το "είναι παράλειψη, όχι αθησαυριστη λέξη", όχι μόνο επειδή αν την
καλοεξετάσεις είναι αντιφά, αλλά επειδή πού ξέρουμε γιατί μια λέξη δεν είναι στα λεξικά; Αυτό
που ξέρουμε είναι ότι δεν είναι.
Για μένα, άσφαλτος έλεγχος (κόσκινο) θα ήταν: δεν την έχει ο Μπαμπι-Τριαντ-Κριαράς (εννοώ τον
συγχρονο, όχι τον Μεσαιωνικό). Και για τις παλιές, δεν την έχει ο Δημητράκος.
Και μερικές ρητορικές ερωτήσεις μεθοδολογικής χροιάς.
Πιάνεται το κασαβέτι; Όχι διότι είναι λέξη παλιά, λέω εγώ.
Πιάνεται ο μ*λακοκαύλης και όλες οι ανθηροστομίες; Πάλι όχι, λέω εγώ, αλλά εδώ χρειάζεται κρίση.
Πιάνεται ο πίλαφος/το πιλάφι; Ίσως λέω εγώ, είναι λέξη ειδικής αργκό (όχι της στρατιωτικής, αλλά ειδικά της του ναυτικού)
Πιάνεται το κομοδέσιο;
Πιάνεται το αρκουδίσιο;