Στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ ακούμε κάποιους συμπατριώτες μας να εκφέρουν ελληνικές λέξεις που αρχίζουν από κ, π και τ μαζί με το οριστικό άρθρο τον, την (ή στον, στην) λίγο.... περίεργα και πάντως κατα παρέκκλισιν της κατεστημένης νεοελληνικής προφοράς, ναί, αυτής που διδάσκεται στις σχολές Θεάτρου.
Εξηγούμαι: Στα παραδείγματα «την Πάτρα, την Κοζάνη, τον Πύργο, την Καλαμάτα, την Τρίπολη» αντί να εκφέρουν timbatra, tingozani, tombirγο, tingαlamata, tindripoli λένε tin-patra, tin-kozani, ton-pirγo, tin-kalamata, tin-tripoli. Δέν ξέρω ποιός τους δίδαξε αυτή την ορθοφωνία... Θεωρούν ίσως οτι είναι ....βάρβαρο να ακούγονται στη νεοελληνική μας γλώσσα τα ..βαρέα ηχηρά φωνήματα b, g, d (προσέξτε, όταν δέν αφορούν αρχικά γράμματα λέξεων) και οτι πρέπει τάχα να εκφέρουμε εκλεπτυσμένα και κομψά... δηλαδή n-p και όχι mb, n-k και όχι ng, n-t και όχι nd… δηλαδή εκφέροντας τις λέξεις όχι στα πλαίσια του ρέοντος κειμένου αλλα ώς λήμματα λεξικού. Φανταστείτε να εφάρμοζε το ελληνικό θέατρο την εξωφρενική αυτή απόδοση στους παραπάνω συνδυασμούς συμφώνων (liaisons). Θα γέλαγε κάθε πικραμένος θεατής. Πρέπει να καταλάβουν όλοι αυτοί οι κακοπροφέροντες οτι στην ελληνική γλώσσα δέν διαβάζεις ό,τι βλέπεις, υπάρχουν κανόνες εκφοράς τους οποίους όμως, δυστυχέστατα..., το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα δέν μερίμνησε ποτέ προκειμένου να γίνουν κτήμα του κόσμου ήδη απο το σχολείο δηλαδή εξ απαλών ονύχων.