Translation - Μετάφραση

Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Poetry => Favourite Music and Lyrics => Poetry of Thessaloniki => Topic started by: wings on 23 Aug, 2007, 11:25:49

Title: Νίκος Μυλόπουλος
Post by: wings on 23 Aug, 2007, 11:25:49
Νίκος Μυλόπουλος

(https://www.translatum.gr/forum/proxy.php?request=http%3A%2F%2Fimg23.imageshack.us%2Fimg23%2F4975%2Fmilopoulos.jpg&hash=ad0f74fcf8b003229e10e356c4478e15b847ed10)

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1951. Σπούδασε Ιατρική, ειδικεύτηκε στην Οφθαλμολογία και μετεκπαιδεύτηκε στη Γαλλία και στην Ιταλία. Το 1989 αναγορεύτηκε διδάκτορας της ιατρικής στο ΑΠΘ. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη ως χειρουργός οφθαλμίατρος. Στην ποίηση εμφανίστηκε εκδίδοντας την πρώτη του συλλογή το 2002.

Ποιητικές συλλογές:
«Παράκτιος πια ο έρωτας», εκδ. Πλέθρον, 2002
«Δυο παράθυρα με κιμωλία», εκδ. Μεταίχμιο, 2005
«Οι εραστές πάντα σιωπούν», εκδ. Μεταίχμιο, 2007
«Ξημερώνει στο γέλιο σου», Οι εκδόσεις των Φίλων, 2011
«Όνειρα σε συνέχειες», εκδ. Σαιξπηρικόν, 2012
«Τέλος της περιπλάνησης», εκδ. Γαβριηλίδης, 2015

Ανθολογημένα ποιήματα:


[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=9084.0) ]
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Τα πόδια
Post by: wings on 19 Jun, 2008, 08:23:11
Νίκος Μυλόπουλος, Τα πόδια
 
Όντα παράξενα
Μονάχα πόδια
Πόδια που έρχονται
Πόδια που φεύγουν
Κίνηση βασανιστική
Αργή, μαρμαρωμένη
Δίχως τα χέρια της αγκαλιάς
Δίχως τα χείλια της αγωνίας.

Πόδια, πια, απέμειναν οι άνθρωποι.
 
Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Η μετακόμιση
Post by: wings on 30 Jul, 2008, 07:00:28
https://www.youtube.com/watch?v=ZrpBubl59Jk

Ανδρέας Μικρούτσικος, Μετακόμιση
(τραγούδι: Σοφία Βόσσου / δίσκος: Με χίλιες στροφές (1987))


Νίκος Μυλόπουλος, Η μετακόμιση
 
Βάσταγε χρόνια η μετακόμιση.
Άλλαζα ύψος, βάρος, γειτονιές
Ρούχα, κλειδιά, γυναίκες
Κρατούσα την ίδια περίπου ταυτότητα
Τα ίδια δάχτυλα
Χωρίς δαχτυλίδια.
 
Τα σώματα θύμιζαν σκάλες.

Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Σώμα και άρωμα
Post by: wings on 10 Aug, 2008, 00:19:10
Νίκος Μυλόπουλος, Σώμα και άρωμα
 
Σώμα και άρωμα υπαινιγμός
Τακούνια κρύσταλλα.
Βγαλμένα ρούχα...
Ακολουθώντας θαμπούς λεκέδες
Πάνω στο χιονισμένο σου φόρεμα
Ανταμώνω ένα πουλί.
Που κάποιοι ονόμασαν λαγνεία
Να σέρνει μόνο τη σιωπή
Κι ευθύς αναδύομαι κουρσευτής
Στις χαμηλές πεδιάδες των μερισμάτων σου.
 
Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Εξίμισι
Post by: wings on 10 Aug, 2008, 05:36:58
Νίκος Μυλόπουλος, Εξίμισι
 
Έβγαζες τα γάντια να μ’ αγγίξεις
Έβγαζα τα χέρια να σ’ αισθανθώ.

Στο βάζο τα λουλούδια
Άρχιζαν να δείχνουν εξίμισι.
 
Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Θηλυκότητα
Post by: wings on 04 Sep, 2008, 01:29:17
Νίκος Μυλόπουλος, Θηλυκότητα
 
Δυο ρόμβοι αγέρα
Χωρίζουν τα χέρια
Απ’ τη μέση σου.
Μα ο πιο αιθέριος
Χαϊδεύει πάντα τους μηρούς σου.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Θαύμα
Post by: wings on 27 Nov, 2008, 02:28:12
Νίκος Μυλόπουλος, Θαύμα
 
Εσύ που σβήνεις σαν καπνός
Σαν το περπάτημα στο χρόνο
Ξεκλείδωσέ με, άοπλο.
Αιρετικός στα φουγάρα των ματιών σου
Μοσχοκάρφι στη θλίψη σου.
Τ’ ακροδάχτυλα
Σκοτώνουν στο πιάνο το θάνατο.
Ροδοπέταλα σκαλώνουν
Στ’ άτριφτα όνειρά μας.
Οι αγκαλιές μας πάλι
Μονοπάτια σκορπισμένα στα τέσσερα.
Πόσα τραγούδια επιτέλους
Χωράει ένα δάκρυ σου.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Όσο χιόνι απέμεινε
Post by: wings on 15 Dec, 2008, 16:40:29
Νίκος Μυλόπουλος, Όσο χιόνι απέμεινε
 
Μη χαϊδεύεις τη λάμψη
Θα μας δουν.
Μη φοβάσαι διάφανη
Κανένας δε βλέπει τις σκιές.
Μόνο σφίξε μου τα δάχτυλα
Μη κυλήσει ανάμεσά τους
Όσο χιόνι απέμεινε.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Η πασχαλιά
Post by: wings on 08 Apr, 2009, 02:28:54
Νίκος Μυλόπουλος, Η πασχαλιά
 
Είδα στον ύπνο μου μια πασχαλιά.
Μπλεχτήκανε τα άνθη της
Απρόσμενα στις σάρκες μου
Τρυφερά με χάιδευε τ’ άρωμά της
Σιγά-σιγά άρχισα να φιλώ
Τα νοτισμένα χείλη της.
Την ήθελα τόσο πολύ.
Ώσπου ξύπνησα απ’ τα απόνερα
Που κατέβαζε ο δρόμος.
Καθώς ανάπνευσα μου φάνηκε
Πως μύρισα ξανά το άρωμά της.
Άρχισα πάλι να την ψάχνω.
Τότε, πρόσεξα ένα πουλί με μάσκα
Να κρατάει στο ράμφος του
Ένα κλωνάρι πασχαλιάς.
Τρέμοντας πλησίασα
Και του ’βγαλα τη μάσκα.
Είδα πως ήσουν το πουλί
Και πως στο στόμα σου
Κράταγες τη ζωή μου.
Ταράχτηκα. Κοιμήθηκα.
Είδα στον ύπνο μου μια πασχαλιά...

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Μελωδίες
Post by: wings on 24 May, 2009, 00:58:07
Νίκος Μυλόπουλος, Μελωδίες
 
Φυσώντας καπνό
Τις σκέψεις μακριά
Ρυθμίζω του κορμιού σου το κύμα
Που μικροφωνίζει.

Απ’ το φεγγίτη τρέχουν γέλια
Κι άγρια βογκητά
Κατακλυσμός.
 
Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Ούτε κι απόψε
Post by: wings on 11 Jun, 2009, 20:53:13
Νίκος Μυλόπουλος, Ούτε κι απόψε
 
Ούτε κι απόψε φύσηξε φως.
Η θάλασσα βαδίζει μόνη
Στο δρόμο της επιστροφής
Μαχαιρωμένη.
 
Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Η νεκρή στρατιά των πυγολαμπίδων (III)
Post by: wings on 27 Jun, 2009, 23:43:31
Νίκος Μυλόπουλος, Η νεκρή στρατιά των πυγολαμπίδων (III)

[Ενότητα Η νεκρή στρατιά των πυγολαμπίδων]

ΙII
 
Ώρες ώρες οι τοίχοι ξεχνώντας την καταγωγή τους
Μας επέτρεπαν να γράφουμε πάνω τους
Όμως θα ’θελα τόσα πολλά να σου πω
Που δεν θα ’φτανε μια ολόκληρη νύχτα
Και ξέρω πως αύριο πρωί θα ονειρευτώ
Τους πέντε δρόμους που ούτε αριθμοί δεν υπάρχουν
Κι όλοι οι φίλοι άλλαξαν δουλειά, γίνανε ψαράδες
Άλλος καμάκι, άλλος φανό μάς κυνηγούν
Και πάλι γλιτώνουμε την τελευταία στιγμή
Μισόπνιχτοι μες στων εχθρών τα δίχτυα
Καιρός να πάμε στη γριά
Που στα νιάτα της τη φωνάζανε Κίρκη
Εσύ καρίνα, εγώ κουπί
Θάλασσα είναι θα περάσει.

Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Άνιση πάλη
Post by: wings on 13 Sep, 2009, 19:29:45
Αναμνήσεις- Βίκυ Λέανδρος - Anamniseis - Vicky Leandros - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=6M1zD14GnJc)

Mario Panas & Σέβη Τηλιακού, Αναμνήσεις
(με τη Βίκυ Λέανδρος / δίσκος: Μόνο εσύ (1972))


Νίκος Μυλόπουλος, Άνιση πάλη
 
Ο χρόνος ρουφάει αχόρταγα
Την ανάσα μας για να ζήσει.
Ο χρόνος τρέμει το έρεβος
Που εμείς το διασχίσαμε.
Τριγυρνώντας τις νύχτες στ' αστέρια
Κλέβουμε το ασήμι
Απ’ του φεγγαριού το πρόσωπο
Σκουπίζοντας τη σκόνη απ’ την αλήθεια.
Ένα φως αχνοφαίνεται.
Δεσμώτες για πάντα του πάθους μας
Αναβοσβήνουμε ένα αμήχανο χαμόγελο
Κι ακροβατούμε οριστικά
Στο περίγραμμα των αναμνήσεων.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Ένα παράθυρο
Post by: wings on 22 Nov, 2009, 20:16:16
https://www.youtube.com/watch?v=S9IFj8pZuFk

Χρήστος Νικολόπουλος & Λευτέρης Παπαδόπουλος, Αγάπησέ με (με τον Γιάννη Πάριο)


Νίκος Μυλόπουλος, Ένα παράθυρο
 
Ένα παράθυρο ανοιχτό.
Στην κάτω αριστερή γωνιά
Τ’ απομεινάρια μιας αγάπης.
Στις άλλες τρεις
Άσπρο κενό
Από τους έρωτες
Που δεν ήρθανε ακόμα.
Ένα παράθυρο ανοιχτό
Να μπαινοβγαίνει η ζωή
Να σε τρελαίνει.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Μετά όλα καλά θα πάνε (III)
Post by: wings on 26 Feb, 2010, 17:24:01
https://www.youtube.com/watch?v=32aaDJOgtMo

Σταύρος Κουγιουμτζής, Όλα καλά (http://littlenautilus.blogspot.gr/2010/05/blog-post_07.html)
(τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας / δίσκος: Στα ψηλά τα παραθύρια (1975))


Νίκος Μυλόπουλος, Μετά όλα καλά θα πάνε (III)

[Ενότητα Μετά όλα καλά θα πάνε]

III
 
Σκεφτόμουν τη γυναίκα που βαθιά ερωτεύθηκα
Τους δικούς μου που χάθηκαν τόσο αναίτια
Τις φωτογραφίες που ζωντάνευαν παιδικά κατορθώματα
Πόσο να έμενα κρυμμένος μες στα σκεπάσματα
Κάτι φύσηξε στην ψυχή μου∙ είπα θα ’ναι ο άνεμος
Σηκώθηκα με λαχτάρα προς τις γρίλιες χειρονομώντας
Είδα μόνο κάτι γκρίζους καπνούς στον ορίζοντα
«Όχι δεν πρόκειται αυτοί να ξανάρθουν»
Κι αυτή η εικόνα είναι τόσο μάταιη
Που αν και επαναλαμβάνεται βασανιστικά κάθε νύχτα
Βγαίνω έξαλλος στους δρόμους και τους ψάχνω.
 
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Η μικρή και η μεγάλη συμπόρευση (III)
Post by: wings on 23 May, 2010, 14:41:55
https://www.youtube.com/watch?v=B9IqV5SazpU

Γιώργος Σεφέρης & Μίκης Θεοδωράκης, Άρνηση (https://thepoetsiloved.wordpress.com/2010/05/04/kostas-papadopoulos-arnisi-george-seferis-mikis-theodorakis-%CE%AC%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B2%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%BD%CE%BF/)
(Ανατολικό Βερολίνο, 1987 / τραγούδι: Μίκης Θεοδωράκης, Σοφία Μιχαηλίδου & Θανάσης Μωραΐτης)


Νίκος Μυλόπουλος, Η μικρή και η μεγάλη συμπόρευση (III)

[Ενότητα Η μικρή και η μεγάλη συμπόρευση]

III
 
Τι κι αν τα βήματα δεν ήτανε σωστά;
Όλοι φτάσανε κάπου.
Ύστερα φύσηξε άστατα
Σβήνοντας μονομιάς όλα τα χρώματα.
Μόνο το χώμα βάραινε αναλλοίωτο
Κι οι εικασίες...
Κι εμείς αρχίσαμε να το κοιτάμε
Ελπίζοντας μάταια να βρούμε
Όλα εκείνα τα χνάρια
Που κάποτε νομίζαμε
Πως έχουμε χαράξει
Όμως το χώμα
Τύπωνε αδιάφορο τα καινούργια.

Πώς χύθηκε ολόκληρη η ζωή
Από μια τόσο μικρή κλειδαρότρυπα;
 
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Κυκλάμινα λήθης (ΙΙ)
Post by: wings on 18 Sep, 2010, 14:41:22
ΝΤΑΛΑΡΑΣ DALARAS " ΤΟ ΚΥΚΛΑΜΙΝΟ " 1974 - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=x7QIDP8x1cQ)

Γιάννης Ρίτσος & Μίκης Θεοδωράκης, Το κυκλάμινο
(τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας / δίσκος: 18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας (1974))


Νίκος Μυλόπουλος, Κυκλάμινα λήθης (ΙΙ)

[Ενότητα Κυκλάμινα λήθης]

ΙΙ
 
Θυμάμαι τα άβαφα λόγια
Που ανάμεσα σε δροσάτα φιλιά
Πρόσφεραν στα οράματα νερό κι ελπίδα
Τους υπαίθριους πωλητές μιας καινούργιας ζωής
Την κουβέντα στα χείλη που έγινε λόγος
Ένα βλέμμα δενδρόφυτο, ερχομός και σκιά
Και μια φτώχεια λαχτάρα
Του Θεού να γιατρέψει τα χέρια.

Θυμάμαι ακόμα στη γειτονιά
Μια πετρούλα μικρή
Που αργότερα άλλαξε φύλο
Κι έγινε βράχος

Θυμάμαι αυτούς που χάθηκαν.
 
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Οι λέξεις
Post by: wings on 24 Jan, 2011, 18:31:07
apousia lia vissi απουσια ΛΙΑ ΒΙΣΣΗ - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=C5zIfDXvyCA)

Σάββας Σάββα & Βάσος Βενιζέλος, Η απουσία σου
(τραγούδι: Λία Βίσση / δίσκος: Στης νύχτας την ανάσα (2001))


Νίκος Μυλόπουλος, Οι λέξεις
 
Τ’ αποτυπώματά σου παντού
Πάνω στη νύχτα.
 
Μισάνοιχτη η ζωή
Ποτίζει βασανιστικά
Την απουσία σου.
 
Κι οι λέξεις ...
Αμέτρητες μικρές ερωμένες
Που σκοτώνουν αλύπητα
Σαν τις χαϊδέψεις.
 
Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Οι εραστές πάντα σιωπούν (I)
Post by: wings on 03 Oct, 2013, 18:38:54
Ντίνος Χριστιανόπουλος Απληστία - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=NSDHT_dTyz4)

Ντίνος Χριστιανόπουλος (σύνθεση & στίχοι), Απληστία
(τραγούδι: Αριάδνη / δίσκος: Βαρδάρι κι Εγνατία (2002))


Νίκος Μυλόπουλος, Οι εραστές πάντα σιωπούν (I)

[Ενότητα Οι εραστές πάντα σιωπούν]

I
 
Ήταν τότε που ο ήλιος είχε αρχίσει
Να δουλεύει τα βράδια σε βενζινάδικο
Κι οι φίλοι που παλιά ήταν πονετικοί
Όσο τουλάχιστον για να ρίξουν μια ματιά στα χρυσάνθεμα
Ή να προσφέρουν ένα άδειο πιάτο αλληλεγγύης
Τώρα η απληστία τούς μικραίνει το πρόσωπο
Θαρρείς και θέλει τεράστια προσπάθεια
Για να κερδίσεις ελάχιστο χώμα
Να το ρίχνεις επάνω σου όταν ξεβάψεις.
 
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Η μάχη
Post by: wings on 27 Sep, 2014, 13:44:27
Βίκυ Μοσχολιού - ξύπνησε η πόλη - Γιάννης Σπανός - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=4WEEEtcGtP8)

Γιάννης Σπανός & Λευτέρης Παπαδόπουλος, Ξύπνησε η πόλη (http://thepoetsiloved.wordpress.com/2010/07/20/kostas-papadopoulos-xipnise-i-poli-giannis-spanos-lefteris-papadopoulos-vicky-mosxoliiou-%CE%BA%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B4%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82/)
(τραγούδι: Βίκη Μοσχολιού / δίσκος: το Σαββατόβραδο (1970))


Νίκος Μυλόπουλος, Η μάχη
 
Τελειώνει η νύχτα των παρωπίδων.
Κουλουριασμένοι στην πολύχρωμη ματαιοδοξία
Πιαστήκαμε.
Ανοίγουμε τώρα τη σπονδυλική μας στήλη.
Ξαρματωνόμαστε το ψεύτικο χρυσό.
Μένουμε με την πένα.
Και τα σκόρπια μας κόκαλα.
Δεν έμεινε άλλο
Απ’ την τρύπια αξιοπρέπειά μας.
Το χαμόγελο σπρώχνει αργά
Το λαβωμένο μόνιππο της ελπίδας.

Ξημερώνει.
Η μάχη, όπου να ’ναι, ξεκινάει.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Οι φόβοι
Post by: wings on 05 Sep, 2015, 23:37:48
Φόβοι Περίστροφα...Πάνος Κατσιμίχας.. ( Λωτοφάγοι ) - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=wLv5hoNMtmk)

Δημήτρης Παπαδημητρίου & Χρήστος Παναγιωτόπουλος, Φόβοι περίστροφα
(τραγούδι: Πάνος Κατσιμίχας / δίσκος: Λωτοφάγοι (2014))


Νίκος Μυλόπουλος, Οι φόβοι
 
Κάθε καλοκαίρι στα μέρη μας
Φυτρώνουν κάτι βράχια πανέμορφα.
Ανεβαίνω πάντοτε στο πιο ψηλό
Και ρίχνω έναν έναν στη θάλασσα
Όλους τους φόβους μου.

Ύστερα βυθίζομαι
Σ’ έναν ύπνο γεμάτο περίεργα όνειρα
Ώσπου κάποια στιγμή πετάγομαι όρθιος
Και διαπιστώνοντας έντρομος
Πως δε μου ’μεινε πια κανένας
Αρχίζω βιαστικά να μαζεύω καινούριους.

Είναι ντροπή στα μέρη μας
Σα θα ’ρθει τ’ άλλο καλοκαίρι
Να μην έχεις να ρίξεις
Φόβους στη θάλασσα.
 
Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Θεσσαλονίκη
Post by: wings on 04 Jan, 2016, 19:01:56
Νίκος Μυλόπουλος, Θεσσαλονίκη
 
Μέσα στην άχνη της άμμου
Έκρυβα τη σκόνη μου
Και περίμενα τ’ απόβραδα
Νά ’ρθουν οι θάλασσές σου
Να τη σκορπίσουν.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Η σταύρωση
Post by: wings on 04 Jan, 2016, 19:07:40
Νίκος Μυλόπουλος, Η σταύρωση
 
Πολύχρωμα τ’ αυγά,
Οι φωνές και οι πασχαλίτσες.
Σκοτεινή η ψυχή,
Η νυχτιά, οι Ιούδες.
Ξαναφορώ σκεφτικός
Την τριμμένη καρφίτσα της μοναξιάς.
Χωρίς να το θέλει μ’ αγκυλώνει
Θάνατοι τρυπάνε τη σκέψη μου.
Ούτε και φέτος μονολογώ
Ούτε δυο ούτε ένας ληστής
Θα αγγίξουν δειλά το κορμί μου.
Οι καμπάνες χτυπάν δυνατά
Μες στα αίματα
Η Ανάσταση φτάνει.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Δε χωράνε μαζί
Post by: wings on 04 Jan, 2016, 19:13:05
Νίκος Μυλόπουλος, Δε χωράνε μαζί
 
Ανοίγω τον προβολέα του χρόνου
Ακούγονται τα κύματα
Στις θάλασσες της ζωής
Γέμισαν φέρετρα κι οι έρωτες
Αφού σε μια στιγμή
Δε χωράνε μαζί
Ποτέ δύο άνθρωποι.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Παράκτιος πια ο έρωτας
Post by: wings on 04 Jan, 2016, 19:18:56
Νίκος Μυλόπουλος, Παράκτιος πια ο έρωτας
 
Ρίχνω για στερνή φορά δίχτυα
Στων ματιών σου τις θάλασσες.
Κλείνω προσεκτικά τα διάφανα βλέφαρα.
Κοχύλια με κάτασπρα φτερά
Χορταριασμένα ρολόγια της ελπίδας
Λόγια αλμυρά, πνιγμένα στο βυθό
Κύματα άδηλα που σέρνουν τ’ άρωμά σου.
Ξεφυλλίζοντας τώρα τις τελευταίες οργιές
Του κορμιού σου που τρέμει
Τραβάμε μαζί δυο σταυρούς σκουριασμένους
Που κάποτε ήταν άγκυρες.

Παράκτιος πια ο έρωτας
Κι ο ανεμοδείκτης συνέχεια
Στραμμένος πάνω σου.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Δραπέτης
Post by: wings on 04 Jan, 2016, 19:39:00
Νίκος Μυλόπουλος, Δραπέτης
 
Τα μάτια σου είναι γλυκά σαν τ’ απόβραδο
Κι η ζωή μου καρτερεί να σημάνουν μεσάνυχτα
Για να τα χρωματίσει και να χρωματιστεί.
Την αυγή ανάβουν πράσινα φωτάκια στο δέντρο σου
Και εγώ κολυμπώ στα διάφανα νερά σου αργά
Για να φτάσω ευτυχισμένος απέναντι.

Πόσο μαράζωσε ο χάρος αυτό το φθινόπωρο.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Σαν τους υπαίθριους μουσικούς
Post by: wings on 04 Jan, 2016, 19:45:24
Νίκος Μυλόπουλος, Σαν τους υπαίθριους μουσικούς
 
Θαυμάζαμε αυτούς που παίρνανε τα φτυάρια
Για να βρούνε το φως
Αυτούς που καλλιεργούσανε φτερά
Για να πετάξουν
Αυτούς που κράταγαν στη μύτη τους
Τ’ άρωμα που μύρισαν κάπου αλλού.
Ύστερα μαζευόμασταν κάτω απ’ τη σκάλα
Για να μη μας δει ο φονιάς του εαυτού μας.

Μαγεμένοι από μελωδίες ανύπαρκτες
Σαν τους υπαίθριους μουσικούς
Δε παίζαμε πια
Παρά κοιτάγαμε βουβοί
Τον ήλιο να χάνεται στα βάθη του χρόνου.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Ιδιωτικό ταξίδι
Post by: wings on 04 Jan, 2016, 19:57:58
Νίκος Μυλόπουλος, Ιδιωτικό ταξίδι
 
Νέος ακόμα μπάρκαρα σε πλοίο της γραμμής
Χαιρόμουνα που θα ’παιρνα του ναυτικού το χρίσμα.
Κυλούσε ο καιρός
Κρεμασμένος στων γλάρων τις φτερούγες.
Ο κόσμος μούχλιαζε, το πλοίο άντεχε
Η πλήξη άρχισε να με χαϊδεύει.
Ταξίδια ήρεμα, ακτή-ακτή
Ταξίδια άχρωμα και πάνε-έλα.

Μια νύχτα που οι ναύτες βίαζαν τη ζωή
Κι οι φαροφύλακες τους δολοφόνους τους
Έπεσα στα νερά γυμνός.
Χαμογελούσα με τ’ αλατιού το τσούξιμο
Έφτασα σε κόλπο που δεν είχα ξαναδεί
Μαγεμένος ακούμπησα να ξαποστάσω.
Όνειρο ζωής βραχύβιο μα η μοναξιά εφιάλτης.

Σαν τραβήχτηκαν τα νερά κι απλώθηκε η σκέψη
Βάλθηκα να φτιάξω ένα δικό μου σκαρί.
Μάζευα ξύλα και τα γυάλιζα μαζί με τις αναμνήσεις.
Κάρφωνα στ’ άλμπουρα τ' άσπρα πανιά
Περίμενα να φυσήξει
Να σκίσει η πλώρη μου το γαλάζιο σκοτάδι

Κυλούσε ο καιρός
Κρεμασμένος στων γλάρων τις φτερούγες.
Αντάλλαξα όλα τα μυστικά μου με τους άλλους
Ήμουνα έτοιμος, γεμάτος ρουφήγματα απ’ το χρόνο.
Μα τι κρίμα! Το ταξίδι μου δεν έγινε ποτέ.
Η ταλαίπωρη η θάλασσα είχε πια μαραζώσει.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Η ζωγραφιά
Post by: wings on 04 Jan, 2016, 22:17:43
Νίκος Μυλόπουλος, Η ζωγραφιά
 
Ένα άσπρο τετράδιο η ζωή
Κι εμείς προσπαθούμε
Όπως στο παιδικό παιχνίδι
Να ενώσουμε τις τελείες μας.
Γυρνάμε με υπομονή
Τα ογδόντα φύλλα του
Κρατάμε μαζί το μολύβι
Να φτιάξουμε το σχήμα μας.
Λίγες μαύρες γραμμές
Η προσπάθειά μας όλη
Μα η γυμνή φαντασία μας
Χρωματίζει τις μέρες.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Απόγνωση
Post by: wings on 04 Jan, 2016, 22:24:13
Νίκος Μυλόπουλος, Απόγνωση
 
Κατάσπαρτη κι απόψε η μελαγχολία
Ξαπλώνεται αθόρυβα μπροστά μου.
Ανοίγω τυχαία ένα παράθυρο
Για να δροσιστούν οι σκέψεις.

Ράθυμα γυρνάν οι ώρες
Μάταιη η αναζήτηση.
Και σφραγίζω απαρηγόρητος
Την κλειδαριά του έξω κόσμου.

Όμως εσύ στέκεις πλάι μου
Πλέκοντας ήδη τα σημάδια της έλλειψης.
Λιώνεις τους καημούς της απόγνωσης
Να κολλήσουν οριστικά
Οι κυβόλιθοι του χρόνου
Που απέμεινε.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Μύθοι
Post by: wings on 04 Jan, 2016, 22:30:02
Νίκος Μυλόπουλος, Μύθοι
 
Πρώτα ξεθώριασε η φωτογραφία
Κι ύστερα σάπισε.
Καθώς ο ήλιος έχανε τα δόντια του
Δαντελωτός πλησίασε στο μύλο ο οργασμός
Να καταθέσει αμίλητος
Τη δόση του θαυμασμού που όφειλε.
Καθώς έβρισκε όμως την πόρτα κλειστή
Και τη φτερωτή σκισμένη απ' το χρόνο
Καθόταν καταγής και πέτρωνε.

Μα κάποια βράδια αφεγγάρωτα
Ακούγονται ακόμα καθαρά
Τα βογκητά στις μυλόπλακες
Καθώς αλέθουν επιθυμίες παλιές
Που τώρα πια έγιναν σκόνη.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Η Ελλάδα μου
Post by: wings on 04 Jan, 2016, 22:34:15
Νίκος Μυλόπουλος, Η Ελλάδα μου
 
Διάτρητο το σώμα απ’ την επιθυμία
Μεταμορφώνει τους απαγορευμένους καρπούς
Σε άσπρες πετρούλες
Που στολίζουν ολόκληρο το Αιγαίο.
Καραβιές αμέτρητες οι εραστές
Ταξιδεύουν απροστάτευτοι στον καιρό.
Καθώς η στιγμή ανταμώνει το κύμα
Χρωματίζει με πάθος τ’ ακρογιάλια
Κι όλα τα άψυχα
Αρχίζουν τότε να δακρύζουν.
Γι’ αυτό φορές
Είναι ωραία η Ελλάδα μου.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Το φως
Post by: wings on 04 Jan, 2016, 22:39:24
Νίκος Μυλόπουλος, Το φως
 
Ανεβαίνοντας το φως μια στενόμακρη σκάλα
Για να γυαλίσει το χλωμό λαιμό των αστεριών
Σκόνταψε.
Πέφτοντας έσπασε στα δυο
Και σαν αντίλαλος κρύφτηκε μέσα στα μάτια σου.

Όταν οι ακρωτηριασμένες μνήμες
Μας ρίξανε τη νύχτα στο λιμάνι
Η φωνή σου αρυτίδωτη
Τίναξε τη σκόνη απ’ τα βλέφαρα.
Τα δάχτυλά σου όργωσαν μια σάρκα χέρσα
Κι αμέσως άνθισαν γαρύφαλλα σαν άγκυρες.

Ώρες θαμπές
Και συ μου ’πλενες τις πληγές με τα τραγούδια σου.
Και τα πλοία της γραμμής
Γεμάτα μελλοθάνατες θάλασσες
Σου κάνανε σινιάλα με τους προβολείς
Γιατί εσύ ήσουν το φως
Όμως το αγνοούσαν.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Αιμορραγία
Post by: wings on 04 Jan, 2016, 22:53:30
Νίκος Μυλόπουλος, Αιμορραγία
 
Σα γλύκαναν οι πληγές
Απ’ τα σπαθιά τα βουτηγμένα στα λόγια μας
Βγήκα έξω στη νύχτα
Φορτωμένος ελπίδες για το αύριο.
Περιπλανήθηκα χαρούμενος
Μέχρι που έπεσα νεκρός από αιμορραγία.
Κανείς δε κατάλαβε ποτέ
Πόσο σφιχτά κρατούσα μέσ’ στις χούφτες μου
Τα κοφτερά μαχαίρια της αγάπης σου.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Απορίες
Post by: wings on 04 Jan, 2016, 22:58:20
Νίκος Μυλόπουλος, Απορίες
 
Έβλεπε κάθε που χάραζε
Τα ρούχα κρεμασμένα στο καθαριστήριο
Κι αναρωτιόταν:
Γιατί κάποιοι θα μπουν σε λίγο μέσα τους
Αφού γεννήθηκαν γυμνοί;
Ποτέ δε ξεκαθάριζε
Αν ήταν μ’ αυτούς
Με τα πρησμένα χέρια
Ή με τους άλλους
Με τα πρησμένα χείλια.

Μάταια προσπαθούσε
Να ξεκολλήσει
Τις μάσκες των ανθρώπων
Γιατί ήταν τα ίδια τους τα πρόσωπα
Που άλλαζαν συνέχεια τη μορφή τους.
Κύλαγαν τότε
Δυο δάκρυα θολά
Σαν αδύναμο σπέρμα
Κι έσβηναν πάλι
Τ’ αποτσίγαρα της σκέψης του.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Ανασύνθεση
Post by: wings on 25 Jul, 2016, 17:49:33
Νίκος Μυλόπουλος, Ανασύνθεση
 
Ύστερα, καθίσαμε όλοι μαζί.
Δηλαδή οι δυο μας
Δυο κομμάτια μισά ο καθένας
Και απλώνοντας θάρρος
Στα μαλλιά και στο μέτωπο
Καθαρογράψαμε τα προβλήματα
Στις γραμμές που απέμειναν.

Έξω τα σκυλιά
Ανιχνεύοντας τον ερχομό σου
Έβαφαν ασταμάτητα.
 
Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Ανασκόπηση
Post by: wings on 25 Jul, 2016, 17:56:38
Νίκος Μυλόπουλος, Ανασκόπηση
 
Ψάχνεις ακόμα για την υπόσχεση εκείνη
Που έτριζε σαν παράπονο στο μέλλον,
Που κιτρίνισε γυμνή μέσα στο υπογάστριο
Τα χείλια και τις ευωδιές μακράς διαρκείας
Τους αόρατους ήρωες της ηδονής
Τα κέρινα ομοιώματα του έρωτα
Διαμαρτυρημένα γραμμάτια ελπίδας
Ανάμεσα σε σκόρπια μονογράμματα
Την ομορφιά ημίγυμνη στις ατέλειωτες παύσεις
Να πηγαινοέρχεται έξω από το παράθυρο
Ψαρεύοντας τις αναμνήσεις που ποτέ δεν απαρνήθηκες.

Αρχίζει το κρύο να μυρίζει πασχαλιές
Σέρνεσαι ασθμαίνοντας στο σιδεράδικο
Παραγγέλνεις καινούρια ανοξείδωτα
Ταχυδρομώντας τη βροχή
Προκλητικά στη διεύθυνσή σου.
 
Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Πενήντα τρία
Post by: wings on 25 Jul, 2016, 18:01:53
Νίκος Μυλόπουλος, Πενήντα τρία
 
Σου πρόσφερα μια μονόχρωμη διαδρομή
Ελπίζοντας μόνο να μυρίζεις το άρωμά της.
Ξάγρυπνος στο κίτρινο κουστούμι μου
Τρέμοντας μην επαναλάβω τα ίδια λάθη
Δε μίλαγα ποτέ για τη βροχή
Που σ’ έπνιγε στη χλωμάδα της
Χίλια δόντια οι μέρες
Χάραζαν σε ζεστό πηλό
Την κοφτερή ασχήμια της αλήθειας
Με στόμα εξάτμιση ομολογούσα.

Θέλει κουράγιο να ξεπεζέψεις απ’ τ’ όνειρο
Ξεθωριασμένα χείλια να φιλήσεις.
 
Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Βραχύβια διαδρομή
Post by: wings on 25 Jul, 2016, 18:15:07
Νίκος Μυλόπουλος, Βραχύβια διαδρομή
 
Βραχύβια διαδρομή
Η ακτίνα της σκέψης
Σημαδεύει ελάχιστα
Μακρινούς κλειδάριθμους.

Σε παιχνίδι μονόκλινο
Το φως μαραίνεται
Ανοιγμένα κοχύλια φιλιά
Λίγα βήματα ακόμα.
 
Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Η γένεση
Post by: wings on 15 May, 2017, 22:14:22
Νίκος Μυλόπουλος, Η γένεση
 
Έπλενε τ’ αστέρια
Με το σπέρμα του
Κι αυτά γεννούσαν.
Όσο μεγάλωναν
Χάνανε το χρώμα τους
Και πέφτανε.

Έτσι γινήκανε τα νερά
Κι οι θάλασσες οι απλωμένες.
Απ’ τη σιωπή τους βγήκαν ψάρια
Απ’ τους καημούς τα λέπια τους
Κι απ’ της θυσίας το πηγάδι,
Το αμέτρητο φως των ωκεανών.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Αίμα στόλιζε το χιόνι
Post by: wings on 15 May, 2017, 22:19:19
Νίκος Μυλόπουλος, Αίμα στόλιζε το χιόνι
 
Χαμηλώνω.
Χαμηλώνω.
Τα δάκρυα μαύρη βροχή
Μαύρο νερό να δροσιστούν
Τα μαύρα περιστέρια.
Άσπρη ζωή μαρτυρική
Χλωμή σα το φεγγάρι.
Άσπρα ανοίγουν φέρετρα
Βγαίνουν οι στρατιώτες
Κι όλοι μαζί κρατούν σφιχτά
Το νεκροσέντονό τους
Που πνίξανε το θάνατο
Και τ’ άσπρα περιστέρια.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Καινούρια σελίδα
Post by: wings on 15 May, 2017, 22:24:03
Νίκος Μυλόπουλος, Καινούρια σελίδα
 
Έγραφα, τότε, στα κείμενά μου
«Οι αναμνήσεις πάντοτε νικάνε»
Κι έτσι σταμάτησα.
Τώρα, όμως, η ελευθερία
Δεμένη πισθάγκωνα στο κελί της
Μου προσφέρει την πλάτη γυμνή
Να ζωγραφίσω επάνω της
Λίγες λέξεις ακόμα.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Τ' άδειο προσκέφαλο
Post by: wings on 15 May, 2017, 22:29:06
Νίκος Μυλόπουλος, Τ’ άδειο προσκέφαλο
 
Στη λεωφόρο της βαθιάς αναπνοής
Αποκοιμήθηκα πάνω στο άρωμά σου.
Καθώς τ’ αστέρια μάχονταν τους εφιάλτες
Φύτρωσαν ολόγυρα
Μεθυσμένα τα άνθη της ανάμνησης.
Τ’ άδειο προσκέφαλο
Στυγνός δολοφόνος
Με πυροβολεί.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Ανάμνηση
Post by: wings on 15 May, 2017, 22:35:44
Νίκος Μυλόπουλος, Ανάμνηση
 
Καθώς επέστρεφε τα Σαββατόβραδα
Απ’ τη δεύτερη δουλειά
Έβλεπε τους άλλους
Να πίνουν τριαντάφυλλα και σκεφτόταν...
Κι ο καπνός που έβγαινε
Πίσω απ’ το ποδήλατο
Ήταν απ’ το σκισμένο τσιγάρο της ζωής του.
Κοιτάζοντας έκπληκτος τον αμφορέα
Που είχε πάνω του ανάγλυφο
Ό,τι απέμεινε απ’ το παρελθόν
Κατάπινε το συνηθισμένο του
Σάντουιτς με θυσία.
«Δείξε κατανόηση»
Του είπε μια γνωστή φωνή.
Γύρισε μα δεν αντίκρισε κανέναν.
Τα δάκρυά του τότε
Πλημμύρισαν περήφανα τις χελιδονοφωλιές.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Εκ των υστέρων
Post by: wings on 15 May, 2017, 22:39:41
Νίκος Μυλόπουλος, Εκ των υστέρων
 
Επινοώ τον εαυτό μου
Σε μια απανθρακωμένη ωριμότητα
Που αναπνέει ακόμα
Βαδίζω αργά στο φθαρμένο διάδρομο.
Καθώς στο βάθος ξημερώνει
Δεν θέλω να πληγώσω κανέναν πια.

Τριαντάφυλλο σε ολόγραμμα
Τσακισμένο απ’ την αρχή
Που δεν άνθισε ποτέ
Παρά μόνο στη φαντασία.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Παροράματα
Post by: wings on 15 May, 2017, 22:47:37
Νίκος Μυλόπουλος, Παροράματα
 
Αποκαΐδια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας
Σκορπισμένα πάνω σε σπασμένα μάρμαρα.
Αλκοολικά ροδοπέταλα πεταγμένα από ψηλά
Αγγίζουν το χώμα τη στιγμή που χιονίζει.
Ολιγοσπερμικές συνειδήσεις γεννημένες στο κενό
Τεντώνουν αχόρταγα τις χορδές του ανύπαρκτου.

Μορφές, ετερόφωτες ξεθωριάζουν στο χρόνο
Φωνές σβησμένες στο γραμμόφωνο της μοναξιάς
Ψυχές αβοήθητες πεταγμένες στο όνειρο
Φτερά της ελπίδας στραγγαλισμένα στη χοάνη της σάλπιγγας
Οι δείκτες ταπεινά σημαδεύουν την ώρα του μεταίχμιου
Κρεμασμένη απ’ τ’ αφτί του αλόγου η ευτυχία μας

Η φλόγα αδυνατίζει μπροστά στο κίτρινο ποτάμι
Το άρωμα ταξιδεύει απ’ τα σώματα στα σεντόνια
Ηδονές απρόβλεπτες καθρεφτίζονται στις πτυχές των σανιδιών
Φωτοβολίδες αλλάζουν τη γραμμική σχέση των ερώτων
Ζω! Ψάχνω το πέρασμα που βγάζει απ’ το πηγάδι
Για ν’ αναπνεύσω λιγάκι καθαρό,
Χρωματισμένο και απρόδοτο αγέρα.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Το γυάλινο καπέλο
Post by: wings on 15 May, 2017, 23:03:33
Νίκος Μυλόπουλος, Το γυάλινο καπέλο
 
Ποιοι είστε; ρώτησα
Γιατί φεύγετε;
Είμαστε τα χρόνια. Θα ξανάρθουμε!
Δε θα με βρείτε, απάντησα
Μ’ ένα χαμόγελο πικρό.
Θέλω το γυάλινο καπέλο μου.
Γιατί γυάλινο;
Για να βλέπω από παντού
Για να βρω την αγάπη.

«Μια ζεστή αγκαλιά
Αξίζει πιο πολύ από ένα παλάτι»
Είπε ένας σοφός στον τρελό
Και κείνος που πάντοτε γελούσε
Δάκρυσε.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Άγγιγμα
Post by: wings on 15 May, 2017, 23:13:34
Νίκος Μυλόπουλος, Άγγιγμα
 
Χτενίζεται ασταμάτητα ο φοβισμένος ουρανός
Ταξιδεύουν τα βλέφαρα
Ξεσκεπάζοντας αθόρυβα λόγια δυσεύρετα.
Μοσχοβολάνε οι φλέβες.
Ένα χέρι προβάλλει βιαστικά
Αμβλύνοντας των χειλιών τις γωνιές.
Ο φόβος κρυσταλλώνει στους ήχους των κρουστών
Το δέρμα πέτρινο αγγίζει θρόνους ανάλγητους.
Τα στάχυα στεφανώνουν το ενδεχόμενο.
Καθώς η γραμμή γεννάει πάλι το σύννεφο
Με πνίγει η κοροϊδία των διαστάσεων.
Βαθαίνουν οι σχισμές του προσώπου
Οι υδρορροές των ματιών μπουκώνουν.
Ασήκωτο ρήγμα η ανάσα στο ακέφαλο νεφέλωμα.
Κρεμασμένος μπρούμυτα στο μετεωρίτη
Απλώνω τα χέρια
Ν’ αγκαλιάσω όσο μπορώ περισσότερο
Απ’ το ψηφιδωτό του κόσμου.
Καθώς η μνήμη τινάζει τη σκόνη απ’ τα γυμνά κλαδιά
Ο Έρωτας χρωματίζει το μαύρο
Και το χαμόγελο του Ενδυμίωνα
Φωτίζει επιτέλους το πρόσωπό σου.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Αυτόχειρες
Post by: wings on 15 May, 2017, 23:21:02
Νίκος Μυλόπουλος, Αυτόχειρες
 
Τις νύχτες χαϊδεύαμε τις αδυναμίες μας
Ώσπου πετάγονταν από μέσα τους άγρια πουλιά.
Τρυπούσαν ανελέητα τα σύννεφα
Ξεθώριαζε η θάλασσα
Ανάμεσα στ’ αφρισμένα κύματα
Το δάκρυ κρύωνε στις άδειες κόχες
Χανόταν ήσυχα με τους χειμώνες.
Καθώς το μυαλό έσπαζε τα κουπιά
Το μέλι ζαχάρωνε.
Μετέφερε το χαμόγελο
Στ’ αγιοκλήματα και στις φλόγες
Το άρωμα έγλειφε δειλά τις μορφές
Μα δεν κατάφερνε να μας γιατρέψει.
Κρυμμένοι τώρα στ’ αετώματα
Πριονίζουμε ευλαβικά το σώμα του ήλιου
Να μπολιαστούμε απ’ το αίμα του
Ν’ αντέξουμε λίγο ακόμα.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Απόδραση
Post by: wings on 15 May, 2017, 23:24:08
Νίκος Μυλόπουλος, Απόδραση
 
Τα πρόσωπα γίνονταν ένα με το σκοτάδι
Τα πόδια βάδιζαν μόνα τους
Τα μάτια και το στόμα φιμωμένα
Απόδραση γυμνή
Και σκόρπια ροδοπέταλα
Όπως ο δρόμος
Που για δεύτερη φορά
Ξαναδιαβαίνεις.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Μέχρι να πιω
Post by: wings on 15 May, 2017, 23:27:59
Νίκος Μυλόπουλος, Μέχρι να πιω
 
Μέχρι να πιω
Το χαμόγελο απ’ την τσέπη σου
Αυτή σκίστηκε
Και χάθηκα στο βάθος
Μιας μαύρης γραμμής.
Με τη βοήθεια μιας κλωστής ανέγγιχτης
Ξαναβρήκα την έξοδο.
Έσφιξα τότε το χαμόγελό σου
Σ’ ό,τι απέμεινε απ’ τη γροθιά μου
Κι ευτυχισμένος έγειρα
Πάνω στην έγνοια σου.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Εκτός απ' τις ανταύγειες
Post by: wings on 15 May, 2017, 23:31:49
Νίκος Μυλόπουλος, Εκτός απ’ τις ανταύγειες
 
Θα συμπέσουμε άραγε ξανά
Στο χρονικό διασκελισμό.
Δεν έχω τίποτ’ άλλο
Εκτός απ’ τις ανταύγειες.
Να κάνω το δάκρυ μου κλειδί
Να μπορέσω να κρυσταλλώσει
Να ξανανοίξω το διπλωμένο όνομά σου.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Δώσε μου
Post by: wings on 15 May, 2017, 23:51:34
Νίκος Μυλόπουλος, Δώσε μου
 
Δώσε μου τη φωνή σου
Να φωτίσω τους φθαρμένους μου δρόμους.
Δώσε μου τα μάτια σου
Να γεμίσω τις πληγές
Που άφησε η ανάσα σου.
Δώσε μου κομμάτια απ’ τα φιλιά σου
Ν’ αναστηλώσω τους ετοιμόρροπους στίχους μου.

Μη χάνεις την ευκαιρία
Να μου δίνεις ό,τι σου ζητώ.
Αύριο θα έρθει κι η δικιά μου σειρά.
Ετοιμάζομαι να σου προσφέρω
Ένα τεράστιο λεπίδι απ’ τις ιδέες μου
Να το βουτήξεις στο βάθος του μυαλού σου.
Μην αρνείσαι άλλο σήμερα.
Φοβάμαι πως αύριο
Θα ’μαστε κι οι δυο χαμένοι.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Μισό ποτήρι νερό
Post by: wings on 15 May, 2017, 23:57:00
Νίκος Μυλόπουλος, Μισό ποτήρι νερό
 
Μισό ποτήρι νερό
Άφησες στη μέση της θάλασσας
Και με τρόμαξες
Γιατί ήμουν μαθημένος
Στην απεραντοσύνη της.
Ακολουθώντας όμως
Τα μονοπάτια των ματιών σου
Έφτασα σε μια πόρτα παλιά
Που ήταν με καθρέφτες σκεπασμένη.
Την άνοιξα
Και τότε αντίκρισα το φοίνικα
Ν’ αργοκουνάει λυπημένα τα κλαδιά του.
Ήταν όμως γυρτά
Θες απ’ τη σκόνη
Που ’χε για χρόνια μαζευτεί
Θες γιατί ήταν από πάντοτε έτσι
Μα ποτέ δεν το είχα προσέξει.
Ήταν όμως η πρώτη φορά
Που η μυρωδιά τους ξέπλενε τ’ ακρόφυλλα.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Πρόθεση
Post by: wings on 16 May, 2017, 17:04:03
Νίκος Μυλόπουλος, Πρόθεση
 
Φορώντας μισοτελειωμένα λόγια
Κι αναπνοές ολοκαυτώματα
Ανέτειλε ο ιστός των λύχνων.

Τα χείλια μίλαγαν άφωνα
Τα πόδια κόλλαγαν μέλι
Σκαρφαλώναμε σε πυρσούς
Στις γέφυρες των παύσεων.

Τα κορμιά, ροδιές στην άσφαλτο
Μυρίζουν τώρα φρέσκια ελπίδα.
 
Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Τραγωδία
Post by: wings on 16 May, 2017, 17:06:48
Νίκος Μυλόπουλος, Τραγωδία
 
Στις πέτρες τα κρυμμένα μυστικά
Και συ με πάθος να τις καταπίνεις
Τυλιγμένη στις ατομικές σου ανάγκες
να παίζεις το κρυφτό με το τίποτα.
Μη θεωρείς δεδομένα τα κίτρινα φύλλα
Παραμέρισε της φωνής το εξόγκωμα
Και πριν λιχνίσεις χιονισμένα φιλιά
Φευγαλέα και απρόσωπα πάνω μου
Αποστήθισε το άσπρο σκοτάδι
Στο μαγικό κήπο των ψευδαισθήσεων.
 
Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Ήρθες και συ
Post by: wings on 16 May, 2017, 17:11:38
Νίκος Μυλόπουλος, Ήρθες και συ
 
Ψέματα ρίχνανε οι φίλοι στη φωτιά
Στα ξύλα κάποιοι χαράζαν τ’ όνομά σου
Κι άλλοι σκαλίζαν κάρβουνα
Που κατακόκκινα από θυμό
Αυτοκτονούσαν.

Αργότερα ήρθες και συ
Κρατώντας ανύποπτη λίγα λουλούδια
Παλιά σου ποιήματα
Δρόμους και λέξεις.

Σφίξαμε τότε τα χέρια
Και πετάξαμε μακριά
Να ιδρώσουμε αλλού
Τον έρωτά μας.
 
Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Δυο παράθυρα με κιμωλία
Post by: wings on 16 May, 2017, 17:17:00
Νίκος Μυλόπουλος, Δυο παράθυρα με κιμωλία
 
Άλειψα τη γυαλάδα σου στη φέτα
Ήρθαν και τη ράμφισαν στιγμές.
Έριξες τότε βιαστικά επάνω σου
Δυο παράθυρα με κιμωλία
Και χαμογέλαγες
Μέχρι που τα ’σβησαν οι υποψίες.

Με τις ελπίδες να στροβιλίζονται
Στην αδειανή σου επιδερμίδα
Βάφτηκες με άγουρους λωτούς
Φόρεσες τακούνια σιδερένια
Και υπαινίχτηκες πράσινο
Στο μαγνητικό μου πεδίο.
 
Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Μπροστά απ' τα ερείπια
Post by: wings on 16 May, 2017, 17:22:06
Νίκος Μυλόπουλος, Μπροστά απ’ τα ερείπια
 
Έβγαινες από μια θάλασσα
Γεμάτη λάθη
Με το κεφάλι μοχλό
Σε κιβωτό πάθους
Και χωρίς να σου ξεφύγει
Ούτ’ ένα γέλιο για δοκιμή
Μου ζήταγες να σε φωτογραφίσω.

Και γω που πάντα σε κρυφοκοίταζα
Κι άδειαζα σαν τρύπιο λαγήνι
Πρόσεχα πώς πόζαρες πάντα
Μπροστά απ’ τα ερείπια.

Μέσ’ απ’ τα κάστρα των ματιών μου
Άρχισαν ήδη ν’ απλώνουν ξερόχορτα.
 
Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Το έργο
Post by: wings on 16 May, 2017, 22:26:24
Νίκος Μυλόπουλος, Το έργο
 
Απ’ οφθαλμό πολύπαθο
Ραγίζοντας η φλούδα
Προβάλλει ανθρώπινη μορφή
Που έχει μες στο στόμα
Ένα μικρό λευκό πουλί
Που το φωνάζουν κόσμο.

Ώριμος τώρα ενήλικας
Βλέπει τον κόσμο αγκάθι
Σφηνωμένο ανάσκελα
Στο ανίσχυρο στόμα.

Από ένα δάκρυ που τρυπά
Τη γέρικη ματιά του
Ξαναραγίζει ο φλοιός
Τα φώτα χαμηλώνουν...
 
Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Η φωνή σου
Post by: wings on 16 May, 2017, 22:30:07
Νίκος Μυλόπουλος, Η φωνή σου
 
Η φωνή σου προεκτείνεται μέσα μου
Αναδεύοντας έν’ αόρατο σύμπλεγμα
Χωρίς καλώδια, χωρίς τεχνολογία.

Δεν σ’ ακούω, το κατάστημα θα παραμείνει κλειστό
Χαμογελάς ταΐζοντας περιστέρια
Σπασμένη η ηχώ, σπασμένα μύγδαλα.

Έξω λαμπυρίζουν αλλήθωρα
Τα φώτα της διπλανής πόρτας.
Πώς να κρατήσουμε λευκούς
Τους τοίχους που κάποτε ασβεστώσαμε;
 
Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Στην αμμουδιά
Post by: wings on 16 May, 2017, 22:32:39
Νίκος Μυλόπουλος, Στην αμμουδιά
 
Βγάζοντας τελευταία και τη φωνή σου
Φτάνεις ολόγυμνη στην παραλία
Τυλιγμένη στην τριμμένη πετσέτα του χρόνου.

Σε καρτερώ με τα ναυάγια
Παράσημα καρφωμένα στο στήθος.

Με φλέβες μαστίγια
Χτυπάω αλύπητα το παρελθόν.
 
Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Τα μικρά θαύματα
Post by: wings on 16 May, 2017, 22:35:47
Νίκος Μυλόπουλος, Τα μικρά θαύματα
 
Πριν ο ομφαλός αλλάξει σχήμα
Άσε τα μικρά θαύματα
Να φωτίζουν βασανιστικά
Το ανεκπλήρωτο.
 
Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Γιατρειά
Post by: wings on 16 May, 2017, 22:39:55
Νίκος Μυλόπουλος, Γιατρειά
 
Η βρύση έσταζε παιδικά χρόνια
Κι η αιώρα με δόντια σπασμένα
Νανούριζε τα πιο κακόφημα όνειρα.

Συνομήλικοι με σκιρτήματα φωτιάς
Χαϊδεύαμε το στήθος των αναμνήσεων
Κι ερεθιζόμασταν
Αφήνοντας τον ήλιο να γιατρέψει
Τα μολυβένια γόνατα του ουρανού μας.
 
Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Έφιππη ανατολή
Post by: wings on 16 May, 2017, 22:45:36
Νίκος Μυλόπουλος, Έφιππη ανατολή
 
Σε έξαρση των ματιών η αλληλεγγύη
Μεταφράζει πονετικά τα χαλάσματα
Η αγάπη έφιππη ανατολή
Εξευτελίστηκε στα ζάρια
Μαραμένες ασκήσεις ψυχής
Όλα γίναν δύσκολα και χαμένα
Τα στίγματα στο διάφανο πονάνε.

Με σφουγγάρι το αυτονόητο
Σβήνουμε την ανεπάρκεια
Γλείφοντας της σφαγής τ’ απομεινάρια
Ώσπου αίμα αγέννητο
Ποτίσει μέχρι πνιγμού
Την ανορθογραφία μας.
 
Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Δεν έχω ελπίδα
Post by: wings on 16 May, 2017, 22:50:25
Νίκος Μυλόπουλος, Δεν έχω ελπίδα
 
Ανάβαση μακράς πνοής
Σε κοντόσωμη κλίμακα
Ανιχνευτές σπινθήρων
Σε φάση αναστολής
Κολλημένα, άφωνα αγάλματα.

Δεν έχω ελπίδα
Ή λόγο για ν’ αντισταθώ
Δε βλέπω τίποτα
Μυρίζω επιτέλους γιασεμί
Κι η γυαλάδα στις κόρες
Λυγμός των αντιφάσεων.
 
Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Βραχυκύκλωμα
Post by: wings on 16 May, 2017, 22:53:28
Νίκος Μυλόπουλος, Βραχυκύκλωμα
 
Μπαίνω στη νύχτα από παράδρομο
Η φωνή αργοκυλάει στο σύρμα
Άφωνοι στων διαλόγων τις εκβολές
Ψαρεύουμε κι απόψε ταχύρρυθμες λέξεις.

Επιστρατεύοντας επικουρικά πάθη
Κατεβάζω τ’ ακουστικό.
Μούσκεμα στον ιδρώτα σε σκέφτομαι
Σε βραχυκύκλωμα.
 
Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Κυνηγητό
Post by: wings on 16 May, 2017, 22:56:55
Νίκος Μυλόπουλος, Κυνηγητό
 
Θηλιά του κλειδιού η σκιά
Γυναίκα λαιμητόμος
Ξεβιδώνεις την ηδυπάθεια.

Ερεθίζω μιαν αγχόνη
Από πεινασμένα μάτια
Να με τυλίξει.

Κυνηγημένη
Απ’ τον αντίλαλο της πράξης
Αιμορραγείς.

Πυρακτωμένοι
Από περάσματα άσβηστα
Τεντώνουμε ολοένα τη ζωή.

Έξω βρέχει θάνατο.
Αργείς.
 
Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Δρόμοι
Post by: wings on 16 May, 2017, 23:00:25
Νίκος Μυλόπουλος, Δρόμοι
 
Όλο φεύγω
Φορτωμένος χαλασμένες θάλασσες
Κεραμίδια σπασμένα
Βροχή μέσα στα αίματα.

Όλο έρχεσαι
Ανασαίνοντας ακρογιαλιές
Στήνεις φωλιά μες στ’ απόβραδα
Ανοίγεσαι.

Όλο έρχεσαι κι όλο φεύγω.

Περιμένουμε καινούρια εποχή
Τρίζουμε σαν βίδες σκουριασμένες
Στα ευχολόγια.
 
Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Η πέμπτη εποχή
Post by: wings on 16 May, 2017, 23:07:46
Νίκος Μυλόπουλος, Η πέμπτη εποχή
 
Στον Χρίστο Παπαγεωργίου

Ασυναρμολόγητες εικόνες στη μνήμη
Όπως εκείνα τα αθώα παιχνίδια
Που παίζαμε ξαπλωμένοι στο χαλί
Ενοίκια απλήρωτα του παρελθόντος
Όχι ιδιαίτερα γελαστοί στις φωτογραφίες
Δε χώραγαν σ’ αυτό το μέγεθος οι λεμονανθοί
Συμφωνούσαμε άλλωστε
Πως δε θα κάναμε αφίσα την ιστορία μας
Γυάλιζε η άμμος απ’ τα ιδρωμένα πόδια
Που κόλλαγαν πάνω της αν και τα κυνηγούσαν
Εικόνες απ’ την πέμπτη εποχή
Με τύψεις αειθαλείς που όμως στιγμές ρίχναν τα φύλλα
Με άνθη αποδημητικά και φλύαρα δάκρυα
Ξύσματα κι αποτυπώματα
Κρεμασμένα στο γερανό της αλήθειας
Μακρές παύσεις που πρόφταινες αν ήθελες
Βάζοντας λουρί στο χρόνο
Να κάνετε έναν περίπατο προς τα πίσω
Καιρός με πολλά γυρίσματα
Όχι πάντα κατάλληλος για αγώνες
Πλημμύρισε ρυτίδες το σκοινί της αντοχής
Ψίθυροι που βογκούσαν για αθέατα λύτρα
Όπως χορός δελφινιών σε σκέψη αφέγγαρη
Καυτό λουτρό να συνέρθουν τα άσαρκα λόγια
Πικρές φυσαλίδες να φτιάξουν μιαν αναστάτωση.

Σε Σώμα και Αίμα εμφύλια
Κοινωνούσαμε.
 
Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Κυκλάμινα λήθης (I)
Post by: wings on 18 Jun, 2017, 22:31:44
Νίκος Μυλόπουλος, Κυκλάμινα λήθης (Ι)

[Ενότητα Κυκλάμινα λήθης]

Ι
 
Κολλημένος στην κατακόρυφό σου αναλογίζομαι
Τότε που το δάκρυ στόλιζε τα ασήμαντα
Που δεν μάζευα ποτέ απαντήσεις
Που κρυφοκοίταζα...

Αξόδευτα πάθη τώρα ορίζουν κι αυτόν το βηματισμό
Βελονιάζουν το σώμα με χοντρές υποσχέσεις
Ανεβαίνω τη θάλασσα δίχως βαρύτητα
Έχοντας από χρόνια φωτογραφίσει όλα τα κύματα
Πότε στον αφρό που η απουσία επιπλέει
Πότε στον πάτο που οι σκέψεις σαπίζουν
Πόσο ν’ αντέξουν χωρίς χαρτιά
Σε έφηβης κόλπο στοιβαγμένοι μετανάστες;

Κι αυτή η ατέλειωτη σειρά από μέλισσες
Περιμένει να ρουφήξει θάνατο απ’ τις πεταλίδες...
 
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Κυκλάμινα λήθης (III)
Post by: wings on 18 Jun, 2017, 22:36:22
Νίκος Μυλόπουλος, Κυκλάμινα λήθης (III)

[Ενότητα Κυκλάμινα λήθης]

III
 
Λυτά ανέμελα μαλλιά
Τα χέρια άδεια
Το σώμα γάργαρο λευκό
Ντυμένο στα κρίνα της επιείκειας.

Δεν βλέπω όνειρα μήπως σε δω
Μαζεύω κυκλάμινα λήθης.
 
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Κυκλάμινα λήθης (IV)
Post by: wings on 18 Jun, 2017, 22:41:49
Νίκος Μυλόπουλος, Κυκλάμινα λήθης (IV)

[Ενότητα Κυκλάμινα λήθης]

IV
 
Ποια νέμεση και ποια κατηγορία;
Κάποιο βράδυ θα χτυπήσουν την πόρτα δυνατά.
Ο καθρέφτης γεμάτος περιέργεια θα τους καλωσορίσει
Τα άδεια μάτια θα συμπληρώσουν το λιτό σκηνικό.
«Εδώ είναι το κρησφύγετο του τρελού;»
Θ’ ακουστεί κεραμίδι σπασμένο η φωνή τους
Εγώ θα γελάω ασταμάτητα.
«Μα πώς το ’παθε;» θα σταυροκοπηθούν.
Εγώ θα γελάω ασταμάτητα.
Ύστερα θα φύγουν αθόρυβα.

Τι να εξηγήσεις τώρα σ’ αυτούς.
Ότι τόσα χρόνια νεκρή
Σε βλέπω κάθε βράδυ στον ύπνο μου
Να κάθεσαι αμίλητη και σοβαρή
Κι έτσι αποφάσισα χωρίς γυρισμό
Να γελάω στο φως και για σένα.
 
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Η νεκρή στρατιά των πυγολαμπίδων (I)
Post by: wings on 18 Jun, 2017, 23:25:04
Νίκος Μυλόπουλος, Η νεκρή στρατιά των πυγολαμπίδων (I)

[Ενότητα Η νεκρή στρατιά των πυγολαμπίδων]

Ι
 
Το λεωφορείο έβγαζε μαύρο καπνό
Τα περιστέρια άσπρα δάκρυα
Όμως ο δρόμος έστεκε πάντα ίδιος
Είχε άλλωστε τόσα στόματα να ταΐσει
Που πίκραινε και τα σύννεφα που έμειναν άκληρα
Η μόνη αλήθεια που αντέχαμε
Ήταν να ξεχάσουμε ότι υπάρχει
Πίνοντας ψέματα στις δύο άκρες της υφηλίου
Ψάχνοντας με επιμονή αυτό που ήτανε μπροστά μας
Ώσπου πέσαμε και οι δύο νεκροί απ’ την προσπάθεια.
Ύστερα ακούσαμε το θόρυβο μιας πόρτας που κλείνει
Κοιταχτήκαμε έκπληκτοι χωρίς να ξέρουμε αν είμαστε μέσα
Βαρύ στ’ αλήθεια να έχεις το χάρισμα
Αν κι ήμουν τυφλός, περιδιάβαινα από κόχη σε κόχη
Σκοντάφτοντας συνέχεια πάνω στις σκέψεις μου
Έτσι κάθε βράδυ καληνυχτούσα σχολαστικά
Ένα ένα τα άδεια δωμάτια
Γιατί δεν ήθελα κάποιο πρωί μάτια άγνωστα
Να τ’ αντίκριζαν λυπημένα.

Πώς να φωτίσει μια νύχτα ολόκληρη
Η νεκρή στρατιά των πυγολαμπίδων;

Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Η νεκρή στρατιά των πυγολαμπίδων (IV)
Post by: wings on 18 Jun, 2017, 23:30:10
Νίκος Μυλόπουλος, Η νεκρή στρατιά των πυγολαμπίδων (IV)

[Ενότητα Η νεκρή στρατιά των πυγολαμπίδων]

ΙV
 
Κι ό,τι πήραμε απ’ τη ζωή
Ήταν ένα μικρό ασημένιο κουτάκι
Που χώρεσαν μέσα του όρκοι και μέλισσες
Τριγύρω στοιβαγμένα άδεια φορτηγά
«Ανεργία, φίλε, ανεργία» ψιθύριζαν οι οδηγοί τους
Που πάει να πει πως αν έχετε ακόμη χρόνο
Μην ξεχάσετε να ποτίσετε το χέρσο χωράφι
Γλιτώνοντάς το απ’ τη βροχή
Που ούτως ή άλλως από κάπου ξεκίνησε.

Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Η νεκρή στρατιά των πυγολαμπίδων (V)
Post by: wings on 18 Jun, 2017, 23:33:57
Νίκος Μυλόπουλος, Η νεκρή στρατιά των πυγολαμπίδων (V)

[Ενότητα Η νεκρή στρατιά των πυγολαμπίδων]

V
 
Ας αλλάξουμε λοιπόν τη διάθεσή μας
Από αύριο κανείς δεν θα θυμάται
Γιατί φροντίσαμε έγκαιρα
Να σβήσουμε όλα τα ίχνη μας
Το μόνο που φοβάμαι απ’ το βηματισμό
Είναι πως το σκοτάδι που αφήσαμε ήτανε ψεύτικο
Μέρα κοινή βαμμένη νύχτα
Κι ίσως κάποτε ανακαλύψουν
Πως για αιώνες τους κοροϊδεύαμε
Για τιμωρία τότε η εκτέλεση την αυγή
Μα όμως ποτέ με τόσο βάψιμο δεν θα υπάρξει.

Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Ο τέλειος θάνατος (I)
Post by: wings on 18 Jun, 2017, 23:37:44
Νίκος Μυλόπουλος, Ο τέλειος θάνατος (I)

[Ενότητα Ο τέλειος θάνατος]

I
 
Έπαιρνα τον εαυτό μου απ’ το χέρι
Κι ελπίζοντας σε στιγμές παράφορης μέθης
Παράχωνα βιαστικά δύο φύλλα δυόσμου
Κι ένα κομμάτι απ’ τ’ ασήμι τ’ ουρανού
Στις ανοχύρωτες τσέπες μου
Υποψήφιο θύμα
Μιας άσκοπης καθημερινής επιβίωσης
Δεν είχα τίποτα πια δικό μου
Εκτός από το χέρι μου.

Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Ο τέλειος θάνατος (III)
Post by: wings on 18 Jun, 2017, 23:42:43
Νίκος Μυλόπουλος, Ο τέλειος θάνατος (III)

[Ενότητα Ο τέλειος θάνατος]

III
 
Πίσω από κάθε πόρτα ξεκάρφωτη και μια ενέδρα
Ένα βιβλίο μισάνοιχτο στη μέση του δρόμου
Όνειρα άγνωστα και λερωμένα
Τα κουδούνια γεμάτα θορύβους και αίματα
Φαγωμένες αυλές με κίτρινα φύλλα
Πρόσωπα απροχώρητα που σκάλωσαν στις ανάσες
Τώρα ξεθωριάζουν πάνω στο φράχτη
Κι ανάμεσα σε άνθη καπνού και μυρσίνης αβάσταχτο θρόισμα
Χτιστά κρεβάτια που κόλλησαν τα χείλια
Κι όποιος προσπάθησε να τα χωρίσει
Έχασε δίκαια το χέρι του και τα μυαλά του.

Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Ο τέλειος θάνατος (IV)
Post by: wings on 18 Jun, 2017, 23:45:11
Νίκος Μυλόπουλος, Ο τέλειος θάνατος (IV)

[Ενότητα Ο τέλειος θάνατος]

IV
 
Δεν είχε χαράξει ακόμη η ανατολή
Κι εγώ στους ήχους της μουσικής σου πάντα βάδιζα
Ώσπου σταμάτησες να παίζεις.

Τι τιμή για τις ανώφελες νότες
Να χαρίσουν έναν τόσο τέλειο θάνατο.

Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Η μικρή και η μεγάλη συμπόρευση (I)
Post by: wings on 18 Jun, 2017, 23:49:29
Νίκος Μυλόπουλος, Η μικρή και η μεγάλη συμπόρευση (I)

[Ενότητα Η μικρή και η μεγάλη συμπόρευση]

I
 
Κράτησα τα μάτια ανοιχτά
Στη μικρή και στη μεγάλη συμπόρευση
Αυτόπτης μάρτυρας στη μηδαμινότητά μου
Στην πολύβουη σιγή που μικραίνει τ’ απέραντο
Στη βαθμιαία αμαύρωση
Όσες κλωστές κι αν κρέμονταν
Το χτες ανέμιζε αφόρητα πίσω
Στην εθελοντική οδύνη των ρόλων
Στων οιωνών την ανακύκλωση.

Μετρώντας προς τα πίσω ατέλειωτα ακρωτήρια
Ήπια τόσες στιγμές που έγινα θάλασσα.
 
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Η μικρή και η μεγάλη συμπόρευση (IV)
Post by: wings on 18 Jun, 2017, 23:54:47
Νίκος Μυλόπουλος, Η μικρή και η μεγάλη συμπόρευση (IV)

[Ενότητα Η μικρή και η μεγάλη συμπόρευση]

IV
 
Κάποιος άνοιξε το παράθυρο
Που η φωτιά είχε αφήσει ανέπαφο
Έξω κουλουριασμένα όνειρα στη θέση των δένδρων
Ούτε ένας εφιάλτης δεν ξεκολλούσε απ’ το μέτωπο
Μεγάλες οι φωνές των μικρών ανθρώπων
Οι θόρυβοι που χιλιάδες φορές τους ακούσαμε
Και ποτέ δεν καταλάβαμε πως ήταν προειδοποίηση
Έτσι κι αλλιώς μετά το δρόμο άρχιζε η θάλασσα
Και κανένας δεν είχε έτοιμες τις βαλίτσες
Κάποιοι με γερασμένα πρόσωπα είχαν γεννήσει τον όλεθρο
Και εμείς τους ακούγαμε από ανωτερότητα
Ώσπου συνεννοημένοι με το φθινόπωρο
Αγοράσαμε φτηνά χαρτόνια
Να κλείσουμε πρόχειρα το κενό που ολοένα μεγάλωνε.

Ας κρυφτούμε ξανά μέσα στα λόγια.
 
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Απόηχος (I)
Post by: wings on 19 Jun, 2017, 00:00:43
Νίκος Μυλόπουλος, Απόηχος (I)

[Ενότητα Απόηχος]

I
 
Πορεύομαι αδέξια όπως οι ναύτες στο χρόνο
Μετατρέπω πληροφορίες παλιές
Σε φωνές λατρεμένες
Ο ήλιος χαμηλώνει τη σκέψη
Ξοδεύομαι.
Διακλαδίζομαι στη σάρκα παγίδα
Ανασύρω ουρανούς, καταιγίδες και αίματα
Αμέτρητα αστέρια μέσα στο δίχτυ
Στο βυθό αστράφτει το σπασμένο μονόγραμμα
Εξαφανίζομαι στο αγύριστο παρελθόν
Προσποιούμαι σκιρτήματα γαλήνης
Σε καθιερωμένες κινήσεις οι αρμοί χαλαρώνουν
Σκαρί αγκιστρωμένο σε τροχαλίες καιρού
Περιφρουρώ μην τυχόν και γλιστρήσει η νύχτα
Φοβάμαι προκαθορισμένα
Ό,τι πήρα κι ό,τι άφησα
Τρωτό.
 
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Απόηχος (II)
Post by: wings on 19 Jun, 2017, 00:06:34
Νίκος Μυλόπουλος, Απόηχος (II)

[Ενότητα Απόηχος]

II
 
Σφηνωμένος στο ρήγμα του στοχασμού
Ελευθερώνω φωτιά, κόβω αέρα
Αντέχω το θάνατο σωριάζοντας άφθαρτους έρωτες
Βλέπω χωρίς να με βλέπουν
Διανομέας του λόγου, της εποχής
Της αβέβαιης ταύτισης, της εικασίας
Αλλάζω πιο γρήγορα απ’ ό,τι παλιά
Μοιάζω με χώμα που κατάντησε σκόνη
Κλείνω καθρέφτες, μαζεύω νερό
Ξεβιδώνω το χρόνο τελείως
Μοσχοβολά αναδρομή
Αυτόματη ζήτηση για τελευταίο τσιγάρο
Αγναντεύω σιωπηλός τη σκιά
Γίνομαι πια φιλικός μαζί της
Κατεβαίνω μέσα της, δοκιμάζω κρασί
Στην ειμαρμένη επιτρέπω να με δέσει
Λύνομαι με τρόπο επώδυνο
Γεμάτος σημάδια μικραίνω.
 
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Απόηχος (V)
Post by: wings on 19 Jun, 2017, 00:09:34
Νίκος Μυλόπουλος, Απόηχος (V)

[Ενότητα Απόηχος]

V
 
Με σώμα βαμμένο στα κόκκινα
Τριαντάφυλλο που μόλις φαινόταν
Λιγόστευα...
Κανείς χωρισμός δεν πονούσε
Σαν το ξημέρωμα.
 
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Νοερός κόσμος (I)
Post by: wings on 19 Jun, 2017, 00:13:41
Νίκος Μυλόπουλος, Νοερός κόσμος (I)

[Ενότητα Νοερός κόσμος]

I
 
Ο αέρας θύμιζε τις αγάπες κειμήλια
Γεμίζοντας τα χέρια σημάδια κι ενοχές
Εσύ χτένιζες τις μακριές πλεξούδες των δένδρων
Από ψηλά έσταζε βροχή όμως κανείς δεν βρεχόταν
Ο καιρός άλλαζε αργά
Με τους χειμώνες να ’ναι πάντα οι νικητές
Το χώμα πάντως ρηχό για τόση αδράνεια
Αδειάζοντας κόκαλα και διλήμματα τρύπια
Χωρίς βυθούς, χωρίς πλευρά σ’ αναζητούσα.
 
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Νοερός κόσμος (III)
Post by: wings on 19 Jun, 2017, 00:21:10
Νίκος Μυλόπουλος, Νοερός κόσμος (III)

[Ενότητα Νοερός κόσμος]

III
 
Δεν είχα άλλη επιλογή απ’ τη μετουσίωση
Απ’ το να σ’ έβλεπα άπραγη, ντυμένη στην ομίχλη
Να χτυπάς το τσιγάρο στο νύχι του αντίχειρα
Αναζητώντας με κοκαλωμένα δάχτυλα
Το μοιραίο που μας θέλει αόρατους
Όπως η άμμος που αγιάζει τη λάμψη των οστράκων
Αστραπιαίο το πέρασμα από την πίκρα στην ευγνωμοσύνη
Ακίνητη όσο οι γέφυρες στάζαν φτηνές εξηγήσεις
Τα κύματα κατακόρυφο τείχος ορθώνονταν
Ανάμεσα στα πόδια και στον ορίζοντα

Πώς κατρακύλαγε έτσι στις σκάλες το καράβι μας;
 
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Νοερός κόσμος (V)
Post by: wings on 19 Jun, 2017, 00:24:42
Νίκος Μυλόπουλος, Νοερός κόσμος (V)

[Ενότητα Νοερός κόσμος]

V
 
Καθισμένοι στη μέση του δρόμου
Στης σκιάς μας το ανυπέρβλητο φως
Παίζαμε ακόμη το βιολί της νιότης
Βγάζοντας εισαγωγικά
Βγάζοντας μάτια
Λόγια παράξενα γεμάτα κίνδυνο και σκοτάδι
Η θλιβερή ανάσα ενός άδειου κρεβατιού
Προαίσθημα ανενεργό ο βίαιος κόσμος της πλήξης
Πνιγμένοι πάντα σε πρόσωπο
Μισό φεγγάρι, μισό κύματα.
 
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Οι εραστές πάντα σιωπούν (II)
Post by: wings on 19 Jun, 2017, 00:29:37
Νίκος Μυλόπουλος, Οι εραστές πάντα σιωπούν (II)

[Ενότητα Οι εραστές πάντα σιωπούν]

II
 
Τα πιο σοβαρά πράγματα
Τ’ ακούς συχνά απ’ το στόμα των παπαγάλων
Που είναι άλλωστε οι μόνοι που επέζησαν
Από κείνη τη φοβερή έκρηξη αλληγορίας
Γι’ αυτό κι οι εραστές πάντα σιωπούν
Αποφεύγοντας έτσι τους κοινότοπους ρόλους
Κι είναι αυτή η ατέλειωτη οικονομία δυνάμεων
Που εμπνέει όσους αγάπησαν πολύ στη ζωή τους
Ν’ ατενίζουν συνέχεια πανσέληνο
Όταν οι άλλοι δεν είδανε ούτε φεγγάρι.
 
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Οι εραστές πάντα σιωπούν (III)
Post by: wings on 19 Jun, 2017, 00:33:22
Νίκος Μυλόπουλος, Οι εραστές πάντα σιωπούν (III)

[Ενότητα Οι εραστές πάντα σιωπούν]

III
 
Τελικά ποτέ δεν ήμασταν μόνοι
Σ’ εκείνο το τρύπιο δωμάτιο
Κι όταν νύχτωσε, ξυλιασμένοι απ’ το πάθος
Που ξεχείλιζε στις ατέλειωτες παύσεις
Άφοβα παραδοθήκαμε στους κωφάλαλους
Που με θλιμμένα νοήματα
Μας παρότρυναν να μας βγάλουν τα μάτια
Και τότε εμείς θυμώσαμε δίχως έπαρση
Όχι για τη σκουριά που είχε πιάσει η θάλασσα
Αλλά γιατί δεν είχαμε πια κυματισμό
Ούτε και δάκρυα ούτε και μάτια.
 
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Οι εραστές πάντα σιωπούν (IV & V)
Post by: wings on 19 Jun, 2017, 00:37:38
Νίκος Μυλόπουλος, Οι εραστές πάντα σιωπούν (IV & V)

[Ενότητα Οι εραστές πάντα σιωπούν]

IV
 
Ορκισμένοι αόμματοι σε πείσμα των άλλων
Περιμένουμε ένα θαύμα αβέβαιο
Όχι από εικόνες θολές και σπασμένα κειμήλια
Αλλ’ απ’ το δικό μας το πεπρωμένο
Αφού αντέξαμε με τόση μοναξιά
Με τόσα λάθη...

V

Στάζουν φρέσκια ζωή τα παράλυτα χέρια μας.

Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Μετά όλα καλά θα πάνε (I)
Post by: wings on 19 Jun, 2017, 00:43:50
Νίκος Μυλόπουλος, Μετά όλα καλά θα πάνε (I)

[Ενότητα Μετά όλα καλά θα πάνε]

I
 
Κρατώντας μόνο μιαν ομπρέλα κλειστή
Ξεκίνησα για πρωινό συνοικέσιο
Τα σύννεφα ταξιδιάρικα και ασταθή
Δεν καταδέχτηκαν ποτέ ν’ ασχοληθούν μαζί μου
Αργότερα πέταξα το χέρι που κράταγε την ομπρέλα
«Θα τα καταφέρω κι έτσι» μονολόγησα
Μπροστά στον σπασμένο καθρέφτη
ι ο άνεμος
Τότε ξεκίνησαν φονικές καταιγίδες
Καταστρέφοντας ολοσχερώς τα αισθήματα
Καθώς σίμωνε η μελαγχολία του απόβραδου
Τυλίχτηκα αν και μονόχειρας σε χρώμα κόκκινο
Γιατί είχα αμέτρητα κεριά και πεπρωμένα
Να φωτίσω ακόμη.
 
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Μετά όλα καλά θα πάνε (II)
Post by: wings on 19 Jun, 2017, 00:49:24
Νίκος Μυλόπουλος, Μετά όλα καλά θα πάνε (II)

[Ενότητα Μετά όλα καλά θα πάνε]

II
 
Κάθε Σάββατο περιμένοντας να νυχτώσει
Φτιάχνεις με τα μάτια διαδρόμους μακρινούς
Ύστερα ξανοίγεσαι σ’ αυτούς αν και αισθάνεσαι ξένη
Κι όμως είναι εικόνες βγαλμένες απ’ τη ζωή
Που κάποια στιγμή δραπετεύουν στη φαντασία
Φτάνεις πάντα εκεί όπου ο δρόμος χωρίζει
Παίρνεις από ένστικτο τον αριστερό
Μόνη κι έρημη ποια να σε συμπονέσει ομορφιά
Αναρωτιέσαι πώς θα ήσουν αν διάλεγες τον άλλο
Φωνάζεις δυνατή να μη μοιάζεις με ξένη
Διπλώνεσαι να μη φαίνεσαι μόνη
Ώσπου κατάκοπη αποκοιμάσαι.
 
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Απέραντης διάρκειας στιγμές (I)
Post by: wings on 17 Jul, 2017, 18:46:45
Νίκος Μυλόπουλος, Απέραντης διάρκειας στιγμές (I)

[Ενότητα Απέραντης διάρκειας στιγμές]

I
 
Ανέμελη σαν στρόγγυλο βότσαλο
Ειλικρινής σαν χώμα οργωμένο
Κι απόμακρη όσο η θέα παραδείσου νοερού
Αβίαστα η χρυσαλλίδα φτερουγίζει
Με την ανακούφιση από τη γνώση
Να σβήνει το τίμημα της ανασφάλειας
Πώς θ’ αποφύγει διακριτικά
Το μοιραίο αγκάλιασμα με τη λάμψη
Όπως συνήθιζαν οι πρόγονοί της
Στις ιδιαίτερες στιγμές τους.

Γνωρίζει η χρυσαλλίδα... Γνωρίζει!
Της ζωής της το νήμα φαντάζει αμέτρητο.
 
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Απέραντης διάρκειας στιγμές (III)
Post by: wings on 17 Jul, 2017, 18:50:44
Νίκος Μυλόπουλος, Απέραντης διάρκειας στιγμές (III)

[Ενότητα Απέραντης διάρκειας στιγμές]

III
 
Δεν έχει πια καμία σημασία
Το ποιος αθέτησε τα αυτονόητα
Κοστίζει ακριβά η κακοποίηση των χρωμάτων
Η παρείσακτη νότα στις πέντε γραμμές
Η χαρτογράφηση του πυθμένα του παραλήπτη
Η ασυνέχεια της περιπέτειας
Η ερήμωση.

Η ομορφιά ξετυλίγεται απαρατήρητη.
Στα νερά της φορές ξεδιψούν τα πουλιά
Μα εμείς ξεχάσαμε να κολυμπάμε.
 
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Μα δεν είχαμε λησμονιά (I)
Post by: wings on 17 Jul, 2017, 18:55:54
Νίκος Μυλόπουλος, Μα δεν είχαμε λησμονιά (I)

[Ενότητα Μα δεν είχαμε λησμονιά]

I
 
Ανταλλάσσουμε χείλια,
Κουρασμένη ανάμνηση,
Ν’ αγκαλιάσουμε το τίποτα
Ξενιτευόμαστε αργά
Προς τη ρίζα της γης
Λυγμοί ξεβάφουν το πράσινο

Ανυπεράσπιστη γη
Ανυπεράσπιστα σύννεφα
Σπασμένοι διακόπτες στο σώμα
Κι η αγάπη
Σαν να μη χάραξε ποτέ
Αχτένιστη, θαρρείς να απειλείται.

Αρχίζει να βρέχει μοναξιά.
Μετέωρος ξεντύνομαι
Πίνοντας άμμο.
 
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Μα δεν είχαμε λησμονιά (III)
Post by: wings on 17 Jul, 2017, 19:00:38
Νίκος Μυλόπουλος, Μα δεν είχαμε λησμονιά (III)

[Ενότητα Μα δεν είχαμε λησμονιά]

III
 
Το πάθος μυρίζει λιωμένο σκηνικό
Παράταση αθόρυβη της δυσκολίας
Προσπαθείς να φυτέψεις μια στάλα όνειρο
Γέλια συλλεκτικά που κόπηκαν στη μέση
Μονάχα η μνήμη τρύπια θαλπωρή
Κι από μέσα ο χρόνος χυμένος
Η γνώση κι οι έρωτες τρένα αμήχανα
Κάποιοι προτείνουν πάλι ποσοστά
Η ευθύνη της άρνησης με δυσβάσταχτες λέξεις.

Σε ατέλειωτους μοναχικούς περιπάτους
Σκοντάφτεις σε πέτρες αιχμηρές
Και πληγώνεσαι.
Αδιάφορη η αιωνιότητα προσπερνά με την ομίχλη.
 
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Μα δεν είχαμε λησμονιά (V)
Post by: wings on 17 Jul, 2017, 19:04:30
Νίκος Μυλόπουλος, Μα δεν είχαμε λησμονιά (V)

[Ενότητα Μα δεν είχαμε λησμονιά]

V
 
Το ένα πορτόφυλλο κλειστό
Το άλλο
Το μισό σφιχτό σου σώμα
Τα μάτια εγερτήριο
Μια χούφτα λίμνες μεταξιού
Βουίζουν βασανιστικά
Καπνούς κι ομίχλες

Αψηφώντας του κορμιού την παραίτηση
Τα φευγαλέα αγγίγματα, τη σπουδή
Κατακτούμε σε πνιγμένα νερά επιθυμίες.

Παγωμένος ο ήλιος στο βασίλεμα,
Στροβιλίζεται άταφος
Στα κρεμασμένα όνειρά μας.
 
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Μα δεν είχαμε λησμονιά (VI)
Post by: wings on 17 Jul, 2017, 19:07:33
Νίκος Μυλόπουλος, Μα δεν είχαμε λησμονιά (VI)

[Ενότητα Μα δεν είχαμε λησμονιά]

VI
 
Έλα, μου έλεγες.
Να κλέψουμε αθόρυβα φωτιές
Μα δεν είχαμε χέρια
Να ιδούμε άγρια τριαντάφυλλα
Κώδικες να πληγώνουν
Μα δεν είχαμε μάτια
Να κυλήσουμε φύλλα ελεύθερα στον ποταμό
Μα δεν είχαμε λησμονιά.

Στην ασχημάτιστη πλήξη
Των φονιάδων καιρών
Πορευόμασταν.
 
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Ιστορίες τρελών ονειροπόλων (I)
Post by: wings on 17 Jul, 2017, 19:29:54
Νίκος Μυλόπουλος, Ιστορίες τρελών ονειροπόλων (I)

[Ενότητα Ιστορίες τρελών ονειροπόλων]

I
 
Θα πρέπει να βράδιαζε
Αφού το ρολόι είχε παραιτηθεί
Απ’ το να δείχνει διφορούμενες ώρες
Έφτιαχνα συνέχεια γέφυρες και ουρανοδείχτες
Ανεμόσκαλες και καταφύγια πουλιών
Ανάπηρα σύννεφα αδύναμα για καταιγίδες
Ώσπου οι σοφοί, οι πόρνες κι εγώ
Δεν κρύβαμε πια το κοινό μυστικό μας
Που δεν ήτανε άλλο απ’ τα μικρά μας ονόματα
Καθώς έστεκαν αχρονολόγητα.
Στα νυχτέρια των μικρών επιθέτων.
 
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Ιστορίες τρελών ονειροπόλων (II)
Post by: wings on 17 Jul, 2017, 19:33:52
Νίκος Μυλόπουλος, Ιστορίες τρελών ονειροπόλων (II)

[Ενότητα Ιστορίες τρελών ονειροπόλων]

II
 
Ύστερα ξεχύθηκε ένα δροσερό αεράκι
Τόσο που ανατρίχιασε το περιλαίμιο των αναμνήσεων
Όμως αυτό ήταν το πρώτο από μια σειρά γεγονότων
Που μ’ έκαναν να ομολογήσω
Πως όποιος την ελευθερία του γρήγορα κερδίζει
Είναι χαμένος για πάντα
Αφού μένει δέσμιος μιας μοναξιάς
Που αναγκαστικά τον επέλεξε.
 
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Ιστορίες τρελών ονειροπόλων (IV)
Post by: wings on 17 Jul, 2017, 19:39:05
Νίκος Μυλόπουλος, Ιστορίες τρελών ονειροπόλων (IV)

[Ενότητα Ιστορίες τρελών ονειροπόλων]

IV
 
Το χαμόγελο γινόταν χλεύη
Στα χείλια των μικρών θεών
Που νόμιζαν πως εύκολα μπορούσαν να στήνουν παγίδες
Έκλεινα τότε τα μάτια κι έβλεπα το παρελθόν
Τα άνοιγα και δεν έβλεπα τίποτα
Άκουγα συνέχεια βήματα αλλά δεν έφερναν κανέναν
Τα άρρωστα όνειρα δεν έπαιρναν ποτέ γιατρικό
Άκουγαν μόνο συνταγές κάποιων τρελών ονειροπόλων
Έτσι τη μέρα καθένας τραβούσε το δρόμο του
Το βράδυ όμως μοιράζαμε την απόσταση με τ’ αστέρια
Ανοίγοντας άλλο ένα παράθυρο στην ψευδαίσθηση
Κι από κείνα τα ψίχουλα ανέτειλε κάθε αυγή
Ένας ολόφρεσκος ήλιος μέσ’ απ’ τη θάλασσα.
 
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Ο μικρός ναύσταθμος (II)
Post by: wings on 17 Jul, 2017, 19:44:44
Νίκος Μυλόπουλος, Ο μικρός ναύσταθμος (II)

[Ενότητα Ο μικρός ναύσταθμος]

II
 
Όλος ο τοίχος σκεπασμένος εικοσιτετράωρα
Όμως αν και τελικά δεν σ’ απόχτησα
Κατάλαβα πως το μόνο που απέμεινε είν’ η ελπίδα
Το μέτρο αντοχής στην παιδική αθωότητα
Η χλωμάδα της θάλασσας
Από ένα σύννεφο μικρό
Που τόλμησε να την τρομάξει.
 
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Ο μικρός ναύσταθμος (III)
Post by: wings on 17 Jul, 2017, 19:49:25
Νίκος Μυλόπουλος, Ο μικρός ναύσταθμος (III)

[Ενότητα Ο μικρός ναύσταθμος]

III
 
Ανακουφισμένες βαθιά απ’ την απόσταση
Το απαραίτητο κίνητρο για ν’ ανταμώσεις
Ψηλαφώ ένα φιλί στα πεταχτά
Βυζαίνοντας χρώματα στο εφήμερο
Βουλιάζω στο απερίσκεπτο σκοτάδι
Οι ανάσες ορμητήριο δυσδιάκριτο
Όσο η επιθυμία απ’ την ανάγκη
Κι η φαντασία απ’ την απώλεια.

Καθώς η νύχτα απαλλάσσεται
Από βραχύβιες δεσμεύσεις
Ο μικρός ναύσταθμος γεμίζει σαπιοκάραβα.
 
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Τα πολύτιμα δευτερόλεπτα (I)
Post by: wings on 17 Jul, 2017, 19:52:05
Νίκος Μυλόπουλος, Τα πολύτιμα δευτερόλεπτα (I)

[Ενότητα Τα πολύτιμα δευτερόλεπτα]

I
 
Ανάβω φως λεπτή παρήχηση
Να δω τα πρόσωπα τα σκορπισμένα
Δίχως σωσίβιο και γυρισμό
Υποκρινόμαστε.
 
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Τα πολύτιμα δευτερόλεπτα (II)
Post by: wings on 17 Jul, 2017, 19:55:32
Νίκος Μυλόπουλος, Τα πολύτιμα δευτερόλεπτα (II)

[Ενότητα Τα πολύτιμα δευτερόλεπτα]

II
 
Κάποιος διατάζει να ρίξουν τις λέμβους
Ποτέ δεν πιστέψαμε σε κοινές σωτηρίες
Πατάμε στο νερό να σώσουμε τις ανάσες μας
Μπερδεύουμε το όνειρο με τον εφιάλτη
Στο βάθος κάτι κουνιέται κι ασπρίζει
Τρύπησαν ήδη οι ημικύκλιοι κώδικες
Ελπίζουμε πάντως στα πολύτιμα δευτερόλεπτα.
 
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Τα πολύτιμα δευτερόλεπτα (III)
Post by: wings on 17 Jul, 2017, 19:59:12
Νίκος Μυλόπουλος, Τα πολύτιμα δευτερόλεπτα (III)

[Ενότητα Τα πολύτιμα δευτερόλεπτα]

III
 
Σχεδόν ψιθυριστά μου λες να ζωγραφίσω μια θάλασσα
Όμως αγκυλωμένος στη γωνιά της κάθε μέρας
Κρύβομαι γεμάτος φωτιές και σπαράγματα
Αργότερα χάνομαι από συνήθεια
Κι όταν στο τέλος άφοβα φανερώνομαι
Δυσπιστείς κι ένα σμήνος φιλιά με πληγώνει.

Αρχίζω να κλαίω λέξεις και γράμματα.
 
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Title: Νίκος Μυλόπουλος, Τα πολύτιμα δευτερόλεπτα (V)
Post by: wings on 17 Jul, 2017, 20:01:38
Νίκος Μυλόπουλος, Τα πολύτιμα δευτερόλεπτα (V)

[Ενότητα Τα πολύτιμα δευτερόλεπτα]

V
 
Έτσι η σκόνη έρχεται, φεύγει
Τα δευτερόλεπτα χαραμίζονται γαλήνια
Κι αυτή η προετοιμασία για τον αφανισμό
Είναι που προέχει.
 
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)