Μαρία Καρδάτου

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Αόρατα κουδουνάκια

Πάνω από ένα κήπο
με σιδερένια κλαριά
μια σκάλα ανεβαίνει στη νύχτα.
Ο άνεμος περνάει
με αόρατα κουδουνάκια.
Ένα αυτοκίνητο χωρίς ρόδες
μας πάει σ’ ένα παράλογο ύπνο.
Σ’ ένα ποτήρι δύο ορχιδέες.
Δίπλα άλλο ποτήρι
με τεχνητή οδοντοστοιχία.
Μέσα σ’ ένα θάλαμο
στοιβαγμένες γριές
μιλούν ασταμάτητα.
Ανάμεσά τους εκείνη
ένα χλωρό κλαράκι
πλησιάζει τον θάνατο.
Η αγάπη όμως δεν την αφήνει
την αρπάζει από το χέρι
τη φέρνει πάλι στη ζωή
καθώς ο άνεμος περνάει
με αόρατα κουδουνάκια

Γενάρης 1988

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Παρελθόν

Το αηδόνι κελαηδάει
το ίδιο όμορφα
στα δέντρα του σπιτιού σου
και στους κήπους των νεκρών.
Μη με καλείς τόσο επίμονα
απόψε.
Δεν θα έρθω παρόλο που
σε θέλω κι εγώ.

Μάης 1988

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Η σκιά σου

Η σκιά σου πλανιέται
στην άκρη της θάλασσας
βουλιάζει στα κύματα
και πάλι προβάλλει.
Παλιό καραβόπανο
που το απλώνουν οι γλάροι.
Ολοένα βουτάν να πιάσουν
την άκρη που πάντα ξεφεύγει.
Η σκιά σου μια θύελλα
σαρώνει στο πέρασμα
εικόνα και πρόσωπα
που είχα γνωρίσει.

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Το κορμί μου

Το κορμί μου γυμνό
το τυλίγουν οι άνεμοι.
Το σηκώνουν ψηλά
πάνω από τη θάλασσα.
Το γυμνό κορμί μου
μάζα πυρακτωμένη,
πέφτει στη θάλασσα
ήλιος του δειλινού.

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Αρνητικό

Νύχτα καλοκαιριού
με ωχρό φεγγάρι.
Στον δρόμο του
πάνω στη θάλασσα
περπατούν οι δυο τους
με λευκά ρούχα...
Η στιγμή θυμίζει
αρνητικό φωτογραφίας
που δεν έβγαλαν
ποτέ μαζί...

Μάρτης 1989

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Ο βροχοποιός

Τις νύχτες ακούγεται το ρόπτρο,
μετά ένας αέρας και η βροχή
που ποτέ δεν γεμίζει
τα μεγάλα πιθάρια.
Τις νύχτες το ίδιο όνειρο
και τη μέρα σταγόνα νερό.
Έτσι κύλησαν τα χρόνια.
Κάθε νύχτα εκείνος
ο μάγος βροχοποιός
να χτυπάει το ρόπτρο,
με τη μέρα μήτε σταγόνα.
Το σώμα της να καίγεται.

1988

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Το ξύπνημα

Όταν σε χαιρέτησα
για πρώτη φορά
είχες τη χάρη
αγριάλογου που καλπάζει.
Όταν σ’ αποχαιρέτησα
ήσουν ογκόλιθος στη θάλασσα
αμμόλοφος πάνω στην καρδιά μου.

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Μυστικό

Κρίνα λευκά στην άμμο
άρωμα της νύχτας
κι από κάτω
θαμμένα κόκαλα
άσπρα απ’ τη θάλασσα.

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Πρωί

[Ενότητα Ώρες]

Αυτή η θλίψη
που κατεβαίνει κάθε πρωί
όπως η πάχνη
στη στέγη μας
έγινε σταλακτίτης
σιγά
σιγά

1989

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Μεσημέρι

[Ενότητα Ώρες]

Νερό στου βράχου
την κρυφή σχισμή
και βράχος που μπαίνει
στο νερό βαθιά
και τα μαλλιά σου
να στάζουν
πάνω στους ώμους μου
θαλασσινή αλμύρα.

1988

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Χαράματα

[Ενότητα Ώρες]

Καθώς τα φύλλα έπεφταν
κι η θάλασσα αγρίευε
φόρεσε τα πέτρινα στολίδια
για τον αγαπημένο της
που έμοιαζε με Ποσειδώνα.
Νύχτα σ’ ένα βενζινάδικο
κι η μυρωδιά της super
γινόταν γύρω τους
κρίνο θαλασσινό.

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Το προφίλ των οριζόντων

[Ενότητα 4 παραμύθια]

Κατεβαίνει στο πηγάδι
καβάλα στη Harley Davidson.
Το φεγγάρι είναι κάτω
από τα πόδια της.
Πάνω απ’ το κεφάλι της τ’ αστέρια
και στον βυθό
μ’ αιμάτινες γραμμές
το μυστικό
προφίλ των οριζόντων.

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Απάτη

[Ενότητα 4 παραμύθια]

Η γυναίκα από την Ανατολή
της είπε να βάλει εφτά χαρτιά
κάτω από το μαξιλάρι.
Να τα κοιτάξει το πρωί.
Αν είναι κούπες και καρά
θα τονε πάρει άντρα.
Αν είναι πίκες και σπαθιά
η αγάπη θα χαθεί.
Για πόλεμο τίποτα δεν της είπε.

1991

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Χαρτί ηλιοτροπίου

[Ενότητα 4 παραμύθια]

Της έγραφε να μην φοβάται
και άμα με το καλό γυρίσει
ποτέ δε θα χωρίσουν.
Όμως φύτευε νάρκες μακριά...
Καθώς εκείνη διάβαζε το γράμμα
έριξε ένα δάκρυ πάνω στο χαρτί.
Αν βάψει κόκκινο θα ’ναι της αγάπης.
Αν βάψει μπλε θα ’ναι του θανάτου.
Τότε νόμισε πως είδε να φυτρώνει
ένα κόκκινο τριφύλλι...

1991

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Χωρισμός

[Ενότητα 4 παραμύθια]

Όταν αέρας έμπαινε απ’ το σπασμένο τζάμι
η κιθάρα έπαιζε μόνη της.
Η γυμνή κοπέλα κατέβαινε από τον πίνακα
και χόρευε με τις φλόγες.
Η σκιά της έφερνε το νεογέννητό της
στον πύργο κοντά στην παραλία
τα βράδια όταν ένας τρελός
καβαλούσε τη μηχανή τρέχοντας
με λυτά μαλλιά και νεκρά μάτια.

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)