Γιώργος Καλιεντζίδης

[wings]

Γιώργος Καλιεντζίδης



Γεννήθηκε το 1960 στην Κορυφή του Κιλκίς. Εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1975. Εργάζεται ως δημοσιογράφος στον 9.58 FM της ΕΡΤ3. Το 1997 επιμελήθηκε την έκδοση σε Cd «Ποιητές αυτοανθολογούμενοι» σε συνεργασία με τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Θεσσαλονίκης και τον 9.58 FM.

Ποιητικές συλλογές:
«Μικρές σιωπές», ιδιωτική έκδοση, 1981
«Ανεμόεσσα», εκδ. Κώδικας, 1986
«Εσωτερική έφοδος», εκδ. Κώδικας, 1989
«Το άλλοθι», εκδ. Κώδικας, 1994
«Η ένδοξη αναχώρηση του Αϊ-Φωτιά», εκδ. Μεταίχμιο, 2008

Ποιήματα δημοσιευμένα στο Translatum:

• Απλώνονταν παράξενα... / Μικρές σιωπές (1981)
• Ήμουν ο ήλιος σου... / Μικρές σιωπές (1981)
• Κάτω στον ίσκιο που πέρναγε από μπρος μας... / Μικρές σιωπές (1981)
• Κράτησες όλη μέρα το θάρρος σου... / Μικρές σιωπές (1981)
• Λάξευες το ομοίωμά μας... / Μικρές σιωπές (1981)
• Μπρος στο παράθυρα περνούσαν άνθρωποι... / Μικρές σιωπές (1981)
• Πάνω στα κύματά σου η σάρκα μου έχει μουδιάσει... / Μικρές σιωπές (1981)
• Περνούσαμε τις μέρες μας ανάμεσα... / Μικρές σιωπές (1981)
• Σα μια σιωπή που ξετυλίγεται... / Μικρές σιωπές (1981)
• Σαν όνειρο σε συνάντησα... / Μικρές σιωπές (1981)
• Στις λέξεις αντιγράφω τη φωνή σου... / Μικρές σιωπές (1981)
• Φύσηξε ο αγέρας και έφυγες... / Μικρές σιωπές (1981)
• Ψάχνω, τυφλός από τη νύστα... / Μικρές σιωπές (1981)
• Το παιδί σαν πήρες... / Ανεμόεσσα (1986)
• Τώρα που φυτρώνω εδώ... / Ανεμόεσσα (1986)
• Δεν έχω άλλη θέα από τα μάτια σου... / Εσωτερική έφοδος (1989)
• Αναχώρηση I & Σονάτα I / Η ένδοξη αναχώρηση του Αϊ-Φωτιά (2008)
• Αναδρομή I & Σονάτα II / Η ένδοξη αναχώρηση του Αϊ-Φωτιά (2008)
• Πορεία I & Σονάτα III / Η ένδοξη αναχώρηση του Αϊ-Φωτιά (2008)

[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» ]

[wings]

Τόλη, ο Γιώργος Καλιεντζίδης είναι ο γνωστός δημοσιογράφος, έτσι δεν είναι; Αν δεν κάνω λάθος, έχει μια καλή εκπομπή για το βιβλίο στον 9.58 (ΕΤ3);

[banned]

Nαι, ο Γιώργος γνωρίζει πολύ καλά τον λογοτεχνικό χώρο και έχει από χρόνια στον 9.58 FM, τον Σταθμό στον Πολιτισμό, μια από τις ελάχιστες πολύ αξιόλογες εκπομπές για το βιβλίο (λέγεται «Βουστροφηδόν»). Σχετικά πρόσφατα μάλιστα είχε κάνει ηχογραφήσεις και ετοίμαζε μία σειρά CD για τους Θεσσαλονικείς ποιητές της δεύτερης μεταπολεμικής ποιητικής γενιάς.

Τρεις εξίσου σημαντικές εκπομπές για το βιβλίο που μπορώ να αναφέρω είναι η μακρόβια Ένα βιβλίο, ένα ταξίδι του Στέλιου Λουκά στη Δημοτική Τηλεόραση (ΤV 100) και οι εκπομπές του Βασίλη Βασιλικού στην ΕΤ3 και του Απόστολου Λυκεσά στον 102 FM (που νομίζω ότι δεν συνεχίζεται).

[wings]

Εννοείς την τηλεοπτική εκπομπή του Βασίλη Βασιλικού, ναι;

[banned]

Nαι. Οι εκπομπές του Λουκά και του Βασιλικού είναι τηλεοπτικές, ενώ του Καλιεντζίδη και του Λυκεσά ραδιοφωνικές.

Είναι αξιοσημείωτο, επίσης, ότι οι δημοσιογράφοι Στέλιος Λουκάς και Γιώργος Καλιεντζίδης είναι ποιητές, ενώ οι Βασίλης Βασιλικός και Απόστολος Λυκεσάς πεζογράφοι (κυρίως).

[wings]

Γιώργος Καλιεντζίδης, Μικρές σιωπές (7)
 
Πάνω στα κύματά σου η σάρκα μου έχει μουδιάσει.
Οι αρμοί των δαχτύλων τρίζουν απειλητικά.
Το περιστέρι πετάει σ’ άγνωστη πορεία.
Δε βρίσκω εύκολα τις κινήσεις
που ταιριάζουν στο κορμί σου.
Μιλώ με τη μικρή μας αίσθηση
ελεύθερος δεσμώτης. Όλα μου σου ανήκουν,
κι αυτές οι λέξεις οι άτεχνες.
 
Από τη συλλογή Μικρές σιωπές (1981)

[wings]

Γιώργος Καλιεντζίδης, Μικρές σιωπές (9)
 
Ήμουν ο ήλιος σου.
Τώρα τρεμοπαίζω άστρο μικρό.
Αύριο θα με νιώθεις σκόνη
στη στιγμιαία μου πυροδότηση
μες στην ατμόσφαιρα σου.
 
Από τη συλλογή Μικρές σιωπές (1981)

[wings]

Γιώργος Καλιεντζίδης, Μικρές σιωπές (11)
 
Κάτω στον ίσκιο που πέρναγε από μπρος μας
βρήκαμε λίγο αναπαμό, λίγη γαλήνη,
έτσι καθώς τραγούδαγαν πιο πέρα
κάποιο σκοπό της κατοχής.
Ό ίσκιος άγγιζε τα σπίτια εκεί,
εκεί πού ένωναν τη δύναμη
φύση κι άνθρωποι.

Σαν έφεξε ο ήλιος, όλα φύγαν
και θαμπωμένοι δε βλέπαμε πια τώρα
όσα μπορέσαμε να δούμε μια στιγμή
κι ας πέρναγε από πάνω τους αιώνας.
 
Από τη συλλογή Μικρές σιωπές (1981)

[wings]

Γιώργος Καλιεντζίδης, Μικρές σιωπές (12)
 
Απλώνονταν παράξενα
οροσειρές που τέλειωναν και ξανάρχιζαν.
Μοιάζαν με χέρια απελπισμένου
πού θέλει να πιαστεί απ’ τον ορίζοντα.
Εκεί η γαλήνη μαζεμένη ανάμεσα
σε πράσινα δέντρα και ρυάκια.
Λευκά λουλούδια σκόρπια,
οσμή ακαθόριστη.
Γαληνεμένοι περπατούσαμε,
μάτωναν τα ξυπόλυτα πόδια μας,
που και που έσταζαν κόκκινες κηλίδες
στη λεπτή άμμο.
Έμεναν πίσω μας
σαν τη βρισιά του αδικημένου.

Από τη συλλογή Μικρές σιωπές (1981)

[wings]

Γιώργος Καλιεντζίδης, Μικρές σιωπές (14)
 
Περνούσαμε τις μέρες μας ανάμεσα
σε φλιτζάνια του καφέ, σε κόκα κόλες.

Τα χέρια μας μένανε λευκά,
ερχόταν η μέρα κι έφευγε,
ο αγώνας ανάμεσα στις λέξεις
δίχως νικητή ή νικημένο.

Τα σύννεφα μια ευκαιρία για ονειροπόληση
Τα όνειρα των παιδιών στοιβαγμένα
κάπου ανάμεσα τους.
Θέση δεν είχαν εδώ
στα αργόσχολα χέρια μας,
στους ξερούς καφέδες
και στ’ άδεια μπουκάλια.

Από τη συλλογή Μικρές σιωπές (1981)

[wings]

Γιώργος Καλιεντζίδης, Μικρές σιωπές (16)
 
Φύσηξε ο αγέρας και έφυγες.
Ανάμεσα απ’ τα δάχτυλα μου χάθηκαν
μικρά θρυμματισμένα ξερά φύλλα.
Ύστερα σιωπή.
Γαληνεμένοι και ξέμακροι αφουγκραζόμασταν.
Γυρίσαμε νύχτα στην πέρα όχθη,
κίτρινοι απ’ τον ήλιο. Βράχοι,
πετρέλαιο, λιγδιασμένα βότσαλα
– πρέπει να κάνουν φάκελο στα βαπόρια.
Τα χέρια πλεγμένα σα στάχυα κίτρινα
κι ο ήλιος αφηρημένος
βασίλευε.
Οι γλάροι βουτούν και παιχνιδίζουν.
Ξαπλώσαμε στη λευκή άμμο.

Από τη συλλογή Μικρές σιωπές (1981)

[wings]

Γιώργος Καλιεντζίδης, Ανεμόεσσα (8)
 
Τώρα
που φυτρώνω εδώ
στάξε αίμα από το δάχτυλο σου
ν’ ανθοβολήσω
 
Από τη συλλογή Ανεμόεσσα (1986)

[wings]

Γιώργος Καλιεντζίδης, Μικρές σιωπές (18)
 
Κράτησες όλη μέρα το θάρρος σου.
Τώρα σιγοσβήνεις.
Τα σύννεφα  τ’ απόγευμα έχουν
παράξενη μορφή καθώς μαζεύονται στη δύση.
Πέρασε η μέρα, μα το βάρος της σε πλακώνει.
Δε θες να δεις το κενό που αφήνει η εξομολόγηση.

Σ’ αγαπώ. Η μορφή σου είναι αόριστη,
το βλέμμα σου αδιόρατα θλιμμένο.
Σ’ αγγίζω και τα στήθη σου ξυπνούν
κι η λαξεμένη σου γραμμή, πηγή που αναβλύζει.

Σ’ αγαπώ κάτω απ’ το βάρος της μέρας
που θα 'χει πια πεθάνει
– κάτι αχτίνες ξεχασμένες
ανάμεσα σε γη και ουρανό.

Από τη συλλογή Μικρές σιωπές (1981)

[wings]

Γιώργος Καλιεντζίδης, Μικρές σιωπές (21)
 
Μπρος στο παράθυρο περνούσαν άνθρωποι
–τυλιγμένα σώματα– μες στη φθινοπωρινή εσθήτα.
Τα βήματα τους αφημένα στη λάσπη
μπερδεύονταν ολοένα καθώς
έπεφτε η νύχτα και πολιορκούσε την πόλη.

Σκοντάφταν πάνω στις πέτρες
που ’ριξαν χτες βράδυ τα παιδιά.
Χτες είχε ήλιο και παίξαν ξένοιαστα,
σήμερα η σιωπή τους μόνο.
Οι ανώνυμοι βιαστικοί μου φίλοι χάθηκαν
εκεί στο φράξιμο της πολυκατοικίας.
Πλάκωσε το βράδυ. Η πολιορκία τέλειωσε,
μα το παράθυρο έμεινε εκεί.
 
Από τη συλλογή Μικρές σιωπές (1981)

[wings]

Γιώργος Καλιεντζίδης, Μικρές σιωπές (20)
 
Λάξευες το ομοίωμα μας.
Τα χέρια σου μάτωναν.
Μπήγονταν μέσα τους μικρές αιχμές πόνου.
Δεν ήθελες να πονέσεις κανένα.
Πλημμύρισε κι η καρδιά σου,
κόκκινες κηλίδες πάνω στο πάτωμα,
σημαδεμένοι κύκλοι.
Η ρομφαία σπαθίζει ξανά.
Τώρα κανείς δε σε φράζει∙
λεύτερος χάθηκες.
 
Από τη συλλογή Μικρές σιωπές (1981)