Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου

[wings]

Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου, Μεγεθύνσεις

XVI

Μαζεύω θρύψαλα ειρήνης
Της δύσκολης ημέρας

Τώρα μπορώ να έρθω στο σπίτι
Να κλείσω αθόρυβα την πόρτα
Ήσυχα να βγάλω τα σκονισμένα
Υποδήματά μου
Τα μοναχικά ενδύματα
Αρωματισμένα
Απ’ την οσμή του σώματος

Ό,τι μας σκεπάζει

Μας φανερώνει

Το χτύπημα
Το κρυφό σημάδι

Ουλές του έρωτα

Τα μάτια και τα χείλη
Δεν έχουν κρύπτη
Και προστασία

Από τη συλλογή Μεγεθύνσεις (1971)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=BokGp6Xnq5A

Γιώργος Κατσαρός & Γιάννης Πάριος, Και μου μιλάς για μοναξιά
(ερμηνεία: Μαρινέλλα / δίσκος: Σ’ αγαπώ (1979))

Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου, Μεγεθύνσεις

V

Όταν ανοίξεις το κλειστό
Περίβλημά μου
Μέσα είναι ένα φως
Που δεν αντέχεις

Μη μου κλείνεις την απογύμνωσή μου

Εγώ που ανάβω τους λύχνους
Της μοναξιάς σου

Τη νύχτα δεν υπάρχει άλλο παιχνίδι
Παίζουμε τη δική μας πράξη
Μπρος σε καθρέφτη
Μεγεθυντικό

Από τη συλλογή Μεγεθύνσεις (1971)

[wings]

Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου, Έλευση

Είχανε κάτι το συγκεκριμένο
Να περιμένουν οι ψυχές
Που συνωθούνταν στο παράθυρο

Ξάφνου μέσα απ’ τη βαριά βροχή
Φανερώθηκε το αδιάβροχο σώμα
Γαληνεμένο
(Έτσι τουλάχιστον έδειχνε ο φανερωμένος)

Κι όπως η μια φωνή σκέπαζε την άλλη
Αλαλάζοντας:
Ιδού ο ερχόμενος εν τω μέσω της βροχής
Ήλιος μεσονυχτίου και σκήνωμα φωτός
Έσχισε την κορνίζα του παραθύρου
Κι ωσάν πέτρες και σίδερα
Που με πάταγο γκρεμίζονται κάτω
Έτσι έπεσαν οι νεκρές μάσκες του φόβου
Στα τεντωμένα ενδύματα του Ωραίου
Που την άβυσσο σκέπαζε με το πράο χέρι

Από τη συλλογή Περίπτωση σιωπής (1968)

[wings]

Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου, Στον ναό

Τι ξέρεις εσύ από το φως
Που ανεβαίνει στα χέρια σου
Τι ξέρεις απ’ τις φωτιές των κεριών
Που κατεβαίνουν λυπημένες
Μέσα σε φλυαρίες όχλου
Ή σε άγιες αγωνίες
Τι ξέρεις εσύ
Από θυσίες αιμάτινες βλεμμάτων

Από τη συλλογή Περίπτωση σιωπής (1968)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=1TYR8Fmpz5o

Η ώρα του θανάτου (αδέσποτο;)
(βιολί: Δημήτρης Σέμσης (Σαλονικιός), τραγούδι: Ρίτα Αμπατζή (1934))

Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου, Μετάβαση

Μέρα και νύχτα
Έστρωνε ξέστρωνε το κρεβάτι
Όμως ο άρρωστος άνθρωπος
Δεν ερχόταν να πλαγιάσει
Όρθιος μπροστά στο παράθυρο
Παρατηρούσε ακίνητος
Βιώματα περιστεριών
Και προθεσμίες θανάτων

Από τη συλλογή Περίπτωση σιωπής (1968)

[wings]

Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου, Θρήνος

Τι κρίμα αυτός ο θάνατος
Τι πανάρχαιος
Ο αδελφός μου κείται εδώ
Και περιμένει άταφος
Καθισμένος σε μια καρέκλα καφενείου
Ανάμεσα σε καπνούς
Και χτύπους από τραπουλόχαρτα

Από τη συλλογή Περίπτωση σιωπής (1968)

[wings]

Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου, Γυμνάσματα

Γυμνάσου, γυμνάσου ψυχή
Είναι το χώμα ζεστό ακόμα
Σαν την παλάμη του δημιουργού
Είναι το πνεύμα σου η κατοικία των θεών
Πηλός και Λόγος
Γυμνάσου ψυχή
Πάνω στην επιφάνεια τ’ ουρανού
Στέκουν τα μάτια σου
Στην ανταύγεια των άστρων
Γυμνάσου
Και πλάσε με τη σμίλη σου
Τα επιθυμητά οράματα της ερήμου
Ωσάν την ωραιότητα του κρίνου.

Από τη συλλογή Διασταυρώσεις (1965)

[wings]

Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου, Άρνηση

Χαμήλωνε, χαμήλωνε φως
Απάλυνε το δέος μου
Κάλυψε την ωραιότητά σου
Ν’ αντέξω στην έκστασή μου
Να επιζήσω στην πληρότητά μου
Το πρόσωπό μου στο πρόσωπό σου
Δεν αντέχει
Συντρίβεται η αντοχή της καρδιάς μου
Καθώς ένα κύμα της θάλασσας
Πάνω στον αιώνιο βράχο
Της φήμης σου την αλήθεια διάψευσε
Να θεραπεύσω την όρασή μου
Και ύστερα να επανέλθω γυμνή
Και στερημένη να επανέλθω
Στην αρχική μου σύλληψη.

Από τη συλλογή Διασταυρώσεις (1965)

[wings]

Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου, Μην ελεήσεις

Θεέ μου
Αν απόψε μαντέψεις
Τη σιωπηλή προσευχή μας
Τη μυστική ικεσία των χεριών μας
Ως τ’ άπειρα ύψη
Μη μας ελεήσεις
Στείλε μας κι άλλο κεραυνό με τα σύννεφα
Στείλε μας την καλή βροχή με τα πουλιά σου
Ν’ ανθίσει στα μάτια μας
Η στερνή αντοχή μας
Ν’ αντέξει στα σπλάχνα μας
Η λύπη των αδελφών μας
Όπως αντέχει ο ταπεινός
Στη στέρησή του
Σαν έρωτας
Σαν κρίνος
Στην ωραία ματαιότητα
Του κάτω κόσμου.

Από τη συλλογή Διασταυρώσεις (1965)

[wings]

Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου, Κάποτε

Κάποτε θα μιλήσουν
Τα σιωπηλά κύματα του γιαλού
Ανιστορώντας την πολύκαιρη μοναξιά τους
Καθώς η θλίψη του χειμώνα τα αιχμαλωτίζει
Κάποτε θα ζητιανέψουν
Την ελευθερία των γλάρων.

Κάποτε οι παπαρούνες του αγρού
Θ’ αδελφωθούνε με του θερμοκήπιου τα ρόδα
Όπως αδελφώνονται οι εχθροί
Σε ώρα κινδύνου
Να επιζήσουν με το ίδιο όνομα
Χέρι με χέρι
Καρδιά με καρδιά.

Κάποτε θ’ αγαπήσεις τη μοναξιά σου
Μετέωρα καλέσματα
Μέσα σε τέσσερις τοίχους
Αμετακίνητα μάτια
Χέρια σεπτής σιωπής.
Κάποτε θ’ αγαπήσεις τη μοναξιά σου.

Από τη συλλογή Διασταυρώσεις (1965)

[wings]

Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου, Χωρίς όαση

Πίσω απ’ αυτό το φράγμα
Κλείστηκαν τα ωραία βλέφαρα
Των ορατών πραγμάτων
Θα μείνουμε μόνοι
Λησμονηθείτε εικόνες
Αντέχουμε στην έρημο
Και χωρίς νερό
Και χωρίς όαση.

Πίσω μας γκρίζος κονιορτός
Συγχέει πρόσωπα κι ονόματα
Εξαφανίζονται σιγά σιγά
Τα αναπόσπαστα λίγο πριν
Ομοιώματα των άλλων
Σε ποια ευλογημένη χώρα
Θα κατοικήσουμε
Τώρα που τα μάτια μας
Ξαναγεννήθηκαν;

Από τη συλλογή Διασταυρώσεις (1965)

[wings]

Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου, Ταξίδι

Ζεσταθήκαμε πολύ
Σε τούτη την άμμο
Αποκάρωσε το σώμα μας
Η επανάπαυση
Του αθέλητου επιθυμητού
Ώρα να πορευτούμε
Τινάζοντας από πάνω μας
Τους προσκολλημένους κόκκους
Ώρα ν’ αποχαιρετήσουμε τα ωραία κοχύλια
Πέρα από την έκσταση των ματιών μας.

Ένα καράβι σφυρίζει επίσημα
Μας καλεί για την άλλη πατρίδα
Που ακόμα δεν μάθαμε
Να την αποκαλούμε.

Πώς να περάσουμε
Την απεραντοσύνη της άμμου
Χωρίς ν’ αφήσουμε τα πύρινα ίχνη
Των βημάτων μας
Χωρίς ανάπαυλα
Χωρίς αναπολήσεις;

Ποιος ξέρει...
Ίσως κάποτε να ξεδιψάσουν οι γλάροι
Την αλμυρή τους γεύση
Βυθίζοντας το ράμφος τους
Στα επαναληπτικά ίχνη
Άλλων πελμάτων
Χτίζοντας τις φωλιές τους
Πάνω στα δικά μας
Περάσματα.

Από τη συλλογή Διασταυρώσεις (1965)

[wings]

Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου, Πρώτη κατάφαση

Χέρι που μιλάς, σχεδιάζεις, νεύεις
Ελευθερώνεσαι από το χάος
Την ασύλληπτη περιπέτεια.
Θάνατος ήταν η καρτερία
Τα μόριά σου δημιουργείς τώρα
Το αίμα σου παρασκευάζεις
Ξεκινάς τη ροή σου.

Θα κυλήσουν τα μάτια σου
Ωσάν βαρύτιμα πετράδια
Θα ιριδιστούν μέσα στη ρέμβη του δειλινού.
Ποιο τελικό χρώμα θα επιζήσει πάνωθέ του;
Ποιος κύκλος θα σφραγίσει
Την πρώτη κατάφαση;

Από τη συλλογή Διασταυρώσεις (1965)

[wings]

Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου, Να σώσουμε τη φυγή μας

Τ’ άστρα είναι γιομάτα
Αμφιβολία και τρόμο
Απ’ τον δικό μας τρόμο.

Δεν ακούς πώς συνυπάρχουν
Με τους κεραυνούς;

Βροχή, βροχή
Τι μας διώκεις;

Λάσπη πολλή λάσπη
Αιχμαλωτίζει τα πόδια μας
Τα βυθίζει.

Να ελευθερώσουμε τα πόδια μας
Αφήνοντας τα υποδήματά μας
Καρφωμένα.
Να σώσουμε τη φυγή μας.

Από τη συλλογή Διασταυρώσεις (1965)

[wings]

Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου: Πορτρέτο (Σε μια μορφή)

Χαίρε μοναχική, απλαισίωτη γυναίκα
Καθώς ατενίζω της εικόνας σου το βάθος
Σε πλησιάζω, σ’ αγγίζω
Με χέρια προσφιλή.
Να ’ρχεται ξανά και ξανά
Το φως στα μαλλιά σου
Του αβυθομέτρητου κόσμου την ομορφιά
Φεγγοβολώντας
την πυκνή και μελένια ζωή
Κρίνα κι αγκάθια στ’ ωραίο μέτωπό σου
Ω ψυχή τρομερή και γενναία
Ψυχή καρτερίας και δόξας εσύ
Του ανέγγιχτου κακού μαρτυρία

Φανερώσου

Φόρεσε τα λευκά άμφια των αγγέλων
Και τραγούδα
Ώρα αιθρία
Ν’ αντηχήσει η φωνή σου πέρ’ ως πέρα
Προφητεία
Ω χαίρε γυναίκα
Άνθρωπος εν όψει
Εν ανθρώποις παρουσία

Από τη συλλογή Διασταυρώσεις (1965)