Translation - Μετάφραση

Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Poetry => Favourite Music and Lyrics => Poetry of Thessaloniki => Topic started by: wings on 11 Feb, 2008, 03:57:45

Title: Γιώργος Χουλιάρας
Post by: wings on 11 Feb, 2008, 03:57:45
Γιώργος Χουλιάρας

(https://www.translatum.gr/forum/proxy.php?request=http%3A%2F%2Fwww.biblionet.gr%2Fimages%2Fpersons%2F3808.jpg&hash=75532c119cd9f9f29344096776c1dfd47cb9ecd2)

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1951 και σπούδασε στο Reed College στο Όρεγκον και στη Μεταπτυχιακή Σχολή του New School for Social Research. Εργάστηκε για πολλά χρόνια στη Νέα Υόρκη ως πανεπιστημιακός λέκτορας, σύμβουλος πολιτιστικών φορέων, ανταποκριτής και ακόλουθος/σύμβουλος Τύπου στις ελληνικές πρεσβείες διαφόρων χωρών. Υπήρξε συνιδρυτής των περιοδικών «Τραμ» και «Χάρτης» καθώς και επιμελητής του Journal of Hellenic Diaspora και άλλων λογοτεχνικών και επιστημονικών περιοδικών.

Ποιητικές συλλογές:
«Εικονομαχικά», εκδ. Τραμ, Θεσσαλονίκη, 1972
«Η άλλη γλώσσα», εκδ. Ύψιλον, 1981
«Ο θησαυρός των Βαλκανίων», εκδ. Ύψιλον, 1988
«Fast food classics», εκδ. Ύψιλον, 1992
«Γράμμα», εκδ. Ύψιλον, 1995
«Δρόμοι της Μελάνης» (επιτομή των προγενέστερων ποιητικών συλλογών), εκδ. Ύψιλον, 2005

Πεζογραφία:
«Λεξικό αναμνήσεων», εκδ. Μελάνι, 2013

Ανθολογημένα ποιήματα:



[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=9084.0) ]
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Το νερό
Post by: wings on 14 Feb, 2008, 03:42:28
https://www.youtube.com/watch?v=Gtle7jr5P1o

Χρήστος Θηβαίος, Το νερό (δίσκος: Πέτρινοι κήποι (2008))

Γιώργος Χουλιάρας, Το νερό

Οι κραδασμοί της μέρας ανεβάζουν
τα σχοινιά της προκυμαίας
Σβουρίζουν οι σταγόνες του νερού, αποπλέοντας,
στις επιφάνειες των βρεμμένων φύλλων
στριφογυρνώντας εξατμίζονται
καθώς τις μεγεθύνει
ο απροσδόκητος φακός του ήλιου
Πίσω μας, μέσα στις σκόνες μέσα στα σύννεφα
περνούν τα λεωφορεία
Κουλουριασμένη η θάλασσα αστράφτει
στο σουσάμι και ξετυλίγεται ρυτιδωτά
σχεδόν ερωτικά στο πρωινό κρεβάτι
Κόβει στα δυο η πλώρη το ασήμι

Από τη συλλογή Η άλλη γλώσσα (1981)
Title: Re: Γιώργος Χουλιάρας, Το νερό
Post by: Anastasia on 14 Feb, 2008, 14:53:41
Διαβάζοντας το Το νερό μού έρχεται στο μυαλό ένα υπέροχο, μουντό, ερωτικό και νωχελικό πρωινό στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.

Title: Re: Γιώργος Χουλιάρας
Post by: wings on 14 Feb, 2008, 15:27:39
Ναι, κι εμένα. Και μου άρεσε πολύ εκείνο το σημείο με το σουσάμι. Μυρίζει Θεσσαλονίκη. :-)
Title: Re: Γιώργος Χουλιάρας, Το νερό
Post by: Anastasia on 14 Feb, 2008, 16:06:16
Έτσι, έτσι! Αυτό σκέφτηκα κι εγώ.
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Το καμπαρέ
Post by: wings on 29 Feb, 2008, 18:28:15
Γιώργος Χουλιάρας, Το καμπαρέ

[Ενότητα Ο θησαυρός των Βαλκανίων]

Μες στους καπνούς απ' τα τσιγάρα των νεκρών φαντάρων
μες στις μεταλλικές κραυγές τους: βγάλτα όλα
καθώς διασταυρώνονται λεπίδες
πλούσιων λάμψεων απ’ τα χοντρά μπριγιάν
στα δάχτυλα του τραπεζίτη που χειροκροτεί,
μέσα στα λαίμαργα βλέμματα ανυπόμονων εφήβων
που δεν αντέχουν πια, βιάζονται να γδυθούν
προτού ξεσπάσει η έκρηξή τους,
πάνω στο παλκοσένικο το κατατρυπημένο
από τα λαμπερά σαγόνια των ψεύτικων σουτιέν
δίνω ρυθμό στο πιο σκληρό στριπτίζ της ιστορίας
παίζοντας ασταμάτητα στα κύμβαλα των Βαλκανίων
ένα παλιό ρεφρέν των Νέγρων του Σικάγου

Από τη συλλογή Ο θησαυρός των Βαλκανίων (1988)
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Οικοδομές '50
Post by: wings on 06 Mar, 2008, 01:36:06
Γιώργος Χουλιάρας, Οικοδομές ’50

[Ενότητα Ο θησαυρός των Βαλκανίων]

Με βάναυσες χειρονομίες ανεβαίνουν υπερπλήρη τ’ άχτιστα ασανσέρ στα ημιτελή ρετιρέ των διώροφων ονείρων. Η τροχιά της επιθυμίας τους σχίζοντας στα δυο την καρδιά του μπετόν. Ανελκυστήρες της συσσώρευσης του κενού που αρμενίζουν στα φραγκοδίφραγκα της αντιπαροχής. Εξακοντίζοντας μέχρι την οροφή του συρματοφόρου ηλεκτρόπληκτου αττικού ουρανού την ξεραμένη μυρουδιά του σπέρματος των αγροτικών αναμνήσεων: συνουσία των πηγαδιών, χωραφάκι του άστεγου έρωτα.

Τις σπαταλημένες κραυγές της δονούμενης μπετονιέρας του οικοδομικού οργασμού σκεπάζουν τα χαρούμενα μπιντέ της ιδεολογίας. Στους θορύβους του νερού πνίγονται τα εκτρώματα των ανελέητων υπογείων. Πέντε σκαλοπάτια εισόδου από φτηνό μάρμαρο σιγοντάρουν το σκοτεινό κλιμακοστάσιο της κοινωνικής ανόδου.

Στους ιλαρούς δρόμους κομψοί, αποφεύγοντας τους προφυλακτήρες των ευρωπαϊκών αυτοκινήτων, βιαστικοί στις γειτονιές των πεζών, περνούν φρεσκολουσμένοι οι ποιητές των υψηλών ανατάσεων

Τέχνη, σεμνό τέκνο εσύ της αντιπαροχής
άκου, στο ντουβαράκι σφυριχτό το τραγούδι του σκόρου
τα πάντα τα μασά, κανέναν δεν αφήνει
ξύλα, υφάσματα κι εικόνες σαστισμένες
                     

Από τη συλλογή Ο θησαυρός των Βαλκανίων (1988)
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Οι Σειρήνες
Post by: wings on 17 Mar, 2008, 19:51:14
Γιώργος Χουλιάρας, Οι Σειρήνες

[Ενότητα Επίγραμμα]

Δεν υπήρχαν πιο παράφωνα πλάσματα
στον κόσμο από τις Σειρήνες.
Κάποιος κουφός όμως θα πέρασε
πρώτος από τα μέρη εκείνα
που ξεκίνησε την ιστορία αυτή
για το σαγηνευτικό τραγούδι τους.
Χάθηκαν όλοι όσοι ακολούθησαν
μάταια προσπαθώντας να συγκρατήσουν
αυτό που χάνεται όσο και αν ακούς.
Επαληθεύθηκε έτσι η φήμη τους
όπως και σε ανάλογες περιπτώσεις.
Ποιος θα τολμούσε τώρα πια
να αμφισβητήσει τέτοια υπόθεση.
Ο Οδυσσέας αγνοούσε τις Σειρήνες
αλλά γνώριζε τους ανθρώπους.
Στα αφτιά των συντρόφων του
το κερί τα στόματά τους βούλωσε.
Τίποτε δεν θα είχαν να πουν
ενώ εκείνος θα είχε αποδείξει
ότι και το πιο σαγηνευτικό
τραγούδι δύσκολα γλιτώνει
από σφιχτά δεμένο άνθρωπο
που δεν θέλει να ακούσει.

Από τη συλλογή Γράμμα (1995)
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Οι χαμένες λέξεις
Post by: wings on 27 Mar, 2008, 02:06:20
Γιώργος Χουλιάρας, Οι χαμένες λέξεις

Ο ξερός, βιαστικός κρότος της πένας
διασχίζει την αρυτίδωτη επιφάνεια του χαρτιού
– μια μηχανή καϊκιού στη δικιά της θάλασσα

ο θόρυβος τρομάζει τ’ άγρια κοπάδια
των λέξεων που ορμητικά ξεχύνονται
προς το βυθό και χάνονται
αφήνοντας πίσω τους σύννεφα μελάνης

συσκοτίζοντας τη φυγή τους
σαν τις πονηρές σουπιές
που χάνονται για πάντα
απ’ την ολιγωρία του άναρθρου ψαρά

Από τη συλλογή Η άλλη γλώσσα (1981)
Title: Re: Γιώργος Χουλιάρας, Οι χαμένες λέξεις
Post by: lionpsyche on 27 Mar, 2008, 12:17:07
Ο ξερός, βιαστικός κρότος της πένας
διασχίζει την αρυτίδωτη επιφάνεια του χαρτιού
– μια μηχανή καϊκιού στη δικιά της θάλασσα


Καμιά φορά και ρυτιδωμένη επιφάνεια, ρυτιδωμένη απ' τα δάκρυα, απ' τον πόνο, από το τσάκισμα της ίδιας της ψυχής. Μια μηχανή καϊκιού στη δικιά της θάλασσα! Πόσο εκφραστικός στίχος! Τα λέει όλα. Η πένα διασχίζει τα νερά της δικιάς της θάλασσας ή του δικού της ωκεανού. Καταπληκτικό!
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Καθημερινή ανθολογία
Post by: wings on 29 Mar, 2008, 04:02:17
Γιώργος Χουλιάρας, Καθημερινή ανθολογία

[Ενότητα Επίγραμμα]

Όπως γυρίζουν οι τροχοί ζαλίζεται
το φως και πέφτει ανάβοντας
φωτιά από λάμπες
που ξενυχτούν λιώνοντας το κερί
από το ομοίωμα της ημέρας
μέχρι να φανεί στο χάραγμα
της κερήθρας μέλισσα φωτεινή
που φτερουγίζει ανθολογώντας μέλι
από τα λόγια της ημέρας.

Από τη συλλογή Γράμμα (1995)
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Ο Μπόρχες στην Κρήτη
Post by: wings on 01 Apr, 2008, 01:58:06
[Ενότητα Επίγραμμα]

Γιώργος Χουλιάρας, Ο Μπόρχες στην Κρήτη

Τον οδηγήσαμε ακριβώς στο σημείο
από όπου φαντάσθηκε ότι ξεκίνησε.
Οι πέτρες έκαιγαν στα ερείπια
καθώς ο ήλιος τώρα τρύπωνε παντού
σε ένα μεθοδικά ακάλυπτο παρελθόν.
Κοιτάζαμε χωρίς να βλέπουμε.
Εδώ θα ήταν ο λαβύρινθος εκείνος
μονολογούσε χαμένος σε σκέψεις
που δεν είχε διαφθείρει το φως.
Εδώ θα ήταν απολύτως σκοτεινά
όπως τώρα, έλεγε, το βλέπω
ενώ με θόρυβο τα τζιτζίκια
ακόνιζαν τα κέρατα του ταύρου.
Θα προχώρησε προς την έξοδο
με το χέρι σφιγμένο σε κουβάρι
που η άκρη του δεν φαινόταν
ούτε τώρα αν υπήρχε.
Γιατί τον χάσαμε από τα μάτια μας
σε μια στιγμή όπως μας στράβωσε
ο ήλιος σε μυθικό καθρέφτη
φυγαδεύοντας το πραγματικό
είδωλο ενός ανύπαρκτου κόσμου.

Από τη συλλογή Γράμμα (1995)
Yiorgos Chouliaras, Borges in Crete

We led him precisely to the point
where he imagined he had started.
The stones were intensely hot in the ruins
as the sun now penetrated everywhere
in a methodically uncovered past.
We looked without seeing.
Here must have been that labyrinth
he was telling himself lost in thoughts
uncorrupted by light.
Here it must have been entirely dark
just like now, he was saying, I can see it
while noisily the cicadas
sharpened the bull’s horns.
He must have wandered to the exit
his hand tightly held in a ball
that its end was not visible
not now either if it existed.
Because we lost him from our eyes
in a moment as we were blinded
by the sun giving flight
in a mythical mirror to the real
idol of a nonexistent world.

© translation: David Mason and Yiorgos Chouliaras

Source: http://www.mediterranean.nu/?p=509
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Γενική άποψη της πόλης
Post by: wings on 03 Apr, 2008, 04:20:31
Γιώργος Χουλιάρας, Γενική άποψη της πόλης

[Ενότητα Πόλη γραφέων]

Ένα τείχος σινικής μελάνης εγγράφει
τα άκρα στα οποία φτάνουν οι φωνές
φτερουγίζοντας από χάρτινους πύργους
καθώς ορθώνονται στα αρχαία θεμέλια
ξεχασμένων βιβλίων που τα έχουν θάψει
ζωντανά ενώ πηχτό ακόμη μέσα τους
ακατάληπτα κυλούσε το σκοτεινό υγρό
σπιλώνοντας ρυθμικά λευκές σελίδες
που, αν ήταν δυνατόν, ατσαλάκωτες
θα κυμάτιζαν παραδίδοντας αμαχητί
τους σημειοφόρους στον αναγνώστη

Από τη συλλογή Δρόμοι της μελάνης (2005)
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Σοφίας όνειρο
Post by: wings on 09 Apr, 2008, 19:10:59
Γιώργος Χουλιάρας, Σοφίας όνειρο

[Ενότητα Fast food classics (στίχοι ταχυφαγείων)]

Μες στην ανοησία κοιμούνται
και στην ανοησία πάλι ξυπνούν.

Πώς να το καταλάβουν;

Από τη συλλογή Δρόμοι της μελάνης (2005)
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Κατεχόμενη πόλη
Post by: wings on 27 Aug, 2008, 20:02:56
Γιώργος Χουλιάρας, Κατεχόμενη πόλη

[Ενότητα Ο θησαυρός των Βαλκανίων]

Οι προβολείς των στρατιωτικών αυτοκινήτων
λεκιάζουν τους λευκούς τοίχους των εκτελεσμένων

Βαθύτερα μες στο σκοτάδι του μέλλοντος
με σπρώχνουν τα φλας των φωτογράφων

Στο φως των γονατισμένων μαύρων φορεμάτων
στην υγρή αγκαλιά του χώματος
καθώς ξεπλένονται κορμιά μελανιασμένα

ένα σαπούνι ξέφυγε στ’ αυλάκι του, κυλάει,
πάνω του κάποια μέρα
θα γλιστρήσει το καθεστώς

Από τη συλλογή Ο θησαυρός των Βαλκανίων (1988)
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Κλειδί του Σωκράτη
Post by: wings on 30 Aug, 2008, 21:27:13
Γιώργος Χουλιάρας, Κλειδί του Σωκράτη

[Ενότητα Προσωκρατικοί]

Κανείς τους δεν αμφιβάλλει για εμένα
ενώ περιμένουν
(μήπως σας καθυστερώ;)
απαθής να καταπιώ το κώνειο
χωρίς φόβο, χωρίς καν δισταγμό

Τέτοιες στιγμές εκλιπαρούν ειρωνεία

Αφού κι εκείνοι που θα μείνουν γνωστοί
απλώς ως πρόδρομοί μου
με καταδιώκουν στα όνειρα
με παρακινούν
να βάλω τέλος στην εποχή τους
κλειδώνοντας και πετώντας ψηλά
στον αέρα το κλειδί

Ποιος θα το πιάσει όμως
πριν χαθεί
στην ματωμένη καταπακτή
από όπου ανασύρει το νεογέννητο
με το ένα της χέρι η μαμή

Αν στον αέρα δοκιμάσει
να πιάσει με αυτό το χέρι
το κλειδί

ένα από τα δύο θα πρέπει να της πέσει, νομίζω

Από τη συλλογή Δρόμοι της μελάνης (2005)
Title: Γιώργος Χουλιάρας, [Λυπάσαι που δεν προλάβαμε καθόλου...]
Post by: wings on 25 Sep, 2008, 01:43:16
https://www.youtube.com/watch?v=lczn_c51LXA

Σωκράτης Μάλαμας, Το γράμμα (δίσκος: Λαβύρινθος (1996))

Γιώργος Χουλιάρας, Άτιτλο (Λυπάσαι που δεν προλάβαμε καθόλου...)

[Ενότητα Γράμμα]

Λυπάσαι που δεν προλάβαμε καθόλου
να συναντηθούμε πριν μου γράψεις
αποχαιρετώντας κάθε ελπίδα γνωριμίας
Λυπάμαι έναν τόσο σύντομο χωρισμό
που αποκλείεται κανείς να θυμάται
Λυπάσαι που δύο γράμματα ταυτόχρονα
διέσχισαν την απόσταση που μας χωρίζει
διπλασιάζοντας την απομάκρυνσή μας
Λυπάμαι που αν ήμασταν μαζί
δεν θα υπήρχε ούτε ένα γράμμα

Από τη συλλογή Γράμμα (1995)
Title: Re: Γιώργος Χουλιάρας, Άτιτλο (Λυπάσαι που δεν προλάβαμε καθόλου...)
Post by: vmelas on 25 Sep, 2008, 07:50:48
Γιώργος Χουλιάρας, Άτιτλο (Λυπάμαι που δεν προλάβαμε καθόλου...)

... Λυπάμαι που αν ήμασταν μαζί
δεν θα υπήρχε ούτε ένα γράμμα


Από αυτό το ποίημα κρατάω τη φράση αυτή για τη δισημία της... με τη λέξη γράμμα μπορεί να εννοεί τόσο την επιστολή αλλά και όποιο γράμμα της αλφαβήτου... αν ήμασταν μαζί δε θα χρειαζόταν γράμμα... δε θα χρειάζονταν πλέον οι λέξεις... πραγματικά εξαίσιος στίχος.
Title: Re: Γιώργος Χουλιάρας, Άτιτλο (Λυπάσαι που δεν προλάβαμε καθόλου...)
Post by: wings on 25 Sep, 2008, 15:25:19
Η αμφισημία που αναφέρεις υπάρχει σε όλα τα ποιήματα αυτής της συλλογής, όπως και στον τίτλο της. Πολύ σωστή η επισήμανσή σου, Βαλεντίνη.

Κι εμένα μου άρεσε το ίδιο δίστιχο. Γιατί προέρχεται από ένα συγγραφέα που τονίζει ότι η φυσική παρουσία και η συνύπαρξη/συμβίωση των ανθρώπων καταργεί την ανάγκη για γραπτά και πολλά λόγια και δίνει τόπο στην έμπρακτη εκδήλωση των συναισθημάτων.

Title: Re: Γιώργος Χουλιάρας, Άτιτλο (Λυπάσαι που δεν προλάβαμε καθόλου...)
Post by: vmelas on 25 Sep, 2008, 16:40:50
Ξέρεις τώρα που το ξαναδιαβάζω έχει και ένα περίεργο χιαστί ρυθμό... σου δίνει δύο προοπτικές μαζί...

Η μία είναι τα «Λυπάσαι...» και η άλλη τα «Λυπάμαι...» και πρόσεξε ότι τα «Λυπάσαι» θέτουν την απόσταση και δείχνουν μια απομάκρυνση ενώ τα «Λυπάμαι» μηδενίζουν τις αποστάσεις και δείχνουν τον πόνο μιας ψυχής.
Title: Re: Γιώργος Χουλιάρας, Άτιτλο (Λυπάσαι που δεν προλάβαμε καθόλου...)
Post by: wings on 25 Sep, 2008, 16:50:30
Ναι, έχεις απόλυτο δίκιο. Και θαρρώ πως αυτός είναι και ο στόχος του ποιητή.
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Μολύβι στο ψωμί (5)
Post by: wings on 25 Oct, 2008, 12:44:23
Γιώργος Χουλιάρας, Μολύβι στο ψωμί (5)

[Ενότητα Μολύβι στο ψωμί]

5

Απ’ το μολύβι μαύρισαν τα μεσημέρια μου
που για φεγγάρι τούς παραστάθηκε
αλευρωμένο πρόσωπο μέσα στις κιμωλίες
στη γλώσσα πάνω ψάχνοντας
το μαλακό σπυρί που λάμπει
πάμπλουτο, φυτρωμένο φως

Χειρόγραφος ο ήλιος, αργυραμοιβός
στο ασημένιο φως τη μέρα ξεθωριάζοντας
όπως γλείφεται στα πόδια αστρολόγων
κορώνα γράμματα καθώς παίζουνε
ενός ανεξαργύρωτου νομίσματος τις λάμψεις
που αναβοσβήνουν στα θρεμμένα μάγουλα
στα μπράτσα με τις ρυτίδες της δίαιτας
στα παχιά βλέφαρα που τρεμοπαίζουν
καταμεσήμερο οι νοικοκύρηδες των ονείρων

Ώρες που χόντρυναν από το άδικο φαΐ
κακοπηδημένες, στερημένες από ψωμί
χωρίς κανένα πια ενδιαφέρον

Από τη συλλογή Ο θησαυρός των Βαλκανίων (1988)
Title: Γιώργος Χουλιάρας, [Ονειρεύτηκα ένα γράμμα σου στρογγυλό...]
Post by: wings on 12 Nov, 2008, 21:49:51
https://www.youtube.com/watch?v=cI08eZ2-EQY

Klaus Munro & Νίκος Ελληναίος, Το γράμμα σου
(ερμηνεία: Βίκυ Λέανδρος / δίσκος: Ήταν μια βραδιά (1973))


Γιώργος Χουλιάρας, Άτιτλο (Ονειρεύτηκα ένα γράμμα σου στρογγυλό...)

[Από την ενότητα Γράμμα]

Ονειρεύτηκα ένα γράμμα σου στρογγυλό
όπου χωρώ μέσα του ολόκληρος
από το κενό μηδέν του κέντρου
κυκλικά σε ίση απόσταση γύρω μου
διαβάζοντας το χωρίς τέλος μήνυμά σου
με σωσίβιο και θηλιά στον λαιμό
και ήθελα να μου εξηγήσεις γιατί
πρέπει να κοιμάμαι όταν ονειρεύομαι
με μάτια που κοιτάζουν μέσα τους
τι απέμεινε που δεν αφαίρεσε η ημέρα
όταν τα βρίσκει συνεχώς ανοιχτά
αλλά απέφυγες να μου πεις
πριν εγκαταλείψεις το όνειρό μου
με την υπόσχεση ότι θα μου γράφεις
αν και ξέρεις ότι κάθε βράδυ
οι διευθύνσεις στα όνειρα αλλάζουν

Από τη συλλογή Γράμμα (1995)
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Ανυπεράσπιστη πόλη
Post by: wings on 12 Dec, 2008, 01:14:01
Γιώργος Χουλιάρας, Ανυπεράσπιστη πόλη

Η γυναίκα μου δεν γεννήθηκε στο Μεσολόγγι.

Αργότερα, κατέβηκε μόνη της στο νερό
τελείως επίπεδο, χωρίς κύματα
διαρκώς έτοιμο να δεχθεί τον ήλιο
όταν τελικά αποφάσιζε να μαλακώσει
τα χρώματά του στην λιμνοθάλασσα
κοκκινίζοντας ασύστολα τις γραμμές
ενός ορίζοντα χωρίς προοπτική.

Προς τα πού να έφυγαν, όσοι σώθηκαν
βγαίνοντας από την πόλη στις αγκαλιές
των κοριτσιών της έχοντας πεθάνει
ο κουτσός ποιητής που έφερε
τόσα λεφτά για την επανάσταση;

Αργά, πριν χιλιάδες χρόνια στο Λονδίνο
βγάζοντας τα δύο σκυλιά μαζί μας
καταλάβαμε ότι ο ιστορικός θα ήταν
πολύ αυστηρότερος με τους Έλληνες
ή τουλάχιστον εμάς, αν δεν μας φιλοξενούσε.
Πληρώσαμε ακριβά τα λεφτά του Μπάιρον.

Ήταν τα χρόνια μιας άλλης επανάστασης
όπως έλεγαν στην Ελλάδα και ο Άγγλος
φιλέλληνας θεωρούσε υπεύθυνους μόνον
τους απογόνους εκείνων που είχαν τότε σωθεί.

Έχω δει και εγώ από μακριά το αλάτι
να στεγνώνει περισσότερο διψασμένο
δίπλα στο νερό που αδιάφορα
εκθέτει τη γυμνή υγρασία του
στους συμπατριώτες του νεκρού ποιητή
όταν τόσο αργεί να δύσει ο ήλιος
διαγράφοντας το κενοτάφιο της αυτοκρατορίας.

Σε μια δεξίωση στην Αγγλία ο Δον Χουάν
για όσους θεωρούν αυτοβιογραφικό
κάθε ποίημα άκουσε ή του είπαν για μια γυναίκα
που αυστηρά προειδοποίησε την κόρη της:
Μην τον κοιτάς. Είναι επικίνδυνος
όταν τον κοιτάζεις.

Ζω για να σε κάνω ευτυχισμένη
δεν της είπα, γιατί, αν αυτό είναι αδύνατον
προτιμώ να είσαι δυστυχής θα έλεγαν
όσοι τους αρέσουν οι καθαρές
κουβέντες και πεθαίνουν μονολογώντας
σε μικρές, καθημερινές επαναστάσεις.

Δύσκολη ιστορία ο γάμος.
Δύσκολος ο γάμος με την ιστορία.

Η γυναίκα του Σέλεϊ, η Μαίρη, γέννησε
ένα τέρας, δικό μας.

We are all Greeks, της έλεγε ο άντρας μας
όπως ακόμη ακούω από συμπατριώτισσές του
που θα προτιμούσαν να είμαι Άγγλος.

Ο Σολωμός, χωρίς ποτέ να έχει διδάξει
σε αγγλικό σχολείο όπως ο Κάλβος,
αποφάσισε να μη γίνει Ιταλός ποιητής.
Ξενοδουλεύτρα η μάνα της γλώσσας του
που αποσπάσματά της σώθηκαν
λες και υπήρξε αρχαίος συγγραφέας.

Απέναντι, οι δυο τους συντροφιά στην πλατεία
υποδέχονται τους τουρίστες στην Ζάκυνθο
που κάνουν και καμιά βουτιά
στα θολά νερά του πολιτισμού.

Θα έπρεπε να ήσουν εκεί, μου λέει
στο πανηγύρι της εξόδου τώρα
τρία μερόνυχτα πίνοντας και
με τα άλογα γυρνώντας
από ταβέρνα σε ταβέρνα ενώ μπροστά
τύμπανα παίζουν μόνον οι τσιγγάνοι.

Ήταν πόλη το Μεσολόγγι πριν γεννηθεί
ο Παλαμάς και ήταν χωριό η Αθήνα
και πρωτεύουσα του βασιλείου.
Σε μέρες δημοκρατίας πρώην διάδοχος
παντρεύτηκε πριγκιποπούλα
αμερικανικής δυναστείας και το παιδί τους
θα πρέπει να χορεύει σαν Έλληνας
όπως ο Άντονι Κουίν.

Ένας φίλος ήρθε να μας δει
στην Νέα Υόρκη όπου ζούμε
όχι πολύ μακριά από το νερό.
Αγοράζουμε ελληνικό αλάτι.
Σχεδιάζουμε κάθε χρόνο την έξοδο.

Από τη συλλογή Δρόμοι της μελάνης (2005)
Yiorgos Chouliaras, Defenseless city

My wife was not born in Missolonghi.

Later, she would go down alone to the water
perfectly smooth, waveless
ever ready to accept the sun
when it finally decided to soften
its colors upon the lagoon
shamelessly reddening the edges
of a horizon without perspective.

Where were they going, those who saved themselves
escaping to the embraces
of the girls from the city where
the crippled poet died, having brought
all that money for the revolution?

Late in the day, thousands of nights ago in London
as we took the dogs out for a walk
we realized that the historian would
have been much harder on the Greeks
or at least with us, had we not been his guests.
We paid dearly for Byron’s money.

Those were the years of another revolution
as they used to say in Greece, and the English
philhellene held accountable only
the descendants of those who were saved in the exodus.

I have also seen the salt from a distance
getting drier and thirstier
while the neighboring water so carelessly
flaunts its glaring wetness
to the dead poet’s countrymen
while the sun sets ever so slowly
tracing the cenotaph of the empire.

At a reception in England Don Juan
for those who consider every poem autobiographical
overheard or was told of a woman
who sternly warned her daughter:
Don’t look at him. He is dangerous
when you look at him.

I live to make you happy
I didn’t say to her, because, if it’s impossible
I prefer you to be unhappy is what they’d say
those who like straight talk
and die talking to themselves
in little, everyday revolutions.

Marriage is a difficult story.
Marrying history is difficult.

Shelley’s wife, Mary, bore
a monster of our own.

We are all Greeks, her husband used to tell her
just like I still hear from his countrywomen
who would prefer that I were English.

Solomos, without ever having taught
at an English school like Kalvos did,
decided not to become an Italian poet.
His mother’s language a domestic servant
and in fragments it survived
as if he were an ancient author.

Across the water, the two of them keeping company
in the Zakynthos square greet the tourists
taking a little plunge
into the murky waters of culture.

You would have to be there, she tells me
at the exodus festival of today –
three days and nights of drinking and
making rounds on horseback
from tavern to tavern while in front
the drums are played only by Gypsies.

Missolonghi was a city before the birth of Palamas
and Athens was a village
and the capital of the kingdom.

In days of democracy a former successor to the throne
gets married to a little princess
of an American dynasty and their kid
must dance as Greeks do
just like Anthony Quinn.

A friend came to see us in New York where we live
not too far from the water.
We buy Greek salt.
We plan the exodus every year.

© translation: Peter Hasiakos and Yiorgos Chouliaras

Source: http://www.mediterranean.nu/?p=509
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Μολύβι στο ψωμί (8)
Post by: wings on 18 Feb, 2009, 17:27:13
Γιώργος Χουλιάρας, Μολύβι στο ψωμί (8)

[Ενότητα Μολύβι στο ψωμί]

8

ψωμί γλυκό ψωμί, ψωμί πικρό, της κοινωνίας και του έγκλειστου, ψωμί της μάνας μου και του πατέρα, ψωμί της γης, ξεροκόμματο, με κλαρίνα ή σαξόφωνο μόνο, ψωμί της εξορίας και του τόπου σου, του πεινασμένου και του αχόρταγου ψωμί, ψωμί του μωρού και του άδικου, ψωμί συλλαβισμένο, εφτάζυμο, του νεκρού και του γενναίου, σταφιδόψωμο, ψωμί χλέμπα, ψωμί ναν, μοιρασμένο στα τέσσερα ψωμί, ψωμί αντίδωρο, αληθινό ψωμί, ψωμί των παραμυθιών, άσπρο και μαύρο, μουσκεμένο ψωμί και ξερό, κουλούρα του γάμου, πρόσφορο, του μάγερα ψωμί, ψωμάκι, της αδελφής μου, των αγγέλων άρτος, επιούσιος, ψωμί από σιτάρι και από καλαμπόκι, ψωμί ρύζι, νότες ψωμιού τεμαχισμένου, ψωμί του φαγητού, ψωμί με βούτυρο, ψωμί κι ελιά, ψωμί κι αλάτι, ψωμί των λέξεων, ψωμί των καλών και κακών ποιητών, κι αυτών που από τις λέξεις βγάζουν το ψωμί τους, ειρωνικό ψωμί, ψωμί του έρωτα και των σπασμών στου δίκλινου ύπνου τα κοφτερά δοντάκια, άπληστο ψωμί, μουχλιασμένο στο καλάθι, ψωμί του χειμώνα, ψωμί γεμάτο καλοκαίρι, φλογισμένα απ’ το ψωμί χείλη, α, προδομένο ψωμί, καθημερινό, του άχρηστου φούρναρη του λαοπλάνου, ψωμί

Από τη συλλογή Ο θησαυρός των Βαλκανίων (1988)
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Η αλήθεια της ποίησης
Post by: wings on 30 Mar, 2009, 20:01:26
Γιώργος Χουλιάρας, Η αλήθεια της ποίησης

στο Δημήτρη και την Ελένη

Στα πεδία της φαντασίας με τα μυτερά αγκάθια τους
ματώνει η αλήθεια
γεμίζουν δάκρυα τα μάτια στο χαρτί
και τη μελάνη
ακόρεστα απομυζούν από την πένα

καθώς εικόνες αυτοκίνητες τσαλακώνονται
στα σιδερωμένα σεντόνια της ασφάλτου
όπου ξυπνά μια γυναίκα που μέσα της
μαλάκωσε το ελατήριο τού έρωτα

στο τίναγμά του παρασύροντας, όπως φυσά ο καιρός
τα μαύρα στίγματα τού μυστικού ιλίγγου ασκητών
πάνω στα απλωμένα ασπρόρουχα

Τώρα, αταξινόμητη καρποφορία γεγονότων
πάνω στο μάρμαρο μια φανερώνεται η εικόνα
του ψωμιού που το θηλάζει το αλεύρι
μια κρύβεται σε δάχτυλα ζυμωμένα με κιμωλίες

Ενώ αυτούς που περπατούν σταθερά
με τα πόδια στα σύννεφα
και το κεφάλι στη γη
τους ακροβολιστές τού ύπνου με το χαραγμένο σώμα
καταδιώκουν όσοι ζουν πίσω απ’ το σκοτάδι
στα ρηχά του αδίστακτου λάθους που κανείς δε θυμάται
σε κοιτώνες για δεσμοφύλακες και μπράβους της λήθης

Και πάλι απ’ τις σχισμάδες της πολιτικής οικονομίας
φυτρώνουν αγριεμένα τα ποιήματα
με τις κραυγές της επανάστασης
κλεμμένες απ’ τους θαλάμους
και τα εγχειρίδια των βασανιστών
με τις κραυγές του έρωτα ξεσηκωμένες από τα τρυφερά
αφτάκια των παιδιών

Ταξιδεύουμε πάνω σε πελώρια γραμματόσημα
που συνδέουν τις εποχές
μουσκεύουν στους ατμούς του νερού στον αέρα
στεγνώνουνε για λίγο πάνω από την έρημο
κι όταν σαπίσουν τα μικρά δοντάκια τους
συντρίβονται στο έδαφος
το γράμμα φτάνει – περνάμε στη νέα εποχή

Όταν μας γράφει κάποτε τις νύχτες
άφωνος παραμιλά
φωνάζει μόνος του μες στο κλειστό του στόμα

Δε μπορεί
μια μέρα μας φέρνει πιο κοντά: εκεί που είμαστε

Από τη συλλογή Ο θησαυρός των Βαλκανίων (1988)
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Πολεμική βροχή
Post by: wings on 29 Apr, 2009, 21:10:40
Γιώργος Χουλιάρας, Πολεμική βροχή

Κάθομαι ήσυχος και βόσκω στο λιβάδι μου
όταν από αέρος εμφανίζεται ο εχθρός
ο ουρανός χειρόγραφος από βομβαρδιστικά
η εξοχή ασπρίζει σαν τετράγωνο δωμάτιο
κι οι βόμβες – ρήματα τσακίζουν το τραπέζι μου
βυθίζονται στο πάτωμα στο χώμα
αφήνουν θραύσματα στους τοίχους
έτσι που να μη μοιάζει πια
τούτος ο χώρος για λιβάδι

Από τη συλλογή Εικονομαχικά (1972)
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Πρόσφυγες
Post by: wings on 19 May, 2009, 01:04:33
Γιώργος Χουλιάρας, Πρόσφυγες

[Ενότητα Κλασική κουζίνα]

Από την άλλη πλευρά
της φωτογραφίας γράφω για να θυμάμαι
όχι το πού και πότε αλλά ποιος

Δεν είμαι εγώ στη φωτογραφία

Τίποτε δεν μας άφησαν
να πάρουμε μαζί μας
Μόνον αυτή την φωτογραφία

Αν τη γυρίσετε από την άλλη θα με δείτε

Εσύ είσαι στη φωτογραφία, με ρωτούν
Δεν ξέρω τι να σας πω

Από τη συλλογή Δρόμοι της μελάνης (2005)
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Οι λακκούβες
Post by: wings on 05 Jun, 2009, 23:35:29
Γιώργος Χουλιάρας, Οι λακκούβες

Σήμερα βρέχει ρήματα
ωραίος καιρός – θαυμάσιος
ανοίγω τα παράθυρα
τα μάτια τα τετράδιά μου
βγαίνω στο δρόμο
τρέχω περπατώ χοροπηδώ
βυθίζω τα σκέλη μου
μες στο νερό
τσαλαβουτώ στις λακκούβες των λέξεων

Από τη συλλογή Εικονομαχικά (1972)
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Η οικογένεια των Ελλήνων
Post by: wings on 18 Jun, 2009, 23:06:52
Γιώργος Χουλιάρας, Η οικογένεια των Ελλήνων

[Ενότητα Κλασική κουζίνα]

Ποιος δεν θυμάται εκείνο το ποίημα
για Έλληνες που ξέχασαν
τον έρωτα, τον Αϊ-Γιώργη Οιδίποδα
στο στόμα σαν θηρίο τον πατέρα του καρφώνει
την γλώσσα της μητέρας του να παντρευτεί
ελεύθερα
Ζει ο βασιλιάς, στις θάλασσες τον ψάχνει
γοργόνα ηλίθια, κόρη του και αδελφή

Ποιος δεν θυμάται εκείνο το ποίημα
για Έλληνες που ξεχάστηκαν στο παρελθόν
ή που ξεμάκρυναν στην διασπορά μιας άλλης γλώσσας
μίκρυνε κι άλλο η μεγάλη πατρίδα
μπούκωσαν τους στενούς φάρυγγες αρχαία ρητά
«Παν μέτρον άριστον» τώρα ακούς
Σφίγγα ανέραστη και αναλφάβητη Παρθένος
πώς άραγε θα ’κανε παιδιά
χωρίς να αντιμιλούν

Ποιος δεν θυμάται εκείνο το ποίημα
που έτσι αρχίζει ακριβώς

Από τη συλλογή Δρόμοι της μελάνης (2005)
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Αυτό που περισσεύει
Post by: wings on 10 Jul, 2009, 02:41:20
Γιώργος Χουλιάρας, Αυτό που περισσεύει

[Ενότητα Επίγραμμα]

Στο τέλος όλα κρίνονται, του λένε.

Τη μάνα του όμως θυμάται
να τον κυνηγά μικρό
Έπειτα μέρες γιορτών
το πήγαινε έλα των μεγάλων σε δωμάτια στολισμένα
Μια εποχή που πλάταιναν οι δρόμοι
από τα έξοχα σούρτα φέρτα
των κοριτσιών στις εκδρομές
Τότε που ο κόσμος ακόμη μάθαινε γράμματα
καλλιεργώντας τα ονόματα των φυτών

Ενώ εκείνος στην πυκνή φυλλωσιά των σελίδων
όπου κρυβόταν αποκλείοντας τον ήλιο
μια φράση ανακάλυψε που τον συνεπήρε
και κύλησε μαζί της γλιστρώντας
στις αγέραστες ρυτίδες λευκής κολόνας
τυλιγμένης στο αρχαίο αμπέλι
που για να σώσει την σταφίδα του
με πολλές στροφές ζάρωσε
την ευθεία παλαιάς εθνικής οδού

Στριφογυρίζοντας ακόμη πάνω της
και όσο κινδύνευε να χαθεί
τόσο πιο κοντά της ερχόταν

Χρόνια υπόγεια πλημμυρισμένα στόματα
σε πνιγηρό αέρα αδιαφορώντας
για μια θάλασσα ανάλατη από τις βροχές
καθώς ακατανόητα απομακρύνθηκαν φίλοι
που ευλογία ή κατάρα τους πήρε την φωνή
και λέξεις ξένες φύτρωσαν στην γλώσσα τους

Ύστερα μέρες ανιαρές, ανίατες
αναπηρίας και δόξας
Στο τέλος, του λένε, τότε όλα κρίνονται
όμως εκείνος θυμάται την αρχή
και τα καθέκαστά της

Ας ξέχασε όσα διάβασε
σε πρόσωπα ανεξίτηλα ή βιβλία
και αν έγραψε, τα όσα το ’30
η γενιά του έγραψε
κάτω από πέτρες που ανασήκωσε
σκαλίζοντας το ξεραμένο αμπέλι
αναζητώντας μία γραφή πιο υγρή
δροσερότερη από το νερό

Πού επομένως βρίσκεται, στο τέλος ή στην αρχή
αυτό που περισσεύει
και σε ποιον ανήκουν όσα θυμάμαι
τα λίγα αυτά τα λόγια

Από τη συλλογή Γράμμα (1995)
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Η πάνω πόλη
Post by: wings on 02 Oct, 2009, 16:25:27
https://www.youtube.com/watch?v=9JpikUJmSM0

Γιώργος Χουλιάρας, Η πάνω πόλη

[Ενότητα Του μάγερα]

Το μυρωδιόφωνο έπαιζε παλιές αξέχαστες ευωδίες
Χιλιάδες παιδιά πλημμύριζαν τις σελίδες του δρόμου
Κόκκινες μπάλες σκαρφάλωναν ορμητικά τους τοίχους
Οι γειτονιές ταξίδευαν πάνω σε στρώματα βασιλικού
γαριφαλιάς παπλώματα και γινωμένα ρόδια
Σκλαβώνει ένοπλη η μνήμη την νεκρή ζωή
Φωνές, μυρίσματα, τρεχαλητά, τσιμπήματα και πάρε-δώσε
Όμως καθώς ο καιρός υφαίνει τα νομίσματά του
καθώς ο καρπός μελετά την ωρίμανσή του
και ο μοχθηρός μπακάλης καιροφυλακτεί και τρέμει
όσους ταΐζει ο μάγερας το νόστιμο φαΐ
Έτσι
χαλά η βελονιά στο παλιοΰφασμα του χρόνου
σπάει η πετονιά, το δόλωμα δεν πιάνει
σαπίζει η μαύρη η μηλιά μέσα στα παραμύθια
και μόνοι μας πια πρέπει να απαιτήσουμε
τις δικές μας μυρουδιές

Από τη συλλογή Δρόμοι της μελάνης (2005)
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Εκκλησίες
Post by: wings on 13 Jan, 2010, 11:55:55
https://www.youtube.com/watch?v=JmtKVS8MM6Q

Ο ναός της του Θεού σοφίας (Αγία Σοφία) στη Θεσσαλονίκη

Γιώργος Χουλιάρας, Εκκλησίες

[Ενότητα Πόλη γραφέων]

Από ψηλά ξετυλίγονται χειρόγραφα
λόγια στην αρχή και έπειτα κείμενα
ψηφιδωτά στην πέτρα των συμφώνων
τοιχογραφίας με φωνήεντα διαφανή
παράθυρα όπου διαθλάται το φως
εμφυσώντας ανάσες πνεύματος
όσων πιστεύουν στο αμετάβλητο
των ρημάτων που εντειχίζονται
την τύχη των υποκειμένων
αχειροποίητα προσανατολίζοντας
μια πομπή λέξεων προς τα πάνω

Από τη συλλογή Δρόμοι της μελάνης (2005)
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Μολύβι στο ψωμί (4)
Post by: wings on 23 Mar, 2010, 18:15:40
https://www.youtube.com/watch?v=Ccmd5HBHNA0

Μίκης Θεοδωράκης & Ιάκωβος Καμπανέλλης, Το ψωμί είναι στο τραπέζι
(τραγούδι: Γιάννης Πουλόπουλος / δίσκος: Η γειτονιά των αγγέλων (1963))


Γιώργος Χουλιάρας, Μολύβι στο ψωμί (4)

[Ενότητα Μολύβι στο ψωμί]

4

Το πώς φτιάχνεται το ψωμί
δεν είναι άλλη ιστορία

Επειδή στις λέξεις
φανερώνουν τις επιθυμίες τους τα πράγματα
τα υλικά του δεν πειράζει
αν δεν είναι πάντοτε απολύτως αγνά
Αρκεί να υπάρχει καλή μαγιά
γιατί αλλιώς καθόλου δε φουσκώνει

Για να ψηθεί
απορροφά θερμότητα από ξύλο και κάρβουνο
ηλεκτρισμό και κάθε υλικό
που ξοδεύεται στο κρύο
Κάποτε είναι πολύ νόστιμο
κάποτε μετά βίας θυμίζει την καταγωγή του

Την πιο μεγάλη σημασία όμως έχει
–πράγμα που καθορίζει αν το ψωμί είναι καλό
κι αν το ψωμί είναι ψωμί–
το αν και ποιον χορταίνει
Το πώς τρώγεται
είναι σε όλους γνωστό

Έτσι μαθαίνουμε τι είναι ψωμί:
τρώγοντας

Από τη συλλογή Ο θησαυρός των Βαλκανίων (1988)
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Ο μάγερας
Post by: wings on 09 Jul, 2010, 14:41:32
https://www.youtube.com/watch?v=RI--ANoGI8A

Γιάννης Χαρούλης & Γιώργος Γαρεφαλάκης, Δύση κι Ανατολή
(τραγούδι: Γιάννης Χαρούλης / δίσκος: Χειμωνανθός (2006))


Γιώργος Χουλιάρας, Ο μάγερας

[Ενότητα Του μάγερα]

Γεμάτος φαγητά ο νους του
το ένα του χέρι γύρισε κουτάλι
οπλοφόρο που ανασκαλεύει
αδυσώπητα το σκοτεινό τσουκάλι
καρυκεύοντας οξύτατα τα μάτια του
με συνταγές περίφημες
πηχτή η φασολάδα ξεπερνά
την συνωμοσία των μπαχαρικών
σκάζει στις μυρουδιές η γλώσσα του
από ωραία και τρανά φαγητά
μόσχο, ροδόνερο και θυμαράκι
στο προσκλητήριο του ποιος αργεί
όταν μαγειρεύει στο λευκό το κόκκινο
το μαγαζί του μέσα
τούτος εδώ ο μάγερας του κόσμου

Από τη συλλογή Δρόμοι της μελάνης (2005)
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Οι μυρουδιές
Post by: wings on 23 Oct, 2010, 20:18:05
https://www.youtube.com/watch?v=DU3GHx-_uoU

Ευανθία Ρεμπούτσικα & Dilek Koç: Baharat, tarçin ve buse (Μπαχάρι, κανέλλα και φιλί)
(τραγούδι: Dilek Koç / δίσκος: Πολίτικη κουζίνα (2003))


Γιώργος Χουλιάρας, Οι μυρουδιές

[Ενότητα Του μάγερα]

Μεγάλες, τεράστιες πέτρες
που ανοίγουνε θεόρατες τρύπες
στα όνειρα των ποιητών
Ωστόσο
χαραμάδες θυμίζουνε που μπάζουν
τις μυρουδιές κάτω από τις πόρτες
των μαγεριών του κόσμου

Από τη συλλογή Δρόμοι της μελάνης (2005)
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Μολύβι στο ψωμί (11)
Post by: wings on 16 Apr, 2011, 16:14:46
https://www.youtube.com/watch?v=PLUUIqMWSRc

Μιλτιάδης Πασχαλίδης, Ψωμί κ' εφημερίδα (δίσκος: Ψωμί κ' εφημερίδα (2007))

Γιώργος Χουλιάρας, Μολύβι στο ψωμί (11)

[Ενότητα Μολύβι στο ψωμί]

11

Και τώρα όπως σας μιλώ
μην τα μπερδεύετε τα λόγια μου
κι ας είναι φαγωμένα από τις πεινασμένες
λόγχες ενός αχόρταγου σταριού

Αν πάλι βαθιά μέσα στο φόρεμα του κόσμου
κουβάρι τυλίχτηκε η φωνή μου
βρείτε την άκρη της
το ένα και ω μέγα
είναι δικό σας ρούχο το κορμί
δε μου ανήκει

Γιατί κι αυτός που πολεμάει να σταθεί
ανάποδα στα αιχμηρά μολύβια της γλώσσας
χωρίς να βουλιάξει
στη φουσκωμένη κοιλιά των αρτοφάγων θεατών
ισορροπεί επικίνδυνα
πάνω σε μια φέτα ψωμί

Από τα ψίχουλα των λέξεων
προβάλλει αδιάφορα η τύχη μιας εικόνας
που γίνεται εικόνα της τύχης του
και κυματίζει φευγαλέα στις άγραφες οθόνες
υπαιθρίων κινηματογράφων
που έσβησαν στο φως της μέρας

Δεν μιλώ λοιπόν
Όχι για να χορτάσετε με τις λέξεις μου
Όχι στο μολύβι το ψωμί
– προσέξτε

Από τη συλλογή Ο θησαυρός των Βαλκανίων (1988)
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Κήποι βιβλιοφίλων
Post by: wings on 13 Oct, 2013, 22:49:51
Γιώργος Χουλιάρας, Κήποι βιβλιοφίλων

[Ενότητα Πόλη γραφέων]

Φυσικά προχωρεί μόνη της
η φωτοσύνθεση βιβλίων
στα φύλλα τους οξειδώνοντας
φωτισμένες πράσινες λέξεις
που αποπέμπουν στο σκοτάδι
διοξείδιες αναμνήσεις
του άνθρακα μιας ζωής
που κάποτε άνθισε
στις καλλιέργειες του λόγου

Από τη συλλογή Δρόμοι της μελάνης (2005)
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Εξορία της ξηράς
Post by: wings on 21 Dec, 2014, 16:04:39
https://www.youtube.com/watch?v=OcjPmHfOVxg

Θάνος Μικρούτσικος & Λίνα Νικολακοπούλου, Θάλασσα
(τραγούδι: Μίλβα / δίσκος: Αλεπού της αγάπης (1994))


Γιώργος Χουλιάρας, Εξορία της ξηράς

[Ενότητα Κλασική κουζίνα]

Με βασανίζουνε προθέσεις και υποθέσεις
Στην γλώσσα βάζω αρώματα, τα ρήματα μοσχοβολούν
Τα μάτια βάφω άδικα με τις μπογιές
Κανείς τους δεν με βλέπει πια
Στο σπίτι μένω έγκλειστη, δεν βγαίνω
Δεν έχει θάλασσα εδώ να δω, στον ξένο τόπο

Σε πλοίο σώθηκα όταν ταξίδευα κυνηγημένη
Μέσα στους ναύτες, την ναυτία, τα ναυτικά
Όπου σταμάτησα υπήρχαν Έλληνες
Δικοί μας άνθρωποι που αγαπούνε τα νερά
Δεν τους ζαλίζει όμως η στεριά
Εύκολα παίρνουνε το χρήμα στον λαιμό τους

Μακριά από τη θάλασσα τώρα χάνομαι
Σε κύματα φωνές
Στα δάκρυα χώνομαι φωνάζοντας, θυμάμαι
Πριν φύγεις, σε παρακαλώ, τράβηξε το σεντόνι
Κλείσε την πόρτα ήσυχα, μη με ξυπνάς
Ούτε να με θυμάσαι

Δεν ξέρω άλλο τι να πω, αν πνίγομαι,
Γιατί εδώ δεν έχει θάλασσα
Αλλά κι η θάλασσα δεν έχει εδώ

Από τη συλλογή Δρόμοι της μελάνης (2005)
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Κλίμαξ Αυγούστου
Post by: wings on 17 Jan, 2016, 02:07:45
Γιώργος Χουλιάρας, Κλίμαξ Αυγούστου

Με δυο τσαμπιά στο χέρι
παίρνω το δρόμο
τη μικρή αυτή πάροδο
κοιμούμαι κάτω από γέφυρες
και ξυπνώ
μέσα στα όνειρα ασκητών
δεν είναι μήνας αυτός ο Αύγουστος
είναι αυτοκράτορας
κι η κλίμακα αυτή δεν έχει πατήματα
είναι κληματαριά

Από τη συλλογή Εικονομαχικά (1972)
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Φαληρεύς
Post by: wings on 17 Jan, 2016, 02:24:33
Γιώργος Χουλιάρας, Φαληρεύς

(ποίημα ιστορικό)

Τούτη η πόλη είναι ένας μπαξές
γι’ αυτουνούς που αγαπά
τους ντύνει στ’ αρώματα, στα χρώματα, στα φρούτα
όμως έχει κι η αρετή το μήνα της
μέρα Δευτέρα ξεκινώ να φύγω
ντυμένος πρόστυχα και κουρεμένος σα γρασίδι
τι να την κάνω την αιδώ
όταν η πόλη με στίβει μια και με πετά
για τον Δημήτριο που έρχεται
– τον ίδιο Δημήτριο

Από τη συλλογή Εικονομαχικά (1972)
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Τρικυμία πρωινού μαγαζιού
Post by: wings on 17 Jan, 2016, 02:31:08
Γιώργος Χουλιάρας, Τρικυμία πρωινού μαγαζιού

Πολλές φορές μου έτυχε όταν διψώ
ως από το βάθος αναπηδά ένας γερανός – πουλί μηχανικό
με τις παλάμες του γεμάτες νερό

όταν πάλι μιλώ
μια κατακόκκινη φράουλα σαν πεταλούδα
απλώνει την κηλίδα της στο δέρμα μου
ερυθριάζομαι και σιωπώ

όταν όμως σκέφτομαι
πολύ μ’ ανησυχεί πολύ μου τριβελίζει τα μηνίγγια
τούτος ο ποδηλάτης που ακατάπαυστα ποδηλατεί
μες στο μυαλό μου

Από τη συλλογή Εικονομαχικά (1972)
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Μισές αποσκευές παίρνω μαζί μου
Post by: wings on 17 Jan, 2016, 02:35:06
Γιώργος Χουλιάρας, Μισές αποσκευές παίρνω μαζί μου

Βρέχει όπως και σ’ εκείνο το ποίημα του Σαχτούρη
την Πορτοκαλιά
Ένα παιδί περνά τρέχοντας στο δρόμο
μ’ έναν καθρέφτη στο κεφάλι
Καθώς
η εικόνα αυτή μουσκεύει μέσα στο νου μου

Από τη συλλογή Εικονομαχικά (1972)
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Παρηγορία για τους έκπτωτους καιρούς
Post by: wings on 17 Jan, 2016, 02:41:08
Γιώργος Χουλιάρας, Παρηγορία για τους έκπτωτους καιρούς

Φιρμάνι

Φαρμάκι το ποδόσφαιρο
όπως οι αντωνυμίες χειροποίητες
περιορίζομαι γι’ αυτό λοιπόν κι εγώ
στα καθαυτό ονόματα
στο γνήσιο λίπος της κουλτούρας
στα γευστικότατα μπιφτέκια
αυτής της θερινής απελπισίας

Ο θάνατος της δοτικής

Δίνω στο όνομα την κόρη μου κλίση τιμόνι στροφή δεξιά
της κόρης δίνω μια αιτία λιγότερο γενική
την κόρη αυτή που πρόσφερα τώρα τη θέλω πίσω
ω κόρη μου που σε καλώ σε κλείνω σε κλειδώνω
τόσες φορές σε έδωσα
εχάλασα την αρχική και αρχαία δοτική

Από τη συλλογή Εικονομαχικά (1972)
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Παναθήναια
Post by: wings on 17 Jan, 2016, 02:48:33
Γιώργος Χουλιάρας, Παναθήναια

Μες στο νερό μες στον ασβέστη
μέσα στα όνειρα
τσαλαβουτώντας
ρυθμίζω τα φερσίματά μου
ανάλογα με τον καιρό
απαριθμώ
τα μαγικά φορέματα τις προσωπίδες
τούτη η πομπή των λέξεων
με τα λευκά τους στήθη
χαϊδεύουνε τα μάτια μου
με προσκαλούν στους κάμαρά τους
μου υπόσχονται στιγμές εξαίσιες
σεξουαλικές
μου ψιθυρίζουνε στα μάτια τα ονόματά τους
με δένουν δέσμιο
με προκαλούν να κάνω ό,τι θέλω
να τις γυμνώσω απαλά
ξυπνώντας τις επιθυμίες τους
όπως ξυπνώ ένα παιδί
ή βίαια σηκώνοντας τις φούστες τους
μέσα στην ηδονή τσακίζοντας
τα γράμματά τους

Από τη συλλογή Εικονομαχικά (1972)
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Τα σήματα
Post by: wings on 17 Jan, 2016, 03:08:10
Γιώργος Χουλιάρας, Τα σήματα

Πρόσωπα διδυμότειχα
και σκέλη
και φορέματα μεθοριακά
μέλη υψηλά ατενίζοντα
συνοριακά φυλάκια
γυναικών ερωτικών
καθώς διπλώνονται
στα δυο
στα τέσσερα
στα δεκαοχτώ
και ψιθυρίζουνε
στ’ αφτί του ανέμου
Βαρδάρη γιουγκοσλάβε
στήθη θαυμάσια
πήγα στη Σκόπελο στα Σκόπια
σε κάθε ταρσανά
σχεδόν πυρετωμένος
στο μαγαζί του έρωτα
στη βιβλιοθήκη στον μπακάλη
στο σινεμά στο ασανσέρ
παντού τα σήματα
τα σημειώματα

τα συστασιωτικά

Από τη συλλογή Εικονομαχικά (1972)
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Σαλώμη
Post by: wings on 17 Jan, 2016, 03:14:32
Γιώργος Χουλιάρας, Σαλώμη

Ο θρίαμβος των αθλητών
αντικατοπτρίζεται
στους σεληνιασμούς των νηπίων
οι μαγαζάτορες
εγκαταλείπουν τις πραμάτειες τους
και κυνηγούν στους δρόμους
την Περσεφόνη της νίκης
γυναίκες ύπανδροι γυμνώνουνται στις αγορές
το πλήθος κρατούν στα χέρια
τις κεφαλές τους
σαν μπάλα ποδοσφαίρου
οι αυτοκινητομάχοι κορνάρουν δαιμονισμένα
από τα μπαλκόνια
σκορπίζουν οι νοικοκυρές
τα πλεονάσματα των ψυγείων τους
η πόλη σύρει το
φερμουάρ των ονείρων της
κι εγώ
σ’ ένα μεγάλο πιάτο
κουβαλώ τις κομμένες λέξεις μου.

Από τη συλλογή Εικονομαχικά (1972)
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Το σπίτι
Post by: wings on 17 Jan, 2016, 03:20:42
Γιώργος Χουλιάρας, Το σπίτι

Σφάζω τον κόκορα με το μαχαίρι
απλώνω την κηλίδα του και
πασαλείβω το χαρτί
καλά θεμέλια: δαιμονικό σημάδι
ύστερα τηλεφωνώ του μάστορα
τσιμέντο, ξύλο και καρφιά
στήνουμε σκαλωσιές, ριγώνω το χαρτί
και περιμένω το καμιόνι

ας μην αργούμε
τώρα που βρήκα τους εργάτες-αναγνώστες
εργολαβία έχω το χτίσιμο
διαβάστε μόνοι παρακάτω
έφτασε το καμιόνι, άδειασε τις λέξεις του.

Από τη συλλογή Εικονομαχικά (1972)
Title: Γιώργος Χουλιάρας, Ο άγιος
Post by: wings on 17 Jan, 2016, 03:24:23
Γιώργος Χουλιάρας, Ο άγιος

Εγώ είμαι ο Άγιος Γεράσιμος
με το κόκκινο καράβι
εγώ είμαι ο άγιος γέροντας
με το τσουκάλι στη φωτιά
εγώ είμαι ο άγιος γραμματεύς
της επιστολής αυτής
με το μολύβι μου κρυμμένο σ’ ένα καρβέλι ψωμί

Από τη συλλογή Εικονομαχικά (1972)