Δεν παύω να εκπλήσσομαι από την έλλειψη κοινού νου και, ναι, την αβελτηρία ορισμένων μεταφραστών.
Μπορώ να καταλάβω την άγνοια, μια παρεξήγηση, μια κακή στιγμή. Πώς έρχονται όλα αυτά και γίνονται ένα με την καλπάζουσα φαντασία και μας δίνουν μαργαριτάρια μεγέθους διαμαντιού Κούλιναν, μόνο σε κάποιον δαίμονα μπορώ να το αποδώσω.
Έπεσε στα χέρια μου το παρακάτω αμίμητο:
He knew what ghoulish nightmares could do to a man.
Ήξερε τι μπορούν να κάνουν σ’ έναν άνδρα, εφιάλτες από μίγμα μοσχαρίσιου κρέατος με πάπρικα.Ναι, μα την Παναγία, έτσι ακριβώς! Καλά, δεν κοίταξε λεξικό να δει το ghoulish· καλά, δεν ήξερε πώς γράφεται το goulash (άσε που δεν το εξηγούμε, γκούλας το μεταφράζουμε). Πώς, πείτε μου, σας παρακαλώ, μπόρεσε να φανταστεί η μεταφράστρια «εφιάλτες από μίγμα μοσχαρίσιου κρέατος με πάπρικα»! Καθόλου, μα καθόλου δεν την ξένισε; Ή θεώρησε ότι είναι οι εφιάλτες που βλέπεις τη νύχτα όταν στομαχιάσεις τρώγοντας το ουγγρικό έδεσμα;
Τέλος πάντων, συγχωρήστε την ιερή μου αγανάκτηση και απολαύστε το έτσι, ατόφιο, με πάπρικα ή χωρίς.