Βαγγέλης Τασιόπουλος: Φθινόπωρο, η θυσία των φύλλων
Απέναντί μου η συκιά.
παρατηρώ τη σωφροσύνη της
πτωχεύει, γδύνεται
ξέρει καλά
γριά σπουδαγμένη, σοφή
της παρουσίας της το μέρισμα
δε διακονεί υστερίες
υπομονετικά αφοπλίζεται.
Τι θαύμα!
Φθινόπωρο
θυσίες δίχως υπονοούμενα όνειρα ή ελπίδες.
Από τη συλλογή Η μνήμη της σιωπής (1995)