Γιάννης Καρατζόγλου

[wings]

Γιάννης Καρατζόγλου, Η φάρσα

[Ενότητα Διαβατήριος έρωτας]

Πέρασαν χρόνοι, αλλά οι κινήσεις θύμιζαν την «άλλη εποχή»
παρόμοιες στύσεις σε παράγωγα δρομάκια, παρεμφερείς τριβές
σε τοίχους, πίσω από θυρόφυλλα, σχεδόν ίδια λόγια, ψίθυροι
χαμηλοί και τέλος ασθενικές κραυγές σε ίδια άνοιξη, οιστρογόνο.

Όμως όχι. Ήταν αλλιώς εκείνη η εποχή.

Τότε, στη μέση της πλατείας του κόσμου ένα αιώνιο φιλί
με έκθαμβους χιλιάδες θεατές κατέληξε σε μια κοινόχρηστη αυλή
ώσπου να πέσει καταρράκτης το γάλα της σπηλιάς σου
και μια απέραντα λευκή κραυγή σού φώτισε όλη την άνοιξη.

Ήταν σίγουρα αλλιώς.

Έτσι που δεν καταλαβαίνω αν ο δικός μας έρωτας
αρνητικός ηλεκτρισμός
ενέργεια γήινη, έλξη του ζώου, αντιστροφή θανάτου
ένωνε τους αδένες μας τόσο μοναδικά, που έκτοτε
όποια άλλη άνοιξη γράφει παρόμοια ιστορία να φαίνεται
σαν επανάληψη με τη μορφή της πιο γελοίας φάρσας.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)

[wings]

Γιάννης Καρατζόγλου, Ντούρλια

[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]

I

Πίσω απ’ της Ντούρλιας την κορφή έναν Απρίλη μήνα
ο Καρατάσιος με χωσιά χάλασε τον Σιαμπάν Γκέκα.

Από την Ντούρλια βίγλιζε προς την Ντοβρά ο Γκαρνέτας
κι η συμμορία του Ζλατάν του έκοψε κρυφά την καρωτίδα.

Κι εκεί στης Ντούρλιας τη σκιά ο Καπετάνιος Βόρας
σαν τα αρνιά έσφαξε «τους προύχοντες, τους πλουτοκράτες».

Δεκάδες χρόνια αργότερα, κάτω απ’ τον Ντότση λάκκο
γεμάτο οκάδες αίματα βαριά της Ιστορίας
ενώ κοιμόταν η βροχή, έκλεβα τα φιλιά σου.

Τώρα εκείνες τσ’ αγκαλιές κι εκείνη τη λατρεία
σαν το κεφάλι του Νουρή, σαν του Χατζηχειμώνα
η Ντούρλια μόν’ τα χαίρεται, η Ντούρλια τα θυμάται
κι ετούτοι εδώ οι στίχοι μου που λιώσαν σαν τα χιόνια.

II

Πίσω απ’ της Ντούρλιας την κορφή, αιώνες για αιώνες
για τις χωσιές θα μελετάν τον Αρναούτ Εφέντη
δεν θα μιλάν για τις κλεφτές, για τις κρυφές στιγμές μας
που σαν τα χιόνια λιώσανε, πετρώσαν σαν τα δέντρα.

III

Κι εγώ τις μπούλες σαν θωρώ κάθε Ψυχών Σαββάτο
βάζω στου Βάντση τον μυχό σαράντα πέντε λίρες
κι αυτός μου παίζει μες στ’ αυτί λυπητερούς ζουρνάδες
ώσπου να πέσω σαν ξερός τη μνήμη του να υφάνω
γύρω στις έξι το πρωί που τριγυρνάν μπουλούκια
στου λαναρά τους αργαλειούς τουλπάνια για να γίνουν
τα κρυφοδάκρυα να κρυφτούν που φύγαν σαν αιθέρας.

IV

Ανάθεμά σας, τρυφεροί και φοβεροί ζουρνάδες,
κάθε χρονιά τον Μάρτιο ψηλά στον Αϊ-Αντώνη
λυγίζει η ανάσα σας στης μνήμης τα χωράφια
φτηναίνουνε τα αχλάδια σας, γέρνουνε οι μουριές σας
γερνούν παπάδες ψέλνοντας σιγά το εν υψίστοις
και κάθε χρόνο μού στερούν κι ενός φιλιού κομμάτι
ώσπου η Ντούρλια να κρυφτεί πέρα στους πέρα κάμπους
κι εγώ μαζί της να χωθώ βαθιά στον Ντότση λάκκο.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)

[wings]

Γιάννης Καρατζόγλου, Πλατεία Τιεν-αν-μεν

[Ενότητα Διαβατήριος έρωτας]

Άλαλο παιδί αντίκρυ σ’ ένα γκρίζο τανκς μες στην υγρή πλατεία
ένα κανόνι απειλεί τα μάτια του
δυο βήματα δεξιά, το κανόνι ακολουθεί άλλο ένα βήμα αριστερά
η άδεια πλατεία παρατηρεί με τρόμο τα υγρά του μάτια
τον ήχο από τις ερπύστριες έτοιμες να το λιώσουν.

Κλέφτης τηλεθεατής από μια μαύρη Phillips
έριχνα κλεφτές ματιές στην Ιστορία
κι, ενόσω λιώναμε απ’ τη γλυκόζη των σωμάτων μας,
απορροφούσα τον μυροβόλο σου έρωτα
και του μικρού παιδιού την άλαλη ελευθερία.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σε κατάσταση πολιορκίας στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)

[wings]

Γιάννης Καρατζόγλου, Διαβατήρια

[Ενότητα Διαβατήριος έρωτας]

«Έχω δει και καλύτερες μέρες», είπε
το φετινό καλοκαίρι και βιάστηκε να φύγει.

Εγώ όμως κανένα τόσο σκληρό και βιαστικό
εδώ και πενήντα τόσα χρόνια.

Διαβατήριοι καημοί, διαβατήριοι χρόνοι
διαβατήρια έργα ανθρώπων, διαβατήρια καλοκαίρια.

Σε πέτρες καταλήγετε και κοχύλια και πυριτικά
σε μια αργόσυρτη πορεία στη σκόνη.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)

[wings]

Γιάννης Καρατζόγλου, Μια γκρίζα ζωή κοιμάται

[Ενότητα Κατάθεσις προθεσμίας]

Έφτασε η ώρα για το μηδενικό καλοκαίρι
που ο ήλιος σηκώνεται, βρέχει παντού την ευωδία του
βαρκούλες αντιστέκονται στα δροσερά μελτέμια, κι όμως
τίποτα δεν συμβαίνει.

Θέλω να πω, όχι πως δεν ξεχειλίζει καλοκαιρινή ευδία
όχι πως ξέφρενα κορμιά δεν σαλαγάν στις άμμους
ή ότι πάψανε να ευωδιάζουν κάθε νύχτα σαν άγιοι Χριστιανών

αλλά να, δεν το περίμενα ποτέ, τον Αύγουστο του ’65
ένα πουλάρι αδίστακτο στα δεκαοκτώ, ότι θα ’ρχόταν
χαμένοι Αύγουστοι, χαμένες μέρες, μηδενικές και τιποτένιες
και θα περνούσαν έτσι, ανέραστα και χάρτινα και μουλωχτά
σαν του Αυγούστου τα φεγγάρια μες στα σύννεφα.

Θέλω να πω, πενήντα τόσα χρόνια τώρα πίσω
μέρες και νύχτες ποτίστηκα τους πόθους των χρωμάτων
και, τώρα, η γκρίζα μου ζωή κοιμάται.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)

[wings]

Γιάννης Καρατζόγλου, Γενέθλια στο σπίτι με τις γάτες

[Ενότητα Διαβατήριος έρωτας]

Πάει πολύς καιρός από τότε, μέσα σε σήψη
ανάμεσα σε στείρες τηλεοράσεις κι εχθρικά ραδιόφωνα
μουσικές αυλές κακόηχες εκκλησίες άγευστες χειρονομίες
πρωινά καφενεία γεμάτα νυχτοφύλακες κι οργανοπαίχτες
σε μια γειτονιά παράξενα γεμάτη καφέ γάτες,
που άρχισε η αποσύνθεση.

Πάει ένας χρόνος τριγυρισμένος γάτες.
Μακρινές οι γνώριμες φωνές ξένες οι γλώσσες αρχαία οικόπεδα,
το σώμα τριγυρίζουν κατσαρίδες το λοιδορούνε,
μαυρισμένοι οι τοίχοι πλαστικές κουρτίνες μονήρεις νύχτες.
Εδώ, οι γάτες μόνο κοιμούνται αγκαλιασμένες.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)

[wings]

Γιάννης Καρατζόγλου, Βιογραφικό σημείωμα

[Ενότητα Κατάθεσις προθεσμίας]

Εμπόρων εγγονός που χάσανε το βιος και τη βολή τους
όταν μαζεύονταν το έθνος απ’ τις πορτοκαλιές πεδιάδες των ελαιώνων
για ν’ αποκατασταθούν σε βάλτους ενεργούς και σε λιθάρια
σε βουνίσια κοπάδια στενής πατρίδας άλλης.

Αστών παιδί κι ο ίδιος ξανά αστός σε πόλη επίκτητη
ξεκίνησε απ’ τη γέννα με τύχη γκριζωπή
νωρίς γνωρίζοντας τους ανταγωνισμούς της μεγάλης αλάνας
την αδικία στα πρώτα χτυπήματα της εποχής την έχθρα
τη νοθεία των ακόρεστων τα γλέντια των φαύλων
τη φθονερή εκδίκηση των αφανών την απληστία των ληστών
τη λαγνεία θεοσεβούμενων την ηθική των τυχερών.

Κατεστραμμένων ξανά εμπόρων από την Κρίση εγγονός
φαμίλιες έβλεπε ανέστιες στα πριν χρόνια ν’ ανεβαίνουν
να παίρνουνε μπουκιές από την προσφυγιά τον πόλεμο τον χαλασμό
να χτίζουν σπίτια στα ερείπια των κυνηγημένων
να τραπεζώνουν ισχυρούς να κάνουν μεταξύ τους προξενιά
να κλείνουν τον δρόμο μ’ οδοφράγματα χρυσές λίρες.

Περιουσία δεν έκανε. Πηγή σαν βρήκε, του κόψαν το νερό∙
νικητής μόλις έφτασε, τον ακυρώσαν οι ελλανοδίκες.
Στη νέα πατρίδα φτιάχνει παιδιά που εγγόνια θα του κάνουν
σε πόλεις παρείσακτοι κι αυτοί και μέτοικοι στις επαρχίες
του νέου κόσμου του ανηλεή του άπληστου του ανοικτίρμονα.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)

[wings]

Γιάννης Καρατζόγλου: Μία φορά, σε κάθε ζωή

[Ενότητα Κατάθεσις προθεσμίας]

Μία φορά μες στη ζωή, σε κάθε ζωή, μονάχα μία
η φοβερή στιγμή του ερχομού, ο πρώτος λόγος
η τρυφερή της εφηβείας αυγή, η εφεύρεση του κόσμου
το πρώτο φιλί, το πρώτο σπίτι, το πρώτο αφεντικό
και η σκοπιά δύο με τέσσερις στους ποταμούς της νύχτας.

Μία φορά μονάχα στη ζωή θα ’ρθει ένα πάθος εξολκέας
να κάνει αίμα την αναπνοή και μουσική τη δύση
τα καλοκαίρια ερμαφρόδιτα στου πόνου τα σκληρά πουκάμισα
θα ’ρθει σαν τον αετό ο ένας έρως ξάφνου απ’ τα πέρα μέρη
ο άπαξ, ο μοναδικός, θ’ αφήσει στην ψυχή εγκοπές ως το τέλος.

Μονάχα μία φορά, σε κάθε ζωή, θα ’ρθει η ευκαιρία
του κτίζειν και ανοικοδομείν στα πέλματα του ουρανού
η θέα της εξουσίας, η μάχη της χαράς, το πέταγμα προς τα άνω.

Και μία φορά, μία πάλι μονάχα, νύχτα που φεύγεις
μ’ ένα μικρό τίναγμα του ονείρου, πέταγμα στη σιωπή.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)

[wings]

Γιάννης Καρατζόγλου, Αποτελέσματα χρήσεως

[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]

Εδώ προς το παρόν σύρει γραμμήν ο ποιητής
αθροίζει χρεώσεις και πιστώσεις της ζωής του
πάει να κλείσει τον λογαριασμό αποτελέσματα χρήσεως.

Πολλά εβίωσε τελευταία – σεισμούς, πτωχεύσεις, καταποντισμούς∙
ζητάει χρόνο για να δει τις μη αναστρέψιμες διαδρομές του
τις επιπτώσεις τους να μελετήσει, τις παράπλευρες απώλειες στην ψυχή του
και να ελέγξει επιμελώς το λογιστήριο της ζωής του.

Γιατί προσώρας
δεν έχει λέξεις πια να επενδύσει, είναι στα κάτω το χρηματιστήριο
των παθών και των σωμάτων, περνάει νύχτες ακουσίως αναμάρτητες
και τα ομόλογά τους έχουν απόδοση μηδενική.

Πλησιάζει η μεγάλη προθεσμία υποβολής κερδών και ζημιών.
Εκείνος κοστολογεί προσθέτει διαγράφει ισοσκελίζει
κι επιφυλάσσεται του φόρου που εκ των πραγμάτων θα προκύψει.

Αν, όπως έλεγε ο δάσκαλός του, ο φόρος και ο θάνατος
είναι οι μόνες του βίου σταθερές, την πρώτη επλήρωσε πλειστάκις.
Εν πλήρει αναμονή, ανασκουμπώνεται για την άλλη
τη δεύτερη βεβαία συνθήκη.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)

[wings]

Γιάννης Καρατζόγλου, Οι χίλιες μέρες

[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]

Αναρωτιέται αν άξιζαν οι χίλιες μέρες οι άπληστες, τα τόσα ύστερα
χρόνια εκμηδένισης πουλώντας σπίτια κι αυτοκίνητα ξοφλώντας
χρέη επί χρεών, υπηρετώντας καταχθόνια αφεντικά, καλημερίζοντας
υποκριτές και δολοπλόκους και κρυψίνοες αγνώστους.

Και κάθε χρόνος άνανδρα να τον γδικιέται με νέες αρρώστιες
περιουσίες σε τομογράφους μικροσκόπια ηπατικές δοκιμασίες
νέες συμφορές να τον κυκλώνουν να τον πλαστογραφούνε τα παιδιά του
νύχτες να κοιμάται ζωσμένος ένα πουγκί μην του ληστέψουνε τον ύπνο.

Νόθα φιλιά το περιβάλλον του, μήνες να φέρνουν εποχές με ενοχές
ώρες χωρίς ψυχή – που στέρεψε, άχρηστες μέρες ανήκουστες
να αναρωτιέται πώς άντεξε, πώς ανεβαίνει ακόμη ο ήλιος κι η σελήνη
με μια γυναίκα δράκο θηρίο αρπακτικό μειοψηφία της ζωής του...

Τώρα πια ξέρει τι ξεπληρώνει: τις χίλιες μέρες που ανέπνεε ουράνια
αμαρτωλά αρώματα και νόμιζε πως θα ’ταν άσβεστα κι οι νύχτες αξημέρωτες.
Ένοχες μέρες ασημένιες νύχτες θριαμβικές πυρπολημένα χαράματα
που φύγανε αφήνοντας εκδίκηση κι αρές που πιάσανε, όπως πάντα
πιάνουνε οι δίκαιες κατάρες των προδομένων ερώτων.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)

[wings]

Γιάννης Καρατζόγλου, Το κύκνειο δώρο

[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]

Μεσόκοπος μετράει άστρα στη βεράντα ακούει τυραννικά
ώρες που περπατάν βαριεστημένα φεύγοντας αθόρυβα
καταναλώνει τιμολόγια υπερκαταστημάτων πολυσέλιδες εφημερίδες
βλέποντας με τα κιάλια αφίσες γυμνών πτωμάτων διαφημίσεις μοναξιάς.

Ταμπέλες φωτεινές αναβοσβήνουν ήχοι τσαλακωμένες λαμαρίνες
νυχτερινές μοτοσικλέτες διαπερνούν την ευλογία του σκότους
διαλύοντας την πλήξη του οινοπνεύματος με την εξάτμισή τους.

Εκείνος, μόνος του, εκλιπαρεί για έναν έρωτα, μια τελευταία ευκαιρία.
Γνωρίζει, φυσικά, πόσο ευνοήθηκε στο παρελθόν, τι δώρα πήρε
κι αν σήμερα πια δεν δικαιούται κύκνεια δώρα, ζητά μιαν εξαίρεση.
Δεν κάνει πια παζάρια, δεν εξετάζει χρώμα, δέρμα και αφή
δεν συζητά ηλικία, χρώμα δακρύων, επάγγελμα, θρησκεία.

Δεν απαιτεί πια, δεν αξιώνει, δεν έχει πλέον υπεροψία.
Σχεδόν ζητιάνος. Τι σχεδόν; Εκλιπαρεί έναν τελευταίο έρωτα, ζητιάνος,
επαίτης, για ένα κύκνειο θείο δώρο, πριν φύγει σαν το σκυλί.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)

[wings]

Γιάννης Καρατζόγλου, Ο κλέφτης ποιητής

[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]

Με νυχτοφάναρα και κατσαβίδια και γερμανικά κλειδιά, διαρρηγνύει ποιήματα
λέξεις των άλλων εκκωφαντικές, μηνύματα και ύφος αβρών αίλουρων ποιητών.
Εισέρχεται όταν κοιμούνται οι στίχοι τους, τους απαλλοτριώνει μαργαριτάρια
συνδυασμού νοημάτων, φθόγγων και ήχων ποιητικών, τα συμμαζεύει στο πουγκί
τα ανακατεύει τα χαράματα και βγάζει δικές του εβδομάδες και μήνες.

Ανακατεύει χρώμα με στίχους κι αλκοολούχες λέξεις, την αιθυλική του θλίψη
τόπους που έζησε στο παρελθόν, και προσπαθεί να ξαναδεί μες στην ομίχλη
όταν περνάνε τα μεσάνυχτα, συνδυάζει πρόσωπα κήπους σκάλες και σταθμούς
γιγαντοοθόνες στο μυαλό του προβάλλουν
ρίμες κι ακατονόμαστα συμπλέγματα ποιητικά
και το πρωί καταλήγει στην ασφάλεια ομολογώντας τη διαρκή του θλίψη.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)

[wings]

Γιάννης Καρατζόγλου, Οι καταιγίδες του τέλους

[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]

Εδώ δεν έχει, λεν, βαρύ χειμώνα, δεν ντύνονται, λέει, εδώ
με πανωφόρια οι καρδιές ζούνε χωρίς καλοριφέρ οι μοναχικοί διαβάτες
λίγοι στίχοι αργούν για να ανάψουν τις σκιές.

Όμως ο χειμώνας είναι ίδιος παντού. Ίδιος είναι
παντού ο χειμώνας. Παντού ο χειμώνας
είναι ίδιος. Ίδιος είναι ο χειμώνας παντού.
Και, τελικά, ίδιος παντού είναι ο χειμώνας.

Γι’ αυτό, στα ξένα όπως και στην πατρίδα, προετοιμάζομαι
βάζω διαφράγματα στις χαραμάδες του παρελθόντος
κοσμώ τους τοίχους με κάδρα επιφανών εγκληματιών
φωτογραφίες ηρώων κι αγωνιστών που στάθηκαν όρθιοι
συντονίζομαι μόνιμα με πειρατικούς σταθμούς
ράβω κουρτίνες πλένω δάπεδα βάφω φιμέ τα τζάμια

να οχυρώσω όπου γης τη μοναξιά
όταν θα μαίνονται οι καταιγίδες του τέλους.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)

[wings]

Γιάννης Καρατζόγλου, Αναπαλαίωση

[Ενότητα Κατάθεσις προθεσμίας]

Όταν πια έχεις αποκοιμηθεί και σβήσουνε τα μαύρα φώτα
αρχίζω το ψαχούλεμα. Τις τσέπες του παλτού σου
τις τσάντες της ψυχής σου τα περσινά γοβάκια των διακοπών
τα εσώρουχα της απουσίας σου.

Κι όλα όσα σου έκανα στη ζωή μας, τους ψίθυρους
που έστελνα αλλού, τις νύχτες που σου στέρησα
τις βρίσκω εκεί αποθηκευμένες μαζί με δείγματα
μικρά αρώματα κάθε προδοσίας μου τόσο ζωντανά
που μόλις ανοίγεις το μπουκαλάκι πετιούνται
φιλιών και ερώτων αποσπάσματα.

Όταν αποκοιμιέσαι, ανάβω τα δικά μου φώτα και σου ψαχουλεύω
ό,τι μυστικό καλοκαίρι σου έκρυψες κι εσύ
σου κλέβω τα κλειδάκια των ονείρων σου
και με τα ψέματά σου ξαναχτίζω τα νιάτα μας.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σκαλομαρία στη μνήμη στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)

[wings]

Γιάννης Καρατζόγλου, Οι χήρες της Ιωνίας

[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]

Παππούδες δεν γνώρισα. Μόνο γιαγιάδες κάτι
γριές παράξενες εμπόλεμες δέσποινες μαυρομαντιλούσες
που δεν σηκώνανε παιχνίδια και τρενάκια σβούρες και γκαζιές
αρχαία μνημεία σκούνες γειτονιάς γερμένες βάρκες.

Θείους δεν γνώρισα παρά μονάχα θείες:
θεία Καλλιόπη Τασία Ευτυχία Μυρσάνθη Θέκλα και Ευγένα
οκτάγωνα ονόματα σε γειτονιές με νέα σπίτια πλινθόχτιστα
σπρωγμένες στα καράβια κρύβοντας μνήμες ανεπίστρεπτες
απ’ τις ελιές της Ιωνίας στα σκοτεινά αμπάρια.

Οι άντρες της οικογένειας φύγανε νωρίς στην απάνω πόλη
θανατική ποινή της Ιστορίας δέντρα γερά στους κεραυνούς
άντεξαν όσοι μπόρεσαν τα οικονομικά τους τερτίπια μέχρι το έλκος
το έμφραγμα του καιρού η καρδιά που έλιωσε να τους εγκαταλείψει.

Μετά μαζεύοντας οι χήρες της Ιωνίας σε φλύαρα τσάγια απογευματινά
και μουρμούριζαν λιόδεντρα συκιές βαμβακοκαλλιέργειες σαπούνια
εκκοκκιστήρια τραγούδια σε ήχο πλάγιο εκκλησίες της πατρίδας
πάντοτε εκεί, σε αυτοσχέδιες κλώστριες μπομπίνες χειροποίητες της μνήμης.

Ύστερα φύγανε κι αυτές όλες μαζί σαν του Αυγούστου την παρέα
ξόδια ταυτόχρονα απ’ το Σικάγο ως τη Βέροια, Νέα Σμύρνη, Ποδαράδες
για να βρεθούνε κάποτε στους αχανείς ελαιώνες της απάνω πόλης
να τραγουδάνε ασταμάτητα τζιβαέρια και μπουρνοβαλιές
χωρίς βασιβουζούκους τσέτες και προσφυγομάχους να τους χαλάν
τις μυστικές ερωτικές τους επισκέψεις στα γιαβρούμ της παρέας.

Εμείς υπάρχουμε ακόμα στις υπώρειες φυτεύοντας ελιές δικές μας
γεμάτες δάκο απ’ την αρχή ποτίζοντάς τες άκαρπες ελπίδες
μάταια παλεύοντας στο άγριο ρινγκ της νέας Ιστορίας.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σκαλομαρία στη μνήμη στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)