Διονύσης Καρατζάς

[and33]

Διονύσης Καρατζάς, Χορός στη νύχτα

Το βαθύ φόρεμα τ' ουρανού
ντύθηκε απόψε
και βγήκες στο φεγγάρι.
Χαρά Θεού η νύχτα τούτη
μ' όλη τη θάλασσα να ξενυχτά στα μάτια σου.
Πες μου τραγούδια του νερού
και χόρεψε στον χρόνο ποταμού
τσακίζοντας το σώμα σου
στο φως της τρυφερής σκιάς σου.
Μπες στη θάλασσα μετά
να λάμψει το νερό
κατεβαίνοντας σαν μουσική
με το τραγούδι φεγγαριού.

Από τη συλλογή Στα νερά βαθαίνει ο ουρανός (2001)

[and33]

[Από την ενότητα Ανάμεσα νερό και μαύρο αποφασίζω κόκκινο]

Διονύσης Καρατζάς, Προσευχές εφήβων

Το πιο υγρό λάμδα βρίσκεται στο σώμα σου
πιο κάτω από το ανοιχτό ωμέγα
που συγκρατεί παλμούς,
κοντά στην άνω τελεία των ονείρων,
εκεί που συγχέονται τελικά τα γράμματα
κι ανατέλλουν λόγια και φράσεις
μουσκεμένες μ' απορίες παιδικές
ή έστω προσευχές εφήβων σε θεούς νυκτερινούς

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ποιήματα 1972-1997 (1999)

[and33]

Διονύσης Καρατζάς, Κόκκινη νύχτα

Χορεύεις και σκίζετ' η νύχτα
Μισό φεγγάρι στο λαιμό σου τινάζει τα όνειρα
και το άλλο μισό βυθίζει φως στο σκοτεινό κορμί μου.
Κι όταν τη μέση σου τσακίζεις σαν τόξο τ' ουρανού
αρχίζουν θάλασσες κι η σιωπή.
Κι όπως τα χέρια σου σηκώνουν τους ανέμους
ακίνητον με περιφέρεις στη φωτιά σου,
το θαύμα τούτων των χρωμάτων
που λάμπουνε στο χάσμα που άνοιξες στο μαύρο.

Από τη συλλογή Στα νερά βαθαίνει ο ουρανός (2001)

[and33]

Διονύσης Καρατζάς, Ροδίζεις νήσος

Βούλιαξε με όσο πιο βαθιά μπορείς
μέχρι να βγω στον ουρανό
Εκεί πλάι στο θάνατο
θα σ' ακούω που θα τραγουδάς
στη θάλασσα
Σιγά σιγά ροδίζεις νήσος
νύχτα μου.

Από τη συλλογή Στα νερά βαθαίνει ο ουρανός (2001)

[and33]

[Από την ενότητα Ανθοφορία της νύχτας]

Διονύσης Καρατζάς, Δέντρα νερού

Θα μαρανθούν πολλά φεγγάρια
για να γυρίσ' η θάλασσα σε λόγο,
να λάμψει ο βράχος στο χάσμα της καρδιάς,
το κύμα να ντυθείς σαν ζώνη στο κορμί σου
και να κεράσεις απ' το μέλι των ματιών σου
ναυαγούς κι απαρνημένους.
Θα μαρανθούν πολλά φεγγάρια
για να μου μάθ' η νύχτα το το τραγούδι,
να γίνει ο μύθος κουβέντα τρυφερή,
τον όρκο ν' αρνηθείς που έκανες στη τύχη
και να φωτίσεις απ' την άκρη της ψυχής σου
ναυαγούς κι απαρνημένους.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ποιήματα 1972-1997 (1999)

[and33]

Διονύσης Καρατζάς, Παίζουν τ' αστέρια

Στη μέση τ' ουρανού
παίζουν τ' αστέρια στο κορμί σου.
Ανοίγουν μια θάλασσα καινούργια
σκοτεινή
να λάμπουν τα ματάκια σου
σαν λέξεις στη σιωπή.
Χορεύουν ύστερα στο ύψος των ονείρων
και γέρνουν χαμηλά στο δάσος των μαλλιών σου.
Πιο κάτω χάνονται στις αστραπές
νερών αθάνατων που τραγουδούν τη νύχτα.

Από τη συλλογή Στα νερά βαθαίνει ο ουρανός (2001)

[and33]

Διονύσης Καρατζάς, Αριθμητική Ονείρων

Θα βρω καινούργιους αριθμούς
ξανά να μετρήσω
τη θάλασσα και το κορμί σου.
Ο πρώτος θα 'ναι η φωτιά,
ο δεύτερος η νύχτα∙
από τον τρίτο και μετά
ποια λέξη θα μου αρνηθεί
ό,τι μου ζητήσεις
και όσα με ονειρευτείς;

Από τη συλλογή Πότε μίλα πότε φίλα (2002)

[and33]

Διονύσης Καρατζάς, Όταν νυχτώνει

Όταν νυχτώνει
αλλάζουν δρόμο τα ποτάμια
και, ανάμεσα απ' τα μάτια σου,
περνάνε στα τραγούδια.
Μόνο να βρέχει,
να σ' ακούω που θα ποτίζεις
τους ανέμους και τα όνειρα.

Από τη συλλογή Πότε μίλα πότε πότε φίλα (2002)

[and33]

[Από την ενότητα Ως αρχαίος άνεμος]

Διονύσης Καρατζάς, Τα παλιά φεγγάρια

Με κυματίζεις ωραία σαν Κυριακή
στη λαμπρή πόλη των ματιών σου.
Τα παλιά φεγγάρια κάποτε γυρίζουν μέρα
όμορφα κορίτσια της φωτιάς
που ξεπηδούν απ' τη βροχή
και ξέρουν λόγια καλά ελληνικά θαλασσινά.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ποιήματα 1972-1997 (1999)