Αλεξάνδρα Μπακονίκα

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μασκάρεμα

Πια δεν σε εμπιστεύομαι.
Η φιλία που μου δείχνεις μασκάρεμα
λίγο πριν εξαφανιστείς.
Αν και αφορμή δεν σου έδωσα,
μπορεί σε κάτι να με βλέπεις ανταγωνιστικά
–στο ίδιο σινάφι ανήκουμε–
ή μπορεί να με βαρέθηκες.

Έχω σκληραγωγηθεί να προσπερνάω
τις ψεύτικες φιλίες.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Θετική ενέργεια

Στο κέντρο της πόλης το μικρό της κατάστημα,
πουλούσε καλλυντικά και κοσμήματα.
Καλοκαμωμένη, γύρω στα πενήντα,
εξέπεμπε θετική ενέργεια και ζωτικότητα.

Καθυστερούσα μέχρι να διαλέξω
ένα δώρο της αρεσκείας μου.
Πολλοί πελάτες έμπαιναν.
Τους εξυπηρετούσε με αστείρευτη χάρη
κι ευελιξία στην ομιλία της,
με τον σχεδόν εφηβικό αυθορμητισμό της,
και προπαντός με γερό ένστικτο τους ψυχολογούσε.
Χωρίς επιτήδευση έφτιαχνε από μόνη της
μια όμορφη παράσταση,
έναν εξαιρετικό συνδυασμό αντιδράσεων,
κινήσεων και λόγου.
Έσφυζε από ζωή το μικρό της κατάστημα,
και παραπάνω να καθυστερούσα δεν θα με πείραζε.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ψηφίδα

Με αυτοπεποίθηση για την ομορφιά της
ίσως και με κάποια αλαζονεία,
η ξεναγός ανέβηκε τα σκαλοπάτια του πούλμαν
και πήρε το μικρόφωνο για να ανακοινώσει
στους ταξιδιώτες
το πρόγραμμα της μέρας.
Ήταν η αγάπη του και συνταξίδευε μαζί της,
η θέση του στην πρώτη σειρά.
Ακόμη και την αλαζονεία της τη συγκεκριμένη στιγμή
τη λάτρευε, την καμάρωνε,
την εξέταζε σαν μια ψηφίδα
από τον θαυμάσιο κόσμο της,
το λαμπερό παρουσιαστικό της.
Ήταν η αγάπη  του, τέλεια αισθαντική γυναίκα.
Η αλαζονεία της τη συγκεκριμένη στιγμή
σαν μια πρόκληση τον ξετρέλαινε.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Να τους προλάβω

Στο μεγάλο εμπορικό κέντρο έξω από την πόλη,
είδα μακριά μέσα στο πλήθος τους φίλους μου
– ζευγάρι, άνδρας και γυναίκα.
Αψεγάδιαστη, εκλεκτή η φιλία μας,
απλόχερα θαλπωρή μου έδινε.
Όπως από τη δίψα με φόρα τρέχεις στην καθαρή πηγή,
έτσι έκανα αγώνα δρόμου για να τους προλάβω
πριν χαθούν σε στοές και καταστήματα.
Να γεμίσω με θαλπωρή ήθελα.

Όπως από τη δίψα με φόρα τρέχεις
στην καθαρή πηγή.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)

[wings]

Μητσάκης-Τα μεράκια - YouTube

Γιώργος Μητσάκης, Τα μεράκια (ορχηστρικό, ηχογράφηση το 1964)

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μεράκια

Μετά το τέλος της πολιτιστικής εκδήλωσης
ακολούθησε μουσικό πρόγραμμα.
Παλιά σμυρναίικα τραγούδια,
μελωδίες, μεράκια που λαγγεύουν
και ρεμπέτικα
περιελάμβανε το ρεπερτόριο της ορχήστρας.
Στο διάλειμμα ο τραγουδιστής
–έμπειρος επαγγελματίας και φίλος από παλιά–
μου ψιθύρισε:
«Για να είμαι σε κατάλληλη φόρμα
και να φτάσω στο φόρτε μου
για τα έξοχα μεράκια που θα τραγουδήσω,
πριν αρχίσουμε, διάβασα τα ποιήματά σου
για να παρασυρθώ, να διαποτιστώ
από τον ερωτισμό τους.»

Δεν ήταν από κείνους που κολακεύουν ο τραγουδιστής,
ούτε είχε τίποτα να κερδίσει –
μέσα στη μοναχική πορεία της ποίησής μου
απρόσμενη ενθάρρυνση μου έδωσε.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα συμφέροντα

Με πτυχία και επαγγελματικές δραστηριότητες,
άνθρωπος του κόσμου,
αλλά από τις πράξεις και τη στάση του
άπληστος, σφετεριστής, πατούσε επί πτωμάτων.
«Θα σε εκμηδενίσω,
εμένα τ’ αρχίδια μου δεν τα κρεμάνε στον τοίχο.»
Αβίαστα το ξεστόμισε σε κάποιον
καθώς ήρθαν σε σύγκρουση για μεγάλα οικονομικά συμφέροντα.

Αρπακτικό, πατούσε επί πτωμάτων.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Με κριτικό μάτι

Ούτε συντριβή ούτε αγάπη
μόνο πόθο και λαγνεία έδειξες για μένα
με τον τρόπο που έκανες έρωτα.
Πρόβαλε ξανά η γνώριμη ορμή σου,
ένας κατακλυσμός ακολασίας
που σε παρέσυρε και σε αφιόνιζε.
Με ξεζούμισες από πόθο για το σώμα μου,
και ήταν ένα είδος αποθέωσης
που γενναιόδωρα μου χάρισες.
Ούτε αγάπη ούτε αφοσίωση περίμενα από σένα,
γι’ αυτό όταν μετά από ώρα
σηκώθηκα από το κρεβάτι για να ντυθώ,
καθώς παρέμενες ξαπλωμένος
παγερά με έβλεπες,
τώρα με κριτικό μάτι για τις ατέλειες
στο γυμνό σώμα μου.
Η αποθέωση που μου χάρισες είχε ήδη τελειώσει.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα κεράσια

Λόγια μιας μετανάστριας από τη Γεωργία:
«Δούλευα μέρα νύχτα στο σπίτι μιας ηλικιωμένης.
Μαρτύρησα εκεί μέσα,
συνεχώς με ταπείνωνε.
Όσο κι αν το βγάζω από το μυαλό μου, επανέρχεται.
Θυμάμαι, πήρε κεράσια σ’ ένα πιάτο για να φάει,
άφηνε στην άκρη τα μαραμένα.
"Αυτά είναι δικά σου", μου είπε, όταν τελείωσε,
δείχνοντας τα μαραμένα,
τα σχεδόν σκάρτα που έμειναν.
Ταπείνωση από μέρα σε μέρα.»

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το δάσος

Στα ερωτικά σου καλέσματα αντιστεκόμουν.
Ήμασταν συνομήλικοι, γύρω στα δεκαοκτώ.
Ένα βράδυ ήρθες και με πήρες από το φροντιστήριο.
Νίκησε ο πόθος.
Χωθήκαμε στο δάσος της Νέας Ελβετίας.

Ανήκες στην κατηγορία των ωραίων και των σκληρών.
Σε λίγο καιρό μου συμπεριφερόσουν
σαν να ήμουν αντικείμενο.
Ντράπηκα για τον εαυτό μου.

Όταν τηλεφώνησες για ραντεβού
έτοιμη άρνηση σου έδωσα.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Αδημονία

Δυνατή και σταθερή η σχέση τους.
Όμως όταν έφυγε για επαγγελματικό ταξίδι
δεν θα ενημέρωνε τον εραστή της
πότε ακριβώς θα επέστρεφε
για να τον κρατάει σε αδημονία –
να υποδαυλίζει το ήδη έντονο πάθος του,
κάθε παράταση στην απουσία της
να τον αποτρελαίνει.
Έκδηλη η ανάγκη της
να τον έχει αφοσιωμένο.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Με την πρώτη ευκαιρία

Η ομαδική εκδρομή ολιγοήμερη.
Στο ξενοδοχείο, χρησιμοποιώντας κάποιο πρόσχημα
με παρέσυρες στο δωμάτιό σου.
Υπήρχε συστολή στο βλέμμα
και το φέρσιμό σου,
όταν μου έκανες την ερωτική πρόταση.
Δεν ανταποκρίθηκα και χωρίς καθυστέρηση έφυγα.

Το πήρες κατάκαρδα και γύρευες να με μειώσεις.
Η συστολή σου εξαφανίστηκε.
Με την πρώτη ευκαιρία μου είπες στα ίσια:
«Από τη φθορά του χρόνου δεν γλιτώνεις
ό,τι κι αν κάνεις,
σε μια δεκαετία η μπογιά σου θα σβήσει,
θα μπεις στο περιθώριο.»

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Φετίχ

Άδειος από συναίσθημα ήσουν στον έρωτα,
βίαιος και απότομος.
Κρυφοκαμάρωνες για τον εαυτό σου
και διασκέδαζες να είμαι ένα τίποτα
στα χέρια σου για να με ταπεινώσεις.
Βιάστηκα να ντυθώ και να φύγω.
Με μια αστραπιαία κίνηση,
και σαν τον κλέφτη, γιατί αντιστάθηκα,
μου άρπαξες ένα εσώρουχο
να το έχεις φετίχ από μένα, όπως μου είπες.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σκοτεινό πρόσωπο

Μόνο επαγγελματική συνεργασία είχα μαζί του
στην επιχείρηση που δούλευα.
Όπως και να τον χαρακτηρίσεις λερώνεσαι.
Ελεεινός είναι.
Ούτε ελέγχει ούτε κρύβει τον φθόνο του.
Εκεί που μπορεί καταπιέζει.
Από τη μεγαλομανία του βρίσκεται σε σύγχυση
με τον ίδιο τον εαυτό του.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η επισκέπτρια

Με τον αέρα της λυγερής και ωραίας γυναίκας,
προχωρούσε στον διάδρομο της μεγάλης επιχείρησης.
Γνώριζε αρκετά καλά τον διευθυντή
από κύκλους και δεξιώσεις.
Με αυτοπεποίθηση και φόρα
μπήκε στο γραφείο του
–η πόρτα ήταν μισάνοιχτη–
κάτι να ζητήσει.
Την έβγαλε έξω με άγριες φωνές
επειδή δεν κτύπησε την πόρτα.
Εξάλλου στους χώρους της εξουσίας
μπαίνουν με κάποιο σεβασμό,
με κάποια συστολή.

Όταν στις δεξιώσεις τής έκανε τα γλυκά μάτια
ούτε μια ελάχιστη ελπίδα δεν του έδινε.
Γι’ αυτό σαν δηλητήριο εναντίον της
οι άγριες φωνές του.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Συνθήκες

«Σκέφτομαι να τα παρατήσω», μου είπες.
«Κουραστική δουλειά με μικρό μισθό
και ετήσια σύμβαση.
Η ιδιοκτήτρια που διευθύνει παλιοχαρακτήρας,
με ελάχιστη αφορμή με έχει κάνει κουρέλι.
Έχω δουλέψει ενώ σερνόμουν από τον πυρετό,
σε γράφει στα μαύρα κατάστιχα αν απουσιάσεις.
Από το κλοτσοπάτημα δοκιμάζονται οι αντοχές μου.»

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)