Τόλης Νικηφόρου

[wings]

Τόλης Νικηφόρου, ανταλλαγή

πενήντα τέσσερα χρόνια στη λογοτεχνία
και τριάντα εννιά βιβλία
εξακόσια τόσα ποιήματα

το έργο της ζωής μου
ανταλλάσσω
χωρίς κανένα δισταγμό
με ευτυχισμένα τα παιδικά μου χρόνια

κι ας είναι αυτή η πιο μάταιη προσφορά
κι η πιο μεγάλη αγνωμοσύνη

Από τη συλλογή φαντάσματα (2020)

[wings]

Τόλης Νικηφόρου, μακρινά φώτα

η μουσική της κάθε λέξης
κι η μουσική κάθε φωνής
συνθέτουν το χρώμα κάθε στίχου
κι όλοι μαζί οι στίχοι
το ποίημα σαν ουράνιο τόξο
μετά τα δάκρυα της βροχής

όλα τ’ αστέρια τ’ ουρανού
ποιήματα είναι μυστικά
που κάποτε έλαμψαν στη γη
κι έγιναν φώτα μακρινά
για τη νυχτερινή πορεία της ψυχής

χαράζει
στήνεται πάλι το αρχαίο σκηνικό
νέα ποιήματα κυοφορεί ο πόνος
στο πολυσέλιδο τετράδιο της ζωής

Από τη συλλογή φαντάσματα (2020)

[wings]

Τόλης Νικηφόρου, το ποίημα της ζωής μας

το έργο ήταν δύσκολο
μεγάλη η ευθύνη
από την πρώτη όμως στιγμή
και χρόνια ολόκληρα μετά
μας δίδαξε η αθωότητα
μας δίδαξε η αγάπη
πώς να συνθέσουμε μαζί
με πράξεις καθημερινές
περίτεχνα απλό
και ανθρώπινα ωραίο
το ποίημα της ζωής μας

μοναδικέ και αγαπημένε μας

κι ακόμη έκθαμβοι απορούμε
πώς με το μαγικό σου άγγιγμα
μας έκανες κι εμάς καλύτερους

Από τη συλλογή φαντάσματα (2020)

[wings]

Τόλης Νικηφόρου, αινίγματα του χρόνου

πότε και πού και πώς
το καλοκαίρι είναι μια αιωνιότητα;

μα όταν είσαι ερωτευμένος
στα δεκαοχτώ σου χρόνια
σ’ ένα καφενεδάκι πλάι στη θάλασσα

γιατί βεβαίως ο έρωτας είναι για πάντα
και η εφηβεία ατέλειωτη
όπως ο ήλιος στη χρυσή αμμουδιά

κι εκεί όλοι βρισκόμαστε από τότε

Από τη συλλογή φαντάσματα (2020)

[wings]

Τόλης Νικηφόρου, σε κάθε αλφάβητο το πρώτο γράμμα

να ξεπροβάλλεις στη γωνιά του δρόμου
και να ’σαι η αιώνια άνοιξη
ένας έρωτας που δεν τελειώνει
το κόκκινο πουλί που φτερουγίζει
για πάντα έξω απ’ το κλουβί

το θαύμα εκείνο να ’σαι
που καταργεί τον χρόνο
σε κάθε αλφάβητο το πρώτο γράμμα
σε κάθε ποίημα η μουσική
σε κάθε βλέμμα η λάμψη

απ’ όλα τ’ άστρα τ’ ουρανού
μέσα στη νύχτα να είσαι φως

Από τη συλλογή φαντάσματα (2020)

[wings]

Τόλης Νικηφόρου, η κορυφαία στιγμή

η τυχαία συνάντηση
η ανεξήγητη έλξη
τα βλέμματα το άγγιγμα
το ναι στα μάτια της
το πρώτο φιλί μέσα στον κόσμο
στην αρχή διστακτικό
απαλό και τρυφερό
και βαθμιαία διψασμένο
παθιασμένο αχόρταγο

μετά αυτή την κορυφαία στιγμή
τα υπόλοιπα είναι απλώς
η γνωστή ρυθμική γυμναστική

Από τη συλλογή φαντάσματα (2020)

[wings]

Τόλης Νικηφόρου, πέρα από κάθε λογική

με πόσα επιφωνήματα
γράφεται ο έρωτας
με πόσες αυταπάτες η διάρκεια
με πόσο ψύχος συλλαβίζεται
το τέλος;

και το νηφάλιο ύστερα
με πόσες γράφεται απορίες
μα τίποτα δεν φοβηθήκαμε
μια ξαφνική επιστροφή
τους γείτονες που σίγουρα μας άκουγαν
κάποια προδοτικά ίχνη;

πώς άραγε άναψε η φωτιά
πώς έσβησε
πώς χόρτασαν οι αχόρταγοι
κι έγινε στάχτη τέτοιο πάθος;

ένα ποίημα
μια λάμψη ξαφνικά απ’ το τίποτα
είναι ο έρωτας
μυστήριο πέρα από κάθε λογική
και κάθε απάντηση

Από τη συλλογή φαντάσματα (2020)

[wings]

Τόλης Νικηφόρου, μνήμη

και πάλι δάκρυα για σένα
μετά σαράντα τόσα χρόνια

και έμεινα βουβός και μόνος
χωρίς να βλέπω να κοιτάζω
την γκρίζα μέρα έξω απ’ τα τζάμια

υγρά τα μάτια πικρά τα χείλη
με το χαμόγελό σου ν’ αναδύεται
πέρα απ’ τον χρόνο

θα είχα τόσα να σου πω
από την περιπέτεια της ζωής μου
ίσως αρκεί όμως μόνο αυτό

με τα ζεστά σου χέρια
έζησα, πατέρα
στα μάτια μου με τη δική σου αγάπη

Από τη συλλογή φαντάσματα (2020)

[wings]

Τόλης Νικηφόρου, σπίτια παλιά

παραθυρόφυλλα κλειστά
ξεθωριασμένα
κάποτε κόκκινα
σπασμένα κεραμίδια
και από την καμινάδα
αχνά μια θλίψη να αναθρώσκει
μια παγερή ερημιά

καθώς θυμούνται ακόμη σιωπηλά
εκείνους που πολύ αγαπήθηκαν
και από χρόνια έχουν φύγει
φωνές παιδιών μέρες γιορτής
σαν ρίγος ένα χνώτο ανθρώπινο

σπίτια παλιά
που τώρα κατοικούνται από τη μνήμη
από μια λάμψη αδιόρατη
έναν βαθύ ανέκφραστο λυγμό

Από τη συλλογή φαντάσματα (2020)

[wings]

Τόλης Νικηφόρου, φως

χωρίς να ξέρω
από πού έρχομαι και πού πηγαίνω
χωρίς να ξέρω καν ποιος είμαι
βαδίζω μέσα σε πυκνή ομίχλη
μόνος και άστεγος
κάτω από ερείπια τ’ ουρανού
κι απορημένος ψιθυρίζω λέξεις
για ν’ ακούω τη φωνή μου
να συνοδεύει τον ήχο της βροχής
και το δυσοίωνο σφύριγμα του ανέμου

μέσα σ’ αυτό το αδιέξοδο
νιώθω μια λέξη μέσα μου να επιμένει
ν’ αστράφτει και να διαλύει την ομίχλη
μια λέξη οριστική και μονοσύλλαβη
να σβήνει κάθε πόνο

η λέξη απ’ την αρχή του χρόνου
που όλα τα εκφράζει κι όλα τα σημαίνει
και δίνει απάντηση σε κάθε ερώτημα

Από τη συλλογή φαντάσματα (2020)

[wings]

Τόλης Νικηφόρου, έκθαμβα μάτια

πίσω από έκθαμβα μάτια κρύβονται
σε χαραμάδες αχνές της μνήμης

διάφανα ονειρικά κι όμως απτά
αμίλητα και ηλεκτρισμένα

αιφνιδιαστικά εμφανίζονται
συχνά χαμογελούν γλυκά
πιο οδυνηρά μες στο δικό τους φως

απόσταγμα από πολύτιμες στιγμές
φαντάσματα για πάντα αγαπημένα

Από τη συλλογή φαντάσματα (2020)

[wings]

Τόλης Νικηφόρου, στη μαγεμένη ομίχλη

ξέφυγα απόψε στο επικίνδυνο
βυθίστηκα στη μαγεμένη ομίχλη
από τα χρόνια εκείνα

γύρισα στο παλιό σχολείο μου
συνάντησα συμμαθητές και φίλους
περπάτησα άνοιξη στα δρομάκια
κι έπαιξα μπάλα στα γήπεδα
μπήκα στις τάξεις κάθισα στα θρανία
είδα στον πίνακα ίχνη από τότε
έκανα αταξίες και τρέλες
ανάσανα το εξαίσιο άρωμα
του πρώτου μου έρωτα
για λίγο ζωντανά αναδύθηκαν
όσα έχουν χαθεί για πάντα

ένας έφηβος έκλαψε απόψε μέσα μου
και μ’ έκανε κομμάτια

Από τη συλλογή φαντάσματα (2020)

[wings]

Τόλης Νικηφόρου: δικαιοσύνη, 2

οι κατηγορίες είναι σοβαρές
αλλά άγνωστες
το δικαστήριο άτεγκτο
αλλά αόρατο
η καταδίκη αμείλικτη
σε βάρος των παιδιών

ποιος φιλοτέχνησε τον ωραίο διάκοσμο
για τις στυγερές δολοφονίες
και παραμένει βουβός θεατής
μπροστά στο μαρτύριο των αθώων;

κραυγή θανατοποινίτη
λίγο πριν την εκτέλεση

Από τη συλλογή φαντάσματα (2020)

[wings]

Τόλης Νικηφόρου, το έργο της Δευτέρας

με βεγγαλικά αναγγέλλεται
και τυμπανοκρουσίες
οι θεατές εναγωνίως το περιμένουν
κι όταν αρχίζει επιτέλους
δεν χάνουν ούτε επεισόδιο

χιλιετηρίδες τώρα
προβάλλεται αυτό το έργο
σε κάθε γωνιά της γης
με διάφορες παραλλαγές
και με την ίδια πάντοτε
εκπληκτική πρωτοτυπία

θεατές είναι και οι ηθοποιοί
που παρακολουθούν το έργο
από το ύψος της σκηνής
στα θεωρεία και την πλατεία

τέλος σβήνουν τα φώτα
ανοίγει μια τεράστια καταπακτή
κι όλους τους καταπίνει
ενώ εισέρχονται στο θέατρο
και τις θέσεις τους καταλαμβάνουν
νέοι ενθουσιώδεις ηθοποιοί και θεατές
στο ίδιο πάντα καινούριο έργο

Από τη συλλογή φαντάσματα (2020)

[wings]

Τόλης Νικηφόρου, ιστορία μυστηρίου

άγνωστος παραμένει ο συγγραφέας
με χίλια ονόματα
η γλώσσα απατηλά οικεία
και στην ουσία ακατάληπτη
τα θύματα και οι δολοφόνοι
παροδικοί και εναλλασσόμενοι
το τέλος τους προδιαγεγραμμένο

για τα αγωνιώδη ερωτήματα
που εκκρεμούν απ’ την αρχή του χρόνου
γενναιόδωρα χορηγούνται
παρήγορα ναρκωτικά
και διάφορα πολύχρωμα παιχνίδια
άλλοτε οι καταδικασμένοι καταφεύγουν
στο βάθος της τεχνολογικής σπηλιάς
κι άλλοτε ο ένας στο χνότο του άλλου

στην ιστορία μυστηρίου της ζωής
δεν προβλέπεται λύση
καμία δεν υπάρχει απάντηση

Από τη συλλογή φαντάσματα (2020)