Κωστής Μοσκώφ

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=mb5_B3lLyio

Μίκης Θεοδωράκης & Κώστας Τριπολίτης, Αγάπη
(τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας / δίσκος: Ραντάρ (1981))

Κωστής Μοσκώφ: [Σ’ αυτόν τον τόπο...]

[Από την ενότητα: Α' Τα παλιότερα – α']

Σ’ αυτόν τον τόπο
ο άνεμος δεν κουράστηκε
τρεις χιλιάδες χρόνια∙
— η Ιστορία
τραυλίζει την ταυτότητά της∙
τα πράγματα
γίνονται πρόσωπα
— ματώνουν,
καθώς ενσαρκώνονται...
Σιωπή,
«Εσύ που ψιθυρίζεις όλη νύκτα
μέσα μου την ροή σου»
—μυστικό αηδόνι μου—
δυο φορές και χίλιες
κελάρι
μιας αγάπης πεθαμένης...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=sPzRn84B6E0

Νικόλας Άσιμος, Της επανάστασης (έργο: Γιατί φοράς κλουβί (1979))

Κωστής Μοσκώφ: [Κάτω από τη σελήνη...]

[Ενότητα 1]

Κάτω από τη σελήνη
κοιμάται ωχρή
η Επανάσταση...
Ο θόρυβος του δήμου κόπασε,
οίκαδε, οίκαδε οδεύει
τώρα
η ιστορία...
Μήπως δεν έρθεις —το πρωί—
ηγεμόνας
ο ήλιος;

Από τη συλλογή Για τον Έρωτα και την Επανάσταση (1989)

[wings]

Κωστής Μοσκώφ: [«Σταμάτησε τούτη την Σιωπή που ουρλιάζει»...]

[Από την ενότητα: Α' Τα παλιότερα – α']

«Σταμάτησε τούτη την Σιωπή
που ουρλιάζει»
πως είμαστε Δύο.
Κουράστηκα χρόνους και χρόνους
να περπατώ στο ξέφωτο,
μόνος — ανάμεσα στο Εμένα
και στο Εμένα...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)

[wings]

Κωστής Μοσκώφ: [Ο Λόγος πάγωσε...]

[Από την ενότητα: Α' Τα παλιότερα – α']

Ο Λόγος πάγωσε,
μα Εσύ επιμένεις να γεννιέσαι,
Χρόνε, Σιωπή αυτών που γίνηκαν,
και αυτών που θα γίνουν,
και, ακόμα, αυτών που τώρα γίνονται,
— γρήγορα για να συντριβούν...

«Γίνομαι Εσύ,
ψιθυρίζοντας τ’ όνομά Σου...»

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)

[wings]

Κωστής Μοσκώφ: [Φως παρόν και φως άδειο...]

[Από την ενότητα: Α' Τα παλιότερα – α']

Φως παρόν και φως άδειο,
φως πέρα από την αγωνία,
φως που ξέχασε την ελπίδα του,
«εσύ
που κατέχεις μιαν ελευθερία αρχαία»
— και που από αυτήν κατέχεσαι,
ζώντας μέσα στον έρωτα που πηγάζει από την άβυσσο
στο κέντρο της Απουσίας,
φως που κόβεις κάθετα τον Καιρό
και έτσι βλέπω τον Άλλο
— και Τον αγάπησα...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)

[wings]

Κωστής Μοσκώφ: [Ο χρόνος βρήκε πάλι το χρώμα της νιότης του...]

[Από την ενότητα: Α' Τα παλιότερα – α']

Ο χρόνος βρήκε πάλι το χρώμα της νιότης του,
ωχρός και γαλάζιος
αναβλύζει μέσα στο χάος∙
«χτες, ήμουν μια χώρα έρημη»,
κατοικημένη από τον θάνατό της,
σήμερα,
επληρώθη η γη πάσα της αγάπης σου
είμαι παρών σε όλα της κτίσεώς σου...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)

[wings]

Κωστής Μοσκώφ: [Με ακούω...]

[Από την ενότητα: Α' Τα παλιότερα – α']

Με ακούω
μες στην κοιλιά του χρόνου.
Υπάρχω
έγκλειστος στο μαύρο φως
χίλιων ετών μεσημεριού.
Είμαι
αυτός που θα γίνω∙
— Έννοια που φυλάκισε το Διάχυτο
καταδικασμένη να είναι αιώνια...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)

[wings]

Κωστής Μοσκώφ: [Αυτό το είδωλο...]

[Ενότητα Α' Τα παλιότερα – α']

Αυτό το είδωλο
θέλει να γίνει ζωή∙
αυτός ο χρόνος
πάσχει να γίνει Πράξη...
Πρέπει να διώξω τον Καιρό
πριν μιλήσει,
πρέπει να σταματήσω την Ιστορία
πριν γεννηθεί το Πρόσωπο
— έρημο μες στην μοναδικότητά του...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)

[wings]

Κωστής Μοσκώφ: [Πάλεψα με την παγωνιά του πλήθους...]

[Από την ενότητα: Α' Τα παλιότερα – α']

Πάλεψα με την παγωνιά του πλήθους,
όπως το αηδόνι
μυστικά ξεπέρασα την μνήμη μου,
λησμόνησα τι θα πει χτες
τι σήμερα, τι αύριο...
Μες στον Ακίνητο
δύναμαι το Αιώνιο...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)

[wings]

Κωστής Μοσκώφ: [Τον Νοέμβριο...]

[Από την ενότητα: Α' Τα παλιότερα – β']

Τον Νοέμβριο
«οι θεοί κρύβονται», είπες, «στον νου»,
περιμένοντας να τελειώσει ο Βαρδάρης
και συ
σαν αυτόν «που είχε φτιάξει καράβι το φεγγάρι»
περιμένεις να πέσει
«εκείνη η μισή βροχή που ξεχάστηκε»...
Πετώ πάνω από την Ρούμελη,
πάνω από την Απουλία,
μαζί με την χώρα μου πεθάναν και οι Σεμνές,
κι ο Τειρεσίας, σαν τυφλός, είναι στον Άδη
— αμφίς πάντα και τίποτα,
μάντης του πουθενά και του ποτέ...

Κοιμάμαι μόνος, ξέρεις,
είκοσι αιώνες τώρα,
στο παλιό διπλό μας κρεβάτι...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)

[wings]

Κωστής Μοσκώφ: [Γεννήθηκα την εποχή του χαλκού...]

[Από την ενότητα: Α' Τα παλιότερα – β']

Γεννήθηκα την εποχή του χαλκού
τώρα
δεν με θυμάται πια κανένας
σκεπάσαν τους βωμούς μου δάφνες και φρύγανα.
Πικραμύγδαλο, συ έρωτά μου,
ήπια τρία βαρέλια ρετσίνα στην Δόμνα
χτες, για να ξεχάσω
ρούφηξα τον Αλιάκμονα, τον σφοδρό Βαρδάρη
— οι λιμναίοι οικισμοί της Θεσσαλίας
μείναν ξεροί για χάρη σου.
Περιμένω τρεις χιλιάδες χρόνια να πεθάνω,
αδύναμος να αποσυντεθώ τόσο που σ’ αγαπώ.

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)

[wings]

Κωστής Μοσκώφ: [Δεν έφταιξε ο Σαγγάριος...]

[Από την ενότητα: Α' Τα παλιότερα – β']

Δεν έφταιξε ο Σαγγάριος,
δεν έφταιξε το Βίτσι,
εδώ και η λάσπη είναι όμορφη
στην πηγή της Αρτέμιδας
ανάμεσα στο γρασίδι
— εκεί όπου όλα ανθίζουν
και τίποτα δεν καρπίζει ποτέ...
Ό,τι αδράξεις λοιπόν
έτσι σαν άνεμος
«ταξιδιώτης στην χώρα των σοφών»
— και δεν κρατάς έχθρα για κανέναν,
«και υπέρμετρο ζήλο για τίποτα»...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)

[wings]

Κωστής Μοσκώφ: [Παράξενα λόγια των ερτζιανών κυμάτων...]

[Από την ενότητα: Α' Τα παλιότερα – β']

Παράξενα λόγια των ερτζιανών κυμάτων,
χρησμοί παλιών θεών
που τώρα ξεχαστήκανε
και γίναν «οι ψυχές των παγκοσμίων τραγουδιών».
Τα χείλη σου, τα χείλη σου,
Ερμή παλιοτόμαρο,
πάνδημη Αφροδίτη
— να πουλάς κάτω από τον Παρθενώνα
τρεις χιλιάδες χρόνια το ίδιο εμπόρευμα,
το βράδυ
να μένεις ακίνητος,
στην αγκαλιά των Γαλαξιών
αφουγκραζόμενος την Σιωπή,
το κρυφό νόημά τους...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)

[wings]

Κωστής Μοσκώφ: [Όταν γύρισα στους βράχους της Ιθάκης...]

[Από την ενότητα: Α' Τα παλιότερα – β']

Όταν γύρισα στους βράχους της Ιθάκης
είχες ξεχάσει πια ν’ αγαπάς
—  κι εγώ να τρώω, για σένα,
δέκα χρόνους παξιμάδι
το αλμυρό κρέας των βοδιών του Υπερίωνα.
Φύγαν τώρα, φύγαν και οι συντρόφοι
φύγαν οι δούλοι, δεν είχαμε πια να τους θρέψουμε∙
πρώτος μπάρκαρε σ’ ένα γκαζάδικο ο Ελπήνορας,
μετά, μέσα σε λίγες μέρες, και οι άλλοι.
Μείναμε μόνοι
εσύ, εγώ και ο Τηλέμαχος,
μισός πικραμύγδαλο, μισός αγόρι...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)

[wings]

Κωστής Μοσκώφ: [Στις Βασσές ο Απόλλωνας έστησε στον ναό του...]

[Από την ενότητα: Α' Τα παλιότερα – β']

Στις Βασσές ο Απόλλωνας έστησε στον ναό του
κολόνες
τα χλωρά αγόρια της Αρκαδίας.
Τριάντα μουλάρια ανέβαιναν τον δρόμο της Ανδρίτσαινας
φορτωμένα τα πλούτη των Δεληγιανναίων
— τις κόρες τους πεσκέσι στον Μπραήμ Πασά
τις δούλες τους για την Τρούμπα και την Θεσσαλονίκη.
Κουράστηκα να περπατώ μες στις χιλιετίες
παρέα με τον τραγοπόδαρο Πάνα...
Που είναι ο Κατσίμπαλης και πού ο Καραγκιόζης;
— ο Τσίρκας ξέχασε στην Σκύρο την Ουμ Μιχάλη,
και ο Λάρι,
Labour βουλευτής,
φυλά τον βασιλιά...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)