Τέλος του αφιερώματος στην ερωτική ποίηση της Θεσσαλονίκης

[wings]

Μα, αυτό λέω κι εγώ. Η ελευθερία του έρωτα σού επιβάλλει να ξεφύγεις από τη μικροαστική νοοτροπία που σε θέλει κρυψίνου, μίζερο και προσεκτικό για το τι θα πει η κοινωνία γύρω σου.

Αν ο έρωτας δεν μπορεί να σε κάνει να αποβάλεις τις φοβίες σου, τότε τι άλλο θα μπορούσε να σε κάνει ν' αλλάξεις άρδην; Μόνος σου το λες ότι ο έρωτας δεν ξέρει από κανόνες και μικροαστική νοοτροπία.

Αν δεν είναι μικροαστική νοοτροπία το να κρύβεσαι στην Αθήνα και να 'ρχεσαι στη ΔΕΘ, όπως μας είπε ο Ζάζος, για να κυκλοφορήσεις με την καλή ή τον καλό σου, τότε τι είναι;

[Αλ.]

To πιθανότερο είναι να είδαν τη γραμματέα τους διαφορετικά, για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη.
Ο έρωτας κι ο βήχας δεν κρύβονται λένε.
Οι περισσότεροι άνθρωποι προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από το δάχτυλό τους.
Στο τέλος κανείς δεν τα καταφέρνει, γιατί κανείς δεν είναι τόσο έξυπνος, ώστε να καταφέρει πραγματικά
να ξεγελάσει τον εαυτό...

[banned]

Αυτό που λέω εγώ είναι ότι προσπαθείτε να θέσετε κανόνες σε κάτι που δεν ταξινομείται και δεν κατατάσσεται.
Δεν με ενδιαφέρει τι κάνει ο κάθε κακομοίρης, είτε προέρχεται από την Αθήνα, είτε από το Βελουχιστάν. Ούτε με απασχολεί ή με απασχόλησε ποτέ τι θα πει η κοινωνία, που είναι ένα σύνολο από παρόμοιους κακομοίρηδες.

Ο έρωτας και ψέματα λέει και φοβίες έχει και δεν μεταμορφώνει αυτομάτως τον άνθρωπο σε ήρωα ή σε άγγελο. Του δίνει μόνο μια πνοή αθανασίας, το ελάχιστο εκείνο διάστημα της ύπαρξής του.

[wings]

Αμ, εδώ είναι που διαφωνούμε. Ο έρωτας δίνει φτερά στον άνθρωπο και τον κάνει να νιώθει πιο ελεύθερος και πιο απελευθερωμένος. Αλλιώς, δεν είναι γνήσιος έρωτας, αλλά γιαλαντζί. :-)

[Αλ.]

Βίκυ, το γιαλαντζί στην Ελλάδα ζει και βασιλεύει.

Ο έρωτας είναι το μόνο και σίγουρο ραντεβού με την αυτοδιάψευση, ίσως και έρωτας με τον εαυτό που θα θέλαμε να είμαστε αλλά δε θα είμαστε ποτέ.

[banned]

Υποκλίνομαι μπροστά σε σένα, Βίκυ, που έχεις γνωρίσει τον γνήσιο έρωτα. Και τον δρόμο για την ελευθερία.

[mavrodon]

Το παρακάτω τραγούδι πρέπει να σου κόψει, κάπως, τα φτερά. Η αγάπη γίνεται και σκλαβιά πολλές φορές!
Στίχοι: Μιχάλης Κακογιάννης
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Μερκούρη
Άλλες ερμηνείες: Μαρίκα Νίνου || Δήμητρα Γαλάνη & Χαρούλα Αλεξίου ( Ντουέτο )

Αγάπη που 'γινες δίκοπο μαχαίρι
κάποτε μου 'δινες, μόνο τη χαρά
μα τώρα πνίγεις τη χαρά στο δάκρυ
δε βρίσκω άκρη, δε βρίσκω γιατρειά (δις)

Φωτιές ανάβουνε μες στα δυο του μάτια
τ' αστέρια σβήνουνε όταν με θωρεί
σβήστε τα φώτα σβήστε το φεγγάρι
σαν θα με πάρει τον πόνο μου μη δει(δις)

[wings]

Τόλη μου, εγώ ναι, τον έχω γνωρίσει και έχω νιώσει έτσι ακριβώς. Δεν μιλώ εγκυκλοπαιδικά ούτε θεωρητικά. Τώρα το πώς ένιωσαν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, είναι ένα άλλο θέμα γιατί αρκετές φορές άκουσα να λένε όσα λες εσύ τώρα.

[banned]

Mπράβο, είσαι ένα σπάνιο πλάσμα, σχεδόν μοναδικό. Θα μου επιτρέψεις τώρα να πάω για ύπνο και να ονειρευτώ ότι στην επόμενη ζωή θα είμαι κι εγώ γενναίος και ελεύθερος σαν κι εσένα.

[wings]

Κι εγώ το ίδιο θα κάνω, ελπίζοντας ότι θα μπορέσω να παραμείνω γενναία και ελεύθερη παρά τα τρία κακά της μοίρας μου (το ένα είναι η πολλή δουλειά αυτών των ημερών και ως το τέλος του μήνα).

Καλό μας ξημέρωμα, παιδιά! :-)

[mavrodon]

Καληνύχτα σε όλες τις ευαίσθητες ψυχές. Καλή δύναμη από αύριο!

[Anastasia]

Καλημέρα!

Κύριε Θωμά, αυτή τη σκλαβιά που περιγράφετε παραθέτοντας το υπέροχο τούτο τραγούδι, εγώ τη βρίσκω όμορφη και σίγουρα, θεωρώ έναν «σκλαβωμένο» άνθρωπο πολύ πιο απελευθερωμένο από κάποιον «ελεύθερο» που είναι, όμως, δέσμιος της μιζέριας και της καθημερινότητας του ανήμπορος να πετάξει με τα φτερά του έρωτα, έστω και κάποιου έρωτα-δυνάστη.

[banned]

«Εξ οικείων τα βέλη», μπαίνω στον πειρασμό, Βίκυ μου, να πω.

[wings]

Μα, Τόλη μου, ο καθένας έχεις τις δικές του απόψεις στα θέματα αυτά, όχι;

Καλημέρα σε όλους σας.

[banned]

Φυσικά. Όπως και η ποίηση, ο έρωτας είναι μια καθαρά προσωπική υπόθεση. Υποθέτω όμως ότι οι απόψεις τους «συγκλίνουν» μόλις βρεθούν κάτω από κοινό σεντόνι.